Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
19-12-2008
* Het Leugenhuis * van Anne B. Ragde
" Het Leugenhuis "
van : Anne Birkefeldt Ragde
Oorspronkelijke titel : "
Berlinerpoplene "
Uitgeverij : De Geus
ISBN: 9789044512434 | Aantal pagina's: 319
***
In het noorden van Noorwegen wordt de oude boerin Anna Neshov vlak voor Kerstmis getroffen door een beroerte en ze ligt op sterven.
Haar oudste zoon Tor, die de boerderij heeft overgenomen en zich vol overgave aan de varkensfokkerij wijdt, ziet zich gedwongen zijn broers, Margido en Erlend die al jarenlang van elkaar en van hun familie vervreemd zijn, te bellen met het verzoek af te reizen naar hun ouderlijk huis in de buurt van Trondheim. Daar zijn ze al tijden niet geweest. De familie is allesbehalve on speaking terms.
Tor kent nauwelijks vrouwen, leeft uitermate sober en plattelands en geeft niets om bezittingen.
Zijn jongere broer Margido, , heeft na een ruzie met zijn vader alle contact met zijn familie verbroken en is in zijn solitaire bestaan als begrafenisondernemer het contact met zijn gevoel kwijtgeraakt.
Erlend, de jongste broer, heeft het ouderlijk huis ook allang verlaten en werkt in Kopenhagen als etaleur., geniet van schoonheid en woont samen met een vriend, Krumme.
Hij maakt graag dingen mooi, spaart vol vuur Swarovski kristal, geniet van de liefde, leeft bij voorkeur in de stad", drinkt behoorlijk en geeft gemakkelijk geld uit.
Tor laat ook zijn dochter Torunn komen, van wier bestaan niemand op de hoogte was en die hij zelf ook nog maar één keer gezien heeft: Torunns moeder is destijds door zijn moeder afgekeurd als schoondochter en van de boerderij weggejaagd, maar hij vindt dat Torunn haar grootmoeder toch een keer moet zien voor ze doodgaat.
Met zeer gemengde gevoelens reizen de familieleden af naar de boerderij, waar ze gedwongen worden weer met elkaar te praten, zich in elkaars levens te verdiepen en, niet in de laatste plaats, samen onder één dak te leven. Onderlinge tegenstellingen bloeien op en iedereen heeft moeite met het feit dat hij of zij opeens weer - of voor het eerst - een rol moet spelen in dit gezin, waarin wat niet gezegd wordt, vaak belangrijker is dan datgene dat wel hardop wordt uitgesproken.
Anne B. Ragde heeft Het leugenhuis prachtig opgebouwd. Een intro maakt de lezer benieuwd naar de persoon die vanuit het verleden beschreven wordt. Vervolgens introduceert ze de broers en hun leven. Dit doet ze indringend en beeldend. Hun dagelijkse leven en werk worden in kernachtige zinnen geschetst waardoor hoofdpersonen gestalte krijgen.
De oudste zoon Tor houdt varkens op de oude boerderij. Het is zijn lust en zijn leven. De schrijfster weet ongetwijfeld veel over deze dieren. Dat blijkt uit de informatie die ze geeft en de liefde waarmee ze schrijft. Dit geldt overigens niet alleen voor varkens maar ook voor de Noorse omgeving en de werkzaamheden van de andere broers en de dochter. Anne B. Ragde geeft zelf aan in interviews dat ze veel uit eigen ervaringen heeft geput.
Haar nauwkeurige en levendige beschrijvingen leveren krachtige beelden op. Vanaf het begin is de grote vraag wat er in deze familie is gebeurd. Waarom leeft de ene broer in Denemarken en komt de andere broer nooit thuis? Waardoor is verwijdering ontstaan? Langzaamaan licht Anne B. Ragde tipjes van sluiers op.
Tor kijkt vanuit zijn perspectief naar zijn moeder en naar het leven dat ze gezamenlijk leiden op de boerderij. De vader speelt nauwelijks een rol. Hij houdt zich erg afzijdig en wordt genegeerd. Zijn natje en zijn droogje krijgt hij en daarmee is alles gezegd. Hij lijkt op een huisdier dat eten vindt in een voederbak. De varkens leiden een meer liefdevol bestaan.
De Noorse titel Berlinerpoplene verwijst naar een boom die lange wortels heeft. Als je ze afsnijdt sterft de boom. Hetzelfde is bij families het geval. Ze zijn er, de wortels, en je ontkomt er niet aan. Tegenwoordig zien we steeds meer dat mensen liever met vrienden dingen ondernemen; dat is vrijblijvender. Familiebijeenkomsten zijn vaak beladen. Soms is er sprake van het heiligemoeten." De verschillende rollen die mensen in families vertolken, maken het soms extra gecompliceerd. Maar de wortels zijn er.
Als Erlends vriend Krumme overkomt uit Kopenhagen om Kerstmis op de boerderij te vieren, is de chaos compleet.
De enige die het allemaal niets lijkt te kunnen schelen, is hun vader, die al die jaren in de schaduw van hun moeder en hun grootvader heeft geleefd en die daarom door zijn zonen wordt veracht. Maar als Anna overlijdt en de erfenis verdeeld moet worden, doet uitgerekend hun vader een onthulling die veel duidelijk maakt maar die tegelijkertijd hun hele bestaan op losse schroeven zet ... Het Leugenhuis is het eerste deel van een trilogie en is ook bewerkt tot toneelstuk en een succesvolle televisieserie. Het tweede en derde deel van deze trilogie, Eremittkrepsene (De heremietkreeften) en ligge i gronne enger (Liggen in groene weiden) , bereikten in Noorwegen al net zo'n groot publiek.
Het boek is inmiddels aan vijftien landen verkocht, waaronder Engeland en Duitsland.
'Ik wilde al heel lang een boek schrijven dat zich op een boerderij afspeelt, omdat ook mijn wortels op het platteland liggen. Een familiebedrijf roept verplichtingen op, er breekt een onbeschrijflijke paniek uit als er geen opvolger komt. Alleen koninklijke families voelen dezelfde druk als boeren.'
Anne Birkefeldt RADGE -1957
Anne B.Ragde ,werd in 1957 geboren in Hardanger, het fjordengebied van Noorwegen. Ze wilde dierenarts worden, maar ze was niet goed genoeg in wiskunde. Daarom ging ze Engels, linguïstiek en fonetiek studeren, maar de liefde voor dieren bleef: 'Dieren zijn geweldig." Na haar studie werkte ze als lector aan de universiteit en als tekstschrijver voor een reclamebureau; in haar vrije tijd schreef ze kinderboeken. Nadat haar derde kinderboek was uitgegeven, besloot ze fulltime schrijfster te worden. Dat was jaren geleden, en sindsdien zijn er een groot aantal boeken van haar hand verschenen, in diverse genres, waaronder kinder- en jeugdboeken, humorboeken, korte verhalen en thrillers. In de beginperiode, toen haar boeken nog niet zo goed verkochten, schreef ze vooral erotische verhalen voor mannenbladen. Iets heel anders dan haar biografie van Nobelprijswinnares Sigrid Undset, waar ze in 2001 de prestigieuze Noorse Brageprijs voor ontving. Haar grote doorbraak kwam met Het leugenhuis, dat in 2004 verscheen en meteen alle verkoopsrecords brak.
In Noorwegen is Ragde mateloos populair, in de eerste plaats door haar romans, maar ook door haar flamboyante persoonlijkheid; ze neemt geen blad voor de mond, is een boeiende verteller en heeft een vliegbrevet en schietvergunning - maar alleen om een geweer te mogen lenen als ze in haar eentje op stap gaat op Spitsbergen, om zich te beschermen tegen ijsberen.
De televisieserie Berlinerpoplene van de Noorse NRK, gebaseerd op het boek Het leugenhuis van Anne B. Ragde, , heeft op 22 september de prestigieuze Prix d'Italia in de wacht gesleept. De serie won in de categorie Beste tv-drama.
De auteur heeft meerdere boeken geschreven samen met Unni Lindell.
Against the backdrop of the Korean War, a young man faces life's unimagined chances and terrifying consequences.
***
Met "Verontwaardiging"heeft Roth een van zijn meest buitenproportionele werken weten te scheppen. Verontwaardiging, is weer een iets politiekere roman, gesitueerd aan het begin van de jaren 50 als Amerika is verwikkeld in de Koreaanse oorlog.
We volgen student Marcus Messner in zijn pogingen te studeren, buiten die oorlog te blijven en afstand te houden van zijn ziekelijk bezorgde vader.
Als enig kind van een koshere slager woont hij nog bij zijn ouders in Newark( New Jersey) en studeert er als beste jongetje van zijn klas aan het plaatselijke College. Zijn vader stelt alles in het werk om zijn zoon binnenshuis en van het slechte pad te houden, maar vooral weg van de frontlinie in Korea. Wanneer hij,overmand wordt door angstaanvallen zijn enige zoon hysterisch inprent dat het minste of geringste kleinigheidje in het leven tragische gevolgen kan hebben, besluit Marcus aan een universiteit ver uit de buurt van zijn ouders te gaan studeren, vast van plan om met uitsluitend uitmuntende tienen als allerbeste te slagen.
