Buiten de prachtige en creatieve combinaties van de kunstrijders, was er ook de vaak prachtige muziek, waaronder o.a. dit Adagietto, waarop ze hun kunsten uitvoerden en waar ik eveneens intens heb van genoten.

In de klassieke muziek gaat mijn voorkeur vooral uit naar de viool, vervolgens naar, de piano, de harp en de klarinet. In deze 5e symfonie van Mahler komen ze allemaal aan bod.
Maar wees gerust, ik laat maar een klein stukje horen.

Het muziekstuk waar jullie vandaag naar luisteren wordt uitgevoerd door het, Berliner Philharmonic Orchestra, de dirigent is Herbert von Karajan.
Ik hoop dat jullie evenveel als ik zullen genieten van het:

‘ADAGIETTO (part 2)’
(1901-1902)

G USTAV MAHLER

Gustav Mahler was een componist en dirigent.
Hij werd geboren op 7 juli 1860 te, Kaliste.
Hoewel geboren in Bohemen groeide hij op in Oostenrijk.
Hij was van Joodse afkomst.

Als dirigent was hij onder andere actief aan de operahuizen van Boedapest en Hamburg en aan de hofopera te Wenen.
In Wenen was hij tevens dirigent van de Wiener Philharmoniker.

Mahler gold als een van de belangrijkste dirigenten van zijn tijd.
Maar tegenwoordig wordt hij vooral gezien als de componist die de late romantiek verbonden heeft met de moderne periode van de klassieke muziek.

Mahler overleed te Wenen op 18 mei 1911.

DE MUZIEK

Het bekende 'adagietto' is het langzame vierde deel van de symfonie en als het ware Mahlers liefdesbrief aan zijn toekomstige vrouw Alma.
Mahler stuurde de afgewerkte partituur naar Alma op in plaats van een formeel huwelijks aanzoek.

Het innige liefdesthema van dit 'adagietto' ontpopt zich in de finale tot een triomfantelijke overwinningsmelodie omdat hij zeker wist dat Alma zijn aanzoek zou aannemen.

Wie herinnert zich niet de ruige politieman met zachte inborst van het 13e politidistrict van New York. De kaalhoofdige lollyzuigende Lt. Theo Kojak.
Een Amerikaanse televisieserie die speelde van 1973 tot 1978 en die oorspronkelijk gebaseerd was op bestaande personen en gebeurtenissen.

Maar Telly Savallas kon niet alleen goed acteren, hij kon ook een aardig stukje zingen met die diepe warme stem van hem.
Een lied waar hij bij ons een hit mee scoorde was een cover uit 1977 van, Don Williams.

Nu vind ik persoonlijk dat een cover altijd verbleekt naast het origineel.
Maar in dit geval vind ik dat de scherpe kantjes ietwat worden afgezwakt en daardoor het lied aan charme wint.
Maar oordelen jullie zelf maar wanneer je luistert naar:

‘SOME BROKEN HEARTS NEVER MEND’
(1980)

TELLY SAVALLAS

Hij werd het meest bekend door zijn rol in de televisieserie Kojak.
Maar hij genoot ook bekendheid door zijn filmrollen in, The Dirty Dozen en de James Bond-film, On Her Majesty's Secret Service.
Echter door zijn vliegangst gingen er veel goede rollen aan zijn neus voorbij.

Als jonge man werkte hij ooit als strandwacht.
Hij slaagde er toen niet in het leven van een man te redden.
De herinnering hieraan zou hem de rest van zijn leven blijven achtervolgen.
Ook was hij betrokken bij een zwaar auto-ongeluk tijdens zijn legerdienst.
In zijn privaat leven legde hij graag een kaartje en was hij een begenadigde pokerspeler.

Telly Savallas huwde drie keer en had vijf kinderen.
Hij overleed in Californie op 22 januari 1994, slechts een dag na zijn 72e verjaardag, aan blaaskanker.
Meer lezen….klik op onderstaande button

GENIET VAN DE MUZIEK!

Toch denk ik vaak met heimwee terug aan die krimi’s van vroeger.
Der Alte, Tatort en Derrick kluisterden mij, wanneer ik ook maar even tijd had, vast aan de buis.
Ik was dus heel blij met de komst van de video zodat ik ze allemaal kon opnemen en bekijken in mijn vrije tijd.

Wie herinnert zich niet de sympathieke inspecteur Derrick, gespeeld door Horst Tappert, en zijn assistent Harry Klein, gespeeld door Fritz Wepper, die in het betere milieu van Munchen samen honderden moorden wisten op te lossen. En dit bijna 25 jaar lang.

Van al die super detectives naar mijn liedje van vandaag is voor mij wederom een kleine stap.
Het lied komt namelijk uit een van die afleveringen van Derrick.
Ik ben benieuwd of jullie je dit lied nog herinneren
Luister maar naar:

‘ANGEL OF MINE’
(1980)

F RANK D UVAL

In 1977 debuteerde Duval op de Duitse televisie als componist van de muziek van een aflevering van de krimi Tatort.
Het resultaat hiervan was dat hij ook voor andere krimi's (Der Alte (60 afleveringen) en Derrick (120 afleveringen)) muziek mocht schrijven.

In 1979 verscheen zijn debuutalbum ‘Die Schönsten Melodien Aus Derrick und der Alte.’
In 1980 kwam in Duitsland zijn single ‘Angel of mine uit.’
Halverwege 1981 werd dat nummer in Nederland een nummer 1-hit.

