een nieuw hoofd bij de mode-academie in antwerpen- hij kent geen letter nederlands -en toch steunde de NVA zijn aanstelling - bekijk zijn rechtuit walgelijk werk dat hij presenteerde
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of Rutte.
Een schat van een vent Met hem weet je waar je aan toe bent Alle dagen van het jaar Wij tweetjes onafscheidbaar
Hij is mijn maatje Mijn toeverlaatje Samen steeds weer een succes Een voortbrengingsproces
We keken nooit naar een kleur Zonder inbreng van een kleurregisseur Het weze wit, zwart, rood of geel Steeds weer kregen we een brok in de keel
Alles voor die ene dag Een jaar vol noeste arbeid Gebruik makend van onze energieopslag Een dag vol wijze blijheid
Het zien van al die blije gezichtjes Het beluisteren soms van gedichtjes Zou mijn metgezel Mijn evenwichtsmodel
Moeten missen door toedoen Van mensen zonder enig kinderfatsoen Alleen maar denkend aan zichzelf De wereld verbeteren, begin dan met jezelf
Toen jullie begonnen met jullie zever Kinderen kwetsend als een bumperklever Klonk de waarheid uit een kindermond Woorden klinkend als een afweerfront
Sinterklaas, waar is uw echte helper Zwarte Piet Die nieuwe wil ik niet Die is vuil, hij moet zich gaan wassen Laat hem maar opkrassen
Zwarte Pïet ... mijn metgezel ... mijn vriend Wij blijven op elkaar passen Je bent absoluut niet uitgediend Laat die andere zich maar bekrassen Jij bent de enige echte ... Punt
Op zondag 6 november werden er duizenden boompjes geplant aan het Gasthuisbos in Lubbeek
Iets doen voor de natuur juichen wij ook toe .. maar =
In het zelfde bos , één kilometer lager :
Enerzijds zal wie dit leest zeggen "zie ze doen toch wat hé voor de natuur " en wie kan daar nu tegen zijn? Pro zijn we zeker maar wie A zegt moet ook B zeggen en dat is dan de andere zijde van de medaille die verzwegen wordt : -
Waarom werd er dan diezelfde politici dan toegestaan aan "Natuur en Bos " om bomen te kappen om plaats te maken voor 9 (negen) parkeerplaatsen - en hoeveel bomen moeten er nog sneuvelen om plaats te maken voor een speelweide - speelweide voor onze viervoeters die de eigenaars niet gevraagd hebben - zelfs hondeneigenaars zien het niet zitten en wij kunnen het weten want anders dan jullie hebben wij wel met de wandelaars gaan praten (we wonen er) - plus die parkeerplaatsen staan tussen de tuinen van de aangrenzende woning en het bos - een unieke kans voor carjackers vermits niemand kan zien dat er ingebroken wordt in de wagens - om de parking te bereiken of te verlaten moeten de bestuurders langs de "Lindenweg" - een toegang die deze week weer vol hoge waterplassen lag - enz het roept bepaalde vraagtekens op over mogelijke politieke voorkeurbehandeling, - En werd er rekening gehouden met de afstroom van het regenwater naar de Zavelstraat toe ?, neen natuurlijk niet - dus weer een straat waar kinderen en fietsers zich konden uitleven offeren jullie op .. voor wie , voor wat - Het bewijst immers van één ding : inspraak was en blijft onbestaande in Lubbeek.