Hij kiest voor de conservatieve campus van Ohio's Winesburg College. Marcus is feitelijk een nerd en een tobber.Hij kan er het kamerdelen met andere studenten niet uitstaan. In zijn eerste studentenhuis draait één van de kamergenoten de hele dag klassieke grammofoonplaten Bovendien zijn het allen Joden en dit wordt een teleurstelling voor hem , juist nu hij eens wilde uitvissen hoe leven tussen niet-joden er kon uitzien.
Marcus verhuist naar een andere dorm, waar hij zijn kamer slechts deelt met één andere student. Deze leent hem zijn auto wanneer Marcus een avondje uit wil met Olivia. Wanneer hij aan zijn huisgenoot vertelt over zijn belevenissen met Olivia, maakt deze Olivia uit voor slet en Marcus besluit meteen opnieuw te verhuizen. De studentendecaan ziet in al dit verhuizen van Marcus aanleiding om de student uit te nodigen voor een gesprek. Marcus maakt van de gelegenheid gebruik om zijn gal te spuien over het verplichte kerkbezoek op de Campus. Hij moet- naar hij eerst denkt van woede - overgeven in het kantoor van de decaan. Later blijkt hij een blindedarmontsteking te hebben.
Hij wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht waar hij wordt geopereerd. Olivia komt hem hier regelmatig bezoeken en ook zijn moeder, die hem vertelt dat zijn vader half krankzinnig is geworden en dat ze overweegt om van hem te scheiden. In het ziekenhuis gedraagt Olivia zich nogal wild - ze vrijt er stevig met Marcus . Een zuster betrapt hen en Marcus is - naar later blijkt - terecht bang dat de zuster hiervan melding zal maken aan de universiteit. Dat brengt het risico met zich mee dat hij van de universiteit wordt weggestuurd en vervolgens wordt opgeroepen om te vechten in Korea. Als Marcus weer uit het ziekenhuis ontslagen is, blijkt Olivia van de Campus te zijn verdwenen. In zijn wanhoop haar te vinden, brengt hij een bezoek aan de decaan. Die blijkt inderdaad op de hoogte te zijn van de gebeurtenissen in het ziekenhuis. Hij beweert dat Olivia zwanger is, hetgeen Marcus ernstig verwart.
Roth sluit met zijn recentste spruit :"Verontwaardiging "opnieuw aan bij zijn favoriete thema's: de Joods-Amerikaanse identiteit, Amerika met zijn morele en politieke conventies en oorlog.Deze keer behandelt hij de Koreaanse oorlog, ook wel eens 'de vergeten oorlog' genoemd en een periode in de moderne Amerikaanse geschiedenis die hij tot nu toe links had laten liggen: de fifties.
Marcus doel: zo ver mogelijk van huis wegvluchten. wordt echter het begin van een duizelingwekkende spiraal richting zijn eigen ondergang.
Philip Roth laat Marcus vanuit zijn zogenaamde dood -eigenlijk een delirium door opium - terugkijken op de gebeurtenissen die voorafgingen. Hoe analytischer Marcus alles bekijkt, hoe minder grip hij op de gebeurtenissen heeft. Roth laat bittere ernst voortdurend met droge humor flirten. De naïeve verwonderde blik van Marcus Messner op relaties en seks is hilarisch en doet denken aan de achterhaalde opvoedingsfilmpjes uit de jaren '50. In "Verontwaardiging" eisen de absurd-komische kronkels van het leven de overwinning op.
Philip Roth heeft na al die jaren nog niks van zijn scherpte verloren. Des te driftiger haalt hij de Amerikaanse vlag neer, en hij moet hierbij niet inboeten aan snedigheid en kracht. Roth bevestigt met "Verontwaardiging" zijn reputatie als taalvirtuoos. Met zijn 256 bladzijden kun je het boek nauwelijks een mastodont noemen, maar een vingeroefening is de nieuwste telg van Philip Roth allerminst. Integendeel, de auteur is in topvorm, en dat laat zich voelen. Zijn heldere schrijfstijl maakt zijn proza toegankelijk, maar het is vooral het hoge in your face-gehalte dat ons aan het boek gekluisterd houd.
de Volkskrant: : 'Ook Indignation is bovenal een uitnodiging, een uitnodiging om verder te denken, een verhaal met venijnige suggesties. Een ontwapenend en een vrolijk verhaal, ook dat nog, geschreven op de vertrouwde tonen van mijmerende kamermuziek met flitsende uithalen erin.'
Philip Roth -1933
Philip Milton Roth, is op 19 maart 1933 geboren te Newark(Jersey). Hij gradueerde aan Bucknell University in 1954 en behaalde zijn M.A. in Engelse literatuur in 1955 aan the University of Chicago in 1955. Philip Roth won in 1997 met Amerikaanse pastorale de Pulitzer Prize. In 1998 nam hij in het Witte Huis de National Medal of Arts in ontvangst en in 2002 werd zijn gehele oeuvre onderscheiden met de Gold Medal in Fiction van de American Academy of Arts and Letters.
Hij won twee keer de National Book Award, de PEN/Faulkner Award en de National Book Critics Circle Award.
In 2005 kreeg Het complot tegen Amerika -de Society of American Historians' Award toegekend voor 'de meest bijzondere historische roman over een Amerikaans thema in 2003-2004'.
In het Verenigd Koninkrijk won Het complot tegen Amerika de W.H. Smith Award voor het beste boek van het jaar, waarmee Roth de eerste schrijver werd in de zesenveertigjarige geschiedenis van de prijs die hem tweemaal won. In 2005 werd Roth de derde schrijver wiens verzameld werk tijdens zijn leven wordt opgenomen in de Library of America.
Vertaling: Karin Pijl UITGEVERIJ / THE HOUSE OF BOOKS
400 pagina's Verschenen: juni 2008 ISBN: 9789044321197
***
Firefly Lane is the poignant, powerful story of two women and the friendship that becomes the mainstay of their lives.
Spanning more than three decades and playing out across the ever-changing face of the Pacific Northwest.
And ultimately, about the one person who really, truly knows you - and knows what has the power to hurt you...and heal you.
***
De brutale puber Tully leidt geen luizenleventje zoals haar meeste leeftijdsgenoten in de jaren zeventig: haar moeder is drugsverslaafd en daarom woont Tully afwisselend bij haar en haar oma. Als ze met haar moeder verhuist naar een nieuwe buurt,Firefly Lane, raakt ze verrassend genoeg bevriend met de verlegen Kate.
De schuchtere Kate en de stoere Tully groeien op in dezelfde straat en worden hartsvriendinnen;ze beloven elkaar eeuwige vriendschap maar die hechte vriendschap wordt danig op de proef gesteld als hun levens een andere wending nemen. Het verhaal volgt Tully en Kate gedurende hun intense vriendschap, die uiteraard niet altijd verloopt zonder strubbelingen. De serieuze Kate komt uit een liefdevol gezin. Tully is een druktemaker en houdt van glamour.
Zo heeft Tully de grote ambitie om verslaggeefster te worden, terwijl Kate meer verlangt naar een leven in het teken van huisje-boompje-beestje.
De meisjes sluiten een pact dat ze altijd op elkaar kunnen rekenen en die belofte zal dertig jaar standhouden. Inmiddels is Tully een beroemd journaliste geworden. Kate heeft gekozen voor een huwelijk met John en voor het moederschap. Na een bittere ruzie verliezen de twee vrouwen elkaar lange tijd uit het oog. Tot Tully een dringende oproep krijgt...
Wie naar de sterren grijpt, is een ontroerende roman over de levens van twee bijzondere vrouwen en over de ware essentie van vriendschap. Deze prachtige roman beschrijft op realistische wijze een vriendschap tussen twee hartsvriendinnen waarbij het nodige drama niet ontbreekt.Omdat het leven van de twee hoofdpersonages al vanaf hun jeugd wordt beschreven, wordt de lezer meegetrokken in hun belevenissen en is meeleven met de karakters niet moeilijk.
Kristin Hannah opent een nieuwe wereld tijdens haar zoektocht naar de krachtige stem van de vrouwen-fictie.***
Kristin Hannah : 1960
Kristin Hannah , is geboren in september 1960 in South California , maakte er zandkastelen in het zand en speelde er in de golven op het strand.Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar familie naar Western Washington .Ze beschouwt zichzelf nu als een echte " Washingtonian ". Voor haar zit er iets speciaals aan dit deel van het land, bijna magisch zelf. In zekere zin voelt ze zich nog steeds pionier.
"Onze familie was op zoek naar een beter leven en zij hebben het hier gevonden in de grote groene bomen en de met sneeuw bevlekte bergen. "Echo Beach is het soort plaats waar iedereen je kent en iedereen om je geeft.
Haar moeder verlangde er op haar ziekbed steeds naar dat ze schrijfster zou worden , maar eerst ging ze rechten studeren.Ze was advocate in Seattle , alvorens zich full-time op het schrijven te storten. Kristin Hannah heeft met haar indringende romans, waaronder Twee zusjes en Alice, het wolvenmeisje, een internationaal lezerspubliek veroverd. Haar boeken worden in meer dan twintig landen gepubliceerd.
Inmiddels is ze met haar zestien romans één van Amerika's bekendste schrijfsters geworden en won ze verschillende prijzen zoals : -the Golden heart , the Maggie en in 1996 the National Reader's Choice award. Ze woont met haar man en zoon op de eilanden in the Pacific Northwest en Hawaï.
