Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
14-03-2010
Grote Geteprijs Geetbets
Louis Ruytinx van Geetbets heeft een boek uitgegeven over de beroepsrenners wielerkoers in Geetbets. Een mooi boek en tot mijn verbazing vond ik op de eerste foto mijn vader. Ik wist zelfs niet dat hij lid was van het bestuur van de wielerclub "Betserse Sportvrienden".
Ooit gehoord van Jurbarkas in Litouwen, een lieflijk klein stadje in de provincie Tauagé aan de monding van de rivier Mituva in de Memel ? Neen, wel ik ook niet. Moest je er toch zo nodig naar toe willen dan kan je naar Vorst in de Kempen, daar staat namelijk een wegwijzer die de juiste richting en afstand aangeeft.
Van Woensel was een mooie jongen met James Dean allures. Hij hield er een flamboyante levenstijl op na en gaf veel geld uit en de meisjes lagen aan zijn voeten, waarvan hij zichtbaar genoot. In het uitgangsleven van Luik was hij een veel, en graag geziene gast. Om zijn levensstijl te financieren pleegde hij overvallen en was betrokken bij het verhandelen van illegaal gestookte jenever, de drugshandel van eind de jaren 1950. Overmoed, grootspraak en jalouzie hielpen een handje bij zijn arrestatie en hij vloog voor vele jaren de bak in. Wij waren hem al vergeten toen plots het gerucht de ronde deed : "Van Woensel is uit de gevangenis ontsnapt !" Zondag was het kermis in het dorp. Rond vier uur in de namiddag was er veel volk en iedereen genoot van het mooie weer begin juli. Het was warm en iedereen er heerste een ontspannen vakantiestemming. In een boerendorp werkt men 's zondags niet en zeker niet als het kermis is. Ineens, opschudding.... iedereen loopt naar de weg die van de velden komt. Een verschrikkelijk beeld, gruwel... een totaal verhakkelde, kapotgeslagen en strompelende Van Woensel. Het mooie gezicht kapotgeslagen, bloed, dikke lippen, gezwollen ogen, geklit haar over zijn voorhoofd en met een woeste, verwilderde blik in zijn ogen, een opgejaagd gevangen dier. Zo werd hij ten tonele gevoerd door twee fiere gendarmes met ongeschonden uiterlijk en glimlachend in hun afgestofte uniform. Met de pet op en plooi in de broek zeiden ze aan iedereen die het wilde horen ;" Hij heeft zich bij de arrestatie verzet !!!" We hebben nooit nog iets van Van Woensel gehoord, maar die blik vergeet ik nooit.
Als je ooit de fietsroute, de ijzeren weg van Tienen naar Diest neemt vergeet dan zeker niet in Geetbets de route even te verlaten, het is maar een paar honderd meter en deze boom, geplant in 1730 eens te gaan bekijken. Omarmen gaat niet tenzij je van een uitzonderlijke soort bent, of al je vrienden meebrengt.
Het is doodjammer dat het fietsennetwerk Hageland niet in Kiezegem, het geboortedorp van Eddy Merckx voorbijkomt; Overal rond Kiezegem komt het netwerk voorbij, alleen Kiezegem, Meensel, Sint Joris Winge, Binkom, Attenrode en Wever zijn een blinde vlek op de kaart van 2006. De route die langs Kiezegem komt heb ik hierna beschreven en geeft een goed beeld van de streek. De gevolgde knooppunten zijn : 79 - 47 - 95 - 39 - 40 - 44 - 61 totale afstand 26 km, heuvelachtig, veldwegen (kiezel), kassei, slechte fietspaden lang de rijweg en hier en daar veldwegen in beton. Vertrek in Zuurbemde, deelgemeente van Glabbeek, zuidelijk van de rijksweg Tienen - Diest. Aan de kerk richting Kortenaken (knooppunt 61), dan links de Bergstraat in (naar knooppunt 79). De rijksweg Tienen - Diest oversteken en de Koningstraat volgen, dan de Sint Katerinastraat. OPLETTEN : in de Groenstraat links af en na 100 m rechts af (naar knooppunt 47) het bordje staat links onder de spiegel op 2 m hoogte ! Nog eens opletten als je de Heuvelstraat ingereden bent : eerst is het veldweg, als je na enige tijd een asfaltweg kruist is het rechtsaf ( ik heb geen bordje gezien), een beetje verder volgt een stuk bergaf op kasseien waarbij het bos van Wallers verbleekt. Verder is het duidelijk aangegeven : Molenbeek-Wersbeek, Waanrode, Kersbeek en terug Zuurbemde. Het is een uitdaging deze route te doen omwille van de variatie aan slechte wegen, steile heuvels, ontberkende of slecht zichtbare bewegwijzering. De beloning is een prachtige, onontsloten streek en afwisselende landschappen. Laat me jullie bevindingen weten, ik hoop hiermee iets te kunnen bereiken bij de bevoegde instanties. Ik roep vooral de provincie Vlaams Brabant en de gemeente Tielt-Winge op om Kiezegem in de route in te sluiten met een Eddy Merckx route en de nodige verbeteringen aan de fietspaden en de bewegwijzering te doen.
