Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
02-11-2006
* Alastor * van JACK VANCE
" ALASTOR -OMNIBUS " Meulenhoff Science Fiction & Fantasy SF 287 -ISBN 90 290 44977
De drie " ALISTOR-romans verschenen oorspronkelijk als afzonderlijke pockets bij Meulenhoff Nederland b.v. als Trullion: Alastor 2262 (1981) -Ballantine Books 1973 Marune: Alastor 933 (1982) Ballantine Books 1975 Wyst: Alastor 1716 (1979) DAW Books 1978
*** Van buitenaf bezien is " ALASTOR " een flamboyant complex van sterrenstromen, schitterende webben, vonkende trossen licht. Wolken sterrenstof hangen tussen de fel brandende regionen en de sterren achter die wolken stralen met een roestbruin, lichtrood of gelig schijnsel. Donkere sterren dwalen onzichtbaar tussen de ontelbaar vele subplanetaire brokken ijzer, sintels en ijs, de zogenaamde ' sterrementen'. Door de Groep verspreid bevinden zich drieduizend bewoonde planeten met te zamen een menselijke bevolking van vijf biljoen. De werelden zijn van zeer uiteenlopende aard, de bewoners ervan evenzeer ....
Trullion - Alastor 2262 Zoals alle welvarende werelden staat ook Trullion bloot aan de vermetele roofovervallen van de stermenters, de genadeloze ruimtepiraten die worden bestreden door de Whelm. Glinnes Hulden , die na tien jaar genoeg heeft van zijn beroepsbestaan, neemt ontslag uit de Whelm. Tijdens zijn afwezigheid blijkt zijn voorouderlijk huis echter verkocht en - slechter had hij het niet kunnen treffen - kort daarop slaan de stermenters meedogenloos hard toe ...
Marune - Alastor 933 Een van de vele werelden van de Alastor-groep is Marune; een van de bewoners Pardero. Twee levensdoelen heeft hij zich gesteld: zijn geheugen terugvinden, en de vijand die het heeft gestolen...
Wyst - Alastor 1716 Jantiff Ravensroke , een jongen die van tekenen houdt, is naar Wyst gegaan op zoek naar avontuur en om het bijzondere licht van de ster Dawn. Zonder het te beseffen brengt hij enkele nietsontziende Arrabijnen met zijn tekeningen op een slecht plan. Al gauw moet hij als gevolg daarvan vluchten naar de barbaarse Griezellanden in het zuiden, en daar blijft het niet bij ...
Jack Vance: 1916
pseudoniem voor :Alan Wade, Peter Held, John Holbrook and John van See.
(John Holbrook Vance) is geboren op 28 augustus.1916 in San Francisco, Californië,en is een Amerikaanse science-fiction- en Fantasyauteur met een zeer omvangrijk oeuvre dat meer dan 50 boeken en ongeveer 100 korte verhalen omvat. Hij studeerde mijnbouw en natuurkunde, en tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij in de internationale koopvaardij. Ook na de oorlog bleef hij veel reizen Zijn hobby's zijn o.a. zeilen, muziek maken (hij bespeelde de kornet) en pottenbakken. Zowel het reizen als de genoemde hobby's zijn terugkerende elementen in zijn werk. Zijn vroegere werken missen echte diepgang, maar in de rijpere elementen van zijn oeuvre toont hij zich een literair meester.Het meest opvallende kenmerk van het werk van Vance is zijn bijzonder taalgebruik. Hij is een meester in de subtiele weglating, en zijn suggestieve schrijftrant is fenomenaal. Vance schetst de contouren, en de lezer vult ze moeiteloos in. Soms, echter, gaat hij heel gedetailleerd te werk, haalt hij de beschrijving uit een "Intergalactische encyclopedie" aan of gebruikt hij voetnoten om een en ander duidelijk te maken. Vance heeft een rijke fantasie, hanteert een grote verscheidenheid aan onderwerpen en laat zijn hoofdpersonen er vaak een laconieke levensfilosofie op nahouden. Ook schuwt Vance het gebruik van demonen, magiërs,magie en bijgeloof niet, maar nergens krijgt de lezer het gevoel dat het overdadig is of ongeloofwaardig is. Daar is Vance een te grote woordenkunstenaar, een taalvirtuoos voor.
Jack en Norma (gehuwd in 1946) leven reeds vele jaren in de heuvels van Oakland, California. Alhoewel hij nu blind geworden is , gaat hij verder met werken met behulp van een sprekende computer. Laatst nog voltooide hij zijn roman 'Lurulu' en maakt zich reeds klaar voor een volgende. Zijn werk wordt sinds 1968 in het Nederlands vertaald en uitgegeven bij uitgeverij Meulenhoff. Vance is in Nederland, anders dan in zijn eigen land, één van de populairste Fantasy-schrijvers. Hij heeft zelf altijd bezwaar gehad tegen het etiket van SF-schrijver.
the Edgar Award in 1960, the Hugo Award in 1963 and 1967, the Nebula Award in 1966, the Jupiter Award in 1975, the Achievement Award in 1984, the GilgamXs Award in 1988, the World Fantasy Award in 1990, and the Grand Master Award in 1997.Guest of Honour at the World Fantasy Con 1980 and the Magicon World SF Con 1992.
" Een hilarische satire, een perfecte thriller en een absoluut meesterwerk. "
***
De kleermaker van Panama : 1997
Nederlandse uitg.: Amsterdam : Luitingh-Sijthoff, 1997. Vert. van: The tailor of Panama. - Cop. 1996
" Le Carré 's mooiste boek in jaren - de Volkskrant.
In 1999 loopt het Amerikaans 'huurcontract' voor het Panamakanaal af en staat het de machthebbers vrij de toekomst van hun land aan de hoogstbiedende te verkwanselen. De Britse inlichtingendienst wil daar tijdig een stokje voor steken en dwingt Harry Pendel, een nietsvermoedende kleermaker, tot spionage... Want Harry Pendel kent iederéén in Panama. En Harry Pendel wil tot elke prijs zijn verleden geheimhouden...
John Le Carré : 1931
John Le Carré heet eigenlijk David John Moore Cornwell en is geboren op 19 oktober 1931, in Poole , in het graafschap Dorset in Engeland. Tijdens de 2e wereldoorlog bezocht hij de kostschool Lincoln College, Oxford. Toen hij 16 jaar was, vertrok hij naar Zwitserland , waar hij Duits aan de Universiteit van Bern studeerde. Na deze studie moest hij in dienst en kwam hij terecht bij de militaire Inlichtingendienst. Daar was zijn werk het verhoren van vluchtelingen uit het door Russen bezette deel van Oost-Europa. Tussen 1956 en 1958 gaf hij Duitse les aan Eton. Hierna werd hij diplomaat in Bonn(1960-1964), waar hij ook werkte voor de militaire Inlichtingendienst, M15. Le Carré begon te schrijven in de vroege jaren 60, toen hij werkte voor de Britse geheime dienst. "Ik maakte deel uit van die grote schaduwwereld die de Koude Oorlog met zich meebracht. Ik zat in MI5 toen de grote heksenjacht begon". MI5 zou geïnfiltreerd zijn door Moskou. Dat bleek maar al te waar: de spionnen Philby, Burgess en Mclean werden ontmaskerd. "Ik was getuige van de claustrofobische sfeer", zei le Carré later. "Mijn schrijven was een geheime bezigheid, om mijn saaie bestaan op te fleuren. Ik ontsnapte in een verzonnen versie van mijn eigen wereld".
Zijn eerste twee boeken schreef hij onder pseudoniem. Daar was George Smiley al de hoofdpersoon. In zijn derde roman, de spionagethriller Spion aan de muur (1963), vielen de angstige binnenwereld van le Carré en de claustrofobische buitenwereld volmaakt samen. Dit boek maakte hem in een klap beroemd. Hij ontving hiervoor de prestigieuze 'Gold Dagger'. Hierna zouden nog vele boeken, artikelen en andere publicaties volgen.
Slechts op één terrein was hij niet succesvol: zijn roman The naive and sentimental lover (1971) flopte. "Ik kon het niet, ik brandde mijn vingers en het applaus bleef uit". De wereld mist een morele kern. Trouw is een woord zonder betekenis. De mensen die je het meest vertrouwt, zijn de mensen die je verraden. De verbeelding maakt het leven draaglijk, maar werkt destructief als ze in aanraking komt met de realiteit. Het dilemma van verscheurd worden tussen enerzijds loyaliteit en anderzijds afschuw van onbetrouwbaarheid komt in al zijn boeken terug, net als het leven op de Public School. Er zit veel woede in zijn boeken. Over de wereldwijde hebzucht, over het cynisme van westerse politici, over de leugenachtigheid van de media. "Grootmoedigheid is een essentieel onderdeel van de overwinning", meent hij, En juist die grootmoedigheid ontbreekt in het Westen op dit moment. "De hebzucht is de god van het Westen geworden". Veel boeken van le Carré zijn verfilmd, zowel voor bioscoopfilms als voor TV-series. Telefoon voor de dode (1967), Spion aan de muur (1965), Spion verspeeld (1970), De lokvogel (1984) en Het Rusland Huis (1990) zijn als biooscoopfilm verschenen. Van Voetsporen in de sneeuw (1991), Edelman, bedelman, schutter, spion (1980), Smiley's prooi (1982) en Een volmaakte spion (1987) zijn televisieseries gemaakt door de BBC.
"Simply the worlds greatest fictional spymaster" (Newsweek)
" Een thriller-achtige roman en een gedurfd egodocument "
"Verre weiden lijken groen, gelukkige mensen lopen niet weg."
*** Het is één roman , Rozen op ijs ,maar het lijken er wel drie. Het is het verhaal van een ongewenst kind, het meisje Perla dat liefdevol door haar grootouders en tantes wordt opgevoed, maar zich altijd onecht en overbodig zal voelen. Het is bovendien de geschiedenis van een uitzichtloze liefde, tussen een bezitterige, jaloerse man,en een zelfstandige,intelligente vrouw. En ten slotte is deze roman een soort milieuthriller. Perla neemt afscheid van haar familie en stapt in een geheim netwerk van activisten die de aardbol willen behoeden voor de nucleaire ondergang...
Wat afscheid nemen betreft mag Perla zich een deskundige noemen; strijdlustig vertrekt zij naar de Noordpool. Maar zoals de draden die Gulliver vastklinken, dreigen de herinneringen haar in te spinnen. Er zijn de grootouders, er is de dochter, en de mannen die zij zich als vader, vriend en minnaar had voorgesteld. Er is het land van herkomst en er zijn de reizen naar Mexico en Amerika, die zij als milieu-activiste heeft ondernomen. Er is het geweld en het gevecht met de tijd. Zal zij in het Hoge Noorden al deze elementen tot een bevrijdende symbiose kunnen verbinden en in het kielzog van de walvissen de leugens van macht en politiek ontmaskeren? Rozen op ijs is een fascinerende roman met thriller-achtige aspecten die als een wonderboeket ook een beeld van deze wereld en onze tijd geeft. Rozen op ijs is een filosofische roman, die aanzet tot nadenken. Belangrijk is hoe het verleden, heden en toekomst met elkaar in verband staan. Vooraleer aan de toekomst te denken, moeten alle problemen uit het verleden opgelost of verwerkt zijn. Dit ondervindt ook Perla, de hoofdfiguur: "De vrolijke kindertijd, altijd op weg naar later. Later dat nooit komt, of te laat komt. Als een ezel achter een onbereikbare biet aandraven."(p. 26) Qua stijl valt in deze aanhaling de vergelijking op: de schrijfster gebruikt erg veel beeldende taal, en we merken een beetje een dichterlijk aspect. Het probleem hier is dat Perla altijd maar wacht op een betere toekomst, maar hierdoor de goede kanten van het heden niet ziet, en de toekomst op die manier niet rooskleurig kan worden. Wanneer in het begin alle personages voorgesteld worden, hun karakter en hun band met Perla duidelijk gemaakt worden, merken we met hoeveel problemen Perla wel te kampen had: ze stond onder grote druk, Charles en Sido wilden dat zij de fouten van de vorige generaties goedmaakte: " Het was niet voldoende dat ze haar best deed, ze moest beter zijn, een modelkind, het was alsof de grootouders haar met perfectie wilden wapenen.
