BETHESDA - Oudere vrouwen die cola drinken, hebben een grotere kans op zwakke botten dan leeftijds- en sexegenoten die andere frisdranken nuttigen.
Dat blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd aan de Tuftsuniversiteit in Boston. De botdichtheid bij vrouwen van rond de zestig jaar oud bleek significant lager als zij dagelijks een glas cola dronken.
Bij mannen was er geen verband tussen het drinken van cola en de samenstelling van hun botten.
Een groot deel van vrouwen die de overgang achter zich hebben, krijgt te maken met osteoporose, botontkalking. De onderzoekers in Boston bestudeerden de botdichtheid in de wervelkolom en op drie verschillende plekken in de heupen. Het nuttigen van cola bleek vooral een effect te hebben op de heupbotten.
De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in de American Journal of Clinical Nutrition van deze week.
De onderzoekers, die de gegevens van 2500 mensen bekeken, zeiden niet precies te weten waarom cola de botdichtheid beïnvloedde. Een mogelijkheid is dat er in cola fosforzuur zit, dat bij geregelde inname het bloed 'zuurder' maakt. Het lichaam zou dan calcium uit botten onttrekken om de zure omgeving te neutraliseren.
Een andere mogelijkheid is dat de cafeïne in cola de botdichtheid ongunstig beïnvloedt.
De kustsequoia of kustmammoetboom is één van de drie soorten sequoia's, naast de mammoetboom (Sequoiadendron giganteum) en de Chinese sequoia (Metasequoia glyptostroboides). Deze soort groeit van nature in de lange dunne kuststrook langs de Stille Oceaan in Californië, VS. Hij is de hoogste boom ter wereld. Met zijn relatief slanke bouw kan hij nog zo'n 20 meter hoger worden dan grootste mammoetbomen, die weliswaar de grootste bomen ter wereld zijn in termen van volume. Het hoogste gekende exemplaar van de Sequoia sempervirens, Hyperion, meet maar liefst 115,5 meter (gemeten in 2006)! Dit komt dicht in de buurt van de 120 à 130 m, dat volgens een biologische studie uit 2004 de maximum haalbare hoogte van een boom zou zijn (pdf).
In de dunne kuststrook is er het hele jaar door relatief veel neerslag en is het vaak mistig. Zo kan de boom steeds voldoende water kan opnemen. De hoogste bomen zijn te vinden in de vochtige valleien op alluviaal materiaal. De sequoiawouden zijn heel weelderig qua ondergroei (varens).
De naalden lijken niet echt op dat van de mammoetboom: ze zijn groter en plat, liggen in een plat vlak maar zijn toch spiraalsgewijs ingeplant. De kruin is eveneens kegelvormig, gedragen door een massieve stam met roodachtige, zachte bast. De eironde kegels zijn kleiner (2 à 3 cm). De levensduur van de kustsequoia bedraagt waarschijnlijk 2500 jaar. In tegenstelling tot de meeste kegeldragende bomen, schiet de boom terug na het kappen. Deze snelle groeier heeft rechte stammen en de kwaliteit van het hout is uitstekend, wat ervoor gezorgd heeft dat deze sequoia heel intensief gebruikt wordt als bouwmateriaal. Maar liefst 95 % van de oorspronkelijke Sequoia-oerwouden is omgezaagd en de kaalslag gaat nog steeds door. Dit is op grotere schaal gebeurd dan met de mammoetboom, wiens hout zachter is en dus minder bruikbaar. Gelukkig wordt het meeste van de weinige stukken die nog overblijven, nu bewaard in de Nationale Parken, wat wellicht essentieel is voor het overleven van deze soort. De wouden buiten de parken (met vele bomen meer dan duizend jaar oud) worden nog steeds "commercieel uitgebaat"... Dit is een constante bron is van protesten en verzet, zoals de beroemde actie van de milieu-activiste Julia Butterfly Hill. De kans is groot dat zonder het protest van organisaties als "Save the redwoods League", "Sempervirens Fund", "Sierra Club" en andere er nu geen sequoiabossen meer zouden zijn. Deze organisaties halen hun inkomsten uit giften en kopen zelf privé-gronden aan om die aan te sluiten bij de State Parks en Nationale Parken.
Bovenstaande foto's werden door Nick Sabadosh genomen in de mistige bossen nabij Crescent City, Californië en worden hier met toestemming gebruikt. Op deze vakantiefoto's zijn exemplaren van Sequoia sempervirens te zien in hun natuurlijke omgeving, de mistige bossen aan de Stille Oceaan.
Deze bomen (en dan vooral jonge exemplaren) zijn nogal gevoelig voor wintervorst en komen niet zo vaak voor in onze streken. Het is voor deze bomen ook te droog om echt hoog te kunnen worden zodat de Sequoia sempervirens-bomen die te vinden zijn in België en Nederland ook niet helemaal niet zo groot zijn. De dikste Belgische boom heeft een stamomtrek van slechts 3,5 m en staat in het arboretum van Tervuren (groep 6a).
Weet u exemplaren staan van Sequoia sempervirens in België of Nederland (voor toekomstige uitbreiding van de site)? Mail hb019telenet.be.
