Wat ik zo heerlijk vind aan een klassiek muziekstuk is dat je gedachten niet beïnvloed worden door tekst.
Je kunt bij het beluisteren ervan je fantasie volledig de vrije loop laten.

Zo kun je jezelf verplaatsen naar een bos waar enkel het ruisen van de wind en het tjilpen van de vogels de stilte doorbreekt.
Of je reist in gedachten naar de zee waar een zachte bries met je haren speelt en je hoofd vrij maakt van zorgen.

Je kunt je gedachten ook verplaatsen naar de prachtigste tuinen met duizend kleurige bloemen.
Wie op dat moment naast je loopt bepaal je helemaal zelf.

Wat ik vandaag gekozen heb zal jullie niet onbekend in de oren klinken.
Het wordt namelijk vaak gebruikt in films en series op tv.
Het komt ook veelvuldig voor op albums met relaxatie muziek.

Het muziekstuk wordt ook geassocieerd met de min of meer obscure Zweedse film uit 1967, Elvira Madigan. Dit omdat tijdens een vrijscène op het water deze muziek gebruikt werd.
Kenners beweren ook dat dit stuk, weliswaar niet gemakkelijk, maar wel makkelijker is voor pianisten om te spelen, dan andere muziekstukken.
Ik zal dat als leek dan maar geloven zeker!

Het stuk wordt hier uitgevoerd door het, Bournemouth Symphony Orchestra, olv. Andrew Litton met aan de piano, Benjamin Grosvenor.
Ik hoop dat jullie zullen genieten van het adante in c major uit Mozart's:
PIANOCONCERTO No 21
(1785)

Telkens ik in een warenhuis boodschappen doe valt het mij op dat ik steeds loop mee te neuriën met de achtergrond muziek. Doen jullie dat ook?
De muzak, ook elevator music genoemd, heeft op mij een ontspannende invloed.
En dat is ook de bedoeling.
Muzak is een vorm van amusementsmuziek die gebruikt wordt als achtergrondgeluid.
Het woord Muzak is een handelsmerk dat dateert uit 1922 en is bedacht door generaal George Squier.
Muzak zijn instrumentale arrangementen van populaire liedjes.
Het verbetert de productiviteit en maakte dat winkelende mensen zich prettiger begonnen te voelen.
En ik ondervind dit steeds weer aan den lijve.

Laat er nu onlangs een cd met prachtige instrumentale muziek in mijn schoot worden geworpen door lieve vrienden.
Heel erg bedankt daarvoor M & R!
Ik laat uit deze cd een lied horen dat jullie ongetwijfeld zullen herkennen en kunnen mee neuriën, en het bevredigd meteen mijn liefde voor de harp.
Ik hoop dat jullie na het weer weg klikken van mijn blogje een heel ontspannen gevoel hebben.
Luister naar en geniet van:
LA LUNA DE ASUNCION
(1984)

DIGNO GARCIA

Daarop introduceerde hij een heel nieuwe stijl met een eigen ritme en componeerde zijn eerste succesnummer ‘Cascada’, een harpsolo genoemd naar de bekende watervallen van Iguaçu op de grens tussen Paraguay en Argentinië.

Nummers als La Malagueña, Cascada en Maria Dolore werden in Belgie enorme successen.
Digno tekende in Belgie een platencontract bij Jacques Kluger , baas van World Music waar ook Will Tura later onderdak vond.
Dat resulteerde in de hit ‘Hemelsblauw’ voor Will.
Digno zette ook de Spaanse tekst voor ' Arrivederci Maria ' op papier voor Tura.

Zijn grootste successen kende Digno met de herwerkte versie van de Cubaanse traditional ' Guantanamera ', en een eigen interpretatie van ' La Felicidad ' en ' Brigitte Bardot '.
De ganse tijd bleef hij zijn eigen harpen bouwen, waarvoor hij uit Joegoslavië dennenhout liet overkomen.

In totaal schreef hij 80 eigen nummers en bracht veertig LP's uit die door hun tijdloos karakter nog steeds gekoesterd worden.

Digno Garcia overleed te Geeraardsbergen op 4 februari 1984.
Jaarlijks gedenkt men in Aalst zijn overlijden met het genaamde ‘La Fiesta-Digno Garcia para Siempre’.
Meer lezen…klik op de button

Zulke films zou ik beter niet bekijken want het brengt steeds weer oud zeer naar boven.
Waarom ik het toch doe is me een raadsel?