De schrijfstijl is erg mooi: ondanks het filosofische aspect blijft alles duidelijk.
Op liefdesgebied kent Perla ook problemen: ze zoekt een vaderfiguur in mannen, maar tegelijk ook een minnaar en vriend. Schijnbaar wordt ze altijd verliefd op mannen met bindingsangst, die niet overweg kunnen met hun gevoelens. Lev is een van die mannen, de vader van Isabelle, die intussen volwassen is. Isabelle vlucht ook naar het noorden omwille van Lev, die vrijheid wil. Perla ziet de kans om haar eigen leven te leiden, maar ze ontvlucht haar problemen gewoon. Hier is ook een motief: Lev bedroog Perla en wou vrijheid, Perla zoekt vrijheid op de Noordpool en begint erg veel kortstondige relaties met andere mannen, die telkens mislopen omdat Perla nog van Lev houdt.
Perla hoort bij een groep milieuactivisten o.l.v. Guy. Hier wordt ze geconfronteerd met haar verleden: zelfmoord van een groepslid, een poging tot verkrachting, de moord op Guy, Ze beseft dat de toekomst ook niet uitsluitend positief kan zijn, en dat Martha gelijk had: vluchten lost niets op. Ze zal haar verleden moeten verwerken. Guy werd vermoord omdat hij politieke belangen, macht en geld belangrijker vond dan het redden van walvissen, de missie van de idealistische leden. Zonder Guy zetten ze hun missie verder, ze redden walvissen, overtuigen de Inuit van hun goede bedoelingen en Perla maakt schoon schip met haar verleden: zo kan ze haar leven voortzetten. Als na een prachtig schouwspel aan de hemel de nacht valt, eindigt het verhaal.
Monica Van Paemel heeft een zeer realistisch verhaal geschreven. Ze geeft een beeld weer van de moderne tijdsgeest en bekritiseert die. We bemerken hier een referentiekader, vb. bij het redden van de walvissen door idealistische mensen, en wanneer blijkt dat hun leider enkel interesse heeft voor geld en macht. Haar schrijfstijl is gevarieerd: dialogen en doorlopende tekst worden afgewisseld.Ook maakt ze veel gebruik van flashbacks, die soms vermengd worden met het heden. Dit geeft een verwarrend effect, maar maakt dikwijls motieven duidelijk. Ze heeft haar roman, een spannende psychosociale thriller, geschreven , gezien uit het standpunt van Perla, wiens emoties dus uitgebreid beschreven worden.
Monika van Paemel:1945
De schrijfster werd geboren ,op 4 mei 1945 ,in Poesele een kleine gemeente in Oost-Vlaanderen. Ze groeide hoofdzakelijk op bij haar grootouders en andere familieleden. Haar omgeving bestond vooral uit volwassenen. Van de grootouders aan moederskant leerde ze het boerenleven kennen, van die aan vaderskant dat van de burgerij.
Op negenjarige leeftijd kreeg ze een hersenaandoening als gevolg van een verkeerde medische ingreep kort na haar geboorte. Ze herstelde lange tijd in het ziekenhuis, waarna ze verhuisde naar Espen-Nissen, waar ze bij nieuwe pleegouders terechtkwam. Om niet aan haar ziekte te hoeven denken begon ze veel te lezen en ook gedichten te schrijven. Op haar veertiende ging van Paemel op kostschool in het Heilig Graf in Turnhout, waar ze tegen haar wil handelswetenschappen studeerde. In 1963 huwde ze met Theo Butsen, van wie ze intussen gescheiden is. Ze heeft twee dochters, waarvan een op 17-jarige leeftijd overleed. Ze debuteerde in 1969 met twee gedichten, die in Het Nieuw Vlaams Tijdschrift gepubliceerd werden. Haar eerste roman was Amazone met het blauwe voorhoofd (1971), waarvoor ze in 1972 de prijs voor het beste literair debuut kreeg. In 1973 kreeg Monika van Paemel in Oost-Vlaanderen de literaire prijs voor letterkunde voor haar novelle Marguerite. Voor haar meesterwerk De vermaledijde vaders, een autobiografische roman, werd de schrijfster in 1986 bekroond met de Dirk Martens prijs en de prijs van de Vlaamse provincies.
Op 16 juli 1993 kreeg ze de titel van barones. Na Cyriel Buysse
in 1932 is Monika van Paemel de tweede auteur uit het Land van Nevele die in de adelstand werd verheven. Naast haar literair leven is van Paemel ook bekend voor haar sociaal engagement. De feministische schrijfster zet zich voor vele organisaties in. Zo is ze bij voorbeeld erelid van het Koerdisch Instituut in Brussel.
Van Paemel schreef enkele romans in een experimentele, associatieve stijl - met een voorkeur voor het cyclische structuurprincipe - waarin het verhaal en subjectieve ervaringen en beschouwingen tot een hecht geheel worden versmolten. Steeds ligt de klemtoon op een geobsedeerd zoeken naar de eigen identiteit: als individu in de gemeenschap, als vrouw in een mannenmaatschappij, als auteur. Van Paemel kreeg in 1972 de prijs voor het beste debuut voor Amazone met het blauwe voorhoofd (1971) en in 1975 voor Marguerite (1976) de literaire prijs van de provincie Oost-Vlaanderen.
Bibliografie :
*1971 Amazone met het blauwe voorhoofd 1974 De confrontatie 1976 Marguerite 1985 De vermaledijde vaders 1988 De eerste steen 1993 Het wedervaren 1997 Rozen op ijs 2000 Het verschil 2004 Celestien; de gebenedijde moeders 2006 Te zot of te bot
De regenmaker is een ronduit schitterend boek een beklemmend mooie roman over de louterende kracht van de liefde.
**
Al vier jaar lang lijdt de kleine plattelandsgemeente Goodlands onder extreme droogte. Aanvankelijk waren de verhoudingen tussen de plaatselijke bevolking en Karen Grange, filiaalhoudster van de enige bank ter plaatse, allerhartelijkst. Maar in de afgelopen dorre twee jaar moest Karen het ene na het andere bedrijf failliet verklaren en sluiten. Wanneer ze nu over straat loopt, willen haar voormalige klanten boeren, winkeliers, graanhandelaren haar zelfs niet meer groeten.
Ooit heeft Karen op televisie een interview gezien met een man die beweerde dat hij het kon laten regenen. In een opwelling van wanhoop heeft ze hem toen geschreven. Nu, een jaar later, wanneer ze haar brief allang weer is vergeten, staat hij op een avond vuil en slonzig op haar stoep. Tom Keatly, de regenmaker, is gekomen.
Maar Tom wil geld, want voor niets gaat de zon op. En dat geld kan Karen, die zelf in een triest verleden al aanzienlijke schulden bij haar werkgever heeft opgebouwd, niet betalen. Tenzij ze bereid is zichzelf voor Goodlands op het spel te zetten. En voor Tom Keatly...
Susan Moloney tekent het portret van een jonge vrouw die, dankzij haar vertrouwen in de liefde, een ongelooflijke kracht vindt in zichzelf en daarmee de weg tot heling en genezing.
De regenmaker is een overrompelend liefdesverhaal. Tegelijkertijd is dit een schitterende vertelling over het monumentale gevecht om een getekende en uitgeputte gemeenschap te redden.
REVIEWS :
'Mysterieuze man ... maakt diep indruk op zijn omgeving en op een eenzame vrouw in het byzonder.' Leeuwarder Courant
'Als je houdt van romantiek en een mystiek sfeertje, zit je met dit boek goed.' Yes
'Fascinerend.' People
Susie MOLONEY -
De schrijfster groeide op in Winnipeg (Canada) en woont er nog steeds met haar echtgenoot en twee zonen.
" Alleenstaande rijke vrouwen zijn hun leven niet zeker ! "
*** In een Mechelse flat wordt in de badkuip een ontzield vrouwenlichaam gevonden. De autopsie brengt aan het licht dat het lijk eerst ingevroren is geweest. Bovendien blijkt na intensief speurwerk dat er zelfs sprake zou kunnen zijn van een persoonsverwisseling. Op dat ogenblik raken de speurders Jos Bosmans en Dirk Deleu het spoor helemaal bijster. Van één ding zijn ze echter zeker : deze moordenaar , die het gemunt heeft op alleenstaande , rijke vrouwen , zal niet ophouden met moorden. Nooit !
Tijdens hun zoektocht komen Bosmans en Deleu in een spiraal van waanzin en geweld terecht. In de garage van een dure callgirl treft de politie het lichaam aan van een aangebrand francofoon politicus. Overleden aan een hartstilstand? Of door dezelfde dader uit de weg geruimd? Bevroren hart dompelt de lezer met huid en haar onder in de stresserende wereld van speurders die een eind moeten maken aan een ijzingwekkende reeks moorden, terwijl de moordenaar hen voortdurend dat ene stapje voor blijft.
Luc Deflo: (Mechelen)27-02-1958
...
De in 1958 in Mechelen geboren Luc Deflo schreef aanvankelijk vooral toneelstukken (Home Sweet Homo, Mannen en vrouwen, De ontspoorden,Slakken) voor amateurgezelschappen en scenario's. De schrijversmicrobe - zelf heeft hij het over een passie - had hem meteen te pakken. Zo waagde hij zich aan een kortverhaal, een luisterspel, een scenario. Een boek was de volgende uitdaging.' Met Naakte zielen (1999) debuteerde hij als misdaadauteur. Hij is gehuwd met Maria Marchan uit Caracas(Venezuela) en woont in Brussel.( Elsene). Hij heeft twee dochters, Tess en Tris, zeven en vijf jaar oud en sinds 17 oktober 2006 heeft zich zoon Alessandro bij het Deflo-legioen gevoegd. Deflo is organisatie-adviseur in KBC maar is momenteel in loopbaanonderbreking om zich fulltime aan het schrijven te wijden. Hij heeft onlangs aan Erwin Provoost (producer van ondermeer Flikken en Windkracht 10) de filmrechten voor "Naakte Zielen" en "Sluipend Gif" verkocht.
BIBLIOGRAFIE
...
Naakte zielen (1999)
Bevroren hart (2000)
Lokaas (2001)
Kortsluiting (2002)
Sluipend gif (2003)
Onschuldig (2004)
Weerloos(2005)
Copycat (2005).
Ademloos (2006)- Nominatie voor Hercule Poirot Prijs
The Nazi Officer's Wife How One Jewish Woman Survived the Holocaust By Edith Hahn Beer with Susan Dworkin
De joodse bruid. Vianen, The House of Books, 2000. 8vo, pp. 236, [16]. Paperback. Geïllustreerd met foto's. Tweede druk. Vert. van: The nazi officer's wife. - New York: Weisbach Books, 1999
'For years I couldn't say what I thought, I could only think'
*** De joodse Edith Hahn studeert rechten in Wenen wanneer Oostenrijk door de Duitsers wordt ingelijfd. Haar studie wordt stopgezet, omdat joden niet langer mochten studeren. Edith moet van de Duitsers een contract tekenen, waarin staat dat ze voor zes weken op het land in Noord-Duitsland moet gaan werken Ze wordt geplaatst in Osterburg. Hier wordt ze hecht bevriend met Mina Katz. Vanaf Osterburg ( en ook vanuit het andere kamp ) stuurt Edith brieven naar haar moeder en haar geliefde Josef Rosenfeld, die iedereen Pepi noemt. Na ongeveer zes maanden worden Edith en nog een aantal vrouwen overgeplaatst naar een werkkamp in Aschersleben. Hier moeten ze in een papierfabriek werken. . Na maanden van onmenselijk zware arbeid kan ze eindelijk weer naar huis. Uit angst om opgepakt te worden, besluit Edith niet terug te gaan naar het joodse getto. Ondertussen dat ze in de trein zit, haalt ze de gele Davidster van haar kleren. Op het station ontmoet ze haar geliefde Pepi en zijn moeder, die haar vertellen dat haar moeder zojuist op transport is gesteld naar een concentratiekamp in Oost-Europa. In Wenen is de situatie voor de joden dramatisch verslechterd. Uit angst om gezien en opgepakt te worden door de Duitsers, besluit Edith niet terug te keren naar het joodse getto waar ze geboren is. Ze zwerft door de straten van Wenen op zoek naar een plekje om te slapen. ( Pepi kan haar niet helpen, vanwege de jodenhaat van zijn moeder: hij doet alles wat zijn moeder zegt.)