Hannah blijft meesterlijk in het grondig doorvorsen van de geest en de omlijnende gevoelens van haar hoofdpersonen.
Een roman die "speels en scherp is, rijk en fijnzinnig", een betoverend boek dat vrolijk uiteenspat als een veelkleurige pijl boven de moderne samenleving".
***
'De langverwachte' is een prachtige roman over een Marokkaanse familie in multi-cultureel Nederland, maar is bovenal een feest van Nederlandse taal.
Abdelkader Benali oogstte met zijn eerdere roman 'Bruiloft aan zee' al een matig succes, zoals de Geertjan Lubberhuizen Prijs voor het beste romandebuut. 'De langverwachte' kreeg De Libris Literatuur Prijs 2003.
Benali's verhalen zijn nooit rechttoe rechtaan. De verhaallijnen van de diverse personen meanderen door zijn boek, waarbij er lussen naar het verleden worden gemaakt, verhalen abrupt afbreken en later weer worden opgenomen.
Verhalen over een Marokkaanse cultuur die in Nederland een eigen plaats aan het zoeken is. Over tradities die wel of niet in ere worden gehouden. Over mensen die heimwee hebben naar een streek waarvan ze eigenlijk hebben gezworen er nooit meer terug te keren.Een portret van een Marokkaanse samenleving in Nederland, met zijn imam's en geloven in kwakkeldokters. Benali zet op hilarische wijze deze cultuur neer, zonder echter te veel de draak te steken met zowel Marokkaanse als Nederlandse gebruiken.
Het is een familie epos, van Marokkanen die in Nederland terecht zijn gekomen. Het wordt verteld door een ongeboren kind, dat wacht tot zijn hele familie, de Marokkaanse en Nederlandse kant, aanwezig zijn bij zijn geboorte en op het moment dat het nieuwe millennium aanbreekt. Symboliek voor een nieuwe tijd. Het zijn verhalen over opa's en oma's, vader en moeder; vrienden, buren, de imam. Het is als een sprookje als hij verteld over het huwelijk van Driss en Malika in Marokko.
Malika is de moeder van Mehdi, die met zijn grote liefde Diana, het kind krijgt dat verwacht wordt. Het is een tragikomedie als hij over Boedoeft schrijft, de grootste vriend van Mehdi, die een groot rapper was en jong sterft. Het is vooral een aangrijpend vertelde historie over een multiculturele samenleving in wording.
Mehdi Ajoeb is de jonge vader van de 'langverwachte' baby, die te midden van haar familie uit de buik van haar moeder Diana komt. Nog voor haar geboorte begint ze aan het verhaal van haar familie, vooral over de Marokkaanse tak, de Ajoeb's, die een tijdje een slagerij in Rotterdam hebben gehad.
Driss Ajoeb is de vader van Mehdi, die ooit de twee koeien van zijn moeder stal en toen bij Omar Omar kwam met zijn nieuwbakken bruid Malika die hem chanteerde met haar zelfgemaakte bruidsjurk. Malika is Mehdi's moeder, die behalve van theerituelen houdt van glazen poetsen en die haar man op alle mogelijke manieren probeerde te chanteren om zijn rijbewijs te halen. Na een lange periode van stilzwijgen moest Driss zich zelfs tot de imam wenden om te vragen of die een oplossing wist voor het zwijgen van zijn vrouw.
Dan is er Mehdi's vriend Boedoeft die alles schijnt te weten, maar door een noodlottig ongeval de geboorte van het nieuwe kind niet zal meemaken. Ook Diana heeft een vriendin, de Gazet van Antwerpen, "die op de een of andere manier alles wist, van conceptie tot ontsluiting."
Zijn zinnen zijn een niet te stuiten opmars van woorden en beeldspraken, er spreekt een vrolijkheid en vrijheid uit zijn woorden die je niet vaak in de Nederlandse taal tegenkomt. Zoals al vaker Nederlandse schrijvers van Marokkaanse afkomst hebben bewezen, zijn zij een verfrissing voor onze taal. Ze jongleren met woorden en zinnen alsof ze net een nieuw speeltje in de hand hebben gekregen. Wat ook in wezen zo is omdat hun moedertaal veelal Marokkaans is, en waardoor ze misschien meer onbekommerd in het Nederlands kunnen schrijven. Benali's beeldspraak laat zien dat hij behalve schrijver ook een goede observator is van het leven om hem heen. En niet bang is met cliché's te gooien.
"De langverwachte" snijdt zoveel onderwerpen aan waar iedereen wel vragen over heeft en die worden zo respectvol, grappig en indringend beschreven. Het is niet alleen een geweldige bijdrage aan de Nederlandse literatuur, maar ook aan meer begrip van Nederlanders voor Marokkanen. Ik hoop dat Benali meer op deze manier gaat schrijven.
De langverwachte, is een fijnvertakt web van al dan niet verweesde generaties, een literaire achtbaan waarin geloof en ongeloof elkaar opvolgen als dag en nacht, de personages elkaar aanraken en weer loslaten, een lichtvoetig sprookje over trouwjurken die niet willen trouwen, een onverkoopbare slagerij die toch wordt verkocht en een pleegvader die pas kan slapen als hij vuurwerk heeft gezien boven de skyline van Rotterdam.
Benali's tweede roman met de toepasselijke naam 'De langverwachte' is zijn doorbraak die de echte literatuurkenners eigenlijk al hadden moeten aan zien komen toen 'Bruiloft aan zee' werd gepubliceerd in 1996. Een schrijver die zo ongedwongen met zowel de taal als zijn verhaallijnen omgaat is een heerlijkheid in de soms sobere Nederlandse romancultuur.Deze lofzang op het volle leven, vrij van alle dwingende kaders, een levenshouding die aan Camus doet denken, klinkt door in het gehele oeuvre van Benali.
Het staccato van zijn stijl; de snelheid en vrijheid van zijn verhalen; de beeldende taal; de humor en subtiliteit; de eindeloosheid van sommige monologen of gedachtenspinsels. Niet voor niets heeft hij hiervoor de Librisprijs van 2003 gekregen.
Abdelkader Benali -1975
Abdelkader Benali (Ighazzazen, Marokko, 25 november 1975) is de zoon van een Marokkaanse slager. Benali debuteerde heel jong , op eenentwintigjarige leeftijd met de roman Bruiloft aan zee, waarvoor hem de Geertjan Lubberhuizenprijs werd toegekend. Zijn werk omvat literair proza (romans en korte verhalen), poëzie en toneel, non-fictie en journalistiek werk.
Benali heeft zelf benadrukt niet als multicultureel schrijver te boek te willen staan.
Als voddenraper, boekenverslinder en marathonloper (de snelste hardlopende romanschrijver van Nederland), baant Benali zich een weg door de global village van de wereldliteratuur en van de maatschappelijke actualiteit. Op zoek naar een eigen identiteit
Bibliografie :
Romans :
Bruiloft aan zee (1996) Berichten uit Maanzaad Stad (2001) verhalen De langverwachte (2002) roman De Argentijn (2002) novelle Onrein (2003) roman De Malamud-roman (2004) Laat het morgen mooi weer zijn (2005) Wie kan het paradijs weerstaan (2006) briefwisseling met Michaël Zeeman, Jasser -een monoloog (2006) Feldman en ik (2006) Marathonloper (2007)
POëZIE & NON-FICTIE
De ongelukkige (1999) toneel Yasser (2002) toneel Gedichten voor de zomer (2003) poëzie Marokko door Nederlandse ogen (2005 ) Berichten uit een belegerde stad (2006) Panacee (2006) poëzie Eeuwigheidskunstenaar (2007) Een dag in mei (verhaal, 2007)
We lived on the shore of Mirror Lake, and for many years our lives were as calm and transparent as its waters. Our old house followed the curve of the bank, in segments, like a train, each room and screened porch added on, one by one, decade by decade. When I think of that time, I picture the four of us wading in the shallows, admiring our reflections in the glassy, motionless lake. Then something"a pebble, a raindrop"breaks the surface and shatters the mirror. A ripple reaches the distant bank. Our years of bad luck begin.
Francine Prose has a knack for getting to the heart of human nature- USA Today
***
Nico is dertien jaar als haar oudere zus, Margaret, verdrinkt in het meer bij hun huis. Terwijl haar ouders in hun eigen verdriet wegzinken, staat Nico er alleen voor en gaat ze een spannende relatie aan met het raadselachtige vriendje van haar overleden zus.
Gedurende de zomer komt Nico tot het besef waar alle jonge mensen een keer tot komen: namelijk dat je ouders je niet langer meer kunnen helpen. De plotselinge dood van Margaret confronteert haar met volwassen verdriet en markeert het einde van haar kindertijd. Maar ondanks de duistere kern van deze roman straalt het verhaal een zekere lichtheid uit die is beladen met de rusteloze seksuele energie die bij de tienerjaren hoort.