door Eddy Elyn - eddy.elyn@telenet.be
Ik was weer eens bezig kreeg ik te horen maar : . wat leest men vandaag (09/11/2022) in HNB.be :: Leuven , Raam van wagen ingeslagen met kassei: daders stelen laptop en boorddocumenten
Wij ouderen waren blij dat we leefden Kenden de zin van Het doorgeven van onze wijsheid Aan ons nageslacht Weg is nu de rente van onze arbeid
Voor ons een ondraaglijk toezien Hoe onze kleinkinderen lichamelijk en geestelijk Zwaar worden getraumatiseerd Hun toekomst sterk gehypotikeerd Door virocratie en politici met praats voor tien
Met verslagenheid herkennen wij de patronen Van onderdrukking van zovele jaren geleden Onder dwang van de heersende omstandigheden Moesten we toen onze vrijheid opgeven Maar nu ook een vrijheid die geheel achteloos Met de vuilnisbak buiten gezet word Door individu's die nu ongestoord Hun ware gedaante vertonen
Gezei is gezei! -“Tradities veranderen, samenlevingen ook! Jan Jambon zelf heeft gezegd:” Een traditie die niet verandert wordt betekenisloos, wordt folklore!”. (David Wemmel, fractieleider Groen Kortrijk over de keuze voor gitzwarte Pieten en geen roetpieten).
Misschien moeten wij inderdaad bepaalde Vlaamse tradities veranderen. Ik denk nu in het bijzonder aan de aloude Vlaamse traditie dat onze politiekers omwille van macht en moneten door de knieën gaan voor Franstalige en linkse dictaten en zonder controle bakken zuur verdiend Vlaams gemeenschapsgeld aan hen betalen! Of die actuele traditie dat wij minstens driemaal méér besteden aan de opvang van een economische vluchteling dan aan onze eigen hard gewerkt en veel bijgedragen hebbende gepensioneerde…
Je voelt je geroepen Je wilt antwoord geven Op alle problemen in de samenleving Je bent echt gedreven
En dus zoekt je een politieke partij Die zich inzet voor de burgerij Die kansen bieden En talenten benutten Elkeen met vaste wil beschutten
Je sprak met velen Hun zorgen delen en helen Angst en onzekerheid wegnemen En dus tekende je een partijkaart Denkend dat ze je au sérieux nemen
Maar nog vlugger dan je dacht Kwam de ontnuchtering In de partij kwam alle macht Zonder uitzondering van één winnaar Je eigen inbreng onhaalbaar
Luisteren, de gelederen sluiten Doen wat die winnaar zegt of buiten Je goede voornemens smelten Als sneeuw in de zon Dan begrijpend: je zit op een berg vuilnisbelten
Je begreep: de winnaar is steeds het gezicht De spreekbuis en de richtingaanwijzer Van de partij Dus sloeg men de deur vlak voor je neus dicht Je begreep dat zijn woord dat veel belooft Weegt altijd nietszeggend te licht
Nooit meer zei men Gedicht ter nagedachtenis van deze loopgraven-oorlog 11 november : officiële dag ter nagedachtenis aan de eerste wereldoorlog van 14-18
Daar stond ik samen met mijn soldaten makkers In de modder van de loopgraven te wachten En plots hoorden we "en avant - en avant" Komende van uit een verwarmd generaalskantoor Vaarwel mijn geliefde vrouw, vaarwel mijn lieve kinderen
We klauterden uit onze loopgraven Nauwelijks stak mijn hoofd uit boven de rand Of we werden onthaald op kogels Plots was er een groot gat in mijn voorhoofd Vaarwel mijn geliefde vrouw, vaarwel mijn lieve kinderen
Ze noemden het de eerste wereldoorlog Een oorlog waarin er geen rekening werd gehouden Met ons Vlamingen ... wij waren slechts kanonnenvlees Lijken op een stortkar om plaats te maken Nooit meer ... nooit meer werd er achteraf geroepen
Maar nauwelijks twee en twintig jaar later De tweede wereldoorlog noemden ze het Niets dan puin en stof en verdriet Een inferno gelijk ... waanzin Nooit meer ... nooit meer werd er acheraf weer geroepen
Maar nauwelijks iets meer dan honderd jaar later Geen kanongebulder, geen kogels meer Maar een nog groter wapen .. angst genaamd Een onzichtbare vijand, geschapen om ons pijn te doen Vaarwel geliefde vrouw, vaarwel kinderen en kleinkinderen
