Tranen in een schrijn.

Ik verzamelde mijn tranen in een schrijn.
Na ‘t ploffen van de aarde op jouw kist.
Trommelvliezen barstten, hart verscheurt door pijn.
Ik bewaarde ‘t schrijn eerst naast mijn bed.
Dan in de gastenkamer voor iedereen in het zicht.
Later in vergetelheid op de zolder weggezet. Vandaag is het schrijn weer even losgeraakt.
De tranen dertig jaren oud volledig opgedroogd.
In vlaag van nostalgie heb ik het schrijn weer vol gemaakt.
Met tranen minder bitter maar met liefde even groot.
Wat mis ik je mijn moederlief.
Waarom moest jij toch dood?

19-01-2008