TRIATLON TE MECHELEN

Vandaag stond er eens iets anders dan koersen gepland in de agenda. Triatlon.
Nuja, het is eigenlijk niets anders, want ik zou het fiets onderdeel voor mijn rekening nemen. Zuiver op de graad blijft het dan gewoon een wielerkoers. Allen is het tegen de mannen. Echte mannen hé! Geen jongetjes van 15-16 jaar, neen, mannen met dijen zo breed als de straat(handig om uit de wind te zitten, maar verder geen voordelen). Oneerlijk, maar wel een uitdaging!
We stelden aanvankelijk een dijlespurters ploeg op. Jonathan kreeg echter jammer genoeg klierkoorts en moest dus verstek geven voor de 20ste editie van de Dimarco business triatlon. In zijn plaats vond ik toch nog een andere wielrenner bereid, de 8.5km voor zijn rekening te nemen nl, ex-dijlespurter Tom Dezwarte.

Een triatlon begint echter met een zwemonderdeel en daarvoor hadden we topzwemmer Victor Campenaerts. Op voorhand is het gissen naar  wat het zal worden en welke prestatie iedereen zou kunnen behalen. Iedereen staat in de wisselzone te wachten op zijn zwemmer, een zenuwslopend gedoe. 12 minuten passeerden en de eerste zwemmers kwamen uit het water. nr 1 loste af, nr 2 ook... een minuut na de eerste passage kwam onze zwemmer de wisselbox als 6de binnen gespurt. NU AL? aaaah!
Een hectische wissel, maar wel de 7de snelste wissel van al de wissels. AHA!

Ik sprong op mijn fiets en begon als een razende gek te rijden. Ik passeerde de streep waar het publiek enkele rijen dik stond. Mijn naam hoorde ik door de luidsprekers galmen, aanmoedigingen langs de kant.
Papa riep, 't is maar 1 minuut, da's wel overbrugbaar. Jaja, allemaal goed en wel als er een toerist op kop rijdt die een jaar zijn fiets niet heeft gezien, 150 kg weegt, en 20 per uur rijdt. Maar Bart Arenouts even inhalen leek mij geen optie. Ik wachtte het eerst volgende groepje op, maar het razende tempo van 50-55 per uur kon mijn junioren verzetje niet aan. (en mijn benen ook niet hoor). het tweede groepje va 4 renners reed een aanvaardbaarder tempo. Ik pikte in en draaide mooi mee rond. Naar mate de koers vorderde werd onze groep groter. Een renner of 15 draaide goed rond en de snelheid werd opgedreven naar 45-50 per uur. Snelheden die ik op koers niveau niet gewoon ben. Gelukkig was de wisselzone in zicht. En als ik de streep riek, ben ik niet meer te houden. Ik draaide in het pelotonnetje voor de 10de plaats de wisselzone in. 17e over de streep. (van de 225)

Een goede wissel, maar niet de beste. Tom vatte zijn 8.5 km aan. Ik stond uitgeput naast mijn fiets na te hijgen. Ja, ik had serieus afgezien, maar het was oh zo leuk geweest. Toen ik even later gerecupereerd was en even rond keek zag ik een zo goed als lege wisselzone. Waar was iedereen? Stomverbaasd merkte ik dat we bij de eersten waren. Loper Tom deed zijn uiterste best, zag af maar leek goed stand te houden. Hij finishte uiteindelijk als 34ste. Een mooie prestatie voor een wielrenner. (Want wielrenners kunnen toch niet lopen?)
 We finishten als 8ste mixed team. (Das top 10 hé !!)
We waren van de 225 ploegen ongetwijfeld ook een van de jongsten, zoniet hét jongste team.

Ik ben ongetwijfeld zeer tevreden. Het was een fijne ervaring. Zeker voor herhaling vatbaar.
Ook nog even het team bedanken dat zich ontzettend inzette om een pracht prestatie neer te zetten.
Ook de mensen aan de kant voor het super goed supporteren! (Want ik had het ontzettend zwaar!)
Ik heb niets dan positieve woorden gehoord over onze ploeg.

Een moe maar tevreden, Eveline