Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
As Paul faces the darker aspects of his own nature, he must brave the possibility that in saving those he loves, he might well destroy himself.
De ontknoping is zo' sterk , zo' onverwacht en toch zo' kloppend. (Renate Dorrestein)
*** Paul Skoglund is een werkloze schrijnwerker die lijdt aan een milde vorm van het Tourette-syndroom, een hersenziekte die bizarre tics en onwillekeurige uitbarstingen veroorzaakt. Mede door zijn aandoening zit hij zonder werk.Tot zijn tante Vivien hem voorstelt haar vervallen landhuis op te knappen. Het grote huis staat eenzaam op de heuvel.Het ziet er vredig uit, maar binnen is alles met ongekende gewelddadigheid gesloopt.Hij realiseert zich dat dit alles door een mens veroorzaakt is , maar vindt geen verklaring voor de bovenmenselijke kracht waarmee die vernieling gebeurde.De streek rond het huis wordt geplaagd door een serie verdwijningen en sterfgevallen.Rond die tijd besluit hij zijn medicatie stop te zetten. Het mysterie wordt steeds dieper wanneer hij bij zijn tante de interesse en kennis over zijn neurotische toestand ziet groeien .Jaren geleden was er ook de mysterieuze zelfmoord van zijn vader geweest met daaraan verbonden zijn neurotische gesteldheid.Met zijn onafhankelijke vriendin Lia en de plaatselijke politieman Mo Ford ontdekt Paul een verband tussen het huis , de verdwijningen en vaag herinnerde flarden van zijn eigen jeugd.
Geestdrift is een half medische , half psychologische literaire thriller van een grote intensiteit. Daniel Hecht duikt diep in de schaduwkant van onze hersenen en onze menselijke aard. Dit debuut, rijk aan neurologische en psychologische details, mondt uit in een huiveringwekkende climax die beangstigende vragen oproept over het wezen van het menselijk bestaan.
DANIEL HECHT: 1950
Daniel Hecht werd in 1950 geboren in Mt. Kisco, New York. Hij heeft op vele plekken in de VS en de Filippijnen gewoond. Hecht was meer dan twintig jaar lang gitarist van beroep. Hij heeft meer dan 400 soloconcerten gegeven in Europa, China en de VS, inclusief twee in Carnegie Hall. Bovendien won hij twee keer de Vermont Council on the Arts-beurs voor compositie. Hij maakte drie soloalbums met eigen gitaarcomposities en meer van zijn muziek is te vinden op zes compilatie-albums. Van zijn album Willow, voor Windham Hill Records, werden meer dan 170.000 exemplaren verkocht. Het werd uitgebracht in 17 landen. In de loop der jaren werkte hij voorts als postbode, meubelmaker, houthakker, appelplukker, grafisch ontwerper (in de reclame), bouwer van muziekinstrumenten, beeldhouwer en uitvinder. Op middelbare scholen was hij achtereenvolgens muziekleraar, docent 'creative writing' en administrateur. De afgelopen zeven jaar leidde hij daarnaast het Pyralisk Arts Center, een van de grootste 'performing arts centers' van Vermont. In zijn jonge jaren was Hecht een verdienstelijk amateurbokser, maar tegenwoordig geeft hij de voorkeur aan langeafstandszwemmen. Hij is nog steeds een fervent student van het sjamanisme. In 1989 maakte een aandoening aan Hechts handen een einde aan zijn carrière als beroepsgitarist. Hij stortte zich op het schrijven en ontving in 1992 zijn MFA (Master of Fine Arts) in Writing van de Iowa Writers Workshop. Tijdens zijn studie daar kreeg hij de hoogste eer van de Workshop: de teaching/writing-beurs van $ 10,000 dollar. Zijn verhalen werden gepubliceerd in diverse tijdschriften. Geestdrift (SKULL SESSION) was zijn romandebuut.
Uitgeverij:Meulenhoff 2000 VERTALING van "The Human Stain "-2000
Sheer Playfulness and Deadly Seriousness are my closest friends.
Philip Roth
***
Tegen de achtergrond van de Clinton-Lewinsky affaire vertelt De Menselijke Smet een archetypisch Amerikaans verhaal van een individu dat boven de historische omstandigheden weet uit te stijgen. Nathan Zuckerman, een man al op leeftijd, raakt bevriend met een decaan van de Universiteit van Athena, Coleman Silk, ook op leeftijd, die hem vraagt een boek te schrijven over hem en het onrecht dat hem is aangedaan. Zo leert Zuckerman een verbitterde oude man kennen, met wie hij eenzame middagen doorbrengt, naar de radio luisterend en schakend. Maar op een dag lijkt Silk uit deze lethargie te ontwaken en vertelt hij vol enthousiasme over de Viagra-pil en zijn nieuwe vriendin: een jonge schoonmaakster van de Athena Universiteit, Faunia Farley. In de zomer van 1998 wordt maar over een ding gepraat, het overspelige gedrag van president Clinton. Media, kwezels en oplettende burgers rollen over elkaar heen in wat Roth de extase van de hypocrisie noemt. Tegen deze achtergrond moet de joodse docent Coleman Silk zich verweren tegen de beschuldiging van discriminatie. In een college waarin hij twee studenten al een tijdje miste, betitelde hij de afwezigen als 'spoken', wat door zijn vijanden werd uitgelegd als een racistisch scheldwoord 'spooks' voor zwarte mensen Eén ongelukkig gekozen woord laat zijn uiterst succesvolle academische carrière in mineur eindigen. Silk kan deze parade van treurnis makkelijk beëindigen. Maar dan moet hij het stoïcijns bewaarde idee waar hij zijn openbare leven op gebouwd heeft, prijsgeven. En bovendien is hij te trots om niet zijn eigen vagevuur te kiezen. Ondertussen knoopt hij een relatie aan met een veel jongere schoonmaakster. Haar ex is een verknipte Vietnam-veteraan. Silks zoon hangt een orthodoxe variant van het joodse geloof aan. Een incestverleden. Slapen met de as van je dode kinderen onder je bed. Het zijn allemaal ingrediënten die in de handen van iedere andere schrijver tot een onleesbaar gedrocht zouden leiden. Wat De Menselijke Smet spraakmakend maakt is dat de ogenschijnlijk Joodse protagonist zwart blijkt te zijn., Maar het meest verbitterd was Silk wel over het feit dat ze zijn vrouw hadden vermoord: Irish kon de haatcampagne niet meer aan, volgens Silk, en kreeg een hartstilstand. .Deze roman is een meditatie over zowel de mogelijkheden als beperkingen van de maakbaarheid van de eigen identiteit in de Amerikaans cultuur
'De menselijke smet' wordt gezien als de derde in een rij na Roth's boeken 'Amerikaanse Pastorale' en 'Ik was getrouwd met een communist'. Gemeenschappelijke delers zijn de schrijver Nathan Zuckerman, die ook wel de schrijver zelf voorstelt, en de sociaal/politieke thema's van het Amerika na de jaren 50. Voor Roth zijn er drie belangrijke tijdperken tijdens zijn leven in zijn land geweest: het McCarthy tijdperk met de heksenjachten op communisten, de Vietnam-oorlog met alle gevolgen van dien en tenslotte in de jaren 90 Clinton en de impeachment-procedure, na zijn affaire met Monika Lewinsky, die een eye-opener voor Roth was over hoe laag de Amerikaanse moraal was gezonken. Deze laatste gebeurtenis, tesamen met een oude herinnering uit zijn studententijd op de universiteit van Chicago, waar hij een zwart meisje leerde kennen, wiens ouders zo blank waren als maar kon zijn, en hem vertelden over sommige familieleden die bewust uit de zwarte gemeenschap stapten om voor blank door te gaan, vormen de kern van het verhaal. De hoofdpersonen zijn dan ook allemaal mensen die hiermee te maken hebben. Behalve het hoofdthema over een zwarte man die zo blank is, dat hij het zwart-zijn verloochent, is er een feministische vrouw die een heksenjacht ontketent omdat ze zelf sexueel gefrustreerd is en denkt er goed aan te doen zich met andermans leven te bemoeien, is er een gevaarlijke Vietnam-veteraan, die zoveel haat in zich draagt dat zelfs zeer aangepaste therapiën hem niet uit deze hel kunnen bevrijden, is er een universiteitsgezelschap dat er alleen maar op uit is om hun eigen hachje te redden en zo ongelooflijk dom zijn dat ze de meest onwaarschijnlijke roddels voor zoete koek nemen. Roth is duidelijk in zijn boek. Hij beschrijft de karakters met gedreven passie, maar hij moet een sombere kijk op de Amerikaanse maatschappij hebben, want als dit Athena, waar het verhaal zich afspeelt, een Amerikaans doorsnee stadje moet voorstellen, is het triest gesteld met de Amerikaanse maatschappij en het universitaire milieu.opgetekend uit de mond van Zuckerman, een van Roths bekendste romanfiguren, die zo'n trouwe huisvriend is geworden dat hij zich soms tegen zijn gastheer mag keren. Nathan Zuckerman is in hetzelfde jaar, 1933, en in dezelfde plaats, Newark, geboren als Roth, en heeft ongeveer dezelfde loopbaan doorgemaakt. Hij is echter in zijn met veel moeite en pijn verworven status van provocateur, verrader en leugenaar, bigger than life. Het is zijn stellige overtuiging dat je na je jeugd de slaaf uit jezelf moet zien te persen, druppel voor druppel.
Philip Roth heeft veel fans en er zijn veel mensen die blindelings met hem weglopen als een van de grote schrijvers van onze tijd. Verhalenverteller bij uitstek, wordt hij genoemd, maar juist dit verhaal is een beetje rommelig. Het grote geheim van Coleman Silk komen wij al snel te weten en dan is eigenlijk de grootste spanning al uit het verhaal. Dat het slecht afloopt, krijgen we ook al vrij snel te horen, en dan is het enige wat de spanning nog op de been houdt: wanneer en hoe? Het boek heeft veel potentieel aan drama in zich, maar is jammer genoeg niet zo dramatisch opgebouwd. Dan is er Roth's schrijfstijl die vaak als lyrisch wordt omschreven, maar erg langdradig en omslachtig is. Daar moet je van houden. En er zijn veel zinnen die gewoon niet lopen. Er zit geen ritme in de taal, maar dat kan ook aan de vertaler liggen.
De verhouding tussen Philip Roth en zijn meest weerspannige romanpersonage wordt ook prachtig neergezet in De feiten (1988), Roths 'autobiografie van een schrijver'. Dit boek begint met een brief aan Zuckerman, waarin Roth uitlegt waarom hij nu eindelijk eens eerlijk op zoek gaat naar de wortels van zijn schrijverschap. Het nederige verzoek aan Zuckerman luidt of deze wil beoordelen of hij daarin is geslaagd. 'Deugt het boek?' Vervolgens krijgen we het resultaat van Roths zelfonderzoekingen onder ogen, in documentair proza gesteld, zonder enscenering of dialoog, waarna Zuckerman het woord neemt. 'Beste Roth', schrijft hij. 'Publiceer het niet.' Zuckerman is onverbiddelijk in zijn analyse dat Roth beter over hém, Zuckerman, kan schrijven dan zogenaamd over zijn eigen leven. 'Je bent geen autobiograaf, je bent een personificator. Jouw kracht is het vormgeven van je ervaringen in anderen.' Zuckerman vindt hem in 'de feiten' braaf, voorzichtig en pathetisch, kortom: onwaarachtig.
Colemans drama kan ondermeer worden gezien als "[h]et drama dat ten grondslag ligt aan het verhaal van Amerika.Het psychologisch drama dat breken met het oude leven isen de energie en wreedheid die deze meeslepende drift vergt."
Philip Roth : 1933
Philip Roth,is een Amerikaans romancier, geboren op 19 maart 1933 in Newark ,Verenigde Staten als kind van tweede-generatie Joods-Amerikaanse ouders.Als hij gaat studeren en verder weg is van het ouderlijk huis, ontwaakt in hem de drift een ander pad te kiezen dan het voor de hand liggende, maar blijft hij zich schatplichtig voelen aan Newark. Zijn verbeeldingskracht zal zich altijd blijven bewegen tussen die van de brave en de stoute jongen. Roth studeerde rechten en behaalde in 1955 zijn doctoraal Engels, waarna hij zijn dienstplicht vervulde.Op 22 februari 1959 trouwde Roth met Margaret Martinson, van wie hij zich in 1964 liet scheiden van tafel en bed. Margaret overlijdt in 1968 na een auto-ongeluk. In 1990 trouwt Roth met de actrice Claire Bloom; in 1994 gingen ze uit elkaar.Hij doceerde literatuurwetenschappen aan diverse Amerikaanse universiteiten, het laatst aan de University of Pennsylvania. Vanaf 1992 legde hij zich geheel toe op het schrijven. Gezien het tempo dat hij er nu al jarenlang in weet te houden - hij werkt gemiddeld zo'n twee jaar onafgebroken aan een boek - is er weinig leven buiten zijn schrijverschap.
'Phil was altijd al een rebel', vertellen de schoolvrienden van de Weequahic Highschool in Newark.
Op een spoor gezet door de reacties op zijn debuut, de verhalenbundel Vaarwel,Columbus (1960), laat hij zijn personages het zionisme omhelzen, het diasporisme bepleiten en andere extremiteiten begaan. Nee, het is geen haat, ook geen zelfhaat, laat staan joodse zelfhaat die de pen van Philip Roth in beweging brengt. Wat de joodse critici er ook van mogen zeggen. Het zijn juist diepe wanhoop en al even diepe liefde die de schrijver bewegen. .Sinds hij publiceert weet Philip Roth zich verzekerd van een even grote stroom agressieve beschuldigingen als aanhankelijkheidsbetuigingen aan zijn adres.
