geschreven door Johnny, waarvoor onze dank ! Na een heerlijke nachtrust werd er stevig ontbeten
we hadden niks te kort ,er volgde een briefing er werd in groep besloten dat we
de Stelvio gingen op rijden aangezien ze op vrijdag niet zo een goed weer
voorspelde
Een groepsfoto volgde Giorgos pronkte met zijn mooie HELLAS uitrusting ,hij zou
later op de dag waarschijnlijk wel de eerste Griek zijn die met een fiets de
stelvio beklimt megalos
Na een stevige afdaling en een frisse wind komen we in Bormio aan, het is druk
veel Belgische fietsers die zijn daar voor de benefiettocht voor diabetici
climbing the Stelvio,vandaag was het onze beurt jasjes uit
mouwen omlaag en het juiste verzet even door het centrum uit en daar duikt hij op in de achtergrond 22 km gem. 7,12% en
max 14% ,iedereen op zijn eigen tempo en hartslag een kwestie om de man met de
hamer
niet tegen te komen. Het werd al vrij snel duidelijk dat Franco in bloedvorm
stak, hij danste op zijn pedalen richting top hij werd steeds kleiner. Ons
peletonnetje splitste in drie delen gewoon doseren er volgden enkele
gevaarlijke
tunneltjes in het overgangsstuk de zon deed ook zijn werk ze brandde duchtig in
op onze bleke ledematen die het hele voorjaar geen zonlicht gezien hadden
naarmate dat we stegen werd het frisser en ijler.
Ieder van ons ervaarde het op zijn manier het was afzien en genieten te gelijk,
Antonio spaarde zich voor de
koninginnen rit van zaterdag ? Nino sprak onderweg
ook een aardig mondje engels tegen een lot genote
Giorgos werd er sprakeloos van iedereen boven geraakt oeffffffffffff enkele
foto's op het podium een drankje en dan terug naar warme oorden Bormio onze
tweede koffie stop van de vakantie.
Gavia of niet was het gesprek tijdens onze koffie, de meningen waren 50/50
Franco,Alain & Johnny ( Gavia ) Antonio,Giorgos & Nino suikers op doen
een heerlijke gelato eten even later vertrokken we richting Gavia
Franco haalde de top J&A stranden op 3km van de top te zwaar op dat moment
,de rest was aan het smullen iedereen keerde moe maar voldaan naar ons hotel
waar we s'avonds weer culinair verwend werden.
Er werd weer veel gelachen aan tafel behalve de waard die was bloed serieus ,in
het hotel waren er nog Belgen gearriveerd ( mortsel,waregem) s'avonds even met
de auto naar Bormio voor Johnny zag het er niet goed uit
alle winkels gesloten geen borsa, via enkele gezellige straatjes kwamen wij bij
een plaatselijke gazzetta negozio uit amaaaaaaaai wat een bediening er volgde
de wildste dromen ( grapje ) nog iets drinken en dan slapen
dromen over dag 3 dormire bene. Voor de fotos klik hier
Fietsvakantie Bormio 2013-Dolomieten verslagen geschreven door Johnny 06.15 u stipt vertrokken we richting Dolomieten ( San-Catarina Valfurva ) met
twee wagens volgen is geen gemakkelijke klus maar daar had Antonio een slimme
oplossing voor er werden walkie- talkie's ingeschakeld.
Johnny was de gps, Alain coördinator, we reden tegen een zapig tempo door
Nederland vervolgens Duitsland waar we enkele malen halt hielden om onze
getrainde benen wat te stretchen en natuurlijk ook wat te eten.
Het waren +- 600 km autobaan en de rest waren de Fernpass,de Reschenpass en de
Stelvio er werd via de boordradio beslist om in Italië een heerlijke tas cappuccino te gaan drinken in
Reschen werd er halt gehouden.
In een heerlijk zonnetje genoten wij van het uitzicht en onze koffie en een
kleine uitleg over de oorlog van Nino ,nog even doorbijten en we zijn er. In
Spondigna haperde de gps en moesten we keren, daar kregen onze vrienden het aan
de stok met een landgenoot ,toen de ruit omlaag ging en hij de vier zag zitten
werd hij zo vriendelijk dat hij ons bijna tot op de bestemming bracht.
