Via mijn blogje heb ik de uitnodiging gekregen hier bij Madammeke op visite te komen. Velen zijn me al voor gegaan en het werpt een klein lichtje op de bloggertjes achter hun blogje. Wel, al ben ik niet de persoon die snel over zichzelf zal praten, wil ik trachten om een glimp uit de wereld van Dreamstars te laten doorschemeren.
Ik en mijn dochter, Davinia
Ben dus Elly, door vrienden ook wel El genaamd, woonachtig in Lommel, een klein boerendorp dat sedert een paar jaar de titel van "stad" gekregen heeft. Ieder zijn eigen opinie maar ik vind het hier geweldig vertoeven en er is steeds wat te beleven. Hahahaha! Ja, sorry dat ik nu even moet lachen, ik ben namelijk iemand die niet snel uit haar huisje te krijgen is dus veel van de belevenissen hier, vang ik enkel op van horen zeggen. 42 Jaar geleden ben ik als tweelingzus van ter wereld gekomen. Een grotere broer (5jaar ouder) zat ons reeds op te wachten en samen hebben we onze jeugd hier onbezorgd kunnen doorbrengen. Als moeder van een prachtige dochter die inmiddels 20 is, heb ik getracht haar enige waarden en normen mee te geven zodat zij kon opgroeien tot een inmiddels mooie, volwassen dame. Niet altijd een makkelijke taak als alleenstaande ouder. Eerlijkheid, openheid, bescheidenheid, zijn waarden die ik heel hoog in het vaandel draag. Humor is een niet onbelangrijke factor daar een lachende mens, al is het om verdriet of vreugde, de wereld toch net iets anders door zijn bril ziet. Sommigen hier kunnen het beamen, haha, ik ben een echte giecheltrien. Praten over mezelf is iets wat ik normaal niet zo vaak doe daar ik het woord liever aan anderen laat. Eerder verlegen probeer ik de wereld rondom mij gade te slaan zonder te veroordelen of te oordelen over anderen. Ieder heeft zijn eigen normen en waarden en elk handelt daar dan ook naar. Steeds probeer ik ook naar het goede in de mensen te zien. Soms word je dan wel eens met je neus op een muur gedrukt. Dat kan pijnlijk zijn, beseffen dat je iemand verkeerd inschatte maar die ervaringen leren je toch nadenken over mensen en maken je wijzer.
Mijn hobby
In mijn vrije tijd heb ik één grote hobby en dat is mijn pc-ke. Toen de dochter een paar jaar geleden internet nodig had voor school kwam hier dus zon bakje in huis. Kon dat ding nog niet aanzetten, laat staan dat ik ermee kon werken. Door de dochter gade te slaan zag ik door dat bakje een ander wereldje opengaan, iets wat ik tot voorheen dus niet van zo dichtbij kende. Eerst deed ik de simpele dingen, de krant lezen, opzoekingen, mapjes maken om alles netjes een plaatsje te geven ... En dan kwam MSN ... praten met vrienden via dat bakje, haha, steeds meer ging ik in mijn vrije tijd op het pc-ke wat zitten prutsen. Zo kwam dan, net als voor zovelen van jullie, plots ook "space" in mijn leven. Ik leerde door vallen en opstaan stilaan de kleine beginselen van html, hoe je paginas kon aanpassen en plaatjes kon plaatsen en net toen ik dat een beetje onder de knie had leerde ik het "bloggen" kennen. Weer een stapje verder omdat de mogelijkheden er veel ruimer waren. "Sunneke" op bloggen.be werd geboren en het was (is) een hobby waar ik veel mee kon. Door omstandigheden ben ik overgestapt naar SeniorenNet en zo is "Dreamstars" dan geboren. Bloggen is amusement waar je veel in kwijt kunt en is voor mij ontspanning en soms, hahaha, als er iets niet lukt, ook wel eens spanning!! Een tijdje geleden ben ik in de wereld van PSP (Paint Shop Pro) binnen geleid, heerlijk, het is een hobby die je uren bezig kan houden. Hierdoor heb ik ook weer heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Daar waar ik vroeger op zoek ging naar plaatjes die passen bij mijn spreuken kan ik ze nu gewoon zelf maken. Schrijven en dichten is namelijk een andere hobby van me, ook daar kan je weer je gevoel in kwijt en dat is iets wat ik toch wel nodig heb, een uitlaatklep waar je gevoel in kan leggen.
Beauty en mode
Ook daarin ben ik weer bescheiden, "puur natuur" is mijn leuze. Natuurlijk wel met de nodige verzorging! ;-) Dagelijks komen de potjes dag en nachtcrème boven, hahaha, ondertussen mogen daar ook de anti-age potjes bij, hahaha, maar de kraaienpootjes zullen we er toch moeten bij nemen vrees ik. Ach, ieder rimpeltje staat voor ervaring en rijkdom zullen we maar zeggen. Maskers zijn middeltjes die je op het moment zelf veranderen in een zombie maar waar gelukkig niet al teveel mensen getuige van moeten zijn. Achteraf geven ze wel een zalig gevoel! Make-up zal je me weinig zien dragen, enkel een mascara, dat hoort bij het dagelijkse ritueel. Op gebied van kledij loop ik thuis het liefst rond in een losse jogging, waar je vrij in kan bewegen. Moet ik dan toch even de deur uit mag het, afhankelijk van de gelegenheid, sportief sjiek zijn, zonder overbodige frutsels en franjes.
Parfum
Er zijn verschillende geurtjes die me wel weten te bekoren, daar speelt vooral ook het seizoen een rol in mee . In de zomer hou ik het bij fruitig en iets zoeter. Voor de winter mag het iets zwaarder zijn. Dior, Chanel, Boss, Jill Sander, Jean Paul Gaultier, zijn de flesjes die op mijn nachttafel staan.
Zino
Dieren
Ik zou me geen leven zonder kunnen voorstellen! Ik heb zelf een Malthezer, Zino en een poes, Tibo. Dan is er ook nog het hondje van mijn zus waar ik dagelijks op moet doggy-sitten, Dropke, het is hier dus een gezellige beestenboel!! Ik kan me dan ook enorm kwaad maken als ik zie hoe sommige mensen omgaan met dieren. Wij "mensen" zijn vaak nog de ergste beesten van allemaal als je ziet hoe er soms met dieren wordt omgegaan.
Afsluitertje
Bij deze heb ik jullie, bloggertjes, een klein beetje achter de schermen van Dreamstars laten kijken. Dank je wel, Madammeke, voor de uitnodiging, dank je wel, bloggertjes, voor de vele bezoekjes. Zelf ben ik niet iemand die dagelijks jullie blogjes afloopt om enkel rap in de boekjes te plakken. Je leert blogjes kennen waar je een feeling mee hebt en die ga je dan steeds weer opzoeken. Vaak blijkt het gevoel te kloppen en dat levert dan wel eens een mooie vriendschap op. Ik hoop voor alle bloggertjes dat bloggen hun nog veel plezier mag brengen, dat ze nog veel verrassende zaken en mooie mensen mogen leren kennen. Hiermee wil is dus afsluiten. Bloggertjes, wees een lief en verdraagzaam voor elkaar, zo blijft bloggen een plezier voor ons allemaal.
Ik heb de eer gekregen hier vandaag uitgenodigd te zijn, bij een speciale en mooie Madammeke.
Dag blogvrienden allemaal,
Eerst en vooral ga ik mij even voorstellen: Mijn voornaam is Louisa maar meestal noemen ze mij "Loulou" en enkelen zeggen ook wel eens "Wiske". Ik ben geboren te Chénee op 25 oktober 1952. Mijn familieleden wonen allemaal in het zuiden van Frankrijk en ik heb daar zelf ook 10 jaar gewoond. Nu woon ik in Vorst-Kempen, waar mijn man geboren en getogen is. Mijn beroep is kok, ik heb dat 20 jaar gedaan (heel zwaar beroep) maar nu werk ik in de heel mooie meubelzaak "Charrell" in Geel. Echt de moeite waard om eens een kijkje te gaan nemen maar helaas kan een particulier daar niet kopen.
Daar ik problemen heb met mijn schouder en kortelings daaraan moet geopereerd worden, werk ik nu maar 2 dagen per week. Ik ben gehuwd met een fijne en lieve man, zijn naam is Herman, hij is op invaliditeit door de ziekte van "Bechtreff" (een rugziekte).
Wij hebben 4 lieve kinderen, 3 dochters en 1 zoon. Mijn zoon, Stephane, is 29 jaar en doet tuinaanleg. Mijn ouste dochter, Jessy, is 24 jaar en haar beroep is schilderen en sierdecoratie. Mijn tweede dochter is Katja, 21 jaar en studeert voor boekhouder en mijn derde dochter, Kelly, is 17 en volgt auto-elektronica.
Jessy
Mijn hobby's ...
Natuurlijk mijn peceke want ik hou heel veel van bloggen, naargelang de tijd het me toestaat. Niet zo evident misschien ik het feit dat ik heel graag ga vissen, daar kan ik uren van genieten en ben dan volledig ontspannen. Maar mijn grootste plezier is reizen met de mobilhome. Elk jaar gaan we 1 maand naar het zuiden van Frankrijk en bezoeken daar dan de famillie. Daarna trekken we zo door naar Spanje of Portugal. Daar heb ik nog een andere passie opgeraapt: "petanque" natuurlijk!