Het monumentale oeuvre dat hij sinds 1959 - het jaar waarin zijn debuut Goodbye Columbus, verscheen - met ijzeren discipline bij elkaar schreef is bijna exclusief gewijd aan de bestudering van de joodse identiteit, en dan vooral die van hemzelf, uitgesmeerd in alle mogelijke variaties, gebruik makend van een serie alter ego's die meestal net als de schrijver in 1933 zijn geboren in Newark, New Jersey, opgegroeid in een bijkans geheel joodse omgeving, worstelend met overprotectieve joodse moeders, en zich van de weeromstuit vervolgens obsessief verwikkelend met zo neurotisch mogelijke niet-joodse vrouwen.
Philip Roth schrijft veelal over de Joodse identiteit en de politieke cultuur in de Verenigde Staten. Hij werd met name beroemd door de seksueel expliciete roman Portnoy's Complaint (1969). In plaats van over de verhouding tussen de verbeelding en de werkelijkheid of tussen de kunst en het leven, spreekt hij zelf liever over de verhouding tussen de geschreven en de ongeschreven wereld. Verder zijn de overeenkomsten tussen hem en zijn personages zo groot dat de term 'alter ego' bijna een gotspe is. Zo schrijft hij in Bedrog (1990) over de flirtende schrijver Philip die getrouwd is met een nogal vervelende Engelse actrice. Claire Bloom onthult in haar memoires dat ze hem met een proces moest dreigen om die actrice niet ook nog eens de naam 'Claire' te laten krijgen.
Keer op keer bespeelt hij alle registers van de menselijke emotie, terwijl zijn met duivels plezier uitgevoerde spel met de dubbele bodems van literaire verhullingstechnieken tot in een zodanige graad van ambachtelijke perfectie worden uitgevoerd - met als hoogtepunt de hallucinante estafette aan Doppelgänger-effecten en andere vormen van persoonsverwisseling in Operation Shylock (1993)
American Pastorale, I Married a Communist en The Human Stain vormen in trilogie een biografie van het na-oorlogse Amerika. Het eerste boek handelt over de Vietnamoorlog, het tweede over het tijdperk-McCarthy en het derde speelt tegen de achtergrond van het Lewinsky-schandaal.
The Plot Against America is een gefantaseerd verhaal dat wellicht echt had kunnen gebeuren. Het speelt zich af tijdens het (fictieve) presidentschap van vliegpionier Charles Lindbergh, waarvan bekend is dat hij benaderd is voor het presidentschap en wiens nazi-sympathieën gedocumenteerd zijn. Tegen die achtergrond groeit de Joodse hoofdrolspeler op in een Newarkse familie, beginnend in de jaren 1930.
Alleman is een openhartig, intiem en tegelijk universeel verhaal over verlies, spijt en de kunst van het verdragen.
*De oorlog van het einde v.d.wereld van Mario Vargas Llosa
De oorlog van het einde van de wereld
vertaling van :La Guerra del fin del Mundo Uitgeverij : Meulenhoff paperback : 704 blz. ISBN /9029071486:
'Een schitterend boek, waarin Llosa de verschillende krachten die het leven in Zuid-Amerika beheersen op genadeloze wijze analyseert.'
*** Als aan het einde van de 19e eeuw in Brazilië de jonge republiek wordt uitgeroepen en zich tracht te consolideren ,duikt in de sertão, het kurkdroge binnenland van het noord-oosten, een charismatisch en messiaanse figuur op : Antonio Conselheiro( de Raadgever).die een duistere mengelmoes van christelijke zedenleer en apocalyptische visioenen predikt en het gezag van de republiek weigert te erkennen. De federale regering stuurt vier expedities naar Canudos, waar de Raadgever en zijn tienduizenden volgelingen zich hebben gevestigd. Er vallen dertigduizend doden. Mario Vargas Llosa gebruikt deze krankzinnige gruweloorlog als stof voor een imposante roman, die de vraag stelt naar de essentie van fanatisme en geloof. Het boek is sinds de verschijning in 1981 overal ter wereld als een groots epos onthaald. Quotes : Vargas Llosa is een fenomenaal schrijver met een scherp vermogen de zwakheden van de menselijke soort bloot te leggen.' - NRC Handelsblad
'De gruwelijkste, meeslependste historische roman die ik ooit gelezen heb.' - Haagse Post
Mario Vargas Llosa : 1936
*** Mario Vargas Llosa is geboren op 28 maart 1936 in Arequipa , in het zuiden van Peru maar leefde tot zijn tien jaar in Cochabamba (Bolivië) bij zijn moeder en de grootouders van moederskant na de scheiding van zijn ouders. In (1945-1946) verbleef hij in Piura -Noord-Peru , waar zijn grootvader Prefect benoemd was, later nog in Lima. Vargas Llosa studeerde er aan de " Leoncio Prado Military Academy (1950-1952) en het " Colegio Nacional San Miguel de Piura (1952). In 1955 huwde hij met Julia Urquidi , waarvan hij in 1964 zou scheiden. Van 1955 tot 1957 studeerde Vargas Llosa literatuur en rechten aan de Universiteit San Marcos.Daarna deed hij zijn graduaat aan de Universiteit van Madrid ,waar hij in 1959 een Ph.D behaalde. Zijn doctoraat-thesis(1971) handelde over Garcia Màrquez en daarna schreef hij meerdere kritische werken over literatuur waaronder LA ORGIA PERPETUA (1975), waarin hij Flaubert's meesterwerk Madame Bovary besprak.
In de 1950s, terwijl hij nog studeerde werkte hij reeds als journalist voor La Industria. Hij was medeuitgever van de literaire bladen Cuadernos de Conversación en Literatura, en journalist bij Radio Panamericana en La Crónica. Zijn eerste bundel korte verhalen LOS JEFES, verschenen in 1959. Hetzelfde jaar nog , vertrok hij naar Parijs omdat hij aanvoelde dat hij in Peru nooit als schrijver in zijn levensonderhoud zou kunnen voorzien. In Frankrijk werkte hij als leraar Spaans en als journalist voor "Agence-France-Presse", en ook nog als radio-omroeper voor Radio Télévision Française. In de late zestiger jaren was hij tevens "visiting professor" aan verschillende Amerikaanse en Europese universiteiten. In 1965 huwde hij opnieuw met Patricia Llosa waarmee hij drie kinderen kreeg : zijn zonen :Alvaro ( werd ook auteur) en Gonzalo en zijn dochter Morgana. In 1970 verhuisde hij naar Barcelona om vijf jaren later, zijn zelfopgelegde verbanning te beeindigen en zich terug in Peru te vestigen. In 1977 werd hij er verkozen als President van de PEN Club International. Vargas Llosa zou zich in 1990 kandidaat stellen bij (Fredemo, the Democratic Front) voor het Peruviaanse presidentschap, waarvoor hij echter jammerlijk faalde. In 1991 was Vargas Llosa visiting professor aan de Florida International University, Miami en het Wissdenschaftskolleg van Berlijn van 1991 tot 1992.
Bibliografie :
De jonge honden van Miraflores (roman, 1959) - Los Jefes De Stad en de honden (roman, 1963) - La Ciudad y los perros Het groene huis (roman, 1966) - La Casa Verde Los cachorros -1967 Conversacion en la catedral -1969 Pantaléon (1973)- Pantaléon y las visitadoras La orgia perpetua -1975 essays Tante Julia en meneer de schrijver (1977) -La tia Julia y el escribidor De oorlog van het einde van de wereld (1981)-La guerra del fin del mundo Historia de Mayta -1984 Quién mató a Palomino Molero?-Wie heeft Palomino Molero vermoord ?-2006 El hablador -1987 Eligio da la madrastra -1988 La Verdad de las menistras-1990 essays Letra de batalla por Tirant lo Blanc -1991 Lutima en los Andes -1993 El pez en el agua -1993 El loco de los balcones -1993 Desafíos a la libertad-1994 Het feest van de bok (1996)- La Fiesta del Chivo : over de dictatuur van Rafael Leónidas Trujillo in de Dominicaanse Republiek Los cuadernos de Don Rigoberto -1997 De taal van de hartstocht -2002- El Lenguaje de la Pasion Het paradijs om de hoek-2003- El Paraiso en la otra esquina Dagboek Irak -2004 Het ongrijpbare meisje (roman, 2006)-Travesuras de la niña mala (2006
Toneelstukken : La senorita de tacna (1981, trans. The Young Lady from Tacna ) Kathie y el hipopótamo (1983, trans. Kathie and the Hippopotamus )
By Nancy Taylor Rosenberg Published by Hyperion February 2002
Een moeder zoekt de waarheid achter de verdwijning van haar zoon.
" Halsbrekende vaart en een buitengewoon intens plot '
*** Joanne Kuhlman is een briljante officier van justitie die geen mededogen kent. Dat verandert als ze sympathie opvat voor Jan Decker, een jongen die beschuldigd wordt van een gewapende roofoverval. Tegelijkertijd probeert Joanne haar privé-leven op orde te brengen na een onaangename scheiding en een strijd om de voogdij over haar kinderen. Als ze verliefd wordt op de aantrekkelijke advocaat van de verdachte zet ze haar carriére op het spel. Ze wordt geconfronteerd met een ethisch dilemma ; ze moet de mogelijkheid dat de verdachte onschuldig is afwegen tegen haar eigen verantwoordelijkheid. Samen met haar opponent, de advocaat Arnold Dreiser, begint Joanne aan het ontrafelen van een complot van kwaadaardig verraad en verloren onschuld.
***
Nancy Taylor Rosenberg: 1946
Voordat Nancy Taylor Rosenberg zich op het schrijversbestaan richtte, behaalde ze een B.A. in Engels en was 5 jaar fotomodel .Toen ging ze criminologie studeren en was ze politieagente in Dallas ,bij de New Mexico staatspolitie en Ventura. Haar meeslepende ' legan trillers' zijn voor een deel gebaseerd op haar eigen ervaringen. Inmiddels heeft ze al vele bestsellers op haar naam staan en wordt ze de vrouwelijke John Grisham genoemd. Ze woont in South California., waar ze cursus geeft aan beginnende schrijvers.
Ik zie mijn oeuvre als een huis en de boeken vormen de afzonderlijke kamers.
***
Friedrich Meisner is een magnetiseur. Zijn vermogen te genezen kan ook schade toebrengen. Na zijn dramatische vlucht voor een groep premiejagers arriveert hij in de herfst van 1793 in Seefond, een klein Duits dorp. Meisners praktijken zijn gebaseerd op Franz Anton Mesmers leer van het Dierlijk Magnetisme, die - gecombineerd met zijn indrukwekkende en raadselachtige verschijning - hem in staat stellen alle inwoners van Seefond, inclusief de prins, in te palmen. In dit dorpje met zijn religieuze scheidingen veroorzaakt deze vreemdeling een opleving van het geloof, 'een stormvloed van toewijding en extase'. Hij brengt een nieuwe religie. Maar de geleerden twijfelen aan hem: bezit deze man werkelijk de gave tot genezen of is hij een charlatan? Is hij een profeet of een oplichter, revolutionair of parasiet? Door zijn poging om deze 'wonderdokter' te ontmaskeren en de betovering te verbreken, raakt dokter Selinger verzeild in een strijd met mythische proporties.
Per Olov Enquist
: 1934
is de Zweedse schrijver van Het bezoek van de lijfarts, De vijfde winter van de magnetiseur, De reis van de voorganger, Kapitein Nemos bibliotheek en Blanche en Marie.Hij is gekend voor zijn historische romans.
*** Per Olov Enquist werd geboren in het noorden van Zweden, in Hjoggböle , de provincie Västerbotten, en komt uit een vrij streng religieus milieu. Hij studeerde literatuur aan de universiteit van Uppsala en werkte als literatuur- en toneelrecensent voor diverse Zweedse bladen.Enquist studeerde geschiedenis van de literatuur aan de Universiteit van Uppsala
en werkte als columnist bij een avondkrant " Expressen". Door zijn werk werd hij een invloedrijk figuur in de wereld van de Zweedse literatuur. Hij was in 1973 gasthoogleraar aan de universiteit van Californië Sinds 1977 wijdt hij zich geheel aan zijn schrijverschap.
Enquist schreef behalve een twintigtal romans, verhalenbundels en essays ook alleen of met anderen voor toneel, televisie en film. Hij reisde veel en heeft voor langere periodes in het buitenland gewoond, onder meer in de Verenigde Staten,Frankrijk en Denemarken. Met zijn derde roman Magnetisörens femte vinter (De vijfde winter van de magnetiseur) kwam zijn definitieve doorbraak in Zweden.In Nederland brak hij in 2001 door met de vertaling van Het bezoek van de Lijfarts. Zijn meest biografische werk is Kapitein Nemos bibliotheek en het meest recent verscheen de vertaling van Blanche en Marie. Enquist heeft lang geworsteld met de gevolgen van zijn streng godsdienstige opvoeding en zijn alcoholverslaving. Sinds die twee demonen verslagen zijn produceert hij meer dan ooit. Vertalingen van zijn werk zijn inmiddels in ruim 25 landen verschenen. Naast vele Scandinavische prijzen ontving hij onder andere in 1989 de prestigieuze National Book Award. Zijn toneelstuk Tribadernas natt (De Nacht der Tribaden) mag wereldwijd bogen op 200 producties en werd onder andere op Broadway en in Nederland en België uitgevoerd. De vijfde winter van de magnetiseur werd verfilmd met rollen voor onder meer Rolf Lassgård en Erland Josephson; de laatste is in Nederland vooral bekend door zijn magistrale rol in Ingmar Bergmans Scènes uit een huwelijk.
Zijn roman Het bezoek van de lijfarts, ook in Nederland hogelijk geprezen, werd door een aantal van de voornaamste boekhandels in Nederland uitgeroepen tot mooiste boek van 2001.Enquist gaat voor zijn proza en voor zijn toneelstukken in de meeste gevallen uit van historische gebeurtenissen, waarvoor hij zich grondig documenteert. Kenmerkend voor zijn gehele oeuvre zijn enerzijds zijn grote eruditie en zijn streven naar objectiviteit en anderzijds zijn compassie met de verliezers in onze maatschappij, zowel de armen als de rijken, ongeletterden als intellectuelen. Maar bovenal is Per Olov Enquist echter een begenadigd verteller, de grand old master van de Zweedse literatuur. In 2005 werd hij .honorary doctor aan The Faculty of Humanities 2005 van de University of Oslo. Anna Enquist ontleende haar pseudoniem aan zijn naam. Ze kwam het hem zelf vertellen tijdens een boekenbeurs. Ze maakte haar excuses, vroeg of hij het erg vond. Integendeel! Hij voelde zich zeer vereerd. En ze schrijft nog goede boeken ook, had hij gehoord. In de tijd dat Het bezoek van de Lijfarts in de toptien stond, werd zij als schrijver ervan genoemd. Dat is toch leuk?
