(Novum/AP) - In 2005 zijn in gevangenschap in China meer reuzenpanda's levend geboren dan ooit tevoren. Dat heeft het Chinese staatspersbureau Xinhua maandag gemeld.
In het onderzoekscentrum Wolong in de zuidwestelijke provincie Sichuan werden vorig jaar zestien pandaatjes geboren. De overige kwamen ter wereld in onderzoekscentra in Chengdu, de hoofdstad van Sichuan, in Luoguantai, in de noordwestelijke provincie Shaanxi, en in de dierentuin van Beijing.
In China leven volgens Xinhua 183 exemplaren van de zeldzame diersoort in gevangenschap. In negen dierentuinen elders ter wereld leven nog eens 24 reuzenpanda's.
Hoofdstuk 1: Wat zijn panda's? Panda's zijn een soort beren die bamboe eten. Ze zijn ook zoogdieren. De bekenste panda is de reuzenpanda want dat is ook het symbool van het wereldnatuur fonds!!!!!! De andere heet de kleine panda. Hun grootse vijand is de mens en ze leven alle 2 in de bamboebossen van China. Maar de kleine panda komt ook voor in Nepal!
Hoofdstuk 2: Hoe leven reuzenpanda's? Reuzenpanda's leven alleen. Ze eten alleen bamboe. Omdat bamboe weinig voedingstoffen bevat moeten de panda's de hele dag bamboe eten. De reuzenpanda's krijgen natuurlijk ook jongen. Als het vrouwtje met een mannetje paart krijgt het vrouwtje vanzelf jongen. Als alles goed gaat blijven de ouders 18 maanden bij hun jongen. Na twee maanden zoeken ze hun jongen op. Als de jonge panda dood is gaat het vrouwtje gewoon opnieuw paren.
Hoofdstuk 3: Hoe leven kleine panda's?
Kleine panda's leven ook alleen. De kleine panda's zijn familie van de wasbeer. De baby's van de kleine panda zijn blind, onbehaard en hulpeloos. Ze kunnen wel goed ruiken en horen. De oogjes gaan pas na een week of drie open. Na een week of 4 kunnen ze staan. Als de moeder de baby wil verplaatsen kan ze dat op 3 manieren doen, ze kan de baby in haar bek stoppen, op haar rug kan ook en hangend aan haar buik. De kleine panda's hebben een gestreepte staart en zijn roodbruin van kleur. De kleine panda's worden ook met uitsterven bedreigt.
Hoofdstuk 4: De overeenkomsten Jullie wisten vast al dat de panda's beiden bamboe eten. Maar jullie wisten niet dat de panda's geen winterslaap houden. In de winter gaat het sneeuwen daar. Als het smelt wordt de grond vochtig en daardoor kan de bamboe goed groeien. Inplaats van bamboe eten de panda's ook bloemen en mais.
Hoofdstuk 5: Hoe gaat het met de panda's? Om te zeggen het gaat niet goed met de panda's. Want de panda's dreigen uit te sterven. Dit komt door het verdwijnen van de leefgebieden en door de stropers. Het WNF (wereld natuur fonds) beschermen de panda's. Dit doen ze door het leefgebied te beschermen.
De vragen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat eten panda's? Bloemen, mais en bamboe. Hoelang blijven de reuzenpanda's bij hun jongen? 18 maanden. Waar zijn de kleine panda's familie van? van de wasbeer. Waar is WNF de afkorting van? het wereld natuur fonds Hoe heten de panda's? reuzenpanda en kleine panda.
Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf, nu het met mijn leven bijna is gedaan, de scheppingsdrift me ook wat is vergaan met letterlijk de kanker in mijn lijf,
en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan, ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel, maar ik praat liever tegen iemand aan dan in de ruimte en zo is dit wel
de makkelijkste manier om wat te zeggen), - hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in
het onverhoeds onnoemelijke begint? Of is het dat jíj me er een onverdicht woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt?
Hans Andreus (1926-1977)
Uit: VERZAMELDE GEDICHTEN (ed. Gerrit Borgers, Jan van der Vegt en Pim de Vroomen), Bert Bakker, Amsterdam, 1983
Uitgegeven op dinsdag 27 december 2005 om 18:34:27
(Novum) - Steven Spielbergs nieuwe film 'Munich' is veel te pro-Israëlisch. De filmmaker had naar beide partijen in het Palestijns-Israëlisch conflict moeten luisteren 'in plaats van alleen de zionistische zijde te dienen'. Dat zegt een van de planners van de aanslag waarover de film gaat tegen Reuters.
