Ik ben allom tegenwoordig, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Agaath.
Ik ben een vrouw en woon in sky is the limit () en mijn beroep is mijmeren.
Ik ben geboren op 26/10/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, keramiek, muziek, dieren, mijn dochters, van't leven genieten....
Ik ben vier jaar geleden plots blind geworden. Sinsdien bekijk het leven door een roze bril, ik werk in het zwart en tast in het duister.
Dit is wat ze noemen prettig gestoord.
Mensen begrijpen me niet. Ze denken dat ik komedie speel. Dat is omdat je aan mijn ogen niet kan zien dat ik blind ben. Ik kijk je gewoon aan, mijn ogen volgen je. Omdat ik je stem volg, niet omdat ik je zie. Mijn familie en vrienden reageren hier niet op, ze weten dat ik geluid volg. Maar vreemden snappen het niet. Daarom vind ik het ook vervelend dat ze aan de voordeur bellen. Nu ja, bellen? Ik heb geen bel, die is kapot. Op een goede dag zei zei ze: ppprrrrriiiiiii, en toen cccchhhhhhoeeee, en dat een hele dag en de volgende nacht. Heel vervelend. Die heb ik dus afgesloten. Rust aan mijn kop.... Sindsdien moeten ze kloppen. Met zo een groot ijzeren klopding, midden op de deur. Maakt een hoop kabaal. Maar dat is blijkbaar te moeilijk voor sommigen. Die blijven bellen en wachten. Heel lang. Wachten tot ik ze zie staan. En dat kan dus lang duren...
Ze kloppen aan de deur. Mijn hondje wordt woest. Ik ga open doen. Heel voorzichtig. Deur op een spleetje. Kwestie van veiligheid. Een mannenstem zegt: "Lotjes kopen van de fluitende pietjes?" Of iets in die trand. Hij klinkt een beetje kortaf. Ik zeg hem dat ik nooit wat koop aan de deur. Doe mijn deur niet verder open. Hij klinkt nu heel boers. "Waarom doe je de deur niet helemaal open? Ik za je niet aanvallen, zenne." Zegt hij. Ik wordt ook een beetje lastig nu. "Ik doe mijn deur niet verder open, omdat ik dat nooit doe voor vreemde mannen. Mag niet van mijn mama." Hij kan er niet mee lachten. Blijkbaar merkt hij dat er iets niet in orde is met mijn ogen, want hij begint te vertellen over de vogelclub. Vriendelijker dit keer. Na een kwartier lullen over die vogels ben ik het beu. Ik heb niks met die beestjes. Ik ben heel beleefd opgevoed, maar vind dat ik nu mijn goede wil wel getoond heb. Nogmaals zeg ik hem dat ik eigenlijk helemaal geen lotjes ga kopen. Zijn verkooptechniek is mislukt en hij weet het. Gedaan met vriendelijk zijn. Nors deelt hij me mee dat hij me maar een gierige pin vind. En dat laat ik me niet zeggen. Je kan veel beweren over me, maar niet dat ik gierig ben. Ik ben het zat en nog niet zo'n beetje. Maar gesofisticeerde dame als ik ben, blijf ik zelfs nog beleefd. Ik noem hem meneer. "Meneer, loop naar de duvel met uw fluitend pietje, ik ben op mijn kookpunt!" Zeg ik nu vrij hard. Ik gooi de deur dicht. Terwijl hij wegloopt van mijn deur, hoor ik hem roepen: "Gij zijt een oversekste trut!"