In 1986 scoorde hij nog een hit met ‘It was love’, een duet met zijn echtgenote Kalina Maloyer.
Zijn muziek bestaat voornamelijk uit gezongen en instrumentale synthesizermuziek en pianomelodieën.
Meer lezen over deze zanger...klik op onderstaande button

1. 01 feb.(up) Na een jaar van diëten (lees; ‘NIEëten’ van alle lekkere dingen) ben ik ondertussen 15 kg kwijt. Wel moet ik blijven doorbijten (op een droog houtje dan) wil ik niet terug aankomen.
2. 04 feb( down) De eerste verjaardag van het overlijden van mijn hondje, Fieke. Ik mis dat lieve, trouwe, vrolijke, kleine, witte huppelding nog steeds.
3. 07feb(down) Reeds een jaar pijn in mijn heup. Ondanks alle behandelingen nog steeds geen verbetering.
4. 09 feb(down) W en ik zouden negen jaar zijn samen geweest, ware het niet tot een breuk gekomen in die mooie zomer van 2009, waardoor die meteen al zijn glans verloor.
5. 14 feb(down) De eerste Valentijn zonder Valentijn in negen jaar.
6. 18feb(up) De verjaardag van schoondochterlief. Een liefdevolle vrouw voor zoonlief, een fantastische moeder voor mijn kleindochter en steeds lief en behulpzaam naar mij toe. Kortom, een schat van een vrouw.
7. 20feb(down) De tweede verjaardag van pa, na zijn overlijden. De herinneringen aan vroeger blijven pijnlijk.

En om dat alles, vandaag dit lied op mijn blog:

‘THAT’S LIFE’
(1966)

F RANK S INATRA

1. Naam: Francis Albert Sinatra.
2. Bijnamen: The Voice, Ol' Blue Eyes, The Golden Voice.
3. Geboren op: 12 december 1915.
4. Geboorteland:USA.
5. Geboortestad: Hoboken, New Jersey.
6. Beroep: Zanger, acteur, entertainer.
7. Genres: Jazz en populaire liedjes algemeen.
8. Jaren actief: Van 1935 tot 1995.
9. Laatste woonplaats: Los Angeles.
10. Overleden op: 14 mei 1998.
11. Begraafplaats: Het Desert Memorial Park, Palm Springs.

Enkele bekende hits zijn, My Way, Theme from New York, New York, Night and Day, The lady is a tramp, If, Come rain or come shine, That’s Life, I've Got You Under My Skin, Love And Marriage, Strangers In The Night, Fly Me To The Moon, It Was a Very Good Year.
Meer lezen over deze zanger….klik dan op onderstaande button

Het probleem met een klassiek muziekstuk is, nu ja voor mij als grote liefhebster dus niet, is dat ze meestal langer duren dan een populair deuntje, en dat wil nogal eens gaan vervelen voor de niet-liefhebbers.

Maar geen nood, morgen doe ik weer gewoon.
Vandaag hoop ik dat jullie genieten van het mooie… door het, Royal Philharmonic orchestra, uitgevoerde… met als dirigent, Frank Ship… met op de piano, Joseph Steiger… en op de viool, Mischa Elman…

‘MEDITATION DE THAIS’
(1892)

JULES M ASSENET

Massenet werd als jongste van elf kinderen geboren in een officiersfamilie.
Alhoewel hij 10 oudere broers en zussen had, nam zijn moeder, zelf een pianiste, de tijd om Jules pianoles te geven.
Op elfjarige leeftijd ging hij naar het Parijse Conservatoire National Supérieur de Musique en studeerde bij Adolphe Laurent piano.

Aanvankelijk schreef Massenet piano- en orkestwerken.
De orkestwerken zijn minder bekend dan zijn opera's.
Zijn eerste uitgevoerde opera, ‘La gran’ Tante’ dateert van 1866.
’Thais’ componeerde hij in 1892.
Thais is na Manon en Wherter de meest uitgevoerde opera van Massenet.

Massenet overleed te Parijs op 13 augustus 1912.

Thais is een opera in drie bedrijven en het verhaal is gebaseerd op de roman van, Anatole France. Het verhaal (in het kort) gaat als volgt:
Thais leeft als courtisane in Egypte tijdens het Byzantijnse rijk.
De cenobite monnik, Athanaël, heeft het tot zijn levensdoel gemaakt om haar te bekeren tot het christendom.
Na veel vijven en zessen en een lange tocht door de woestijn vol avonturen, laat hij Thais achter in een klooster. Zijn taak tot een goed einde te hebben gebracht, keert hij tevreden terug naar zijn orde.
Echter daar aangekomen, realiseert hij zich dat hij verliefd is geworden op Thais. Hij gooit zijn monnikskap over de haag, haast zich terug naar het klooster, maar komt te laat, Thais is stervende.
Meer lezen….Goochelen dan maar.

We hebben vaak de neiging om te denken dat het vroeger allemaal beter was, vrediger ook.
Maar niets is minder waar! Bewijze mijn lied van vandaag.

Het lied komt uit een Oekraïense opera uit 1935 die op zijn beurt gebaseerd is op een roman uit 1928 van, Michail Sjolochow.
Later werd de roman vertaald naar het Engels en kreeg de titel, And Quiet Flows de Don.

Het verhaal vertelt het leven van de Kozakken in de Krim- en eerste wereld -oorlog.
Het boek kan vergeleken worden met Tolstoi’s, Oorlog en Vrede, en is minstens even lijvig.

Ik vond het de moeite waard om dit lied op mijn blog te zetten, want het is, jammer genoeg, ook vandaag nog relevant.
Laat ons hopen dat het ooit betert en we nooit ons nooit meer hoeven af te vragen:

‘WHERE HAVE ALL THE FLOWERS GONE’
(1961)

THE KINGSTONE TRIO

Ze ontstonden in San Francisco en waren vooral actief in de jaren 1950 tot 1960.
De oorspronkelijke bezetting bestond uit, Dave Guard, Bob Shane en Nick Reynolds.
In de loop der jaren echter zou die bezetting nogal eens veranderen.