Katja
Wat mijn stijl betreft:
Heel sportief, vooral in de week, liefst een jeans met plezante truitjes erbij. Maar, bijvoorbeeld als we weggaan, kan het wel eens wat anders zijn, met een broekpak of een gezellige flodderbroek. Ik hecht heel veel waarde aan lingerie en desondanks mijn leeftijd, hou ik enorm van strings (oeps, ik ben hier teveel aan het verklappen, hihi!). In de zomer draag ik graag open schoenen of teenaanstekers. Mijn kapsel, dat zie je op de foto, kan variëren van heel gewoon, wat wild of "stijf in den eik" zoals ze dat noemen .
Kelly
Mijn dagelijkse verzorging ...
Hmmm, niets speciaals. Een dagcreme, een lekker ruikende parfum, vroeger altijd Opium van Yves Saint Laurent maar nu wissel ik al eens af. Mij opmaken doe ik heel weinig en shoppen ... brr, daar heb ik broertje aan dood. Als ik iets mooi's zie ga ik er dadelijk naar toe, hebben ze mijn maat niet meer, of het zit niet goed , dan ben ik zo weer weg.
Voila, dat was het dan een beetje! Dank zij mijn peceke, heb ik bloggen leren kennen en mede daardoor veel aangename bloggers!
Wat een eer, Mikke voor de tweede keer op visite bij Madammeke, één van de prachtigste blogjes op SeniorenNet.
Madammeke vindt dat ik bij het vorige bezoek eigenlijk heel weinig gelost heb over mezelf en daar heeft ze wel gelijk in. Daar gaan we dan met wat meer informatie. Wie en wat is Mikke? Geboren in Hulshout op 23 oktober 1947 (oei oei, zoveel jaren al, wat gaat het toch vlug!). Mijn ouders gaven mij de naam Monique mee maar na de geboorte van mijn broertje, veranderde die al vlug in Mikke (als kleutertje kon hij mijn naam niet goed uitspreken). Deze bijnaam werd gretig door de hele familie over genomen. Getrouwd en geëmigreerd naar het buurdorp Westerlo (de vrouw volgt de man, hé, hahaha). Ik heb 2 doodbrave zonen, Benny en Reggy. Daar horen twee prachtige schoondochters bij, Veerle en Petra en dan nog mijn oogappels, de 2 kleinzonen, Dave en Axel.
Schoudercorso
Spijtig genoeg ben ik sinds 10 jaar weduwe. Ik ben een heel simpele meid, die bezeten is van het bloemschikken. Niet alleen is het mijn hobby maar ik heb het geluk gehad om er mijn werk van te kunnen maken, fantastisch toch!!! Sinds vele jaren, geef ik lessen in bloemschikken, groendecoraties en wilgentenen vlechten en daar geniet ik bijzonder van. Maar het is niet allemaal goud wat blinkt, hoor! Het betekent heel hard en heel veel werken en naar de wensen van de cursisten, wordt er dikwijls ook door gewerkt op zaterdag en zondag. De klant is koning (zegt men). De lessen op zich zijn heel plezierig. Toch komt er wel iets meer bij kijken, zoals het berekenen van de materialen die ik nodig heb voor die en die workshops, bestellingen doen en hopen dat ze tijdig geleverd worden, hopen dat groen en bloemen vers zijn, me dood ergeren als de mos een beetje bruin ziet of een frame dat niet goed is gelast, de wilgentenen die te droog zijn om te vlechten, de leverancier die pas 5 minuten voor de les aankomt (paniek), enz, enz. ...
Maar over het algemeen gezien valt alles nog goed mee en ben ik heel gelukkig in mijn werk. Als mijn cursisten trots en tevreden naar huis gaan, met hun zelf gemaakte arrangement, doet mij dat zoveel plezier, zodat ik vol enthousiasme uitkijk naar de volgende les. Het liefste zit ik op mijn ééntje, in "mijn ateljeeke" om te experimenteren. Met verschillende soorten van materialen, een ontwerp tekenen, wat ga ik hiervoor gebruiken, alles bij mekaar zoeken en dan ... aan de slag! Aan alle bloemschikkers wil ik volgende raad nog meegeven: "Onthou de technieken die je leert, maak een verslag van je arrangement, teken hierbij de bijzonderste techniek, maak een foto en steek alles in een map, zodat je het later nog terug kan gaan bekijken. Met deze werkwijze kan je naderhand dan een paar soorten van technieken bij mekaar voegen, zodat er weer een heel nieuwe creatie ontstaat.
Bloggen ... Wat een prachtige uitvinding!! Spijtig genoeg kan ik wegens mijn drukke agenda niet zoveel tijd besteden aan mijn blogje zoals ik wel zou willen doen, de laatste maanden komt er alleen maar een bloemstuk te voorschijn zonder enige commentaar van mijnentwege. Hopelijk komt hier in de toekomst verandering in, zodat ik weer een creatie van de maand kan brengen, met de volledige beschrijving. Ook al schrijf ik niet veel in de gastenboeken van mijn bezoekers, toch ga ik bij iedere gast op mijn blog een tegenbezoek brengen, waar ik dan vol bewondering voor hun prestaties, ga bijlezen en kijken.
Mijn andere hobby is fietsen ... Lange afstanden fietsen is echt prachtig, niet zomaar rondjes rijden maar steeds verder gaan en 's avonds een hotel zoeken om verzekerd te zijn van een goede maaltijd en een rustige nacht. 's Morgens een stevig ontbijt (is echt nodig hoor op mijn leeftijd, hihihi!). Bijvoorbeeld: vertrekken in de Vogezen aan de bron van de Moezel, deze volgen naar Luxemburg en Duitsland om uiteindelijk, in Koblenz, de Moezel te zien verdwijnen in de Rijn. Verder langs de Rijn naar Keulen rijden, daar het binnenland in om dan langs Nederland terug naar huis te fietsen. Een waar genot, genieten van de natuur, rustige wegen opzoeken, af en toe stoppen in een dorpje om de voetjes even te verkoelen in een fontein, door de regen (grrr, hou ik niet zo van!!), een stevige wind (liefst in de rug, hahaha, dan gaat het vooruit, hoor!!) en het liefst het zonnetje op mijn bolletje. Helaas bij gebrek aan tijd om te trainen (want zonder een goede training gaat het niet, hoor), moet ik mij de laatste tijd beperken tot rondjes fietsen in de buurt.
Zo, lieve Madammeke, dit is de vrouw achter de naam "Mikke". Bedankt dat ik hier nog eens mijn woordje mocht doen, doe zo zeker en vast verder met je mooie verzorgde blogje over de wereld van glitter en glamour, het is een pareltje!
Vooreerst wil ik Madammeke bedanken voor de uitnodiging om bij haar op visite te komen. Het is een fantastisch idee waarmee we alle bloggers een beetje meer leren kennen. Wel nu is het mijn beurt. Ik ben Ria en woon in Hombeek, een deelgemeente van Mechelen. Geboren op 02/07/49, gehuwd met Jos in augustus 1971, ondertussen is dat al meer dan 35 jaar.
Vorige zondag, samen met Jos op de blogmeeting.
We hebben twee prachtige zonen: Stefan de oudste en Kris is de jongste. Gelukkig hebben we ook twee schatten van kleinkinderen. Jonathan is momenteel 6 ½ jaar en Alexander is er 5.
Oorspronkelijk ben ik afkomstig uit Genk, een Limburgse dus. Mijn studies heb ik in het Antwerpse Stuyvenberg ziekenhuis gedaan, mn beroep is dus verpleegkundige. Het is hier dat ik mn ventje heb leren kennen. Na de studies ben ik er blijven plakken, blijven werken, getrouwd en blijven wonen. Door verandering van werk naar het Brusselse zijn we uitgeweken naar Mechelen. Zo heb ik steeds bij het OCMW gewerkt. De laatste tien jaar heb ik gewerkt als zelfstandig verpleegkundige, wat ik veel liever deed. De mensen zijn geen nummer en bij diegene dat je al jaren komt ben je een deel van de familie geworden. Het is een zwaar beroep omdat je 24/24 bereikbaar moet zijn en dit 365 dagen per jaar, doch heb ik het graag en met veel liefde gedaan. Door hevige rugklachten ben ik uiteindelijk moeten stoppen met grote spijt.
Dexter, hij is onlangs Nederlands kampioen geworden
Wat mijn hobbys betreft, dat zijn mijn hondjes natuurlijk, we hebben Pekingeesjes. Ik wil dat ze er altijd mooi uit zien er is dus veel kamwerk. Regelmatig doe ik ook aan shows mee (schoonheid), we hebben dus verscheidene grote kampioenen in huis. Verder hou ik van reizen, vooral rondreizen, PC en natuurlijk bloggen, bloemschikken, wandelen en last but not least: de kleinkinderen die onze grootste schatjes zijn.
Ofthemonkeylions is de naam van mijn blog, die ik heb gekozen uit de legende van de Pekingees. Deze zegt dat er eens een liefde was tussen een aap(monkey) en een leeuw (lion).Vandaar het apen snoetje, en de weelderige manen bij een pekingees. Het zijn zeer schattige,speelse hondjes met soms apenstreken, maar met een eigenzinnig karakter.