Er restte ons nu alleen nog de Stelvio(Stilfserjoch) amaiiiiiiiiiiiiiiiii wat
was dat sjiek man, de 48 tornante's brachten ons tot op de top van de numero
uno van Italië er werd even halt gehouden om
wat foto's te maken.
Er wachtte ons al een even spectaculaire afdaling tot in Bormio vandaar was het
nog 13 km terug omhoog tot aan ons hotel Predanzini waar Franco voor gezorgd
had ,alles uit laden en dan met de knieën onder tafel.
We sloten onze eerste dag met een drank en een gezellige babbel in de bar .
Het is
een beetje improviseren deze week wat de ritten aangaat zonder onze
fietsmakkers, die op hoogtestage zijn in de Dolomieten. Donderdag kreeg ik een trotse
sms dat de Stelvio en de Gavia in de binnenzak staken. Vandaag zaterdag en dat
terwijl wij in Opgrimbie moesten in een buskotje schuilen voor een heuse
wolkbreuk, de straat stond in een mum van tijd onderwater, kreeg ik een sms uit
Tirol dat nu ook de Mortirolo en Gavia ingeblikt waren. Morgenvroeg is het weer
karren tot Genk. Proficiat mannen ! ik verwacht een verslag met een hoop mooie
fotos.Hou het veilig tijdens de
terugreis.
Onze
rit nu naar Moresnet (Gemmenich). Ook geen lachertje met een stormwind. Met 3
man waren we; Antonio Nieddu,buurman Marc en ikke. Lange hellingen en met de
wind al spelbreker maar de terugweg zou dik meevallen (hoopten we stillekes). Tot
aan onze eerste helling Hallembaye konden we in het gezelschap rijden van de
Rekem-Francorchamps-Rekem deelnemers. Na de steile afdaling die daarop volgde
konden we onze weg vervolgen naar de Voerstreek. Via Veurs Remersdaal Hombourg Montzen Moresnet
chapelle en voor de taart met koffie in Gemmenich. De fietsmakkers van 3x20
hadden vandaag ook Gemmenich als keerpunt op de kalender staan, die mannen
weten als geen ander waar de beste rijsttaart te eten valt. Na de koffie
richting Hollander met de stormwind als bondgenoot, oef wat een meevaller! Ondertussen in Raren vielen
er enkele regendruppels en moesten we noodgedwongen het parcours wijzigen en
zonder sjippoteren recht naar huis kachelen. De terugweg : Wolfshaag Raren Vijlen Mechelen Wittem Valkenburg
en naar Elsloo.
Maar
zoals ik hierboven al zei, kreeg die dikke zwarte wolk ons (bijna) te pakken in
Opgrimbie. Lang heeft het niet geduurd en zoals het spreekwoord zegt na regen
komt zonneschijn en onder een stralende zon ben ik in Beverst geraakt met een
leeglopertje weliswaar,ben 2 x gestopt om de band terug op druk te pompen.
Bedankt
aan krachtpatser Marc die ons het merendeel van de rit ons uit de wind hield en
voor het mooi parcour. Ook Antonio om mij uit te nodigen !
Deze week moet ik het zonder mijn fietsmakkers stellen, ze zijn(toch
haast allemaal) het land uit op zoek naar fietsavontuur in het land van Heidi aus Tirol
Dus vertrok ik met Me,Myself and I richting Voeren en dan zullen we wel
zien dacht ik!
Richting Eigenbilzen en over de Lanaye naar Visé om dan aan de voet van
de Richelle uit te komen.Het was mooi fietsweer, het was wel wat fris bij het
vertrek en ik had de wind een beetje mee(das nie goe dacht ik!!!) de Richelle zorgde
voor extra warmte tijdens het klimwerk.
Enkele kms voorbij Dalhem sla ik rechts in, een lange helling die ik
zelden heb genomen en loopt lekker.