Ze gaat op zoek naar een vriendin van Mina ( degene met wie zij in het werkkamp zat ), Maria Niederall ( ook wel Frau Doktor genoemd, omdat ze de vrouw is van de Dokter). Ze zegt dat Edith toe is aan vakantie. Edith gaat naar een oom van de assistente van Frau Doktor en probeert hier weer een beetje op krachten te komen. Maar dat lukt niet. Edith heeft wel honger, maar krijgt geen hap door haar keel. Ze is dan ook snel terug in Wenen. Edith is aan het eind van haar Latijn. Ze besluit om met het eerste het beste transport naar het oosten te gaan. Dan komt Frau Doktor met een idee. Edith krijgt via via nieuwe identiteitspapieren en hiermee weet ze uiteindelijk naar Munchen te ontkomen. Hier krijgt ze werk bij het Rode Kruis. Daar ontmoet ze Werner Vetter, een nazi-officier die op slag verliefd op haar wordt en haar ten huwelijk vraagt. Ondanks het enorme gewetensconflict en de angst om haar grootste geheim - haar joodse identiteit - te moeten prijsgeven , beseft Edith dat dit aanzoek haar redding kan betekenen... Ze gaat bij Werner inwonen en vertelt hem dat zij onder een valse identiteit leeft. Dit is echter voor hem geen probleem, aangezien hij ook niet helemaal eerlijk tegenover haar is geweest vanwege zijn eerste huwelijk. Edith wordt zwanger en nu besluiten ze om te trouwen. Werner hoopt dat er een zoon geboren wordt, maar helaas voor hem wordt het een dochter: Maria Angelika.
Werner wordt in september 1944 opgeroepen voor het leger. Edith blijft alleen achter met Angelika. Op een dag moeten Edith en haar dochtertje weg uit hun huis, omdat de hele stad geevacueerd wordt vanwege een Russische doorbraak. Ze vluchten weg en de volgende dag is de stad ingenomen door de Russen. Twee maanden hierna onthult Edith haar echte identiteit. Edith gaat in 1945 aan het werk bij de rechtbank in Brandenburg. Ze moet hier oude zaken bestuderen om de juridische kennis weer op te frissen. Edith vindt dat haar dochtertje een speelkameraatje nodig heeft en gaat naar het weeshuis. Ze nemen een klein meisje in huis, genaamd Gretl. In 1947 komt Werner terug. Alleen vindt hij de nieuwe situatie maar niets. Volgens hem moeten vrouwen het huishouden doen en mannen moeten werken. Nu is Edith aan het werk. Hij vindt dat zij hem moet gehoorzamen en stoppen met werken, maar Edith wil dat niet en zodoende vertrekt hij naar zijn eerste vrouw, waarvan hij gescheiden was toen hij Edith ontmoette. Edith besluit om naar Engeland te gaan naar haar zus Hansi en moet daarom Gretl weer afleveren bij het weeshuis. Ze vindt het heel erg. Samen met Angelika vliegt ze naar Engeland. In 1957 trouwt ze met Fred Beer, ook een Weense jood. Na het overlijden van haar man in 1984, verhuist Edith in 1987 naar Israel waar ze eindelijk te midden van joodse mensen kan wonen.
Edith Hahn Beer -1914
werd in 1914 in Wenen geboren en woont tegenwoordig in Netanya,Israël .Na de oorlog werd ze onder de Russische bezetting als rechter in familiezaken en in de zomer van 1947 , ondanks haar verleden ingezet als rechter bij de Nazi-processen.Maar als men haar enige tijd later dwong om voor de Russische geheime politie KGB te gaan werken, emigreerde ze naar Engeland Ze zou heel graag in Oost-Duitsland gebleven zijn , maar ''I couldn't have done that - it would have been like joining the Gestapo.', zei ze. Van Werner Vetter, die in haar, toen hij uit Russische krijgsgevangenschap weer thuiskwam, "seine Grete" niet meer terugvond , liet ze zich in 1947 scheiden. In. 1957 huwde Edith Hahn ,Fred Beer, een joodse juwelier. Na diens dood in 1989 trok ze naar Israël. Ze heeft haar echte en valse identiteitspapieren weten te bewaren, samen met haar oorlogsbrieven en vele foto's. Deze documenten zijn ondergebracht in het Holocaust Museum in Washington D.C. en zijn opgenomen in haar boek.
DE LAATSTE MAN (2002) Uitgeverij : Utrecht: A.W. Bruna, 544pag., ISBN 90-229-8582-2, 1e druk januari 2002 vert.van: Last Man Standing (2001) Uitgeverij : Columbus Rose Ltd vert.door: Rogier van Kappel, Mieke Vastbinder, omslagontwerp: Myosotis Reclame Studio
*** FBI-agent Web London heeft een vlekkeloze reputatie en een uitstekende staat van dienst. Maar tijdens een inval van zijn eenheid in een drugspand gaat het helemaal de verkeerde kant op. Het blijkt een hinderlaag te zijn en het complete team komt om het leven... met uitzondering van London. Londons mysterieuze ontsnapping aan de dood roept nogal wat vraagtekens op binnen de FBI. Is hij een lafaard die zijn collega's in de steek liet, of, nog erger , een verrader die ze in de val heeft gelokt ? Vastberaden om zijn onschuld te bewijzen stelt London een eigen onderzoek in en gaat op zoek naar de enige getuige , een tienjarige jongen Kevin Westbrook, die kort na de schietpartij is verdwenen. Maar de FBI en London zijn niet de enigen die op zoek zijn naar Kevin...
Reviews :
'Baldacci toont zich een waardige opvolger van Ludlum ' -De Volkskrant.
David Baldacci -1960
De auteur werd geboren in Richmond (Virginia -U.S.A). Hij studeerde politieke wetenschappen aan de Virginia Commonwealth Universiteit waar hij in 1982 magna cum laude afstudeerde. Daarna studeerde hij rechten aan dezelfde universiteit. Hij studeerde af in 1986. Tijdens zijn studie had David Baldacci verschillende baantjes, zoals verkoper van stofzuigers, beveiligingsbeambte en bouwvakker. Na zijn studie werkte hij als advocaat aan de rechtbank en was negen jaar bedrijfsjurist in Washington DC bij drie verschillende firma's
.Na het overweldigende succes van zijn debuutthriller Absolute Power (Het recht van de macht)-1996, waarmee hij de Britse W.H. Smith's Thumping Good Read Award voor fictie won in 1997 besloot hij zich fulltime aan het schrijven te wijden.Het boek behaalde ook nog een literaire prijs in Italië en werd verfilmd door Clint Eastwood. David Baldacci woont in Noord-Virginia met zijn vrouw en kinderen
DE VERGEVING-2000 Vianen: The House of Books, 416pag, gebonden vert.van: Redemption Blues (London: Headline, 1999) vert.uit het Engels: Mariëtte van Gelder.
" Een schitterende roman over de kracht van liefde , die zelfs het grootste verlies kan verzachten.
*** Na een knallende ruzie met zijn vrouw Lauren, verlaat de beroemde popartiest Matt Silver woedend het huis en rijdt, met zijn tweelingdochtertjes op de achterbank, de nacht in. Een vlucht die slechts kort duurt want niet veel later verliest Matt de macht over het stuur en stort hij samen met zijn dochtertjes in de Theems. Van de tweeling overleeft alleen de teruggetrokken Freya het ongeluk. Vreemd genoeg wordt het lichaam van Matt nooit gevonden. Politieagent Sam Cobb doet onderzoek naar het ongeluk. Als een van de weinigen is hij ervan overtuigd dat Matt niet verdronken is en hij zet een groot onderzoek op touw. Om achter de ware toedracht van het ongeluk te komen zoekt Sam contact met Freya, die doodstil in het grote ziekenhuisbed ligt. Lauren, die gebroken is door de dood van haar andere dochter, moet toegeven dat Sam veel beter in staat is contact te maken met Freya dan zijzelf. Als er tussen Lauren en Sam iets moois lijkt op te bloeien, staan beiden voor een groot dilemma; Sams vak gebiedt hem tot het bittere einde naar Matt te zoeken, maar persoonlijk hoopt hij Silver nooit meer te zien ... En kan Lauren haar echtgenoot vergeten ?
De Vergeving : is wereldwijd getipt als de bestseller van het jaar 2000- een overrompelend debuut van Tim Griggs.
Het is in alle opzichten een uitzonderlijk verhaal: meeslepend, ontroerend en spannend tot de laatste bladzijde.Bovendien is het een verhaal dat ons persoonlijk raakt : over de kracht om het leven met al zijn mooie en grillige facetten een nieuwe kans te geven.
.GRIGGS, Tim :Groot-Brittannië (London), 1948-
Tim Griggs begon zijn schrijverscarriére bij een lokale Londense krant toen hij zestien was. Na zijn universitaire studie werkte hij als verslaggever bij verschillende kranten en tijdschriften. Hij verbleef een paar jaar in Nigeria en Taiwan, en vestigde zich ten slotte in Australië . Daar oogstte hij succes met zijn korte verhalen en won hij verschillende schrijfwedstrijden. Onlangs keerde Griggs terug naar Engeland, waar hij zijn grote roman ' De vergeving' afrondde ; een ontroerende en meeslepende roman waarmee Tim Griggs in één klap internationaal doorbrak.
Oorspronkelijke titel : " 1 st to Die " -2001 Nederlandse titel : " De Eerstverlorene " 2002, Utrecht: A.W. Bruna, 316pag., 24cm, ISBN 90-229-8599-7, 2e druk augustus 2002 vert. van: 1st To Die (Suejack, 2001), vert.uit het Engels: Ineke van den Elskamp,
*** Slechts enkele uren nadat ze elkaar trouw hebben beloofd, worden David en Melanie op brute wijze in hun bruidssuite in het chicste hotel van San Francisco neergestoken en als aandenken worden hun trouwringen meegenomen. Inspecteur Lindsay Boxer heeft een slecht gevoel over de zaak en is bang dat dit slechts het begin is. Wanneer korte tijd later net buiten de stad een pasgetrouwd stel wordt vermist , worden haar vermoedens bevestigd ; ze heeft met een seriemoordenaar te maken. Helaas dreigt het politieonderzoek al gauw vast te lopen en Lindsay raakt gefrustreerd door het gebrek aan voortgang. Vier vrouwen,de inspecteur,Claire Washburn een patholoog-anatoom , een journalist Cindy Thomasen ,en. als openbaar aanklager Jill Bernhardt zich bij het drietal voegt, blijken samen over meer aanwijzingen te beschikken dan zij oorspronkelijk dachten. Vastbesloten om de moordenaar zo snel mogelijk te stoppen, besluiten zij hun krachten te bundelen en informatie uit te wisselen. Maar dat moet dan wel buiten het officiële onderzoek om gebeuren, en op eigen risico.
op 22 maart 1947 als zoon van een verzekeringsagent en een onderwijzeres. Hij behaalde een B.A. Engels aan Manhattan College en een M.A. aan de Vanderbilt University.
James Patterson is momenteel een van de best verkopende auteurs ter wereld. Zijn debuutroman, The Thomas Berryman Number, won de Edgar Award voor de beste debuut-detective. Het boek kwam in 1976 uit bij Little, Brown toen Patterson amper 27 was en al door tientallen andere uitgevers was afgewezen.
Sindsdien heeft hij een hele serie bestsellers geschreven waaronder de nu zes delen tellende serie rond rechercheur/psycholoog Alex Cross: Slaap kindje, slaap..., Meisjes plagen..., Pak me dan, Kat en muis, Wie het laatst lacht en Rozen verwelken. Van de Womens Murder Club-serie, die het eveneens heel goed doet, is inmiddels een deel in het Nederlands verschenen: De eerstverlorene.
De verfilming van Meisjes plagen... (Kiss the Girls) van Paramount Pictures (1997), met Morgan Freeman als Alex Cross, was een ware kaskraker. In de verfilming van het eerste deel uit de serie, Slaap kindje, slaap... (Along Came a Spider) (2001), zien we Morgan Freeman voor de tweede maal in de rol van Cross. NBC heeft de rechten van De eerstverlorene gekocht en heeft plannen om er een vier uur durende miniserie van te maken. Van Miracle on the 17th Green, een verhaal dat Patterson samen met Peter de Jonge schreef, is eveneens een televisiefilm gemaakt. De hoofdrol wordt daarin gespeeld door Robert Ulrich.