Bibliografie :
KRISTALLÖGAT -1961 FÄRDVÄGEN, 1963 MAGNETISÖRENS FEMTE VINTER (1964)-De vijfde winter van de magnetiseur (2002) BRÖDERNA CASEY, 1964 SEXTIOTALSKRITIK, 1966 HESS (1966), LEGIONÄRERNA (1968) SEKONDEN (1971)- Het record KATEDRALEN I MÜNCHEN (1972) TRIBADERNAS NATT (1975) BERÄTTELSER FRÅN DE INSÄLLDA UPPRORENS TID (1974) Chez nous (1977) -samen met Anders Ehnmark MUSIKANTERNAS UTTÅG (1978) MANNEN PÅ TROTTOAREN, 1979 TILL FEDRA, 1980 FRÅN REGNORMARNAS LIV, 1981 EN TRIPTYK, 1981 DOKTOR MABUSES NYA TESTAMENTE, 1982 (met Anders Ehnmark)
STRINDBERG. ETT LIV, 1984 NEDSTÖRTAD ÄNGEL (1985) KAPTEN NEMOS BIBLIOTEK (1991)-Kapitein Nemo's bibliotheek (2004)
LIVLÄKARENS BESÖK(1999)-Het bezoek van de lijfarts (2001) LEWIS RESA (2001)-De reis van de voorganger (2003) DE TRE GROTTORNAS BERG, 2003 BOKEN OM BLANCHE OCH MARIE, 2004 -Blanche en Marie (2005)
*** Dat Rosita Steenbeek regelmatig in Italië verblijft, is andermaal te merken in haar kersverse roman Siciliaans testament. Daarin keert de Nederlandse Suzanne terug naar Sicilië, het thuisland van haar ex-geliefde Roberto..Deze oudere man heeft niet lang meer te leven en wil Suzanne graag nog één keer zien. Waar ze vroeger midden in la dolce vita belandde, komt ze nu in een duister drama terecht met een oude verbitterde man, zijn schizofrene zoon en een tirannieke butler. Van alle weelde van vroeger en de Roberto die zij kende, is niet veel meer over. Waar Suzanne eerst liefde voor de Siciliaan voelde, voert nu medelijden de boventoon Al snel trekt ze haar eigen plan, om zo aan de grillen van Roberto te ontkomen.Vroeger had ze slechts oog voor haar geliefde, zodat ze niet veel van het eiland zag. Nu ontdekt ze de schoonheden van Sicilië en raakt ze onder meer betrokken bij het feest van de beschermheilige SantAgatha. Rosita Steenbeek beschrijft dit alles in prachtige bewoordingen. Haar stijl is zo levendig, dat je je vaak zelf op het eiland waant. Bovendien schrikt ze er niet voor terug de nodige humor in haar verhaal te stoppen. De personages van Robertos schizofrene zoon en achterbakse butler zijn op zich al grappig. Sommige dialogen nodigen ook uit tot op zijn minst een glimlach, net als de absurde opvattingen van Enrico, de schizofrene zoon. Maar de sterkste facetten aan Siciliaans testament zijn toch het mooie taalgebruik en de rake sfeerbeschrijvingen. Die laten het landschap en de personages letterlijk tot bloei komen. Je leert het eiland kennen, maar ook de karakters. Ze blijven niet oppervlakkig en weten sympathie op te wekken, met name het hoofdpersonage Suzanne. Je leeft helemaal met haar mee als ze Roberto stilaan loslaat omdat hij geen schim meer is van haar oude geliefde. Siciliaans testament is mooi geschreven, wekt op een aangename manier emoties op en is op zijn tijd erg komisch. De fysieke en mentale ontluistering van de oude psychiater en man van de wereld staat in schril contrast met de schoonheid van het eiland en de uitbundige feestelijkheden rond de beschermheilige van de stad, Sant'Agata. Een melancholiek verhaal in een schitterend Italiaans decor.
- Rosita Steenbeek : -1959
Rosita Steenbeek, geboren in Utrecht op 25 mei 1959, groeide op in Amersfoort. Ze studeerde af in de Nederlandse taal- en letterkunde en studeerde enige tijd theologie en klassieke talen. Haar vader was haar grote voorbeeld, haar held. Zijn dood dacht ze niet te overleven, maar het lukte toch. Ze probeerde het met een studie theologie, met acteren, maar het is uiteindelijk het schrijverschap geworden.
Ze vestigde zich in 1985 in Italie en vertaalde werk van onder andere Alberto Moravia en Susanna Tamaro. Ook schreef ze artikelen voor Vrij Nederland. Zij kreeg internationale bekendheid met haar debuutroman De laatste vrouw (1994). In dit boek beschrijft de hoofdpersoon Suzanne haar liefde voor drie Italiaanse mannen: een Siciliaanse psychiater, een schrijver en een filmregisseur.
Bij ieder van hen vindt ze andere aspecten die haar boeien. De personages van de mannen zijn gebaseerd op werkelijk bestaande mannen. Via het vertalen van Moravia en het afnemen van een interview met Fellini, is Rosita Steenbeek in contact gekomen met deze persoonlijkheden en het Siciliaanse jetset leven. Haar contact met Fellini leverde haar zelfs een kleine rol op in de film Ginger e Fred.
Haar boeken spelen zich voornamelijk af in Italie. Eindigheid, vergankelijkheid, leven en dood zijn thema's die veelvuldig voorkomen in haar romans. Ze komt op plekken die de gewone reiziger niet kent en vertelt over haar kleurrijke vrienden en kennissen. Schrijfster Rosita Steenbeek wil van God weten wat de bedoeling is, waar het in het leven om gaat, wat we hier op aarde moeten doen. Haar christelijke achtergrond, door haar vader op een speelse manier gebracht, heeft ze nooit losgelaten. Het schrijven is voor Steenbeek een belangrijke levensvervulling, die het krijgen van kinderen overbodig maakt. Toch gaat het er haar niet om met haar boeken rijk en beroemd te worden
In Schimmenrijk (1999) raakt een Nederlandse beeldhouwster in een crisis wanneer haar vriend, een archeoloog die gespecialiseerd is in de Etrusken, plotseling sterft. Zij maakt een reis naar zijn Italiaanse geboortegrond in de hoop meer te weten te komen rondom zijn raadselachtige dood. Via een geheimzinnige wereld van grafrovers en rivierschuimers vindt ze het spoor terug naar het leven. In Thuis in Rome (2000) krijgt de lezer een unieke persoonlijke rondleiding langs plekken die de gewone reiziger niet kent. De roman Ballets Russes (2002) speelt zich af in Venetië en ook in deze roman spelen leven en dood een belangrijke rol.
Intensive care (2004) is een autobiografische roman over het sterfbed van haar vader en de gevolgen van het zeer ernstige verkeersongeval waarbij Rosita en haar moeder betrokken waren. Rosita Steenbeek woont in de Via del Sudario in een palazzo van de Belgische Kerk, naast Casa del Burcardo. Ze gaat naar binnen door de oude deur van de kerk. Het appartementje is een "boudoir-achtige kloostercel, aangevlijd tegen een schitterende kapel uit 1096. Het restant van de zuilengalerij van het theatercomplex van Pompeius loopt door de kelders. De andere galerij loopt onder de Via dei Giubbonari. De luide momenten tijdens theater-voorstellingen klinken door tot in haar "cel". Zo ook de muziek van de organist en klavecinist.
De Redding is een ontroerende roman over de onvoorwaardelijke liefde van een moeder voor haar kwetsbare zoontje -een band die zo sterk is dat er voor een andere liefde geen plaats lijkt te zijn.
Denise Holton, alleenstaande moeder van Kyle, heeft alles over voor haar vierjarige zoontje dat grote problemen heeft met spreken. Om Kyle zoveel mogelijk te begeleiden met het leren praten, heeft Denise gekozen voor een teruggetrokken bestaan. Als Denise en Kyle tijdens een noodweer een auto-ongeluk krijgen, worden ze gered door Taylor McAden. Deze sympathieke man is de eerste die een bres weet te slaan in de muur die Denise om haarzelf en haar kind heeft opgetrokken. Taylor, die als geenander kan opschieten met kinderen, verovert uiteindelijk het hart van Kyle en dat van zijn moeder. Maar naarmate de relatie tussen Taylor en Denise serieuzer wordt, sluit hij zich steeds meer voor haar af. Waarom kan hij zich niet binden aan de vrouw van wie hij houdt ?
***
Nicholas Sparks : -1965
Nicholas Charles Sparks is geboren op 31 december 1965 in Omaha, Nebraska.Zijn vader Patrick Michael was een professor en zijn moeder Jill Emma Marie ( Thoene) Sparks was huisvrouw en later een optometrische assistente.Hij heeft een oudere broer Michael, Earl ( 1964) en een jongere zus Daniella( Dana), die helaas in 2000 overleed aan een hersentumor.Omdat zijn vader zijn studies (graduaten) nog moest afwerken verbleven de Sparks in Minnesota,Los Angeles en Grand Island, Nebraska , dit alles voor Nicholas acht jaar was. In 1974 vestigde de familie zich in Fair Oaks, Californië en bleven daar terwijl Nicholas er zijn middelbare studies deed. In 1984 studeerde hij af aan Bella Vista High School en ging onmiddellijk naar de University of Notre Dame . Als eerste jaars zou er samen met zijn team , een nog steeds niet gebroken school - schaatsrecord behalen in de 4 x 800 m aflossing . In 1988 studeerde hij er af met grote onderscheiding in Business Finance . Tijdens de lentevakantie van 1988 ontmoette hij Catherine Cote waarmee hij in juli 1989 zou huwen.Ze besloten om in Sacramento te gaan wonen. De volgende drie jaar zou Nicholas nog eens verhuizen naar North Carolina om daar dan verschillende beroepen uit te proberen zoals telefoonverkoper van farmaceutische produkten . Hij werkte er in de onroerende goed sector en richtte zelfs een eigen bedrijfje op dat echter vanaf het prille begin moeilijk draaide. Nadat hij reeds vroeger twee romans schreef, welke hij nooit zou publiceren , schreef Sparks in 1994 zijn eerste gepubliceerde roman : The Notebook "., waar hij zes maanden aan gewerkt had.en de rechten één jaar later verkocht waren aan Warner Brothers.Hij is uitgegroeid tot een van de meest geliefde en succesvolste schrijvers van Amerika. Internationaal kreeg hij grote bekendheid met zijn twee bestsellers Het dagboek en De brief , die in maar liefst 28 landen verschenen. Drie van Nicholas Sparks romans : "Message in a Bottle", "A Walk to Remember" en "The Notebook".werden grote filmhits. De auteur woont momenteel nog steeds in New Bern, North Carolina met zijn vrouw Catherine en vijf kinderen :Miles, Ryan, Landon, Lexie, and Savannah.
"All of Sparks's trademark elements -- love, loss, and small-town life -- are present in this terrific read."
Booklist
"Cunningly crafted."
Publisher's Weekly
"Readers who don't mind shedding a few tears won't be disappointed."
People
"A romantic page-turner. . . Sparks's fans won't be disappointed."
MOORDZAKEN Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, -Houten 384pag., ISBN 90-269-7338-1, vert.van: Detective (New York: Crown, 1997) vert.uit het Engels: Theo Horsten
"I am a very nosy person, always have been." -- Arthur Hailey
*** Eén uur voordat hij op de electrische stoel wordt vastgesnoerd, bekent seriemoordenaar Elroy Doil tegenover Malcolm Ainsley dat hij zeven dubbele moorden heeft gepleegd, telkens op een bejaard echtpaar. Alleen ontkent Doil de rijke en politiek machtige ouders van Cynthia Ernst , Ainsley's ex-geliefde en -collega , te hebben gedood. Nadat de terchtstelling in aanwezigheid van Cynthia Ernst heeft plaatsgevonden, heropent Ainsley de onderzoeken naar de moorden en ontdekt dat Doil de waarheid heeft gesproken. De moordenaar van het echtpaar Ernst loopt nog steeds op vrije voeten rond. Cynthia die nooit heeft kunnen verkroppen dat Ainsley hun relatie indertijd heeft beeindigd en gezworen heeft hem het leven zuur te maken, wendt al haar politieke invloed aan om hem het onderzoek naar de moord op haar ouders te belemmeren. Maar Ainsley laat zich niet tegenhouden en hoe verder het onderzoek vordert, hoe dichter hij bij de gruwelijke waarheid komt.