'Munich' gaat over de nasleep van de aanslagen tijdens de Olympische Spelen van München in 1972. Daarbij werden elf Israëlische sporters doodgeschoten door Zwarte September, een splintergroepering van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). De Israëlische geheime dienst Mossad liquideerde over de hele wereld de vermeende daders.
Mohammed Daoud nam zelf niet deel aan de overval op het Olympisch dorp en komt ook niet in Spielbergs film voor. Hij is woedend dat de joodse regisseur hem niet om advies heeft gevraagd. De regisseur laat zijn oren hangen naar de joodse staat, zegt de in Syrië verblijvende Palestijn.
Hij heeft de film niet gezien, maar wijst er wel op dat Spielberg voorvertoningen heeft georganiseerd in Israël. "Spielberg vertoonde de film aan weduwen van de Israëlische slachtoffers, maar hij verwaarloosde de gezinnen van Palestijnse slachtoffers," zegt Daoud. "Hoeveel Palestijnse burgers werden er niet gedood voor en na München!"
Spielbergs producente Kathleen Kennedy vertelde het publiek bij een voorvertoning aan een Amerikaanse universiteit dat de filmmakers hebben gebruikgemaakt van een Palestijnse adviseur. Wie dat is, is onbekend.
Terwijl Spielberg zijn film 'een gebed voor vrede' noemt, zegt Daoud geen spijt te hebben van zijn daden. De film zal volgens Daoud geen verzoenende uitwerking hebben.
De kritiek op 'Munich' kwam aanvankelijk vooral van joodse zijde. Spielberg toont volgens critici te veel begrip voor terrorisme en hekelt contraterrorisme.
In de verte Wijds aan de horizon Blauw en gejaagd grijs Dichtbij, door de natuur Vormgegeven grillige rotsen
Een rijzige gestalte, jij Loopt over de onbetreden paden Langs met mos begroeide aarde
In een mist van onbehagen Zocht je naar monumentale bomen In de schaduw schilderde jij ze ijzig Voor jou waren ze het verband Op de wonde, wat leven heet
Jouw ziel lichtelijk verscheurd Niemand overleeft in de hete Vuurgloed zonder water Land inwaarts drijvende Wolken en uit mijn Gezichtsveld vandaan een Rood licht, de zon
Druppels water, rond als knikkers tiktak in een stroomversnelling door een deels mistig half-vol glas met champagne Van over de rand van achter je brilleglazen kijk je mij aan alvorens aan tafel gezeten jouw deel te nemen van de opgetuigde vogel alleen in blauw en penseelstreken nog vereeuwigbaar Zachtjes ga je spreken over het neergedaalde mysterie op de schaal dat klapwiekend aan zijn einde kwam Bloot en van vlees ontdaan de dood nog steeds niets zinnelijks heeft De dag veranderd en met de eb van het getij eet jij van de paradijs-eend met bijna vergeeld genoegen
Hydra's (bron: I.I Schipper 1660, graveur Matthius Merian, naar J.Jonstons' "Naekeurige Beschryvingh van de Natuur)
In de Griekse mythologie was Hydra een waterslang te Lerna (een stad in Argolis). Herakles (of Hercules) versloeg dit negenkoppige monster met de hulp van zijn neef Lolaos. Dit was één van zijn twaalf werken, dat hij deed samen met Lolaos, omdat de koppen van de Hydra (het waren er zeven, waarvan één onsterfelijk) telkens weer teruggroeiden; Lolaos schroeide de nekken van de door Heracles afgehakte hoofden onmiddellijk dicht, zodat ze niet meer terug konden aangroeien. De Hydra leek net op een reusachtige octopus met tentakels die de mensen grepen. Maar de tentakels waren eerder nekken waarop een gehoornd drakenhoofd groeide. Ook de adem van het beest was dodelijk.
Uitgegeven op maandag 26 december 2005 om 14:43:04
(Novum) - Il Divo, Rod Stewart, Tony Christie en Ronan Keating zijn populair bij 50-plussers. Dat blijkt uit onderzoek van de British Phonographic Industry (BPI) naar de invloed van doelgroepen op de muziekindustrie. De invloed van ouderen zou groot zijn. "Bijna een kwart van de albums wordt gekocht door een wat oudere muziekfan", zegt een woordvoerder van BPI. Volgens hem zal dit door de vergrijzing verder toenemen.
