Voor het eerst wordt in België de Internethond van het Jaar verkozen. Door de verkiezing hebben hondeneigenaars de kans om de wereld te laten weten waarom hun eigen hond zon superhond is. Het initiatief komt van de bezieler van Pets.be, de overkoepelende dierenasielsite die in juni vijf jaar bestaat. Bekende Honden waaronder een aantal deelnemers aan het VTM programma Superhond 2007 steunen de verkiezing. Deelnemen is belangrijker dan winnen en inschrijven kan tot en met 20 mei.
Verkiezing, maar deelnemen belangrijker dan winnen
Wie de winnaar wordt, maakt bij deze verkiezing vreemd genoeg niet zoveel uit. Dries Coucke verduidelijkt: Via Pets.be werden al meer dan 7000 asieldieren geadopteerd. Om andere bezoekers aan te moedigen hetzelfde te doen, hebben de bijna 2000 leden van Pets.be de mogelijkheid om een profiel van hun hond op de site maken. Daaronder zitten veel echte dierenvrienden die met liefde minder mooie dieren geadopteerd hebben. Dit zijn evenzeer superhonden en een al te competitieve verkiezing zou in deze context ongepast zijn. Waar het om gaat is dat iedereen die zijn hond een superhond vindt, de kans krijgt om dat te vertellen.
Het gaat hier dus om een zeer lovenswaardig initiatief. Ik sprak er over met Leona en Ninne. Ondertussen had ik mij al geregistreerd op de site waar je gratis een eigen webpagina kan aanmaken voor je huisdier of een herdenkingspagina voor een overleden dier.
Leona:
Ik vind het een heel goed idee. Op deze wijze leert heel België deze site kennen. Viva had ook al uitgevonden dat er, van de meer dan 1.600 dieren die een thuis zoeken via Pets.be, er op dit moment slechts één Bichon Frisé geregistreerd stond. Coco, een Bichon Frisé reutje, geboren in 2001, zit sedert 6 mei in een asiel in Spanje (Malaga). Hij werd verlaten door zijn baasjes in erbarmelijke toestand.
Ninne: Ons eerste idee was een actie op touw te zetten voor Coco maar gelukkig hoorden we vandaag dat hij een nieuwe thuis zal krijgen in Duitsland. De vereniging "Spaanse Honden In Nood" doet zoveel goed werk!
Viva: Vanavond kregen we echter het bericht dat er weer een Bichon Frisé in nood is. Hij/zij zit in Spanje in een asiel onder afschuwelijke omstandigheden.De dieren krijgen daar alleen drinken en ze hebben 10 dagen de kans om geadopteerd te worden. Daarna worden ze onherroepelijk gedood.
Carine, van Spaanse Honden In Nood, had vandaag haar Spaanse collega gecontacteerd en zij was ook heel blij met ons initiatief. Toen bleek dat er in een asiel een Bichon Frisé zat heeft zij dadelijk actie ondernomen. Zij zal in haar opvangcentrum voor dit arme dier zorgen tot dat er een baasje gevonden wordt. Wat zijn er toch geweldige mensen!
Leona: Inderdaad en daarom gaan wij ook ons steentje bijdragen! In de loop van de week zullen wij alle info en foto's over dit verwaarloosde hondje binnenkrijgen. Via onze blogs en mailing zullen wij iedereen op de hoogte houden. Wij hopen ook de steun van andere bloggers hiervoor te krijgen!
Ninne:Om dit hondje volop in de belangstelling te plaatsen gaan wij hem inschrijven voor de verkiezing "Internethond van het jaar". Want is deze verkiezing er vooral niet voor de achtergelaten en verwaarloosde hondjes?
Madammeke: Het zou inderdaad fantastisch zijn indien dit dier een nieuwe kans op een gelukkig leven zou krijgen.
Viva: Onze hondjes zijn mooi, nog jong en gezond. Echte showhondjes. Dat is natuurlijk prettig maar ook minder mooie honden hebben recht op liefde en geluk. Ook onze Bichons worden op een dag oud, minder mooi en zullen wellicht, door ouderdomskwaaltjes, meer verzorging nodig hebben. Wij zullen hen even graag blijven zien. Een dier koop je voor het leven, wat dat ook brengt.
Dréke als puppy tussen zijn beren ...
Ninne: Inderdaad. Mensen kopen puppies maar vergeten dat het al vlug volwassen dieren zijn met een eigen karakter. Vele mensen vinden het dan niet meer leuk en droppen hun hond in een asiel. Daarom dat we www.pets.be en Spaanse Honden In Nood www.ace-charity.org , zo graag willen steunen.
Beejee, Dréke en Zoety bekeuren kleine Chihuahua, Britney
Madammeke: Dat is een mooi initiatief dames!
Leona, Ninne en Viva: Bedankt Madammeke, voor je uitnodiging en om ons de kans te geven onze oproep hier te plaatsen.
Hallo, dag Madammeke, leuk zeg dat ik bij jou op visite mag komen, ik vind het een grote eer, dus ook een grote dankjewel!
Mijn naam is Yvette, "ons mams" voor de kleinkinderen en zo noem ik me ook in Bloggenland. Ik ben 60 jaar geleden geboren in Antwerpen en woon daar nog altijd, in een randgemeente dan wel.
Ik was de oudste van vijf maar als kind was ik altijd een héél verlegen meisje en ik ben nog steeds een beetje "een teruggetrokken vrouw" zoals men dat zegt. Ik ben geen prater en/of verteller maar ik kan wel héél goed luisteren naar de problemen en belevenissen van anderen. Kort gezegd, ik ben geïnteresseerd in het doen en laten van andere mensen. Sommigen zullen dit nieuwsgierigheid noemen maar dat is helemaal niet zo hoor. Daarom wou ik graag psychologie studeren, maar dat was te hoog gegrepen voor mij.
Denzel, Dante, Damy, Joni, Kelsey
Ik kijk ook altijd liever de kat uit de boom. Ik ben al 41 jaar gehuwd met mijn man en samen hebben we 4 kinderen (3 meisjes en 1 jongen) en 11 kleinkinderen en tegen het einde van dit jaar verwachten we nummer 12.
Ons tiende kleinkindje is Kelsey*, een jongetje, overleden toen hij 14 maanden "jong" was aan de erfelijke spierziekte "Werdnig-Hoffmann", waarvan ik ook draagster ben. Veel over ons engeltje kun je vinden op z'n blogje en ook op de vlindersite die z'n mama voor hem gemaakt heeft. De dood van m'n tiende kleinkindje heeft m'n leven veranderd. Ach, door heel groot verdriet word je een ander mens, ik mag wel zeggen dat een stukje van mezelf mee is gestorven met ons Kelseyke*.
Zijn overlijden en het immense verdriet van m'n dochter (mama van Kelsey*) heeft me enorm, enorm aangegrepen, het is het ergste wat ik heb meegemaakt. Het is nu 18 maanden geleden en sindsdien heb ik in niks nog plezier, echt gelukkig zijn hoort er nimmer bij, alles heeft altijd die donkere schaduwzijde. Mensen, hoelang het geleden is dat ik nog eens goed gelachen heb!? Ze zeggen dat het slijt??? Nu, volgens mij verwerk je de dood van een (klein)kind nooit. Je moet het een plaatske geven zeggen ze ... wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Zou het begot niet weten, maar soit, we zien wel ...
Mijn man werkt (nog altijd) als bediende bij het OCMW. Ik ben een huismusje en daar voel ik me goed bij. In ons gezin draaide alles om sport. Onze kinderen beoefenden de korfbalsport, m'n man was voorzitter van een clubke en ik maakte ook deel uit van het bestuur, ik nam de administratieve taken op me en stond regelmatig achter de toog in de kantine en daar voelde ik me ook goed bij hoor!
Maar dit is nu allemaal verleden tijd. Op dit moment ben ik "ineetmama" in een kleuterschool en eigenlijk gaat me dit wel goed af, je krijgt zoveel vriendschap van die kleutertjes. Wandelen met de hond doe ik ook regelmatig want ben een hele grote dierenvriend, ik doe echt geen vlieg kwaad, letterlijk en figuurlijk dan!
Waar ik echt kan van genieten is "een saunake nemen" en dit probeer ik toch heel regelmatig te doen. Dat kan toch zo'n deugd doen hé mensen, je voelt je herboren!
Reizen zegt me niet zo heel veel, naar de kust en de Ardennen en daarmee houdt het op en ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Ik hecht niet zoveel belang aan luxe, dure luxe bedoel ik dan, want voor sommigen is een bad, een tv, een pc, een auto enz. ook luxe natuurlijk! Geld is niet belangrijk zeggen diegenen die het hebben maar ik heb het niet. Heb in het leven wel dikwijls ondervonden dat je met geld ALLES kan kopen, behalve gezondheid uiteraard!