*** Arthur Hailey was een Brits-Canadees schrijver , geboren op 5 april 1920 in Luton , Engeland als enige zoon van werkmensen. Hij liep school tot op de leeftijd van 14 jaar.In 1939 liet hij zich aanwerven bij de R.A.F,waar hij eerst geweigerd werd bij de pilotenopleiding, omdat hij geen hogere studies had gedaan.Tijdens de Tweede Wereldoorlog zou hij toch nog piloot worden bij het R.A.F. Hij diende overzees in het Midden-Oosten en vloog met gevechtsvliegtuigen. Zijn laatste twee jaren zou hij als Staf-officier doorbrengen op het Ministerie van Luchtmacht in London. Na de oorlog(1947) emigreerde hij naar Toronto, in Canada.In 1949 zou hij er , Sheila ontmoeten, die werkte als stenografische bediende bij dezelfde uitgever van magazines waarvoor Hailey zijn teksten schreef.Hij complimenteerde haar met haar uitstekend type-werk van zijn gesproken banden , wat later zou uitdraaien op een huwelijk dat vijftig jaar zou standhouden.Hij werd Canadees staatsburger , maar behield wel zijn Britse nationaliteit.Aangemoedigd door zijn vrouw schreef hij scripten voor Tv-spelen waaronder :" Flight into Danger ." Hailey tweede roman is: " The Final Diagnosis", waarin een ziekenhuis-patholoog beschuldigt wordt voor de dood van een kindje. Midden de jaren zestig,na het baanbrekend succes van zijn roman : "Hotel", verhuist hij met zijn vrouw en gezin naar de Napa Valley in Californië. Voor zijn thriller : "Airport", baseerde hij zich op bevindingen en opzoekingen in Los Angeles en Chicago. "Airport", dat gaat over een passagiersvliegtuig, dat wordt geteisterd door slecht weer en een dreigende terroristische aanslag, werd in 1970 verfilmd met onder meer Burt Lancaster en Dean Martin.Het boek zou samen met vele van Hailey's romans aan de basis liggen van een reeks rampenfilms uit de zeventiger jaren. Uit zijn werk werd ook geput bij het maken van bvb : " Airplane "(1980) Om belastingsperikelen te mijden verhuizen de Hailey 's in 1969 naar de Bahama's.Zij vestigen er zich in het residentiële Lyford Cay van New Providence Island. In 1977 , als 77-jarige schreef hij er zijn laatste roman : "Detective ", waarna hij enkel nog zou schrijven als hobby aan de lokale geschiedenis. Zijn vrouw , Sheila schreef : " I married a bestseller " in 1978. Arthur Hailey overleed op 24 november 2004 , aan een beroerte .
Als een perfecte baby-computer ontwikkeld wordt, blijkt pijnlijk de imperfectie van de mens.
" De kwaliteit onsterfelijkheid appelleert oneindig veel sterker aan de menselijke ijdelheid dan het vermogen om te beminnen of de behoefte om bemind te worden, dat spreekt voor zich."
***
Gram Goetleven is als wiskundige verbonden aan het computertechnische bedrijf Carnitec waar hij meehelpt aan de ontwikkeling van een superintelligente robot:" Baby". Deze robot zal qua intelligentie hoog boven de mensheid uitstijgen.,want hij is gemaakt om te overleven. Gram Goetleven voelt precies hoe de robot zijn werk gaat doen: de mens zal overbodig worden, elke mens zal een 'achterblijver' worden. Op een dag wordt hij door dokter Benjamin Miami, de uitvinder van Baby ,gevraagd om een lezing te geven op een conferentie in Austin, Texas, USA. Hij is van plan deze uitnodiging aan te grijpen als een gelegenheid om zijn toekomstvisie uiteen te zetten. 'De toekomst zal een toekomst zonder vaders zijn en bijgevolg een toekomst zonder kinderen. Het zal een millennium worden van pure intelligentie, die alleen maar intelligente manieren kent om zich te handhaven of voort te planten.Wat geen betekenis heeft zal geen betekenis krijgen. Alleen wat werkt, zal werkelijk heten.' Gram Goetleven leeft voor zijn werk en de toekomst. Hij is daarom zeer verstoord wanneer zijn aftakelende vader steeds meer aandacht vraagt. Hij ondergaat elk bezoek als een kwelling. Kort voor hij naar Amerika zou gaan, overlijdt zijn vader. En hoe Gram ook na de begrafenis zijn best doet om alle treurigheid zo snel mogelijk te vergeten en zich te concentreren op de lezing, het verleden lijkt hem in te halen. Als hij tenslotte in het vliegtuig stapt komt daar nog een hindernis bij. Dat er allicht toch meer gevoel in hem schuilgaat dan hij wil doen voorkomen, blijkt uit zijn danige vliegangst.Ook wat Gram geen betekenis wenst te geven, eist plots een plaats op. Ook wat niet werkt, wordt ineens werkelijkheid., maar voor de rest is zijn relaas eigenlijk een langdurige tirade tegen emotionaliteit, menselijke zwakte en zielsbewegingen.
De schrijver Yves Petry heeft geen medelijden met zijn personages. Ze worden keihard op papier gezet: de vader die openlijk zijn bizarre seksleven met zijn zoon wil bespreken en de zoon die op zijn minst niet van mensen houdt, ook niet van zijn ouders.In kristalhelder proza, vaak sarcastisch maar daarom niet minder dwingend van toon, voert deze hedendaagse vertelling over jongens en wetenschap, leven en dood, intelligentie en emotie, tot de conclusie dat wij ten aanzien van de toekomst allen achterblijvers zijn, gevangenen van het heden en producten van het verleden. In het verhaal krijgen arrogante wetenschappers het deksel op hun kop en geeft Yves Petry een interessante stelling: techniek dient niet de mens, maar zal de mens overstijgen. Het is de bedoeling dat 'Baby', de super robot, alle mensen zal overleven en hen met hun schamele intelligentie ver achter zich zal laten. Gram heeft medelijden met de mensheid, tegelijkertijd voelt hij zich verheven boven de mensen, omdat hij het heilige doel dient: Baby. Gram wordt zo een icoon van de fanatici, zoals een godsdienstfanaticus die een onmogelijk doel nastreeft. Zijn tegenspeler is dokter Bitschkowa, een vrouw die de media bespeelt met haar burgerlijkheid: beelden over haar gelukkige gezinnetje en haar mooie hobbies. Gram verafschuwt haar, en met haar alle mensen die maar een zweem van normaalheid over zich hebben. Menselijke verhoudingen en gevoelens interesseren hem nauwelijks, psychologie speelt in zijn beleving geen enkele rol, over zaken als seks of intermenselijkheid kan hij alleen maar sarcastisch zijn.
Yves Petry schetst hiermee een zwartgallig leven, want Gram is niet wars van kritiek op de moderne maatschappij. Sociale, culturele en politieke items dwalen door het verhaal: sekstoerisme, gymnastiek tijdens het werk, ouder kind relatie. En bovenal: hoe dierlijk is de mens? Misschien alleen inhoudelijk lijkt Petry's verhaal op maatschappelijk sociale kritieken die bijvoorbeeld de Franse schrijver Michel Houellebecq gebruikt voor zijn romans. Alleen zijn de woorden en de beelden die Petry gebruikt vele malen prozaïscher en trefzekerder. Onder zijn mooie zinnen loeren sarcasme en humor om de lezer te verleiden. En mede door zijn karikaturale personages, bereikt hij een niveau dat voor de lezer een aangename verrassing is: het verhaal is een uitdaging om te lezen. Gram Goetleven schildert zijn omgeving af als een soort zwakzinnige karikatuur. Over moeders vriendje Alain denkt hij bijvoorbeeld: ,,Mensen als Alain hadden natuurlijk een ziel. Dat soort volk kende nu eenmaal geen intellectuele scrupules.'' Menselijk geluk komt in zijn woordenboek niet voor: ,,De onverbloemde eenzaamheid van het samenzijn, de manifeste onverenigbaarheid der geesten, het sloot meer aan bij mijn opvattingen dan deze idylle.'' Hij is de slimme rascynicus, maar hij weet ook: ,,Cynisme is verleidelijk omdat je als cynicus in grote lijnen natuurlijk altijd gelijk hebt.''
Tegen het einde van het verhaal blijkt de toekomstdroom van Baby, waaraan Gram Goetwegen zijn onmenselijke toekomstperspectieven ontleent, beetje bij beetje te worden ontmanteld, zijn grote voorbeeld Dr. Miami krijgt z'n congé, en de geplande lezing gaat niet door. Einde verhaal. Boodschap: technocratische, onmenselijke toekomst legt het af.
'De achterblijver' is een soort sprookje met even satirische als misantropische trekken. Eerlijk gezegd heeft het verhaal, met zijn tenslotte vrij eenvoudige boodschap, weinig om het lijf. Maar het zijn de verblindende stijl en het intellectuele vuurwerk van Pétry die het geheel overeind houden. Hij is een begenadigd stilist, zoals er in Vlaanderen de laatste jaren geen meer is opgestaan. Zijn brille heeft werkelijk niets boertigs of sappig-Vlaams. Hij schrijft als een jonge, zelfverzekerde God. Taal is voor hem belangrijker dan psychologisch raffinement. Hij zwelgt in de schoonheid van zijn welbespraaktheid, bij deze ondergaande zon bijvoorbeeld: ,,Een voor een legde ze haar kleuren af, het zilveren wit van de dag, de geelzucht van de vooravond, het oranje van haar nakende ondergang, om zich ten slotte door al dat stof te laten villen en finaal leeg te bloeden in een scharlakenrode plas die reikte van noord naar zuid.' Als lezer word je meegetrokken in de alsmaar donkerder wordende gedachtegang van deze man. De achterblijver iseen verhaal over leven in de toekomst en sterven in het heden.
Yves Petry (1967)
Yves Petry studeerde wiskunde en wijsbegeerte in Leuven, publiceerde verhalen in DW&B en in NWT, debuteerde mei 1999 bij De Bezige Bij met de roman Het jaar van de man, bij dezelfde uitgeverij verscheen in 2001 Gods eigen muziek.
Yves Petry wordt onthaald als een beloftevolle nieuwe verschijning aan de Vlaamse literaire horizon.
Vrij Nederland bejubelde Petry als het grootste talent van een nieuwe generatie literair begenadigde Vlamingen."
Yves Petry's probate middel tegen teleurstellingen: "In de mate van het mogelijke, leg ik me neer bij het onmogelijke."
(That Old Ace in the Hole) vert. Regina Willemse-Uitgeverij Scribner
Uitgeverij :De Geus, 2003, 416 pagina's, ISBN 9044502956,
"Als je het landschap goed treft, zullen de personages eruit naar voren komen en dan zullen ze ook op hun plaats zijn."
***
De 25-jarige Bob Dollar heeft een baan aangenomen bij een grote vleesproducent , Global Pork Rind , en moet als locatieverkenner de wat kleinere veefokkers en landbouwers in het prairiegebied op de grens van Oklahoma en Texas overhalen om hun land te verkopen , zodat het bedrijf er grootschalige varkensfokkerijen kan vestigen. Bob krijgt het advies van zijn baas om een dekmantel voor zijn aanwezigheid daar te bedenken, en waarschuwt hem niet meteen te laten weten dat hij voor hen scout.
Omdat varkens en varkensfokkerijen in de streek niet geliefd zijn, doet Bob zich voor als een scout voor een makelaar in villa-projecten. Hij vestigt zich in het dorpje Woolybuckett in de schuur van de excentrieke weduwe LaVon. Zij is voor hem en voor de lezer een bron van informatie over de plaatselijke wederwaardigheden doordat zij biografieën van bewoners verzamelt om de geschiedenis van de streek niet verloren te laten gaan. Via LaVons verhalen, maar ook middels een alwetende verteller in sommige hoofdstukken, wordt een mooi sfeerbeeld gegeven van verleden en heden in het gebied. Proulx is zeer bedreven in het kleur en inhoud geven aan de behoudende christelijke cultuur op het Texaanse platteland. Hoe meer Bob de streek en de mensen leert kennen, hoe meer begrip hij voor hun standpunten krijgt. Al snel komt Bob erachter dat de mensen daar de grote varkensindustrie niet welwillend tegenover staan. Er komt een vreselijke stank van de bedrijven, waarvan vooral de buren last hebben en kwaaltjes krijgen aan hun luchtwegen en ogen. Toch bijt Bob zich vast in de baan. Zijn ouders die naar Alaska waren vertrokken zonder ooit nog iets van zich te hebben laten horen, maakten nooit iets af en Bob is vastbesloten om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Zijn favoriete stek wordt de Old Dog waar Cy de skepter zwaait over het eten en waar Bob menig inwoner treft en naar hun verhalen luistert over de tijd dat de uitgestrekte graslanden nog zonder hekken waren, over het ontstaan van de grote ranches, en soms hun ondergang, over de prikkeldraadoorlog tussen boeren die hun terrein af wilden zetten en de voorstanders van een vrije vlakte waar ieders vee kon grazen. Over boeren die fortuin konden maken omdat ze olie op hun land vonden, verhalen rond de watervoorziening, want de ondergrondse reserves van de Ogallala was al voor de helft geslonken. Door die geschiedenis lopen als een rode draad de onderwerpen droogte en de zoektocht naar water, waarbij het bouwen van molens essentieel is. Zo hoorde hij het verhaal van de gekke Nederlander Habakuk van Melkebeek die op de Cutaway ranch zijn carrière begon als molenonderhouder, maar al snel met Ace Crouch, zijn hulpje, een eigen bedrijf opzette dat nog steeds goed loopt. Al deze verhalen maken de taak voor Bob niet makkelijk. Net zoals Annie Proulx zelf heeft gedaan gaat de hoofdpersoon Bob Dollar bij de oude bewoners op bezoek om hun verhalen aan te horen waardoor we een prachtig beeld krijgen van de panhandle met zijn uitzonderlijke inwoners, de cowboys. En ondanks dat de paarden zijn ingeruild voor auto's, de muildiertransporten eerst door de spoorlijn en vervolgens door de vrachtwagens, beschouwen de cowboys zichzelf nog als cowboys met de bekende laarzen en hoeden. Wat de oorzaak is geweest van de ondergang van de groots wuivende grasvlaktes met bisons en kleine welvarende dorpjes, daar is men het niet over eens. Nu staat de panhandle weer voor een grote verandering, dit keer veroorzaakt door de grote industriële varkensboerderijen die alleen maar het water op zullen maken, vreemde mensen met vreemde scholen en godsdiensten zullen introduceren, maar omdat alles geautomatiseerd is, niet voor nieuwe werkverschaffing zullen zorgen, alleen maar voor vervuiling en overlast.