Goldengrove neemt hiermee zijn plaats in naast die andere grote romans over opgroeiende jeugd zoals : Henry James's The Awkward Age en L. P. Hartley's The Go-Between
Francine Prose - 1947
Francine Prose, geboren in Brooklyn, New York (1947) schrijft zowel fictie als non-fictie. Ze is afgestudeerd aan Radcliffe College in 1968 en ontving een Guggenheim Fellowship in 1991. Daarnaast heeft ze meer dan twintig jaar lesgegeven in literatuur en schrijfvaardigheid op diverse grote Amerikaanse universiteiten, waaronder Harvard.. Prose zat in de jury van de PEN/ Newman's Own-prijs. Haar roman Blue Angel stond op de shortlist van de National Book Award en Reading Like a Writer was een New York Times-bestseller.Ze doceert aan Bard College.
Van haar roman; " Household Saints "werd een film gemaakt door Nancy Savoca .Een andere roman ; "The Glorious Ones " is bewerkt tot een succesvolle musical door Lynn Ahrens & Stephen Flaherty.
"Romance, I think, is as vital as survival. What life is worth living if it's loveless?" ***
Niemand beschrijft actie en avontuur zoals Rollins. Zijn intellectueel aansprekende boeken zijn ook adembenemende avonturen, zo vol wetenschap, geschiedenis en boosaardige tegenstanders, dat zelfs veeleisende thrillerlezers aan hun trekken komen. In " De zwarte Orde" of "Black Order",riskeren de leden van het Sigma Force team hun leven om één van de grootste mysteries waarmee de mensheid geconfronteerd wordt te ontrafelen : de kernpunten van het leven zelf , de echte redenen van de evolutie. Het thema van deze intelligente pageturner vol verrassende onthullingen is niets minder dan het felste wetenschappelijke debat van onze tijd.
Alles begint met een aanslag op een Deens antiquariaat.,waar een agent van een Amerikaanse geheime dienst onderzoek doet naar een ooit aan Darwin toebehorende bijbel.Toevallig is commandant Grayson Pierce, de Sigma bevelhebber ter plaatse en hij belet dat de daders vertrekken met de bewuste bijbel Deze bijbel werd later eigendom van een wetenschapper die betrokken was bij gruwelijke nazi-experimenten, maar waarom willen terroristen dit boekwerk per se in handen krijgen?
In Nepal is een vallei ontvolkt door een mysterieuze plaag. De monniken van het klooster lijden er aan een vreemde ziekte ,die hun geestelijke vermogens aantast. Arts/onderzoekster Lisa probeert te helpen, maar moet vluchten als het klooster en zijn inwoners vernietigd worden.Schimmige machten trachten haar voorgoed het zwijgen op te leggen.Ze wordt plots het doelwit van een huurmoordenaar.
Haar enige bondgenoot is Painter Crowe, die aan het hoofd staat van de elite-eenheid Sigma Force.
Maar Painter vertoont reeds de eerste symptomen van de dodelijke ziekte...
Grayson heeft de sleutel in handen om Painter en Lisa te redden - als hij zou weten wat er op het spel staat. Sigma Force zet alles op alles om daar achter te komen voor de huidige wereldorde voorgoed vernietigd wordt...
In Zuid-Afrika gebeuren rond een wildpark vreemde dingen. Het draait om een uitvinding van nazi-geleerden die aan het einde van de oorlog Duitsland uitgesmokkeld is. Op basis van kwantumtheorieen proberen duistere figuren het perfecte Arische ras te herscheppen. Uiteraard is er een groep die dit wil voorkomen en er volgt een langdurig kat-en-muisspel met een gewelddadige ontknoping. Een klein romantisch vleugje leidt de aandacht een beetje af van het geweld. Verder speelt evolutie tegenover 'intelligent design' een belangrijke rol. Veelomvattend, een gecompliceerd, maar kundig uitgewerkt plot, iets te fantastisch, snel en spannend, mannetjesputters die de wereld redden, kortom een thriller die alle noodzakelijke ingredienten bevat.
Geschiedenis, wetenschap, spiritualiteit en niet te vergeten adembenemende spanning: dat typeert alle thrillers van James Rollins. James Rollins -1961
James Rollins is geboren in Chicago-Illinois , als James Czajkowski. Samen met drie broers en drie zusters groeide hij op in de Mid-West van het landelijke Canada. Hij studeerde aan the University of Missouri, waar hij een graad behaalde in evolutie-biologie en zijn doctoraat in de veeartsenij-geneeskunde in 1985. De lange strenge winters in Canada en zijn verlangen naar zon,de aantrekkingskracht van de oceaan en nieuwe horizonten ,verdreven hem naar de West Coast waar hij in Sacramento (Californie ) zijn veeartspraktijk ging uitoefenen. De schrijverswijsheid: Je moet eerst een miljoen woorden schrijven voordat je kans maakt op publicatie, hield Rollins op de been toen niemand zijn korte verhalen wilde uitgeven.Korte verhalen schrijven was dus blijkbaar niet zijn "ding" Hij schreef eerst elf maanden lang als een bezetene aan een thriller (Subterrenean) en stuurde het naar zo veel mogelijk agenten. De 50e agent (het is echt waar!) wilde een poging wagen om het boek aan de man gaan brengen. Dat lukte! Hij waagde zich dan maar aan het fantasy-genre , waar hij zelf een groot liefhebber van was. De fans van mystery-thrillers kennen hem nu als James Collins .
De liefhebbers van fantasy-verhalen kennen hem als James Clemens ,auteur van de populaire Verboden & Verbannen serie: Wit'ch Fire
Zijn klanten kennen hem dan weer als :Dr. Jim Czajkowski, de succesvolle veearts in Sacramento , waar hij zijn huis deelt met twee dalmatiërs, een scheper en zijn praatzieke papagaai Igor.
James heeft als hobby's : amateur spelonk-en grotonderzoeker en is een gebreveteerd diepzeeduiker. Deze tijdverdrijven helpen hem ook aan ideeën voor zijn romans , die zich dikwijls in de ondergrond of onderwater afspelen. Tot de mensen die hem inspireerden rekent hij de auteurs van de Doc Savage series., waarvan hij in zijn jeugd een omvangrijke collectie bezat. In 2007 werd hij ingehuurd door Lucasarts om het script te schrijven voor de film :Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull.
Wat geboren is als dubbeltje wordt nooit een kwartje
Alles is verpakt in een zinderende en sublieme vertelling met een fraaie strik erom heen, waarin de muziek bijna te horen is; de frieten, de mayonaise, de uitgeplozen watten van de barbe à papas en andere kwabbige substanties te ruiken zijn.
***
In zijn nieuwe boek "Suikerspin" - het zoete symbool van de Vlaamse kermis ,duikt de schrijver Erik Vlaminck binnen in het leven en de psyche van vier generaties foorkramers.
De eigengereide kermisexploitant Jean-Baptist Van Hooylandt weet de hand te leggen op de Siamese tweeling Joséphine en Anastasia, die hij als " fenomeen " en als lust- en kijkobject op de dorpskermissen in het begin van vorige eeuw tentoonstelt. Het is 1908. Het mensonterende bestaan waartoe hij Joséphine en Anastasia dwingt, laat diepe sporen na.
In korte hoofdstukken hangt de auteur een indringend beeld op van deze keiharde kermiswereld. Knokken om te overleven, zeg maar, en daar doet ieder familielid, vriend en vijand zijn of haar zegje over, de aaneen gegroeide tweeling incluis. En als er dan een paar brave zielen zich over de belabberde leefomstandigheden van de meisjestweeling willen ontfermen, krijgen ze geheid de wind op kop.
De Van Hooylandts spartelen met hun kermisattracties de twee wereldoorlogen door, maar wat er van deze forains en hun Kinderdroom-molentje rest nadat het stof is gaan liggen, is scabreus, iel, zielig..
In deze meesterlijk gecomponeerde familieroman van het foorreizigersgeslacht Van Hooylandt spettert het kermisgejoel van elke bladzijde, maar onderhuids echter wemelt het van intriges, eigenbelang, schuld en boete, afgewezen liefdes en uitbuiting.
Erik Vlaminck gooide hoge ogen met een zesdelige roman fleuve -reeks waarin hij teruggrijpt naar zijn eigen familiegeschiedenis. Suikerspin is niet autobiografisch, hoewel er een schrijver opduikt die het verhaal van een familie van foorkramers wil optekenen. Vlaminck laat Arthur van Hooylandt aan het woord, telg uit een geslacht van 'forains'. In het sappigste Vlaams vertelt hij over zijn leven en hoe dat leven hem regelmatig een hak heeft gezet..In beeld komt ook zijn voorvader Jean-Baptist, die aan het begin van de vorige eeuw een kraam met 'fenomenen' uitbaatte: een vrouw met baard, de kleinste man ter wereld,een zelf gefabriceerd zeemonster en als triest hoogtepunt, de Siamese tweeling Anastasie en Joséphine.
Het prachtige Vlaams waarin Vlaminck zijn (verre) familieleden de revue laat passeren is een genot voor de lezer. Woorden alskozijn, kabberdoes, zothuis,"onnozelaar ensukkelaar", vormen de rode draad die de verschillende generaties van de families Vlaminck en Van Riel met elkaar verbindt. Door onderlinge minachting worden de generaties uiteengedreven, door de fascinerende geschiedenis van de Siamese tweeling Joséphine en Anastasia worden zij bijeen gehouden. Het Vlaamse dialect is niet bij toeval zo sterk en dient meerdere doeleinden. Daaronder is natuurlijk simpelweg dat van schone taal. Ten slotte, en misschien wel als belangrijkste, het zorgt voor een vriendelijke, zachte toon in een boek dat de lezer op zijn tijd ronduit rottigheid en ellende voorschotelt. Het houdt de roman, kortom, leesbaar. Niet alle lof moet daarvoor naar het dialect zelf gaan: het is de auteur die het zo virtuoos hanteert dat het een meerwaarde voor het werk wordt.