Mijn kledingstijl ... Geef mij maar losse kledij, eigenlijk loop ik het liefst rond in een trainingspak, heb een hekel aan mij "opmaken" en het enige wat ik op mijn gezicht doe is een dag- en nachtcrèmeke. Ik heb in de badkamer ook nog een handcrème en bodylotion staan en uiteraard ook zeep en haarshampoo, hé! Ben al zo grijs als een duif, dus af en toe een kleurshampooke hoort er ook bij.
Mocht ik mezelf veranderen? Ik zou me groter maken, ik ben 1m56 klein en ik gaf mezelf een mooie bos haar want pluimen maken de vogel, nietwaar?! Als je haar maar goed zit, toch?! En ik zou mezelf ook veel meer zelfvertrouwen geven want dat is iets dat ik dus niet heb, ik moet eigenlijk in mezelf leren geloven zoals ze dat zeggen, hé.
Maar wat ik het allerbelangrijkste vind? Dat m'n kinderen gelukkig mogen zijn en dat ik gezond mag blijven, dat ik gezond mag "oud" worden ... maar dat willen we natuurlijk allemaal, hé bloggertjes?!
Voilà, dat ben ik dus ongeveer... hmhm, denk ik??? Bedankt, lieve mensen, voor het lezen en bedankt, lieve Sjoeke, ik vond het fijn om bij U te mogen zijn, je bent een toffe Madam!
Katrien's blogje heb ik toevallig ontdekt hier op SeniorenNet, ik was namelijk op zoek naar een mooi plaatje van een vrouw voor mijn blogje! En, ja hoor! Daar stonden de prachtigste plaatjes, gemaakt door Katrientje zelf ...
Ik kroop in mijn pen om haar te vragen of zij een plaatje wilde maken voor Madammeke ... Al heel snel kreeg ik antwoord en het resultaat zie je hier boven staan! Knappe Beauty, vinden jullie ook niet?
Maar! Ik zou Sjoeke niet zijn ... als ik niet zou twijfelen aan de kleur en dus schreef ik terug! Daarop vond ik reeds de volgende dag onderstaand plaatje in mijn mailboxke!
Ook heel knap en passend bij mijn achtergrond en ja, nu weet ik het weer niet meer!
Dus, voor al haar oneindige geduld met Madammeke, schenk ik haar vandaag dit bloempje ...
Ik ben Harry De Coninck en ben geboren in Ternat op 26-7-1945, als 2-de uit een gezin van 7 kinderen. Ik heb nog 3 broers en 3 zussen. In Ternat ben ik beter gekent als "Piet van Koning". Op mijn 15-de ben ik aan de slag gegaan bij de firma Cetel (een onderafdeling van AEG-Telefunken) daar leerde ik mijn stiel, namelijk bobineur van elektromotoren. In datzelfde bedrijf leerde ik ook huishoudtoestellen herstellen, wat gauw een passie voor mij werd!
Door mijn toenmalige vriendinnetje, die graag een liefdesbrief kreeg, is mijn interesse in gedichten schrijven ontstaan en gebleven. Later kwam ik mijn huidige vrouw tegen, liefde op het eerste zicht. Wij zijn dan ook al 37 jaar gelukkig getrouwd. Wij kregen een dochter en noemden haar Elke, die nu 26 jaar is en met haar vriend Tim in Haaltert woont.
Mijn vrouwtje
Mijn hobby's ... Na een periode van 5 jaar als wielrenner, begon ik te voetballen. Op 35- jarige leeftijd werd ik scheidsrechter in de KBVB. Omdat ik intussen tijd als zelfstandige begon te werken moest ik helaas bij gebrek aan tijd deze hobby na 14 jaar laten varen. Van dan af werd mijn beroep bobineur en hersteller van huishoudtoestellen mijn hobby. Een leuk tijdverdrijf is eveneens gaan fietsen met mijn vrouwtje aan de oevers van de schelde in Sint Amands. Ook gaan vissen met mijn vrienden is voor mij een uitlaatklep. Eerst deed ik dit om thuis eens een keertje weg te zijn. Maar na een tijd heel passioneel, ik begon wedstrijden te vissen en deed het zeker niet slecht ... Spijtig ben ik sinds 3 jaar ziek geworden. Een op hol geslagen schildklier deed me op 14 dagen tijd, 14 kilo vermageren. Ik heb intussen reeds 3 maal een radioactieve pil moeten innemen om de schildklier terug op niveau te krijgen. Maar heb nu de ziekte van Graves gekregen en is mijn zicht vermindert.
Maar nu ben ik mijn grootste verslaving tegen het lijf gelopen, mijn PC-ke en de blogs op SeniorenNet. Soms ben ik al om 5 uur s morgens bezig met bezoekjes af te leggen. Op een dag ben ik begonnen met een spreuk achter te laten als button en sommige mensen stuurden me dan een berichtje om mij te bedanken omdat het hen zo een goed gevoel gaf. Nu laat ik alle dagen een buttonspreuk achter bij mijn blogvrienden en dit is nu een beetje mijn handelsmerk geworden.
Dit is zo een beetje mijn leven dat soms wel een interessant tintje krijgt door mijn PC-ke ... Voorts wil ik ook mijn dank betuigen aan de blogvrienden die me reeds van in het begin gesteund hebben en waar ik reeds veel van geleerd heb.
Sjoeke, omdat je het zo mooi vraagt doe ik er nog een bezoek spreukje boven op
Groetjes en dikke knuffel met een warme vriendenkusje van jullie blogvriend, Amouretje
Er werd door Madammeke gevraagd een stukje te schrijven, wat ik een hele eer vind. Al wil het niet zeggen dat zo iets gemakkelijk is, over de kind & kleinkinderen schrijven dat gaat vanzelf maar over jezelf dat is een ander paar mouwen. Zal me dus maar voorstellen: Steffie, 65jaar, "moeder van 7 kinderen" waar onder er ééntje een zorgenkind is "Stefke" die 100 % mentaal mindervalide is en thuis wordt verzorgd. Allen zijn ze volwassen en ik heb 8 kleinkinderen .
Vakantie & wandelingen zijn hier niet haalbaar hobbys ? Ja en een hele grote: "de computer". Die heeft het op zijn geweten dat het stille zwijgzame huismusje nu lustig kan babbelen over eender welk onderwerp tegen haar blogmaatjes.
Zonder natuurlijk een onafscheidelijk kopje koffie te vergeten, want ik ben een echte "koffieteut". Ook al ga ik zelden buiten wil dat niet zeggen dat ik niet modebewust ben hoor! Als het al eens niet meezit dan voelt er niets prettiger aan dan dat éne bloesje of broek uit de kast te halen dat ik zorgvuldig bewaarde voor één of andere gelegenheid en aantrekken, een lekker geurtje erbij: Coco Chanel, mijn lievelingsmerk, en ik voel mij als herboren.
Een woordje uitleg over mijn persoonlijke voorkeur voor de mode, dat is hier immers de hoofdzaak op dit blogje. Geen jeans maar een klassieke broek (met vouw), een gemakkelijke pull, een goedzittend bloesje, liefst in herfsttinten. Alles moet goed wasbaar zijn en weinig strijk, dat is wel één van de hoofdvereisten hier met mijn zorgenkind Stefke. Kortom het moet goed aanvoelen. Schoenen, daar heb ik niet veel keus in, ben slechts 1,50 m en ons Stefke ongeveer 15 a 20 cm groter, vandaar steeds hakken, al verander ik gedurende de dag 2 maal van schoenen om de vermoeidheid tegen te gaan. Dat was het zowat, wat ik daarover vertellen kan
Mijn oprechte dank aan Sjoeke, en veel liefs aan allen!
En wie weet komen we elkander niet eens tegen, voor een gezellige koffieklets!
Blij om bij Madammeke op visite te komen, vertel ik hier over de Blues van het leven ... Dag beste Bloggers en alle andere Seniorennetbezoekers, ik wilde gewoon even kwijt dat het leven in feite een gezellige bedoening is. Natuurlijk is dat zo, als alles een beetje meezit en als we niet te veel gezondheids- en andere problemen hebben. Ik maak van de gelegenheid gebruik om iedereen het beste toe te wensen, meer kan ik niet doen. Ik maak een afspraak, als ik optreed met mijn Bluesband, zijn de nummers die we brengen opgedragen aan al de leuke mensen en ook een beetje voor iedereen natuurlijk!
Weet je wat mijn leuze is : Zonder Muziek Zou Het Leven Een Vergissing Zijn!