De invloed van 50-plussers komt volgens BPI vooral door het aantal gekochte cd's. Zo schafte 59 procent de afgelopen drie maanden een schijfje aan. Per jaar worden per persoon zeker zes albums aangeschaft. Dat ouderen meer muziek kopen dan jongeren komt omdat ze doorgaans niet in het bezit zijn van digitale muziekspelers, stellen de onderzoekers.
Rockmuziek bleek het meest populaire genre. Zo'n 64 procent van de ondervraagden gaf aan dit genre leuk te vinden. Voor het onderzoek zijn tienduizend 50-plussers ondervraagd.
Kerstmis is....... Liefde in een wereld van vrede.
Kerstmis belooft ....... Steeds opnieuw dat het morgen beter wordt.
Neem je voor 2006 eens voor, niets meer voor te nemen. Hooguit iets dichter bij elkaar te staan. Zodat we op de weg die we dan lopen, voor altijd verder kunnen gaan.
"Die Fresken, die wir hier sehen, führen uns in die Welt der Inhalte der Offenbarung ein. Aus allen Einzelheiten sprechen hier unsere Glaubenswahrheiten zu uns. An ihnen inspirierte sich der menschliche Genius in seinem Bemühen, sie mit Formen von unvergleichlicher Schönheit zu umgeben". Mit diesen Worten in seiner Predigt bei einem Gottesdienst in der Sixtinischen Kapelle anlässlich der Beendigung der Restaurierung des Jüngsten Gerichts am 8. April 1994 wollte Papst Johannes Paul II. die Heiligkeit des Orts hervorheben, an dem die Gemälde wie Bilder aus einem Buch dazu dienen, die Wahrheiten der Heiligen Schrift verständlicher zu machen.
Der Name der Sixtinischen Kapelle rührt von Papst Sixtus IV. Francesco della Rovere (1471-1484), der die antike Große Kapelle in den Jahren 1477-1480 umbauen ließ. Die auf das 15. Jh. zurückgehende Dekoration der Wände umfasst: Scheinvorhänge, Geschichten aus dem Leben des Moses (Südwand - Eingang) und aus dem Leben Christi (Nordwand- Eingang) und die Portraits der Päpste (Nordwand - Südwand - Eingang). Sie wurde von einer Gruppe von Künstlern ausgeführt, die sich anfangs folgendermaßen zusammensetzte: Pietro Perugino, Sandro Botticelli, Domenico Ghirlandaio, Cosimo Rosselli, die bei ihrer Arbeit durch die jeweiligen Werkstätten und einige ihrer engsten Mitarbeiter, darunter Biagio di Antonio, Bartolomeo della Gatta und Luca Signorelli unterstützt wurden. Pier Matteo dAmelia malte einen Sternenhimmel ins Gewölbe. Man begann mit den Fresken im Jahr 1481 und beendete die Arbeiten 1482. In diese Zeit fällt auch die Ausführung folgender Werke in Marmor: die Chorschranken, der Chor (wo die Sänger ihren Platz hatten), und das päpstliche Wappen über dem Eingang. Am 15. August 1483 weihte Sixtus IV. die neue Kapelle ein und widmete sie der in den Himmel aufgenommenen hl. Jungfrau. Julius II. Giuliano della Rovere (1503-1513) er war der Neffe von Sixtus IV. - beschloss die Deckendekoration zu verändern und beauftragte 1508 Michelangelo Buonarroti damit, der das Gewölbe und im oberen Teil der Wand die Lünetten malte. Im Oktober des Jahres 1512 waren die Arbeiten fertiggestellt, so dass Julius II. an Allerheiligen (1. November) die Sixtinische Kapelle mit einer feierlichen Messe einweihen konnte. In den neun Mittelfeldern sind die Geschichten der Genesis, von der Erschaffung bis zum Sündenfall, die Sintflut und die darauffolgende Wiedergeburt der Menschheit mit der Familie Noahs dargestellt.