Wetenschappelijke classificatie: Sequoia sempervirens (D. Don) Endlicher 1847 Syn: Taxodium sempervirens D. Don in Lambert 1824 (Watson 1993), Sequoia sempervirens (Lambert) Endlicher (Peattie 1950). Het is de enige soort in het genus Sequoia Endlicher 1847. Er zijn erkende variëteiten zoals 'adpressa', 'glauca', 'nana pendula', 'pendula' en 'prostrata'.
De hoogste boom ter wereld is een Sequoia sempervirens, genaamd Hyperion naar een Griekse mythologische figuur. Hij is maar liefst 115,5 meter hoog! Deze enorm hoge boom werd pas in augustus 2006 ontdekt en opgemeten in een afgelegen gedeelte van het Redwood National Park, Californië door de professionele bomenmeters Chris Atkins, Michael Taylor, Steve Sillet en Robert van Pelt. De metingen werden uitgevoerd met behulp van professionele laser- en meetapparatuur gebaseerd op de driehoeksmeetkunde. In juli 2006 werden overigens nog enkele andere recordbomen ontdekt: de naar de Griekse zonnegod genaamde "Helios", de hoogste boom ter wereld in juni 2006 (114,09 m), "Icarus" (113,14 m) en "Daedalus" (110,76 m).
De ontdekking van juli 2006 is erg opmerkelijk omdat deze bomen op een helling groeien en niet midden in valleien waar het meeste water te vinden is en waar alle vroegere hoogst gekende bomen groeien. Dit betekent dat er waarschijnlijk nog hogere, niet (als dusdanig) ontdekte bomen zijn omdat tot deze ontdekking gewoonweg niet gezocht werd in de bossen op valleihellingen. Deze valleihellingen worden nu doorzocht door Bob van Pelt en zijn team. Het is op een dergelijke locatie dat in augustus 2006 de huidige hoogste (als dusdanig gekende) boom ter wereld van 115,5 m werd ontdekt. Meer: http://www.nativetreesociety.org/bigtree/new_worlds_tallest.htm en http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/archive/2006/09/07/TREE.TMP.
Tot juli 2006 was de Sequoia sempervirens "The Stratosphere Giant" (foto) de hoogste boom ter wereld waarvan de hoogte nauwkeurig werd bepaald. Hij is 112,83 meter hoog (gemeten in 2004, Steve Sillet) en werd pas in augustus 2000 ontdekt (Chris Atkins) in het Humboldt Redwoods State Park, Californië, waar zich vele reuzen bevinden. Het is erg moeilijk om de grootsheid van deze bomen vast te leggen op foto. De foto links is een kleine poging; rechts van de boom kan je een persoon opmerken die aan een klimtouw hangt (klik op de foto om te vergroten).
Net als bij de andere reuzen als "The Federation Giant" (112 m) wordt de precieze lokatie van de boom door de parkwachters angstvallig geheim gehouden om een volkstoeloop te vermijden. Dit zou namelijk het fragiele ecosysteem van het bos kunnen schaden en rechtstreeks gevolgen hebben voor de boom: in het verleden liep het al slecht af met hoge bomen die te populair werden (zie verder).
Om een idee te krijgen van de hoogte van deze bomen: de hoogste kerktoren van Nederland, de domtoren van Utrecht, meet 112 m en is dus kleiner dan deze bomen. De hoogste kerktorens in België, de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Brugge (voltooid in 1325) en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen meten respectievelijk 122,3 m en 123 m.
Populariteit
Aandacht voor de hoogste onder deze hoge bomen kwam er pas in 1963 toen de National Geographic Society een expeditie organiseerde in de sequoiawouden. Men vond een boom van 111,9 meter die men erg origineel "Tall tree" noemde... De boom werd onmiddellijk erg bekend. Dit had zijn voordelen en zijn nadelen: men werd zich bewust van het unieke van deze reuzen en de roep naar het oprichten van nationale parken werd groter. Maar de roem bracht ook een ware volkstoeloop teweeg: massa's busladingen toeristen werden aangevoerd die allemaal op de zachte bosgrond rond de boom stonden. Zoals je ziet op de foto rechts neemt de grootte van de naalden af met de hoogte (hoogtes zijn in meter weergegeven). De boom moet namelijk steeds meer moeite doen om het water nog hoger te krijgen. Door de vele toeristen werd de bodem aangedrukt en bevatte steeds minder water. Het gevolg was dat reeds in de jaren '70 de hoogste 3 tot 5 meter begonnen te verdorren. Tegen 1990 was de boom zijn bovenste 3 meter al kwijt en in 1991 was hij niet meer de grootste.
In 1996 werd de "Mendocino Tree" (111,4 m) ontdekt in een afgelegen, ontoegankelijke vallei. De parkwachters overwogen om de plaats geheim te houden om beschadiging tegen te gaan en dat is wat nu gebeurt bij de in 2000 ontdekte "Stratosphere Giant" van 112,83 meter, die overigens nog steeds groeit. Slechts enkele parkwachters weten waar hij precies staat.
Het is allerminst zeker dat de hoogst gekende Sequoia sempervirens ook daadwerkelijk de hoogste levende Sequoia is of de hoogste Sequoia die in historische tijden groeide. Het is heel goed mogelijk dat in de omgehakte delen van de oorspronkelijke sequoiawouden (95%) zich grotere exemplaren bevonden, die ten prooi zijn gevallen aan de kettingzaag.
