Wanneer ik door mijn platen-koffertje met 45-toeren plaatjes struin, kom ik vaak liedjes tegen waarvan ik niet meer weet waarom ik ze ooit heb gekocht.
Maar heel soms kom ik ook plaatjes tegen waarvan ik totaal vergeten ben dat ik ze bezit.
Zo ook met mijn liedje van vandaag.

Ik heb altijd al graag geluisterd naar allerhande kleinkunst muziek, met Boudewijn de Groot en Rob de Nijs voorop. Dat is duidelijk merkbaar in mijn 45-toeren plaatjes collectie.
Vele van die singeltjes werden later vervangen door LP’s, en nog later dan weer door CD’s. Maar mijn liedje van vandaag vind op geen enkele Lp of Cd terug.
Ik vermoed dat het ook niet zo heel erg bekend is. Je zou zelfs kunnen twijfelen of het wel degelijk de zanger is waarvan, dixit het label, wordt beweerd dat hij het is. De weergave kwaliteit is dan ook niet optimaal, waarvoor mijn excuses.

Hangt er een herinnering vast aan dit liedje? Ja.
Aan een liefde die er is geweest, maar die ik niet kon, niet wilde beantwoordden.
Een gemiste kans? Ik vraag het mij af terwijl ik luister naar:

WATER EN VUUR.
(1993)

1. Geboren als: Robert de Nijs.
2. Geboortedatum: 26 december 1942.
3. Geboorteland: Nederland.
4. Geboorteplaats: Amsterdam.
5. Beroep: Zanger.
6. Genre: Kleinkunst.
7. Instrumenten: accordeon, gitaar, piano.
8. Jaren actief: van 1960- tot heden.

Meest bekende hits zijn: Ritme van de regen (1963) Jan Klaasen de trompetter (1973) Dag zuster Ursula (1973) Malle Babbe (1975) Het werd zomer (1977) Hou me vast (1981) Bo (1983) Alles wat ademt (1985) het land van Maas en Waal (1988) Banger hart (1996)…..en nog zoveel meer….
In 2010 ontving Rob de Nijs de Gouden Eeuw Award voor zijn ganse carriere. Hij staat nog steeds in de top tien van meest gedraaide Nederlandse artiesten op diverse radiozenders.
Meer lezen over deze zanger…klik op onderstaande button

Bij het luisteren naar de radio vanmorgen, moest ik plots denken aan die radiozender van weleer, Radio Veronica.
Hun oorspronkelijke naam was "Vron" (Vrije Radio Omroep Nederland) maar uit deze afkorting ontstond al gauw de naam Veronica. Dit naar een gedicht van Annie M.G Schmidt: “Het schaap Veronica”.

Radio Veronica was een zogenaamde piratenzender. Zij zonden uit van op de Noordzee.
De uitzendingen gingen van start in 1960 en bleven in de ether tot 1974.

Al had je toen ook nog enkele andere piratenzenders, zoals o.a.: Radio Mi Amigo, Radio Caroline, en Radio Noordzee.
Radio Veronica was razend populair onder de jongeren en het was ook mijn favoriete zender in die tijd.

Als ik me niet vergis waren zij de eersten die een Nederlandse top-40 samenstelden. En hun Drive-in Shows mag je rustig legendarisch noemen.
Ik herinner mij Rob van out met zijn programma: “Goud van Out” . Ik herinner mij ook hun Yell die ging als volgt: “Herinnert u zich deze nog?” Ik herinner mij eveneens hun laatste uitzenddag waarbij zij uur na uur aftelden tot nul, en waarna er slechts geruis uit de radio kwam. Het voelde ietwat verweesd aan.

Wel, een lied dat 17 weken lang in die bewuste top-40 stond en dat je gerust een “Gouwe Ouwe” mag noemen, laat ik vandaag hier horen. Zing vrolijk mee met:

MEISJES MET RODE HAREN
(1972)

1. Geboortenaam: Aloys Jansen.
2. Arteistennaam: Arne Jansen.
3. Geboren op: 26 april 1951.
4. Geboorteland: Nederland.
5. Geboortestad: Wieken.
6. Opleiding: Kapper
7. Beroep: Zanger.
8. Genre: Levenslied.
9. Jaren actief: Van 1972 tot 2007.
10. Overlden op: 10 december 2007 te Silvolde.
11. Doodsoorzaak: Zelfmoord.

Ik hoop dat iedereen gekregen heeft wat hij hoopte en/of verlangde van Valentino.
Ik blijf erbij dat het een spijtige zaak is dat deze oorspronkelijke onverwachte, maar o zo verwachtingsvolle liefdesverklaring gereduceerd is tot een platte commercie.
Beeld je als man maar eens in dat je die dag vergeet! Er komt gegarandeerd ruzie in de keet en je wordt voor minstens twee weken verstoken van seks.
Conclusie: Valentijnsdag is een must geworden, wars van alle spontaniteit. En dat is heel jammer.

Maar laat ons ook eens even stil staan bij al diegenen die op Valentijnsdag niets te verwachten hadden. Mezelf incluis. Omdat ze geen lief meer hebben. Door eender welke omstandigheid dan ook.
Hoe voelden zij zich op die dag?
Hoe hebben zij die dag doorgebracht?

Voor mezelf kan ik zeggen dat ik op die dag moest denken aan de voorbije jaren waarin de liefde nog centraal stond.
Waar zou hij zijn? Wat zou hij vandaag doen? Zou hij rozen kopen voor een andere vrouw?
Of zou hij, net als ik, even terug denken aan ons verleden samen?

