Vandaag trok ik richting Rotselaar voor de laatste -nieuwelingen- koers van het seizoen.
Ik had ambities voor vandaag die ik niet onder stoelen of banken stak. TOP 10 het moet, het zal.
"En als het in het koppeke zit, dan zit het niet in mijn gat." Ik zag de dreigende wolken richting Leuven drijven en voelde me meer en meer in m'n nopjes. Mijn weer kwam er aan. Ik had er zin in!
Aan de inschrijvingstafel kreeg ik het nr 13 toegewezen. Ik heb nog nooit met dat nummer gekoerst en weet dus niet of het effectief ongeluk brengt. Ik nam het zekere voor het onzekere en spelde het nummer omgekeerd op mijn nog nieuwe Dijlespurters pak. Ja het moest maar eens waar zijn. Verder schonk ik er niet veel aandacht aan. Wat zou nummer 13 voor mij toch betekenen?...
Van de benen van een coureur kan je zijn ambities aflezen heb ik ondervonden. ( Eigenlijk ergens gehoord). Niet de opliggende aders en welgevormde kuiten maar de sinecure waarmee de beentjes geschoren zijn vertellen soms veel over de plannen van de renner. Omwille van het grillige weer en de daaraan verbonden lange broeken en beenstukken kon ik bij het losrijden niet uitmaken wat het zou worden maar bij de start zag ik dat er eigenlijk niet te veel ambitie aanwezig was. Ja, ik kijk naar renners benen, ik moet tenslotte toch weten hoe het met de concurrentie gesteld is. ;) Mijn beentjes waren trouwens deftig...
Iedereen stond nog rustig te babbelen aan de start toen plots het startsein gegeven werd. Ik was m'n bril nog aan het oppoetsen trouwens! Verrassing! Vertrek maar. Veel succes jongens... en meisjes?
10 ronden moesten we doen en het duurde niet lang voor een groepje kon wegrijden. Geen definitieve beslissing zou blijken want een hele tijd later werden ze weer gegrepen door het rusteloze peloton.
De regen bleef niet uit en kwam met bakken uit de lucht gevallen. Yes regen, mijn weer. De andere blikken keken grimmig voor zich uit maar ik, ik lachte stilletjes en geniepig.
De koers was hard en trager dan 40 werd er zelden gereden. Ik was er niet kwaad voor want alles zat goed.
-Gezien mijn tekst opbouw verwacht u een knal prestatie, ik zal u teleur stellen. Helaas.-
Nuja, het peloton stevende af op een massasprint. Ondanks dat ik een meisje ben voelde ik me gesterkt door het grotere verzet dat ik mag draaien. De 52-14 bewees meermaals zijn nut.
In de laatste rechte lijn, (een van een goeie km) zat ik redelijk goed vooraan en wist me daar wonderwel ook te houden. Een gekkerd zette van ver aan. Ik gaf hem geen schijn van kans het vol te houden tot op de streep maar die knaap hield bijster goed stand. Langs alle kanten kwamen ze plots maar ik stond m'n mannetje.
Ik trok aan mn stuur, draaide de 14 in gang. Ik zette me recht en zat al even snel terug neer. Waar is die STREEP!? Eindelijk. Een zucht. Een deel ontgoocheling, een deel opluchting.
13e. Dertiende hé! pff, geen top 10. Wat is dat met die 13 vandaag? 13 betekend vandaag meer voor mij dan ik ooit had voor mogelijk gehouden. Ik reed een 13e plaats met nummer 13 op m'n poep. Ik behaalde 13 top 10 plaatsen dit seizoen.13,13,13... Genoeg voor vandaag.
De opluchting omdat ik toch weer veilig over de streep was gereden en ik dit seizoen zeker en vast positief afsluit. Een dertiende plaats, toch niet zo slecht. ( Dat wil zeggen dat er nog 38 jongens achter mij waren, voor de statistieken hé ;)). De honger naar nog een koersje is er wel. Geen zin om er al mee op te houden eigenlijk.
Maar het is goed geweest. Ik trek een lijn onder het geslaagde 2010 een hoop voor volgend jaar het zelfde te kunnen brengen. Bedankt voor de onvoorwaardelijke steun van mijn geweldige supporters! :D
BEDANKT, en hopelijk tot op de koersen volgend seizoen! (Of ondertussen nog ergens anders)
Binnen enkele dagen kan u ook mijn jaarverslag verwachten...
Eveline