Hoogste boom ooit gemeten
De hoogste boom ooit gemeten was echter geen Sequoia, maar een Eucalyptus, een loofboom (foto). Boswachter William Ferguson merkte in 1872 een bijzonder hoge Australische Eucalyptus regnans op, nabij de Watts River, Victoria, Australië. Hij was maar liefst 132,6 meter hoog, en was oorspronkelijk misschien wel 150 meter hoog. Er is in die tijd ook melding gemaakt van meerdere exemplaren van 140 meter hoog in Tasmanië. We kunnen die gegevens jammer genoeg niet meer nagaan: al deze bomen zijn omgezaagd... Eucalyptus regnans was en is een belangrijk bouwmateriaal in Australië (tropisch hardhout). Dergelijke oude waarnemingen moeten met terughoudendheid bekeken worden. Het hoogste betrouwbaar gemeten exemplaar was 114,3 meter hoog en is ook omgehakt (1884). Zelfs nu nog gaat het ontbossen in Australië en Tasmanië voort. De relaties tussen milieubewegingen en het staatsbedrijf Tasmania Forestry is op zijn minst gespannen te noemen, zeker nadat zij de grootste Australische boom "El Grande" verbrand hebben, ook al was het per ongeluk (BBC News).
Een pagina omtrent de Eucalyptus regnans kan men vinden op de altijd interessante website van Jeroen Philippona. Daar komt de volgende afbeelding ook vandaan: het is een Tasmaanse Eucalyptus regnans met een omtrek van 17,2 m (grond? borsthoogte?).
Een eigenaardig misverstand Beste Sigmund, In verband met onze vriendschap, ben ik je verplicht mede te delen wat mij is overkomen. Zoals je bekend was, was ik sinds enkele maanden verloofd met een schat van een meisje. De verloving is thans echter uit door een eigenaardig misverstand. Je moet weten dat ik mijn meisje een paar handschoenen voor haar verjaardag wilde geven. Daar mijn zusje boodschappen ging doen, vroeg ik haar of ze meteen een paar handschoenen wilde kopen. Nu wil het toeval echter dat mijn zusje in dezelfde winkel een paar broekjes kocht. De winkeljuffrouw beging echter de stommiteit de pakjes te verwisselen zodat mijn meisje, in plaats van de handschoenen, de broekjes kreeg. Dat was op zich niet zo erg, maar het briefje dat ik er bij had gedaan deed de deur dicht. Ik had namelijk geschreven: Mijn lieveling, Hierbij stuur ik je een verjaardagscadeautje. Ik heb ze maar een beetje klein gekocht, want er hoeven toch geen grote handen in. Bovendien heeft de winkeljuffrouw ze in mijn bijzijn gepast. Toen kon ik meteen zien hoe elegant ze stonden. De winkeljuffrouw raadde mij aan om die met de drukknoopjes te nemen daar ze zeer vaak aan en uit moeten.Was ik nu maar de enige die eraan mocht komen. Maar ja, natuurlijk zullen er honderden handen naar grijpen en wie weet wat voor vuile handen daar bij zijn. Ik heb daarom maar grijze genomen, die worden niet zo snel vuil. Je moet trouwens oppassen dat ze niet nat worden, want dat geeft enorme vlekken! Ook is het raadzaam om ze af en toe met speksteenpoeder te bestrooien, dan glijden je vingers er makkelijker in. Nu schat, ik hoop dat ik spoedig in de gelegenheid zal zijn om te zien hoe ze staan.
Niemand! Er waren eens drie mensen: IEMAND, IEDEREEN en NIEMAND. Op een dag moest er een belangrijke opdracht worden vervuld. IEDEREEN werd gevraagd dit te doen. IEDEREEN dacht echter dat IEMAND het wel zou doen. En hoewel IEDEREEN het kon, deed NIEMAND het. Hierdoor werd IEMAND boos, omdat het de taak was van IEDEREEN en nu had NIEMAND het gedaan. IEDEREEN dacht dat IEMAND het had kunnen doen, maar NIEMAND had zich gerealiseerd dat niet IEDEREEN het wilde doen. Aan het eind beschuldigde IEDEREEN IEMAND omdat NIEMAND deed wat IEDEREEN had kunnen doen.
Op de hele aarde bestaat nog maar twintig procent van het oorspronkelijke bos. De rest is gekapt of platgebrand. Sommige stukken oerbos zijn zo versnipperd, dat het ecosysteem niet meer goed functioneert.
De resterende oerbossen worden in een ongekend tempo vernietigd. Jaarlijks verdwijnt er een enorm stuk bos. Het gaat om een oppervlakte zo groot als vier keer Nederland. Gekapt voor de oprukkende landbouw en mijnbouw of voor de aanleg van plantages en wegen.
Maar de grootste bedreiging komt van de industriële houtkapbedrijven. Internationale houtbedrijven hebben rechten verworven voor de exploitatie van enorme oerbosgebieden. Zij maken grote winsten met de kap of zelfs kaalkap van bossen.
Bulldozers breken het oerbos open. Ze maken de weg vrij voor de vrachtwagens die het hout afvoeren. Dat wordt gebruikt in de bouw en de meubelindustrie, maar ook voor telefoonboeken of papieren zakdoekjes. Zonder bomen spoelt de (vruchtbare) grond gemakkelijk weg.