Met het zo eenvoudig neergeschreven begrip 'blues' hebben we het niet alleen maar over een muziekvorm, maar over een wereld, een leefwijze, een sfeer en een heleboel verschillende uitingsvormen. 'I got the blues' zegt iemand die het niet meer ziet zitten, maar hoewel gezongen blues vaak hun inspiratie uit diepe treurnis putten omvatten ze ook de kracht om al die ellende te ondergaan. Bovendien hebben de basale bluesklanken van weleer aan de wieg gestaan van ontelbare uitbundige nazaten, waarbij bijvoorbeeld een Jimi Hendrix of Janis Joplin en ja, ook Elvis Presley, voor het voetlicht verschijnen.
De vraag wat de blues nu precies zijn is net zo onbeantwoordbaar als die wat jazz is. Louis Armstrong gaf op zo'n vraag ooit ten antwoord: 'Lady, als u dat moet vragen zult u het nooit kunnen begrijpen'. Sommige schrijvers omzeilen het probleem door in details in te gaan op wat de blues níet zijn, maar de beste manier is in mijn optiek om voorbeelden te geven van alle verschillende invloeden en stromingen en deze dan ook te laten horen. Vanaf de oudste gezongen blues tot rockbeat en zydeco, van Big Bill Broonzy tot Magic Slim en van de legendarische Bessie Smith tot Bonnie Raitt. De blues moet je voelen en ondergaan ...
De blues is immers niet alleen een muziekvorm, maar vooral een gevoel en gevoelens zijn voor iedereen nu eenmaal anders. Op eigen houtje ervaren dus, maar waar vind je je voorbeelden? Buiten platen en cd's uiteraard vooral op het internet, zoals op Blues World en BluesWeb. Het speciale bluesgevoel is beslist ook aanwezig op de mijn blogje Route66:
Met regelmaat volg ik de rubriek " de stijl van " op het blog van Madammeke. Groot was echter mijn verbazing toen ik van haar de uitnodiging kreeg om eveneens hiervoor mijn eigen bijdrage te leveren. Hierna volgt dan ook een bescheiden poging en ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ondertussen weten de meesten onder de bloggers dat ik mezelf beschrijf als een prettig gestoorde drummer. Bluesmuzikant in hart en nieren, met een eigen band "Rude Roots " en uiterst sportief (actief tennis, fietsen en toeren met mijn moto) Het Blues & Rock gevoel en de sportiviteit zijn aspecten die dan ook terug te vinden zijn in mijn outfit. Zo heel veel kledij koop ik niet, maar wel degelijke stukken. Merken die voor mij de perfekte pasvorm hebben en waar mijn voorkeur naartoe gaat, zijn Levis, Marlboro, Peak en Tommy Hilfinger. Qua kleur en snit zeker niet te bombastisch en opvallend. Ik hou het liever sober.
In mijn kleerkast zijn steeds een paar jeans en kantoenen broeken te vinden met bijpassende hemdjes die ik er graag los boven draag.Dit omdat het een combinatie is die aldoor kan, vind ik. Mijn hemden hebben altijd opstaande kraagjes. Dit is een beetje mijn handelsmerk geworden. Vind ik nu een leuk hemd maar met de klassieke, strenge kraag dan kan ik steeds terecht bij een brave dame, ex-modeontwerpster uit mijn buurt, die het in een handomdraai voor me aanpast. T-shirts vind ik ook fijn om dragen en dit zeker op onze optredens. De meeste koop ik op concerten waar ik naartoe ga. Zo heb ik er een aantal met prints van mijn favoriete Rolling Stones. Wat vesten betreft ben ik nogal een maniakske en dan valt mijn keuze meestal op leder. Alhoewel een lekker zittend, bluesy-look fluwelen vest eveneens mag of dan ook weerom een jeansvest. In een maatpak zal je me dus nooit vinden.
Bij sportieve kledij behoren natuurlijk dito stevige schoenen of boots aangepast voor de gelegenheid. Om te sporten gaat mijn voorkeur naar Adidas. Alledaags en voor optredens kies ik voor het merk ONeill. Voor de verzorgingsprodukten kan ik kort zijn. Sport is enorm belangrijk voor me en dit doe ik dan ook intensief. Vandaar dat ik als welkome verfrissing veelal kies voor een merk als bvb Adidas. Dit was zowat de stijl van "Joëltjeblues" in een notendop. Lekker sportief, niet TE trendy maar ik wil er wel altijd goed uitzien.
Madammeke, bedankt voor de uitnodiging. Het was me uiterst aangenaam als gast aan je blogje te mogen meewerken en nog veel succes en blogplezier.
Tja, ik krijg zomaar een uitnodiging van Sjoeke om mezelf een beetje bloot te geven. En och een béétje bloot geven vind ik niet erg. Niet helemaal vandaag, want daar is het nog een ietsepietsekie te fris voor. Ooit op een Dove kalender dan? Ik zou het niet kunnen vertellen.
Goed dan, ik ben dus Thea, een menselijk wezen van het vrouwelijk geslacht. Geboren op een derde donderdag in september van het jaar 1941 in een grote stad bij het Scheveningse strand van ons vlakke Nederland. Nummer zeven op de rij van een kinderrijk gezin. 20 jaar was ik toen ik (nog maar pas een paar jaar uit de schoolbanken) in het huwelijk trad met de man waarmee ik nu reeds bijna 45 jaar getrouwd ben. Als een echte maagd trouw tot in het eeuwige. Kan ook niet anders want ook manlief is onder het sterrenbeeld maagd geboren.
Ik heb na mijn schooljaren wel een aantal jaren bij een of ander bedrijf gewerkt, (thuis natuurlijk veel langer en eigenlijk doe ik dat nu nog steeds nietwaar!) Eerst in een kantoorboekhandel (is daar mijn liefde voor schrijven soms geboren???) en later een paar jaar bij de K.L.M. op kantoor. Niet al te lang, want al snel na ons huwelijk kondigde onze eerste baby zich aan en na zijn geboorte bleef ik jarenlang thuis om huismoeder te zijn en van de kinderen te genieten. Manlief en ik hielden (en houden eigenlijk nog steeds) beide van dieren en het buitenleven en we hebben dan ook jarenlang in een dorp gewoond. Eerst in een gewoon rijtjeshuis en later zelfs in een door ons zelf verbouwd boerderijtje. Dat was onze lust en ons leven. Samen hebben we twee kinderen (een zoon en een dochter) grootgebracht, zelfs groter dan we zelf zijn. Niet moeilijk hoor, wanneer je zelfs maar 155 cm ben en manlief net iets groter. Twee prachtige kleinzonen hebben we nu dankzij onze zoon en schoondochter en zullen er hoogstwaarschijnlijk geen bijkomen. Maar we zijn er meer dan tevreden mee, want we hadden er al niet meer op gerekend. Ik was dan ook al 60 geweest toen ik voor het eerst oma werd.
En dan hobbys!
Mijn allergrootste hobby is tegenwoordig toch wel het schrijven, op het blog of ergens anders. Schrijven over van alles en nog wat. Kinderversjes en verhaaltjes (daar probeer ik dan ook eigen tekeningen bij te maken), columns voor een wijkblad, gedichten en verhaaltjes bij de schrijfclub. Ik heb zowaar een kinderboekje officieel op mijn naam staan. Van Olifanten en Andere Zaken heet het en het bevat een kleine dertig korte verhaaltjes voor kinderen op rijm. Op mijn blogje kun je een link vinden naar dat boekje. Jullie snappen natuurlijk wel, dat ik ontzettend trots ben op mijn eerste boekenkind en wie weet komen er nog meer boekenkinderen bij. In de jaren van we onze hobbyboerderij hadden we diverse beesten, waaronder schapen en melkgeiten. Ikzelf ben mijn leven lang al stapel op dieren geweest en tijdens ons huwelijk hebben diverse dieren heel lang een plekje in en om ons huis gedeeld. En over die dierentijd zijn nog heel wat verhalen te vertellen. Daarna kwam er een tijd dat de beestjes met uitzondering van de honden - opgeruimd moesten worden (ziekte en narigheid zijn ons ook niet bespaard gebleven) en wij zijn toen een aantal jaren met een camper rondgetrokken. Onder andere naar Turkije en Noord Afrika met vaak onze honden als gezelschap.