Het best bekend zijn ze door hun hit, Tom Dooley.
Maar ze namen ook het lied, ‘Where have all the flowers gone’ op, in 1961, en met succes.

De eerste drie verzen van het lied zijn geschreven door Pete Seeger in 1955
Extra verzen werden toegevoegd door Joe Hickerson in 1960.

Marlene Dietrich zong het in ’62 in het Duits en Dalida zong het dan weer in het Frans.
De Nederlandse versie is het best gekend van Mieke Telkamp.
Meer lezen over dit trio….klik op de onderstaande button

Telkens wanneer er een ongeluk gebeurd in een circus, dooft men even het licht om vervolgens de clowns de piste in te sturen, zodat het publiek dat ramzalige moment vlug vergeet.

Bij de ironie van het noodlot en de teleurstellingen in mijn leven, bij elke desastreuze buiteling die ik maakte, heeft dit lied mij vaak geholpen.
Ik luister, ik jank, droog mijn tranen, krabbel weer recht en ga door.

We zijn zo stilaan op een leeftijd gekomen dat we een heel eind kunnen terugkijken op ons leven.
Ons leven, doorregen met ups en downs, met trieste en blijde momenten.
Ik ben er zeker van dat ook bij ieder van jullie, er ooit een moment is geweest waarop je dacht….

‘SEND IN THE CLOWNS’
(1974)

JUDY C OLLINS

Momenteel is Judy Collins actief als ambassadeur voor de Verenigde Naties, waarbij zij zich speciaal inzet voor het kind.
Dit werk heeft waarschijnlijk te maken met de zelfmoord van een van eigen kinderen.

Judy Collins had enkele successen in Nederland en bij ons met ‘Amazing Grace’ en ‘Send in the Clowns.

Onnoemelijk veel zangers en zangeressen hebben dit lied op hun repertoire staan.
Zoals ondermeer: Frank Sinatra, Zarah Leander, Julie Andrews, Schirley Bassey en Barbra Streisand.
Maar ik hoor het liefst de versie van Judy Collins.

‘Send in the Clowns’ werd geschreven door, Stephen Sondheim.
Het werd geschreven in 1973 voor de misical, ‘A Little Night Music.’
Sondheim schreef het liedje speciaal voor de actrice Glynis Johns, die de rol speelde van ‘Desiree’ op Broadway.

Alleen zijn kun je leren. Het is een kwestie van het alleen zijn te accepteren en vervolgens om te buigen in blijdschap.
Zo hoef ik met niemand rekening te houden, ik ga en sta waar en wanneer ik wil.
Ik kan alles zelf beslissen, van het tv programma dat ik bekijk tot het uur van slapen gaan en/of ontwaken.
Alleen mijn eigen smaak telt, zowel bij het koken als de kleding die ik draag. En nog zoveel meer!

Natuurlijk zijn er ook nadelen aan het single zijn.
Wanneer er wat misloopt kan ik enkel mezelf de schuld geven. Zo moet ik ook zelf al die nare klusjes opknappen, zoals het vuilnis buiten zetten, die lekkende kraan maken, gaten boren en kaders op hangen….enz.

Maar als puntje bij paaltje komt, moet ik niets!
Enkel genieten van het leven op zich, zonder afhankelijk te zijn van de levenskracht van een partner.
En in het kader van mijn nieuwe overtuiging, past het lied dat ik vandaag laat horen wonderwel.
Tot nader order wordt dit mijn nieuwe mantra….
No, I'm no one’s wife….
But, oh, I love my life and….

‘ALL THAT JAZZ’
(1975)

In 1995 kwam er een nieuwe versie door regisseur Walter Bobbie en choreograaf Ann Reinking.
Het werd een regelrechte Broadwayhit door de sexy kostuums, uitdagende dansstijl, cabareteske teksten.
Het grote showelement. maken dat Chicago een van de meest spectaculaire en extravagante musicals aller tijden is.

In 2002 werd de musical verfilmd.
De hoofdrollen worden vertolkt door Renée Zellweger, Catherine Zeta-Jones, Richard Gere, Queen Latifah en John C. Reilly.
De film won zes Oscars uit dertien nominaties.

Wereldberoemd zijn de songs 'All That Jazz' en 'Cell Block Tango'.
Ik vind het zeer de moeite waard om de uitgevoerde dans op‘All That Jazz’ te zien.
En dat kan door op onderstaande button te klikken…

Wel even wachten tot na de intro!

Zo herinner ik uit mijn kleutertijd, Zwarte Jef. Een Zaïrees die zijn brood verdiende door met een bak vol snoep op zijn buik de cafés af te schuimen.
Ondanks zijn lekkere koopwaar was ik doodsbang van die man.

Ik herinner mij ook die keer dat ik (nog steeds als kleuter) met pa mee mocht naar de cinema om een film te gaan zien waarin Al Jolson als zwarte speelde.
En waarbij ik hysterisch werd van angst zodat wij halverwege de film de zaal hebben verlaten.

Heel zeker lag de oorzaak van mijn toenmalige schrik voor negroïde mensen bij Zwarte Piet van Sinterklaas, waarvoor ik als kind bang werd gemaakt.

Ik herinner mij de mooie maar schaarse momenten dat pa voor ons zong. Net omdat die momenten zo schaars waren, koester ik vandaag die herinneringen nog steeds.