Kledij: ik draag wat gemakkelijk is. Zo zal je me het meest in jeans met een losse trui of T-shirt zien. Ik volg de mode niet zo op de voet. Ook een kniebroek of ¾ broek met hoge laarzen vind ik mooi. Qua verzorging gebruik ik iedere dag een dagcreme en zal zelden buiten gaan zonder lipstick. Voor een feestje zal ik me wel eens laten gaan en gebruik ik oogschaduw, mascara en een blush. Als parfum gaat mijn voorkeur uit naar Chanel 5, Fidji en momenteel Sensi van Armani.
Madammeke, het was een gezellige babbel en hopelijk heb je me wat beter leren kennen. Voor een bezoekje op mijn blog kan je altijd kijken op:
Ik ben uitgenodigd om op bezoek te komen bij Madammeke en vind dat erg leuk! Vandaar dat ik er gehoor aan gaf!! Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Edith~Louise... kortweg Elou. Geboren, 6 mei 1953. Getrouwd met Jan en dit al ruim 30 jaar!!!! Was nog maar net 19 toen we trouwden. Samen hebben we 3 kids. Twee meiden en één knul, te weten: Ineke de oudste, Marijke de middelste en onze hekkensluiter, Benny. De meiden wonen op zichzelf en zijn beiden al mama. Wij zijn al 4 keer opa en oma en wel van 1 kleindochter Amber en 3 kleinzoons te weten: Sem, Jasper en Stef.
Amber
Benny
Ik ben geboren in Rotterdam maar op mijn 12-de verhuisde wij naar Brabant, naar Oosterhout. De eerste jaren na ons trouwen woonden we in Streefkerk, een landelijk dorp, vlakbij Kinderdijk gelegen (misschien je wel bekend van de molens??). Na 5 jaar belandden we in Zwijndrecht waar we tot de dag van vandaag nog wonen, maar niet meer voor lang, want we kochten een huis in Hoeven (ook Brabant). In mei hopen we ons daar te settelen. Heb daar ontzettend veel zin in. Lekker dicht bij de natuur, bossen op loopafstand en alles een stukje gemoedelijker dan in 't hectische randstadgebied van hier.
Ik ben vroeger secretaresse geweest bij een bedrijf voor kantoorartikelen. Na mijn trouwen heb ik als receptioniste/telefoniste gewerkt bij een betonfabriek maar nadat onze eerste dochter geboren is ben ik daarmee gestopt. Ik wilde namelijk niets daarvan missen en er voor ze zijn wanneer dat nodig was. Wel veel vrijwilligerswerk gedaan op school en dergelijke. Van voorleesmoeder tot zwarte Piet spelen, helpen bij sportdagen ... je kent dat wel.
Iets over mijn hobbies tja dat zijn er wel aardig wat. Speel piano, accordeon, lees graag, speel graag een spelletje schaak op zijn tijd, fiets graag, ben een enorme strandliefhebster en ben de laatste tijd ook vaak achter mijn pc te vinden.
Je vroeg me ook naar mijn stijl qua kleding ... Ik geef niets om kleding ... misschien wel raar maar ik voel me 't allerprettigst in een spijkerbroek met een gemakkelijk zittende sweater of T-shirt. Aan schoenen heb ik al helemaal een enorme hekel en moet er steeds (vooral s' zomers) op bedacht zijn ze wel aan te trekken wanneer ik boodschappen ga doen want 't zal niet de eerste keer zijn dat ik op blote klakken daar aankom!!! Grrrrrr. That's me!! Mijn haren zijn vrij makkelijk want ik laat het altijd lekker piekerig knippen. Scheelt me een hoop kopzorgen s' morgens ... beetje wax erin en gaan met die banaan ;-) Vroeger droeg ik het lang maar toen onze dochter zo 'n 2 jaar was, besloot ik het te laten kortwieken mijn man had daar wel even problemen mee maar gelukkig is ie eraan gewend inmiddels.
Parfum ... daar heb ik een merk van waar ik niet echt vanaf wijk en dat is "Beyond paradise" van "Estee Lauder". Verder gebruik ik alleen dag en nachtcreme en beperk me met oogschaduw en dergelijke, want ik draag lenzen en dat werkt niet altijd even lekker samen. Wel heb ik een hoogtezon en vind 't wel lekker dat ik niet de hele winter als een melkfles door 't leven hoef.
Winkelen dat is iets waar je me niet echt blij mee maakt. Wanneer 't echt niet anders kan zal ik moeten maar ben altijd héééééééééél snel klaar. Ik geef er niet veel om en bewonder sommige mensen dat ze, wanneer ze bijvoorbeeld een paar nieuwe schoenen nodig hebben, rustig daar een dag voor uittrekken en 6 of 7 winkels afgaan om te zien waar ze de leukste, mooiste, extravagantste hebben hihihihi aan mij NIET besteed!
Dan nog een paar dingen over mijn blog. Er is van alles wat op te vinden, beetje chaotisch misschien maar zo ben ikzelf ook. Er staan aardig wat muziekjes op, mooie teksten, leuke plaatjes, enfin een mengelmoesje zal ik maar zeggen. Gewoon eens gaan bekijken en dan zie je vanzelf wat ik daar mee bedoel!
Wel, ik dacht dat ik al aardig wat verteld had, maar mochten jullie nog meer willen weten, aarzel niet en vraag gewoon!!! Ik wens Madammeke nog veel plezier met al de visites die nog gaan komen. Ik vind t wel een reuze leuk idee, zodat je wat meer te weten kunt komen over de mensen met wie je regelmatig contacten uitwisselt via de blogs. Een erg leuk initiatief!
Op vraag van Madammeke ga ik een tipje van de sluier lichten wie redpoppy eigenlijk is. Geboren op 8/9/1954 en nu dus 52 jaar jong. Mijn hobby's zijn: tuinieren samen met Gimli ,want hij is een echte tuinhond, liever buiten dan binnen en altijd rustig op zichzelf bezig in de tuin , tot hij mij af en toe een bezoekje brengt om te kijken wat ik nu weer uitspook. Ook in de serre voelt hij zich thuis tussen de tomaten en komkommers. Lezen, vooral historische romans oa. "In de naam van de roos" , "Lord of the Rings" ... Verder, gaan varen in de weekends en in de vakantie met onze motorsailor de "Erwa" en natuurlijk de Pc en Seniorennet.
Mijn echte "ontspanning" is dus de tuin, van zodra het weer het toelaat kan je me daar vinden, meestal reeds vanaf februari tot ... Groenten en bloemen zaaien, planten, compost maken en rondvoeren met de kruiwagen, het hoort er allemaal bij. Mijn favoriete kledij in de tuin is een "combat" broek met lekker veel zakken om snoeischaar, boomzaagje, touw, ... in op te bergen.
Mijn laatste hobby de PC en natuurlijk SeniorenNet en de blogs. Als kerstcadeautje voor mezelf heb ik PaintShopProXI gekocht en het wordt al een echte verslaving hiermee werken. Als blogverantwoordelijke en moderator op het forum van SeniorenNet, probeer ik jullie problemen op te lossen. Velen weten het niet, maar men mag mij altijd een mailtje sturen indien men met een vraag of een probleem zit. Natuurlijk bezoek ik ook geregeld de blogjes ... ze komen allemaal aan de beurt. Verder probeer ik de bijeenkomsten van de bloggers bij te wonen, dat is telkens al heel goed meegevallen! Jullie komen toch ook op 21 januari naar de Ark? Ik zal er ook zijn.
Mijn stijl van kleding buiten de tuin, is vooral gemakkelijke kleding: lange broeken, truien, korte laarsjes, weinig make-up en als parfum vooral bloemengeuren , zoals te verwachten. Vooral de geur van witte bloemen: seringen, meiklokjes, lelies en witte rozen spreekt me erg aan.
Dit is het zo een beetje in een notendopje, wie meer wil weten, brengt maar eens een bezoekje aan mijn blogje, altijd welkom!!
Ik hoop jullie dus allemaal te ontmoeten op de meeting die wordt georganiseerd door Mieke Moma in "De Ark" te Hechtel op zondag 21 januari 2007.
Femke (zus53)
03-01-2007
Op visite: Femke (zus53)
Hallo lieve blogmaatjes,
Mag ik mij even voorstellen: ik ben Ann (Femke) en ben geboren op 28 juli 1952 in Diksmuide. Ik woon in Sint Andries, een deelgemeente van Brugge. Mijn beroep is verpleegster in een bejaardentehuis. Ik werk daar al 24 jaar, fulltime maar sedert mijn rugoperatie werk ik de laatste 3jaar nog half-time. Mijn werk doe ik enorm graag, ik zie graag mijn bewoners en als ik kan leg ik ze eventjes in de watten, dat wil zeggen eventjes een praatje maken, eens wat meer aandacht aan hen besteden, want mijn beroep is heel zwaar en we hebben ongelofelijk veel werk en een ochtend is vlug voorbij.
Ik ben moeder van één zoon en oma van één kleindochter Femke. Ik ga, als ik de gelegenheid heb, om de veertien dagen haar eens bezoeken of, als mijn schoondochter het te druk heeft, komt Femke eens bij ons slapen en ja, als ge zo'n kleine meid een hele dag bij je hebt (ze is nu 3,5jaar) mag je gerust zijn dat je s avonds wel de slaap vindt hoor! Femke zit nu in het eerste kleuterklasje en doet haar best volgens de juffrouw.