De meeste oerbossen bevinden zich in ontwikkelingslanden. Multinationale houtbedrijven hebben er vrij spel. Ze kappen legaal én illegaal. Overheden beschikken vaak niet over een effectief controleapparaat. De Braziliaanse regering schat dat tachtig procent van de houtkap in het Amazonegebied illegaal is.
De grootschalige houtkap heeft onverwachte gevolgen. Als de bulldozers een toegang hebben geforceerd, trekken de stropers het regenwoud binnen. Vlees van dieren uit het oerwoud is een dure delicatesse. In een aantal Afrikaanse bossen zijn de chimpansees, olifanten en gorilla's zo bijna uitgeroeid.
Oerbossen zijn uitgestrekte wouden van duizenden, soms zelfs miljoenen jaren oud. Het zijn ingewikkelde, kwetsbare ecosystemen. Negentig procent van alle plant- en diersoorten die op land voorkomen, tref je alleen aan in oerbossen.
Vele inheemse volken leven al duizenden jaren in de oerbossen. Houtkap bedreigt hun bestaan en hun culturele tradities.
De bekendste oerbossen zijn tropische regenwouden. De temperaturen zijn er hoog, de regenval overvloedig. Maar er bestaan ook gematigde regenwouden zoals langs de Canadese kust. En oerbossen die geen regenwouden zijn, zoals de enorme bossen in Rusland.
In zijn meest recente bundel, Mijn Plezierbrevier (Uitgeverij de Harmonie) verzamelde Kees van Kooten geen eigen verhalen, maar de 'natuurleukste' vertellingen van ándere auteurs. Het blijken vooral Engelsen en Amerikanen te zijn geweest, die de Hollandse komiek aan het lachen hebben gebracht. Over Van Kootens poëtische voorkeuren is nochtans minder bekend.
In Mijn Plezierbrevier laat u de lezer delen in het leesplezier dat andere prozaschrijvers u bezorgd hebben. Wie zou u zoal opnemen in een soortgelijke bundel met dichters/liedjesschrijvers? Omdat de Nederlandse dichtkunst door Gerrit Komrij al zo voortreffelijk is gebloemleesd met een keuze waar ik het helemaal mee eens ben en omdat Mijn Plezierbrevier voornamelijk vertaalde Anglo-Amerikaanse little man-humor bevat, zou ik op het vlak van poëzie en songs onmiddellijk kiezen voor teksten van Robert Johnson, Ira Gershwin, Cole Porter, Gilbert and Sullivan, Bob Dylan, Joe Jackson en Rufus Wainwright. Maar ook voor werk van Fransen als Jacques Prévert, Léo Ferré en Charles Trenet ('Verlaine') en een Duitse gigant als Kurt Tucholsky ('Augen in der Grosstadt'). Nederlandse schrijvers, dichters en liedjesmakers ga ik hier niet noemen. Niet omdat daar geen topklasse tussen zou zitten, maar omdat dat allemaal nog zo bekend en verkrijgbaar is en het mij in Mijn Plezierbrevier juist ging om het boven water halen van grotendeels 'verdwenen' humoristen, van wie het werk niet meer in druk is.
Tucholsky schreef in 'Augen in der Grosstadt' de prachtige verzen: 'Zwei fremde Augen, ein kurzer Blick,/ die Braue, Pupillen, die Lider -/ Was war das?/ Vielleicht dein Lebensglück.../ vorbei, verweht, nie wieder.' Is het de eenzaamheid van de moderne mens, die u hier aanspreekt? O nee, niet vergroten of mythologiseren, die 'ships that pass in the night' zijn van alle tijden en zullen dat altijd blijven. Merk op dat Léo Ferré in een werkelijk prachtig arrangement, zoals dat nooit meer opgenomen of betaald kan worden, (Barclay, 1967) precies hetzelfde Tucholsky-gevoel heeft bezongen in het gedicht 'A une Passante' van Baudelaire, met de hartbrekende laatste regel (en ik neem aan dat uw Frans grammaticaal sterk genoeg is om de subtiliteiten van de 'conditionel du passé' te kunnen omvamen): 'o toi que j'eusse aimée, o toi qui le savais!' Overigens: wie echt beheerst wil snotteren moet 'Augen in der Grosstadt' horen in de versie van Gisela May.
Het doet me deugd dat u Prévert noemt, schrijver van onder meer 'Le Jardin', waarin hij het onbeschrijflijke geluksgevoel na een kus in een park tracht te verwoorden: 'In Parijs/ Op de aarde/ De aarde die een ster is.' Waarin schuilt voor u het grote geluk in dit bestaan? Prévert, Tati, Sempé en Queneau; natuurlijk is dat een literair, cinematografisch en illustratoir vier-eenheidje waarbinnen het hele geheim van ons bestaan zit gevangen. En het grote geluk in dit bestaan schuilt hem dan ook, wat mij betreft, in het zien, lezen, horen of bekijken van afbeeldingen, films, gedichten, romans, liederen, muziekstukken en tekeningen of schilderijen waarvan ik denk: 'dat had IK godverdomme willen maken, want het drukt precies mijn gevoel uit'. Ik ben niet afgunstig, maar slechts intens gelukkig dat ik, zoals zulke geluksmomenten mij leerden, niet alleen was in dat voelen. Het bleek dus, om met Reve te spreken, niet onopgemerkt gebleven. Zoiets? Dat is geluk.