Een lied dat hij heel vaak zong, omdat het ma’s favoriet was, is dit wat ik jullie vandaag laat beluisteren.

Ik moest daarvoor in de collectie van pa duiken, maar wist dat ik niet tevergeefs zou zoeken. Ik heb hem namelijk zelf de CD ‘The Best of Al Jolson’ cadeau gedaan.
Binnenin heeft pa dan ook de vermelding geschreven: Gekregen van Lulu/Nieuwjaar 1998.
Zo lang geleden weeral!

En om al die redenen, vandaag het mooie en onvergetelijke:

“SONNYBOY”
(1928)

A L JOLSON

1. Geboorte naam: Asa Yoelson.
2. Artiestennaam: Al Jolson.
3. Geboren op: 26 mei 1886.
4. Geboortestad: Seredzius, Litouwen.
5. Geboorteland: Rusland.
6. Afkomst: Zoon van een Joodse vader.
7. Beroep: Cabaretier, acteur, zanger.
8. Genre: Vaudeville, pop, Jazz.
9. Actieve jaren: Van 1911 tot 1950
10. Laatste woonplaats: San Francisco, Californië, VS.
11. Gestorven op: 23 oktober 1950 (64 jaar).

Toen mijn grote liefde naar de eeuwige jachtvelden vertrok volgenden er vele Valentijn-loze jaren. Pas bij mijn tweede huwelijk kwam hij weer even om de hoek piepen.
Helaas veranderde mijn ‘roze wolken hemel’ al vlug in een -alle liefde vernietigende hel- en kreeg dat lieve engeltje rode horens op zijn kop en een verschrikkelijk lelijke grijns op zijn snoet.
Ik schopte hem dan ook naar de verste en donkerste hoek die ik maar bedenken kon.

'Maar het kan verkeren' zei Bredero, en weer vele jaren later schoot Cupido opnieuw rake pijlen op me af en volgden er vele jaren waarin de liefde centraal stond.
Helaas bleef ook dat niet duren, zoals jullie van de week konden lezen.

Ik hecht in wezen beduidend weinig belang aan Valentijnsdag.
Veel belangrijker vind ik de kleine attenties die men elkaar elke dag van het jaar toebedeeld. Die kleine streling over je handen of langs je wang, zijn mij meer waard dan het duurste blink-blink cadeau of ruiker bloemen.

En toch….
Ik zal Valentijn dit jaar missen! Die eerste Saint Amour of liefdekesdag zonder hém.
Híj, de man waarmee ik dacht samen oud te worden, waarvan ik dacht dat deze liefde voor eeuwig zou zijn.
Díe man, díe liefde, is uit mijn leven!

Gedane zaken nemen geen keer en ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat het beter is zo.
Maar de hopeloze romanticus in mij droomt van een telefoontje en een diepe warme stem die me zegt, “ik mis je!” En dan zou ik hem vragen:
“ARE YOU LONESOME TONIGHT?”
(1960)

T HE S ONG

Als eerste speelde de componist dit lied op de piano, terwijl zijn zuster Edith de woorden zong.
Vaughn DeLeaith vertolkt het ietwat later eerst als solo artiste, daarna als zangeres bij het, ‘The Colonial Club Orchestra’.
In 1927 wordt het dan weer succesvol vertolkt door de beroemde tenor, Henry Burr.

Al Jolson op zijn beurt vertolkt het in 1950.
In 1959 wordt het gezongen door de zangeres, Jaye P. Morgan.
Zij bereikt er de 65e plaats mee in de Amerikaanse hitparade.

Maar het lied krijgt pas wereldbekendheid in 1960 wanneer het wordt opgenomen en vertolkt door, The king of Rock’n’ Roll die het uitbrengt op single met op de B-kant, "I Gotta Know"
Sindsdien staat het op het repertoire van heel veel artiesten.

Op een dag is ‘de moemoe’ gestorven, uiteraard.
Ik heb echter geen herinnering aan haar begrafenis, hoewel ik toch al acht moet geweest zijn. Waarschijnlijk ben ik die dag gewoon naar school toe gegaan.

Waarom ‘moemoe’ zo plots in mijn gedachten opduikt is me niet helemaal duidelijk.
Misschien ligt de oorzaak bij een liedje dat al een ganse morgen in mijn hoofd speelt. Trouwens, en dit gaat misschien raar klinken, maar ik word elke dag wakker met een liedje in mijn hoofd.

Het liedje waar ik vandaag mee opstond gaat als volgt: “Moeder mag ik es piepen achter de gordijn of die zwarte mannekens al gewassen zijn.” Het is een oud volksliedje dat in het Antwerpse dialect wordt gezongen.
Nu zou dat meteen geklasseerd worden onder ‘racisme’maar wij als kinderen vonden het gewoon leuk. Behalve dan wanneer we het op de speelplaats van de school zongen want daar was dialect taboe en kregen altijd straf wanneer de juf het hoorde.
Dat maakte het voor ons natuurlijk eens zo begeerlijk en spannend om te doen.

‘De Strangers’ hebben al die volkse liedjes verzameld en op plaat gezet (ondertussen ook op cd) echter met nog een ondeugender tekst dan die ik ken.
En de associatie met ‘moemoe’? ’t Is waarschijnlijk “die gordijn” die het hem gedaan heeft!

Vandaag op mijn blog:

‘STARS ON 45’
(????)

D E STRANGERS

De groep werd op 8 mei 1952 opgericht door Gust Torfs, Alex Boeye, Pol Bollansee en John De Wilde, al zongen ze toen nog in het ABN.
Hun eerste optreden vond plaats op 7 januari 1953 in Hoboken.
Tegen 1965 hadden ze al 1000 keer opgetreden.