Mijn hobbys zijn: bloggen en als het mooi weer is met de fiets rijden. Maar in de winter is mijn computer het meest van al mijn maat. Sedert ik een blogje heb, heb ik veel goede vrienden leren kennen, die ik echt een plaatsje in mijn hart heb gegeven. Het is een aangenaam tijdverdrijf maar het mag geen verslaving worden want ik moet ook nog mijn huishouden doen, zoals elke andere vrouw, hé??!
Mijn stijl ... ik draag graag gemakkelijke kledij, zoals jeans, met een pull er boven op. Om naar mijn werk te gaan is dat mijn outfit!! Als ik naar een feestje ga dan smuk ik mij eens extra op, dan is het een rokje met nylon kousjes, laarsjes en een mooie pull of bloes, naargelang mijn stemming. Ook een driekwart broek is heel mooi met laarzen en een mooie pull of bloes. Echt de mode volgen doe ik niet, ik koop wat ik graag zie en waar ik me gemakkelijk in voel. Voor een etentje of een bijeenkomst dan gebruik ik wat gekleurde gezichtscréme, niet te donker, een streepje onder mijn ogen en wat bruine of zwarte mascara voor mijn wimpers, een lichte kleur van lippenstift en dat is alles. Ik heb verschillende parfums die ik graag gebruik, enkele als voorbeeld: Angel, Giorgio, Light blue van Dolcé & Gabanna, Aromatic Elexir en daarbij gaan we het maar laten.
Zo, lieve blogmaatjes, ik hoop dat je me nu wat beter kent, ik ben wie ik ben en heb maar één motto in het leven: "leef vandaag en niet morgen". Morgen is een andere dag!
Allereerst wil ik zeggen dat ik het een hele eer vind, dat Madammeke mij heeft uitgenodigd om bij haar op visite te komen. Daarom wil ik haar ook bedanken.
Mijn naam is Frans, mijn dichtste vrienden noemen mij Franske of Fransje. Ik woon in Zarren, deelgemeente van Kortemark in de provincie West-Vlaanderen, een kleine gemeente tussen Diksmuide en Roeselare (centrum van de provincie), telt ongeveer 2000 inwoners. Ik ben 56 jaar en sedert 4 jaar op brugpensioen.
Ik heb een huwelijk van 28 jaar en een echtscheiding achter de rug. Gelukkig heb ik na bijna 4 jaar alleen te zijn weer een mooie en lieve vriendin, Roos, gevonden. Die ken ik nu bijna 3 jaar.
Ik heb 2 dochters, Lindsey is 30 jaar en Melissa is 27 jaar. Beiden gehuwd met 2 broers: Dario en David. De oudste dochter heeft 2 zonen, Yentl en Milan respectievelijk 7 jaar en bijna 2 jaar.
De jongste wil ook wel kinderen maar eerst moet haar gekochte huis verbouwd worden. Dus je weet nu wel waar ik mijn meeste tijd volgend jaar zal slijten ... Op den bouw!
Ik hoop dan ook, nog wat tijd te hebben om te bloggen. Maar ja, we zullen wel zien hoe het verloopt.
Mijn vriendin Roos werkt in de thuisverzorging bij Familiehulp. Ze woont ongeveer op 1 km van mijn deur en wij zien elkaar dan ook dagelijks. Zij heeft een zoon, Jamie van 21 jaar en een dochter Shanna van 15 jaar, zij leert op school voor mode en verkoop.
In mijn vroegere leven heb ik 32 jaar gewerkt in een Philips fabriek in Roeselare als technieker. Mijn sociaal leven bestond uit sport.
Ik ben 32 jaar lid en bestuurslid van de plaatselijke volleybalclub (ik heb zelf nooit gespeeld, te klein). Ook ben ik jaren lang bestuurslid van de tennisclub Zarrenhof geweest, waar ik nu nog altijd actief lid van ben. Maar mijn tennis is maar van een laag niveau. Ik speel voor het plezier en om mij fit te houden. Want mijn moto is lachen en plezier maken. Ik ben ook jaren lang lid geweest van de wielertoeristenclub. Maar nu fiets ik meestal alleen.
Als het weer goed zit maak ik ook tijd om te helpen bij mijn moeder, het zwaarste werk te doen in haar groententuin.
Mijn grootste hobby is mijn computer. Als vroegere technieker wilde ik daar veel over weten. Zo ben ik begonnen met zelf te installeren en repareren. Proberen de problemen zelf op te op te lossen. Dus ja, een beetje een doe het zelver. Ik kan mij daar uren en dagen mee amuseren en bezig houden ...
En dan is het bloggen daar nog bij gekomen! Eerst wilde ik er computertips op plaatsen, maar daar waren er al blogs van en dan ben ik maar begonnen met grappen en grollen. Iets waar ik mij goed bij voel ;-).
Wat de mode mij betreft, ik ben daar niet veel mee bezig maar ik wil er wel goed uit zien! Ik hou er wel van. En kijk graag naar mooi geklede vrouwen zoals op de blog van Madammeke. Mooie lingerie is altijd fijn, dit trekt mij wel aan ... Meer dan je denkt. ;-)
Meer heb ik nu wel niet meer te vertellen. Dus wil je eens goed lachen en goeie oude muziek beluisteren, kom dan even langs op mijn blogje.
Ik wens ik jullie allen een prettige kerstperiode en nog veel meer...
Madammeke vroeg ook mij om te komen vertellen over mijn stijl. Ik ben Sissi en ben 39 jaar jong. Velen kennen mij reeds van mijn blogje "Sissi" op bloggen.be, waarop vele foto's staan van mijn uitstapjes en reizen.
Mijn man Eddy en ik hebben een slagerij te Waanrode. Het is dus echt niet elke dag feest, het is hard werken. Maar toch vergeet ik ook niet te "leven"!
In de winkel draag ik steeds een dikke, warme trui en broek omdat het er heel koud kan zijn, zeker in de winter. Een witte schort met een zwarte voorbindschort draag ik er dan nog extra over.
Eén van mijn hobby's is skiën! Daar volg ik de mode zo niet. Je draagt je skipak tenslotte maar 1 x per jaar. Het moet wel comfortabel en ruim zitten zodat je er goed kan in bewegen en natuurlijk moet het warm zijn. Ik geef de voorkeur aan jas en broek apart.
Op mijn vrije zondagnamiddag en maandag kleed ik me graag mooi op. Ik hou van rokjes omdat ik in de week al altijd een broek draag. Mijn kleding koop ik steeds in mijn vaste boetiek te Aarschot waar ik altijd toffe dingen vind. Ik snuffel niet graag rond maar hou ervan dat de verkoopster mij helpt met het kiezen. Ondertussen kennen ze daar al de stijl van Sissi.
Wat betreft make-up gebruik ik niet zoveel, een lijntje onder de ogen, wat mascara en wat lipgloss.
Zoals degenen die mijn blogje al bezochten al weten, lach, dans en feest ik graag. Mijn lievelingsdrankje is dan ook champagne!
Mijn lievelingsparfum was jaren lang "Jean Paul Gaultier" maar sinds kort gebruik ik "Coco Mademoiselle" van Chanel.
Ik ben een romantisch iemand en hou van gezelligheid, een glaasje en een velletje voor de brandende openhaard ... Ik hou van muziek en vooral van ballades, in de auto zing ik steeds mee met de muziek. Wat een geluk dat niemand mij dan kan horen!
Wat ik ook belangrijk vind is mooie en confortabele lingerie. Af en toe verwen ik me met een mooi setje wat niet alleen mij maar ook mijn man gelukkig maakt! Hij maakte ook de bijgaande foto's!
Op onze 20-ste huwelijksverjaardag droeg ik een creatie van de bekende mode-ontwerper "Nickey Vankets". Ik wilde die dag schitteren en dat deed ik dan ook! Zo eenmaal mocht het eens wat meer zijn want 20 jaar is tenslotte al een prestatie, hé!
Het leven is mooi en ik probeer ervan te genieten!
Hallo allemaal, op de valreep ben ik uitgenodigd door Madammeke.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet. Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Mobiliteitsambtenaar te Bilzen. Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 55 jaar jong. Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren. In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al wat mooi is kwijt. Mijn gezin is voor mij heilig. Mijn kleinzoon Pieter is mijn oogappel. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring "Alkanna" en penningmeester van de Limburgse Federatie.
Kunst
Voor ieder mens betekent Kunst iets aparts,
De één houdt van muziek, een mooi boek of goed geschilderd doek, sommigen zelfs van Commedia del Arté.
***
Er zijn mensen die denken dat ze Kunst moeten becommentariëren,
Ja, zij denken dat ze Kunst zien, zoals sommige anderen dénken dat ze Kunst creëren.
***
Zelf denk ik dat Kunst "iets" is dat zich door niets of niemand laat dwingen,
Dat de Kunst bestaat uit heel "gewone klein" menselijke dingen.
Eigenlijk zijn mensen, die het minst over Kunst gaan praten, of denken.,
Zij die meestal hun eigen leven leiden en sommigen zelfs hun leven schenken.
***
Dat deze mensen meer Kunst leggen in, of van hun dagelijks leven maken,
Dan velen van die pseudo-kunstkenners ooit in hun "carrière" zullen smaken.
***
Bedenk hierbij dat al die kleine dingen, bedacht, gebracht of gemaakt door doodgewone mensen,
Zeer Kunstig kunnen zijn, zonder dat zij zich enige sterallures toewensen. Voor mij is de definitie van Kunst zelfs met een "K", eenvoudig en klaar,
Leven als een doodgewone sterveling, alle dagen van Gods ganse jaar.
