Herhaling van mijn artikel van 2014;
Hypnose
Naar aanleiding van mijn artikels over een samenwerking tussen de bestaande geneeswijzen stond hypnose op de eerste plaats van de vragen. Men vroeg vooral een antwoord over het waarom ik zo bijna furieus reageerde over het gebruik maken van dit middel om mensen te entertainen.
Welke achtergronden kunnen er dan schuil gaan achter de, zelfs minimale, toepassingsgronden van de hypnose? Het was een passend zoeken naar een nog voor velen onontgonnen hulpverleningsaanbod: de hypnose, een nochtans eeuwenoude techniek. Een techniek die spijtig genoeg nog maar zelden wordt toegepast in de “klassieke” hulpverlening. Het zou niet meer passen in onze multidisciplinaire samenleving. Maar mag dan niet elke bron van hulpverlening worden uitgediept?
Er doen spijtig genoeg nog steeds mysterieuze verhaaltjes de ronde over hypnose. Nochtans kan hypnose een goed hulpmiddel zijn bij een aantal geestelijke of lichamelijke kwalen. Daarom juist moeten showoptredens verdwijnen. Het gebruik maken van de mogelijkheden van hypnose op een toneel zijn niet alleen verwerpelijk maar kunnen ook gevaarlijk zijn. In hypnotische toestand kunnen verschijnselen als anesthesie, paralyse, vasomotorische verandering en spierstijfheid worden opgewekt en onderdrukt. Niet om toeschouwers te plezieren. Maar slechts als therapeutisch onderdeel bij het verhelpen van problemen. Hypnose kan ook een probaat middel zijn om nare voorvallen uit de jeugd op te sporen als zulke gebeurtenissen later een klacht tot gevolg hebben. Ook bij hypnose vindt ik het nodig dat mensen bij therapeuten komen die weten waar ze mee bezig zijn.
Om een vergelijkend beeld te scheppen over de geest kan men de geest voorstellen als een ijsberg: boven heb je het bewuste , onder het oppervlak het onderbewuste.
Om af te sluiten verwijs ik naar de vele literatuur die er over dit onderwerp bestaat.
Eddy