Ook over die reizen liggen nog vele verhalen te wachten. Die tijd van grote reizen maken is nu voorbij en zelfs ons heerlijke boerderijtje is omgeruild voor een seniorenflat. Gelukkig zijn we sinds een half jaar in het bezit van een stacaravan (onze Datsja noemen wij het), waar we naar toe kunnen gaan wanneer de natuur ons roept. Voor al de andere dingen, die mensen van mij en mijn doen en laten aan de weet willen komen, lijkt het me goed om mijn blogje eens te bekijken, want Sjoeke zit er vast niet om verlegen dat ik hier haar hele blog in beslag neem. Er moet toch ook nog een beetje van de nieuwe mode op komen. Aan mij is dat wel niet echt besteed, want meestal ga ik in gemakkelijke kleren zoals een lange broek en trui door het leven. Maar af en toe kan ik het toch niet laten om iets echt moois aan te trekken. Dan wordt het prinsesje, dat ergens diep binnen in mij leeft, weer even wakker en dan maak ik me zelfs op en spuit mijn lievelingsgeur (Giorgio Beverly Hills) op en kijk in de spiegel of ik echt dat prinsesje weer kan zien. En soms, heel soms lukt dat en dan voel ik me de mooiste van de heel wereld.
Ja ik heb mijn blogje ALTHEA genoemd, omdat er in principe slechts eigen werk op mijn blogje te vinden is. Dat is ook altijd mijn doel van zon blog geweest, iets wat helemaal van mij is. En ik vertel dan ook over van alles wat ik op dat moment leuk, fijn, vervelend, aangenaam of belangrijk vind. Soms in dichtvorm en vaak geflankeerd door prentjes van of door mijzelf. Kom gewoon eens kijken wanneer je zin of tijd hebt. Je bent altijd welkom.
Sjoeke, hartstikke bedankt voor je uitnodiging en het feit dat je me hier de gelegenheid gaf om mezelf een heel klein beetje bloot te geven.
Anneke (blog anneke)
Op visite bij Madammeke: Anneke
28-03-2007
Dag Madammeke,
Mag ik me even voorstellen. Ik ben Anneke, ik ben bijna 40 jaar, dus waarschijnlijk 1 van je jongste deelnemers aan je forum. 40 Jaar ... tja, ik heb het er toch een beetje moeilijk mee ... Ik hoor niet meer bij de dertigers en ik moet zeggen, ik voelde mij héél goed in mijn 'dertigjaren'. De kraaiepootjes en lachrimpels beginnen mijn gezicht te ontsieren, alhoewel dat mijn dochter van 15 zegt dat haar mama helemaal niet oud is ...
Ineke
Ik ben gehuwd en heb 2 kinderen. Ine van 15 jaar, die de richting handel volgt en Tim van 12 jaar die nog op de basisschool zit en die dit jaar zijn plechtige communie doet. Dus heel veel werk aan de winkel, ik maak dan ook alles zelf, van uitnodigingen, tot foto's, tot naamkaartjes, tot bloemstukjes ...
Tim
Ik hou enorm veel van de zon ... en Spanje is ons lievelingsland. Lekker luieren en wandelingen maken langs het strand zijn dan ook mijn bezigheden tijdens de vakantie.
Vervelen doe ik mij nooit, ik heb eerder veel tijd te kort! Zo hebben we ook pas een veranda gezet. Die is nu klaar maar nu moet heel de tuin heraangelegd worden. Er staat dus een hele hoop werk op het programma in de komende maanden maar als bezige bij kan ik toch niet op mijn ... blijven zitten!! Ik hou van het leven, van lachen en lol maken en vooral van ... de muziek van Clouseau!! Ik ben fan van het eerste uur. Hun eerste optreden heb ik meegemaakt in 1987 en sindsdien kan er geen enkel jaar meer voorbij gaan, zonder dat ik de jongens aan het werk gezien heb.
Clouseau is mijn favoriete groep. Ik kan er niet genoeg van krijgen!
Als beroep ben ik administratief bediende, mbp in de textielbranche. We veredelen spons en meulbelstoffen door ze te verven en er een bepaalde touché op aan te brengen. Ik verzorg daar de input en facturatie, personeelsadminstratie e.d. Wanneer ik s'avonds thuis kom, heb ik niet zoveel tijd om nog een gerecht op tafel te serveren waar heel veel werk aan is, daarom heb ik een weblog gemaakt! ;-)
Daar staan lekkere receptjes op die niet zoveel tijd in beslag nemen. En meestal kan ik zeggen, ik open de koelkast en ik maak iets lekkers met wat ik vind. De ingrediënten hoeven absoluut niet duur te zijn om te verwerken in een lekker gerecht. Dus laat je fantasie op de loop en kom eens kijken naar al dat lekkers. Smakelijk!
Groetjes, Anneke
Taibo ( blog freddy_en_patty)
07-03-2007
Op visite: Taibo (Freddy en Patty)
Hallo Madammeke,
Wij zijn een doordeweeks gezinnetje met een vrij normaal leven. Hierna ons verhaal.
Hallo, lieve bloggers die een bezoekje brengen aan het prachtige blogje van Madammeke. Ik ben Patty, geboren 27/05/'59 en dit jaar 29 jaar gehuwd met Freddy, die geboren is op 27/09/'52. Samen hebben wij, zoals elk gezin waarschijnlijk, een heleboel meegemaakt. Wij hebben twee prachtige zonen op de wereld gezet, Steven en David, die ondertussen respectievelijk 27 en 26 jaar zijn. Steven trouwt dit jaar op 15 september met zijn lieve vriendin, Joy.
David daarentegen woont reeds drie jaar samen met Katrien en hebben ons op 20/04/'06 een pracht van een kleindochter geschonken die naar de naam Celine luistert. Zij is de oogappel van haar pappie (Freddy) en natuurlijk de lieveling van de hele familie. Onze nummer één binnen ons gezinnetje is Taibo, onze lieve West Highland White Terriër die op 29/01/'05 geboren werd. Dit is echt een schattig, levendig hondje dat wij overal mee naartoe kunnen nemen.
Toen wij beiden nog jonger waren hebben wij steeds gesport. Als klein kind ben ik op zesjarige leeftijd beginnen turnen en dit tot mijn 18 jaar. Freddy daarentegen heeft in zijn jeugdjaren lang aan veldlopen en voetbal gedaan. Toen onze kinderen een jaar of 10-11 waren zijn zij met zelfverdediging begonnen (Jiu-Jitsu). Wij gingen 2 x per week mee naar de trainingen en hadden de microbe ook snel te pakken. Deze sport hebben wij zo'n tien jaar beoefend, Freddy had ondertussen de zwarte gordel behaald en ikzelf ben tot de groene gordel gegaan. Door mijn rugproblemen hebben wij toen met spijt in ons hart deze sport moeten opgeven.
Freddy is nu nog steeds een fervent wandelaar en staat elke zondagmorgen paraat om zo'n 15 km te gaan stappen. Op vakantie gaan wij gewoonlijk naar Spanje om het zonnetje en het strand op te zoeken. Tot over twee jaar ging dit nog met het vliegtuig maar met onzen Taibo erbij gaan wij nu met de auto naar Spanje. Voor een tussendoortje gaan we dan graag naar het Zwarte Woud of de Ardennen. Verder houden wij van gezellig uit eten gaan in een familiale sfeer.
Bedankt Madammeke voor de uitnodiging, een lieve groet van Patty en Freddy
Via mijn blogje heb ik de uitnodiging gekregen hier bij Madammeke op visite te komen. Velen zijn me al voor gegaan en het werpt een klein lichtje op de bloggertjes achter hun blogje. Wel, al ben ik niet de persoon die snel over zichzelf zal praten, wil ik trachten om een glimp uit de wereld van Dreamstars te laten doorschemeren.
Ik en mijn dochter, Davinia
Ben dus Elly, door vrienden ook wel El genaamd, woonachtig in Lommel, een klein boerendorp dat sedert een paar jaar de titel van "stad" gekregen heeft. Ieder zijn eigen opinie maar ik vind het hier geweldig vertoeven en er is steeds wat te beleven. Hahahaha! Ja, sorry dat ik nu even moet lachen, ik ben namelijk iemand die niet snel uit haar huisje te krijgen is dus veel van de belevenissen hier, vang ik enkel op van horen zeggen. 42 Jaar geleden ben ik als tweelingzus van ter wereld gekomen. Een grotere broer (5jaar ouder) zat ons reeds op te wachten en samen hebben we onze jeugd hier onbezorgd kunnen doorbrengen. Als moeder van een prachtige dochter die inmiddels 20 is, heb ik getracht haar enige waarden en normen mee te geven zodat zij kon opgroeien tot een inmiddels mooie, volwassen dame. Niet altijd een makkelijke taak als alleenstaande ouder. Eerlijkheid, openheid, bescheidenheid, zijn waarden die ik heel hoog in het vaandel draag. Humor is een niet onbelangrijke factor daar een lachende mens, al is het om verdriet of vreugde, de wereld toch net iets anders door zijn bril ziet. Sommigen hier kunnen het beamen, haha, ik ben een echte giecheltrien. Praten over mezelf is iets wat ik normaal niet zo vaak doe daar ik het woord liever aan anderen laat. Eerder verlegen probeer ik de wereld rondom mij gade te slaan zonder te veroordelen of te oordelen over anderen. Ieder heeft zijn eigen normen en waarden en elk handelt daar dan ook naar. Steeds probeer ik ook naar het goede in de mensen te zien. Soms word je dan wel eens met je neus op een muur gedrukt. Dat kan pijnlijk zijn, beseffen dat je iemand verkeerd inschatte maar die ervaringen leren je toch nadenken over mensen en maken je wijzer.