Zouden we de aarde vaker als een ster moeten zien? Sempé ziet onze planeet al jarenlang als een ster. Maakt covers voor The New Yorker (het beste en meest Amerikaans-kritische weekblad ter wereld), doet de laatste pagina's van de Paris~Match, en intussen bijna tachtig zijn en niemand weet iets van hem! Maar wél het postmoderne levensgevoel met mededogen en hilarisch blijven wedergeven. Het is een schande en grote kunst. Le Petit Nicolas vind ik ook prachtig.
U hebt veel, vaak hilarisch proza geschreven, maar betrekkelijk weinig gedichten. Is daar een speciale reden voor? Ik kom, cirkelend schrijvend, dichter bij mijn eigen hete brij met kale prozateksten over datgene wat mij het meest beroert, dan via een gekunstelde dichtvorm. Ik ben geen dichter. Ik heb een laatje, maar dat blijft dicht.
U schreef wel ooit enkele mooie 'haikoots', waaronder deze:
de kat ligt op schoot ik begin braaf te aaien zo zet je hem aan
En:
zo'n dapper plantje past in zijn eentje op het hele lege huis
Heeft u recentelijk nog haikoots geschreven? De beste haiku die ik ken is van mijn moeder en daar kom ik toch nooit meer overheen:
Je naam beschermt je in wrede kinderhanden lieveheersbeestje.
Over ouders gesproken: wanneer mijn vader uw teksten leest, haalt hij zelden normaal ademend het einde. Het verhaal waarin een personage op vakantie ongewild tot noodreisleider wordt benoemd, moet hij zelfs steevast onderbreken om leeg te lachen. Is schrijfplezier voor u net zo belangrijk als leesplezier? Dank en groet uw vader voor de klandizie! Moet even denken welk verhaal dat ook alweer was. Ik dacht 'De Gestranden', maar dat is zeker dertig jaar oud en ik heb het niet hier. Inderdaad is het grootste schrijfplezier dat je kunt overkomen: in de lach schieten. Niet zozeer om jezelf, als wel om de mogelijkheden die je ziet ontstaan, al schrijvend. Het ene woord haalt het andere uit en plotseling doemt daar een aanstekelijke grap op. Die grap was er natuurlijk al, maar de muze was zo genadig om hem door jou te laten vinden.
De Poolse schrijfster Johanna Olczak-Ronikier merkte onlangs op: 'Alle wijze mensen zijn treurig, maar lachen veel.' Kunt u zich hierin vinden? Jawel. Wat staat ons anders te doen? De man van de schrijfster Zadie Smith ('On Beauty') dichtte: 'Time is how you spend your love.' Daar ben ik het ook geheel mee eens. Een verstandig mens houdt zich dus aan het adagium: Time is how you spend your love and your laugh.
In een interview met het NWT zei u ooit: 'Ik noteer me wezenloos'. Ook dit jaar hebben we weer veel 'verse' woorden gezien, zoals: het Rijksmuseum 'ontzamelt', en de 'hoofdpijnportefeuille' van Rita Verdonk. Welke recente woorden zijn u opgevallen? Alles is amusement geworden en elke handeling heeft een psychologische motivatie gekregen: fun-shopping, anger-drinking, troostkleding, happy meal, sorrow walking...
Wim de Bie verzorgt al jaren een veelgeprezen website. Is dat niet iets voor u, om al die dingen op een blog te noteren? Nee. Wim is altijd al zeer bekwaam in de technische zaken rond ons werk geweest. Ik ben veel behoudender. Zolang ik potlood en papier heb, voel ik geen enkele behoefte aan enige elektronica.
Veel mensen missen de door u en Wim de Bie op tv vertolkte typetjes. Als u de politieke en sociale ontwikkelingen van de laatste jaren bekijkt, begint het dan niet te kriebelen om een en ander met humor te lijf te gaan? Jawel. Maar ik heb nooit een oude komiek willen worden. En de sociaal-politieke satire kunnen we gelukkig met een gerust hart overlaten aan de jongens van Koefnoen. En Wim kan zijn gram kwijt op bieslog en ik af en toe in de zaal en elke week in HUMO, als dat zo uitkomt. Dus wij hebben niets te klagen en ik ben blij dat de mensen almaar blijven vragen of wij niet eens terug moeten komen... Beter dan dat ze zouden vragen of het geen tijd wordt om eens met die teevee op te houden.
De volgende boekenweek staat in het teken van de humor. Wat kunnen we van u in 2007 verwachten? Een boek met nieuwe verhalen. Plus een boek met alle verhalen, gekozen uit alle zeventien eigen bundels, waar ik zelf bij het schrijven om in de lach ben geschoten. Plus wellicht een dvd met alle 'literaire' televisienummers die Wim en ik ooit maakten. Plus de grote overzichtstentoonstelling van het werk van Van Kooten en De Bie in het nieuwe museum voor beeld en geluid in Hilversum. Plus een reeks optredens in den lande met Mijn Plezierbrevier. Plus iets waar ik nog niets over kan zeggen. Plus nog iets waar ik nog niets over mag zeggen. En dan ten slotte nog iets waar ik helaas nog niets over mag zeggen.
Ouderen hebben vaak meer last van de hitte dan jongere mensen. Wat kunt u doen om tropische temperaturen beter te weerstaan? Het Nationaal Fonds Ouderenhulp heeft 12 tips voor u verzameld.