Hoe komen landbouwers uit de streek van Huy in Halen, daarna Rummen en Geetbets terecht?
De geschiedenis van de familie Guilmet. VOORAF : In Canada en Frankrijk komt de naam Guilmet het meeste voor. De canadezen zijn inwijkelingen vanuit het noorden van Frankrijk namelijk Pas de Calais en le Nord. Een canadees heeft onderzoek gedaan naar de herkomst van de naam GUILMET en geeft de volgende uitleg : de naam zou komen van Guillaumette dit is kleine Guillaume , dat dan vervormd is tot Guillemette en ten slotte Guilmet. Guillaumette is de franse verkleinvorm zoals ferme (hoeve) fermette (hoevetje). DE EERSTE STAPPEN :
Bij het overlijden van mijn vader heb ik doodsbrieven en doodsprentjes, die zoals toen gebruikelijk was concentieus werden bijgehouden, meegekregen, iemand moest ze toch bewaren. Met de gegevens van deze doodsprentjes kon ik reeds een eerste aanzet tot het opstellen van onze stamboom geven.
Op 25 februari 2006 is de zus van Martha overleden, zuster Anna Theuwissen. Op de koffietafel na de begrafenis kwam een van haar medezusters, Maria Vanluyten naar ons toe en zei dat ze op de doodsbrief gezien had dat ik Guilmet heette en dat haar moeder ook Guilmet heette en wij dus waarschijnlijk verre familie waren. Ik ben toen gaan zoeken in de doodsbrieven en heb haar daar inderdaad op teruggevonden. Haar grootvader was de broer van mijn grootvader en zo ben ik begonnen met puzzelen. Ver kwam ik niet, dus naar het gemeentehuis in Geetbets, waar ik het geluk had dat een van de bedienden direct reageerde op mijn vraag naar de familie Guilmet en zei dat zij ook van de familie Guilmet afstamde en haar overgrootmoeder Valérie Guilmet was en die op het kasteel van Rummen woonden. Dit wekte natuurlijk mijn nieuwsgierigheid en ik ging op zoek naar het kasteel van Rummen. Een vriend, Tony Vanbrabant, gaf me de raad contact op te nemen met de heemkundige kring van Geetbets. De voorzitter Guy Leus heeft een enorm privéarchief van alles wat met de geschiedenis van Geetbets te maken heeft. Niet alleen alles over het kasteel van Rummen maar ook doodsprentjes en doodsbrieven van de inwoners van Geetbets. Deze informatie hielp me een heel eind verder en leidde me naar het archief van de stad Halen. Ook hier kon ik mijn gegevens aanzienlijk aanvullen.
Ondertussen had ook de zus van zuster Maria Vanluyten, Louiza Vanluyten naar ons getelefoneerd en gezegd dat we eens op bezoek moesten komen, want haar broer Alfons Vanluyten wist nog heel veel over zijn grootvader Louis Guilmet.
Bezoek aan de familie Vanluyten in Kortenaken op 25 april 2006. Eerst naar de Koningstraat 9 in Kortenaken bij Louiza Vanluyten. Louiza Vanluyten is de dochter van Valerie Guilmet en Jozef Vanluyten. Valerie Guilmet was de dochter van Louis Guilmet de jongste zoon van Alexis Guilmet. Buiten Louiza waren haar broers Alfons en Rene Vanluyten aanwezig. Alfons Vanluyten was de oudste zoon en is nu 83 en weet nog zeer veel van zijn grootvader Louis Guilmet waar hij een heel nauwe band mee had. Alfons Vanluyten heeft verhalen verteld die ik vroeger al gehoord had maar niet kon plaatsen in hun context en volgens mij verzinsel waren omdat ze logisch gezien niet met de waarheid konden overeenkomen. Dankzij Alfons begrijp ik nu de verhalen over mijn overgrootvader die ik verwisselde met die van mijn grootvader, wat niet kon kloppen. De belangrijkste vraag van de familie!! Hoe komen landbouwers uit Wallonië, die geen woord Nederlands spreken in Halen terecht? Antwoord volgens Alfons die dit verhaal van zijn grootvader heeft (hij heeft 36 jaar bij zijn grootvader gewoond, het huidige erf van Alfons en René): De oude waal (Alexis Guilmet) woonde in de streek van Héron en was met de knecht graan gaan leveren. Op de terugweg in een holle weg kwam er een koets met een rijke dame hun tegemoet. De paarden van deze koets waren op hol geslagen. De oude waal heeft de kar dwars gezet en zo de koets tot stilstand gebracht. Het moet een ernstig ongeval geweest zijn, de dame was gewond en een van de paarden moest ter plaatse afgemaakt worden. De oude waal en zijn knecht hebben de dame verzorgd en zij was zo dankbaar dat ze de oude waal een boerderij van haar ter beschikking stelde die hij vrij mocht uitbaten in Halen. De man gelukkig met dit geschenk ging samen met zijn vrouw, Joséphine Saint-George