Mijn houtkacheltje

Wij hebben hout gesprokkeld.

Alle takken zijn gezaagd.

En dan de apotheose.

Hij stopt de lange kaarsenaansteker onder het papier.

De vlam likt de verfomfaaide krant.

Het vuur grijpt om zich heen.

De dorre takken schieten aan.

Twee kleine handjes wrijven zich in elkaar van plezier.

Glinsterende oogjes kijken naar het openstaande

deurtje van mijn houtkacheltje.

“Mag ik er nu de kastanjes inwerpen bompa?”

“Ja, maar dan moet het deurtje dicht want die gaan ploffen.”

“Neen, dan wacht ik nog eventjes”

Mijn keteltje op d hete plaat, begint te pruttelen.

“Thee Eliano?”

“Met vier klontjes bompa.”

Het zal mijn gedacht wel zijn maar ik vind thee, gemaakt met water uit mijn koperen keteltje, toch net iets lekkerder.

Wij slurpen van het heerlijke hete nat.

Hij werpt een handvol kastanjes op de gloeiende takken.

Ik sluit het deurtje. Kleine explosies volgn in mijn gietijzeren kacheltje.

Ik zet mij op de sofa, hij klimt op mijn schoot en vleit zich tegen mij aan. Ik hoor zijn regelmatige ademhaling. Hij slaapt, moe van het sprokkelen, loom van de kachelwarmte.

Zalig denk ik. Ik sluit mijn ogen en samen dwalen wij heerlijk door dromenland.