Het gedicht "leven" schreef opa Pierre voor zijn kleinzoon
Leven
I
Toen ik geboren ben lag thuis mijn hele wereld,
later, toen ik groter werd was mijn wereld ons dorp.
Toen ik vader werd ging er een mooie wereld voor mij open,
later, toen ik grootvader werd kwam de hemel naar mij.
II
Mijn zoon is geboren in een donkere periode,
hij bracht toen weer licht in mijn leven.
Mijn kleinzoon is geboren in een donkere periode,
hij bracht het zonlicht weer tot bij mij.
III
n Kind dient een prachtig leven te krijgen,
kinderen krijgen dient een prachtige gebeurtenis te zijn.
Kleinkinderen dienen een enorme stimulans aan je leven te geven,
achterkleinkinderen zouden de bekroning van je lange leven moeten zijn.
IV
Geboren worden is als een explosie,
geboren zijn brengt soms leed soms vreugd.
Geboorte geven komt voort uit twee mensen hun liefdesleven,
geboorte zien uit jouw geborene dient een explosie in jouw leven te zijn.
V
Bedenk dat je als kind, als een kind moest leren te leven,
bedenk dat je als ouder dat geleerde moest beleven.
Bedenk dat je als grootouder, moet genieten van een nieuw leven,
bedenk dat je als overgrootouder nog een korte periode met nieuw leven kan leven.
VI
Geniet als kind van het leven,
geniet als ouder van je kind en van het leven.
Geniet als grootouder dubbel van je kind, kleinkind en van je leven,
geniet als overgrootouder van je kind, kleinkind en dubbel van het nieuwe leven.
Voor mij een hele eer op de koffie gevraagd te worden bij Madammeke.
Ik val na een bakje troost dan ook maar dadelijk met de deur in huis 61 jaar geleden werd ik als oudste van 5 in Lier geboren. Heb dus altijd met zussen en broer moeten rondsleuren wat wel en hypotheek op je jeugd legt. Geen eigen vrienden, geen feestjes enz Wie neemt nu 4 kleine kinderen mee op sleeptouw? Toen was de jeugd niet meer of minder tolerant als nu. Ik zelf ben ik al van in 1988 alleen maar kan best mijn mannetje of moet ik "vrouwke" zeggen staan. Heb 2 getrouwde dochters, dus 2 schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen in de leeftijd van 7 tot 18 jaar. Ik ben een zenuwpierke zoals ze bij ons in lier zeggen. Gelukkig vind ik de zo nodige rust, steeds in de natuur en dat hoeft niet eens ver weg te zijn. Die liefde voor al wat leeft, groeit en bloeit, heb ik er met de paplepel ingegoten gekregen door mijn grootvader. Ik verloor hem toen ik 8 was en dat heeft gemaakt dat ik iemand ben, die zeer moeilijk afscheid kan nemen.
Wandelen is een passie geworden die je zonder veel kosten zo vaak kan inlassen als je wil. Wandelen is voor mij als leven op een eiland, het ritme voelen van de natuur, luisteren naar de wind, de vogels, het ritselen van de blaren onder je voeten, voelen hoe de wind rukt aan de takken van de bomen of streelt langs je haren, kijken naar een formatie ganzen die overtrekt,de overdonderende kleurenpracht aanvoelen, genieten van de eindeloze horizon, voelen hoe de regen in je gezicht slaat....Of gewoon neerzitten in het gras, en insecten, of de reis van een waterdruppeltje aan een takgadeslaan. Wandelen is alles vergeten, voelen dat je leeft. Meestal wordt het je allemaal aangeboden ... gratis ,belangeloos voor niets
Mijn beroep als kleuterjuf heeft het mogelijk gemaakt die liefde voor de natuur door te geven aan vele generaties, want na een loopbaan van 37,5 jaar ... hebben heel wat kleine mensen, ieder met hun eigen talenten bij mij in de klas gezeten. Ik ben nu gepensioneerd maar de navelstreng blijft me verbinden. Ik wordt gevraagd om met Halloween mijn verschijning als lieve heks waar te maken Ik geef demo-namiddagen over nieuwe technieken. Ik was de 1ste kleuterjuf die met haar kleuters ging zwemmen. Won met mijn klasje talrijke prijzen en haalde krantenkoppen. Nu nog spreken volwassen mannen die ik niet altijd meer herken, er zit soms meer dan 1m verschil op, soms zijn ze al kalend maar ze vertellen me steeds opnieuw dat ik hun heb leren koken, want vrijdag was het kookdag,dat ging van soep bereiden tot pizza's zelf maken, beleggen en bakken. Alle taakverdeling was zowel voor jongens als meisjes, geen onderscheid en dat heeft nooit problemen gegeven, althans niet bij mijn kleuters. Sommige ouders zagen er wel graten in dat zoonlief moest afwassen. Ik stond pedagogisch sterk genoeg en dialoog lost alle problemen uit de weg.
Wijlen Ann Peters
Creativiteit zit me in mijn bloed, ik kan zingen, tekenen, schilderen en nog zoveel meer. Ik vind dat men ook anderen van je talenten moet laten genieten, door vb. kennis door te geven. Ik wordt overal gevraagd,men kan me overal gebruiken. Soms moet ik, het blok er op leggen "trop" is " trop" was dat nu niet van den Boeynants die dat zei??? Ik schilder ook op zijde wat meer een passie is. Spelen met kleuren, er is niks dat zo therapeutisch werkt. Ik maakt sjaals, kleding, kaartjes en schilderijen. Af en toe komt er weleens iemand aankloppen die teneinde raad is.. Men vindt de juiste kleuren sjaal of stof niet voor een huwelijk. Niks aan de hand dan, haal ik de verfpotjes boven en begint het mengen tot we het gewenste kleurtje gevonden hebben. Maar meestal werk ik niet op bestelling, maar vanuit mijn gevoelens. Ik ben een gevoelsmens ... mijn hart maakt gewoonlijk samen met mijn intuïetie en mensenkennis een keuze.
Onrecht kan ik niet verdragen en daar ik niet op mijn mond gevallen ben ... zal ik dan ook ingrijpen. Wie er ook voor me staat maakt niet uit. Maar ik kan ook erg goed luisteren naar mensen, dat blijkt men van me af te kunnen lezen want ik wordt met heel veel miserie geconfronteerd. Maar luisteren kost geen geld. Je weet ook nooit het resultaat, maar als het ook maar 1 mens terug wat moed gegeven heeft, was het zeker de moeite. Het weinge vrije tijd dat ik heb, besteed ik aan vrijwilligerswerk.Heb in de psychiatrie geholpen, in vluchtelingencentra en momenteel dichter bij huis (want ik rijd niet op suikerwater) op een dementenafdeling, waar ik alle dagen (behalve op woensdag want dat is babysittingdag) de mensen ga eten geven en ze af en toe eens knuffel of liedjes met hen zing. Mijn passie voor koken barst hier al eens los in het bakken van een taart voor 30 bewoners en het personeel. Gelukkig heb ik weinig slaap nodig, 5 uurtjes zijn ruim voldoende .
Als de spokentijd is aangebroken, kruip ik achter mijn computerke...Ik laat jullie meekijken naar de foto's, want fotograferen is mijn leven Zo kunnen jullie zien hoe ik de wereld bekijk. Zo ben ik nooit eenzaam want contacten op het seniorennet zijn er genoeg. Momenteel dansen we over een zijdedraad... Mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad! Het gevaar voor overlijden is voorbij maar de zorgen blijven, Meer dan ooit...Ze vraagt nu extra veel zorgen, Ze kan niet meer stappen, alleen eten en zeer moeilijk praten. Ik ga haar 3 keer eten geven, meer dan een fulltime dagtaak. Er is nog weinig levenskwaliteit en dat doet heel veel verdriet. Als ik het echt niet meer zie zitten ,trek ik de natuur in en zien jullie de foto's. Vroeger vaarde ik ook kano maar door een hernia heb ik dat in een kast moeten stoppen met de deur op slot. Maar ik ben en blijf een optimist soms tegen beter weten in. Leven is zo mooi ... leer genieten van de kleine dingen, ze maken van ons tevreden en gelukkige mensen. Maar denk af en toe ook eens aan anderen. Een lief woord of gebaar doet wonderen.
Mijn leuze is .. Onmogelijk ken ik niet Op mij kan men altijd rekenen!
Ik wens alle bloggers veel succes met hun blog toe. Bedankt Madammeke voor de sfeervolle ontvangst, je bent een toffe Madam Marylou
Eerst en vooral wil ik dank zeggen aan Madammeke omdat ik bij haar op visite mag komen. Ik neem een tasje koffie en begin eraan
Mijn naam is Cécile, maar de meesten noemen me hier Roosje, naar mijn chatnaam: Klaproosje1. Ik ben geboren in Vlaams-Brabant, de streek waar de mensen op bedevaart komen naar de zwarte Lieve Vrouw en waar eveneens de serie "Witse" gedraaid wordt. De streek waar in de maand april boshyacinten een geurig en kleurrijk tapijt aanleggen in het Hallerbos. Kortom het prachtige Pajottenland!
