Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
27-10-2019
Wat goed !
Buiten het feit dat de bidsprinkhaan, het mannetje dus, door het wijfje, excuseer mij het woord, na de paring wordt opgegeten, niets dan goed nieuws.
Wij hebben vandaag een uitstapje naar het stadscentrum gemaakt. Ik heb mij nergens aan geërgerd. Geen agressieve chauffeurs, neen heren in het verkeer, die doorgang verleenden en ons voor lieten gaan. Geen overdrukke wegen, een rust over de verkeersvrije stad, toegankelijke parking die niet te duur was. Als je dan bediend wordt door een vriendelijke ober die nog een grapje over heeft en met de snelle bediening charmant de rekening brengt, die meevalt ondanks dat het op een terras op de markt is, dan kan mijn dag niet meer stuk. Ik keer tevreden huiswaarts en dank de heer dat ik in deze mooie tijd en land leef, en zoveel geluk heb dat anderen misschien ontberen.
Ik heb geen oorlog meegemaakt, geen moorden, branden, vandalisme of geweld in mijn directe omgeving. Ik heb mij nooit echt bedreigd, achtervolgd, bespied of geterroriseerd gevoeld. Maar men moet iets missen voor men de waarde van wat men heeft beseft en naar waarde schat.
Terug aan iets denken is ook wel eens de moeite waard. The Isle Skye is genoemd met de plaatsen te zien-bezoeken voor 2019. Inderdaad wij kunnen getuigen dat de rust, de stilte, de kalmte en de ongerepte natuur iets unieks zijn in deze hectische tijden.
Ik heb daarstraks een documentaire gezien van de BBC hoe het referendum voor de Brexit gemanipuleerd is via o.a. de sociale media. Dan wordt ik stil en krijg schrik want de paralellen met de populistische mails in de vlaamse media gaan dezelfde richting uit. Als men blijft herhalen dat de "vreemdelingen" onze jobs afpakken en in onze huizen gesubsidieerd gaan wonen, en onze gezondheidszorg onbetaalbaar maken, dan gaan wij dat geloven. Of er blijft toch iets van hangen . De waarheid en de juiste gegevens bewijzen het tegendeel maar het is geroepen en men wil het graag geloven.
Een doksaal (niet te verwarren met oksaal) of jubee is een houten of stenen wand die in een kerk het schip scheidt van het priesterkoor. Het heeft dezelfde functie als een koorhek. De term doksaal is afkomstig van het Latijnse woord voor rug: dorsa, klaarblijkelijk om hiermee de sluiting, de 'rug' van het koor aan te duiden. De term jubee, die uit het Frans komt, is ontleend aan "Jube, domine, benedicere" (Heer, wil mij zegenen) en geeft een belangrijke liturgische functie van het doksaal aan. Het is het verzoek van de diaken voordat deze zich voor het lezen van het evangelie naar de ambo bij het doksaal begaf.
Het doksaal was in het gebied ten noorden van de Alpen tot aan de reformatie in de meeste kerken te vinden. Ten gevolge van de Katholieke Reformatie ontstond het verlangen het hoogaltaar weer zichtbaar te maken voor de gelovigen. Vele oude doksalen werden verwijderd en uit de late gotiek zijn er slechts enkele bewaard gebleven. Bron : Wikipeda
De foto is van het doksaal van de O.L.Vrouwkerk in Aarschot. Het is de enige kerk die ik ken waar het doksaal vooraan bevindt, tussen altaar en het schip van de kerk. De kerken die ik ken is het doksaal achteraan de kerk waar zich het orgel bevindt.
Een beetje verduidelijking naar aanleiding van het "Zwaddergat". In ons dialect is een gat hetzelfde als een kot. Bvb een gat of een kot in de weg. Totdaar.
Een zwadderkot of zwaddergat is de draaikolk achter het rad van een watermolen, dat door de tamelijke hoogte dat het water zich achter wiel van de molen naar beneden stort en een heel gat uitspoelt.
Om mij een beetje te rechtvaardigen dat ik dit allemaal niet uit mijn duim zuig : in Zwalm, Oostvlaanderen is er een prima restaurant : de Zwadderkotmolen, met een prachtig terras.
Alhoewel ik van het Hageland ben, moet ik mij verantwoorden met een oostvlaams woord.
Aan de andere kant, zie de bovenste foto, zijn er inderdaad vistrappen. Die waren er in 1963 nog niet. Het water was dieper, stond veel hoger dan nu en wij hadden geen trappen nodig om verder te geraken.
Alles lijkt kleiner, ondieper en minder spectaculair.