Als ik terug daal kom ik in Val-Dieu uit en om weeral niet naar Aubel te
rijden beslis ik om naar Thimister-Clermont te rijden. Mooi pittoresk dorpje,de
walen vinden dat het mooiste dorp van Wallonië, en ze kunnen wel eens gelijk
hebben. Even stop ik om een fotoshoot(tussen de klaprozen) te houden van mijn
trouwe Colnago die me altijd veilig terug thuis brengt. Na de fotos begeef mij
terug op pad en ik weet niet door hoeveel Deviationswerd ik eigenlijk
verplicht om richting Henry-Chapel te rijden, het Amerikaans kerkhof.
Mooi vergezichten over Aubel! Ja hier is het lekker vertoeven ! en zo
dicht bij huis.
Ja, na een 67 km had ik toch wel zin in een cola en nu ik toch op enkele
kms van Aubel was, waarom niet.(vaste klant op dinsdag!) de cafébaas kent mij
al goed vind ik.
De terugweg daal ik naar Val-Dieu en na enkele korte hellingen kom ik in
StAndré en zo op Dalhem Visé-centrum met die ellendige wind pal op mijn
snuit nog Lanayeberg (2de keer) en naar huis in Beverst.
We vertrekken de woensdag 12 juni
en terugkomst maandag, 4 fietsdagen met deze cols op het menu. Stelvio, Mortirolo,
Gavia aan
beiden zijden, Bormio liefhebbers onder ons hebben de keuze om de klassieke
rondje van de Stelvio te rijden, de Stelvio via Bormio tot op 3 km van de
top richting Umbrail,
door Zwitserland en dan weer Italië binnenrijden en dan vanuit Prad
terug de Stelvio Via de oostflank te beklimmen. In totaal zullen we ongeveer
9200 meter moeten overwinnen. Onze slogan geldt ook hier,samen uit samen thuis, Weerbericht Passo Stelvio
" Lijden en afzien is tijdelijk, opgeven is voor eeuwig ! "
Eindelijk ! dat zal iedereen nu wel denken. Prachtig
zomerweer , staalblauwe hemel!
De dinsdagrit nog in herfstkledij naar de
Hollander voor een partijtje kuitenbijters werk, gelukkig hielden ons de Kruisberg Eijserbos
en nog enkele van die venijnige puisten die Franco uit zn rittendoos haalde
ons lekker op temperatuur!
Vandaag was het uit een heel ander vaatje tappen
met de rit naar Banneux.
Met 5 man stonden we in zomertenue in Zutendaal.
Antonio,Nino,Franco,Giorgios (net terug uit
Griekenland) en ikzelf. Berna moet helaas forfait geven wegens rugklachten,
Fulvio die ging zn oprit met klinkers bedekken, jammer jongens een volgende
keer dan maar.
Nog een laatste training voor er richting
Dolomieten wordt afgezakt. Te midden van de echtebergen in Bormio worden de
tenten opgeslagen.
Met ons vijven richting Mopertingencentrum Rosmeer.
Vorige rit op bijna dezelfde plek kreeg Giorgios met een lekkeband af te
rekenen, nu was het erger, een spaak die het begaf!
Toch nog een fietsenmaker opzoeken in Veldwezelt
die er jammer genoeg niets aan kon doen.
Bleef er niets anders op voor Giorgios om de rit te
staken en huiswaarts te keren!
Met 4 verder geraakten we over de Hallembaye
(minder steile kant) en kwamen we verzeild geraakt tussen al die Frans
Schoebben fietsers.
Met horden door Oupeye en lieten we ons meeslepen
naar de Richelle.
Wat is het land van Herve mooi op zo een zomerdag! Mooi
vergezichten in Blegny Bolland Soumagne Olne. Ditmaal niet over de klim van
Trassenster, maar in Fraipont de Rue sur Steppes een killer ! dadelijk bij de
eerste meter word je naar de keel gegrepen met 15% en blijft je ambeteren, constant
tussen de 5% tot 18,8% en dat een 4 km lang ! Antonio zag zelfs 23% (Garmin) op
een knik ! 11% gemiddeld!