In zijn totaliteit is Wie Niet Horen Wil weer een klassieke Patterson geworden. Verplichte aanschaf dus voor alle liefhebbers van zijn boeken en dat zijn er inmiddels heel erg veel. Het lijkt ook wel of zijn boeken de laatste jaren steeds beter gaan worden en die stelling kan met dit achtste deel zeker weer onderschreven worden. Mijn advies is dan ook simpel: ga naar de dichtstbijzijnde boekwinkel, koop dit boek, begin snel met lezen
KUBAN, KARLA. Grenzeloos. [S.l.], Areopagus, 1998. 8vo, pp. 272. Paperback. Vertaald door Ineke van Bronswijk.
Oorspronkelijke titel : " Marchlands "
" PUUR en ELEGANT "
***
De 15-jarige Sophie Behr woont op een schapenranch in Wyoming , waar ze urenlang kan rijden op haar paard Pablo zonder een mens tegen te komen.Dat doet ze dan ook vaak , om na te te denken - over Dementrio , een knappe Mexicaanse arbeider van wie ze zwanger is ; over haar moeder die drinkt ; over haar broer in Vietnam en over haar vader die op een dag spoorloos verdween. Wanneer haar moeder ontdekt dat Sophie zwanger is , reageert ze zo wreed dat Sophie geen andere keus heeft dan te vluchten. Op zoek naar haar vader ontdekt Sophie dat de waarheid soms meer pijn doet dan leugens ooit zouden kunnen. Dit is een schitterende debuutroman waarin je wordt meegesleept . Karla Kuban heeft een veelbewogen jaar uit het leven van een vijftienjarig meisje beschreven. Feilloos weet Kuban dat kortstondige moment van jeugd naar volwassenheid te vangen. Met haar temperamentvolle karakter, haar seksuele nieuwsgierigheid en haar liefde voor haar omgeving is de jonge Sophie een onvergetelijke heldin. Haar moed spat van elke bladzijde.
Karla Kuban
:
De schrijfster is geboren in Minneapolis en behaalde haar M.A. aan the Johns Hopkins Writing Seminars en haar MFA als James Michener Fellow aan .the University of Texas. Ze schreef een 30-tal korte verhalen en ontving de Pushcart Prize.
Oorspronkelijke titel : " The Most Wanted " Signet Books Paperback :392 pages ISBN: 0451196856 Nederlandse titel : " Verbogen Tralies " Uitgeverij : ANTHOS
*** Als gevolg van een weddenschap met een vriendin schrijft de 14-jarige Arley Mowbray , een naieve teenager uit Zuid-Texas, een brief aan een gevangene. Hij , Dillon LeGrande, schrijft terug.En hoe , want in een vloek en een zucht is Arley dolverliefd. Dillon overreedt Arley in het geheim met hem te trouwen. Van een onschuldige tiener wordt zij tot de echtgenote van een misdadiger - en na hun enige nacht samen , de moeder van hun kind. Maar als Dillon uit de gevangenis ontsnapt en zijn vrouw en kind komt opeisen wil Arley nog maar één ding : haar dochtertje Desiree beschermen... Verborgen Tralies is nog gedurfder , intenser en krachtiger dan Mitchards briljante debuutroman Diep als de zee , die maandenlang op de internationale bestsellerslijsten schitterde en werd verfilmd. Miljoenen lezers hebben op Verborgen Tralies gewacht ; een uniek verhaal dat de term 'lovestory' een geheel nieuwe betekenis geeft.
JACQUELYN MITCHARD
Mitchard is geboren in Chicago, Illinois als oudste van twee dochters.Nadat ze in 1973 een B.A haalde in Engels aan het Rockford College ging ze in het onderwijs als lerares Engels. Haar professionele schrijversloopbaan begon echter in 1976 bij de Pioneer Press in Chicago.Kort daarop nam ze een job aan bij de Capital Times in Madison, Wisconsin ,waar zij haar latere echtgenoot , de uitgever Dan Allegretti ontmoette. In 1984 verhuisde ze dan naar The Milwaukee Journal-Sentinel, waarin haar wekelijkse columm "The Rest of Us", meer dan tien jaar lang nationale bekendheid verwierf. In 1993 stierf haar man . Ze had inmiddels vijf kinderen en ging noodgedwongen naar een writer's camp , waar ze de basis legde voor haar eerste roman :THE DEEP END OF THE OCEAN.( Diep als de zee), die meteen een New York Times bestseller werd. Van 1989 tot 1993 was Mitchard ook, de speech-schrijfster, voor de U.S-Secretary of Health and Human Services - Donna Shalala, toen die rector van de University of Wisconsin was. Sinds 1990 werkte ze ook mee aan de uitgave van Parenting magazine .Ze schrijft regelmatig columms voor TV Guide en is medewerkster aan nationale magazines als :Self, Money,en Women's Day. De schrijfster ontving meerdere literaire prijzen zoals : - de Maggie Award for Journalism. - de Anne Powers Award for fiction from the Council of Wisconsin Writers -1997 Ze leeft met haar echtgenoot en zes kinderen even buiten Madison, Wisconsin .
Sue Grafton werd geboren op 24 april 1940 in Louisville, Kentucky, als dochter van C.W. Grafton en Vivian Harnsberger. In 1961 studeerde ze af aan de universiteit van Louisville met Engelse literatuur als hoofdvak. Ze vond werk als medisch secretaresse in het St. Johns Hospital in Santa Monica en later in het Cottage Hospital in Santa Barbara, Californië. Het schrijven zat Sue Grafton echter in het bloed, aangezien haar vader naast zijn werk als advocaat ook een aantal romans op zijn naam had staan. Aan het eind van de jaren zestig schreef Sue Grafton zelf haar eerste romans, waaronder "Keziah Dane" en "The Lolly-Madonna War", beide inmiddels niet meer te krijgen. Het eerste succes kwam toen Sue Grafton begon met het schrijven van filmscripts voor de televisie en in 1979 won ze daarvoor de Christopher Award voor de film "Walking Through The Fire". Andere films die zijn schreef zijn ondermeer "Sex And The Single Parent", "Nurse" en "Mark, I Love You". Samen met haar man Steven Humphrey bewerkte ze tevens twee romans van Agatha Christie, namelijk "Caribbean Mystery" en "Sparkling Cyanide". Samen met haar man schreef ze "Killer In The Family" en "Love On The Run".
In 1982 schreef ze het boek "A Is For Alibi", met in de hoofdrol de vrouwelijke privé-detective Kinsey Millhone. Het boek bleek het begin van een uiterst succesvolle serie die inmiddels in 22 talen uitgebracht. Grafton is getrouwd met Steven F. Humphrey en heeft drie kinderen (dochters Leslie en Jamie en zoon Jay) en twee kleindochters (Erin en ..... Kinsey).
Sue Grafton werd meerdere malen bekroond, onder meer met de Shamus Award, de Mysterious Stranger Award en drie keer met de Anthony Award.
HET MAGDALENA COMPLOT 2006, Amsterdam: Luitingh, 366pag., 23cm, ISBN 90-245-5435-7, 1e druk augustus 2006 vert.van: The Magdalene Cipher (London: Arrow Books, 2005), oorspr. titel: Kingdom Come (New York: Ballantine, 2000), vert.uit het Engels: Laura van Campenhout, omslagontwerp: Wouter van der Struys, omslagillustratie: Larry Rostant
Voor de CIA observeert agent Jack Dunphy een doodnormale man, een Londense hoogleraar psychologie. Als deze op gruwelijke wijze wordt vermoord, krijgt Jack opdracht onmiddellijk terug te keren naar de VS, waardoor hij zijn vriendin Clementine moet verlaten. In Washington wordt hij urenlang ondervraagd en vervolgens opgezadeld met een oersaaie kantoorbaan. Jack wil weten waarom zijn werkgever zich tegen hem heeft gekeerd. Zijn zoektocht leidt naar een oud-CIA'er die hem een verhaal vertelt dat zo bizar is, dat hij het weigert te geloven.
Maar als de bewijzen zich opstapelen, blijkt de werkelijkheid elk voorstellingsvermogen te boven te gaan. Jack komt een ultrageheime organisatie op het spoor, en een immense samenzwering die teruggaat tot de tijd van Christus. En als Jacks huisgenoot onder verdachte omstandigheden sterft, weet Jack dat er met zijn tegenstanders niet te spotten valt. Ongewild wordt ook Clementine bij het kat-en-muis-spel betrokken. In een zenuwslopende poging hun leven te redden, doorkruisen ze samen Europa. Maar er is een macht aan het werk die zo groot is, dat zelfs de kleinste misstap hun fataal kan worden...
Jim Hougan is een bekroond onderzoeksjournalist die een drietal non-fictieboeken op zijn naam heeft staan.: Decadence, over de sixties en seventies; Spooks, over de wereld van de Amerikaanse inlichtingendiensten, en Secret Agenda, over Watergate. Het Magdalena Complot is zijn eerste thriller.
Hougan is politiek redacteur van Harper's Magazine geweest in Washington ,reporter voor het National Public Radio-programma" All Things Considered" en heeft documentaires geproduceerd voor Frontline, 60 Minutes, A&E en Discovery Channel. Samen met zijn vrouw , Carolyn Hougan schreef hij een serie thrillers onder de schuilnaam John Case ( John Case is de naam van Carolyn's grootvader een "newspaperman" die zelf verscheidene romans schreef) waaronder de New York Times bestseller The Genesis Code.(De achtste dag, 1997, als De Jezidi tombe in 2003) The First Horseman (Dreiging van het licht, 1999), The Syndrome (Het Jericho Plan, 2001) en The Murder Artist (Moordkunstenaar, 2005
Zij wonen in Afton, Virginia ..
REVIEWS :
'Hij schrijft krachtig en sober; zijn personages zijn levendig.' Publishers Weekly
'...vol vaart en zeer onderhoudend.' Library Journal
'Ironische spionagethriller vol mysterieuze voortekenen en met net genoeg gemeen geweld om het een scherp randje te geven.' Kirkus Reviews
"The pacing is brisk...a highly entertaining tale."
Jos Vandeloo - 5 romans Uitgave : Manteau , Antwerpen -1998 -538 pag. ISBN 90 223 1461 8
* De Muggen * De coladrinkers * Het gevaar
* De Engelse les * De weg naar de Ardennen.
'Beter ijs aan de noordpool venten dan toneel aan de man te brengen in België.' CITAAT van de schrijver. *** De Muggen : -1973
David Wijsman is een jood uit de diaspora , bedrijvig in de Antwerpse diamantnijverheid.Drie vrouwen beïnvloeden zijn leven : zijn onverschillige niet-joodse vrouw Nora , het meisje Greet en zijn moeder.
Het gevaar: -1960
Dit is de beklemmende geschiedenis van drie mannen die door radioactieve straling worden besmet.Het is een sombere, profetische allegorie van een nucleaire ramp en de nasleep ervan.
De coladrinkers : - 1968
Een vrijmoedige roman over de problematiek van jongeren in de late jaren zestig. ' Het is leerzaam te zien hoe men als begaafd auteur erotische scénes met de nodige vrijmoedigheid kan beschrijven zonder dat dit direct vilgair en ordinair wordt '.
De Engelse les : -1980
In deze meeslepende roman wordt indringend de vreemde relatie tussen een wat oudere vrouw en een jongeman beschreven. De jongen gaat nog naar school. De alleenstaande vrouw geeft avondles Engels. Zo komen ze met elkaar in aanraking.
De weg naar de Ardennen : -1988
Een man loopt bij een verkeersongeval zware verwondingen op. Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis heeft hij een zee van tijd om na te denken over zijn leven. Steeds meer blijven zijn gedachten echter hangen bij een vroegere geliefde. Hij besluit , als hij hersteld is , naar haar op zoek te gaan. Het wordt een reis vol verrassingen.
