De afgelopen weken was ik verschillende keren op de sukkel met mijn gezondheid. Van het één naar het ander zonder enige aanwijsbare oorzaak. Het vergt veel energie en dus had ik de week voor Roeselare een weekje rust ingelast in mijn schema... Dat de conditie momenteel niet top is, was wel enig sinds te voorspellen.

De GP Roeselare is een mooie koers. Een grote ronde van 100km met onder meer de Kemmelberg, de Monteberg, de Rodeberg, de Schminkelberg,... kregen de dames voorgeschoteld. Vervolgens waren er nog twee plaatselijke rondes gepland.
De eerste 35km tot aan de voet van de Kemmelberg gingen goed. Ik was er nog nooit geweest en wist dus eigenlijk ook niet zo goed waaraan ik me moest verwachten. Ik schrok wel even bij het opdraaien van de kasseien. SLIK! Moet ik hier naar boven? De familie stond aan de voet van de Kemmelberg. Gelukkig hadden ze mijn geklungel al snel opgemerkt en hielpen ze mij een handje naar boven.

Door de vele valpartijen voor de Kemmelberg, kwam ik toch nog ergens tussen de mensen boven. Weliswaar volledig choco! Ik deed mijn best om nog bij het peloton te komen, maar ik voelde mijn conditionele achterstand. Ik kwam in een groepje terecht waarmee ik terug richting Roeselare kon rijden.

Vele minuten achter het peloton kwam ons groepje in Roeselare aan. Van het plaatselijk parcours bleven we gespaard. Gelukkig heb ik er dan vandaag een goede training van kunnen maken, door de grote ronde uit te rijden. Hopelijk goed voor de komende koersen.