Ze dankten hun populariteit vooral aan het feit dat iedereen de oorspronkelijke melodieën kon mee neuriën.
Hun nummers waren nooit letterlijke vertalingen, maar altijd volslagen nieuwe teksten over vaak compleet andere onderwerpen.

Ze zongen ook spotliederen tegen allerlei politieke strekkingen en wetten, over allerlei maatschappelijke en sociale thema's en schuwden ook minder politiek correcte boodschappen niet.
Een voorbeeld van zo een lied is, "De Gastarbeider" uit 1971 en "De Ziekenkas".
De enige duidelijke ideologie die door hun teksten heen klonk was een soort Vlaams engagement.

In 1997 kreeg de groep een ster in het Antwerpse bioscoopcomplex Metropolis.
Het laatste optreden van de groep vond plaats op 14 mei 2002 in de Koningin Elizabethzaal te Antwerpen, ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de groep.
In 2006 vond een éénmalig herenigingconcert plaats ter ere van het Bal van de Burgemeester in Antwerpen, waarbij burgemeester Patrick Janssens aanwezig was.

Heel af en toe treden ze nog op om een goed doel te steunen.
Zo ook heel onlangs nog voor de getroffen van de aardbeving in Haiti.

Ook nog heel herkenbaar waren de zware bakelieten telefoontoestellen met draaischijf, de formica keukentafel, het radiotoestel, de bandopnemer en de platendraaier. Allemaal heel modern toen, nu bijna collector item’s.

Bij het terugzien van al die spullen moest ik gelijk terugdenken aan onze eerste stereo draaitafel. Wat waren we fier op dat logge inbouw meubel met zijn twee ‘Lenco’ platendraaiers, indirecte licht en de vele blinkende knopjes!

Van de verkoper kregen we een stereotest lp cadeau om door onze twee loodzware mastodont muziekboxen van ‘Grundig’ te laten schallen.
Het eerste lied dat op de lp stond, was dat wat ik hier vandaag laat horen.
Het was machtig om die paarden van de ene box naar de andere te horen trappelen. Het leek net alsof ze door de kamer kwamen gelopen.

Alle gesofistikeerde technische muziek snufjes ten spijt, ze hebben mij nooit meer zoveel geïmponeerd dan onze eerste stereo installatie.
Dus puur uit nostalgische overpeinzingen, vandaag op mijn blog:

‘7 HORSES IN THE SKY’
(1968)

T HE P EBBLES

Toen ze in 1965 in contact kwamen met producer Norman Petty, die productiewerk deed voor Buddy Holly, stonden ze dicht bij een internationale doorbraak.
Petty wist de groep te overreden om de naam van de groep te veranderen in ‘The Pebbles.’

In 1967 bracht de groep de single ‘Get Around’ uit die frequent door Radio Veronica werd gedraaid.
Het werd hun eerste hit.
De daaropvolgende single ‘Seven Horses in the Sky’ (1968) wordt door velen als de beste Belgische popsong ooit beschouwd.

Hun eerste LP, ‘The Pebbles’ bracht niet het verhoopte succes en leidde tot meningsverschillen.
Er volgden een aantal wijzigingen in de bezetting van de groep en vanaf dan ging het langzaam bergafwaarts met hun populariteit.

In 1974 hield de groep op te bestaan.
Af en toe treden The Pebbles nog gezamenlijk op.

Hoewel!
Tijdens de dutjes had ik de vreemdste dromen!

Zo liep ik rond in ons vroeger huisje, ik trok een deur open en daar zat de vader van mijn kinderen.
Nog tijdens mijn droom realiseerde ik me dat dit niet kon want hij leeft al jaren niet meer. Met een schok en het zweet op mijn voorhoofd werd ik wakker.

Vreemd dat ik na zóveel jaren nóg steeds op regelmatige tijdstippen van hém droom!
De enige verklaring die ik heb voor deze dromen is, omdat onze liefde te vroeg en te abrupt werd afgebroken door het noodlot…
Omdat ik nooit zal weten of ons huwelijk zou hebben standgehouden en we vandaag, 39 jaar later, nog steeds evenveel van elkaar hadden gehouden, als toen.
Hij, wij, ons huwelijk, onze liefde, het heeft geen kans gekregen om zich te bewijzen.

En dat brengt mij bij mijn lied van vandaag.
Een lied van mijn favoriete groep.
Een ode aan een man die te vroeg gestorven is en nog zoveel voor velen had kunnen betekenen.
Men zegt vaak ‘alleen de goede sterven jong’ en dat is meteen de titel van mijn lied:

“NO ONE BUT YOU”
(only the good die young)
(1997)

Q UEEN

Na zijn middelbare school bezocht Farrokh de kunstacademie waar hij afstudeerde in design.
Naast zijn kunststudie studeerde hij ook piano en zang en trad in zijn vrije tijd op in gelegenheidsbandjes.
Hij werd bekend als de zanger en 'frontman' van de groep Queen en groeide in die hoedanigheid uit tot één van de populairste popartiesten aller tijden.

In de laatste maanden van zijn leven voltooide hij met enorm veel wilskracht enkele songs voor de laatste Queen-cd “Made in heaven.”
Het bleek dat Mercury tijdens zijn leven veel te bescheiden was geweest.
Zowel vocaal als muzikaal (piano) verraste hij zelfs mensen die niets van rockmuziek wilden weten.

Mercury stierf op 24 november 1991 rond 19.00 uur in zijn geliefde Londense huis aan longontsteking, als complicatie van aids.
Hij werd 45 jaar oud.