In mijn jonge jaren gingen wij: Tony, Jos, Etienne en ik zwemmen in de Velp, in Velpen (Halen) aan de Rotemse molen. Vorige zondag zijn wij er op het prachtige terras van de Rotemse Molen een "halense trippel" gaan drinken en zitten mijmeren vanop het prachtige terras, met zicht op het "zwaddergat" van de molen.
Een ideetje voor Wallonië ? Of misschien voor onze burgervader ?
Riace is een gemeente in de Italiaanse provincie Reggio Calabria (regio Calabrië) en telt 2800 inwoners (december 2015). De oppervlakte bedraagt 16,1 km², de bevolkingsdichtheid is 174 inwoners per km².
Riace kreeg wereldwijde aandacht vanwege de innovatieve behandeling van vluchtelingen[1] in de context van de Europese vluchtelingencrisis. Ongeveer 450 vluchtelingen zijn er gaan wonen, waardoor het dorpje nieuw leven kreeg ingeblazen en werd voorkomen dat de school moest worden gesloten.[2] De burgemeester, Domenico Lucano, werd tweede bij de verkiezing van de "Beste burgemeester van de wereld" in 2010.[3] Hij stond nummer 40 in de lijst van grootste wereldleiders van 2016 in het tijdschrift Fortune.[4]
Waarom zijn wij altijd ongerust en denken steeds het ergste.
Onderzoek wijst uit dat er een probleem met verkalking van de kransslagaders is, verder onderzoek moet uitwijzen wat en hoe. De deurwaarder is langsgeweest voor een niet betaalde sociale bijdrage, met welke gevolgen ? Ik kan nu de vreselijkste doemsenario's laten malen in mijn hersenen, niets zal hierdoor veranderen. Goed of slecht, ik kan er niets aan veranderen. Herhalen hoe erg dit alles is verandert niets. Morgen komt de zon weer op en hopelijk is het goed weer, de krant zal in de brievenbus zitten en de radio zal spelen.
In Schotland heeft men verkeersborden, gevaartekens, voor alle mogelijke gevaren.
Zo is er een : "blind summit" om aan te geven dat je over een bergtop gaat en even geen weg meer ziet. Even later zie je het gevaarteken : "hidden dip" om aan te geven dat je in het naar beneden rijden eventjes niets ziet. Er zijn bijna geen snelheidsbepekingen, op de gevaarlijke punten staat in koeien van letters "SLOW DOWN" en bij het verlaten van een bebouwde kom, een rariteit, "THANKS FOR DRIVING CAREFULLY". Er gebeuren zeer weinig ongevallen in Schotland.
Wij hadden verwittigd dat wij kwamen maar hadden hierop niet gerekend :
De deur viel met een doffe bonk achter hem dicht. Oeps, zo hard had hij het niet gewild, en hij krabbelde al terug van zijn ferme gedachten. Hij zou op zijn strepen staan en zich niet laten doen. Maar twee stappen buiten de deur vloeide alle agressie al uit hem weg en wilde hij alleen maar op zijn stappen terugkeren. Maar dat ging niet, zijn eigenliefde hield hem tegen. Daarom wandelde hij maar een blok om en bleef langer naar de mensen kijken die een vrachtwagen in aan het laden waren, dan hij eigenlijk zou willen.
Hij ging terug naar huis en zei " 't is toch te fris buiten om een lange wandeling te maken," en zette zich in zijn zetel en pakte de krant en deed alsof hij las.
Het regent ganse dagen en de wind waait de natuur schoon, maar ik voel mij knullig, een beetje neerslachtig en weemoedig. Het is tijd voor de grote heropstanding in de lente.
Nog een betsers woord dat me zonet te binnen schoot.
"Wezzelen"
Hij kon de slaap niet vatten en lag uren in zen bed te wezzelen. Het kermeimen van de kat deerde hem zelfs niet. Hij trok de saweize nog wat hoger en probeerde alleen nog aan de klabotskoppen in de beke te denken.
Bij mijn blog reeds lang geleden, in 2013, hadden we het over het betsers.
Een van de meest typische betserse woorden was "den artiest", dat was de veearts. In de omliggende dorpen was het een "vitrinaire". Dat klinkt zo vitrine achtig, geef mij maar een artiest.
Onzen artiest heette, met dank aan het formidabele geheugen van Mark Nijns, Marcel Pelgims.
Over de wonderbaarlijke avonturen van onze artiest kan ook nog een boek geschreven worden. Ik wacht op de aanzet. Alleen de naam :"Marcel Pelgrims, den Artiest van Bets".
Ik ben Guilmet Michel
