We hadden voor onze jaarlijkse vacantie een hut op het strand gehuurd, prachtig, zo direct van uw bed het warme water in. Toen we in het begin onze verblijfplaats even gingen verkennen, zag ik juist onder het pafond van de slaapkamer dat er kippegaas was gespannen, ik vroeg aan de plaatselijke verantwoordelijke waarom dat was, hij antwoorde in zeer gebrekkig engels dat ze hiermee de insecten tegenhielden die door de dakbedekking kropen. Wij verschoten en zeker mijn vriendin die het niet zo had met ongedierte, al was het nog maar met een mug, hoe groot waren die insecten dan wel dat ze werden tegengehouden door kiekendraad. Het raadsel was 's avonds opgelost op die kippengaas had men nog een zeer fijne stof gelegd, dat hong dan neer rondom ons bed, zodat zelfs het kleinste mugje ons niet kon deren.
Het bleke licht, van de straatlantaarn, verlichte juist genoeg de kamer, om in dit zwoel nachtelijke uur, met half dichtgeknepen ogen, jouw striptease te zien opvoeren.
Je dacht zeker, hij slaapt, ik liet een zucht, door, mijn lippen zuchten.
Je klederen ruisten op de grond, waar nog even door, de wrijving, van de statische electriciteit vonken als vuurvliegjes, naar nergens vlogen.
Daar stond je dan, in het half duister vrouw van de nacht......
schoof warm naast mij,
je vroeg vragend," slaap je al?" waarop ik heel natuurlijk "Ja," antwoorde en met een lach vertrok jij richting dromenland,
Mijn vriendin zou samen met een exklasgenote op reis gaan, ze wilden alles zo veilig mogelijk doen, en dachten ook aan de mogelijkheid hoe ze hun kamerdeur kunnen barikaderen, zodat er s'nachts niemand niet binnen kan komen. Eerst een tafel er tegenaan gesleurd en daarop hun valiezen, zo klaar is kees. Om 1 uur 's nachts werd er op hun deur geklopt. "Wie is daar?" vroeg mijn vriendin angstig. "U hebt de sleutel van buiten in het sleutelgat laten zitten." riep een mannenstem. Vrouwen???????
Nog steeds over mijn buurman, die kon toch altijd van die rare stomme vragen stellen, toen ik op een middag geholpen door enkele vrienden, mijn piano uit het venster naar beneden takelde, ik speelde er niet meer op en kon iemand anders er een plezier mee doen, toen we dus heel voorzichtig de piano aan een touw naar beneden lieten zakken, en hij eindelijk op de grond werd gezet, kwam die vervelende buurman, die tot dan met de handen op de rug de hele verhuis had gade geslagen, kwam hij naar me toe en vroeg weer met die zeemzoete stem," zo buurman heb je dat kreng eindelijk kunnen verkopen?" ik dacht nu heb ik hem, ik antwoorde," Nee hoor, ik moet naar de pianoles."
Mijn buurman was een keurige nette wat ernstige man. Toen hij was uitgenodigd voor een kinderfeestje, nam hij zich voor dat hij ten volle zou meewerken, hij stak het geschenkje tussen zijn tanden, ging op handen en knieen zitten, en betrad luid hinnikend en zwaaiend met het hoofd het bewuste zaaltje. Doodse stilte, een tiental volwassenen zaten hem verbijsterend aan te staren, hij zat blijkbaar in het verkeerde feestgebeuren.
Blijkbaar was er iets aan de apparatuur die een film, van Alfred Hitchkok, op het reusachtige witte doek moest brengen, want steeds weer verschenen er dias die helemaal niets met de film of enig reklame boodschap te maken hadden, twee drie keer weer diezelfde reeks lichtbeelden, begeleid door dezelfde muziek. Het publiek begon hoorbaar te zuchten. Op dat ogenblik staat er op de voorste rij een man van middelbare leeftijd op, neemt de vrouw met wie hij is gekomen in zijn armen, en begint op de tonen van de muziek te dansen. Ze dansen voor het witte doek en het publiek kijkt bewonderend toe. Wanneer het scherm oplicht gaat het koppel onder een hartelijk applaus weer zitten, de thriller kan beginnen. Dit was een voorprogramma dat zelfs Alfred Hitchkok nauwelijks zal kunnen overtreffen.
Een nieuwe eetbare verpakking kan een eind maken, aan een vorm van vervuiling, die op het ogenblik in Europa zo'n 20.000 ton per jaar toevoegt aan de afval. De eetbare fritzak is gemaakt van aardappelmeel, tarwebloem, plantaardige olie en zout en is ook bruikbaar voor andere snacks. Als de fritten op zijn kan de zak opgegeten worden of in de vuilbak gegooid, waar hij binnen een paar dagen verteert. In Nederland en Duitsland wordt de zak al gebruikt, in andere landen heeft hij ook toekomst.
In een toespraak voor studenten vertelde de acteur Paul Newman eens over zijnvacantiekamp voor ongeneeslijke kinderen: Een cosulent praatte met een achtjarige jongen over God. De jongen zei dat hij niet zoveel wist van God, maar wel wat wist van natuurkunde. Het fasineerde hem dat in het uitdijende heelal, elke kracht die je in een richting uitoefent, precies is wat uit een andere richting terugkomt. Daarop zij de consulent dat hij blij was dat het kamp anders was dan de rest van het heelal, want dat hij heel wat meer terrugkreeg dan hij erin stopte. Het kind moest dat even verwerken en zei toen:" Misschien is dat God."