Ook ik heb nooit mijn echte ouders gekend en heb een leven achter de rug van pleeggezin naar home en internaat.
De eerste 20 jaar van mijn jonge leven heb ik niets anders gekend dan pijn en verdriet, mishandeling en verwaarlozing. Men dumpte mij telkens weer waar men me kwijt kon.

In tegenstelling tot het meisje uit de film weet ik wie mijn biologische moeder is.
Wij wonen niet eens 1km uit elkanders buurt, maar we hebben geen enkel contact
Ik was voor haar een ongewenst kind en dat ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds.
Wat mij nog het meest pijn doet is dat zij met mijn halfbroer en half zus een gelukkig gezinnetje vormt.

Zodoende rijst bij mij steeds weer diezelfde vraag: ‘Waarom?’
Wat heb ik haar misdaan?
Hoe kun je als moeder je baby dumpen en vervolgens totaal uit je leven en je gedachten wissen?
Hoe kun je als moeder, wanneer dat kind na zeventien jaar aan je deur staat, koudweg tegen haar zeggen: ‘Ik moet je niet!’ ‘Toen niet, nu niet en nooit!’ Om vervolgens de deur voorgoed dicht te slaan!
Het is een vraag die ik me tot aan mijn dood zal blijven stellen en waar ik nooit een antwoord op zal krijgen.

Soms krijgen de woorden van een lied een hele andere betekenis voor mij, interpreteer ik ze anders dan ze bedoeld zijn.
Zo ook met mijn lied van vandaag.
Want naar aanleiding van alles wat hierboven geschreven staat, stel ik mij evenzeer vaak de vraag:
AM I THAT EASY TO FORGET?
(1967)

E  NGELBERT H UMPERDINCK

1. Geboortenaam: Arnold George Dorsey.
2. Artiestennaam:Engelbert Humperdinck.
3. Geboren op: 2mei 1936.
4. Geboorteland: India.
5. Geboortestad: Madras.
6. Beroep: Zanger.
7. Genre: Pop en Easy listening.
8. Instrumenten: Piano.
9. Jaren actief: 1956 tot heden.

Onder andere door: Skeeter Davis (1960); Debbie Reynolds (1960) Gene Vincent (1966); George Jones (1967); Patti Page (1968); Jim Reeves, 1973) en Prairie Oyster (1991)

Maar geen enkele zanger (es) had zoveel succes met dit lied dan Engelbert Humperdinck.
Hij bereikte met zijn versie op bijna elke hitparade een top 1 hit.
Meer lezen over deze zanger….klik op de button.

Genoeg geklaagd nu, weer over naar de orde van de dag.

De zon schijnt heerlijk door mijn vuile ramen, (is werk voor mijn Poetsie Poets want ik heb er evenmin de fut voor.)
Nu nog wat lentewarmte zie en we zijn weeral content.
Ik denk dat we met z’n allen wel snakken naar die eerste warme lente dag, niet?
De winter heeft nu wel lang genoeg geduurd.

Maar er zijn er die de zon meer dan beu zijn, ja zelfs verwensen, hoe ongelooflijk dit voor ons ook moge klinken.
Luister maar naar mijn lied van vandaag en de klacht van deze man:

THAT LUCKY OLD SUN
(1956)

FRANKIE LAINE

Frankie Lane was de oudste zoon van acht kinderen met Siciliaanse ouders die vanuit Monreale emigreerden naar Chicago.
Daar werkte zijn vader als persoonlijke kappen van Al Capone.
De familie had, zo wordt aangenomen, ook nauwe banden met de Maffia familie.

Frankie Lane’s rauwe stemgeluid kon een ganse zaal bereiken zonder gebruik te moeten maken van een microfoon.
Laine werd beïnvloed door de stijlen van, Bing Crosby, Louis Armstrong, Billie Holiday, Mildred Bailey en, later, Nat "King" Cole.
Laine was de eerste en grootste van een nieuw ras van zwarte beïnvloed zangers die opgang maakten na de tweede wereldoorlog.

Zijn grote doorbraak kwam in 1946 met een vijftien jarig oud lied van June Hart, That’s My Desire.
Het werd zijn eerste gouden plaat.
Laine zong ook duetten met oa Doris Day en Jo Stafford.
Frankie Laine overleed op 6 februari 2007 te San Diego, Californie, op 93 jarige leeftijd.

Lieve mensen, er valt zoveel te vertellen over Frankie Laine dat ik het hier allemaal niet op krijg.
Ik verwijs u daarom graag door…klik maar op onderstaande button als u meer wilt lezen over deze grote meneer.