Jos Vandeloo : -1925
Jos Vandeloo werd geboren te Zonhoven in Belgisch Limburg , op 5 september 1925 in een mijnwerkersgezin. Hij is de oudste zoon (na hem volgen nog drie zoons - waarvan er een bij geboorte overlijdt - en een dochter) van Jules Ferdinand Vandeloo en Maria-Catharina Bielen. Na de lagere school in Zonhoven volgt hij middelbaar onderwijs aan het St. Jozef College te Hasselt, terwijl de Fraters in Zonhoven hem onderricht geven in Frans en algemene ontwikkeling. Zoals het een toekomstig auteur betaamt, schrijft hij bij tijd en wijle bijdragen (o.a. gedichten) voor de schoolkrant. Hij is negentien als hij zich in het najaar van 1944 als vrijwilliger aansluit bij het tweede Britse leger. Bij de opmars door Nederland en het zuiden van Duitsland wordt hij vooral als tolk ingezet, tot hij na drie maanden betrokken raakt bij een ongeval en weer thuis belandt. Hij zet zich dan aan de studie en volgt achtereenvolgens in Luik, Charleroi en Duitsland een opleiding tot steenkooldeskundige. In 1947 onderbreekt hij zijn studie om zijn militaire dienstplicht te vervullen. Na een opleiding in Hoogboom en Antwerpen wordt hij als infanterist gekazerneerd bij verschillende garnizoenen in Duitsland. De laatste twee van de in totaal twaalf maanden van zijn diensttijd is hij redakteur van het blad Soldatenpost. Na dit tweede militaire intermezzo vervolgt hij zijn opleiding tot steenkooldeskundige. Eenmaal als dusdanig bevoegd, wordt hij uitgezonden om steenkoolanalyses bij te wonen of zelf te verrichten in de laboratoria van verscheidene Europese mijnbekkens, o.a. in het Ruhrgebied, waar hij het gehele jaar 1953 verblijft. Als in december van dat jaar evenwel de eerste tekenen zichtbaar worden van de dreigende crisis in de mijnbouw, oordeelt hij dat de steenkolen-scheikunde een te smalle basis is voor een bestaan. Herinneringen aan de tijd in de mijnen vindt men veelvuldig terug in zijn verhalen en romans, b.v. in het verhaal Een mannetje uit Polen en in de roman De Muggen. Na tussen 1945 en 1955 reeds tientallen korte verhalen geschreven te hebben, debuteerde hij in 1955 voorgoed met de dichtbundel "Speelse parade". Hij is immers intussen getrouwd en vader geworden van een zoon (Ferdy). Later zullen nog een dochter (Anita) en een zoon (Dirk) volgen. Hij verlegt zijn werkterrein van de steenkolen naar de letteren en treedt in dienst bij de uitgeverij Manteau te Brussel. Weliswaar een ongebruikelijke maar voor Vandeloo bepaald geen onlogische overstap, gezien zijn voorliefde voor lezen en schrijven. In 1955 verschenen zijn eerste boeken. Hij maakte naam met het verhaal De muur (1958) en de korte roman over de kernkrachtrisico's, Het gevaar (1960). , Het Gevaar is in zoverre wel zeer opmerkelijk omdat Vandeloo al in 1960 als een van de weinigen nadenkt over de gevaren van atoomenergie. Wat hij in dit boek weergeeft ( het speelt naar we moeten aannemen in de Belgische plaats Doel) lijkt in 1986 in de Sovjet Unie realiteit te worden. In de jaren '60 was Jos Vandeloo een tijdlang 's zaterdags sportverslaggever bij de toenmalige BRT. Om zijn kennis van de literatuur aan te scherpen heeft hij inmiddels aan de Koninklijke Academie en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen drie jaar lang Nederlandse en Franse letterkunde gestudeerd. Enkele jaren na de studie geeft hij er zelf in één van de afdelingen, het Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw, gedurende twee jaar literatuurlessen aan jonge architekten in opleiding. Lange tijd is hij werkzaam geweest bij uitgeverij De Standaard, maar sinds 1983 wijdt hij zich geheel aan het schrijven. Zijn literaire loopbaan wordt tweemaal onderbroken door een inzinking, nl. in 1963 toen zijn oudste zoon een ernstig verkeersongeval meemaakte, en in 1969 toen hij zelf het slachtoffer werd van een verkeersongeval. De voornaamste thema's in het werk van Jos Vandeloo zijn de eenzaamheid, de vervreemding, de angst, de gevaren van de moderne maatschappij, dit alles doorweven met een drang naar een soort irreële paradijselijke leefwereld. Op een sobere doch doordringende wijze heeft hij het over de belaging van onze maatschappij door de toenemende technische mogelijkheden. Vandeloo is te beschouwen als een heel geëngageerd schrijver. Zijn korte verhalen werden tot ver in Oost-Europa bekend. In zijn verhalen treft men nauwelijks menselijk geluk aan, 'menselijk geluk is zo zeldzaam'. Ook zijn de personen in zijn boeken vaak machteloos. Het gevaar en angst zijn vaak een kernbegrip in zijn werken. De natuur kan het gevaar zijn, maar het gaat ook van de mens zelf uit. Hij primeert het geestelijk avontuur van zijn (anti-) helden. Zijn grootste kracht en verdienste als auteur ligt in de veelal minutieuze penetratie in denk- en gevoelswereld van zijn personages, in het uitdiepen van hun reakties op bepaalde situaties en toestanden. Dat hij daarbij de emotie niet schuwt, is wellicht inherent aan een zekere graad van romantisme die bij hem te onderkennen valt: het verlangen naar vrijheid, naar een dorpsgemeenschap, het verlangen ook naareen toevlucht in de liefde, die 'misschien' de enige vorm is van kort stondig geluk. Zijn werk is uitgegroeid uit een sterke bekommernis om de mens en getuigt van een gevoel van lotsverbondenheid en van deernis met de ongelukkigen en de verdrukten die hij tot leven wekt. Hij opereert in een soort niemandsland tussen werkelijkheid en illusie, en al getuigen de meeste van zijn boeken van een voortschrijdende illusieloosheid, toch blijft hij blijkbaar geloven in de positieve krachten van de mens en in een betere toekomst. Hij behoort tot één van de meest gelezen auteurs van zijn generatie met o.a. "De croton" (1962), "De coladrinkers" (1968), "Mannen" (1975), "Les Hollandais sont là" (1985), "De vogelvrouw" (1993). Naast romans, verhalen en gedichten schreef hij een groot aantal scenario's voor de Vlaamse en Nederlandse televisie, toneelstukken en kinderverhalen. Zijn werk werd bekroond met verscheidene literaire prijzen.
Bibliografie :
* Speelse parade (gedichten, 1955) *Wij waren twee soldaten 1955 *Woorden met doofstommen 1957 *De muur (1958, verhalen) *Wachten op het groene licht (gedichten, 1959) * Het gevaar (roman, 1960) * De muur (televisiespel, 1960) * Zeng (gedichten, 1962) * De vijand (verhalen, 1962) * Het huis der onbekenden (roman, 1963) * De croton en andere verhalen (1964) * Een mannetje uit Polen (verhalen, 1965) * De coladrinkers (roman, 1968) * De muggen (roman, 1973) * De Engelse les (roman, 1980) * Sarah (roman, 1982) * De weg naar de Ardennen (roman, 1988) * De beklimming van de Mont Ventoux (roman, 1990) * De vogelvrouw (roman, 1993) * De liefdesboom (roman, 1998) * 5 romans (1998) (Omvattend : De muggen, Het gevaar, De coladrinkers, De Engelse les, De weg naar de Ardennen)
* Vijf romans (2000) (Omvattend : Het huis der onbekenden, De vijand, Sarah, De vogelvrouw, De beklimming van de Mont Ventoux)
Oorspronkelijke titel : " The Lazarus child " Uitgeverij : De Boekerij - Paperback | 312 Pagina's |
***
Lazaruskind is een ingrijpend en meeslepend verhaal over liefde, beproeving en opoffering- een onvergetelijke roman over de werkelijke zin van het leven.
In een periode waarin het bergafwaarts gaat met zowel hun huwelijk als hun bedrijf, beleven Jack en Allison Heywood de nachtmerrie van elke ouder. Hun twee kinderen krijgen een verkeersongeluk waarbij hun 7-jarig dochtertje Frankie in coma raakt. Getraumatiseerd en overladen met schuldgevoelens verandert Ben , de oudste van de twee , in een teruggetrokken en onbereikbaar kind. Na drie uitzichtloze maanden is Frankie voor het verplegend personeel nog slechts het coma geval van de vijfde verdieping, kamer vier. Als haar "bestaan" nog veel langer duurt, zou dit voor Ben, die zich in een andere werld lijkt te hebben terug getrokken, vreselijke gevolgen kunnen hebben. Jack en Alison staan voor een gruwelijk dilemma.Dan als alle hoop verloren lijkt, horen de ouders van een experimentele kliniek , die geleid wordt door een briljante neuroloog Elizabeth Chase. Zij weet wat het is om als kind afgesloten te zijn van de werkelijkheid. Daarin ligt haar motivatie om dit risicovolle werk te doen, ook al beweegt ze zich daarmee aan de rand van de medische ethiek en ondervindt ze veel kritiek en tegenwerking. Aan Elizabeth Chase zullen de Heywoods uiteindelijk het leven van hun kinderen toe vertrouwen.. Maar als zij aankomen, ligt de kliniek net onder vuur van actievoerders, de wet en de politiek, en moet ze haar deuren sluiten. Via illegale wegen wordt de behandeling voortgezet "Lazaruskind" is een indrukwekkende vertelling over hoop en wanhoop, beproeving en genezing.Maar bovenal is dit een onvergetelijk en schitterend verhaal over grenzeloze moed en het vermogen tot het brengen van offers.
Een boek voor diegene die geraakt werden door De paardenfluisteraar.
Robert Mawson -1956 De auteur is geboren in Londen en bezocht de Westminster school. Hij was eerst tien jaar lang piloot en journalist alvorens zich helemaal op het schrijven toe te leggen. Zijn romans werden internationale bestsellers. Robert Mawson leeft afwisselend in Suffolk en in Frankrijk.
James Redfield Oorspronkelijke titel: "The Celestine prophecy"
Uitgeverij : -Hoover: Satori Publishing,1993 Warner Books, New York, 1994,- 246 pages Nederlandse uitgave: De Boekerij bv, Amsterdam(1998)
" Maak van jezelf het middelpunt "
*** De roman De Celestijnse Belofte beschrijft de zoektocht naar een manuscript dat diep in het regenwoud van Peru ligt te wachten op ontdekking . Onmiskenbaar bevat het manuscript een schat aan wijsheid , maar er zijn mensen die de verspreiding van deze kennis willen tegenhouden.De hoofdpersoon wordt in zijn zoektocht dan ook tegengewerkt door vertegenwoordigers van het gezag , die afbrokkeling van hun macht vrezen wanneer de inzichten uit het geschrift zouden worden ontsluierd. Ondanks het steeds weer dreigende gevaar wordt de tocht voortgezet en geeft het manuscript zijn uitzonderlijke geheimen één voor één prijs aan de hoofdpersoon, maar ook aan de lezer.
De Celestijnse Belofte geeft inzicht in de onschatbare waarde van het toeval en in de cruciale veranderingen die de mensheid te wachten staan. Auteur James Redfield geeft blijk van groot psychologisch inzicht en verbindt dat op unieke wijze met de eeuwenoude mystieke traditie. Zo ontsluiert de roman de ideeën die op dit moment de wereld in verandering brengen. Het is een betoverende avonturenroman waarin de lezer met eeuwenoude wijsheid en spirituele ervaringen op een herkenbare en persoonlijke manier in contact wordt gebracht.
Redfields eerste avonturenroman speelt zich grotendeels af in het Peru. Door dat fantasieland zwervend, verwerft de naamloze mannelijke hoofdpersoon één voor één de "negen inzichten". Die zijn opgeschreven in een 2600 jaar oud manuscript dat de overheid en de kerken proberen te verbergen. De inzichten komen er in het kort op neer dat er een soort "subtiele energie" is die alleen door helderzienden waar te nemen is. Die energie laat de planten groeien, is de drager van onze emoties en de basis van alle materie. Elk conflict op aarde zou slechts een strijd om deze energie zijn, want iedereen probeert voortdurend energie van de anderen af te pikken
Laten we om te beginnen vaststellen dat we hier met een religieus boek te maken hebben, een boek met een boodschap. En als het om een boodschap gaat , dan kijkt men niet te nauw, dan wil de wereld bedrogen worden . Vroeger leefde en stierf men in en voor het geloof. Men vocht ervoor, richtte kerken op. Het geloof in de Celestijnse belofte is echter een heel ander soort geloof. Men leeft er niet in, sterft er niet voor. Men gelooft het wél.