In Banneux zagen we nog onze ex-clubleden van de
Fordclub nu St Jozef.
Ludo was er niet bij wegens een werkongeval! Hij gaf
het boormachine aan een Italiaan terwijl hijzelf de te boren materiaal
vasthield, gevolg Ludo heeft nu een gaatje bij! Heel slim Ludo heel slim!
Na de taart, op naar Les Forges waar we weer tussen
enkele Schoebbenrijders kwamen te zitten. We fietsen naar Beaufays Ninane waar
we de Voie des Chars 19% afrijden. Vorig jaar hebben we die nog opgereden ook
geen lachertje!
Via Chaudfontaine naar de beklimming naar Romsée.
In Visé begonnen de benen wat pijn te doen, vooral van de dorst. Maar dat
hebben we wel goed gemaakt nadien!
Bedankt mannen veel succes in Bormio, jullie zijn
er klaar voor!
Na een ritje zoals gisteren in Land van Herve waar
de kuiten ferm op de proef werden gesteld, was vandaag een vlak ritje zeer
welkom. Tijd om melkzuur en de enkele flessen wijn die gisteren soldaat werden
gemaakt uit de spieren te persen.
Met 6 man stonden we deze morgen bij Piceno, na de espresso
en cappuccino werd er na overleg Diest gekozen.
Via het fietspad naar Zonhoven Zolder Lummen. De wind
was spelbreker maar anders was het lekker fietsen op deze zonnige
zondag(eindelijk!)
In Diest hadden we genoeg kms (29,4 km/uur) en
konden we terug naar Piceno stevenen. Enig oponthoud was het in Lummen waar ik
met een spaakbreuk te kampen kreeg. Er werd aan een huis aangebeld om een
kniptang te lenen. De vaart was er toen helemaal uit,fietsen met een ferme knik
in de velg niet plezant.
Zoals iedere keer bij het naderen van de eindstreep
bij Piceno, werd er een stevig spurtje uit de kuiten geperst. Onze spurtbom Nuccio
ging steeds met de bloemen lopen.
Vandaag was het niet anders, op een 300 m voor de
ingebeelde finishlijn werd er klaargemaakt voor de ultieme jump! Ongeloof !
spurtbom Nuccio kreeg met een leeglopertje af te rekenen. En sportief zoals we
zijn werd er mooi samen gewacht en geholpen een nieuw bandje te steken. Opnieuw
werd er geloerd op elkaar kwestie om niet verrast te zullen worden.
Maar tegen deze Nuccio is geen kruid gewassen en
bolde(alweer) als eerste over de streep.
Een staande ovatie van de mensen die op dat terras
zaten in de zon. Nu kreeg Nuccio de echte bloemen met trofee en een goed fles
wijn overhandigd van de uitbaatster. Daar had hij zich zeker niet aan verwacht!
De krop in de keel werd toen met enkele traktaties doorgespoeld! Zie fotos
Proficiat Nuccio , ik ben er zeker van dat die
trofee een ereplaats zal krijgen in de living.
Mannen bedankt voor alweer een mooie zondagmorgen !
Ritgegevens
6 man Cavendish Nuccio
Antonio-Nino-Fulvio-Franco en ikzelf
Amai
!!!het is zowaar droog gebleven vandaag tijdens de Bilzen classic, we zullen
maar niet zeuren over hoe koud we het wel hadden bij het vertrek! Voor een staalblauwe
lucht (wa is da ??? ) daar zullen we nog effe op moeten wachten vrees ik. Maarja,
echt chance dat we geluk hebben gehad!
Met 6
man waren we voor de mooie Bilzen classic, er werd voor de 105 km gekozen en zijn
het er uiteindelijk nog 137 km geworden. De namen: Fulvio,Antonio,Giorgios,Berna,
Carlos en ikkeuh en dan nog de 3833 deelnemers die ik niet bij naam ken. Onze Franco
gaf de voorkeur om enkele dagen in Italië op familiebezoek te gaan en gaf dus
forfait.