Meer lezen over, Queen….klik op onderstaande button

Hij Nederlander, ik Belg, een afstand van vele kilometers. Hij zijn hobby en vrienden daar, ik de mijne hier.
Mijn kinderen en kleinkind. De verknochtheid aan ons eigen stekje, ons beider honkvastheid. Het lag allemaal aan de basis van onze breuk.
Conclusie: Gezond verstand was de oorzaak.

Maar zo nuchter kan ik het niet altijd bekijken, en al zeker niet op een dag als vandaag.
Er is nog vaak het gemis van de  tederheid, het spreken met de ogen, het elkaar verstaan zonder woorden.
Het delen van groot en klein verdriet, grote en kleine pretjes, ons bondgenootschap.Kortom, al die dingen die een mens gelukkig maken en die je doen beseffen dat je iets voor de ander betekent.

En om al dat laat ik vandaag mijn tranen de vrije loop.
Vandaag ben ik even niet die sterkhouder die het allemaal wel aan kan en met een lach verwerkt (of verbergt). Het gezonde verstand zal even moeten wijken voor het hartzeer dat nog steeds diep binnenin zit.
En dat doe ik met een lied van een door mij zéér gráág beluisterde en te vroeg gestorven zanger. Een lied dat perfect mijn gevoelens van vandaag vertaalt.
En al wie een geliefd iemand naast zich mist, jank gerust een potje met me mee als je luistert naar:

“JIJ ZAL NOOIT MEER NAAST MIJ LOPEN”
(2003)

B ENNY N EYMAN

1. Naam: Wilhelmus Albertus Neyman.
2. Geboren op: 9 juni 1951.
3. Geboorteland: Nederland.
4. Geboortestad: Maarstricht.
5. Beroep: Zanger.
6. Genre’s: Nederlandstalige luisterliedjes, kleinkunst, ballades
7. Overleden op: 7 februari 2008 (56 jaar)

Enkele bekende liedjes zijn oa: ‘Ik weet niet hoe’ (doorbraak 1980) ‘Je hoeft me niet te zeggen hoe ik leven moet’ (1980) ‘Vrijgezel’(1981) ‘Verder valt 't wel mee’(1983) ‘Waarom fluister ik je naam nog’(1985)
Benny Neyman ontving in 1996 een Gouden Harp.
Meer lezen over deze betreurde zanger….klik op onderstaande button

“Heb je tijd en zin om een koffietje te gaan drinken?”, vroeg ze me. En “ja” die had ik.
Gezeten achter een kop warme chocolademelk met een toef room en een stuk warme appeltaart, kwam de aap uit de mouw, “ik ga scheiden” zei ze me ietwat bedeesd, “hij bedriegt me.”
Het bleef even stil tussen ons, ik wist niet meteen wat zeggen, want….’k heb altijd geweten dat hij haar bedroog!

Tijdens mijn horeca loopbaan kwam ik hem regelmatig tegen met een of ander ‘jong ding’ aan zijn arm.
Hij had als vertegenwoordiger tijd te over, terwijl zij van acht tot vijf vastzat op het naaiatelier.
“Sssst, niets zeggen tegen Linda, ik hou alleen van haar” zei hij me dan.

Moest ik het haar vertellen? Moest ik haar geluk aan diggelen slaan? Zou ze me wel geloofd hebben?
Het was een levensgroot dilemma waar ik mee geconfronteerd werd, en ik koos er uiteindelijk voor om al die jaren te zwijgen.

Ook nu heb ik haar niets verteld over zijn escapades.
Maar is dat wel de juiste keuze?
Zelf zou ik het liever wél weten wanneer mijn partner mij bedriegt.
Maar is het niet zo dat de bedrogene het altijd als laatste te weten komt, omdat de rest van de wereld het stil houdt?
En zwijgen we niet uit liefde en vriendschap naar die persoon toe?

Zij gaat een heel moeilijke tijd tegemoet en ik wens haar heel veel sterkte toe.
Mijn hart deed pijn toen ik haar achterna keek terwijl ze weg fietste naar een leeg huis.
Een huis vol van herinneringen aan 40 jaar huwelijksgeluk. Een geluk evenwel dat bol stond van de leugens en onwetendheid.
Maar was net die onwetendheid niet de basis van haar geluk?

Ik zal wellicht nooit het antwoord kennen op al de vragen die mezelf stel.
Maar al dat brengt mij wel bij mijn lied van vandaag en met de woorden van het lied troost ik me dan maar.
Luister maar naar:

“HUSH, NOT A WORD TO MARY”
(1968)

J OHN R OWLES

Volgens de informatie die ik van hem kon lezen is zijn bekendste nummer, “Cheryl Moana Marie.”
Dit nummer is mij echter totaal onbekend.

Meer bekend is hij vooral door zijn cover versie van, “If I Only Had Time” uit 1968 waarmee hij in de UK 18 weken lang in de hitparade stond.
Datzelfde jaar heeft hij andermaal een grote hit te pakken met, “Hush, Not a Word to Mary”

John Rowles, inmiddels 62 jaar, treed nog altijd op.
Hij plant ook een optreden in de Vs, meer bepaald, Las Vegas en Hawai waar hij al eerder optredens had tijdens zijn gloriejaren.

Ook werd hij geselecteerd voor de Nieuw-Zeelandse versie van “Dancing with the Stars”
Meer lezen over deze zanger….klik op onderstaande button.

De Can-can is oorspronkelijk een Algerijnse dans. De muziek werd gecomponeerd door Jacques Offenbach.
De dans werd in 1830 in heel Frankrijk bekend omdat hij gedanst werd in diverse nachtclubs, waarvan de ‘Moulin Rouge’ als bekendste mag worden genoemd, in de Parijse wijk, Montparnasse.