Hoe eenvoudig het verhaal van Suikerspin ook is, " vier generaties familie " Vlaminck weet te verrassen. Hij is scherp; hij ligt steeds net voor op zijn lezer. .De grote wereld treffen we bij Vlaminck niet in zijn decors aan maar in zijn personages, in hun meest elementaire menselijkheid, in hun verlangens en angsten. Mensen die hun leven al dan niet in handen nemen....Tussen de freakshows en de loeiende botsauto's komen ook de wonden van een dramatische familiegeschiedenis aan het licht.
Suikerspin ,is een boek vol ontroerende momenten en humoristische scénes maar ook met scherpe kanten en donkere nissen. En de kleurrijke wereld van de kermis wordt door Erik Vlaminck zo treffend beschreven, dat de lezer als het ware ooggetuige wordt.
Erik Vlaminck : -1954
Erik Vlaminck (1954) is roman- en theaterschrijver en voorzitter van de Vlaamse auteursvereninging. Als theatermaker werkte hij in opdracht van diverse professionele gezelschappen maar ook met het zgn. amateurtheater heeft hij geruime tijd ervaring.
Vlaminck, nazaat van de beroemde Vlaamse schilder Maurice de Vlaminck, is op zoek gegaan naar herinneringen aan zijn ouders, grootouders, overgrootouders, van vaders- en moederszijde. Met die herinneringen heeft hij een mozaïek, een intrigerende roman fleuve die uit zes deelromans bestaat, gebouwd. Samen vormen ze het beeld van een twintigste-eeuws Vlaanderen dat weggevaagd dreigt te worden Erik Vlaminck wordt wel eens de schatbewaarder van het verloren Vlaanderen genoemd. Hij wilde al jong schrijver worden, maar maakte eerst carrière in een inrichting en de thuislozenzorg. Vlaminck excelleert in laconiek, kernachtig proza, dat altijd wortelt in de werkelijkheid. Zijn Radioboek Het groot huisvuil en de buren ontstond na cafébezoek, waar hij mannen hoorde klagen over hun vrouw
Bibliografie :
Het Schismatieke Schrijven. Kroniek van een Familie bestaat uit zes op zichzelf staande romans door uitgeverij Wereldbibliotheek gebundeld en heruitgegeven in drie delen: Langs moederszijde, Langs vaderszijde en Langs schrijverszijde.
Langs Vaderszijde 256 bladzijden - Stanny, een stil leven - Het schismatieke schrijven
Langs Schrijverszijde 240 bladzijden
en verder : Meer brieven van Dikke Freddy Madame (poëzie) Houten Schoenen Het groot huisvuil en de buren -radioboek
Dank U, heren -Vijf vrouwen over Elsschot -2007 -THEATERSTUK
Vijf vrouwen praten over de man die hun leven heeft gebruikt in zijn verhalen: Willem Elsschot. Ieder van hen heeft zo haar eigen mening over hem, en Erik Vlaminck geeft hun een stem.
"Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei." Met Poes poes poes (2001) wint Mennes de Tzumprijs voor de beste literaire zin
***
Kamermuziek is een goed uitgekiende literaire compositie waarin een realistisch en eigentijds beeld wordt gegeven van een psychisch labiele dertiger die in een immer snel evoluerende informatiemaatschappij structuur in zijn leven probeert te brengen.
Paul Mennes heeft een oeuvre opgebouwd waarin hij op humoristische wijze een Vlaamse versie brengt van een nihilistische jongeren- en popcultuurgeneratie uit de jaren negentig die geen maatschappelijk geëngageerd alternatief biedt maar eerder een vlucht uit de realiteit als overlevingsstrategie hanteert.
De tijd kan echter raad brengen. En Mennes had tijd om te beschouwen hoe alles zo'n beetje aan het evolueren was, in gunstige of ongunstige zin. Een maatschappelijk gegeven is alvast dat er meer mensen met een depressie of psychische kwelling rondlopen dan pakweg twintig jaar geleden. Zo vergaat het ook het hoofdpersonage uit Kamermuziek, de dertigjarige Sam Penn.
Sam Penn is een Oblomov van de eenentwintigste eeuw. Op zijn kamer denkt hij na over Het Grote Verhaal dat hij ooit zal schrijven. Dan wordt hij door zijn ouders op een nogal onconventionele wijze gedwongen het nest te verlaten, onder het motto: `Je verliest geen zoon, je krijgt er een kamer bij.' Na een tijdje bij zijn grootmoeder te hebben verbleven,vindt hij onderdak op een kamer in een gemeenschapshuis dat hij deelt met een maniakale computernerd en een gothic-meisje.
Sams leven krijgt er een nieuwe wending . Hij moet er het huis delen met Emilie, een meisje met een beroep waarvoor ze zich schaamt, en Otter, zijn jeugdvriend ,een jongen helemaal opgesloten in de wereld van computers, spelletjes en anonieme chatrelaties. Emilie is een "gothic" meisje dat drijft op modes, raveparty's en ander plezier.. Samen proberen ze een alternatieve familie te vormen en in harmonie met elkaar te leven.
Hun enige huisgenoot is Zippy, een robothondje dat door het huis dwaalt en fotografeert. Merkwaardig genoeg zorgt hij voor de communicatie die voor de rest veel te wensen overlaat.
De werkloze Samuel Penn leeft in een wereld van comic strips en sleutelt, na wat ongelukkig klussen, aan het scenario voor een stripverhaal . Die radicale uithuiszetting, zijn gebrek aan communicatievaardigheden en zijn toevlucht tot geneesmiddelen om zijn angsten en zijn agressieve neigingen te onderdrukken zorgen ervoor dat hij bij een vrouwelijke psychiater belandt, waar hij ook nog eens verliefd op wordt.Zijn liefde wordt niet beantwoord, maar Penn kan wel met haar kan praten over zijn ergernissen en zijn vreemde ervaringen met zijn twee huisgenoten.
Kamermuziek wordt, net als Mennes vorige romans, bevolkt met personages die vluchten uit de realiteit. Sam vlucht in zijn Batman-comics en in tekenfilms. Hij vindt de tendensen en feiten zoals die in de massamedia worden gebracht vooral beangstigend en bedreigend, en ze zorgen er ook voor dat Sam psychisch ontwricht geraakt en zijn demonische gedachten nog maar moeilijk kan ordenen. Hij kan niet omgaan met de differentiaties in de maatschappij en de televisieversie van de werkelijkheid. Maar niet alleen Sam vlucht en zoekt bescherming tegen die werkelijkheid: de computernerd vlucht in de computerwereld met een fotograferende robothond en computergames, terwijl het lesbische gothic-meisje vlucht in een occulte wereld, net zoals hun buren en Sams psychologe.
Sam vindt echter een nieuwe thuis bij zijn huisgenoten: hij geraakt betrokken in hun levens en kan opnieuw op een zekere vorm van geborgenheid terugvallen nadat hij de familiale nestwarmte was kwijtgeraakt. Dit vormt meteen ook een raakpunt met de vorige romans van Mennes, die ook over een zekere vorm van verlies gingen. Een nieuw element binnen Mennes oeuvre is de positieve noot die in de plot verweven zit: Sam geraakt door zijn hernieuwde sociale contacten uit zijn psychische impasse, gaat Japans studeren en volgt zijn Japanse vriendin naar Osaka. Hij kiest voor een afgeleide en gesamplede werkelijkheid.
Kamermuziek is een geestig, komisch en grappig boek met vele verwijzingen naar hedendaagse themas die alleen maar in de gedigitaliseerde informatiemaatschappij van het derde millenium geplaatst kunnen worden.
De portrettering van de kamerbewoners en de psychiater zijn realistisch, maar de verteller, het hoofdpersonage Sam, doet toch wat te afstandelijk aan. Het verhaal leest vlot en de persoonlijke, dieperliggende geheimen die de personages met zich meedragen zorgen voor een zekere psychologische spanning, die van Kamermuziek het verhaal maakt van gekwelde persoonlijkheden in een alsmaar meer knellende samenleving.
"Kamermuziek" is een met zorg opgebouwd drieluik waarin jonge mensen hun weg zoeken in de dreiging en de chaos van hun omgeving. De toon is laconiek maar kwetsbaar. Van de lezer wordt wel enige kennis van computerspelletjes en popcultuur verwacht.