Velen onder jullie zullen zich misschien ook afvragen hoe ik aan de naam Klaproosje kom. Wel heel eenvoudig: Ik hou enorm van de natuur en als kind was ik reeds gefascineerd door de prachtige klaprozen en korenbloemen die je midden het koren vond. Later vond je die klaprozen ook overal terug in mijn handwerkjes op school of in verjaardagskaarten. En nog veel later vergezelden ze me steeds op weg naar mijn werk, toen ik ze in de bermen van autowegen of gewoon in de voortuintjes zag bloeien. Het is net of ze zeggen: "kijk naar mij, dan voelt ge u niet alleen". Dus je kan al denken dat, gezien mijn voorliefde voor dit frêle bloemetje, de link naar mijn chatnaam vlug gevonden was.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen, 2 zonen Geert en Jan, 2 dochters Els en Kathleen. Een tiental jaren geleden echter, moesten wij afscheid nemen van onze oudste zoon. Hij was toen 20. Dit zijn wonden die voor altijd in je hart een hele diepe kloof nalaten. De steun die je mag ervaren van je gezin, van familie en vrienden is van onschatbare waarde. In zovele kleine dingen kan je zeggen dat je van elkaar houdt, dat je er bent voor de ander. Op 21 november herdenken wij weer de pijnlijke overlijdensverjaardag van Geert. Maar niet alleen mijn kinderen en hun partner zijn mij zo lief. Ik heb tevens ook drie zonnekes van kleinkinderen: Fee van bijna 3 en haar broertje Wannes van 6 maanden zijn de kindjes van de oudste dochter Els en Inne van 10 maanden is het dochtertje van Kathleen. Bij de jongste zoon Jan zijn er momenteel nog geen kindjes.
Mijn zonnekindjes, daarvoor ga ik door het vuur. De armkes van die kleintjes om je heen, hen nen dikke knuffel kunnen geven, hun glimlach, dat is waar ik voor smelt. Ik zou ze voor geen geld ter wereld willen missen.
Of ik nog werk? Spijtig genoeg niet! Ik heb altijd gewerkt in de verkoop en in de laatste firma voor gelaat- en lichaamsverzorging had ik een grote verantwoordelijke functie, taak die ik met hart en ziel vervulde. Spijtig genoeg is het anders uitgedraaid en ben ik door een vervelend virus in mijn bloed, waardoor mijn hele immuunsysteem aangetast was, maanden thuis geweest. Toen ik dan uiteindelijk in maart van vorig jaar terug mocht gaan proberen om het werk te hervatten, kreeg ik daar het deksel op de neus; men had me niet meer nodig ! Reorganisatie binnen het bedrijf en het ogenblik van mijn hervatting leende zich natuurlijk heel goed tot mijn ontslag.
Leuk was anders, want van een hele drukke job, waardoor ik niet alleen heel veel op de baan was maar ook steeds omringd door heel vele mensen, viel ik terug tot de rust en de stilte tussen de muren van mijn woning. Een hele zware dobber! Maar in de tijd rond mijn ziek zijn en gezien ik op dat moment ook niet veel anders kon doen, bracht ik regelmatig wat tijd door voor de pc. Ik leerde hoe je powerpoints maakt, ik zocht naar mooie fotos en mooie teksten (ben ik dol op), ik leerde andere mensen kennen door af en toe eens te chatten. En ik had ook meer tijd voor mijn kleine schatten, hé! Eigenlijk ga je op een andere manier beginnen leven: Tijd!!! Tijd voor jezelf, geen uurwerk meer nodig om jachtig tegen de tijd de ganse dag van her naar der te hollen, maar alles rustig aan en is het werk vandaag niet gedaan, wel dan is het voor morgen! Ik luister ook de ganse dag naar muziek, want muziek is mijn passie. Trouwens in de jaren 80 had ik op zaterdag en zondagmorgen een eigen programma bij de plaatselijke radio waar ik samen met djs van "Radio Contact Brussel" presenteerde. Zalige tijd !
Zo ben ik ondertussen aanbeland bij mijn hobbys, euhhhhh ... waar zal ik eerst beginnen? Er zijn zovele dingen die ik heel graag doe. Mijn grootste hobby is mijn gezin, dat draag ik op handen. Ik kan genieten van hele kleine dingen maar ben vooral gelukkig als ik anderen gelukkig zie en mensen rondom mij zie glimlachen! Verder ben ik dol op de prachtige natuur, kan stil genieten van al de geluiden die de natuur met zich meebrengt, dat geeft me rust. Ik ben ook steeds te vinden voor een wandeling maar door de knieoperatie van april dit jaar is dit een beetje op een laag pitje komen te staan. Ik hou enorm van koken, ga eens graag op restaurant, ben verzot op reizen en om de cultuur van het land waar ik ben beter te leren kennen. Verder sporten, fitnessen, zwemmen, fietsen. En natuurlijk, ja, muziek beluisteren. Ofwel luister ik naar de radio ofwel zet ik een cd-tje op. Ik hou het graag op rustige muziek.
Dan heb ik nog een passie voor talen. Zo ben ik sinds september met een cursus Spaans begonnen. En ja, natuurlijk, mijn pc-ke, hé, anders zou ik hier vandaag niet op visite bij ons Madammeke zijn.Toen ik eind juli 2006 aan mijn blog begon, wist ik in de verste verte niet dat ik hier zoveel plezier aan zou beleven en zoveel lieve mensen zou ontmoeten. Echt ik heb het me nog geen moment beklaagd en ik wil dan ook onze webmaster Pascal Vyncke danken omdat hij ons allemaal die kans heeft gegeven om dit te kunnen verwezenlijken.
Om af te ronden wil ik jullie nog allemaal laten meegenieten van een zelfgemaakte powerpoint over "Carnaval Halle". Mijn man en ik werden in maart immers verkozen als seniorenprinsenpaar voor het jaar 2006. In de powerpoint kan je zulks volgen, van de verkiezing van zowel de mini-prinsjes, de prins en prinses Carnaval als van ons, tot het eigenlijke Carnaval. Klik op de zilveren button en vervolgens op "openen" Veel plezier!
En Madammeke, het was me echt een waar genoegen om hier, als "jonge" blogger (hihihi, ik bedoel dan in tijd dat ik een blogje heb) bij u op visite te mogen komen. Ik hoop dat iedereen wat genoten heeft en dat het aangenaam om lezen was.
Ik ben Sjoeke, 55 jaar jong en 36 jaar gehuwd. Ik heb een zoon, Mike en een lief kleindochtertje, Dauwke. Verder is er mijn lieve kat Jimmy.
Jullie zullen al wel gedacht hebben: "wat een luxe-madammeke!". Niets is minder waar, ik ben maar een gewone vrouw, zoals er 12 in een dozijn zijn. Maar net zoals de meeste vrouwen droom ik graag eens weg in een glamour tijdschrift van luxe en schoonheid.
Je haalt er inspiratie en af en toe kun je jezelf dan eens verwennen in een vleugje overdadige luxe. Dat wil ik hier met mijn blogje ook brengen, zodat jullie af en toe eens kunnen wegdromen in de wereld van luxe en glamour.
Sjoeke
19-07-2007 Mechelen op de Grote Markt
Op 02-08-2007 met mijn kleindochtertje, Dauwke
Prullemieke (nida1952)
01-11-2006
Op visite bij Madammeke:Prullemieke
Ik ben uitgenodigd om bij Madammeke op visite te komen, iets wat ik een hele eer vind.Nicole is mijn naam maar ik gebruik gewoonlijk de naam "Prullemieke". 54 Jaar geleden werd ik in Leuven geboren en ik ben moeder van 2 dochters en oma van 3 kleine meisjes. In 1996 kwam ik door een ongeval in een rolstoel terecht.
1972 - 20 jaar jong
Ik verzamel graag dingen. Als bv de kleindochter morgen zeven wc- rolletjes en vijf kaasdoosjes nodig heeft om te knutselen op school, is dat zeker geen probleem! Ik hou namelijk alles bij, in stapeltjes, veel stapeltjes ... Ik vind daar perfect mijn weg in terug, maar het klassement ontgaat mijn parnter keer op keer, hij noemt dit dan ook ten onrechte "rommel"!
Liesje, Daniël, ik en Emma
Ik verzamel graag dieren om mij heen, ik heb twee poezen , Pruts en de kleinste poes is "Micky", die ik zelf groot bracht met de papfles. Twee honden, een kleintje "Pim" en een grote "Mischa. Daardoor lijkt ons huis wel op een " bijhuis van de Zoo" en dat moet toch lastig zijn voor een partner die liever geen huisdieren houdt!!.
Micky Mischa
Mijn vorige partner overleed 9 maanden na mijn ongeval. Dat was wederom een zware slag in mijn leven. Nadien heb ik terug een lieve man ontmoet, die zeer lief voor me is en goed voor me zorgt, alhoewel ik nog heel zelfstandig ben en het ganse huishouden nog doe vanuit mijn rolstoel. Sommige klussen, zoals de ramen lappen, kan ik niet meer, maar verder kan ik goed mijn mannetje staan.
Ik ga u even beschrijven hoe goed we het met elkaar kunnen vinden ...
Het is een grote kunst te aanvaarden dat hij s'morgens in zijnboxershort de deur openmaakt en nog liever bij de Noordpool uitkomt als even de weg te vragen. Hij is een kei in dweilen en waant zich soms het neefje van Mister Proper. Ik daarentegen, heb nog wel eens valse plooien in zijn hemden of strepen op de glazen na de afwas. Hij niet hoor!