De Can-can is een erotische lokdans.
Het is een linedance waarbij een aantal vrouwen in een rij naast elkaar staan en tegelijk bewegen op de maat van de muziek. Zij tillen hun rok op of tillen hun been zo hoog in de lucht dat hun blote benen te zien zijn.
Dit laatste werd destijds als zeer aanstootgevend gezien. De overheid en de kerk ergerden zich er blauw aan.

Ondertussen is de Can-can verheven tot kunst.
Ook beroemde schilders werden er door geïnspireerd.
Henri de Toulouse-Lautrec heeft veel over de Can-can geschilderd. Ook veel posters voor de optredens werden door hem geschilderd.
Pablo Picasso, Georges Seurat en Georges Rouault hebben eveneens de Can-can in hun schilderijen gebruikt.

En dus, ter ere van mijn kaduke heup, vandaag op mijn blogje.
Schuif jullie stoelen aan de kant, zet jullie op één rij, en dans mee de:

‘CAN-CAN’

Oei oei oei, wat een gekraak allemaal!
En dan nog de oplossing niet vinden!!!
Nee Maria, het is geen Wals, al had dat heel goed gekund.
Wenen..Straus..klassiek..Driekwartsmaat..Wals.
Jouw gedachtegang was dus dik in orde.
Alleen de mijne is vaak nogal moeilijk te volgen, hahaha.
Maar het was niet het lied dat ik in gedachten had.

Synthesizers wekken hun geluiden elektronisch op en kunnen perfect de klanken nabootsen van bestaande akoestische instrumenten zoals, orgel en piano.
De voorloper van de Synthesizer is de Mellotron.
Maar ik persoonlijk vind dat de Citer daar ook bij hoort, ook al heeft die dan een heel eigen klank.
En zo kwam ik aan mijn lied van vandaag.
En wanneer jullie dan mijn gedachtegang volgen, Wenen..Klassiek (de film).. Drie. Dan kom je eveneens uit op, ‘The Third Man’s Theme’ of:
‘THE HARRY LIME THEME’
(1949)

A NTON K ARAS

Op zijn zeventiende was hij professioneel musicus en trad hij op in sommige Heuriger in Wenen.
Van 1924 tot 1928 studeerde hij harmonie aan het Weense conservatorium.
In deze tijd gaf hij samen met de citerspeler Adolf Schneer concerten.

In 1948 ontmoette Karas de Engelse filmregisseur Carol Reed die toen bezig was de thriller ‘The Third Man’ op te nemen.
Reed hoorde Karas toevallig op zijn citer spelen en hield meteen van het geluid.
Na een studio opname werd Karas aangenomen en naar Londen gebracht alwaar hij, door heimwee overmant, de muziek voor elke scène van de film bedacht.

Het bekendste nummer, dat bekend staat als, ‘The Third Man Theme’, had Karas echter al 20 jaar eerder geschreven.

Anton Karas keerde zo vlug als mogelijk terug naar Oostenrijk en zijn geliefde Wenen.
Hij merkt zodoende niets van de populariteit van het stuk tot de Britse Koninklijke familie hem uitnodigd om in Londen een concert te komen geven.

Anton Karas stierf op 10 januari 1985 en ligt begraven op een begraafplaats van Sievering, Wenen.

(bron: Wikipedia)

Vandaag geen link met een historische figuur, wel met een historische stad.
Het is meteen ook een aanloop naar mijn volgende muziekje dat een klassieker mag genoemd worden.
Ben benieuwd of jullie weten welk lied ik bedoel.
Ik geef jullie wel een kleine hint, “Driemaal is scheepsrecht.”

Laat jullie hersens eens kraken en luister onderwijl naar:
“VIENNA”
(1980)

U LTRAVOX

In 1977 kwam het titelloze debuutalbum van Ultravox! uit.
In datzelfde jaar kwam ook het tweede album uit, maar toen de verkoop daarvan tegenviel verliet Steve Shears de groep en werd vervangen door, Robin Simon.
Na een derde succesloos album verlieten ook Robin Simon en John Foxx de groep.
Zij werden vervangen door, Midge Ure, in 1978.

In 1980 dan, kwam Ultravox met het album ‘Vienna.’
De titelsong haalde in het Verenigd Koninkrijk de tweede positie in de hitparade.
Bij ons en in Nederland, zelfs de eerste plaats.

Na het uiteen vallen van de groep door de solo carrière van, Midge Ure, bracht Billy Currie in 1993 de groep weer bijeen in een volledig nieuwe bezetting.
Ultravox tourt ook vandaag nog.
Meer lezen over deze groep….klik op oderstaande button

Als er iets is dat mijn liefde heeft opgewekt daar, dan is het mijn liefde voor geschiedenis en meer bepaald mijn liefde voor historische verhalen.
Ik herinner mij nog heel goed de boekjes,'Historische verhalen' die we elke maand op school kregen en die vertelden over een bepaalde periode en/of historische figuur.

Wat heb ik spijt dat ik die boekjes niet meer heb!
Want hoewel mijn kleindochter van negen enorm veel en snel leert en qua kennis enorm veel voorligt op mij op diezelfde leeftijd, geschiedenis is een vak dat is afgeschaft, en dat vind ik heel jammer.

Zo weet zij niet wie, De Vikingen, Atilla De Hun, Cleopatra, Madame De Pompadour, Lucretia Borgia, Mary Stuart, Pepijn De Korte, Anna Boleyn, John Wilkes Booth…..enz, zijn.
Om maar enkele van de boeken op te noemen die ik verslonden heb in mijn jonge jaren en waarvan ik vele uren intens heb van genoten.
De Middeleeuwen met zijn kruisvaarders, de godsdienstoorlogen, de Renaissance, de Amerikaanse burgeroorlog om de afschaffing van de slavernij….het zal haar allemaal worst wezen.
Nogmaals, ik vind dit heel jammer.