Naast Bob Dollar is Ace Crouch de meest belangrijke persoon: van een simpel jongetje dat in de leer ging als molenaar (in de panhandle zorgen de molens ervoor dat het water wordt opgepompt, als ook de olie) bij de uit Kampen afkomstige Nederlander Habakuk ontpopt hij zich als noeste werker. Dat het Bob Dollar-verhaal vooral in het begin wat mager is naast het machtige portret van het Wilde Westen geeft niet zo. Tenslotte ligt Annie Proulx' grootste kracht in het beschrijven van de kleine mensen in het grote Amerika, in het haast schilderen van de grootse landschappen en hun weerbarstige natuur. Ook in dit boek van Proulx zijn de personages eenvoudige hardwerkende mensen die leven in de ruige Amerikaanse natuur, dit keer is dat de zogeheten 'panhandle' in het noorden van Texas en Oklahoma. De kleurrijke personages vormen ieder met hun eigen verhaal een boeiend geheel.Deze talloze verhalen worden bij elkaar gehouden door een eenvoudig hoofdverhaal, waarin Bob Dollar als de buitenstaander figureert die zich probeert in te mengen tussen de plaatselijke bevolking van de 'panhandle', een gebied dat zich kenmerkt door droogte, ranches, koeien en cowboys. Minpunt is dat er door al die prachtige portretten en verhalen niet veel vaart in het boek zit. Maar Proulx' vertelkunst en gevarieerde taalgebruik, gekenmerkt door compactheid en krachtige metaforen, maken dat je door blijft lezen. Pas tegen het einde van de roman volgen de ontwikkelingen elkaar plotseling vrij snel op en worden de gebeurtenissen zelfs dramatisch, hoewel altijd met een komische ondertoon. Want een van de kenmerkendste eigenschappen in Proulx' werk, ook in dit boek, is de ingehouden humor. Proulx zou Proulx niet zijn als in haar werk niet haar grote betrokkenheid bij het Amerikaanse landschap zou doorklinken. Dit onderwerp is dan ook op bijna iedere pagina aanwezig. Bob komt door zijn baan als locatieverkenner tussen twee tegenovergestelde belangengroepen in te staan. De ene groep vertegenwoordigt economische belangen en de andere welzijnsbelangen. Uiteraard komt hij tot de conclusie dat het werk niks voor hem is omdat hij niet achter de economische belangen van de varkensfokkerijen kan staan. En uiteindelijk winnen de vertegenwoordigers van de welzijnsbelangen ook hun strijd tegen de varkensfokkerijen. Het goede overwint het kwade, het oude het nieuwe.
Het boek is meer een grote verzameling miniverhalen dan een echte roman, uitstekend geschreven, met humor, veel kennis van zaken en een groot gevoel voor plaats en tijd.
Annie Proulx :-1935 De schrijfster is geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut als dochter van George,Napoleon Proulx en Lois Nellie Gill. Ze liep school aan Deering High School in Portland,Maine en studeerde in de jaren '50 een tijdje aan het Colby College in Waterville.waarna ze in 1955 huwde met H. Ridgely Bullock. Uit dit huwelijk heeft ze een dochter Sylvia , Marion , die na de scheiding bij haar vader opgroeide. In de late jaren 60 neemt ze haar studie terug op aan de University of Vermont en behaalt er cum laude een B.A. in geschiedenis in 1969.Toendertijd huwde ze met James Hamilton Lang , de vader van haar zoon Morgan en stiefvader van Jon en Gillis .Ze behaalde in 1973 een M.A. aan Sir George Williams University van Montreal . Ze zorgde als alleenstaande moeder voor haar kinderen door allerlei baantjes aan te nemen, onder andere als journaliste. Ze leidt graag een leven in afzondering en weet te overleven in de jungle. Ook kan ze een huis bouwen, jagen, vissen en koken. Ze is wars van glamour en ze voelt zich uitermate betrokken bij het welzijn van het Amerikaanse landschap, wat terug te vinden is in haar werk. Haar landschappen variëren van de moerassen in Florida tot de rotsachtige en ruige kust van Newfoundland, van de stoffige vlakten van Texas tot de bergen van Montana. Soms is het landschap ontoegankelijk en ruw, maar altijd levend, ademend en ongetemd. Haar hoofdpersonen leven vaak in de ruige Amerikaanse natuur en zijn eenvoudige, hardwerkende mensen. Haar personages worden gevormd door het landschap, en met landschap bedoelt ze dan ook het klimaat, de geologie, insecten en andere dieren, landbouw, mijnen, tradities, alle onderliggende sociale en economische factoren. Haar werk kenmerkt zich, naast de liefde voor het Amerikaanse landschap, door ingehouden humor. En haar boeien vooral "situaties waarin alles op het punt staat te veranderen". Haar schrijfstijl is compact en doordrenkt met krachtige metaforen. Voor haar werk heeft ze diverse prijzen ontvangen, waaronder ; PEN/Faulkner Award 1993 voor Postcards Pulitzer Prize for Fiction 1994 voorThe Shipping News National Book Award for Fiction 1994 voor The Shipping News Guggenheim Fellowship 1993
Het boek Scheepsberichten is verfilmd. Het werd voor verfilming aangepast door Lasse Hallstrom in 2001, met in de hoofdrol Kevin Spacey als hoofdpersoon, Quoyle.
Brokeback Mountain, is geregisseerd door Ang Lee met sterren als Heath Ledger en Jake Gyllenhaal gebaseerd op een van de korte verhalen uit de verhalen bundel, Close Range, en kwam uit in december 2005.
QUOTES
"Gritty, authoritative stories of loving, losing, and bearing the consequences. Nobody else writes like this, and Proulx has never written better." - Kirkus Reviews. Ms. Proulx writes with all the brutal beauty of one of her Wyoming snowstorms. Her people not only 'stand' the bad luck and heartbreak that comes their way; they stare it down with astonishing strength, and sometimes they manage to triumph." - Wall Street Journal "This is splendid material, set out with pain and compassion but above all with a shrewdness of observation. . ." - New York Times
By delving into the historical intrigue of Sir John Franklin's infamous adventure, McGregor has ventured in a new direction, departing the psychological thrillers that have been her mainstay.
QUOTES van de schrijfster.
"I love to look behind historical events and present them from a personal viewpoint,"
"History can seem very dry on the page, and I like the challenge of unraveling a story and finding the human interest behind it."
***
Jo Harper , een succesvolle jonge journaliste , heeft slechts haar twee jarig zoontje Sam als tastbare en zeer geliefde herinnering aan haar relatie met Douglas overgehouden. Wanneer Sam ernstig ziek wordt , is er niet veel hoop voor hem: alleen een beenmergtransplantatie met als donor zijn volwassen halfbroer John zal hem kunnen redden. Maar John is onvindbaar. Hij geeft zichzelf de schuld van het dodelijke ongeluk van zijn vader Douglas en heeft zich teruggetrokken uit de bewoonde wereld. Hij heeft zich ten doel gesteld zijn vaders droom te voltooien , de zoektocht op de onhergbergzame,ijzig koude Noordpool ,naar de restanten van de historische ontdekkingsreis in 1847 van Sir John Franklin, die met zijn bemanning strandde toen hij zocht naar een Noord-West doorgang.
Terwijl de ziekte zich bij Sam steeds verder openbaart , vecht Jo in een wanhopige race tegen de klok om het leven van haar zoon en de ziel van haar stiefzoon te redden. Het ijskind is een diep ontroerende roman over hoop en wanhoop, opoffering en liefde en over het doorzettingsvermogen van een vrouw, die weigert zich bij het noodlot neer te leggen.
Elizabeth McGregor
-ook gekend als Holly Fox
Elizabeth McGregor is geboren in Warwickshire en leeft nu, met haar dochter Kate ,in Dorchester . Vroeger oefende zij het beroep uit van : een hopeloos verveelde maar trouwe servante, van een gelukkige,maar meestal overspannen lerares en een ongeschikte en bijna bankroete antiquairiste. Momenteel is zij een award-winnende schrijfster van meer dan honderd korte verhalen en gevierde auteur van een tiental psychologische thrillers. Het geschreven woord heeft McGregor van kindsbeen af gefascineerd. Zo herinnert zich ,dat ze als jong meisje in boekwinkels stond en "absolutely thrilled was ,with the whole experience." Haar liefde voor het schrijven van essais en het tekenen wekte verwondering op bij haar meer wetenschappelijk aangelegde broers , maar dit alles belette haar niet om zich reeds op tien jarige leeftijd door een boek als " Wuthering Heights " te wurgen. .McGregor schreef haar eerste roman , toen ze achttien was.Twintig jaar later publiceerde ze voor het eerst en sindsdien bracht ze twee comedies onder de schuilnaam Holly Fox en tien romans onder eigen naam uit.
1996, Houten: Van Reemst, 350pag., ISBN 90-410-0379-7 vert.van:The Homing (1994, New York: Fawcett Columbine), vert.door: Annemarie Verbeek
"Saul jaagt je de stuipen op het lijf
met deze razende, gonzende horror-shocker "
*** De zestienjarige Julie Spellman is zojuist met haar moeder verhuist naar het vredige Pleasant Valley.Maar de rust van de vallei verandert snel in een afgrijselijke nachtmerrie.Op een dag wordt Julie gestoken door een bij, een steek die bijna dodelijk was geweest.Carl Henderson , de deskundige op het gebied van insecten arriveert net op tijd in het ziekenhuis. Hij dient Julie een tegengif toe. Tot verbazing van haar moeder herstelt ze meteen.Het meisje ziet er weer gezond uit alsof ze nooit ziek is geweest.Maar dan gebeuren er dingen met Julie die ze niet aan haar familie kan uitleggen.Haar lichaam en geest worden beheerst door een vreemd wezen- dooe een afgrijselijke macht met een onstilbare dorst naar de dood van zijn nietsvermoedende buit...
Verrassend goed plot maar geen aanrader voor mensen met een gevoelige maag.
JOHN SAUL :-1942
John Saul is geboren op 25 februari 1942 in Pasaneda ( Californië) en groeide op in Whittier. Hij volgde verschillende colleges , zonder ooit echt ergens af te studeren..Hij had gedurende vijftien jaar meerdere jobs, terwijl hij inmiddels wachtte om eens een boek te schrijven dat zou gepubliceerd worden. Zijn eersteling " Suffer the Children ", behaalde alle bestsellerlijsten in Amerika en was ook zeer succesvol in Canada. De meeste van zijn volgende boeken vinden we terug in alle bestsellerslijsten en worden wereldwijd gelezen. Hij leeft part-time in The Pacific West ,in Seattle of The San Juan Islands,en op het grote eiland Hawai.
1995, Amsterdam: J.M. Meulenhoff, 431pag., ISBN 90-290-4663-5, 1e druk oktober 1995 vert.van: After Dark (1995), vert.door: Jan Willem Bos
***
Laura Rizzatti, tijdelijk werkzaam voor opperrechter Robert Griffen van het Hooggerechtshof van Oregon, wordt 's avonds laat vermoord aangetroffen in het verlaten gerechtsgebouw. Er zijn geen verdachten en geen aanwijzingen. De volgende maand komt Griffen zelf om het leven door een autobom op de oprit van zijn huis in Portland. Ditmaal is er echter wel een verdachte: in een schokkende opeenvolging van gebeurtenissen wordt Abigail Griffen, de hoog aangeschreven officier van justitie bij het Openbaar Ministerie van Multnomah County en echtgenote van opperrechter Griffen, van wie ze zich wil laten scheiden, beschuldigd van moord met voorbedachten rade... Matthew Reynolds, één van Amerika's beroemdste strafpleiters, leeft enkel voor zijn werk en heeft geen vrienden.Zijn enige zwakheid bestaat erin dat hij tot over zijn oren verliefd op Abigail Griffen wordt, En Abbie Griffen zit in nesten. Eens was ze de aanklager in de zaak van Charlie Deems, die toen de doodstraf kreeg, maar later weer vrijkwam door procedurefouten.De rechter die voor zijn vrijstelling zorgde was haar echtgenoot . Nu is Deems uit op weerwraak. Hij schaduwt Abbie in haar huis en op haar landhuis.Wanneer Abbie's man omkomt door een autobom, wordt Deems verdachte nummer één , temeer hij reeds ervaring heeft met autobommen.Maar waarom gelooft de politie hem, wanneer hij zegt dat hij niets met de zaak te maken heeft en Abbie als de schuldige aanwijst ? Abigail wordt beschuldigd en neemt Matthew Reynolds als haar verdediger.Al snel staat Reynolds voor een dilemma: moet hij recht doen gelden of de stem van zijn hart volgen? Het is Margolin vooral te doen om de lezer steeds opnieuw te vloeren met plotselinge onthullingen. Niets is wat het lijkt, tot op de laatste bladzijden, waar er op de valreep nog een reusachtig konijn uit de hoed wordt getrokken .
Phillip Margolin -1944
Phillip Margolin, groeide op in New York City en Levitttown (New York) Hij behaalde in 1965 een Bachelor's Degree in Government aan American University.De volgende twee jaar diende hij als vrijwilliger bij het Vredeskorps in Liberia. en in 1970 maakte hij zijn studies af aan de New York University School of Laws. Margolin vertrok daarna naar Oregon waar hij klerk werd bij Herbert M. Schwab, de opperrechter van het Oregon Court of Appeals.Nadat hij op het advokaten -kantoor van het Multnomah County District werkte , opende hij zijn eigen praktijk in Portland. Hij is een bekend strafpleiter in Portland (Oregon). Hij behandelde in zijn carrière meer dan dertig moordzaken en verdedigde met succes twaalf verdachten in doodstrafzaken.Na 24 jaar als strafpleiter wordt hij full-time schrijver. Hij debuteerde met het boekKroongetuige en ontving een nominatie voor de Edgar Award. Margolin was gastauteur in De Maand van het Spannende Boek 1997 (hij schreef de cadeauthriller Rookgordijn) en publiceerde verschillende thrillers bij Uitgeverij Meulenhoff. Eind 2005 verscheen bij De Boekerij de thriller Het verloren meer. Margolins rechtzaalthrillers behoren tot de top van de Amerikaanse misdaadliteratuur en bereiken zonder uitzondering de New York Times-bestsellerlijst. Margolin is getrouwd met Doreen Stamm Margolin (tevens zijn vennoot) en is de vader van twee kinderen.
Uit de pers:
Mooie spannende openingsscènes Vrij Nederland
Niets is wat het lijkt, tot op de laatste bladzijden NRC Handelsblad
Een schitterend gebrek. Uitgeverij : De Arbeiderspers -2004
-Hardcover- : -239 pag. ISBN : 902952345X
'The plot is suspenseful and there are as many dramatic turns in her life as in that of her famous lover. In Lucia's Eyes makes Lucia a figure well worthy of a place in the Casanova mythology.'