Mijn hobby
In mijn vrije tijd heb ik één grote hobby en dat is mijn pc-ke. Toen de dochter een paar jaar geleden internet nodig had voor school kwam hier dus zon bakje in huis. Kon dat ding nog niet aanzetten, laat staan dat ik ermee kon werken. Door de dochter gade te slaan zag ik door dat bakje een ander wereldje opengaan, iets wat ik tot voorheen dus niet van zo dichtbij kende. Eerst deed ik de simpele dingen, de krant lezen, opzoekingen, mapjes maken om alles netjes een plaatsje te geven ... En dan kwam MSN ... praten met vrienden via dat bakje, haha, steeds meer ging ik in mijn vrije tijd op het pc-ke wat zitten prutsen. Zo kwam dan, net als voor zovelen van jullie, plots ook "space" in mijn leven. Ik leerde door vallen en opstaan stilaan de kleine beginselen van html, hoe je paginas kon aanpassen en plaatjes kon plaatsen en net toen ik dat een beetje onder de knie had leerde ik het "bloggen" kennen. Weer een stapje verder omdat de mogelijkheden er veel ruimer waren. "Sunneke" op bloggen.be werd geboren en het was (is) een hobby waar ik veel mee kon. Door omstandigheden ben ik overgestapt naar SeniorenNet en zo is "Dreamstars" dan geboren. Bloggen is amusement waar je veel in kwijt kunt en is voor mij ontspanning en soms, hahaha, als er iets niet lukt, ook wel eens spanning!! Een tijdje geleden ben ik in de wereld van PSP (Paint Shop Pro) binnen geleid, heerlijk, het is een hobby die je uren bezig kan houden. Hierdoor heb ik ook weer heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Daar waar ik vroeger op zoek ging naar plaatjes die passen bij mijn spreuken kan ik ze nu gewoon zelf maken. Schrijven en dichten is namelijk een andere hobby van me, ook daar kan je weer je gevoel in kwijt en dat is iets wat ik toch wel nodig heb, een uitlaatklep waar je gevoel in kan leggen.
Beauty en mode
Ook daarin ben ik weer bescheiden, "puur natuur" is mijn leuze. Natuurlijk wel met de nodige verzorging! ;-) Dagelijks komen de potjes dag en nachtcrème boven, hahaha, ondertussen mogen daar ook de anti-age potjes bij, hahaha, maar de kraaienpootjes zullen we er toch moeten bij nemen vrees ik. Ach, ieder rimpeltje staat voor ervaring en rijkdom zullen we maar zeggen. Maskers zijn middeltjes die je op het moment zelf veranderen in een zombie maar waar gelukkig niet al teveel mensen getuige van moeten zijn. Achteraf geven ze wel een zalig gevoel! Make-up zal je me weinig zien dragen, enkel een mascara, dat hoort bij het dagelijkse ritueel. Op gebied van kledij loop ik thuis het liefst rond in een losse jogging, waar je vrij in kan bewegen. Moet ik dan toch even de deur uit mag het, afhankelijk van de gelegenheid, sportief sjiek zijn, zonder overbodige frutsels en franjes.
Parfum
Er zijn verschillende geurtjes die me wel weten te bekoren, daar speelt vooral ook het seizoen een rol in mee . In de zomer hou ik het bij fruitig en iets zoeter. Voor de winter mag het iets zwaarder zijn. Dior, Chanel, Boss, Jill Sander, Jean Paul Gaultier, zijn de flesjes die op mijn nachttafel staan.
Zino
Dieren
Ik zou me geen leven zonder kunnen voorstellen! Ik heb zelf een Malthezer, Zino en een poes, Tibo. Dan is er ook nog het hondje van mijn zus waar ik dagelijks op moet doggy-sitten, Dropke, het is hier dus een gezellige beestenboel!! Ik kan me dan ook enorm kwaad maken als ik zie hoe sommige mensen omgaan met dieren. Wij "mensen" zijn vaak nog de ergste beesten van allemaal als je ziet hoe er soms met dieren wordt omgegaan.
Afsluitertje
Bij deze heb ik jullie, bloggertjes, een klein beetje achter de schermen van Dreamstars laten kijken. Dank je wel, Madammeke, voor de uitnodiging, dank je wel, bloggertjes, voor de vele bezoekjes. Zelf ben ik niet iemand die dagelijks jullie blogjes afloopt om enkel rap in de boekjes te plakken. Je leert blogjes kennen waar je een feeling mee hebt en die ga je dan steeds weer opzoeken. Vaak blijkt het gevoel te kloppen en dat levert dan wel eens een mooie vriendschap op. Ik hoop voor alle bloggertjes dat bloggen hun nog veel plezier mag brengen, dat ze nog veel verrassende zaken en mooie mensen mogen leren kennen. Hiermee wil is dus afsluiten. Bloggertjes, wees een lief en verdraagzaam voor elkaar, zo blijft bloggen een plezier voor ons allemaal.
Ik heb de eer gekregen hier vandaag uitgenodigd te zijn, bij een speciale en mooie Madammeke.
Dag blogvrienden allemaal,
Eerst en vooral ga ik mij even voorstellen: Mijn voornaam is Louisa maar meestal noemen ze mij "Loulou" en enkelen zeggen ook wel eens "Wiske". Ik ben geboren te Chénee op 25 oktober 1952. Mijn familieleden wonen allemaal in het zuiden van Frankrijk en ik heb daar zelf ook 10 jaar gewoond. Nu woon ik in Vorst-Kempen, waar mijn man geboren en getogen is. Mijn beroep is kok, ik heb dat 20 jaar gedaan (heel zwaar beroep) maar nu werk ik in de heel mooie meubelzaak "Charrell" in Geel. Echt de moeite waard om eens een kijkje te gaan nemen maar helaas kan een particulier daar niet kopen.
Daar ik problemen heb met mijn schouder en kortelings daaraan moet geopereerd worden, werk ik nu maar 2 dagen per week. Ik ben gehuwd met een fijne en lieve man, zijn naam is Herman, hij is op invaliditeit door de ziekte van "Bechtreff" (een rugziekte).
Wij hebben 4 lieve kinderen, 3 dochters en 1 zoon. Mijn zoon, Stephane, is 29 jaar en doet tuinaanleg. Mijn ouste dochter, Jessy, is 24 jaar en haar beroep is schilderen en sierdecoratie. Mijn tweede dochter is Katja, 21 jaar en studeert voor boekhouder en mijn derde dochter, Kelly, is 17 en volgt auto-elektronica.
Jessy
Mijn hobby's ...
Natuurlijk mijn peceke want ik hou heel veel van bloggen, naargelang de tijd het me toestaat. Niet zo evident misschien ik het feit dat ik heel graag ga vissen, daar kan ik uren van genieten en ben dan volledig ontspannen. Maar mijn grootste plezier is reizen met de mobilhome. Elk jaar gaan we 1 maand naar het zuiden van Frankrijk en bezoeken daar dan de famillie. Daarna trekken we zo door naar Spanje of Portugal. Daar heb ik nog een andere passie opgeraapt: "petanque" natuurlijk!
Katja
Wat mijn stijl betreft:
Heel sportief, vooral in de week, liefst een jeans met plezante truitjes erbij. Maar, bijvoorbeeld als we weggaan, kan het wel eens wat anders zijn, met een broekpak of een gezellige flodderbroek. Ik hecht heel veel waarde aan lingerie en desondanks mijn leeftijd, hou ik enorm van strings (oeps, ik ben hier teveel aan het verklappen, hihi!). In de zomer draag ik graag open schoenen of teenaanstekers. Mijn kapsel, dat zie je op de foto, kan variëren van heel gewoon, wat wild of "stijf in den eik" zoals ze dat noemen .
Kelly
Mijn dagelijkse verzorging ...