Ani schreef over hoe haar vriendin dweept met Alain Delon, en laat dat nu ook mijn tienerdroom geweest zijn.
Vanaf het moment dat ik de mantel en degen film ‘La Tulipe Noir’ had gezien, waarin deze knappe man de heldhaftige held speelde, was ik verkocht.

En plots was ook de herinnering daar aan de eerste pakjes chips waar toen fotootjes van filmsterren in zaten. En laat me daar toen een foto van Alain Delon in vinden!
Ik kon mijn bakvissen geluk niet meer op!

Ik heb dat fotootje nog altijd!
Samen met enkele uitgeknipte liedjesteksten uit een tiener magazine, zit het in mijn eerste portefeuille die ik kreeg toen ik twaalf werd.
Een bruinlederen rechthoekig model met rits en doorgedrukte afbeelding van een driemaster, die op zijn beurt in een oude blikken koekjestrommel bewaard wordt, samen met allerlei prularia uit lang vervlogen tijd.

En door die herinnering van lang geleden kwam de inspiratie voor mijn lied van vandaag.
Ik moet toegeven dat zingen (voor zover je van zingen kunt spreken) niet zijn sterkste kant is.
En dat het lied enig succes kende is geheel te wijten aan de inbreng van Shirley Bassey.
Maar, for old time sake, vandaag op mijn blog:

‘TOUGHT I’D RING YOU’
(1983)

A LAIN D ELON

&

S HIRLEY BASSEY

Zijn doorbraak als filmster kwam in 1962 met Plein Soleil.
In 1958 kreeg Alain Delon een relatie met Romy Schneider dewelke eindigde in 1964.
In 1968 raakten Delon en zijn vrouw Natalie betrokken in een groot seks, drugs en moordschandaal nadat zijn body guard dood werd terug gevonden op een vuinisbelt.

In 1973 zong hij een duet met de Franse popzangeres Dalida getiteld Paroles... Paroles..', dat een grote hit in Frankrijk, Japan en Canada werd.

Alain Delon heeft een dochter en een zoon uit zijn relatie met de 30 jaar jongere Nederlandse Rosalie van Breemen die zong in zijn achtergrond koor.
In 1997 kondigde Delon aan te stoppen met acteren na een reeks filmmislukkingen.

(Plezant maar volkomen nutteloos weetje) In Cambodja, en misschien ook in de rest van Zuidoost-Azië, bestaat een sigarettenmerk genaamd "Alain Delon".

Bassey verliet op vijftienjarige leeftijd de school en vond een baan in een fabriek.
's Avonds en in de weekenden trad zij op in de lokale pubs en clubs.
In 1953 kreeg ze een rol in de musical Memories of Jolson over het leven van Al Jolson.

Haar grote bekendheid heeft zij te danken aan de drie titelsong van de James Bond films: Goldfinger (1964)Diamonds Are Forever (1971) en Moonraker (1979).

Ook scoorde ze grote hits met "Big Spender" en "This is My Life".
Tot haar bewonderaars behoorden onder anderen het Britse vorstenhuis en John F. Kennedy.

Er was een tijd dat ik klassieke muziek haatte als de pest.
Dat kwam omdat we door de nonnen verplicht werden om er naar te luisteren in totale zwijgzaamheid.
En als tiener is het nu eenmaal je taak om je af te zetten tegen alles wat je verplicht wordt opgelegd he!
Eens ik die “gevangenispoort” voorgoed achter me dicht had geknald, kon de muziek niet ruig en luid genoeg uit mijn luidsprekers schallen.

Maar gaandeweg begon ik die mooie klanken te missen, en zo gebeurde het dat ik vaker en vaker begon te luisteren naar klassiek op de radio.
Even later kocht ik dan mijn eerste klassieke muziek LP, en sindsdien is mijn liefde voor klassiek blijven groeien.

Nu, zovele jaren later, kan ik het niet meer wegdenken uit mijn leven en zijn de LP’s bijna allemaal vervangen door de CD.

Vorige week liet ik jullie weten dat de klarinet een van mijn favoriete instrumenten was. Vandaag laat ik jullie die beluisteren.
Het is wederom een adagio.
Ik houd nu eenmaal van dat kalme rustige tempo dat me de mogelijkheid bied om mijn hoofd leeg te maken.
De klarinet wordt hier bespeeld door, Harmen De Boer. De uitvoering is van het, Sinfonietta Amsterdam met als dirigent, Lev Markitz.
Ik hoop dat jullie evenveel als ik kunnen genieten van:

HET KLARINETCONCERT VAN MOZART (part 2)
(1791)

Mozart was een wonderkind dat op uitzonderlijk jonge leeftijd een aantal instrumenten kon bespelen en composities samenstellen.
Reeds als tiener zou hij kwalitatief hoogstaand werk hebben gecomponeerd, hoewel Malcolm Gladwell dit in zijn boek ‘Outliers’ tegenspreekt.