En bij die gedachten kwam er spontaan een liedje opborrelen.
Het behoort tot de categorie: levensliederen. Of smartlappen in de volksmond.
Het past in elk geval perfect in de categorie: Old Dutch hier op mijn blog, want het is ondertussen toch al meer twintig jaar oud.
Ik ben benieuwd of jullie het nog kennen?
Jank gerust een potje met me mee. Of luister en geniet van:

MOOI WAS DIE TIJD
(1990)

Cornelia Helena Konings werd geboren op 8 september 1951 , te Breda, Nederland.
Reeds op vijftien-jarige leeftijd was zij de zangeres van de groep, De Mooks.
Ze werd ontdekt door Ries Brouwers. Hij stelt haar voor aan Piere Kartner die haar op zijn beurt voorstelt aan be band, De Rekels.

Als Corry en de Rekels hebben zij in 1970 hun eerste grote hit, “Huilen is voor jou te laat”.
Twee jaar later echter kiest Corry voor een solo carrière.
In 2004 kwam Corry Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

Met nummers zoals: Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je Moedertje en Adios Amor scoorde ze als solo artieste hit na hit.

Corry laat weten dat zij in 2009 zal stoppen als zangeres.
Ze viert haar jubileum op 19 juli 2009 op het Chasséveld in Breda.
Het is dan 40 jaar geleden dat ze voor het eerst in de hitparade stond.

In 2008 woonde Corry Konings in het Zuid-Spaanse Benalmádena.
In mei 2010 vestigde ze zich wegens praktische redenen weer in Nederland, in het dorp Berkel-Enschot in Noord-Brabant.

De feestdagen zijn achter de rug en ik hoop dat jullie die goed zijn doorgekomen!
Dan kunnen we nu weer met nieuwe moed overgaan tot de orde van het alledaagse.
Een nieuw jaar, een nieuw begin. En hoewel het nog lang geen lente is, hier op deze blog ook een nieuw geluid.

Dat nieuwe geluid komt onder de vorm van twee categorie's die ik heb bijgevoegd, namelijk, ‘OLD DUTCH’ en  ‘ONE OF US’.  Waarbij de titels wel voor zich spreken neem ik aan?

Het is iets wat ik al een tijdje van plan was maar daar moest eerst wat werk voor verricht worden.
Liedjes verzamelen, overzetten naar mijn pc en dan alles converteren naar mp3. Al bij al toch een tijdrovend klusje.
Toch wil ik graag nog even vermelden dat het dankzij pa’s cd collectie is die ik van hem heb geërfd, dat ik die liedjes hier ten gehore kan brengen.
De opname kwaliteit is lang niet altijd zuiver, maar ik maal er niet om. Ik hoop jullie ook niet? Tenslotte gaat het om de memories, toch!

En om meteen mijn woorden in daden om te zetten begin ik met een Nederlandstalig nummer uit vervlogen tijden.
Ik ben benieuwd of jullie je het liedje nog herinneren? Misschien weten jullie zelfs nog wel wat je deed in dat jaar.
Laat het mij dan vooral weten he!  En zo niet, dan hoop ik dat jullie gewoonweg genieten van dit oudje.
Ik geef jullie vandaag:

NET ALS TOEN
(1957)

In 1962 debuteerde ze op de Nederlandse radio met het liedje ‘I Apologize’.
Twee jaar later bracht ze haar eerste plaat uit. En weer twee jaar later haar eerste album.
Corry Brokken nam viermaal deel aan het eurosongfestival, respectievelijk in 1956, 1957, 1958, en 1959.
In 1957 won ze met het lied ‘Net als toen’, een compositie van Willy van Hemert.
In 1966 werd ze gevraagd om namens Duitsland deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival maar daar bedankte ze voor.

In 1960 scoorde Corry Brokken een nummer 1-hit in Nederland met het nummer ‘Milord’ van Edith Piaf.
Met dat haar versie van nummer stond ze zestien weken in de Nederlandse hitparade, een record dat tot op heden nog steeds niet is verbroken.

Tussen 1961 en 1972 presenteerde Corry Brokken televisieshows op de Nederlandse televisie.
In deze periode verschenen met grote regelmaat plaatopnames van haar, onder andere zeer geslaagde en succesvolle Nederlandse interpretaties van chansons van Charles Aznavour, ‘Mijn ideaal’ (1962) en ‘La Mamma’ (1964).
Met die twee nummers oogstte ze ook succes in Duitsland waarna ze aldaar een televiesieschow ‘Varietézauber’ presenteerde.
Corry Brokken speelde ook mee in de revue van Snip en Snap,  presenteerde ze in 1976 het Songfestival in Nederland, speelde mee in het toneelstuk ‘De vagina Monologen’ en was vaste gastvedette bij de theatergroep  'Purper' in de show ‘Purper 100’.

Maar het pad van deze o zo succesvolle zangeres ging niet altijd over rozen.
In 2006 werd bij haar borstkanker geconstateerd. En begin 2008 werd zij getroffen door een herseninfarct, waarvan ze langdurig moest revalideren.
In 2000 worden haar memoires gepubliceerd met als titel ‘Wat mij betreft’.
En in 2009 verscheen er een tweede biografie, getiteld ‘Toegift’, waarin Corry Brokken vertelt hoe het haar na 2000 is vergaan.