Hmmm, niets speciaals. Een dagcreme, een lekker ruikende parfum, vroeger altijd Opium van Yves Saint Laurent maar nu wissel ik al eens af. Mij opmaken doe ik heel weinig en shoppen ... brr, daar heb ik broertje aan dood. Als ik iets mooi's zie ga ik er dadelijk naar toe, hebben ze mijn maat niet meer, of het zit niet goed , dan ben ik zo weer weg.
Voila, dat was het dan een beetje! Dank zij mijn peceke, heb ik bloggen leren kennen en mede daardoor veel aangename bloggers!
Wat een eer, Mikke voor de tweede keer op visite bij Madammeke, één van de prachtigste blogjes op SeniorenNet.
Madammeke vindt dat ik bij het vorige bezoek eigenlijk heel weinig gelost heb over mezelf en daar heeft ze wel gelijk in. Daar gaan we dan met wat meer informatie. Wie en wat is Mikke? Geboren in Hulshout op 23 oktober 1947 (oei oei, zoveel jaren al, wat gaat het toch vlug!). Mijn ouders gaven mij de naam Monique mee maar na de geboorte van mijn broertje, veranderde die al vlug in Mikke (als kleutertje kon hij mijn naam niet goed uitspreken). Deze bijnaam werd gretig door de hele familie over genomen. Getrouwd en geëmigreerd naar het buurdorp Westerlo (de vrouw volgt de man, hé, hahaha). Ik heb 2 doodbrave zonen, Benny en Reggy. Daar horen twee prachtige schoondochters bij, Veerle en Petra en dan nog mijn oogappels, de 2 kleinzonen, Dave en Axel.
Schoudercorso
Spijtig genoeg ben ik sinds 10 jaar weduwe. Ik ben een heel simpele meid, die bezeten is van het bloemschikken. Niet alleen is het mijn hobby maar ik heb het geluk gehad om er mijn werk van te kunnen maken, fantastisch toch!!! Sinds vele jaren, geef ik lessen in bloemschikken, groendecoraties en wilgentenen vlechten en daar geniet ik bijzonder van. Maar het is niet allemaal goud wat blinkt, hoor! Het betekent heel hard en heel veel werken en naar de wensen van de cursisten, wordt er dikwijls ook door gewerkt op zaterdag en zondag. De klant is koning (zegt men). De lessen op zich zijn heel plezierig. Toch komt er wel iets meer bij kijken, zoals het berekenen van de materialen die ik nodig heb voor die en die workshops, bestellingen doen en hopen dat ze tijdig geleverd worden, hopen dat groen en bloemen vers zijn, me dood ergeren als de mos een beetje bruin ziet of een frame dat niet goed is gelast, de wilgentenen die te droog zijn om te vlechten, de leverancier die pas 5 minuten voor de les aankomt (paniek), enz, enz. ...
Maar over het algemeen gezien valt alles nog goed mee en ben ik heel gelukkig in mijn werk. Als mijn cursisten trots en tevreden naar huis gaan, met hun zelf gemaakte arrangement, doet mij dat zoveel plezier, zodat ik vol enthousiasme uitkijk naar de volgende les. Het liefste zit ik op mijn ééntje, in "mijn ateljeeke" om te experimenteren. Met verschillende soorten van materialen, een ontwerp tekenen, wat ga ik hiervoor gebruiken, alles bij mekaar zoeken en dan ... aan de slag! Aan alle bloemschikkers wil ik volgende raad nog meegeven: "Onthou de technieken die je leert, maak een verslag van je arrangement, teken hierbij de bijzonderste techniek, maak een foto en steek alles in een map, zodat je het later nog terug kan gaan bekijken. Met deze werkwijze kan je naderhand dan een paar soorten van technieken bij mekaar voegen, zodat er weer een heel nieuwe creatie ontstaat.
Bloggen ... Wat een prachtige uitvinding!! Spijtig genoeg kan ik wegens mijn drukke agenda niet zoveel tijd besteden aan mijn blogje zoals ik wel zou willen doen, de laatste maanden komt er alleen maar een bloemstuk te voorschijn zonder enige commentaar van mijnentwege. Hopelijk komt hier in de toekomst verandering in, zodat ik weer een creatie van de maand kan brengen, met de volledige beschrijving. Ook al schrijf ik niet veel in de gastenboeken van mijn bezoekers, toch ga ik bij iedere gast op mijn blog een tegenbezoek brengen, waar ik dan vol bewondering voor hun prestaties, ga bijlezen en kijken.
Mijn andere hobby is fietsen ... Lange afstanden fietsen is echt prachtig, niet zomaar rondjes rijden maar steeds verder gaan en 's avonds een hotel zoeken om verzekerd te zijn van een goede maaltijd en een rustige nacht. 's Morgens een stevig ontbijt (is echt nodig hoor op mijn leeftijd, hihihi!). Bijvoorbeeld: vertrekken in de Vogezen aan de bron van de Moezel, deze volgen naar Luxemburg en Duitsland om uiteindelijk, in Koblenz, de Moezel te zien verdwijnen in de Rijn. Verder langs de Rijn naar Keulen rijden, daar het binnenland in om dan langs Nederland terug naar huis te fietsen. Een waar genot, genieten van de natuur, rustige wegen opzoeken, af en toe stoppen in een dorpje om de voetjes even te verkoelen in een fontein, door de regen (grrr, hou ik niet zo van!!), een stevige wind (liefst in de rug, hahaha, dan gaat het vooruit, hoor!!) en het liefst het zonnetje op mijn bolletje. Helaas bij gebrek aan tijd om te trainen (want zonder een goede training gaat het niet, hoor), moet ik mij de laatste tijd beperken tot rondjes fietsen in de buurt.
Zo, lieve Madammeke, dit is de vrouw achter de naam "Mikke". Bedankt dat ik hier nog eens mijn woordje mocht doen, doe zo zeker en vast verder met je mooie verzorgde blogje over de wereld van glitter en glamour, het is een pareltje!
Vooreerst wil ik Madammeke bedanken voor de uitnodiging om bij haar op visite te komen. Het is een fantastisch idee waarmee we alle bloggers een beetje meer leren kennen. Wel nu is het mijn beurt. Ik ben Ria en woon in Hombeek, een deelgemeente van Mechelen. Geboren op 02/07/49, gehuwd met Jos in augustus 1971, ondertussen is dat al meer dan 35 jaar.
Vorige zondag, samen met Jos op de blogmeeting.
We hebben twee prachtige zonen: Stefan de oudste en Kris is de jongste. Gelukkig hebben we ook twee schatten van kleinkinderen. Jonathan is momenteel 6 ½ jaar en Alexander is er 5.
Oorspronkelijk ben ik afkomstig uit Genk, een Limburgse dus. Mijn studies heb ik in het Antwerpse Stuyvenberg ziekenhuis gedaan, mn beroep is dus verpleegkundige. Het is hier dat ik mn ventje heb leren kennen. Na de studies ben ik er blijven plakken, blijven werken, getrouwd en blijven wonen. Door verandering van werk naar het Brusselse zijn we uitgeweken naar Mechelen. Zo heb ik steeds bij het OCMW gewerkt. De laatste tien jaar heb ik gewerkt als zelfstandig verpleegkundige, wat ik veel liever deed. De mensen zijn geen nummer en bij diegene dat je al jaren komt ben je een deel van de familie geworden. Het is een zwaar beroep omdat je 24/24 bereikbaar moet zijn en dit 365 dagen per jaar, doch heb ik het graag en met veel liefde gedaan. Door hevige rugklachten ben ik uiteindelijk moeten stoppen met grote spijt.
Dexter, hij is onlangs Nederlands kampioen geworden
Wat mijn hobbys betreft, dat zijn mijn hondjes natuurlijk, we hebben Pekingeesjes. Ik wil dat ze er altijd mooi uit zien er is dus veel kamwerk. Regelmatig doe ik ook aan shows mee (schoonheid), we hebben dus verscheidene grote kampioenen in huis. Verder hou ik van reizen, vooral rondreizen, PC en natuurlijk bloggen, bloemschikken, wandelen en last but not least: de kleinkinderen die onze grootste schatjes zijn.
Ofthemonkeylions is de naam van mijn blog, die ik heb gekozen uit de legende van de Pekingees. Deze zegt dat er eens een liefde was tussen een aap(monkey) en een leeuw (lion).Vandaar het apen snoetje, en de weelderige manen bij een pekingees. Het zijn zeer schattige,speelse hondjes met soms apenstreken, maar met een eigenzinnig karakter.