"Als ik één ding kan is het liefhebben. Dat lijkt niet veel bijzonders, maar ik ben er trots op. Ik heb het geleerd zoals een zwerfhond leert zwemmen: omdat hij met de rest van de worp in een jutezak werd gepropt en in een snelstromende rivier is geworpen. Die ene die het tegen alle verwachting in gered heeft, dat ben ik. Met in mijn oren het gejank van allen die het niet haalden, moest ik leren ergens van te houden. Ik ben niet ondergegaan. Ik heb de kant bereikt. Ik heb lief.
***
Tijdens een grootse bruiloft op het landgoed Pasiano in Italië wordt Lucia, de beeldschone dochter van de conciërge , smoorverliefd op de zestienjarige Casanova. Voor haar, maar ook voor de jongeman die de geschiedenis in zou gaan als 's werelds grootste minnaar, is dit de eerste grote liefde. Het jonge stel belooft elkaar wel eeuwige trouw , maar omwille van haar jeugdige leeftijd ( veertien jaar) belooft Casanova later terug te keren om zich met haar te verloven .Maar als hij na enige tijd terugkeert, is ze verdwenen. Dit tekent voor de rest van zijn leven zijn beeld van en omgang met vrouwen. Ondertussen zal Lucia opgevoed worden tot een echte dame. Helaas slaat het noodlot toe: Lucia krijgt pokken, overleeft de ziekte maar haar gezichtje is voor altijd verminkt...
Lucia zal net als Casanova door Europa zwerven en als hun wegen elkaar dan weer kruisen, is het maar de vraag of ze elkaar weer zullen liefhebben. In zijn memoires vermeldt Casanova terloops dat Lucia een van de weinige vrouwen is die hij ooit onrecht heeft aangedaan. Maar hoe? Wat is er werkelijk gebeurd? Waarom deed Lucia afstand van haar geluk? Een schitterend gebrek is haar verhaal, het verslag van een uitzonderlijk leven.
De roman speelt in de achttiende eeuw, de tijd van de Verlichting, ook wel de Eeuw van de Filosofen genoemd. Een tijdperk waarin men streed tegen bijgeloof, vooroordelen en tegen instanties die deze in stand hielden. Het motto: blijf je eigen verstand gebruiken. Door nieuwsgierig te zijn en steeds meer te leren kun je je leven verrijken. Met deze trend nam de wetenschap een hoge vlucht in de achttiende eeuw. Waar Casanova (1725-1798) in deze eeuw allemaal heeft uitgehangen kan men in Casanova's bekendste werk en biografie lezen: 'Histoire de ma vie'. 'De geschiedenis van mijn leven' werd oorspronkelijk uitgegeven in 1820. Hoewel Casanova zich in dit werk voordoet als een ware vrouwenveroveraar en deze romantische titel hem zo in de overlevering heeft vereeuwigd, had Casanova vele andere talenten. Zijn ruimdenkendheid bracht hem in contact met onder andere Voltaire, Benjamin Franklin en andere grote geesten uit de achttiende eeuw. Zijn turbulente leven als zoon van toneelspelers bracht hem door heel Europa en naar Turkije en in Rusland. Hij was doctor in het burgerlijk en kerkelijk recht maar ook avonturier, rozenkruiser, vrijmetselaar, gokker en bedrieger tot zakenman en geheim diplomaat aan toe. Toch heeft Arthur Japin gekozen voor een andere hoofdpersoon: ene Lucia die in Casanova's autobiografie te boek staat als een van de weinige vrouwen die hij ooit onrecht heeft aangedaan. 'Een schitterend gebrek' is het verhaal van het meisje Lucia die op vroege leeftijd viel voor de charmes van Casanova, maar door een 'gebrek' besloot de jongeman die toen vele ambities had, niet op te zadelen met een vrouw die niet representatief zou zijn in de kringen die toen de dienst uitmaakten. Haar leven gaat dwars door de achttiende eeuw waar ze Anna Morandi Manzolini ontmoet, in dienst is van Zélide die vliegmachines ontwerpt, de broeders Venuti ontmoet en het wonder van de net opgegraven stad Herculaneum aanschouwt. De broeders Venuti legden in 1738 in Italië nabij Napels een door lava bedolven stad bloot, Herculaneum. Niet lang erna werd ook Pompeii ontdekt. Men beschouwt deze opgravingen als de wieg van de archeologie. Anna Morandi Manzolini (1716-1774) was een vrouwelijke wetenschapster in Bologna die als een van de weinige dames in die tijd een leerstoel aan de universiteit kreeg aangeboden. Zij werd vooral bekend door de anatomisch gelijkende kopiën in was die ze maakte van het menselijk lichaam, waarbij alle spieren te zien waren. Modellen die nu op alle leerinstellingen worden gebruikt en die men in haar tijd vanuit heel Europa bij haar bestelden.
In Amsterdam komt ze omdat die stad zo ruimdenkend en tolerant is. Echter niet wat de joden betreft, waardoor Lucia zelfs in een 'spinhuis' belandt, de gevangenis waar de vrouwen achter tralies bloot stonden aan het vermaak van het volk. Het enige beroep dat in Amsterdam voor Lucia was weggelegd was het oudste beroep van de wereld: hoer. Het begint wanneer Lucia, vele jaren later, Casanova in een Amsterdams bordeel bij toeval opnieuw tegen het lijf loopt. Hij heeft er geen weet van dat zij het is omdat ze haar door de pokken mismaakte gezicht onder een sluier verbergt, en hij probeert haar te veroveren op de van hem bekende wijze. Ze ziet er uit als een vrouw van 50. Geschokt concludeert hij dat zij de enige vrouw is die hij ooit onrecht heeft gedaan. Daar eindigt het verhaal zoals Casanova het zelf, in zijn memoires (kort) vertelt. Japin vertelt het verhaal vanuit Lucia's perspectief. Waarom heeft ze haar grote liefde (want dat was hij) opgegeven? Wat heeft dit betekend en hoe is ze tot de hoererij gekomen? Wat doet dit weerzien haar?
Voor Lucia is de schokkende confrontatie aanleiding tot een reconstructie: haar jeugd in de Veneto, haar kortstondige maar heftige liefde voor Giacomo, de verwoestende ziekte die haar trof, haar vlucht naar Amsterdam en haar werk als hoer. Langzaam wordt duidelijk dat haar verdwijning geen verraad was maar een daad van liefde. Ze wilde zijn carrière niet dwarsbomen. Ten slotte verricht zij de truc die hem verlost van zijn herinnering aan haar en die haarzelf bevrijdt van haar verleden.
Wanneer Lucia haar jeugdliefde weer ontmoet, beseft ze een heel belangrijk iets. Ze heeft al die tijd een spook nagejaagd en hierdoor niet bij haarzelf stilgestaan. Ze heeft teveel de rede achterna gelopen en niet haar gevoel. Dan besluit ze zonder veel na te denken te doen wat haar hart haar ingeeft. Dat zal haar uiteindelijk doen belanden in een geheel andere verlichte maatschappij. Arthur Japin kreeg grote bekendheid met zijn debuutroman 'De zwarte met het witte hart' (1997), een semi-historische roman over twee zwarte prinsjes uit Afrika die in de negentiende eeuw in Leiden kwamen studeren. Zijn volgende roman, 'De droom van de leeuw' (2002) was meer een eigen historische roman en speelt in de jaren 70 in Rome te midden van de Italiaanse filmwereld. In 'Een schitterend gebrek' komt Japin weer in volle glorie terug door geschiedenis te vermengen met zijn fantasie. Niet alleen de historische karakters geven de tijdsgeest van de achttiende eeuw aan, ook Japin's stijl en verdere inhoud nemen je mee naar een tijd waarin het individuele denken je een stuk verder bracht en waarin de tijd bol stond van nieuwe wetenschappen. Het mooie verhaal over Lucia en haar Casanova geven de achterzijde van de Casanova-medaille weer, maar het verhaal geeft ook een schitterend beeld van hoe men in de achttiende eeuw in Amsterdam leefde. Zoals Giacomo Casanova in zijn boeken graag de randfiguren uit zijn maatschappij belichtte, schrijft Japin nu over een aantal van die mensen en hun omgeving. De prostitutie, de uitgaansgelegenheden en de spinhuizen. Misschien zijn de personen zoals Lucia en Zélide niet helemaal historisch verantwoord, de tijdsgeest uit het boek is het zeker. Een schitterend gebrek werd in 2004 bekroond met de Libris Literatuurprijs. Uit het juryrapport: "Een schitterend gebrek is een rijke, stijlvolle roman, met een even geraffineerde als geheimzinnige plot". De roman werd ook genomineerd voor de NS Publieksprijs en bekroond met de Inktaap (jongerenprijs).
Arthur Japin (1956)
Arthur Japin , geboren te Haarlem op 26 juli 1956,wilde al in zijn kindertijd zo nu en dan iemand anders zijn. Zijn vader (Bert Japin) was onder andere toneelrecensent. De liefde voor het toneel zat er al vroeg in. Zo nu en dan iemand anders zijn... Hij werd erg gepest, mishandeld zelfs, geestelijk en lichamelijk. Hij bevond zich in een isolement. Zijn vader pleegt zelfmoord als hij 13 jaar is. Het pesten ging door tot hij 16 is. Het scheppen van een fantasiewereld, de vlucht uit de realiteit was nodig om te overleven. Na de middelbare school kiest hij ervoor om van het 'nu en dan iemand anders zijn' zijn vak te gaan maken. Arthur Japin vertrekt na het gymnasium naar Londen, om een opleiding te gaan doen aan een toneelschool in Londen, The School of Dramatic Arts. Terug in Amsterdam studeert hij vervolgens twee jaar Nederlandse Taal en Letterkunde en stapt dan over naar de Kleinkunstacademie. In 1982 studeert hij hier af. Hij speelt diverse rollen voor radio, film en televisie (bijv. enkele bijrollen in de film 'Flodder' en de TV-serie 'Onderweg naar morgen') en op het toneel bij o.a. Toneelgroep Centrum en de Theaterunie, en hij zingt een kleine rol bij de Nederlandse Opera. In 1987 stopt hij met acteren en begint te schrijven. In 1996 debuteert hij met Magonische Verhalen, dat - evenals zijn latere boeken - wordt uitgegeven bij De Arbeiderspers. In 1997 volgt (als resultaat van 10 jaar onderzoek): De zwarte met het witte hart. In de tussenliggende periode schrijft Japin ook scenarios, hoorspelen en toneelstukken, waarmee hij diverse literaire prijzen won. In 2000 worden enkele Magonische Verhalen verfilmd. In maart 2002 verschijnt De droom van de leeuw, een grote roman over liefde en verbeelding. In 2003 wordt Een schitterend gebrek gepubliceerd, dat het jaar daarop de Libris literatuurprijs ontvangt. Het boek werd vertaald in het Engels als : " In Lucia's Eyes " en komt voor in de shortlist voor de IMPAC Award 2007 in Ierland. Voor de opera naar De zwarte met het witte hart schreef hij het libretto (première 2007). Japin woont tegenwoordig in Utrecht.
Uitgeverij : Luitingh -Sijthoff -paperback 497 pag. vertaling van " THE BLACK ANGEL "-2005 vert.uit het Engels: Pieter Janssens ISBN 90-245-5597-3
." To those who have been forsaken, hell has no geography."
***
Een jonge vrouw wordt in de duistere achterbuurten van New York ontvoerd. De daders denken dat niemand om haar geeft of naar haar op zoek zal gaan. Ze hebben het mis: privédetective Charlie Parker kan de wanhoop van haar moeder niet negeren. Hij duikt erin, hoewel zijn eigen jonge gezin gevaar zou kunnen lopen. Als hij al snel met geweld te maken krijgt, realiseert Parker zich dat de verdwijning van de vrouw deel uitmaakt van een ouder geheim. Dat geheim is verbonden met een middeleeuwse 'kerk van beenderen' in Oost-Europa, een bloedbad in een Frans klooster in 1944 en een mythische schat, de Zwarte Engel, die al sinds mensenheugnis gezocht wordt door kwade geesten. De Zwarte Engel is geen verzinsel. Hij bestaat echt, en zijn geheimen zouden wel eens een heel ander licht op Parkers afkomst kunnen werpen..De Zwarte Engel is een duistere thriller vol vaart, waarbij de onderkant van de samenleving en het bovennatuurlijke elkaar aanvullen, in een wereld zoals alleen Connolly die kan beschrijven.
Zijn schrijfstijl is lekker vlot en het verhaal dat hij heeft verzonnen is echt bizar. In eerste instantie wil je weten wat er met het meisje is gebeurd, maar later wil je als lezer alleen nog maar weten waar die mysterieuze schat te vinden is.Men wil steeds roepen dat Charlie Parker moet oppassen voor al die duistere figuren, want door deze speurtocht brengt hij ook zijn eigen leven in gevaar Als lezer volg je verschillende personages, zoals Charlie Parker en zijn gezin, de familie van het vermiste meisje, de daders en andere mysterieuze figuren. Je weet als lezer soms veel meer dan de detective. Het liefst zou je schreeuwen waar hij moet zoeken, maar helaas kan dat niet. Zelfs Parker zelf weet niet altijd het verschil tussen schijn en werkelijkheid. Het boek laat een aantal mogelijkheden open en het is aan de lezer om zijn eigen oordeel te vormen. In die zin zijn zijn boeken geen gemakkelijke detectives waarin in het allerlaatste hoofdstuk blijkt dat de butler het heeft gedaan. De auteur lijkt gefascineerd door de oorsprong van het kwaad en zijn fascinatie gaat vooral uit naar de gevolgen ervan in het leven van doodnormale mensen. Parker zelf is bijvoorbeeld volkomen getraumatiseerd geraakt door wat hij heeft meegemaakt. Het kwaad valt uiteindelijk ook niet te verklaren. Mensen zijn in staat tot de meest verschrikkelijke dingen om de meest onzinnige redenen.'De kracht bij de auteur is ,dat hij zo beeldend kan schrijven, zodat je het helemaal voor je ziet.