Ein Bezug zum ersten Brief Petri (3,20-22), in dem das Wasser der Sintflut als prophetisches Zeichen für das Taufwasser angesehen wird, aus dem eine neue Menschheit hervorgehen wird, nämlich die von Christus erlöste, ist wahrscheinlich. Zwischen den Stichkappen erscheinen auf mächtigen Thronen sitzend, fünf Sibyllen und sieben Propheten. In den vier Eckzwickeln ist die Wunderbare Befreiung Israels zu sehen, während in den Stichkappen und in den Lünetten (Nordwand - Südwand - Eingang) die Vorfahren Christi abgebildet sind. Ende 1533 beauftragte Clemens VII. Giulio de Medici (1523-1534) Michelangelo damit, weitere Veränderungen an der Dekoration der Sixtinischen Kapelle vorzunehmen: an der Altarwand sollte das Jüngste Gericht entstehen. Dadurch gingen dort die Fresken aus dem 15. Jahrhundert verloren, d.h. die Altartafel mit der Himmelfahrt Mariä zwischen den Aposteln und die ersten beiden Episoden der Geschichten aus dem Leben von Moses und aus dem Leben Christi, die von Perugino geschaffen worden waren. In diesem Fresko wollte Michelangelo die ruhmreiche Rückkehr Christi gemäß den Texten des Neuen Testaments (vgl. Matthäus 24,30-31; 25,31-46; Korintherbrief 15,51-55) darstellen. Der Künstler begann 1536 unter dem Pontifikat Pauls III. (Alessandro Farnese, 1534-1549)mit der Ausführung dieses großartigen Werks und vollendete es im Herbst 1541. Auch hier setzte Michelangelo seine außergewöhnlichen künstlerischen Fähigkeiten ein und versuchte, die unsichtbare Schönheit und Größe Gottes in sichtbare Formen umzusetzen. Er ließ sich dabei von den Worten der Genesis leiten und machte somit die Sixtinische Kapelle zum Heiligtum der Theologie des menschlichen Körpers.(Homilie, Seine Heiligkeit Johannes Paul II., 8. April 1994). In der zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts wurden die Fresken an der Eingangswand erneuert: Hendrik van den Broeck malte die Auferstehung Christi (ehemals von Ghirlandaio), während Matteo da Lecce den Streit über den Leichnam von Moses (ehemals von Signorelli) ausführte. Beide Werke waren durch den Einbruch der Tür im Jahr 1522 stark beschädigt worden. Die Fresken der Sixtinischen Kapelle wurden in den zwei Jahrzehnten zwischen 1979 bis 1999 vollständig restauriert. In dieses Unternehmen wurden auch die in Marmor ausgeführten Teile miteinbezogen, d.h. der Chor, die Chorschranken und das päpstliche Wappen Sixtus IV. In der Kapelle wird zur Papstwahl das Konklave abgehalten. Mit den Worten der Homilie Seiner Heiligkeit Johannes Pauls II. wollen wir die vorrangige Bedeutung der Sixtinischen Kapelle im Leben der Kirche hervorheben: "Die Sixtinische Kapelle ist ein Ort, der für jeden Papst die Erinnerung an einen ganz besonderen Tag in seinem Leben birgt...Gerade hier an diesem heiligen Ort kommen die Kardinäle zusammen, um die Offenbarung des Willens Christi zu erwarten, durch die die Person des Nachfolgers Petri auserwählt wird [...] Und hier, im Geiste des Gehorsams gegenüber Christus habe ich, indem ich mich seiner Mutter anvertraut habe, die vom Konklave getroffene Entscheidung akzeptiert und meine Bereitschaft [...] der Kirche zu dienen, erklärt. Auf diese Weise wurde die Sixtinische Kapelle noch einmal vor der gesamten katholischen Gemeinschaft Wirkungsstätte des Heiligen Geistes, der die Bischöfe in der Kirche einsetzt und, insbesondere, den Bischof von Rom und Nachfolger Petri.
Komt een rijke kakmadam bij de dokter nadat ze gestoken was door een wesp.
Vraagt de dokter: "Waar bent u gestoken mevrouw?" "Oh dokter, dat kan ik u
niet zeggen, want dan schaam ik me zo." "Maar ik moet het toch echt weten
hoor, anders kan ik u niet helpen." "Nee dokter, als andere mensen dit weten
dan word ik uitgelachen en schaam ik me dood." "Luister," zegt de dokter,
"ik heb een geheimhoudingsplicht, dus ik zal echt tegen niemand zeggen waar
u gestoken bent." "Oke dan," zegt de vrouw: ".............. bij de Aldi."
Kleurenblind Een man en vrouw zijn 25 jaar getrouwd. dan zegt die man:na 25 jaar moet ik je toch echt iets vertellen. ik ben kleurenblind. oh ja maarre..., zegt die vrouw ik moet jou ook iets vertellen,ik kom niet uit Gouda maar uit Ghana