In "schoonmaakvrije" tijd ben ik dan weer een schatje. Ik supporter als hij petanque gaat spelen, kan lachen om zijn moppen en zijn imitaties van een koe of een ezel (hetgeen niet aan iedereen gegeven is). Ik ben ook zeer begripsvol als hij "per ongeluk" de doos met 500 schroefjes laat vallen, om dan ijverig, zonder mopperen, mee te zoeken naar dat ene schroefje dat hijnu nét nodig haden ja, ik vind het dan nog ook en daarom alleen zou hij van mij een dubbel moeten laten maken.
Birgit & Sophie
Mijn 2 dochters (foto's boven) zijn nu 34 en 32 jaar oud en hebben vele trekjes van mij, vooral dan de "humor". Van toen ze nog klein waren zat het er al in, ga maar eens lezen op mijn blogje onder het artikel: "Uit de kindermond". Echt grappig.
Lotte, Lies en Emma zijn mijn kleindochtertjes. Ze zijn 2, 2,5 en 6 jaar jong. Alle drie hebben ze ook de "humor" van hun mama's en oma overgenomen. Zo komt er hier vaak een tamme kip op bezoek en de twee kleinsten vinden dat geweldig. Soms komen ze dan een "versleten" boterham vragen voor de kip en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
De ommekeer ...
Tien jaar geleden, op 2 oktober 1996, veranderde mijn leven op één moment volledig. Ik maakte een "salto fatalé" ... Ik viel van een platform en brak mijn rug. Hierdoor belandde ik in een rolstoel.
Interview
Is het niet pijnlijk om te schrijven over zo'n aangrijpende gebeurtenis in je leven ?
Neen, integendeel , het werkt zelfs bevrijdend: ik moest iets met m'n ongeluk doen. Na 13 maanden ziekenhuis, na de dood in de ogen te hebben gekeken, wil ik aan iedereen vertellen dat er, ondanks alle miserie, altijd hoop is. Dit hier schrijven is eigenlijk voorgoed afsluiten van mijn oude leven en het opstarten van mijn nieuwe. Nu ben ik een mens met een handicap, maar niettemin een vrouw met even veel hoop en kansen op geluk als elk ander.
"Hoop en geluk" zijn nu twee sleutelwoorden in je leven?
Ik ben altijd een optimist geweest, ik moest mezelf terug uitvinden, m'n levenwas letterlijk aan duigen gevallen. Met de scherven moest ik mijn leven opnieuw gestalte en inhoud geven, dit ging zeker niet vanzelf maar toch besef ik hoe mooi en rijk het leven kan zijn. Ik hoop met dit neer te schrijven de mensen doen in te zien hoe mooi het leven is, ook zonder zo een traumatische ervaring!
Ben je veranderd sinds je ongeval?
Ja, vroeger was ik veel meer met mezelf bezig, vriendschappen waren leeg , ze betekenden niets. Het waren mensen om mee te feesten en niet om emoties mee te delen. Mijn ongeval heeft mij anders doen denken over liefde en relaties, het heeft van mij een ander mens gemaakt en ik ben nu gelukkiger dan ik ooit ben geweest.
Hoop je ooit nog te kunnen lopen?
Een mens moet altijd blijven hopen , voorlopig zijn er nog geen technieken gevonden om ruggewervels te genezen, opnieuw kunnen lopen is een doel, maar ik lig er niet wakker van , ik leef en dat is het voornaamste!
Prullemieke
Breng zeker een bezoekje aan dit blogje! http://blog.seniorennet.be/nida1952/
Laathi (blog laathi)
25-10-2005
Mijn tweede gaste op visite: Laathi
Lieve Sjoeke,
Bedankt dat ik als gast op je blog mag verschijnen.
Jij schrijft fijne artikels over mode. Mensen hebben vaak kledingstukken en versieringen nodig maar ik wil je nu laten zien dat er in 't dierenrijk geen mode nodig is.
De diertjes zelf zijn mooier dan eender welk kledingsstuk of accessoire je ze zou kunnen aantrekken.
Kijk maar eens het leeuwenvisje. Het lijkt wel een zwemmende haartooi van een Indiaan. De pluimen ruisen zachtjes door 't water. Zij flaneert als een sjiek madammeke langs de rotswand.
En wat dacht je van de kwal? Is ze niet fotogeniek zoals ze met haar dwarrelende slierten door het water glijdt? Een toonbeeld van gratie en elegantie.
Of bewonder eens deze mooie schelp, waar vindt je nog fijnere kleuren? Haar buitenkant is ruw en saai, maar binnenin is ze een toverwereld waarin je kan wegdromen. Met een beetje fantasie zie je woestijnen, stranden, meren, rivieren en gebergten in haar binnenste.
Al deze wondere schepselen behoeven toch geen sjaaltjes of parelsnoeren nietwaar ...
Als jullie graag nog meer van mijn onderwaterfoto's wil bekijken nodig ik jullie graag uit op mijn blogje!
Sjoeke nodigde mij uit om iets over mijn kledingsstijl te komen schrijven... Dat is nu echt iets om aan mij te vragen! Iemand die niet liever dan in oude slobbertruien of in kluskleding rondloopt...
Ik geef erg weinig om kleding, ze moet vooral praktisch zijn. En aangezien ik vijf poezen heb moet ze ook uit "katbestendige" stof gemaakt zijn waar liefst niet te veel haren op blijven kleven. Make-up vind ik een plakkerige boel dus dat is zeker niet aan mij besteed. Om heel eerlijk te zijn, ik kan er ook het geduld niet voor opbrengen om mij elke dag te zitten beschilderen.In mijn optiek dient een verfborstel om muren en deuren mee te kleuren.
Van een overtollige kamer heb ik destijds een kleedkamer gemaakt. Bij gebrek aan kasten heb ik eenvoudig rekken tegen de muren gehangen. Plaats genoeg dus... Maar wat gebeurt er als ge plaats genoeg hebt?... Ge gooit niets meer weg...
Toen mama overleed kon ik van een deel van haar kleren geen afscheid nemen... En iets later stierf mijn beste vriendin en ze liet me ook een flinke erfenis aan kleding na. Waar ik natuurlijk ook weer geen afscheid van kon nemen.
Aan mijn oude tienerkleding was ik vanzelfsprekend ook gehecht. Dat korte purperen truitje, die oude jas uit schapenvel, het uniform van 't "Rode Kruis", ... waar al die zalige jeugdherinneringen aan plakken als kattenhaar op een fluwelen bloes... zoiets kunt ge toch niet wegdoen?
Het resultaat is dat die kamer in de loop der jaren overvol is geraakt en zo de ideale plek is geworden om verkleedpartijen te houden. Mijn vriendinnen Mare en Viva voelen er zich als een kind in een speelgoedwinkel!
Liefst loop ik in lekker losse kleding. Voor mij geen ritsen of knoopjes of ingewikkelde sluitingen. Ik ben een superfan van alles waar een "elastiek" in zit. Geef de buik de vrijheid! (Mijn ware ziel zit in het naturisme, maar zo kunt ge natuurlijk moeilijk naar de supermarkt gaan.)
Voor mijn werk moet ik beweeglijk kunnen zijn en dat is ook niet mogelijk in een minirokje met nylons onder. Dus zelfs in onze winkel draag ik liefst een handige broek (met veel zakken!) en een eenvoudige trui. Ook om rond te reizen in 't buitenland bestaat er niets makkelijkers.
Tijdens strandvakantiedagen draag ik niets liever dan een pareo. Een rechthoekige lap stof die vlug aan, vlug uit is en te combineren valt met allerhande andere kledingstukken.
Wat in een winderig steegje wel eens voor problemen kan zorgen .
Omdat ik al jaren aan chronische hoofdpijn lijdt kan ik geen gewone schouderhandtas gebruiken aangezien ik geen druk op mijn schouder verdraag. Erg vervelend want als ik met een kameraad ging shoppen dan was die altijd zo hoffelijk om mijn handtas te dragen, en geef toe dat is voor mannen nogal een gek zicht en kan tot pijnlijke misverstanden leiden. Mijn arme vrienden zullen ondertussen nogal een reputatie gekregen hebben .
Sinds enkele maanden heb ik voor dat probleem echter dè oplossing voor gevonden! Een rugzakje waarvan ik de draagbanden helemaal op de zijkanten van mijn schouders kan laten steunen zodat de pijnlijke spieren die aanleiding geven tot de hoofdpijn ontzien worden.
Ik vond deze guitige tas op een rommelmarkt. Ze heeft de vorm van een schaapje. Als ik er mee rondloop krijg ik de geestigste commentaren, vooral van dames, die er allemaal eens aan willen voelen omdat mijn schaap er zo lief uitziet en het zo zacht is. Ze noemt dan ook "Irma". "Irma la Douce". Het is de plezantste handtas die ik ooit gehad heb en ze gaat dan ook overal mee.
Maar soms, o ramp, moet een mens ook al eens "opgekleed" zijn. Dan duik ik mijn kleedkamer in, en zoek iets uit wat ik altijd al op voorhand gekocht heb met het oog op "een feestje waarvoor dat wel eens van pas kan komen, ooit..."
Eens "opgekleed" vermijd ik dan de verdieping waar mijn poezen zitten,rep me't huis uit en als ik 's nachts terug kom flits ik direkt terug naar de kleedkamer alvorens mijn lieverds er voor kunnen zorgen dat ik er zelf weer als een poes uitzie... En dan kom ik terug beneden in... een slobbertrui of een jogpak om mijn beestjes te begroeten.