Tip 1
Drink minstens twee liter water per dag (meer als u veel transpireert), ook als u geen dorst heeft, en drink verspreid over de dag. Neem water mee als u naar buiten gaat. Wees matig met alcohol, cafeïnehoudende dranken en dranken met suiker, deze onttrekken juist vocht aan uw lichaam. Als u minder dan normaal plast of als uw urine donkerder wordt, dan moet u meer drinken.
Tip 2
Denk aan uw huid wanneer u naar buiten gaat! Smeer de onbedekte huid goed in met een zonnebrandmiddel met hoge beschermingsfactor.
Tip 3
Ga indien mogelijk alleen 's morgens naar buiten. Vermijd als het erg warm is buiten te komen tussen 11.00 en 17.00 uur.
Tip 4
Draag lichte, luchtige kleding, het liefst van katoen, linnen of andere natuurlijke vezels. Bedek uw hoofd met een zonnehoed of zonneklep wanneer u naar buiten gaat. Vervang een dekbed of deken door een laken.
Tip 5
Verzorg wondjes extra goed ter voorkoming van ontsteking.
Tip 6
Blijf goed eten, eiwitrijk en met voldoende vitaminen, en zorg voor voldoende zoutopname. Groenten en fruit zijn aan te bevelen omdat deze een hoog percentage water bevatten en een natuurlijke bron zijn van vitamines en minerale zouten. Soep, bouillon, melk, ijs of tomatensap zijn ook prima om het verloren zout aan te vullen. Zorg voor goede koeling van etenswaren en zorg voor goede hygiëne in de keuken; bij hoge temperaturen bederft voedsel eerder, waardoor u sneller diarree kunt krijgen en veel vocht kunt verliezen.
Tip 7
Houd de warmte zoveel mogelijk buiten. Door rechtstreekse zoninval te vermijden, zonnewering te gebruiken en deuren en ramen overdag dicht te houden en s avonds en s nachts maximaal te luchten. Als dit niet mogelijk is ivm inbraakpreventie, laat dan (schone) ventilatieroosters permanent open. Doe ook lampen en computer zoveel mogelijk uit.
Tip 8
Als u het warm heeft, maak dan uw gezicht, hals, polsen en benen nat en herhaal dit regelmatig. Een nat washandje of voetenbadje werken ook verkoelend.
Tip 9
Vermijd overmatige inspanningen en neem veel rust.
Tip 10
Gebruik een ventilator of ga naar koele of air-conditioned ruimtes. Gebruikt u een ventilator, plaats deze dan hoog genoeg en let erop dat de luchtstroom niet direct op uw lichaam is gericht. Let op te grote temperatuurverschillen en tocht.
Tip 11
Woont u alleen, heeft u gezondheidsklachten en veel last van de warmte, vraag uw buren of familieleden dan een extra oogje in het zeil te houden of u regelmatig even te bellen. Neem eventueel een abonnement op een alarmeringssysteem.
Tip 12
Wees alert op uzelf. Ga met gezondheidsklachten direct naar de huisarts. Vraag uw huisarts ook om advies wanneer u medicijnen gebruikt die vocht afdrijven of die inwerken op de geestelijke toestand (neuroleptica).
Voor persvragen over deze tips kan Anne-Marie Blomesath benaderd worden: tel. 030-656 60 44 of 06-51 08 59 56, a.blomesath@ouderenhulp.nl.
Verzoek tot afstel van militaire dienst Aan de minister van defensie, Excellentie, Bij deze doe ik het verzoek mij niet voor militaire dienst op te roepen. De reden hiervoor is nogal uitzonderlijk en zal ik hieronder verduidelijken: Mijn vader en ik woonden samen en bezaten een radio en een televisie. Hij was weduwnaar en ik vrijgezel. Beneden ons woonden een weduwe en haar dochter beiden schoon van uiterlijk en zonder radio en televisie. Ik werd verliefd op de weduwe en trouwde haar. Mijn vader werd verliefd op de dochter van mijn vrouw en ook zij trouwden. Toen begon de ellende. Daar mijn vader de dochter van mijn vrouw, dus ook mijn dochter trouwde is mijn dochter thans mijn moeder. Ik ben tegelijkertijd haar vader, omdat ik met haar moeder ben getrouwd. Verder werd mijn vader schoonvader omdat mijn vrouw ook zijn schoonmoeder is. Mijn vrouw kreeg inmiddels een zoon, tevens de broer van mijn schoonmoeder omdat die zuster is van mijn zoon. Dus is mijn schoonmoeder ook zijn tante. De jonge vrouw van mijn vader wordt ook mijn moeder en haar zoon wordt dus mijn broer: mijn zoon is nu oom van mijn kleinkind, omdat hij de broer is van mijn dochter. Ik ben als man van zijn grootmoeder, zijn grootvader, dus de grootvader is mijn broer. En aangezien de grootvader van mijn broer ook de mijne is, ben ik dientengevolge mijn eigen grootvader. Aldus, excellentie, veroorloof ik mij U te verzoeken mij van militaire dienst te ontheffen. De wet laat immers niet toe dat een vader, diens zoon en kleinzoon tegelijkertijd onder de wapenen zijn. P.S. Twijfels? Dan nog maar een keer lezen, en nog een keer en desnoods een schema tekenen en je zal zien dat het echt klopt. En ik de hele tijd maar denken dat de verhoudingen in mijn familie zo complex zijn, overigens is er in deze familie sprake van een gigantische incestueuze verhouding.
