Rust, de zwaarste training om vol te houden.
*Een dagboek fragment 15/10/2010*
Toen de rust periode er in september zat aan te komen was ik blij weer even te kunnen herademen.
Ik had duidelijk een moment van verpozen nodig en was maar al te blij even met andere dingen bezig te kunnen zijn. Mijn conditie was -zoals uit de inspanningstesten bleek- nog steeds zeer goed en zat zelfs hoger dan toen ik mijn eerste koers won in het voorjaar. Mentaal begon het me zuurder op te breken. Hoewel ik de rust aanvankelijk goed gewoon kon worden bleek ik na twee weken af te stevenen op een hyperactiviteit crisis. Ik bleek plots de grootste moeite te hebben met stil zitten hoewel ik voordien altijd de rustige leerling was geweest. De sprintjes die ik op de trap omhoog deed, waren verre van voldoende om mijn energie kwijt te geraken.
Ik weet dat rusten belangrijk is om mijn lichaam volledig te laten regenereren van het voorbije seizoen maar een volledige maand?! Ik twijfel er niet aan, het is de gangbare gang van zaken om niets te doen. Rusten is de belangrijkste training heb ik eens ergens op gevangen. Hoewel intervalletjes of zware uithoudings trainingen als lastig ervaren worden en de veer meestal hier breekt schijn ik een simpele rust periode maar met moeite door te komen. Ik loop de muren op van verveling, lees boeken om de tijd te doden en kuiste ondertussen al enkele keren mijn fiets die nu niet meer properder kan worden. Rust schijnt de zwaarste training om vol te houden...
22/10/2010
Een week verder. Ik leer mezelf te beheersen en heb alle moeite van de wereld om niet aan sport te doen.
Toen deze week de veer brak nam ik mijn fiets en reed richting skeelerpiste van Heverlee. Mijn skeelers staan al een tijdje op kot te wachten tot ik ze eindelijk nog eens ga aantrekken. De geplande training is pas voor volgende week maar het moest. Na een kwartier fietsen kwam ik aan op de afgesloten piste. Jaarlijks onderhoud... 't was te denken. Met de rood-geel gegrafiteerde fiets crosste ik terug richting Leuven. Stormde de trap op en viel op bed. Afgesloten, weer geen sport vandaag. Ik was om te ontploffen. Piste gesloten, lopen te ver, fiets in Mechelen, zwemgrief in Mechelen, ... Geen sport vandaag. Geen sport deze week.
Bevende handen, 't is een drugs, onmogelijk om van af te kicken. Als een verslaafde geef ik me over aan de wetten van het afzien. Volgens de wet van behoud van Energie gaat energie niet verloren, energie verdwijnt niet maar wordt enkel doorgegeven. Mijn lichaam creëert de energie maar geeft ze niet af. Besef eens wat dat doet! Boem hé! Volgende week is het zover.
Dan wordt er hier wel eens iets geschreven over zinnige fiets gerelateerde items. :)
Eveline,