Wat heeft dit nu te maken met muziek, zullen jullie zich wellicht afvragen?
Wel…..

Ik heb zo van die dagen dat ik graag luister naar een bepaald muziekgenre.
Daar kan ik dan uren achter elkaar van genieten tot ik weer verzadigd ben voor een poos.
Vandaag is dat uitsluitend instrumentale muziek, meer bepaald, synthesizer muziek.
Een muziekgenre dat toch wel heel sterk aanwezig was in de ’80er jaren.

En van de synthesizer naar een historische figuur is voor mij een kleine stap.
Tja, ‘k heb toch al vaker gezegd dat mijn gedachten springen zoals vlooien van de ene hond op de andere!
Maar het zal jullie allemaal veel duidelijker worden als je luistert naar:
“MAID OF ORLEANS”
(1982)

De groep werd opgericht in 1978 door Andy McCluskey en Paul Humphreys.
Het tweetal speelde al jaren samen in talloze obscure bandjes.
Allebei waren ze gefascineerd door de elektronische muziek van onder andere, Kraftwerk en Tangerine Dream.
Midden 1978 brachten zij hun eerste single "Electricity" uit.
De single werd een culthit.

Einde 1980 vervoegden, Malcolm Holmes, die de drummachine moest vervangen en de keyboardspeler Martin Cooper, de groep.
In 1980 verscheen hun naar zichzelf vernoemde debuutalbum, enkele maanden later alweer gevolgd door het tweede album "Organisation".

OMD scoorde in veel Europese landen een grote top 10-hit met "Enola Gay", een nummer over de bommenwerper Enola Gay die op 6 augustus 1945 de atoombom op Hiroshima wierp.
Ondanks de steun van radio omroep Veronica werd het geen hit bij ons.

Hun grote doorbraak kwam in 1981 met hun derde en tot dusver best album "Architecture and Morality".
Het was vooral de derde track, "Joan of Arc (Maid of Orleans)" uit dat album dat een schot in de roos werd.
Mede ook dankzij een voor die tijd spectaculaire videoclip.

OMD treedt ook vandaag nog op.
Verleden jaar waren zij te gast op, The Night of the Proms, in Antwerpen, Arnhem en Rotterdam en meteen daarna volgde een tournee met de Simple Minds waarbij OMD het voorprogramma verzorgde.
Dit jaar, 2010, wordt hun nieuwe studioalbum, "The History of Modern", verwacht.
Hun officiele website, waar ik deze informatie vandaan haalde, kunnen jullie bereiken door op onderstaande button te klikken.

Er zijn zo van die Cd’s, en in vroegere jaren, Lp’s, die je enkel koopt voor één bepaald liedje en waarvan de rest van de tracks je niet interesseert.
Of zoals in mijn geval meermaals is gebeurd, gekocht op vraag van de klanten.
Die laatstgenoemde liggen mede aan de oorzaak dat mijn platenkast uitpuilt en ik een boel platen en schijfjes bezit die ik weinig of nooit beluister.

Waarom schrijf ik dat nu?
Omdat ik daarstraks wat moest halen van op mijn te kleine en propvolle zolder waarbij ik een zware kartonnen doos en een loodzwaar valies met platen en cd’s moest verzetten om er aan te kunnen.

Al heel vaak heb ik het voornemen gehad om die ganse boel te sorteren en alles waar ik niet naar luister weg te doen.
Helaas blijft het steeds bij een voornemen, want als puntje bij paaltje komt kan ik er geen afscheid van nemen.
Als het op muziek aankomt ben ik blijkbaar (bloos, bloos) een bezitterig mens.

Aan elke plaat of schijf hangt dan ook een herinnering vast.
Zo ook aan dit lied van vandaag.
Het verhaal hoef ik niet te doen, de tekst spreekt voor zichzelf.
Misschien denken jullie onder het luisteren ook wel terug aan die jongen/meisje uit de vierde klas van het lager onderwijs.
Mijmer dan maar een eind weg op de tonen van:
“IT STARTED WITH A KISS”
(1982)

H OT C HOCOLAT

Brown begon zijn muziekcarrière met het maken van een reggaeversie van John Lennons "Give Peace A Chance", maar er werd hem al snel diets gemaakt dat hij daarvoor de toestemming nodig had.
Maar aangezien John Lennon zijn versie goed vond, werd hem een contract aangeboden door, Apple Records.

Vervolgens werkte de band samen met producent Mickie Most aan vele singles, waaronder, ‘Love Is Life’ (1970), ‘Brother Louie’ (1973) en ‘Emma’ (1974)
Geleidelijk introduceerden ze hun karakteristieke funky geluid.

Toen in 1975 de discoperiode aanbrak, brak ook Hot Chocolate door en had met name in het Verenigd Koninkrijk grote hits, zoals ‘You Sexy Thing’ (1975), ‘So you win again’ (1977), ‘Every 1's A Winner’ (1978), ‘No doubt about it’ (1980), ‘Girl crazy’ (1982) en ‘It Started With A Kiss’ (ook 1982).
In 1987 maakte Ben Liebrand remixes van oude hits van Hot Chocolate.
‘You sexy thing’ (remix) stond maar liefst 29 weken in de Nationale Hitparade maar kwam nooit hoger dan de 29e plaats.
Meer lezen over deze groep….klik op onderstaande button