Dit jaar stond ik aan de start in korte broek, met korte mouwen en een zonnebril. 20°C warmer!
Het lijkt op een vroege zomerdag, maar eigenlijk is het nog maar begin maart! Ik zal er alvast niet om treuren!
De koers begon zeer nerveus! Voor het vertrek werd ons meegedeeld dat het kasseibergje van goed 700m niet meer in het parcours zou liggen omwille van een brand. De schifting zou elders moeten gebeuren. Dit in het achterhoofd houdend maakte het peloton duidelijk nerveus. Naar mijn mening werd er toch hard gereden. Al had ik een heel goed gevoel in de koers. Het nerveuze verloop maakte dat het wel moeilijk was om te drinken. Stuur loslaten als ze naast u aan het wringen zijn is nu eenmaal niet aangewezen. Maar bon.
Na goed 40km kregen we de melding dat het kasseibergje er wel in lag en we dus over het originele parcours zouden gaan rijden. De bordjes man gaf het goed aan, maar ik ben er zeker van dat 95% van het peloton dat niet had gezien. Gelukkig kon ik mijn ploegmaten nog op de hoogte brengen en wisten we allemaal wat ons te doen stond.
Ik zat redelijk vooraan toen we bijna aan de scherprechter kwamen. met nog 500m te rijden was het weer koekenbak in het peloton. Over heel de weg vlogen rensters en fietsen door de lucht. Ik stond net op tijd stil maar het duurde lang voor ik eindelijk weer goed en wel weg was.... Te lang!
De kasseiberg verteerde ik naar mijn mening goed! Ik kwam redelijk vlot boven zonder echt stil te vallen.
het peloton hing op 1 groot en lang gerokken lint.
Bij de valpartij lagen ook enkele kopvrouwen waarop gelukkig gewacht werd door hun ploegmaten.
Toen de tgv van Liv-Giant voorbij vloog wist ik hoe laat het was! Dat wiel, dat moet ik hebben!
Ik kon mee aansluiten en kwam gelukkig terug bij een toch al sterk uitgedund peloton.
Helaas kon de timing wel beter want ondertussen waren we toch al aan de voet van de klim op het plaatselijke parcours.
Ik beet op mijn tanden en kwam nog net met het peloton boven. Ough...
De man met de hamer was echter op dat moment ook niet meer veraf. Het nerveuze koers verloop had er voor gezorgd dat ik veel te weinig had gegeten en gedronken met alle gevolgen vandien. Boenk tegen de muur.
Ik kon nog even doorbijten maar de ronde nadien, toen ze echt begonnen te koersen, was het onherroepelijk gedaan. Licht uit, boeken toe.
De balans van mijn koers, is dat ik het eigenlijk niet goed weet. Ik vraag mij af waar ik zou uitgekomen zijn moesten ze daar niet gevallen zijn voor de kasseiberg. Zou ik langer kunnen volgen hebben op het bergje in de plaatselijke ronde?
Het gevoel zat redelijk goed heb ik de indruk. Hop naar de volgende weken!
Volgende week: De eerste kermis koers in Oost-duinkerke! Ik kijk er alvast naar uit! :)