Prachtig
parcours van 105 km doorheen Haspengouw met keerpunt Jehay. Petje af voor de
Meremtrappers van Bilzen !
Dadelijk
werd er goed doorgesepapt en had ik bijgevolg geen tijd om met mijn kodakse te
spelen. Bij het heenrijden konden we jammer in geen groep aanpikken en toch
klokten we af in St Georges (koffiepauze) met 27,7 km/u gemid.
De cola/koffiestop
hebben we op een zonnig buitenterras van kunnen genieten.
In grote
getale stoven de groepen voorbij, het was hoogtijd om ons in een van die
groepen te nestelen en het beukwerk (wind was stevig komen opzetten)aan
krachtpatsers over te laten.
Geen
sinecure om in zo een groot peloton constant er op te letten dat we niemand zouden
uit het oog verliezen. Het is dan toch gebeurd, Carlos was in de staart van de
groep verzeild geraakt en toen de groep in 3 stukken brak waren we onze spaanse
vriendkwijt! Terug in Nerem besloten we
dat ik op hem zou wachten terwijl de rest van onze groep verder konden rijden. Ik
heb lang moeten wachten eer onze amigo bij me was. En blij dat hij was!
Samen
zijn we dan verder gereden en van groep naar groep gesprongen, lekker uit de wind
dus!
Het
was drummen in de Kimpel om aan een welverdiende Leffe te geraken,dus hebben we
die maar in het rustigeHalve weggedronken, zeker niet slecht!
Bedankt
iedereen, voor volgende zaterdag laat maar horen.
Fris maar droog weer en dat is tegenwoordig al een
hele prestatie. Namiddag kwam de zon nog eens piepen en ik was al vergeten hoe
een blauwe lucht eruit ziet maar toen waren we al thuis !
Met 7 man voor een ritje naar La Clouse en Henri
Chapelle met vlaai en koffiestop in Aubel.
Terug in de groep onze spaanse amigo Carlos, die
hebben we vandaag een kippenvel moment bezorgt door naar het Amerikaans
militair kerkhof te rijden. Al wat met de oorlog van 1940-45 te maken heeft
prikkelt zijn interesse. De rest van de fietsmakkers;
Benny,Franco,Antonio,Giorgios,Fulvio en ikke. Berna vertoeft momenteel in
Cesenatico voor de 9 Colli. Ludo hebben we hopelijk niet gemist op de brug van
Eigenbilzen??? we zullen het anders wel horen.
Via de gewone weg naar de Lanaye berg waar iedereen
er nog fris er tegen aan ging.
Nu eens niet de Richelle voor de verandering, maar
een venijnig hellingske, een smal weggetje verscholen tussen al dat bosgroen in
de Rue de Borre, het begint met 15% en gaat gestaag 18,5%...19,8% en opeens
abrupt naar de 21% en dat moesten we een 300 m volhouden. Pfff ! gelukkig
bestaat er zoiets als een tripple.
Na al dat geweld rustig aan door Dalhem en op naar
de côte de Chenestre, enkele kms lang maar een rustige klim. Carlos moest hier
al ondervinden dat hij zn beste pijlen al even voordien had afgeschoten. Na enkele
hellingen en langs het abdij van Val-Dieu naar Aubel voor de rijsttaart en
koffie. De rijsttaart van Aubel the best !
De koffie en taart nog niet verteerd en door een
prachtige vallei met ongelooflijke panoramas naar La Clouse. Hier heeft mijn
Garmin het heel even laten afweten maar ik schat een 18% steil dat smal geitenpad
naar het kerkhof. Even enkele fotos voor Carlos die dan doorgemaild zullen
worden naar de familie in het warme Valencia.
Hier hebben we even kunnen verbroederen met een bus
landgenoten uit Italië die ons land komen bewonderen.
De terugweg zonder problemen rechttoe rechtaan naar
Limburg. Nog even waanden we ons ergens op een zuiders eiland met schapen die
gewoon op de weg liepen.