De inhoud is beslist niet te moeilijk. Centraal staat een manuscript waarin negen inzichten worden beschreven. Wie zich deze negen inzichten heeft eigen gemaakt, kan zó de hemel binnenlopen, zoals Jezus ook met huid en haar de hemel inging.
Samengevat zeggen deze inzichten dat de evolutie van het bewustzijn het doel is van de wereldgeschiedenis. De geschiedenis is als een stuk muziek waarvan de laatste noot de vervulling en afsluiting is van alle vorige en waarin elke noot zijn eigen plaats en betekenis heeft. De Verlichting was een periode van egoïsme en materialisme en staat nu op het punt over te gaan in een nieuw tijdperk dat in het teken staat van altruïsme en manipulatie van energie.
Wat in deze samenvatting verloren gaat, is de overtuigingskracht van het verhaal. Die zit 'm niet in een ingenieuze plot, een levendige beschrijving, of treffende overeenkomsten met de werkelijke wereld. Ik vermoed dat deze gebaseerd is op een zekere herkenbaarheid. Thema's die als losse vaagheden in de herinnering van de lezer rondzwerven worden door het boek opeens op elkaar aangesloten. De lezer krijgt weer dat gevoel van 'zie je wel dat heb ik altijd al gedacht!' en bovendien het behaaglijke gevoel dat we een prachtige toekomst tegemoet gaan.
Eind goed al goed. Alsof het leven een goedkope roman is. Er wordt een goedkope verklaring gegeven voor de conflicten van deze tijd met de belofte dat die spoedig voorbij zullen zijn. Je kunt er zelfs persoonlijk al 'aan werken' door de negen inzichten te leren begrijpen. En het goeie ouwe christendom kun je gewoon aanhouden. Overigens ademt het boek een uitdrukkelijk katholiek sfeertje. De 'goeden' zijn allemaal mystiekerige missionarissen en 'de kwaden' rechtzinnige kardinalen en bisschoppen. De toon wordt al gezet in het begin van het boek, als blijkt dat het manuscript met de inzichten, dat eens in het bezit van de Maya's is geweest, in het Aramees is geschreven, de taal van het Nieuwe Testament
Daarmee wordt de Mayacultuur in verband gebracht met het Israél van het jaar een. Misschien is dit tevens een poging om een oud hartzeer van vele Amerikaanse christenen te verlichten: het feit dat het Heilig Land zover af ligt van het heilige land waar men woont
.De moegeploeterde middenklasser wil, als hij of zij thuiskomt van zijn werk, geen gezeur, geen slecht nieuws, maar iets moois om in te geloven. Daarom leest men De Celestijnse belofte. Daarom doet men in het weekend met een clubje soortgenoten aan de positieve oefeningen van Het Celestijnse werkboek. Dat is nu eenmaal de levenshouding van de calculerende burger van vandaag: met het hoofd in de wolken, met de voeten in het chemische afval en met de handen in de zakken. Marx zei het al: religie is de opium van het volk.
Het idee dat er nu eindelijk een betere wereld gaat komen spreekt ook veel linkse en voormalig linkse mensen aan. In hun machteloosheid, op het diepst van de crisis van links, hebben ze kennelijk behoefte aan iets 'positiefs', iets dat de huidige ellende uitlegt als een teken van een komend paradijs.
Het boek wordt dan ook juist in die kringen massaal aangeschaft, gelezen en enthousiast doorgegeven. Wie wil niet de held zijn, die zonder veel moeite of lijden in zijn vrije tijd de wereld redt?
We leven in een tijd waarin gecentraliseerde machtsstructuren door netwerken worden vervangen; waarschijnlijk omdat de oude hiërarchische machtsstructuren inefficiënt zijn geworden, vanwege de grotere mobiliteit en de ontwikkeling van de media. Er is geen sprake van één waarheid die men moet onderschrijven of één stel principes die men moet navolgen. De postmoderne mens wil niet meer kiezen, hij wil niet meer willen; hij wil verleid worden. Hij is bang voor de eenzaamheid van de beslissing en te moe om een standpunt vol te houden. Liever laat hij zich in de boot nemen en meevoeren op de stroom van een nieuwe therapie of geleide fantasie. De eisen van waarheid en integriteit gelden alleen als het zo uitkomt, ad hoc en voorlopig. De hoofdzaak is dat men voortdrijft, onderhouden wordt en de verveling en de vermoeidheid even achter de horizon verdwijnen.
This book is very simply about how we get and use energy. When we get enough energy, in the right ways, we can "raise our vibration." With a higher vibration we are better able to tap into our psychic and intuitive skills, and thus are better able to discover and live our true purpose in life.
James Redfield -1950
De auteur is geboren op 19 maart 1950 in een landelijke omgeving ,dichtbij Birmingham (Alabama). Reeds op jeugdige leeftijd bleek hij geinteresseerd en zocht hij klaarheid te verwerven in spirituele zaken. Als jonge man studeerde hij Oosterse filosofie , zoals Taoisme en Zen en behaalde zijn diploma in sociologie aan de Auburn University.Later behaalde hij een M.D. in counseling en besteedde de volgende 15 jaar als therapeut en opvoeder van misbruikte adolescenten. In 1989 verliet hij deze job om full-time schrijver te worden. Hij verdeelde hierbij zijn interesse in interactieve psychologie ,Oosterse en Westerse filosofie, wetenschap, futurisme, ecologie, geschiedenis en mystiek.
Van de 3000 copies van zijn boek "The Celestine prophecy ", die hij in een zelf-uitgave liet printen ,gaf hij er samen met zijn latere vrouw Salle Merrill -1500 gratis weg . In maart 1994 bracht Warner Books een hard-cover versie uit. Het boek bereikte een nummer één plaats op The New-York bestsellers-lijst en bleef er drie jaar lang op staan. Met Het tiende inzichtbereikte hij hetzelfde resultaat Redfield was ook heel erg betrokken in het vrijwaren van de laatste Amerikaanse wildernis .Hij ontmoette hiervoor senatoren en vertegenwoordigers en steunde hun in de promotie om de Amerikaanse wouden van de ondergang te redden. Samen met Carol Adrienne schreef hij ook een praktische gids : "Het Celestijnse werkboek "voor wie zich verder wil verdiepen in de uitdagende denkwereld van James Redfield en op zoek is naar een nieuw en inspirerend levensavontuur. Van zijn vrouw Salle Merrill-Redfield verscheen : "De Celestijnse meditaties ", waarin ze de lezer meeneemt op een fascinerende reis .In dit boek laat ze zien hoe mediteren een ware vreugde kan zijn en kan helpen een rustiger en waardevoller leven te leiden. James Redfield en zijn vrouw , beiden geboortig van Alabama wonen nu in Florida. Bibliografie :
Mijn vader gedachtig indachtig het Woord Mijn moeder gedachtig zij leefde de Schrift.
*** Heere Heeresma is niet voor niets onze meest gelezen schrijver van verhalen! Hij is een van onze grootste stylisten en daarbij behept met een weergaloze opmerkingsgave. Wie kan er bij zijn verhalen onverschillig blijven ? Deze verhalen omspannen werelden van emoties, van weemoedige poëtische schetsen tot van cynisme druipende vertellingen. Heeresma's zelfspot en meedogenloze humor maken van zijn verhalen een verhaal apart. Er staat altijd meer dan er bij een eerste oogopslag staat. Zijn werk trok de verhaalschrijfkunst uit het slop en heeft de grote verdienste dat hij deze populair maakte voor het lezend publiek. Die verhalen van Heere Heeresma zijn tijdloos en zullen altijd weer de lezer boeien.
Het lezen van deze verhalen zou verplicht moeten zijn !
Simon Heere Heeresma - 1932
De schrijver is geboren in Amsterdam-Zuid op 9 maart 1932 als zoon van Heere Heeresma en Hendrika van der Zwan. Zijn vader was een eigenzinnige theoloog die overleed toen Heere twaalf jaar oud was. De grootvader van vaderszijde was kapitein van een zeeklipper, de grootvader van moederszijde een reder. In het gezin worden nog twee zonen geboren namelijk Marcus (1936) en Faber (1939), die beiden als schrijver respectievelijk schrijver en etser bekend werden. Heere schrijft zijn eerste boek, de dichtbundel Kinderkamer, in 1954.Hij woont en werkt dan afwisselend in Amsterdam en Den Haag. Dochter Marijne wordt in 1957 geboren maar over haar en haar moeder ontbreken nadere gegevens. Als copywriter werkt Heere uiteindelijk weliswaar succesvol, maar dit valt voor hem niet te combineren met zijn werk als auteur. Hij is inmiddels free-lancer als in december 1961 zoon Heere jr. wordt geboren uit zijn huwelijk met Louise Cornets de Groot. In 1963 zet hij definitief een punt achter zijn werknemersbestaan en begint voor zichzelf als literair auteur. In die tijd zweert hij de alcohol af. Naar eigen zeggen is hij van nature een alcoholist; hij werd vele malen ter ontnuchtering ingesloten en bezocht zelfs een ontwenningskliniek. Naast zijn werk als recensent voor Elsevier begint Heere met het schrijven van verhalen en romans, zoals Bevind van zaken en Een dagje naar het strand (beide 1962). Om verder in zijn onderhoud te kunnen voorzien schrijft hij diverse realistische romans en pornoverhalen, die hij zelf genrepersiflages noemt. Hij gebruikt daarvoor de pseudoniemen Johannes de Back, Ben Bulla, Rochus Brandera en Horst Liederer. Later (vanaf 1982) worden deze boeken opnieuw uitgegeven onder zijn echte naam. In de periode daarna schrijft hij diverse sterk symbolische verhalen. In 1965 verschijnt Juweeltjes van waterverf, waarmee Heere zijn kenmerkende stijl introduceert. Een stijl die gekenmerkt wordt door een meedogenloos en realistisch proza. Zijn boeken worden bevolkt door figuren die lijken te zijn losgeslagen. Ze bevinden zich in de rol van slachtoffer, maar laten het niet na ook anderen tot slachtoffer te maken. In deze wereld verkeert degene die goed van de tongriem is gesneden in de beste positie. Heeresma weet in zijn werk de ogenschijnlijke zekerheden te ondermijnen, de problemen die de lezer signaleert, zijn in de ogen van de schrijver meestal nogal betrekkelijk. Heeresma gebruikt daarvoor stijlmiddelen als de overdrijving. Het karikaturale en ironische element is vrijwel altijd aanwezig. Dat maakt hem tot een uniek figuur in de Nederlandse literatuur. Met zijn in 1969 overleden broer, Faber Heeresma, schrijft Heere in 1969 de spionageroman Teneinde in Dublin. Verschillende van zijn boeken worden verfilmd, zoals Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming (1975, vier regisseurs), Heb medelij, Jet! (1975, Frans Weisz), Een dagje naar het strand (1970, Roman Polanski en 1984, Theo van Gogh) en Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp (1990, Joost Ranzijn). Vanaf 1979 komen opvallend veel verzamelde publicaties uit: verhalen, poëzie, spy-specials en interviews. In de pers verschijnen berichten over de zakenman Heeresma, die tussen Cap dAgde en Menton aan de Franse Rivièra een keten van wasserettes drijft onder de naam Monsieur Laundry, alsmede een peepshow in Parijs. Hij schreef voornamelijk symbolische verhalen maar met het boek 'Juweeltjes van waterverf' vond hij zijn eigen vorm van meedogenloos, filmisch proza. Belangrijk in zijn werk is zijn streven om zekerheden te ondermijnen (wat je ook goed ziet in 'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp') en problemen te ondermijnen. Heere Heeresma schrijft voornamelijk een heel ander soort boeken dan 'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp'. Hij schrijft erotisch-achtige romans, zoals 'geschoren schaamte' Ook schrijft hij spionage romans. Zijn werk is in vele talen vertaald en verscheen o.a. in Finland, Duitsland, Polen, Tsjecho-Slowakije, Hongarije, Joegoslavië, de USSR, Italië, Spanje, Engeland, Japan en Indonesië. Een groot deel van zijn werk - in woord en geschrift, band en knipsel - is ondergebracht in de collectie van het Letterkundig Museum en Documentatiecentrum te Den Haag. Uitnodigingen voor tv-shows van o.a. Adriaan Van Dis, Ivo Niehe, Sonja Barend en Jan Lenferink wees hij altijd af.