Salmonella is een darmbacterie die via uitwerpselen van mens en dier in het milieu, water en in levensmiddelen terechtkomt. Deze bacterie kan mensen vooral via rauwe dierlijke levensmiddelen, zoals pluimveevlees, kalfs- en varkensvlees, eieren en zuivelproducten ziek maken. Ook verontreinigde groenten en fruit kunnen salmonella bevatten. Mensen raken door het eten van niet of onvoldoende verhitte producten geïnfecteerd. De bacterie is vernoemd naar D.E. Salmon, een Amerikaanse bacterioloog die naar de veroorzaker van de varkenspest zocht en per ongeluk de salmonella-bacterie ontdekte. Inmiddels zijn ruim 2000 soorten salmonella bekend.
Wat is het ziektebeeld bij een salmonellabesmetting:
De eerste ziekteverschijnselen treden gemiddeld 12 tot 48 uur na het eten van besmet voedsel op. De voedselvergiftiging die kan optreden door een besmetting met salmonella (salmonellose) uit zich naast een korte fase van waterdunne diarree die overgaat in een langere periode met brijachtige diarree vaak met bloed en slijm, buikkrampen, hoofdpijn, lichte koorts, rillingen, misselijkheid, overgeven en slaperigheid. Bij de meeste mensen houden deze verschijnselen twee tot drie dagen aan. Ernstige diarree kan vooral bij jonge kinderen, zwangere vrouwen en oudere personen tot levensbedreigende uitdrogingsverschijnselen leiden. Niet iedereen wordt ziek van een besmetting. Het lichaam van een gezond mens kan een lichte besmetting wel aan. Serieuzer wordt de besmetting als de bacterie doordringt in de bloedbaan. De bacterie kan dan ontstekingen veroorzaken in gewrichten, organen en botten. De patiënt kan dan langdurig last krijgen van buikklachten en gewrichtspijnen.
Volgens de laatste cijfers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu doen zich jaarlijks ongeveer 50.000 gevallen van salmonellabesmettting voor. Jaarlijks moeten bijna achthonderd besmette personen worden opgenomen in het ziekenhuis en sterven bijna zestig patiënten aan de gevolgen van een voedselinfectie door salmonella.
Hoe verdwijnen de symptonen van de salmonellabesmetting:
Normaal gesproken is een aantal dagen rust en veel drinken voldoende om de symptomen te laten verdwijnen, maar blijft de patiënt daarna nog maanden drager van de bacterie. Het innemen van antibiotica helpt in de normale besmettingsgevallen niet, hoewel dit bij ernstige ziektegevallen soms wel noodzakelijk is.
Hoe is een salmonellabesmetting te voorkomen:
Hygiëne in de keuken is de belangrijkste remedie tegen een salmonellabesmetting. Die is te voorkomen door vleesproducten koel te bewaren, goed te verhitten en gescheiden van andere verse producten te bewerken. De Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) raadt aan bij voorkeur geen toetjes, zoals tiramisu en bavarois of mayonaise van rauwe eieren te maken.
Wat voor maatregelen neemt de voedselindustrie tegen de salmonellabacterie:
Ter voorkoming van salmonellabesmettingen is de producent volgens de Warenwet verplicht de waarschuwing op het etiket van pluimveevlees te zetten: ''Let op, geef schadelijke bacteriën geen kans. Zorg daarom dat deze bacteriën niet via de verpakking, uw handen of het keukengerei in uw eten terechtkomen. Maak dit vlees door en door gaar om deze bacteriën uit te schakelen.'' Deze waarschuwing staat ook op kip dat salmonellavrij wordt aangeboden. De VWA controleert sinds 1996 jaarlijks kip en kipproducten op de aanwezigheid van salmonella. Sinds 2001 laten de besmettingen een dalende trend zien. In 2004 is voor het eerst sprake van een significante daling van voedselvergiftigingen. Bron ANP
Bejaard paar pluimt boerenweduwe (84) Pas na 8 jaar proces omdat gerecht dossier kwijtspeelde
Dendermonde/Beveren - In zes jaar tijd troggelde een bejaard koppel 300.000 euro af van de hoogbejaarde Maria M. (84), weduwe van een rijke herenboer uit Beveren. In ruil kreeg de goedgelovige vrouw enkele stichtelijke devotieplaatjes, maar haar erfgenamen stapten naar het gerecht. Maria is intussen overleden, net als Eduard A., de mannelijke helft van het oplichtersduo. Diens weduwe Elza Van R. (81) uit Beveren werd gisteren door de correctionele rechtbank in Dendermonde veroordeeld tot zes maanden celstraf met uitstel.
Maria M. was een welgestelde weduwe uit het rijke milieu van Wase herenboeren. Met een maandelijks inkomen van 2.800 euro, een pak geld uit de verkoop van vee, het verhuren van eigendommen en de pacht van akkers en weilanden werd ze het ideale slachtoffer Elza Van R. en Eduard A., die ze in 1992 leerde kennen. In zes jaar tijd slaagde dat bejaarde koppel er in de goedgelovige weduwe al haar kapitaal af te troggelen. ,,Het begon allemaal toen Eduard A. en zijn vrouw Elza voor het eerst op het erf kwamen om boerenboter te kopen'', schreef Maria zelf nog in een brief op haar sterfbed.
