Deze keer zakte het peloton af naar het Waasland waar in Sinaai een kermiskoers georganiseerd werd.
De supporters die mij al een tijdje volgen moeten zeker gehoopt hebben op een derde keer goeie keer. Want na 2 tweede plaatsen was ik eigenlijk wel gebrand op iets.... (Hoe snel het toch kan keren hé)
 |
| No fun, no glory! |
In de start heb ik wel een aantal zeer lelijke woorden gedacht toen ik mijn benen voelde ontploffen. Miljaarde was nog het properste woord om uit te drukken hoe zeer ze deden. Niet gerecupereerd, helemaal niet! Ik denk dat ik toch niet alleen was in het peloton want tegen een 34-35 km per uur werden de eerste rondes afgehaspeld. De demarrages bleven lang uit!
Zoals meestal trok het peloton richting massasprint waarbij ik kon rekenen op super ploegmaten!
Ze hielden mij super goed vooraan maar in die ijver reden ze mij ook een beetje dood nog voor de sprint goed en wel begon. In normale omstandigheden zou dit het meest perfecte uitgangspunt geweest zijn, ware het niet dat de inspanningen van daags voordien niet verteerd waren en de benen te snel volliepen...
De trein was super, nu het wagonnetje nog. Ik kan mijn ploegmaten alleen maar heel erg fel bedanken voor wat ze lieten zien! Ik denk dat er gesteld kan worden dat er echt een team aan de start stond en dat de meisjes dit elkaar écht gunnen.
Het was dus geen super finish maar het betert wel weer...