Paul Mennes -1967
Paul Mennes is op 29 juli 1967 geboren te Mechelen . Hij studeerde toegepaste communicatiewetenschappen en kunstgeschiedenis, maar beeindigde deze opleidingen vroegtijdig. Hij was een tijdje werkloos en had nadien diverse baantjes. Zoals bijvoorbeeld: schoonmaker in een fabriek, arbeider in een vleesverwerkingsbedrijf, verkoper van video's in een hifi-zaak, medewerker op de aankoopdienst cd's van Fnac Antwerpen. Mennes debuteert in 1994 met Tox, een korte, realistische roman., het boek zou bekroond worden met de Vlaamse Debuutprijs. In zijn volgende roman Soap (1995) hanteert Mennes de genrewetten van de soap in een portret van enkele jongeren in de jaren negentig. Geweld, consumptisme en beeldcultuur beheerst het leven van de jonge hoofdfiguren. Het laatste deel van wat later als de trilogie Toast wordt uitgegeven, is Web
In 1999 verschijnt Kaufhaus, een hedendaagse bewerking van Dante's klassieke Divina Commedia. Vergilius, Dante's gids, zeult een laptop met zich mee en spreekt in tenenkrommende anglicismen.Het boek is een onderdeel van het multimediaproject Kaufhaus Inferno, dat Mennes samen met Eric Joris ontwikkelde. Het project bestaat uit een theatervoorstelling, een tentoonstelling, een stripalbum en kunst op het internet.
Londen, juni 1940. -Wanneer het lichaam van voormalig actrice Mabel Morgan door een jongen wordt gevonden, gespietst op een hek, oordeelt de lijkschouwer dat het om zelfmoord gaat. Maar brigadier , Ted Stratton van Criminele Zaken is niet overtuigd. Ondanks tegenwerking van zijn superieuren begint hij rond te vragen, en krijgt hij het vermoeden dat Morgans fatale val uit een raam het werk moet zijn geweest van een van Sohos beruchtste gangsters. Als detective-inspecteur van de Londense politie volgt hij zijn intuïtie en tegen de wil van zijn meerderen in gaat hij op onderzoek uit.
De Actrice, de nieuwste literaire thriller van Laura Wilson speelt zich af in 1940 in Londen, tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog.
Diana Calthrop is haar leventje bij haar schoonmoeder op het platteland beu, gaat naar Londen en vindt daar een baantje bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst. Zij moet infiltreren in de Right Club, een antisemitische organisatie die sympathiseert met de fascisten. Hoewel Diana getrouwd is met Guy, die in het leger zit, laat ze zich verleiden door Claude Ventriss, een soort van Cassonova van de geheime dienst.
Maar aan Claude kleven vreemde verhalen. Zo zou zijn laatste vriendin vermoord zijn Toch kan ze hem en zijn lichaam niet weerstaan en raakt ze steeds dieper verstrikt in zijn web. Ook in haar werk komt zij in penibele situaties terecht. Ze verdenkt haar baas Neville Apse van spionage en is zelfs ongewild stille getuige van zijn homoseksuele praktijken.
Pas als Ted Stratton en Diana Calthrop van de Binnenlandse Veiligheidsdienst met elkaar in contact komen , komt de waarheid dichterbij . Is er een verband tussen de zaak van de actrice en de spionagepraktijken?
Als bovendien de connecties tussen Morgan, Apse en enkele geheime organisaties duidelijker worden, moeten Diana en Ted steeds meer op hun hoede zijn.
De Actrice is een flinke pil om te lezen, met 617 bladzijden. Voordeel is wel dat je enorm kunt meeleven in het goed in elkaar gezette misdaadverhaal en dat de twee hoofdpersonen levensecht afgeschilderd worden.
De persoon van Ted Stratton, zijn sociale leven met zijn vrouw Jenny, twee kinderen die door de oorlog ergens anders zijn ondergebracht, zorgen om zijn ontspoorde neef en zijn werk bij de politie worden goed verbeeld. En ook het karakter van Diana Calthrop wordt levensecht neergezet. Haar innerlijke strijd tussen haar rol als getrouwde, maar ongelukkige vrouw en haar rol als minnares doen al haar zekerheden wankelen en dat voel je als lezer ook.
Zo verweeft Laura Wilson alledaagse gebeurtenissen, nachtelijke bombardement en schuilen voor de oorlog op een goede manier in het crimeverhaal. De link tussen de vermoorde filmster en de criminele hoogwaardigheidsbekleders brengt ook het thema homoseksualiteit voor het voetlicht, iets wat in de jaren 40 en dan ook nog in Engeland natuurlijk absolutely not done was.
Voor haar boek De actrice (originele titel: Strattons War) heeft Laura Wilson de Engelse CWA Ellis Peters Historical Crime Award 2008 gewonnen. Deze prijs ook wel Dagger Award genoemd wordt elk jaar uitgereikt aan de beste historische thriller. Laura Wilson was dit jaar voor de derde keer achtereen voor deze prijs genomineerd en wint hem nu voor de eerste keer.
De actrice neemt je mee in de tijd, en je vliegt, zonder van die tijd nog enig besef te hebben, door de ruim 600 paginas heen. Slechts weinig literaire thrillers verdienen dit predikaat, maar dit boek is zowel een thriller met een plot dat van moord naar spionage en weer terug gaat, als een goed geschreven roman die je inzicht in een tijdperk geeft alsof je er zelf bij was.
Laura Wilson is geboren en getogen in Islington,Londen. Ze studeerde Engelse literatuur aan het Sommerville College in Oxford en aan UCL in Londen. Daarna werkte ze, voor ze zich volledig aan het schrijverschap ging wijden, enige tijd als docent en redacteur. Ze schrijft crime-recensies voor de Engelse Guardian en houdt van reizen en van haar hond met neerslachtige oogopslag, die haar melting moments geeft
. .
Van haar hand verschenen in vertaling bij uitgeverij Cargo de thrillers Duizend leugens, De minnaar en De actrice die stuk voor stuk door pers en publiek lovend werden ontvangen.
In 2009 zal ze voorzitter zijn van het programma- comité van the Harrogate Crime Writing Festival.
:" Flickan med majblommorna" (2004) Uitgever: The House of Books
ISBN: 9044319221
Pagina's: 399
Verschenen : mei 2007 Vertaler: E. Sybesma ***
Zweedse misdaadromans gaan over het trage, kabbelende effect dat geweld heeft op de geest, ziel en sociale omgeving van de achterblijvers.
*** In een klein Zweeds stadje wordt een oudere dame neergeslagen in de gemeenschappelijke wasruimte van haar flat. De oude dame komt kort daarna te overlijden in het ziekenhuis aan de gevolgen van haar mishandeling.
De enige getuige, een elfjarig meisje dat met meibloemen langs de deur ging, wordt kort daarna ontvoerd.Als de rechercheurs Louise Jansinski en Peter Berg uit het team van commissaris Claesson het onderzoek starten komen er al snel vreselijke geheimen over geweld en afpersing aan het licht.
Ze stuiten hierbij op de gewelddadige glazenwasser die ook in de flat woont, de enigszins vreemde zoon van het slachtoffer die op vakantie gaat voordat zijn moeder komt te overlijden en de zich vreemd gedragende meubelrestaurateur Rita Olsson.
De oude dame blijkt niet zo beminnelijk te zijn geweest als iedereen dacht.Wat kan schijn toch bedriegen. De vrouw leek zo aardig en goed van zin, maar niets blijkt minder waar. Als dan tijdens de zoektocht het meisje wordt gevonden, denkt de politie de ontknoping voor handen te hebben. Maar het meisje zwijgt in alle talen... Waarom is de grote vraag.
Tijdens het onderzoek komt ook al snel naar voren dat de oude dame een grote hoeveelheid geld in haar flat verstopt heeft. Veel meer geld dan je zou mogen verwachten van een oude dame met een klein pensioen.
En dan is er nog het meisje met de bloemen. De 11-jarige Viktoria die samen met haar werkende moeder woont in een troosteloze flat en die door de vriend van haar moeder wordt misbruikt. Dezelfde Viktoria die op het moment van de aanslag mei-bloemen verkocht in de flat en mogelijk de dader heeft gezien en die plotseling spoorloos verdwijnt, op weg van school naar huis.
Aan het begin van Dodelijke bloemen worden veel verschillende personages geïntroduceerd, wat even verwarrend werkt. Niet veel later worden alle personages duidelijk en dan blijkt dat zij allen goed in het verhaal passen. Met hun verschillende beroepen en karakters krijgt het verhaal een extra dimensie en wordt het meer uitgediept. Over het algemeen zijn er twee hoofdpersonages die de boventoon voeren in een verhaal, maar dat is met Dodelijke bloemen niet het geval, wat het juist weer interessanter maakt om te lezen. Zo wordt de lezer een kijkje in het leven gegund van de verschillende hoofdpersonen die een rol spelen in het boek. We volgen bijvoorbeeld Claes, die ouderschapsverlof opneemt, en Louise die in scheiding ligt maar niet los komt van haar ex-man.
Zij verrijken het verhaal dat anders op zichzelf niet bijster pakkend zou zijn. Als lezer krijg je een goed beeld van elk van de personen, doordat Wahlberg je toelaat in hun persoonlijke leven.
Door de verdwijning van kleine Viktoria weet de schrijfster Wahlberg een beklemmende sfeer te creëren die doet denken aan Karin Fossum in boeken als' Kijk niet achter om' of 'Zwarte seconden'. Dit extra accent op deze politieroman maakt het boek moeilijk weg te leggen. Wahlberg moet het niet hebben van de gruwelijkheden zoals Slaughter ze gebruikt in haar boeken maar de combinatie van de beklemmende sfeer, het aanstippen van schrijnenden mistanden in de Zweedse samenleving plus een politieonderzoek met levensechte karakters. De motieven waarmee ze met haar vaste duo Lundborg en Claesson , inmiddels in een zestal boeken misdadigers schrik aanjaagt zijn in het algemeen sterke gevoelens als haat, jaloezie, rancune of het buitengesloten voelen.