Citaat:
'Ik moet u bekennen dat het alleen de oceanen is voorbehouden voort te gaan in eeuwige deining. De mens mag meer zijn.'
Uit interviews :
'Ik heb een prachtig huis in Frankrijk, ik heb een schip waar ik minstens drie maanden per jaar mee op zee zit...' 'Ja, en daar ben ik trots op want ik heb dat verworven zonder subsidie! Ik heb dat met mijn beide jatten, vanaf dat ik op m'n veertiende fabrieksjongetje werd, aan de wereld losgescheurd! Er is me niets gratis gegeven.'
Bent u nog vaak in Nederland? 'Nee, ik ben vaak weg. Ik leid een reizend bestaan. Ik ben niet een man met een mooie studeerkamer vol boeken hoor, dat heb ik nooit gehad.'
Ik laat me niet dwingen door de maatschappij, ik vecht meedogenloos terug. En daarbij heb ik de jaren des onderscheids bereikt, van de volwassenheid. Het gaat mij niet meer om het doel zelf, het al of niet slagen, het gaat mij om de weg die je te begaan hebt. En of dat resultaat heeft of niet is nauwelijks nog interessant. Je hebt het te doen. Net als met boksen. Steeds terug komen, steeds terug komen, steeds terug komen.
Ik ben er nu op uit door confrontatie de lezer of kijker uit zijn comfort te stoten, alleen maar door schokeffecten, zodat hij zich bewust wordt van waaruit hij denkt en leeft
Met deze uitspraak doet Heere Heeresma zich definitief kennen als een moralistisch schrijver, die zijn lezer alle zekerheden uit handen slaat om hem vervolgens opnieuw te laten kiezen. Heeresma is er op uit, de zorgen van het individu te relativeren, zodat deze evolueert van een natuurdriftig tot een geestdriftig wezen. Daarom maakt hij van de ellende waarin zijn verhaalpersonages verkeren vaak een geraffineerde komedie.
Bibliografie
1954 Kinderkamer, verzen 1962 Bevind van Zaken, acht novellen 1962 Een dagje naar het strand, roman 1963 De vis, een allegorie 1965 Juweeltjes van waterverf, verhaal 1967 De verloedering van de Swieps, filmscenario 1968 Geef die mok eens door, Jet!, verhaal 1968 Werk van Heere Heeresma, een aardigheidje 1969 Teneinde in Dublin, een dodelijke achtervolging 1969 Hip hip hip voor de antikrist 1972 Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp of over het leven, streven en sneven van een gewone hollandse jongen, zedenschets 1973 Zwaamoedige verhalen voor bij de centrale verwarming, verhalen 1973 Hallo hallo...bent U daar, Plotsky? Een spy-special 1974 Vader vertelt 1974 Deze verzen en gedichten die poezie ook, verzamelde lyriek 1974 De sterke verhalen, verhalen 1975 Mijmeringen naast mijn naaimachine. Over leed in het algemeen en de wat rijpere vrouw in het bijzonder, verhalen 1975 Een aanranding in het Vondelpark, verhaal 1976 Waar het fruit valt, valt het nergens, verhalen 1977 Enige portretten van een mopperkont, verhalen 1978 Heeresma Helemaal, alle verhalen 1979 Eens en nooit weer..., verzamelde gedichten 1982 Beuk en degel, verhalen 1982 Een hete ijssalon en andere écht erotische verhalen, verhalen 1982 Een vete met Fernand Auwera, verhalen 1983 Femine, verhalen 1983 Autobiografisch I, verhalen 1983 Autobiografisch II, verhalen 1983 Met de voet, angels en klemmen, verhalen 1984 Gelukkige paren, verhalen 1984 Hoge noot, verhalen 1985 Kleppen en ventielen, verhalen 1986 Spreekt met Winter en 't komt in orde, verhalen 1987 Geschoren schaamte, verhaal 1989 Eén robuste buste, verhaal 1989 Zingend langs de straten, verhalen 1990 Juichend langs de einder, verhaal 1991 Zingend langs de deuren, verhalen 1992 Damesverband, zijn mooiste vrouwenverhalen 1992 Beuken en Eikels, zijn mooiste mannenverhalen 1992 Dronken deuren: uit een verzopen verleden, dagboek en foto's 1996 Sprookjes voor het sterven gaan 1996 Zacht gelag: spaekersproza 1997 Helemaal Heeresma, verzamelde romans
Oorspronkelijke titel : " Triple "-1979 Uitgeverij : Mac Donald -London (Also published by Pan Macmillan and Penguin Putnam and as an audio book by Macmillan Audio and Simon and Schuster.) Nederlandse titel : " Piraat "-1981 Uitgeverij :Van Holkema & Warendorf / Unieboek bv -Bussum Verspreiding België : Standaard Uitgeverij , Antwerpen. gebonden -369 pag. -ISBN 90 269 7877 4
*** Piraat is het adembenemende verhaal gebaseerd op historische gegevens, over de stoutmoedigste kaping ooit uitgevoerd. In de zwartste dagen van Israëls conflict met Egypte krijgt geheim agent Nat Dickstein de bijna onuitvoerbare opdracht zijn land aan 200 ton uraniumerts te helpen.,een hoeveelheid die toereikend is voor de produktie van dertig nucleaire wapens Nat ziet maar éen oplossing : de kaping op volle zee van een met uraniumerts geladen schip. Nats tegenstanders zitten echter niet stil. De KGB, de Egyptische geheime dienst en Arabische extremisten kruisen zijn pad. Aan zijn zijde staat een jonge, beeldschone, half Engelse, half Arabische vrouw. Of speelt zij dubbel spel ?
Met Piraat heeft Ken Follett weer eens aangetoond dat hij een meester in spionageromans is..De roman brengt ons het verhaal van een in Israël wonende joodse Brit Nat Dickstein, die na zijn schrikwekkende ervaringen in de Duitse concentratiekampen voor de Israëlse geheime dienst Mossad werkt.Hij krijgt als opdracht uranium te stelen voor de aanmaak van nucleaire wapens,waarmee Israël een voorsprong zou krijgen op Egypte. Deze opdracht brengt onze eenzame strijder op allerlei plaatsen uit zijn jeugd, waar hij alle bekende vrienden en vijanden , of wat hij daar voor houdt terug zal vinden.Natuurlijk ontbreekt hier , de voor ons gekende typische liefdesaffaire bij Follett niet. Met deze roman grijpt Follett terug naar zijn paradepaardje ' de agentenroman ' .Zijn karakters zijn veelzijdig , zonder echter teveel indruk op de lezer na te laten. Perfekte protagonisten à la James Bond komen we zeker niet tegen. Het boek biedt een kortstondig maar groot leesvermaak en is een must voor iedere Ken Follett-fan.
Ken Follett - 1949 ook gekend als Martin Martinsen, Simon Myles, Bernard L Ross, Zachary Stone
Oorspronkelijke titel : " " THE HISTORIAN -2005 Uitgeverij : Little, Brown-New York
Nederlandse titel : " DE HISTORICUS " Nederlandse uitgave : Mouria, 710pag., ISBN 90-458-5062-1, 1e druk mei 2005 vert.uit het Engels: Titia Ram
*** De Historicus is een schitterende roman waarin Elizabeth Kostova de lezer meeneemt van Amsterdam naar Istanbul , van de Pyreneeën naar Transsylvanië en van Oxford naar de universiteit van Boedapest - in een wereld bevolkt door historici en tegen een achtergrond van kunst, middeleeuwse kloosters en oude manuscripten.
"De historicus "begint wanneer een meisje van zestien op een avond thuis in Amsterdam, niet alleen een vreemd boek vindt in de bibliotheek van haar vader, maar ook enkele verontrustende brieven.Op zoek naar het waarom van deze brieven stapt ze een wereld vol intriges binnen en maakt kennis met vier historici die ieder hun reputatie , hun geestelijke gezondheid en hun leven op het spel zetten om een middeleeuws geheim te ontcijferen dat tot op de dag van vandaag een bedreiging vormt. De schrijfster woonde als kind een tijdje met haar vader en moeder in Slovenië. In die periode brachten ze een bezoek aan Amsterdam waar haar vader haar volksverhalen uit de Balkan begon te vertellen. Uit dat bezoek en die verhalen putte ze de inspiratie voor deze roman. Als student reisde Kostova naar Bulgarije om onderzoek te doen naar orale tradities. Die invloed, het vertellen van verhalen, vind je terug in haar boek. Het lijkt aan het begin van het verhaal of de 16-jarige dochter van Paul, een historicus gespecialiseerd in de Nederlandse Gouden Eeuw, de hoofdpersoon van De historicus is. Gaandeweg ontdek je dat haar vader én haar moeder, de Roemeense Helena, de belangrijkste personages zijn. Zij vertellen het hoofddeel van het verhaal door brieven, verhalen en hun eigen speurwerk in bibliotheken, kloosters en archieven. Telkens wanneer een nieuwe plek aangedaan wordt in het boek, 'strooit' de auteur met feiten die de historische waarde van de bezienswaardigheid aan de lezer kenbaar maken.. In De historicus zie je dan ook hele gebouwen voor je oprijzen, landschappen aan je voorbijtrekken en typische folklore voor je afspelen. Kortom, geen gebrek aan gebouwen, natuur, cultuurhistorische beschrijvingen van oudheden, en folkloristische gebruiken. Het verhaal begint als hun dochter een raadselachtig boek en wat brieven in Paul's bibliotheek vindt. Ze krijgt haar vader zover dat hij haar een aantal keren meeneemt op zijn reizen. Daar vertelt hij haar de mysterieuze geschiedenis die achter het gevonden boek zit en over de ontmoeting met haar moeder. Samen met Helena en Paul zijn drie andere geleerden op zoek naar de verhalen achter het geheimzinnige boek en de brieven. Het blijkt dat die wetenschappers een zelfde soort boek in hun bezit hebben. En allemaal hebben ze het op dezelfde mysterieuze wijze gekregen. Het is bij ze achtergelaten door een onbekende. Vreemd is ook dat het boek blanco is, op een tekening van een draak in het midden na. Naast haar vader zijn het de Turkse literatuurdeskundige Turgut Bora, professor Bartholomew Rossi, haar vader's promotor die eind 50er jaren plotseling verdwijnt, en de Bulgaar Stoichev, een Byzantium kenner die proberen de geheimen van het boek te ontraadselen. Het brengt ze naar exotische plaatsen. Kostova beschrijft deze met veel gevoel voor sfeer en detail; Istanboel, Bulgarije, Walachije in Roemenie en de verschillende oude kloosters De verdwijningen hebben alles te maken met het bestaan van een wrede, 15e-eeuwse prins, die in Roemenië en Bulgarije streed tegen de Ottomaanse Turken en het daarbij niet zo nauw nam met de Geneefse Conventies. Hij tiranniseerde ook zijn eigen bevolking, waarvan er tienduizenden op staken werden gespietst, als het moest door hemzelf. Hij werd dan ook De Spietser genoemd, maar ook Drakulyana, of kortweg Dracula. En uiteraard zijn de historici naar hem, of wat ervan over is, op zoek. Kostova heeft een prettige manier van schrijven: ze weidt uit waar dat nodig is, zonder overdreven etalering van haar kennis. De hoofdpersonen in De historicus komen goed uit de verf, ze zijn stuk voor stuk mensen van vlees en bloed. De dialogen zijn geloofwaardig en het verhaal sleept je, in een rustig tempo, mee naar de volgende ontknoping. De Historicus is intrigerend,spannend en sfeervol.Slechts zelden werden verschillende verhaallijnen- een queste , de vloek van een angstaanjagend geheim , een dochter op zoek naar haar verloren moeder - zo ingenieus met elkaar verweven. De Historicus is een ware pageturner, die de lezer niet zal loslaten.