"Schrijvers zijn wat dat betreft net eksters. We zijn constant op zoek naar bijzondere locaties en opvallende verhalen om later ooit een keer te gebruiken.'. zegt Connolly.
John Connolly houdt er zo zijn eigen werkmethode op na. Vooreerst bedenkt de man thrillers met genoeg verhaalstof voor wel drie boeken. Hij schuwt ook de grote thema's als schuld, boete en verlossing niet. Vervolgens lardeert hij zijn alinea's met talrijke bijna documentaire feiten en weetjes. Ten slotte bedenkt hij een ware menagerie van überschurken die met elkaar wedijveren in verdorvenheid. Connolly is een briljante tekenaar van omgevingen en ook van de sferen waar mensen in verkeren. De Zwarte Engel is echt een adembenemende duistere thriller.
CONNOLLY, John -Dublin 1968
John Connolly
, is geboren op 31 mei 1968 in IERLAND .Hij is de eerste niet-Amerikaanse schrijver die de US Shamus Award heeft gewonnen, debuteerde met Een dode ziel en werd daarmee meteen tussen de beste thrillerauteurs ter wereld geplaatst. Every Dead Thing, ( Een dode ziel) werd kritisch onthaald , maar werd genomineerd voor the Bram Stoker Award for Best First Novel en won later the 2000 Shamus Award for Best First Private Eye Novel . Connollys , eerste roman laat ons kennis maken met de anti-held Charlie Parker, een vroegere politieman , die jacht maakt op de moordenaar van zijn vrouw en kind.Sindsdien verschenen van zijn hand meerdere boeken in de polulaire Parker series .De auteur woont in zijn geboortestad "Rialto"-Dublin , waar hij zijn boeken schrijft, maar verblijft ook veel in MAINE in de V..S., waar hij al zijn boeken situeert. Connolly had eerder vijf jaar gewerkt als free-lance- journalist bij The Irish Times , als barman, kelner , en als bediende in een Harrods-winkelafdeling in Londen. Hij behaalde een B.A in Engels aan het Trinity College in Dublin ., en een M.A in journalistiek aan Dublin City University. Vrij vlug was hij gefrustreerd door zijn job als journalist en begon hij in zijn vrije tijd aan Every Dead Thing te schrijven.. Omdat hij in iedere roman zijn plot's in Maine laat afspelen en dit gekoppeld aan een grote portie suspens en het paranormale , zijn er vergelijkingen ontstaan met het werk van Stephen King, alhoewel beide schrijvers een totaal verschillende stijl hanteren.
Hij werd beinvloedt door oudere auteurs als Ross Macdonald
, James Lee Burke en Ed McBain , en wordt geprezen om zijn rijke en introspectieve prozastijl ,die zeer zelden gebruikt wordt door andere schrijvers in dit genre. Verder is hij een gepassioneerde lezer.en muziekverzamelaar .Hij kookt graag en gaat naar de gym .als tijdverdrijf.
Recensies :
'De ongeëvenaarde meester van de duistere thriller.' Guardian
'Connolly produceert zeldzaam goede boeken - intelligent en prachtig geschreven.' Mark Billingham, Daily Mail
Niet veel auteurs zouden kunnen wegkomen met een thriller waarin het bovennatuurlijke zo overduidelijk een hoofdrol speelt. John Connolly kan het.' Crimezone.nl over Kwade geesten
Marga Minco Het bittere kruid. Een kleine kroniek
Bert Bakker, Amsterdam (1957)
Er rijdt door mijn hoofd een trein vol joden, ik leg het verleden als een wissel om...
Bert Voeten
***
Tijdens het joodse paasfeest worden er ongezuurde broden en bittere kruiden gegeten.,dit ter herinnering aan de slavernij. Niet alleen de slavernij in Egypte, maar ook de holocaust is een bittere tijd voor de joden geweest. De Tweede Wereldoorlog en de gevaren van joodse onderduikers vormen het hoofdbestanddeel van Het bittere kruid. Het is een oorlogsroman. Minco's eersteling, is na het dagboek van Anne Frank het meest gelezen boek over de joodse ervaring van de bezetting in Nederland. De familie van Marga woont in Breda. Na de Duitse inval krijgen ze het steeds moeilijker omdat ze joods zijn: ze worden opgeroepen voor het werkkamp, de ouders worden gedwongen te verhuizen naar het Judenviertel in Amsterdam en Bettie de zus van Marga wordt als eerste van de familie tijdens een razzia opgepakt. Marga besluit ook naar Amsterdam te reizen om zich bij haar ouders te voegen.De vader van Marga is een optimistische man die denkt, of misschien doet hij het zo voorkomen, dat het allemaal wel mee zal vallen met de Duitsers.Margas moeder ziet de toekomst somberder in. Zij stelt voor om mooie portretfotos te laten maken als aandenken voor later. Op een zekere dag is er een razzia en haar ouders worden opgepakt. Marga weet echter te ontsnappen. Margas broer Dave en zijn vrouw Lotte reizen met Marga naar Utrecht: daar is een onderduikadres. Lotte wordt echter opgepakt en Dave meldt zich vervolgens vrijwillig. In Utrecht blijkt er geen plaats te zijn voor Marga. Ze gaat terug naar Amsterdam. Via Wout, een kennis, krijgt Marga een onderduikadres op het platteland. Als haar geld op is, besluit Marga de boerenfamilie niet meer tot last te zijn. Wout regelt een nieuw persoonsbewijs en een nieuw onderduikadres. Daar blijft Marga tot de oorlog voorbij is. Na de oorlog zoekt zij haar oom in Zeist op. Deze oom heeft bericht gekregen dat zijn hele familie omgekomen is, maar toch staat hij iedere keer bij de tramhalte te wachten of er toch nog niet iemand terugkomt. Wanneer deze oom gestorven is, gaat Marga nog een keer naar Zeist. Eigenlijk vindt ze het nu vreemd dat haar oom niet meer bij de tramhalte staat en ze vraagt zich af waarom zij zelf niet blijft wachten. Maar ze komt tot de conclusie dat ze het geloof van haar oom mist, ze weet dat er niemand terugkomt. Het bittere kruid begint als de oorlog een paar dagen bezig is en eindigt na de bevrijding. De vertelde tijd is dus zon vijf jaar. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Hier en daar zijn er flash-backs: herinneringen aan de tijd van voor de oorlog. Vlak voor de herdenkingsdagen van mei 1957 wordt Het bittere kruid gepubliceerd, de roman waarin ze haar eigen ervaringen tijdens de oorlog beschrijft, al is de hoofdpersoon in het boek tien jaar jonger dan zij destijds was. Het boek maakt veel indruk, vooral door de sobere stijl. Steeds voelbaarder worden voor de jonge hoofdpersoon en haar familie de anti-joodse maatregelen van de Duitsers.De sobere stijl is typerend voor Minco's manier van schrijven, het is vooral haar streven, en dat bereikt zij door eindeloos te schrappen. Over een dramatische gebeurtenis moet je sober schrijven, zegt ze ,anders wordt het melodrama. Ze wilde zoveel mogelijk informatie geven in een klein stukje. Haar voornaamste thema's zijn oorlog, verdriet enz. Dit komt vooral omdat zij zo goed kan schrijven over oorlog omdat ze die zelf heeft meegemaakt, ze wil laten zien hoe het toen was.
'Het bittere kruid is autobiografisch, ik moest mijn adem inhouden om het te schrijven. Ik heb er dus zelf schuld aan en moet de consequenties dragen.'
In de meeste verhalen en romans die daarop volgden gaat het ook over gebeurtenissen in de oorlog. Of de oorlog is het scharnierpunt tussen de onbezorgde tijd ervoor, toen ze te midden van haar familieleden leefde, en de kale tijd erna, toen er niemand meer was.Want hoeveel tijd er ook sinds haar jeugd is verstreken, het verleden dringt zich steeds scherp op. Er is voor haar personages geen verschil tussen wat ooit bestond en wat nu bestaat. Toen kan plotseling nu worden, de grens tussen heden en verleden weggevaagd. Minco probeert met zo weinig mogelijk woorden te schrijven.Vooral gevoelens worden niet weergegeven. Het is aan de lezer om er de juiste gevoelens bij te denken. Dit levert kale en sobere zinnen op. In haar schrijfstijl zit geen emotie, maar daardoor weet ze juist die emotie bij de lezer op te roepen.. Het is bekend als je ouder bent: je grijpt weer terug naar je kinderjaren. Je gaat de dingen die verder weg zijn scherper zien dan gebeurtenissen van kort geleden. De sprong naar vóór de oorlog wordt gelukkig steeds minder pijnlijk. Het zijn vastgestelde beelden geworden. Ze hebben een plaats gekregen: zoals je ze gezien hebt en zoals je ze altijd blijft zien. Daar ben ik aan gewend geraakt.''Ik heb na de oorlog alles erg willen verdringen,' zegt ze. 'Ik wilde er niet over praten. De namen niet noemen. Wilde het voor mezelf hebben. Dat was de houding van de meeste joden die alleen zijn overgebleven. Het werd een algemene zwijgplicht.'
Toch doorbrak zij het zwijgen met Het bittere kruid, de 'kleine kroniek' die in 1957 verscheen.Ik wilde voor een blijvende herinnering zorgen die hopelijk langer zou bestaan dan ik zelf ,zegt ze. Ja, dat is omgekeerd aan de wens van de meeste schrijvers die zelf willen voortbestaan na hun dood. Daarom heeft ze de ik-figuur geen naam gegeven en heeft ze haar veranderd, haar jonger gemaakt dan ze zelf was aan het begin van de oorlog. Het ging om hen, niet om haarzelf. Haar emoties heeft ze trouwens altijd achtergehouden. Dat is een eigenschap geworden.
' Ik geloof dat je karakter zich weerspiegelt in je werk. Ik kan alleen op een ingehouden manier schrijven.'zegt Minco.
'. 'HBK' - dat is de familieafkorting voor Het bittere kruid, haar evergreen die inmiddels meer drukken heeft beleefd dan ze zelf kan tellen en die, ook vanwege de zeer bescheiden omvang, door generaties scholieren is gelezen. .'Haar werk cirkelt telkens rond dezelfde plaatsen, voorwerpen en mensen, steeds weer belicht ze dezelfde geschiedenis vanuit een ander gezichtspunt Ze zegt ironisch: 'Ik had moeten wachten. Had één keer een dikke roman moeten schrijven. Dan was ik er ook in één keer vanaf geweest.' En vervolgt met ernst: 'Ik probeer zo mijn geheugen soepel te houden. Ik wil niet over hetzelfde schrijven, maar het komt er toch op neer. Kennelijk moeten dezelfde situaties steeds weer anders worden aangekleed. De onderwerpen zijn wel gevarieerd, maar de personages hebben allemaal wel een beetje dezelfde achtergrond.'
Wat ook een rol speelt in Het bittere kruid en terugkomt in haar andere werk zijn de voorwerpen.Ze krijgt de bezittingen van haar ouders niet terug. Het was ook al zo in Het bittere kruid, waarin het Bredase buurmeisje het tennisracket van de ik-figuur komt 'lenen'. Zij staat op het punt naar Amsterdam te vertrekken, naar het Judenviertel waar haar ouders wonen. 'Het zou zonde zijn als je al die leuke dingen hier liet staan,' zegt het buurmeisje monter. 'Ik had beter een tas mee kunnen nemen.'
In 'Het bittere kruid' schrijft Marga Minco over de Jodenvervolging tijdens de bezettingstijd. In korte hoofdstukken realiseert zij de sfeer van toenemende onzekerheid en angst. Zelfs als de bezetter toeslaat, blijft er nog een spoor van hoop om aan het lot te ontkomen. Met kleine middelen roept de schrijfster een sfeer op van dreiging, ongegronde hoop en verwachting, die precies weergeeft wat in die jaren in de harten van de vervolgden leefde.
Wat bij lezing meteen opvalt is de grote terughoudendheid in woordgebruik en in emoties. Er is sprake van een zekere 'woordeconomie'. Ook kan men spreken van 'understatements' als ze bijvoorbeeld geen een keer het begrip 'Duitser' noemt, maar wel uiterst suggestief de reacties van plaatsgenoten op handelwijze van de bezetter beschrijft. Wat over de stijl van Het bittere kruid is gezegd geldt ook voor enkele verhalen uit haar bundel De andere kant. Men leest bijvoorbeeld in het slotgedeelte van het verhaal Het adres ( dat gaat over een adres waar allerlei eigendommen van de Joodse vertelster worden bewaard die niet worden teruggegeven: "Ik nam mij voor het adres te vergeten. Van alle dingen die ik moest vergeten zou dat me het gemakkelijkst vallen." Een dergelijk suggestief slot kent trouwens ook het bittere kruid: de vertelster wilde dat ze evenals haar demente oom kon geloven aan terugkeer van familieleden. Marga Minco heeft een klein maar uniek oeuvre op haar naam staan. Behalve Het bittere kruid schreef ze verhalen, aanvankelijk voor het naoorlogse satirische tijdschrift Mandril, waarvan een deel is opgenomen in haar Verzamelde verhalen. Ze publiceerde twee novellen, De val en De glazen brug, twee romans, Een leeg huis en Nagelaten dagen, en maakte verschillende kinderboeken.
Het bittere kruid, bekroond met de Vijverbergprijs, is door de kritiek in binnen - en buitenland unaniem geprezen als een menselijk document van uitzonderlijk gehalte, waarin de schrijfster met een maximum aan soberheid en distantie de ondergang van een joodse familie tijdens het nazibewind getekend heeft. Vertalingen verschenen onder andere in Amerika, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Scandinavië, Hongarije, Rusland en China. In 2005 ontving ze de Constantijn Huygensprijs voor een halve eeuw consequent vakmanschap.
