6h30... Aankomst in Geel, hoewel het nog ontzettend vroeg is, is er in Geel al veel leven. Iedereen maakt zich op voor het grote Belgische wielerfeest. Een sfeer met een gevoel die ik niet kan beschrijven. Je moet het meegemaakt hebben...
Vol goede moed, vol irrealistische dromen. Ik weet dat het niet kan, of op z'n minst ongelooflijk moeilijk zal zijn, maar eerlijk... Ik denk dat iedereen stiekem droomt dat vandaag alles wel eens zal meezitten. Dat het lukt.
De weer goden zijn ons niet gunstig gezind. (Tenzij je van regen houdt natuurlijk.). Een klein groepje rijdt reeds in het begin van de koers weg. Ronde per ronde worden ze aangevuld met nieuwe rensters die de sprong wagen. Ik wacht af. Ik weet dat te snel vooraan rijden me niet lukt. Voor te veel op kop te moeten komen is mijn conditie verre van goed genoeg! De grote favorieten zitten trouwens nog hier. Ze zullen het hier niet bij laten. Ik wacht wel...
Als je ze ziet springen weet je hoe laat het is. Je wil mee, je moet mee. Geen tussenweg, geen omweg, geen getwijfel. Ik twijfelde te lang. Kan ik nog mee springen? Ik spring, maar kom 10 meter tekort om met de goede mee te zijn. Argh. Ik vloek op mezelf en weet dat het nu in het peloton volledig zal stilvallen. Terug komen zal er nu niet meer bij zijn. Kampioenschap gereden. Ik voel het, ik weet het.
In de koude regen de laatste rondes afwerken, binnenkomen en gaan douchen. Niet ziek worden.
Weten dat het een irrealistische droom was, dat ik de mijne ooit al heb gehad en dat er eigenlijk nog veel kansen komen. Voor ooit misschien. We zien wel. Proficiat aan de sterke winnares en haar sterke ploegmate! Jolien D'hoore en Maaike Polsploel, mooie koers!
Eveline