Haar boeken spelen zich af in Oskarshamn aan de Oostkust. Wahlberg zegt hier zelf over: Ik heb een locatie gekozen die ik zelf goed ken, net zoals in het vijfde boek een deel over Lund voorkomt, een oud universiteit-stadje in het zuiden van Zweden, waar ik zelf woon en dat kan worden beschreven als het Cambridge van Zweden.
Het boek is zeker een aanrader. Hoewel het niet gerekend zal worden tot de allerspannendste is het wel een boek dat de lezer vastpakt en maakt dat je telkens weer snel de bladzijde om wilt slaan om verder te gaan.
Karin Wahlberg-1950
***
Karin Wahlberg ,werd in 1950 geboren in en groeide op in Kalmar,(Zweden) onder haar meisjesnaam Andersson. Ze bleek een echt studiewonder te zijn; dit blijkt wel uit de diversiteit aan studies dat zij deed. In 1969 slaagde ze aan de High School.Vervolgens ging ze naar Lund University om Zweeds, Filosofie en Religie te gaan studeren en voltooide meteen daarbij een opleiding om les te mogen geven, haar droom.
Tijdens haar studie leerde ze haar toekomstige man kennen. Hun dochter Äsa werd in 1973 geboren. In 1977 kwam daar een zoon bij., Erik. Omdat ze na een verhuizing geen werk kon vinden als lerares keerde ze terug in de schoolbanken voor een opleiding Scandinavische talen. Al gauw bleek dat ze toch nog een heimelijke droom had; medicijnen studeren. En dat deed ze uiteindelijk ook. Dit leidde tot haar laatste carrièremove, namelijk die van gynaecoloog.
Na voltooiing van haar studie werkte zij twee jaar in een klein ziekenhuis gevolgd door een kliniek speciaal voor vrouwen. Sinds 1999 specialiseerde Wahlberg zich in gynaecologie.
Halverwege de jaren negentig moesten er bij de kliniek veel medewerkers vertrekken. Om afleiding te hebben begon Wahlberg met schrijven .Het duurde jaren voordat haar eerste boek afgerond was, dat uiteindelijk in 2001 werd gepubliceerd. Haar tweede boek verscheen echter binnen een jaar na haar debuut. Wahlberg besloot om parttime als arts te gaan werken om zo tijd in te kunnen plannen voor het schrijven.
Het resultaat is duidelijk: vijf boeken met detective Claes Claesson en chirurg Veronika Lundborg in de hoofdrollen.
In 2007 verscheen het boek Dodelijke bloemen bij uitgeverij The House of Books.
Bibliografie :
Sista jouren (2001) Hon som tittade in (2002) Ett fruset liv (2003) Flickan med majblommorna (2004) -
Dodelijke bloemen Blocket (2006) -Het derde meisje Tröstaren (2007)
Die jong zijn en zichzelf niet weten Dragen een schaduw op 't gelaat, Wensen zichzelf een breukloos leven Van enkel droom of enkel daad
Maar innig in elkaar verwonden Zijn droom en daad, en wie hen scheidt Vindt iedre daad door droom geschonden En iedre droom door daad ontwijd
Totdat hun eindlijk uit het stralen , Waar God zijn licht in openbaart , De waarheid diep in 't hart komt dalen , Het donker in hun blik verklaart. Dan zien zij droom als daad verschijnen En, 't hart bevrijd , hun ogen rein, Dit klein domein van kleur en lijnen Deze aarde , een zichtbaar wonder zijn .
Oorspronkelijke titel :" Andebrettet " Uitgeverij : De Geus
Verschenen: oktober 2008 VERTALER:Annelies de Vroom
ISBN 9789044507959
AANTAL BLZ. 544
EERSTE DRUK :15 10 2008
UITVOERING Paperback
"Een nieuwe kijk op het heden dankzij een paranormale toegang tot het verleden "
*** Bijna vijfentwintig jaar zijn verstreken sinds de dubbele moord op Berit Borgensen en haar man. De moorden zetten de kleine gemeenschap van Juvdal indertijd op zijn kop, maar ze werden nooit opgelost. Over een paar maanden zal het dossier verjaard zijn. Journaliste Kirsten Bye en gepensioneerd verslaggever Gunnar Borg storten zich op de zaak om de onderste steen boven te halen, compleet met filmploeg,schrijver en telepathisch medium.
De spanning is te snijden: alle verdachten hebben hun motieven en geheimen en de druk op Kristin en Gunnar om de dader te ontmaskeren wordt gigantisch.
Als je de ingrediënten van Heksenbord naast elkaar legt, zou je kunnen denken dat het niet heel erg enerverend is : een cold case , dorpspolitie zonder de kennis om grote zaken op te lossen, een journalist om de beerput te openen en ten slotte een medium om de gaten te vullen. Als je daar een boeiend verhaal van wilt maken, moet je wel verrekte goed kunnen schrijven. En dat kan Egeland ! Heksenbord is een boek van het niveau slecht-voor de nachtrust -nog -één -hoofdstukje -dan,
Tom Egeland -1959
Tom Egeland ,werd in 1959 geboren in Oslo, Noorwegen. Hij groeide op in een voorstad van Oslo waar zijn ouders enkele winkels hadden. Tijdens zijn tienerjaren was hij actief in een christelijke jongerenbeweging, maar later zei hij dit geloof vaarwel. Hij studeerde in de Verenigde Staten .De auteur werkte 10 jaar lang als verslaggever en redacteur van Aftenposten.
Lange tijd was hij chef nieuwsredactie van de Noorse tv maar sinds 2006 schrijft hij fulltime. Tom Egeland debuteerde in 1988. In 2001 brak hij commercieel door met zijn misdaadroman Het einde van de cirkel. De gelijkenis met De Da Vinci Code was opmerkelijk. Tom Egeland schreef zijn boek eerder dan Dan Brown., maar toch blijft hij hem enigzins schatplichtig . Dank zij het succes van De Da Vinci Code haalde zijn boek ook een merkwaardig aantal oplagen. Andere titels die vertaald zijn in het Nederlands zijn: Wolvennacht en De bespieder. Wolvennacht wordt verfilmd en inmiddels heeft Tom Egeland het script geschreven.
In Noorwegen is inmiddels het vervolg op Het einde van de cirkel verschenen met dezelfde hoofdpersoon, maar nu met een mysterie uit het oude testament. Het is getiteld Guardian of the Covenant.
Passend bij zijn karakter,werkt Egeland liefst achter de schermen, zonder uiterlijk vertoon,opgeblazen ego's. Hij heeft dan ook de snelle wereld van de tv verlaten voor de rust van zijn eigen werkkamer, zonder deadlines of spotlights. Heerlijk -alleen achter zijn computer.
In Nederlandse vertaling :
2005 Het einde van de cirkel-Sirkelens ende (2001)
Vertaling van 'The God Delusion' door Hans E. van Riemsdijk
***
In zijn onnavolgbare, pakkende, soms geestige stijl richt Richard Dawkins zijn scherpzinnige pijlen op het geloof in een bovennatuurlijke god. Hij spreekt meer over het (niet) bestaan van God dan menig ander die onverschillig blijft en zich de vraag niet stelt. En wel om de simpele reden dat hij de discussie 'geloof en wetenschap ' nieuw leven inblaast Tenzij je je voor een werkelijkheid in deze wereld afsluit ontkom je niet aan deze discussie. Godsdienst bestaat nu eenmaal en is niet van gisteren. Dat doet Dawkins niet: hij gaat er gretig op in, zowel op wetenschap als op geloof, ook al laat hij van de godsdienst niet veel heel. Vervolgens moeten wij helaas vaststellen dat Dawkins God niet kent. Want als je God kent, dat kan ik u verzekeren, dan praat je niet zo.
Hij laat geen spaan heel van de belangrijkste argumenten voor religie (het bieden van troost, het funderen van ethiek, etc.) en toont de grote onwaarschijnlijkheid van een opperwezen aan. Hij laat zien hoe religie oorlog voedt, onverdraagzaamheid in de hand werkt en aanzet tot kindermishandeling. De auteur maakt overtuigend duidelijk dat geloof in God niet alleen irrationeel is, maar ook potentieel dodelijk.
Een vaststelling die mij brengt bij het nader duiden van wat je nu eigenlijk onder een gelovige moet verstaan.
Een gelovige is iemand die God heeft ontmoet,die niet meer kan zeggen dat hij twijfelt aan Zijn bestaan
Dat is iemand met een heuse en reële godservaring, en meestal niet met één ervaring, maar met een hele reeks van dergelijke ervaringen die zijn of haar leven tekenen en waardoor hij zich laat leiden. Dat is een ervaring op het niveau van de geest, die de mens ook bezit, naast zijn verstand, zijn gevoel en zijn lichaam. Deze faculteit van de mens die hem in staat stelt God te kennen, daarvan wordt het bestaan in de agnostische en atheïstische wereld in hoge mate in twijfel getrokken of, respectievelijk, ontkent. Uitgangspunt daarbij is ongetwijfeld de eigen ervaring van het niet hebben ervaren van God en het niet hebben ontwikkeld van deze capaciteit tot communicatie met het hogere. Dat de mens over dergelijke capaciteiten zou beschikken, anders dan de dieren maar dat terzijde, daarvoor bestaan allerlei aanwijzingen, niet alleen in de joods-christelijke traditie, maar ook in andere religieuze en spirituele tradities en ook in meer obscure segmenten van de spirituele markt.