Kledij: ik draag wat gemakkelijk is. Zo zal je me het meest in jeans met een losse trui of T-shirt zien. Ik volg de mode niet zo op de voet. Ook een kniebroek of ¾ broek met hoge laarzen vind ik mooi. Qua verzorging gebruik ik iedere dag een dagcreme en zal zelden buiten gaan zonder lipstick. Voor een feestje zal ik me wel eens laten gaan en gebruik ik oogschaduw, mascara en een blush. Als parfum gaat mijn voorkeur uit naar Chanel 5, Fidji en momenteel Sensi van Armani.
Madammeke, het was een gezellige babbel en hopelijk heb je me wat beter leren kennen. Voor een bezoekje op mijn blog kan je altijd kijken op:
Ik ben uitgenodigd om op bezoek te komen bij Madammeke en vind dat erg leuk! Vandaar dat ik er gehoor aan gaf!! Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Edith~Louise... kortweg Elou. Geboren, 6 mei 1953. Getrouwd met Jan en dit al ruim 30 jaar!!!! Was nog maar net 19 toen we trouwden. Samen hebben we 3 kids. Twee meiden en één knul, te weten: Ineke de oudste, Marijke de middelste en onze hekkensluiter, Benny. De meiden wonen op zichzelf en zijn beiden al mama. Wij zijn al 4 keer opa en oma en wel van 1 kleindochter Amber en 3 kleinzoons te weten: Sem, Jasper en Stef.
Amber
Benny
Ik ben geboren in Rotterdam maar op mijn 12-de verhuisde wij naar Brabant, naar Oosterhout. De eerste jaren na ons trouwen woonden we in Streefkerk, een landelijk dorp, vlakbij Kinderdijk gelegen (misschien je wel bekend van de molens??). Na 5 jaar belandden we in Zwijndrecht waar we tot de dag van vandaag nog wonen, maar niet meer voor lang, want we kochten een huis in Hoeven (ook Brabant). In mei hopen we ons daar te settelen. Heb daar ontzettend veel zin in. Lekker dicht bij de natuur, bossen op loopafstand en alles een stukje gemoedelijker dan in 't hectische randstadgebied van hier.
Ik ben vroeger secretaresse geweest bij een bedrijf voor kantoorartikelen. Na mijn trouwen heb ik als receptioniste/telefoniste gewerkt bij een betonfabriek maar nadat onze eerste dochter geboren is ben ik daarmee gestopt. Ik wilde namelijk niets daarvan missen en er voor ze zijn wanneer dat nodig was. Wel veel vrijwilligerswerk gedaan op school en dergelijke. Van voorleesmoeder tot zwarte Piet spelen, helpen bij sportdagen ... je kent dat wel.
Iets over mijn hobbies tja dat zijn er wel aardig wat. Speel piano, accordeon, lees graag, speel graag een spelletje schaak op zijn tijd, fiets graag, ben een enorme strandliefhebster en ben de laatste tijd ook vaak achter mijn pc te vinden.
Je vroeg me ook naar mijn stijl qua kleding ... Ik geef niets om kleding ... misschien wel raar maar ik voel me 't allerprettigst in een spijkerbroek met een gemakkelijk zittende sweater of T-shirt. Aan schoenen heb ik al helemaal een enorme hekel en moet er steeds (vooral s' zomers) op bedacht zijn ze wel aan te trekken wanneer ik boodschappen ga doen want 't zal niet de eerste keer zijn dat ik op blote klakken daar aankom!!! Grrrrrr. That's me!! Mijn haren zijn vrij makkelijk want ik laat het altijd lekker piekerig knippen. Scheelt me een hoop kopzorgen s' morgens ... beetje wax erin en gaan met die banaan ;-) Vroeger droeg ik het lang maar toen onze dochter zo 'n 2 jaar was, besloot ik het te laten kortwieken mijn man had daar wel even problemen mee maar gelukkig is ie eraan gewend inmiddels.
Parfum ... daar heb ik een merk van waar ik niet echt vanaf wijk en dat is "Beyond paradise" van "Estee Lauder". Verder gebruik ik alleen dag en nachtcreme en beperk me met oogschaduw en dergelijke, want ik draag lenzen en dat werkt niet altijd even lekker samen. Wel heb ik een hoogtezon en vind 't wel lekker dat ik niet de hele winter als een melkfles door 't leven hoef.
Winkelen dat is iets waar je me niet echt blij mee maakt. Wanneer 't echt niet anders kan zal ik moeten maar ben altijd héééééééééél snel klaar. Ik geef er niet veel om en bewonder sommige mensen dat ze, wanneer ze bijvoorbeeld een paar nieuwe schoenen nodig hebben, rustig daar een dag voor uittrekken en 6 of 7 winkels afgaan om te zien waar ze de leukste, mooiste, extravagantste hebben hihihihi aan mij NIET besteed!
Dan nog een paar dingen over mijn blog. Er is van alles wat op te vinden, beetje chaotisch misschien maar zo ben ikzelf ook. Er staan aardig wat muziekjes op, mooie teksten, leuke plaatjes, enfin een mengelmoesje zal ik maar zeggen. Gewoon eens gaan bekijken en dan zie je vanzelf wat ik daar mee bedoel!
Wel, ik dacht dat ik al aardig wat verteld had, maar mochten jullie nog meer willen weten, aarzel niet en vraag gewoon!!! Ik wens Madammeke nog veel plezier met al de visites die nog gaan komen. Ik vind t wel een reuze leuk idee, zodat je wat meer te weten kunt komen over de mensen met wie je regelmatig contacten uitwisselt via de blogs. Een erg leuk initiatief!
Op vraag van Madammeke ga ik een tipje van de sluier lichten wie redpoppy eigenlijk is. Geboren op 8/9/1954 en nu dus 52 jaar jong. Mijn hobby's zijn: tuinieren samen met Gimli ,want hij is een echte tuinhond, liever buiten dan binnen en altijd rustig op zichzelf bezig in de tuin , tot hij mij af en toe een bezoekje brengt om te kijken wat ik nu weer uitspook. Ook in de serre voelt hij zich thuis tussen de tomaten en komkommers. Lezen, vooral historische romans oa. "In de naam van de roos" , "Lord of the Rings" ... Verder, gaan varen in de weekends en in de vakantie met onze motorsailor de "Erwa" en natuurlijk de Pc en Seniorennet.
Mijn echte "ontspanning" is dus de tuin, van zodra het weer het toelaat kan je me daar vinden, meestal reeds vanaf februari tot ... Groenten en bloemen zaaien, planten, compost maken en rondvoeren met de kruiwagen, het hoort er allemaal bij. Mijn favoriete kledij in de tuin is een "combat" broek met lekker veel zakken om snoeischaar, boomzaagje, touw, ... in op te bergen.
Mijn laatste hobby de PC en natuurlijk SeniorenNet en de blogs. Als kerstcadeautje voor mezelf heb ik PaintShopProXI gekocht en het wordt al een echte verslaving hiermee werken. Als blogverantwoordelijke en moderator op het forum van SeniorenNet, probeer ik jullie problemen op te lossen. Velen weten het niet, maar men mag mij altijd een mailtje sturen indien men met een vraag of een probleem zit. Natuurlijk bezoek ik ook geregeld de blogjes ... ze komen allemaal aan de beurt. Verder probeer ik de bijeenkomsten van de bloggers bij te wonen, dat is telkens al heel goed meegevallen! Jullie komen toch ook op 21 januari naar de Ark? Ik zal er ook zijn.
Mijn stijl van kleding buiten de tuin, is vooral gemakkelijke kleding: lange broeken, truien, korte laarsjes, weinig make-up en als parfum vooral bloemengeuren , zoals te verwachten. Vooral de geur van witte bloemen: seringen, meiklokjes, lelies en witte rozen spreekt me erg aan.
Dit is het zo een beetje in een notendopje, wie meer wil weten, brengt maar eens een bezoekje aan mijn blogje, altijd welkom!!
Ik hoop jullie dus allemaal te ontmoeten op de meeting die wordt georganiseerd door Mieke Moma in "De Ark" te Hechtel op zondag 21 januari 2007.
Femke (zus53)
03-01-2007
Op visite: Femke (zus53)
Hallo lieve blogmaatjes,
Mag ik mij even voorstellen: ik ben Ann (Femke) en ben geboren op 28 juli 1952 in Diksmuide. Ik woon in Sint Andries, een deelgemeente van Brugge. Mijn beroep is verpleegster in een bejaardentehuis. Ik werk daar al 24 jaar, fulltime maar sedert mijn rugoperatie werk ik de laatste 3jaar nog half-time. Mijn werk doe ik enorm graag, ik zie graag mijn bewoners en als ik kan leg ik ze eventjes in de watten, dat wil zeggen eventjes een praatje maken, eens wat meer aandacht aan hen besteden, want mijn beroep is heel zwaar en we hebben ongelofelijk veel werk en een ochtend is vlug voorbij.