Pas toen de hoogbejaarde boerenweduwe naar het ziekenhuis moest, stelden haar familieleden vast dat hun rijke tante financieel aan de grond zat. ,,Op al haar rekeningen samen stond nog amper 2.000 euro. De rest van haar geld en de opbrengst uit aandelen was verdwenen'', pleitte op het proces advocaat Yvan Naessens.
Al het geld verdween in de zakken van Elza Van R. en haar man Eduard A. die hun slachtoffer op het einde van haar leven bij de bank zelfs nog leningen liet afsluiten en kaskredieten openen. Ze hielden de goedgelovige Maria M. voor dat het geld nodig was voor een (onbestaande) ,,juffrouw Emma'', een hooggeplaatste dame die zich bezig hield met goede doelen en die met een barones samenleefde in een klooster. ,,Maria kreeg in ruil devotieplaatjes en de belofte dat haar kinderen een plaats zouden krijgen aan tafel met hooggeplaatste personen'', aldus nog advocaat Naessens. Elza Van R. en Eduard A. lieten de vrouw zelfs geloven dat juffrouw Emma geld nodig had ,,om de Gentse bisschop Luystermans om te kopen''.
,,Patatten in huis''
Na een klacht van de familieleden liet het Dendermondse gerecht niets onverlet om de oplichters te ontmaskeren. Telefoons werden afgeluisterd en codetaal ontcijferd. Zo telefoneerde Elza Van R. regelmatig naar Maria M. met de vraag ,,of er patatten in huis waren''. Dat bleek een codewoord voor Maria's kinderen. ,,Want als er patatten in huis waren, was de kust niet veilig'', merkte advocaat Naessens op.
Elza Van R. en haar man zouden met Maria's geld juwelen en een appartement aan de Belgische kust hebben gekocht, en dure reizen hebben gemaakt in chique hotels in verre landen. Het echtpaar werd verschillende keren opgepakt en langdurig ondervraagd maar ontkende alles met klem. Bij een huiszoeking bleken alle bankuittreksels verdwenen en van de grote sommen geld op hun rekening beweerde Elza Van R. niets af te weten. ,,Dat kan niet. Ik heb dat geld nooit gezien en nooit in handen gehad. Dan is de bank ermee weg. Dat zou ik straf vinden. Ik kan niets anders zeggen dan dat de bank liegt'', verklaarde Elza Van R. telkens.
Dossier spoorloos
Het gerecht vond uiteindelijk voldoende bewijzen tegen het duo oplichters, maar toen... verdween het hele onderzoeksdossier spoorloos in de catacomben van het Dendermondse gerechtsgebouw. Pas na een kwade brief van de familie van het slachtoffer, dook het dossier weer op. En daardoor moest de 81-jarige Elza Van R. zich acht jaar na het laatste misdrijf toch nog verantwoorden voor de rechtbank van Dendermonde. Haar echtgenoot en hun slachtoffer zijn inmiddels overleden.
,,Hoe redelijk is het om een vrouw van 81 acht jaar na de feiten nog te veroordelen?'', vroeg haar advocaat Herman Bogaerts. Gezien de zwaarwichtigheid van de feiten heeft de rechtbank haar toch nog veroordeeld, al kreeg ze slechts een voorwaardelijke straf. ,,Elza Van R. werkte geruime tijd mee aan het oplichten van een oude goedgelovige vrouw, die zelf niet meer in staat was haar vermogen te beheren. Ze deed dat op een gewiekste wijze door een fictief personage te scheppen. In de loop van het onderzoek deed ze alles om haar echtgenoot af te schermen en dat getuigt niet van veel schuldinzicht'', argumenteerde rechter Vander Stichele in het vonnis.
De burgerlijke partij kreeg een provisionele schadevergoeding van 7.000 euro toegewezen. ,,We kunnen nu achter het geld aan, maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat we nog één cent zullen terugzien'', aldus advocaat Naessens namens de erfgenamen van Maria M.
Komt een rijke kakmadam bij de dokter nadat ze gestoken was door een wesp.
Vraagt de dokter: "Waar bent u gestoken mevrouw?" "Oh dokter, dat kan ik u
niet zeggen, want dan schaam ik me zo." "Maar ik moet het toch echt weten
hoor, anders kan ik u niet helpen." "Nee dokter, als andere mensen dit weten
dan word ik uitgelachen en schaam ik me dood." "Luister," zegt de dokter,
"ik heb een geheimhoudingsplicht, dus ik zal echt tegen niemand zeggen waar
u gestoken bent." "Oke dan," zegt de vrouw: ".............. bij de Aldi."
Kleurenblind
Een man en vrouw zijn 25 jaar getrouwd. dan zegt die man:na 25 jaar moet ik je toch echt iets vertellen. ik ben kleurenblind. oh ja maarre..., zegt die vrouw ik moet jou ook iets vertellen,ik kom niet uit Gouda maar uit Ghana
De kustsequoia of kustmammoetboom is één van de drie soorten 
telenet.be
Þ
Þ
In Mijn Plezierbrevier laat u de lezer delen in het leesplezier dat andere prozaschrijvers u bezorgd hebben. Wie zou u zoal opnemen in een soortgelijke bundel met dichters/liedjesschrijvers?