Maar deze aanwijzingen - zo zal iemand als Dawkins zeggen - kennen geen bewijsgrond. Waarmee hij doelt op natuurwetenschappelijke bewijsgrond. Maar dat is nogal logisch omdat de natuurwetenschappen slechts bewijsgrond aanvaarden uit de zichtbare, tastbare, meetbare wereld. Spirituele ervaring, mystiek, godservaringen, onttrekken zich aan het niveau van de natuurlijke orde en zullen dus op een andere manier moeten bewezen worden.
Dat Dawkins hier geen raad mee weet betekent niet dat het allemaal verzinsels zijn of producten van zelfinbeelding.
Dawkins kent God dus niet, hetgeen hoogst waarschijnlijk verklaart dat hij ook weinig of geen theologie en geen filosofie heeft gestudeerd, of er in zijn denken geen plaats aan heeft weten te geven.
Wie de vraag oproept wie God geschapen heeft,verraadt weinig tot niets te weten van wat de theologie en de filosofie door de eeuwen heen daarover gezegd hebben. Als God zich openbaart aan Mozes, dan zegt Hij dat Hij is die Is of woorden van gelijke strekking. Het zijn valt dus in zekere zin samen met God zelf, het zijn dat boventijdelijk en bovenruimtelijk is en dat het niveau van materie, energie en biologisch leven ruimschoots overstijgt.
Alles wat Dawkins kent is de geschapen orde en hij maakt de fout zich God voor te stellen - voor zover hij dat doet - als een wezen binnen die geschapen orde. Maar dat is nu juist niet het geval. Van Jezus weet de christelijke traditie dat hij geboren is, maar niet geschapen. God hebben we leren kennen als drie-in één ,een bovennatuurlijk mysterie van liefde, dat inhoudt dat Jezus, één van de drie goddelijke personen, altijd heeft bestaan, nu ook bestaat en altijd zal bestaan.
Ook is het genoegzaam bekent dat we de aardse, historische, Jezus moeten begrijpen als Gods spreken, zijn logos, waardoor alles is ontstaan, zijn intelligentie, die geïncarneerd is, en als mens op aarde verschenen.
Van Jezus zeggen dat hij, als hij nu zou leven, hij waarschijnlijk atheïst zou zijn, getuigt van een complete onwetendheid op het gebied van de zg. christologie, het denkwerk dat er sinds Jezus verricht is over wie deze bijzondere mens nu eigenlijk wel was: God en mens tegelijk.
Een ander probleem bij Dawkins is, is dat hij weinig tot niet van vergelijkende godsdienstwetenschappen af lijkt te weten. Hij is van Anglicaanse komaf en schijnt vrijwel uitsluitend de evangelicale en protestantse Engelstalige religieuze wereld te kennen. En hij heeft zoals alle westerlingen de laatste jaren wat meer van de Islam horen spreken, maar daarvan geeft hij tenminste toe geen verstand te hebben. Wat hij niet lijkt te kennen is de katholieke theologie en filosofie. Een toch niet te verwaarlozen hoofdmoot van het christelijk denken dat onze westerse wereld zo bepaald heeft. Dat is jammer, want dan zou hij een heel ander beeld van het christelijk denken over schepping en evolutie, geloof en wetenschap, krijgen.
Als Dawkins het creationisme als antiwetenschappelijk aanpakt vindt hij de katholieke kerk voor een belangrijk deel aan zijn zijde, maar ik vraag me af of hij dat wel weet. Dawkins bestrijdt terecht de Intelligent-Design-aanhangers, lijkt het, als zij natuurwetenschappelijke pretenties hebben met hun gefilosofeer, maar hij gaat te ver als hij ze ziet als mensen die in fabeltjes geloven.
Dat is nog maar de vraag, en evenmin te bewijzen. Dawkins gaat terecht tekeer tegen onwetenschappelijke praat van religieus bevlogen mensen, en dat komt inderdaad nogal veel voor, maar hij gaat te ver als hij scheppingsgeloof en christelijke filosofie over oorzaak en aard van de geschapen dingen , net als hun doel of zin , naar het rijk der fabelen verwijst.
In de regel is de katholieke kerk erg optimistisch over de wetenschappelijke vermogens van de mens. Zij stelt hier en daar wel ethische grenzen, waar de mens zich bijvoorbeeld in zijn wetenschappelijke en technologische ijver tegen zichzelf dreigt te keren, of dat nu de opwarming van de aarde of de manipulatie van het menselijke embryo aangaat. Bovendien is de katholieke kerk wars van religieus simplisme waar Dawkins ook zo ziek van wordt. En laat het nu juist een christelijk standpunt zijn dat een geloof dat gebaseerd is op een kritiekloos aannemen van wat je ouders je vertellen, zonder veel waarde is! Alleen wie zich heeft laten overtuigen door God kan zich echt gelovig noemen, en daarvoor is het nodig dat Hij bestaat! Dat mensen die niet leren dingen in twijfel te trekken voor hetzelfde geld achter een man als Hitler aanlopen, zo stelt Dawkins, daar zit wat in. Laten het nu juist overtuigde christenen en joden zijn geweest, die zich in hoge mate tegen Hitler hebben gekeerd. Zij geloofden, ja wisten, dat die man niet deugde, omdat zij iets kenden dat vele malen beter was, sterker nog, dat door Hitler bestreden werd: het geloof in die ene God, schepper van hemel en aarde.
Heus, Dawkins denkt katholieker dan hij zelf weet!
Richard Dawkins -1941
Richard Dawkins (1941) is een Brits etholoog en evolutiebioloog, wereldberoemd als populair-wetenschappelijk schrijver. Hij is fellow van de Royal Society en heeft een leerstoel voor 'Publicunderstanding of Science'aan Oxford University. Prospect Magazine hield een enquéte waarbij hij uit de bus kwam als een van de drie belangrijkste intellectuelen ter wereld. Zijn eerste boek, The Selfish Gene (1976; De zelfzuchtige genen, 1986), werd ogenblikkelijk een internationale bestseller en geldt als een klassieker op het gebied van de moderne evolutionaire biologie.
Bij Nieuw Amsterdam verschenen achtereenvolgend God als misvatting en Het verhaal van onze voorouders
'Het beste boek van 2006 (...) dat mij het meeste leesplezier heeft bezorgd, is God als misvatting.' Max Pam
'Alle gelovigen zouden dit boek moeten lezen, vooral de monotheïsten.' Herman Philipse
God als misvatting is een heerlijk boek van een wetenschapper die zichzelf omschrijft als "niet iemand die van nature graag de confrontatie opzoekt". Maar een beetje pesten doet hij graag.' VPRO gids
SEA OF LOST LOVE London : Hodder & Stoughton, 2007.
Vertaling:Erica van Rijsewijk
*** Het is zomer 1958 en een rijke, aristocratische familie geniet in Cornwall van een idyllische vakantie. Hun geluk wordt echter verstoord wanneer Celestria's vader verdwijnt.en hij een briefje achterlaat waarin hij om vergiffenis vraagt. Iedereen denkt meteen aan zelfmoord.
De tragische gebeurtenis breekt het hart van de jonge Celestria Montague en maakt bovendien een abrupt einde aan haar dromen.
Celestria gelooft echter niet dat haar vader zelfmoord heeft gepleegd en besluit op onderzoek uit te gaan. En te midden van de sinaasappelboomgaarden, langs de ruige kust van Zuid-Italië komt ze in Puglia terecht waar ze veel ontdekkingen doet ,zelfs de ware liefde leert kennen maar tevens belandt in een verwarrend doolhof van misleidingen. Celestria's geloof in haar familie en in de liefde wordt zwaar op de proef gesteld.
Het verhaal trekt je mee in een wereld vol spanning, liefde en bedrog en laat je zeker niet los totdat je het einde hebt gelezen.
Santa Montefiore -1970
Santa Montefiore , is geboren in Engeland in 1970 uit een Anglo-Argentijnse moeder .Zij groeide op in een boerderij in Hampshire en bezocht er de Sherborne School for Girls
Hoewel ze al op jonge leeftijd met schrijven begon, werd haar eerste boek afgewezen. Santa accepteerde toen (in 1989) een baan als docent Moderne talen aan Exeter University, maar besloot eerst nog een jaar naar Argentinië te gaan. ('In tegenstelling tot mijn broer en zus heeft mijn Latijnse achtergrond mij altijd geboeid.') Ze bracht de meeste van de jaren negentig door in Buenos Aires ,waar haar moeder opgroeide. Haar debuutroman Onder de ombu-boom steunt op die tijd in Argentinië en op Santa's Anglo-Argentijnse afkomst.
Na Onder de ombu-boom volgde The Butterfly Box, een epische roman die zich afspeelt tussen Chili en Groot-Brittanië.
In 1998 bekeerde ze zich tot het Judaisme en huwde met de historicus Simon Sebag Montefiore in the Liberal Jewish Synagogue in Londen. Ze leven met hun twee kinderen Lily en Sasha in Londen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
De Actrice 