Make-up is echt niet mijn ding. Maar bij een avondjurk kan je natuurlijk moeilijk anders. Hieronder zie je 't resultaat van mijn lieve vriendinnen Mare en Viva, die me eens onder handen hebben genomen.
Het kan best mooi zijn, maar het is niet meer écht "ik". Voor één avond vind ik het best OK, maar ik ben toch heel blij als ik 's nachts die smos met eindeloze proppen watten van mijn snoet kan vegen. Ik kom dan bijna in de verleiding om mijn gyproc-schuurmachientje boven te halen of iets te gaan doen met white spirit. .
Maar echt goed voor - mijn sinds enkele dagen 49-jarige - velletje gaat dat niet zijn denk ik, dus ik was me dan maar en ik blijf me maar schrobben tot elk spoortje uit de allerlaatste porie verdwenen is en ik terug mijn vertrouwde rimpelige, "ouwe ik" zie verschijnen.
Voor ik jullie een beetje ga vertellen over mezelf, wil ik eerst Madammeke bedanken voor de uitnodiging om op visite te komen.
Mijn alias is Mieke Moma en mijn blogje heet Moma,s Place. Ik ben een jonge vijftiger en een rasechte Limburger!!!
Hoe ben ik nu aan de naam "Moma" gekomen? Awel, dat is heel simpel. Toen mijn kleindochter, Jessy, net begon te praten en een naam op mijn gezicht plakte was het niet "oma" maar wel "MOMA". Ik vond dit zo leuk en goed klinken dat het eigenlijk altijd Moma gebleven is. Verder heb ik een lieve man, een schat van een dochter en een schoonzoon die altijd klaar staat om me te helpen als er problemen zijn. Wat wil een mens nog meer, hé!!!
Mijn werk ... Tja, velen onder u zullen het al wel weten, dat is in de horeca. Ik werk momenteel alleen in het weekend, vrijdagnacht en soms ook zaterdagnacht. Sommige onder u noemen me dan ook "DISCO LADY". Het nachtwerk begint wel een beetje zwaar te worden maar ik zou het niet graag missen. De muziek en het contact met de jeugd houden me jong!!
De dingen die ik graag doe? Amaai!!! Dat is een ander paar mouwen! Er zijn zo veel dingen die ik graag doe!!! Toch zijn er een paar bezigheden die er uit springen, zoals op vakantie gaan, een restaurantje meepikken, computeren ... Maar mijn grootste passie is muziek beluisteren. Vroeger speelde ik ook zelf. Ik denk niet dat ik zonder muziek zou kunnen.
Wat mijn blogje betreft: toen ik vorig jaar in april startte met Moma,s Place, had ik niet het geringste vermoeden van welke invloed dit op mijn leven zou hebben. Ik heb er een hele hoop vrienden en vriendinnen bij gekregen en ook al hebben we alleen maar contact via de computer, ik zou ze nooit meer willen missen. Onlangs heb ik een paar bloggers ontmoet en deze maand zal ik er nog een paar leren kennen. Stuk voor stuk lieve en aardige mensen. Dus, mij zul je niet horen zeggen dat ik spijt heb dat ik met bloggen begonnen ben.
Zo lieve mensen dit was mijn verhaal. Ik hoop dat het niet te saai was??
Ik ben Yvette, een jonge vijftiger, die samen met Guido in Kuurne woont en aldaar als deeltijds schoolpersoneel in de centrumschool werkzaam is. Hoe ik ertoe gekomen ben om te bloggen? Daar zijn eerst veel andere dingen aan vooraf gegaan. Ik ben zeer graag creatief bezig.
Mijn droom was om als kinderverzorgster door het leven te gaan, maar ik had ook een passie voor mode, heb snit en naad gestudeerd. Tot de leeftijd van een jonge veertiger creëerde ik mijn kledij zelf, ook breien van exclusieve truien op bestelling was voor mij een grote uitdaging.
Ik hou nogal van organiseren, zo ben ik een aantal jaar medewerkster geweest in de vriendenkring en heb allerlei activiteiten mee helpen verwezenlijken, maar daar kreeg ik op een bepaald moment genoeg van. Zal met de leeftijd te maken hebben zeker. De drukte was weg maar ook was er een lege plek in mijn dagindeling gekomen en ik vroeg me af: "Met wat ga ik dit invullen?". Terug handwerken of iets buitenshuis? Dat laatste zag ik niet zitten, het moest binnenskamers blijven.
Ik had reeds enkele jaren eerder kennis gemaakt met de PC; alle uitnodigingen en nieuwsbrieven voor de vereniging die waren door mezelf gemaakt in Publisher want schrijven dat doe ik graag en vandaar ook mijn interesse voor het bloggen. Mijn leven draait momenteel volledig rond de PC. Leergierig ben ik altijd geweest, ik wil steeds nieuwe dingen ontdekken.
Bloggen: iedereen lijkt het tegenwoordig te doen. Ik beschouw electronische contacten ook als persoonlijke relaties en ik vind bloggen dus wel degelijk een sociaal netwerk. Ik heb wel nog tijd genoeg over om in het weekend te genieten van andere activiteiten, o.a. fietsen, wandelen en thuis bezig zijn. In de loop van het jaar houden we toch een drietal korte vakanties en dan is er ook nog de zomervakantie, dan genieten we van verschillende culturen en van de natuur.
Dank je, Madammeke, dat ik hier een stukje van mijn druk bestaan mocht komen vertellen!
Dank je, Yvette, voor je bijdrage! Maar ik zou Madammeke niet geweest zijn, als ik je ook niet gevraagd had iets over die gekke ezel te vertellen! ;) Daarom, lieve lezers, komt hieronder nog een stukje over de ezel "Ambroos" van Kuurne!
Op vele blogjes die ik al bezocht zag ik dat er in de zijlijn een blogmascotte stond. (Inderdaad, Dréke is de mascotte van vele bloggers) Als ik naar school ga, passeer ik altijd de biblioteek en de maker van Ambroos is een gebuur van de school en de bib. Zo op een morgen bij het langskomen ontdekte ik dat den Ambroos verplaatst was naar het dak van de bib en ik dacht zo: "Bingo, dat wordt de mascotte van mijn blog!". Nesten, de karikaturist, was enorm in de wolken. Ondertussen is hij nog meer beroemd geworden want er is een Ambroos aperitief bijgekomen. Einde september is het Kuurne Kermis en kijk dan maar eens goed op mijn blog want den Ambroos gaat dansen dat de stukken afvallen ...
Frieda (blog frieda-frieda2-powerpointfrieda)
22-08-2006
Op visite: Frieda
Mag ik me even voorstellen, ik ben Frieda, een romantisch iemand die graag lacht en plezier maakt en graag mensen om zich heen heeft.
Ik ben begonnen met mijn mijn blogje door toedoen van Lisettje (roosje) waar ik al een hele tijd mee bevriend ben. Een toffe dame moet ik zeggen en die heeft mij vorig jaar dus overhaald om een blogje te beginnen.
Maar waarover zou dat blogje gaan? Het eerste dat in mij opkwam was gedichten en mooie plaatjes en ja hoor, het is me toch wel een beetje gelukt, nu een jaartje later ben ik al met een derde blogje begonnen. Dit laatste gaat volledig over powerpoint's die ik zelf maak.
Nu een beetje over mijn hobby's: In de zomer zit ik het liefste in mijn tuin te werken, plantjes aanplanten en het onkruid wieden. In de wintermaanden is het naaien, daar ik graag mooi gekleed ga. Ik sta ook graag in de keuken om taarten te bakken en lekker te koken en natuurlijk, last but not least: de PC en mijn blogjes!
Door het bloggen heb ik al vele mensen leren kennen en met sommigen is er een warme vriendschap gegroeid. Ik ben al vaak op stap met enkele van hen geweest en dat is altijd lachen geblazen! Zo is het nog niet lang geleden dat we bij mij thuis een barbecue hebben gedaan en ik heb me toen kostelijk geamuseerd, de laatste gasten zijn toen rond 2.30 uur naar huis gegaan!
Ik ben ook al eens op stap geweest met Rita (Cooltje) en Madammeke ... Ja mensen dat was me wat, we hebben ons toen kostelijk geamuseerd! Eens goed gegeten en een lekker ijsje als afsluiter. Volgende de maand heb ik een afspraak samen met Lisettje (Roosje) en onze lieve Corry, dan gaan we eens een uistapje maken naar de Zoo in Antwerpen, ja, en wat denk je nu, dit wordt weer een dagje vol leute en plezier!
Zo, Madammeke, dit was het een beetje wat ik vertellen kan. Wil je meer weten dan nodig ik je graag uit op mijn blogjes ... Ik heb er 3, dus keuze genoeg!
Een tijdje geleden ben ik in de wereld van PSP (Paint Shop Pro) binnen geleid, heerlijk, het is een hobby die je uren bezig kan houden. Hierdoor heb ik ook weer heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Daar waar ik vroeger op zoek ging naar plaatjes die passen bij mijn spreuken kan ik ze nu gewoon zelf maken. Schrijven en dichten is namelijk een andere hobby van me, ook daar kan je weer je gevoel in kwijt en dat is iets wat ik toch wel nodig heb, een uitlaatklep waar je gevoel in kan leggen.
Dag lieve blogmaatjes.
en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