Marga Minco, eigenlijk: Sara Menco (Ginneken 1920),
Marga Minco werd op 31 maart 1920 in het Brabantse Ginneken geboren en groeide op in een orthodox-joods gezin. Haar geboortenaam is Sara, maar al snel wordt zij Selma genoemd. Vijf jaar oud verhuist Marga Minco met haar familie naar het naburige Breda, waar haar vader een belangrijke positie in de joodse gemeente krijgt. Onder invloed van zijn vrouw, een liberaal-joodse onderwijzeres, staat hij op den duur een minder streng-orthodoxe opvoeding voor zijn kinderen toe. Dat neemt niet weg dat de Mincos, net als andere joodse families in het katholieke Breda als anders werden beschouwd. Zij was gehuwd met de schrijver/dichter Bert Voeten(1918-1992).Een groot deel van haar werk is door oorlogservaringen gekleurd.Misschien is ze wel de meest gelezen schrijfster door middelbare scholieren.Dat heeft in de eerste plaats te maken met de grote zeggingskracht van haar stijl.: de vele understatements.Maar ook is haar proza eenvoudig en beknopt.Haar meeste verhalen,, novellen en romans hebben een beperkte omvang.Dat geldt ook voor haar debuut " Het bittere kruid "(1957) en voor de romans " Een leeg huis"(1966) in 1992 bewerkt als toneelstuk,en "De Val" (1983).De verhalen die niet direkt op de oorlog betrekking hebben gaan altijd wel over eenzaamheid en isolement.Het toeval, even absurd als tragisch speelt er een belangrijke rol in.Haar stijl is sober, men spreekt behalve van understatement ook wel van ' woord-economie' als men haar stijl wil karakteriseren.Tijdens de oorlog werden haar ouders opgepakt; zij wist aan de Duitsers te ontsnappen en bracht de oorlogsjaren onder de naam Marga Faes (de voornaam houdt ze aan) op onderduikadressen door. Ze was de enige van haar familie die de jodenvervolging overleefde, haar ouders, broer en zus kwamen om. Deze ervaring bepaalde in hoge mate haar leven, alsook haar schrijven. 'Ik kom altijd weer op die periode '40-'45 terug, ik wil het vaak niet, maar die jaren hebben mij het hevigst aangegrepen.'En: 'Door te schrijven over mijn leven, heb ik aan mijn leven een bepaalde vorm gegeven. Ik houd mij nu aan die vorm. Ik zie mezelf door de ogen van de schrijver die ik ben geworden.' In 2004 maakte zij de overstap naar De Bezige Bij en verscheen Storing. Het is een bundel van elf korte verhalen, die de schrijfster de afgelopen jaren schreef. De onderwerpen zijn verschillend, maar de stijl is steeds onmiskenbaar die van Minco: helder, precies, en met een ingehoudenheid die een maximum aan zeggingskracht bereikt. Hoe afwisselend de verhalen ook zijn, vaak komen zijdelings de oorlogsjaren in beeld: een opmerking of toevallige ontmoeting is aanleiding voor een herinnering, zoals in het verhaal 'December Blues', over een kortstondige verhouding tijdens de donkere bezettingsjaren. Het onvermogen om je eigen geschiedenis los te laten, dat is en blijft het grote thema in het werk van Marga Minco. Ze schrijft ook korte verhalen en kinderboeken, zoals: Kijk eens in de la uit 1963 en De verdwenen bladzij uit 1994. Ze krijgt in 1957 de Multatuli-prijs voor het verhaal Het adres en in 1958 ontvangt ze de vijverbergprijs voor Het Bittere Kruid. In december 1992 overleed haar echtgenoot, Bert Voeten. Sindsdien deelt ze het huis met haar oudste dochter Bettie.
Bibliografie :
1955 De verdwenen ambtsketen televisiespel voor kinderen 1957 Het bittere kruid. Een kleine kroniek roman 1959 De andere kant. Verhalen 1963 Kijk 'ns in de la kinderboek 1965 Het huis hiernaast novelle; in 1966 ingepast in Een leeg huis 1965 Terugkeer novelle 1966 Een leeg huis roman 1968 De trapeze kinderverhalen, met gedichten van Mies Bouhuys 1970 De dag, dat mijn zuster trouwde novelle 1970 De hutkoffer televisiespel 1974 Meneer Frits en andere verhalen uit de vijftiger jaren 1975 Daniël de Barrios televisiespel 1975 Je mag van geluk spreken verhalen 1982 Verzamelde verhalen 1951-1981 1983 De val roman 1986 De glazen brug Boekenweekgeschenk 1991 De zon is maar een zeepbel droomverslagen 1994 De verdwenen bladzij verhalenbundel voor kinderen 1997 Nagelaten dagen roman 1998 Door het land roman 2003 Decemberblues 2004 Storingenverhalen
van Charles Frazier Vert. van: Cold mountain. The Atlantic Monthly Press, 1997- New York ISBN 9032506331 Uitgeverij : De Kern -Baarn paperback, 398 blz.
Een indrukwekkend en weergaloos mooi liefdesverhaal.
*** De gewonde soldaat Inman vlucht uit de verschrikkingen van de Amerikaanse Burgeroorlog. Zijn barre voettocht naar huis door het verwoeste landschap van het bijna verslagen Zuiden verweeft zich met het verhaal van zijn geliefde, Ada. Zij wordt na de dood van haar vader voor de zware taak gesteld de boerderij weer te laten renderen om zo te kunnen voorzien in haar levensonderhoud.. Terwijl de afstand tussen de geliefden steeds kleiner wordt,wordt de kloof tussen de wereld van voor en na de oorlog steeds dieper. . Een weergaloze roman over de verbondenheid van mens en natuur, over eenzaamheid en de diepgaande veranderingen die en oorlog met zich meebrengt. De blauwe bergen ( Cold Mountain) werd in 2004 verfilmd door regisseur Anthony Minghella, met als acteurs Nicole Kidman en Jude Law in de hoofdrollen.Als je dit verbijsterende boek leest, besef je pas waartoe de mens, onder welke omstandigheden ook,in staat is zolang er nog een sprankje hoop is en een vonkje van liefde bestaat.Dit boek met al zijn zintuigen lees je in één adem uit.
Charles Frazier -1950
Geboren in Asheville, North Carolina,groeide Charles Frazier op dichtbij Cold Mountain in the Blue Ridge van North Carolina. Als zoon van een schoolhoofd van een middelbare school, behaalde hij zijn Ph.D. in Engelse literatuur en was hij part-time leraar literatuur , toen hij zich begon te interesseren voor de geschiedenis van zijn over groot-oom W.P. Inman gedurende de Burger -Oorlog, wiens terugreis naar de berg van zijn thuisland de inspiratiebron werd van zijn roman : "Cold Mountain. "waarmee hij in 1997 the National Book Award voor Fictie won. Hij woont samen met zijn vrouw en dochter op een paardenfarm dichtbij Raleigh in North Carolina.
Uitgeverij : ATLAS paperback -415 blz. ISBN 9025414613
EEN VERBIJSTERENDE ROMAN ! OVER VRIENDSCHAP, LIEFDE EN REBELLIE, over een verminkte vader en een gedroomde moeder ... en over de zee.
*** Vier passagiers varen op een vrachtschip mee, twee als een verstekeling. Terwijl ze tussen de containers in het onderste ruim een verbeten strijd leveren tegen dorst en uitputting, zoeken op het dek Adriana, de vrouw van de roerganger, en Maurice Schotel toenadering tot elkaar. Schotel koos voor de zee omdat hij geen bevrediging meer vond in zijn werk. Gaandeweg wint hij het vertrouwen van de bemanningsleden, hij trekt zich het lot aan van de verstekelingen, die hun leven op het spel zetten om de nieuwe wereld te bereiken en hij raakt in een even onstuimige als moeizame affaire met Adriana verwikkeld. Achtervolgd door rampspoed steekt het schip de oceaan over. Het doet Cuba aan en Curaçao, het zet koers naar de eenzame wateren van Zuid-Amerika. Maar hoe ze ook varen, de hoofdpersonen komen niet los van hun verleden... Maurice Schotel aanvaardt dat als laatste. Dan blijkt hoezeer zijn jeugd verbonden is geweest met havens en schepen. De blinde passagiers is een verbijsterend verhaal . Over vriendschap, liefde en rebellie,over een verminkte vader,een gedroomde moeder, de laatste Maria Reygersbergen en over de zee, die weer even grimmig is als eertijds. Een spectaculaire roman met een grote stilistische inzet of gedurfde behandeling van grote vragen is het niet. Een boeiend verslag van een lange zeereis einde jaren tachtig, met een even geloofwaardig als interessant hoofdpersonage is het wel. Daarin verraadt zich de journalist in Brokken : hij weet het echte leven met al zijn opmerkelijke details vast te leggen.
Jan Brokken : 1949
Jan Brokken werd op 10 juni 1949 geboren in Leiden. Hij groeide op onder de rook van Rotterdam, in Rhoon, waar zijn vader geroepen werd als dominee van de plaatselijke Nederlands-Hervormde kerk. Brokken zelf had een andere, wereldser belangstelling; hij studeerde journalistiek in Utrecht en later nog politieke wetenschappen in Bordeaux. Zijn journalistieke carrière begon bij Trouwwaar hij van 1972 tot 1975 werkte, waarna hij naar de Haagse Post ging. Voor dit weekblad specialiseerde hij zich in het maken van portretten van schrijvers, musici en beeldende kunstenaars, waarbij het werk zelf en het vakmanschap van de kunstenaars voorop stond - en minder de autobiografische of thematische kant van hun kunstenaarschap. De portretten werden gebundeld in Schrijven (1980), Met musici (1988) en Spiegels (1993). In 1984 verscheen Brokkens debuutroman De Provincie, die veel lof oogstte en enige jaren later verfilmd werd. In het spannende boek keert een jongen terug naar het benauwde, in-en-in religieuze dorp van zijn jeugd, waar een moord op ene Lilli Sartorius is gepleegd. De moord op Sartorius blijkt te maken te hebben met een geheimzinnige episode van het dorpsverleden. In de daarop volgende verhalenbundel De zee van vroeger (1988) staat Het laatste oordeel, een parallel verhaal waarin hetzelfde dorp en dezelfde geschiedenis weer centraal staat, maar nu verteld vanuit een geheel ander perspectief. De bundel won de Van der Hoogtprijs 1988. In 1986 hield Brokken op met zijn journalistieke werk en concentreerde hij zich vrijwel volledig op de literatuur. Na zijn eerste geslaagde romans en verhalenbundels hield hij zich meer en meer bezig met een combinatie van fictie en non-fictie, die abusievelijk reisjournalistiek' wordt genoemd, maar eerder omschreven zou kunnen worden als stevig gedocumenteerde romans'. De hoofdpersonen zijn steevast boeiende en zeer aansprekende mensen, met wie je graag een avondje in een zeemanskroeg zou doorzakken. Zowel Zaza en de president (1988) en De moordenaar van Quagadougou (1989) spelen zich af in de buurlanden van Burkina Faso en Ivoorkust, waar Brokken een staatsgreep meemaakte en zijn vrouw moest opsporen. In De regenvogel uit 1991 was de bestemming Gabon en reisde Brokken in het voetspoor van de eerste ontdekkingsreizigers. Het in het Engels vertaalde boek is nog steeds een klassieker in de reisliteratuur. Zijn fascinatie voor de Britse schrijfster Jean Rhys - over wie Brokken eerder schreef en ook een documentaire maakte - bracht hem in Goedenavond Mrs. Rhys (1991) naar de Caraïben, waar hij in Dominica het levensverhaal van de schrijfster van Wide Sargossa Sea reconstrueerde en onderwijl het eiland verkende. In 1995 verscheen Brokkens opus magnum, de roman De blinde passagiers. Deze ambitieuze roman gaat over vier passagiers aan boord van de Maria Reygersbergen, die allemaal op hun eigen manier op de vlucht zijn: de schilderijenrestaurateur Maurice, die een mislukte liefde achter de rug heeft, Adriana, de echtgenote van de roerganger Wimpie en twee Poolse verstekelingen die zichzelf Buick' en Humphrey' noemen omdat ze naar Amerika gaan.
Rob Schouten in Trouw: "Hoe vernuftig Brokken het binnenwereld-perspectief van die arme sloebers op weg naar het paradijs heeft getekend zonder hen werkelijk uit te schilderen blijkt als ze halverwege het boek ontdekt worden; pas dan wordt ook de lezer die ze allang dacht te kennen van hun uiterlijke verschijning op de hoogte gebracht. Een sterk, filmisch effect". De roman werd genomineerd voor de Gouden Uil.
In de roman Voel maar uit 2001 gaat Brokken onverdroten voort met zijn oeuvre. Hoofdpersoon is deze keer Mr. Lucas Saverijn, een rechter op Curaçao die na een lastige rechtspraak vakantie neemt om afstand te nemen van zijn werk en zich inscheept op een passagiersschip naar Panama,. Tijdens de reis vindt hij steun in de verzamelde essays van schrijver J.L. Borges. Net zo wonderlijk als diens proza is de ontmoeting met een slachtoffer van de Argentijnse junta, de balletlerares Gabriele Abrizki. De twee krijgen een intense relatie, waarin de twee werelden voortdurend botsen, elkaar opstoken, aanvullen en inkleuren. Langzaam moet Saverijn aanvaarden dat je nooit een claim op iemand kunt leggen, ook al gaat het om de vrouw met wie je sinds mensenheugenis samenleeft.'
Eind 2003/begin 2004 komt de autobiografische roman Mijn kleine waanzin uit. In februari 2004, aan de vooravond van de Boekenweek die gewijd is aan Frankrijk, verschijnt Zoals Frankrijk was, een boek van Jan Brokken met nieuwe en reeds gepubliceerde artikelen en verhalen over Frankrijk. Zijn laatstverschenen boek draagt de titel: Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin (2006). Dit boek heeft qua Antilliaanse achtergrond raakvlakken met het boek "Dubbelspel" van Frank Martinus Arion, dat momenteel volop in de belangstelling staat in verband met de actie "Nederland leest".
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
De schrijfster is geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut als dochter van George,Napoleon Proulx en Lois Nellie Gill.
.jpg)