Het duurt even -Kostova heeft 10 jaar over dit boek gedaan- maar dan heb je ook wat: een aanrader voor wie houdt van mooie, meeslepende verhalen, die aanmoedigen om mee te denken met de hoofdpersonen. Het occulte staat ver op de achtergrond, het is het intensieve bronnenonderzoek van de wetenschappers waar het om gaat. Het is dus geen boek over vampirisme, maar een razendspannend boek over een mythische prins, die zich kennelijk ooit liet verleiden tot iets occults. Dat tot op de dag van vandaag leidt tot verdwijningen. Controleer vanavond je hals toch maar even!
Elizabeth Johnson- Kostova -1964
De Amerikaanse schrijfster is op 4 augustus 1964 geboren in New London, Connecticut en voltooide haar studies aan de Yale University. Ze heeft een MFA van de University of Michigan waar ze de Hopwood Award won voor de Novel-in-Progress. Zij schreef " The Historian " -De Historicus in een periode van tien jaar. .De vlam hiervoor werd aangewakkerd door de vampirische verhalen die haar vader, een professor, haar vertelde , terwijl ze door Europa reisden . Kostova was geinspireerd door haar Bulgaarse echtgenoot Georgi Kostov.om het grootste deel van haar boek in Bulgarije te laten afspelen Het intrigerende boek brengt ons het verhaal van de zoektocht doorheen Oost-Europa naar haar vader en naar de geschiedenis van haar vader's mentor .Kostova houdt zich momenteel vooral bezig met een internationale promotietournee voor haar boek dat inmiddels in 37 verschillende talen vertaald werd.
*Niemands Meester -Niemands Knecht ,Leve Mij: van Brigitte Raskin
Johan Anthierens
Niemands meester, niemands knecht Leve mij-Autobiografische teksten bezorgd door BRIGITTE RASKIN in samenwerking met Karel Anthierens
paperback 15 x 23 cm 720 paginas ISBN 90 5018 735 8 verschenen i.s.m. Uitgeverij :Van Halewyck-Leuven
***
Johan Anthierens (1937-2000) is een journalistiek en literair fenomeen met een lange, gevarieerde en indrukwekkende staat van dienst. Niemands meester, niemands knecht is een bloemlezing uit zijn even indrukwekkende maar hopeloos verspreide nalatenschap. Johan Anthierens was berucht en beroemd om zijn scherpe pen, zijn vranke en vrije uitspraken. In zijn eigen stijl schopte Anthierens tegen alle heilige huisjes: de monarchie, de Kerk, het Vlaams-nationalisme, het gezag enz. Uit de verschillende honderden artikelen, reportages, interviews, columns en kronieken die Johan Anthierens van 1959 tot 1999 voor tientallen Vlaamse en Nederlandse dag-, week- en maandbladen schreef, maakte Brigitte Raskin, in samenspraak met Karel Anthierens, een selectie van de beste en belangrijkste teksten, ongepubliceerde brieven en schetsen. Met dit groots opgezette project willen de samenstellers van Niemands meester, niemands knecht het monument oprichten dat Johan Anthierens verdient. Dit boek laat de lezer kennismaken met de uitzonderlijke schrijver die Anthierens was, bij momenten groots of grappig, scherp of spichtig, maar altijd literair, origineel, onafhankelijk en eerlijk.
Johan Anthierens- (1937-2000)
Hij was een Vlaams journalist, publicist, satiricus,schrijver en 'dwarsdrijver'.geboren in Machelen. Als jongste van vijf broers en zeven zussen wordt Johan verwend. Hij verdoet zijn tijd met 'ventjes tekenen' en brengt er ook op de afdeling Sierkunsten van Sint-Lucas niet veel van terecht. Johan dweept met Pablo Picasso en droomt van een bohémienleven. Gelukkig is er Jef Anthierens, zijn twaalf jaar oudere broer die al carrière maakt in de pers. Hij smokkelt Johan binnen in de journalistiek.Door Jef krijgt Johan ook smaak in het Franse chanson De teksten van de anarchistische Leo Ferré, Georges Brassens en Jacques Brel laten hem niet meer los. De BRT-radio geeft hem de mogelijkheid om in de 'Charme van het chanson' die Franse chansonniers in Vlaanderen te introduceren, later volgen de Vlaamse en de Nederlandse kleinkunst Anthierens gaat ook zelf radioprogramma's presenteren. Hij publiceerde enkele bevlogen boeken over zijn idolen Willem Elsschot en Jacques Brel, maar was vooral bekend als de man die in radio- en tv-programma's en in columns en essays trachtte de mensen een geweten te schoppen. Ook de koloniale inmenging in Congo en het verzet van het Congolese volk droeg zijn bijzondere belangstelling weg. In de jaren zeventig maakte hij furore in het weekblad Knack met zijn kroniek Ooggetuige. Hij was ook een tijdlang een controversiële televisievedette, richtte een eigen satirisch weekblad (De Zwijger) op; schreef een smaadschrift over België. Johan Anthierens was een fenomeen in de Vlaamse journalistiek Hij was berucht en beroemd om zijn scherpe pen en zijn vrank en vrije uitspraken. Daarom werd hij vaak het enfant terrible van Vlaanderen genoemd. Tot hij zich zó aan dat woord ging ergeren. Ergernis is mijn eerste natuurwas het devies van Anthierens. Meer zelfs, ergernis was zijn inspiratiebron. Johan Anthierens was een 'zwerfkei'. Hij schreef voor veel bladen (De Morgen, Knack) en telkens weer was hij een gevreesd en geprezen chroniqueur.In een barokke stijl schopte Anthierens genadeloos tegen alle heilige huisjes: de monarchie, de Kerk kortom het gezag. Met De Zwijger, een nieuw satirisch weekblad, kreeg Johan Anthierens dé kans van zijn leven, maar het werd zijn grootste mislukking. Het blad ging na twee jaar ter ziele. Het grote publiek kent Johan Anthierens vooral van zijn televisiebijdragen (Noord-Zuid). Maar ook op het scherm blijft hij de eeuwige rebel. Achter de blije vriendelijkheid van Johans brieven zat een verwachting. "Nu Kritak en Dedalus versmachten in hun Hollandse korset, kan EPO zich als dé progressieve Vlaamse uitgever installeren. Inventiviteit is daarbij van doorslaggevend belang." Dat schreef hij op 19 november '93. En in die logica, dat EPO het moest maken, stond hij ook op zijn strepen: "Liever een uitwisseling van geknars van tanden en een titel die aanslaat, dan zachte eieren onder mekaar met een lege dop als boekresultaat. Bij deze dank aan iedereen van EPO, heel oprecht. (...) Ik bewaar een slechte nasmaak aan boeken waarbij de professionele inzet het liet afweten. Met een gevoel van gesmeerde samenwerking, getekend Johan Anthierens."
Hij behoorde tot die mensen in wie de geest van '68 is blijven leven. Daarom misschien is hij altijd jong gebleven. Johan stond aan de kant van het volk dat strijdt tegen uitbuiting en verdrukking. En hij wou `in de huid kruipen' van al diegene die in deze wereld durven opstaan tegen kapitalisme en imperialisme. Maar met de `vrijheid' is het in onze landen tegenwoordig zo erg gesteld dat je als gerenommeerd intellectueel deze woorden bijna niet in de mond kan nemen. Maar Johan wist bijzonder goed wat ze betekenen. Hij was kritisch tegenover alles en iedereen. Vrienden en kennissen konden er af en toe ook van lusten. Zijn ideeën waren gebaseerd op de bevrijding van de mens. Johan Anthierens was de eerste laureaat van de Geuzenprijs in 1979 uitgereikt door de oudste studentenvereniging van België 't Zal Wel Gaan Hij ontving de prijs omwille van 'de onafhankelijkheid waarmee hij als journalist en auteur dogma's en bekrompenheid aanviel'. Eind jaren 70 werd Anthierens bekend bij het grote publiek in Vlaanderen als panellid van de Wies Andersen show.Zijn droom om ooit in Vlaanderen een satirisch weekblad uit te geven gaat voor Johan Anthierens in 1982 in vervulling. Een sterke reclamecompagne gedragen door Anthierens zelf maakt Vlaanderen nieuwsgierig. De inschrijvingen stromen binnen. Naar het voorbeeld van het Franse Le Canard Enchainé moet De Zwijger op een eigenzinnige manier de actualiteit onder de loep nemen. Maar de droom van Anthierens wordt een nachtmerrie. Is Vlaanderen niet rijp voor zijn scherpe satire? Zijn de verwachtingen van de lezers te groot? Krijgt het blad niet de tijd om te groeien? Of was Johan Anthierens te veel colummist en te weinig ploegleider? Na meer dan twee jaar kan ook een kunstgreep overname door uitgeverij Kritak - geen hulp meer bieden. De Zwijger gaat ter ziele. Na het debacle van De Zwijger gaat Anthierens boeken schrijven. Het zijn veeleer pamfletten waarin Anthierens zijn ergernissen nog beter kwijt kan: de onverschilligheid van de modale Vlaming voor zijn taal, de macht en het ondemocratische van de monarchie, de invloed van de Kerk in Vlaanderen, de commercialisering van radio en televisie Anthierens jaagt ook de traditionele Vlaamse beweging op stang met een boek over Irma Laplasse en de IJzertoren.Voor de Nederlandse media is Anthierens de rebelse waarnemer van België. Net voor het einde van de twintigste eeuw wordt Johan Anthierens ernstig ziek.Op 20 maart 2000 overlijdt Johan Anthierens in zijn woning op 62-jarige leeftijd aan de gevolgen van lymfeklierkanker. Hij laat een vrouw, Elisabeth, en twee kinderen, Eva en Benjamin,uit zijn eerste huwelijk, achter.
Citaten :
"Ik zou niemand nawijzen die in een verward moment op de foute trein springt, maar ik snap niet hoe je op die verkeerde rails kunt doorsporen. De collaboratie is ziekelijk."
"Een behoedzame opstelling kun je aanrekenen als de slepende ziekte van de democratie."
"Sommigen zijn linkshandig, anderen rechtshandig, ik onhandig."
"Gelukkig is er een keerzijde aan de keerzijde van de medaille."
REVIEWS :
Johan was een mens die heel zijn leven tegen onrechtvaardigheid heeft gestreden. Elke `kerk' was voor hem uit den boze. Hij was een Einzelgänger, maar solidair met de onderdrukten -Gerald Alsteens
Een goed man, scherp in woorden maar met een gave van luisteren die niemand je nadoet. -Bertje Palma Ulreel
Onze pers zal er een stuk saaier en minder boeiend op worden. Het is misschien een cliché, maar Johan heeft op het einde van zijn leven ook moeten vaststellen dat sommige clichés waar zijn. -Karel Anthierens
Bibliografie :
1976De flauwgevallen priester op mijn tong: vijftien op prijs gestelde Ooggetuige-kronieken, Knack - jaargang 1975, Walter Soethoudt, Antwerpen. 1986Het Belgische domdenken: smaadschrift, Kritak, Leuven. 1987De Vlaamssche Kronijken (met bijdragen van J. Anthierens, Hugo Gijsels), EPO, Berchem. 1990Brief aan een postzegel: kritisch koningsboek, Kritak, Leuven (Over zijn visie op de hofhouding). 1992 Willem Elsschot. Het Ridderspoor, Kritak, Leuven.
1993Tricolore tranen: Boudewijn en het augustusverdriet, EPO, Berchem. 1995Vaarwel, mijn 1995, EPO, Berchem. 1995Zonder vlagvertoon, Van Halewijck, Leuven (Over de weerstand tegen het verzet). 1996De overspannen jaren. Opgetekend van 1960 tot 1996 (met Gerard Alsteens), EPO, Berchem. 1996De IJzertoren Onze trots en onze schande, Van Halewijck, Leuven. 1998 Jacques Brel De passie en de pijn, L.J. Veen, Amsterdam.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
De schrijver werd geboren in
In zijn totaliteit is Wie Niet Horen Wil weer een klassieke Patterson geworden. Verplichte aanschaf dus voor alle liefhebbers van zijn boeken en dat zijn er inmiddels heel erg veel. Het lijkt ook wel of zijn boeken de laatste jaren steeds beter gaan worden en die stelling kan met dit achtste deel zeker weer onderschreven worden. Mijn advies is dan ook simpel: ga naar de dichtstbijzijnde boekwinkel, koop dit boek, begin snel met lezen