Ik ben moeder van één zoon en oma van één kleindochter Femke. Ik ga, als ik de gelegenheid heb, om de veertien dagen haar eens bezoeken of, als mijn schoondochter het te druk heeft, komt Femke eens bij ons slapen en ja, als ge zo'n kleine meid een hele dag bij je hebt (ze is nu 3,5jaar) mag je gerust zijn dat je s avonds wel de slaap vindt hoor! Femke zit nu in het eerste kleuterklasje en doet haar best volgens de juffrouw.
Mijn hobbys zijn: bloggen en als het mooi weer is met de fiets rijden. Maar in de winter is mijn computer het meest van al mijn maat. Sedert ik een blogje heb, heb ik veel goede vrienden leren kennen, die ik echt een plaatsje in mijn hart heb gegeven. Het is een aangenaam tijdverdrijf maar het mag geen verslaving worden want ik moet ook nog mijn huishouden doen, zoals elke andere vrouw, hé??!
Mijn stijl ... ik draag graag gemakkelijke kledij, zoals jeans, met een pull er boven op. Om naar mijn werk te gaan is dat mijn outfit!! Als ik naar een feestje ga dan smuk ik mij eens extra op, dan is het een rokje met nylon kousjes, laarsjes en een mooie pull of bloes, naargelang mijn stemming. Ook een driekwart broek is heel mooi met laarzen en een mooie pull of bloes. Echt de mode volgen doe ik niet, ik koop wat ik graag zie en waar ik me gemakkelijk in voel. Voor een etentje of een bijeenkomst dan gebruik ik wat gekleurde gezichtscréme, niet te donker, een streepje onder mijn ogen en wat bruine of zwarte mascara voor mijn wimpers, een lichte kleur van lippenstift en dat is alles. Ik heb verschillende parfums die ik graag gebruik, enkele als voorbeeld: Angel, Giorgio, Light blue van Dolcé & Gabanna, Aromatic Elexir en daarbij gaan we het maar laten.
Zo, lieve blogmaatjes, ik hoop dat je me nu wat beter kent, ik ben wie ik ben en heb maar één motto in het leven: "leef vandaag en niet morgen". Morgen is een andere dag!
Allereerst wil ik zeggen dat ik het een hele eer vind, dat Madammeke mij heeft uitgenodigd om bij haar op visite te komen. Daarom wil ik haar ook bedanken.
Mijn naam is Frans, mijn dichtste vrienden noemen mij Franske of Fransje. Ik woon in Zarren, deelgemeente van Kortemark in de provincie West-Vlaanderen, een kleine gemeente tussen Diksmuide en Roeselare (centrum van de provincie), telt ongeveer 2000 inwoners. Ik ben 56 jaar en sedert 4 jaar op brugpensioen.
Ik heb een huwelijk van 28 jaar en een echtscheiding achter de rug. Gelukkig heb ik na bijna 4 jaar alleen te zijn weer een mooie en lieve vriendin, Roos, gevonden. Die ken ik nu bijna 3 jaar.
Ik heb 2 dochters, Lindsey is 30 jaar en Melissa is 27 jaar. Beiden gehuwd met 2 broers: Dario en David. De oudste dochter heeft 2 zonen, Yentl en Milan respectievelijk 7 jaar en bijna 2 jaar.
De jongste wil ook wel kinderen maar eerst moet haar gekochte huis verbouwd worden. Dus je weet nu wel waar ik mijn meeste tijd volgend jaar zal slijten ... Op den bouw!
Ik hoop dan ook, nog wat tijd te hebben om te bloggen. Maar ja, we zullen wel zien hoe het verloopt.
Mijn vriendin Roos werkt in de thuisverzorging bij Familiehulp. Ze woont ongeveer op 1 km van mijn deur en wij zien elkaar dan ook dagelijks. Zij heeft een zoon, Jamie van 21 jaar en een dochter Shanna van 15 jaar, zij leert op school voor mode en verkoop.
In mijn vroegere leven heb ik 32 jaar gewerkt in een Philips fabriek in Roeselare als technieker. Mijn sociaal leven bestond uit sport.
Ik ben 32 jaar lid en bestuurslid van de plaatselijke volleybalclub (ik heb zelf nooit gespeeld, te klein). Ook ben ik jaren lang bestuurslid van de tennisclub Zarrenhof geweest, waar ik nu nog altijd actief lid van ben. Maar mijn tennis is maar van een laag niveau. Ik speel voor het plezier en om mij fit te houden. Want mijn moto is lachen en plezier maken. Ik ben ook jaren lang lid geweest van de wielertoeristenclub. Maar nu fiets ik meestal alleen.
Als het weer goed zit maak ik ook tijd om te helpen bij mijn moeder, het zwaarste werk te doen in haar groententuin.
Mijn grootste hobby is mijn computer. Als vroegere technieker wilde ik daar veel over weten. Zo ben ik begonnen met zelf te installeren en repareren. Proberen de problemen zelf op te op te lossen. Dus ja, een beetje een doe het zelver. Ik kan mij daar uren en dagen mee amuseren en bezig houden ...
En dan is het bloggen daar nog bij gekomen! Eerst wilde ik er computertips op plaatsen, maar daar waren er al blogs van en dan ben ik maar begonnen met grappen en grollen. Iets waar ik mij goed bij voel ;-).
Wat de mode mij betreft, ik ben daar niet veel mee bezig maar ik wil er wel goed uit zien! Ik hou er wel van. En kijk graag naar mooi geklede vrouwen zoals op de blog van Madammeke. Mooie lingerie is altijd fijn, dit trekt mij wel aan ... Meer dan je denkt. ;-)
Meer heb ik nu wel niet meer te vertellen. Dus wil je eens goed lachen en goeie oude muziek beluisteren, kom dan even langs op mijn blogje.
Ik wens ik jullie allen een prettige kerstperiode en nog veel meer...
Madammeke vroeg ook mij om te komen vertellen over mijn stijl. Ik ben Sissi en ben 39 jaar jong. Velen kennen mij reeds van mijn blogje "Sissi" op bloggen.be, waarop vele foto's staan van mijn uitstapjes en reizen.
Mijn man Eddy en ik hebben een slagerij te Waanrode. Het is dus echt niet elke dag feest, het is hard werken. Maar toch vergeet ik ook niet te "leven"!
In de winkel draag ik steeds een dikke, warme trui en broek omdat het er heel koud kan zijn, zeker in de winter. Een witte schort met een zwarte voorbindschort draag ik er dan nog extra over.
Eén van mijn hobby's is skiën! Daar volg ik de mode zo niet. Je draagt je skipak tenslotte maar 1 x per jaar. Het moet wel comfortabel en ruim zitten zodat je er goed kan in bewegen en natuurlijk moet het warm zijn. Ik geef de voorkeur aan jas en broek apart.
Op mijn vrije zondagnamiddag en maandag kleed ik me graag mooi op. Ik hou van rokjes omdat ik in de week al altijd een broek draag. Mijn kleding koop ik steeds in mijn vaste boetiek te Aarschot waar ik altijd toffe dingen vind. Ik snuffel niet graag rond maar hou ervan dat de verkoopster mij helpt met het kiezen. Ondertussen kennen ze daar al de stijl van Sissi.
Wat betreft make-up gebruik ik niet zoveel, een lijntje onder de ogen, wat mascara en wat lipgloss.
Zoals degenen die mijn blogje al bezochten al weten, lach, dans en feest ik graag. Mijn lievelingsdrankje is dan ook champagne!
Mijn lievelingsparfum was jaren lang "Jean Paul Gaultier" maar sinds kort gebruik ik "Coco Mademoiselle" van Chanel.
Ik ben een romantisch iemand en hou van gezelligheid, een glaasje en een velletje voor de brandende openhaard ... Ik hou van muziek en vooral van ballades, in de auto zing ik steeds mee met de muziek. Wat een geluk dat niemand mij dan kan horen!
Wat ik ook belangrijk vind is mooie en confortabele lingerie. Af en toe verwen ik me met een mooi setje wat niet alleen mij maar ook mijn man gelukkig maakt! Hij maakte ook de bijgaande foto's!
Op onze 20-ste huwelijksverjaardag droeg ik een creatie van de bekende mode-ontwerper "Nickey Vankets". Ik wilde die dag schitteren en dat deed ik dan ook! Zo eenmaal mocht het eens wat meer zijn want 20 jaar is tenslotte al een prestatie, hé!
Het leven is mooi en ik probeer ervan te genieten!
en platina blond zijn onze Bichons inderdaad!
Vertellen jullie eens wat meer over jullie superstars.
! 
!
Dag lieve blogmaatjes.