Het was wel fijn te horen dat mijn twee broeders regelmatig mijn blog lazen, lazen??leesde?? Ja enfin, mijn twee broeders lezen regelmatig mijn blog. Dan moet ik in de toekomst gaan zien wat ik er allemaal inzet, want zij kunnen dat allemaal beamen wat er in mijn verleden is gebeurt. In ieder geval J. en J. stieren, bedankt voor het plezierige gezellige etentje en dan mag ik zeker mijn schoonzusje M. niet vergeten, en ook mijn vriendinnetje G. zij maakten de avond compleet. Zulks een gebeuren is voor mij goud, ik weet niet of u begrijpt wat ik daarmee bedoel, misschien een klein, klein nadenkertje. Babbelen bij een lekker etentje, een glaasje wijn, op de achtergrond, de computer die uren mooie muziek de kamer inzend, ik zeg het gouden uren, waar we op onze ouderdom moeten van profiteren. J. en J. nogmaals bedankt, en tot de volgende keer.
Blues (W.)
Kent ge die bloemetjes die ik hierbij heb afgedrukt, het zijn VERGEETMIJNIETJES.
Op mijn blog heb ik al verschillende keren laten weten dat ik drie honden bezit, eigelijk moet ik zeggen bezat, want vanmorgend heb ik bij de veearts ons kleinste hondje Annabel laten inslapen. Haar twee niertjes werkten niet meer, ze at ook niet meer, ze was de laatste weken fel vermagerd. Gisteren heeft de dierenarts nog geprobeerd om onderhuidse inspuitingen met water te geven, maar dat heeft allemaal niet geholpen zodat wij, mijn vriendin en ik besloten om het diertje te laten inslapen. Dat dit aan mijzelf zoveel pijn zou doen dat had ik nooit kunnen geloven. Maar in dit geval hoeft dat hondje toch niet verder nodeloos aftezien. Zo lief annabelleke, het gaat je goed daar op die plaats waar alle kleine lieve hondjes heen gaan wanneer ze gestorven zijn, ik hoop dat je daar verlost van die pijnen de eeuwige rust zult vinden. Wij zullen je nooit vergeten.
Toen ik mijn 65° verjaardag vierde, heb ik zo wat dingen op papier gezet die ik in de loop van de voorbije halve eeuw heb geleerd.Toen ik een vriend van mij ervan vertelde besloot hij eveneens een lijstje te maken. Dat bracht me op het idee kleuters, schoolkinderen, jonggehuwden, bejaarden kortom mensen van alle leeftijden en uit alle kringen om ook om hun ondervindingen aan mij door te geven . Ondertussen heb ik het nog wat bijgewerkt, er wat afgelaten en er wat aan toegevoegd. En ziehier wat men ons allen heeft geleerd.
(5 jaar Peterke ) Goudvissen houden niet van pudding, ik probeerde het toch, je kunt het voorstellen wat voor een boel dat was in dat aquarium. (76 jaar Willem, nie De Zwijger) Het beste kalmeermiddel is een goed een proper geweten. (28 jaar ) Een verloren wedstrijd is nog geen verloren seizoen, opgedragen aan Christof Snelders. (46 jaar Fred ) Kinderen en grootouders zijn natuurlijke bondgenoten. Een waarheid zo groot als een koe, zou de Walter zeggen. (76 jaar Mimi ) Als mensen mikken op hetgeen ze van het leven verlangen, mikken ze meestal te laag. Ik ook. (95 jaar Leo) Beslissen met wie je trouwt is ooit de belangrijkste beslissing die je ooit zult nemen. (Eva nu 46 jaar) Loop niet met je zorgen naar je ouders, zij hebben er ook, en misschien wel meer dan jij. (Erik 33 jaar) Dure zijden plastrons zijn de enige die tomatensap aantrekken. (Guy 52 jaar) Succes bereik je niet met de lift je moet die stijle trap nemen. (van mij zelf 68 jaar) Echtparen zonder kinderen weten altijd hoe je de jouwe moet opvoeden. (Gustaaf 75 jaar) je kunt je door slechte tijden bitter of beter laten maken. (Jos 51 jaar) Het leven van een man kent 4 stadia, 1°. Je gelooft in Sinterklaas. 2° Je gelooft niet in Sinterklaas. 3° Je bent Sinterklaas. 4° Je ziet er uit als Sinterklaas. (Timmeke 4 jaar) Timmeke kan van 4 meisjes tegelijk houden. (Eddie 31 jaar ) Je moet de gebruiksaanwijzing lezen voordat je de schommel in elkaar zet. (Gerda 51 jaar ) Geluk is als parfum, je kunt het niet weggeven zonder er zelf een vleugje van mee te krijgen. (Charles 50 jaar) Hotelmatrassen zijn beter aan de telefoonloze kant van het bed. (Wendy 41 jaar) Je kunt je kinderen niet genoeg knuffelen. (Blues 68 jaar, nog eventjes ik verjaar den 22 januari ) Een ezel in een smoking blijft een ezel. Zelf ondervonden.
Heb jij ook zulke wijze levenslessen opgedaan, laat het mij dan weten ik voeg ze toe aan mijn notas, en ooit breng ik het eens uit in boekvorm. Al vast bedankt op voorhand.
Het bleke licht, 
Toen ik mijn 65° verjaardag vierde, heb ik zo wat dingen op papier gezet die ik in de loop van de voorbije halve eeuw heb geleerd.Toen ik een vriend van mij ervan vertelde besloot hij eveneens een lijstje te maken. Dat bracht me op het idee kleuters, schoolkinderen, jonggehuwden, bejaarden kortom mensen van alle leeftijden en uit alle kringen om ook om hun ondervindingen aan mij door te geven .