Feit is dat Mozart wordt beschouwd als een van de belangrijkste en meest invloedrijke componisten.
Zijn werk heeft veel invloed gehad op latere componisten, zoals Ludwig van Beethoven en Johannes Brahms.

Mozart schreef het klarinet-concert in de herfst van 1791.
Het was de laatste instrumentale compositie die hij voltooide.
Hij was bestemd voor Anton Stadler, een vriend van Mozart en klarinettist in het Hoforkest van Wenen.
Twee maanden later, op 5 december 1791, zou Mozart in Wenen overlijden.

De dag waarop Mozart de compositie afrondde (zo schreef hij aan zijn vrouw) speelde hij twee partijtjes biljart, rookte hij ‘een fantastische pijp tabak’ en bestelde hij zwarte koffie, om tenslotte ‘bijna het hele rondo voor Stadler’ te orkestreren.

Wie zet ’s morgens die koffie?
Meneer vindt ook niets heerlijker dan elke dag schone kleren aan te trekken, gewassen, gestreken en met alle knoopjes op zijn plaats.
En wie zorgt daar allemaal voor? Juist, zijn vrouw!

Toen ik hem dat op zijn bord gooide zag je hem een beetje krimpen.
Meneer, en ik, zullen nooit vriendjes worden, want ik ben van mening dat een vrouw niet gemaakt is om het sloofje van de man te zijn.
Wij doen dat uit liefde, meneer!
En we krijgen daar graag liefde, respect en erkenning voor in de plaats!

Geef mij maar een man zoals deze uit mijn liedje van vandaag.
Luister maar naar de woorden van:

‘MY WOMAN, MY WOMAN, MY WIFE’
(1970)

M ARTY ROBBINS

1. Geboren als: Martin David Robinson.
2. Geboortedatum: 26 september 1925.
3. Geboorteland: USA.
4. Geboorteplaats: Glendale, Arizona.
5. Beroep:Zanger, tekstschrijver, acteur, muzikant.
6. Genre’s: Country, Gospel.
7. Instrumenten: Gitaar, piano.
8. Jaren aktief: Van 1948 tot 1982.
9. Overleden op: 8 december 1982 (57jaar)
   

En wie heeft er niet geslowd op deze melodie?
Bij het horen van de eerste noten van deze plaat haastte iedereen zich immers naar de dansvloer om te ‘plakken’ met zijn of haar lief.
We zongen het woord voor woord mee, ook al kenden we geen woord Engels, die tekst kende iedereen van buiten.

Het lied werpt mij terug in de tijd van de spiegeltenten en de the dansants.
Naar mijn eerste bal, mijn eerste lief.
Naar zoveel mooie momenten.

Maar ‘De nachtegaal’ is niet meer.
In de commotie rond het overlijden van Bob Davidse, raakte zijn dood ietwat naar de achtergrond.
En dat vind ik zeer onterecht.
Want voor velen onder ons is dit lied eveneens pure nostalgie.
En daarom vandaag op mijn blog:

‘I’M ALONE FOREVER’
(1964)

THE PICK-NICKS

Ze wonnen in 1960 ‘Ontdek de ster’ waarna ze meerdere hits scoorden waaronder de evergreen ‘I’m Alone.’
De single werd uitgebracht in twintig landen en ging maar liefst 1.900.000 keer over de toonbank, wat een gouden plaat opleverde.
Het nummer werd het visitekaartje van The Picknicks en wordt beschouwd als een van de beste Belgische golden oldies.

Ondanks hun succes bij hun optredens kwam er geen grote hit meer en in 1978 splitte de groep.
Er bleven nog drie leden over: Pol, René en Eli.
Gedrieën bleven ze optreden.

René Van Laere stond in oktober vorig jaar voor het laatst op de planken.
Ondanks zijn ziekte wou hij blijven zingen en trad regelmatig op aan de zijde van Eli De Dycker, de jongste van The Picknicks.
Hij was toen al erg verzwakt door de kanker die in hem woekerde.

René Van Laere overleed in de nacht van donderdag 11 op vrijdag 12 februari om 23.40 uur in het Middelheimziekenhuis te Wilrijk.
Hij werd 79 jaar.
Maar de wereldhit, I'm Alone maken René Van Laere en zijn bandleden alvast artistiek onsterfelijk.