kijken naar deze hoeve in Halen. Bleek dit een lemen hoevetje te zijn van niemendal en Joséphine Saint-George zei: Hier kom ik niet wonen. Zij keerden naar huis terug en gingen tegen de dame zeggen ze dat ze iets anders verwacht hadden. Waarop de dame repliceerde: Geen probleem, we bouwen daar een volledig nieuwe hoeve. Het huidig geleeg Vertenten waarvan overal sprake, gelegen Ertzenrijk 9 (vroegere nummering) Halen heeft de dame toen laten bouwen. Het was in 1865 (volgens bevolkingsregister Halen) dat Alexis Guilmet, Joséphine Saint-George en hun zoon van nog geen jaar oud, Joseph naar hier verhuisden . Toen de dame overleed verkochten de erfgenamen de hoeve aan drie gebroeders Leonard. De nieuwe eigenaars hadden met de eigendom ook de erfpacht die op de hoeve rustte overgenomen en die liep nog twee jaar. De oude waal had op deze hoeve 34 jaar gewoond, ze waren aan de vierde termijn bezig van 9 jaar zoals gebruikelijk in die tijd. De gebroeders Leonard zullen direct van deze voor hen nadelige erfpacht (het was een geschenk aan de oude waal) af willen zijn en hebben als oplossing gezorgd dat de pachters de kasteelhoeve in Rummen konden pachtten. Alexis (de oude waal) en zijn dochter Valerie, samen met haar echtgenoot Dionysius Jacobs en hun kinderen verhuisden naar de kasteelhoeve in Rummen in 1905. In 1914, begin van de oorlog overleed Alexis. Door de oorlogsomstandigheden werd hij gewoon tussen vier planken in Rummen begraven, zonder plechtigheid. Deze plechtigheid vond pas veertien maanden later plaats met een kerkelijke begrafenis. In het begin van eerste wereldoorlog moeten het vreselijke toestanden geweest zijn, met de oprukkende duitse troepen. Louis ging zijn vader opzoeken in Rummen die op sterven lag. Hij mocht alleen door als hij maar een uur daar bleef want de belgische troepen waren van plan de bruggen (over de Gete) op te blazen. Louis is maar een uur gebleven en was niet bij het sterfbed van zijn vader. De oudste zoon Joseph was geboren in Fallais, de twee andere kinderen, Valerie en Louis zijn in Halen geboren. Bij de geboorte van de jongste (Louis) moet er iets mis gelopen zijn en Joséphine Saint-George heeft haar slaapkamer in 18 jaar (tot haar dood) niet kunnen verlaten. Er zijn zoals in elke familie oncontroleerbare verhalen en mythes. Zo heb ik in Hulsbeek steeds horen vertellen dat mijn grootvader Joseph gepassioneerd was door paarden, hij was altijd met paarden bezig en reed voornamelijk te paard rond (lees tussen de regels hij verwaarloosde zijn eigen boerderij). Alexis Guilmet, de oude waal, werd een uitzonderlijke lichamelijke kracht toegeschreven. Daarvan getuigen het voorval van de dame met de koets, ik heb horen vertellen: "hij hield paard en koets met blote hand tegen en de op hol geslagen paarden in bedwang. En een ander mythisch verhaal: Hij was zo sterk dat hij met een zak graan aan zijn pink zijn naam nog boven op de balk in de schuur kon schrijven.(Volgens Fons toch wel sterk overdreven maar het werd gezegd en bij een zak moet men dan niet direct aan 50 kg denken). Zover de sterke verhalen. Eind 1800 is er een jonge meid naar de hoeve gekomen. Sidonie Smets moet een mooi meisje geweest zijn van nog geen twintig (geboren 1880). De oudste zoon Joseph , ondertussen al een eind in de dertig (geboren 1865) moet tot over zijn oren verliefd geworden zijn op de jonge Sidonie, en zijn liefde werd beantwoord. Tot grote ergernis van zijn zus Valérie, die na de langdurige ziekte en dood van de moeder Joséphine Saint-George in 1885 de enige vrouw op de boerderij was en waarschijnlijk ook de hele huishouding beredderde. Valérie heeft ervoor gezorgd dat Sidonie Smets moest vertrekken om te gaan dienen in Brussel. Dit wordt bevestigd door het bevolkingsregister in Geetbets waar zij in 1904 terug ingeschreven wordt komende van Schaarbeek. De liefde tussen Sidonie en Joseph is niet geluwd en zij huwen en gaan wonen op 30/03/1905 in Halen Corneliusstraat 28. Rond dezelfde periode 27/03/1905 verhuizen Alexis Guilmet, zijn dochter Valérie en haar echtgenoot Dionysius Jacobs en kinderen naar de kasteelhoeve in Rummen. Het vlot op de boerderij, kasteelhoeve in Rummen blijkbaar toch niet zo goed en Valérie moet de hulp van haar oudere broer Joseph (tevens haar oogappel)terug vragen voor hulp, waarschijnlijk voor de paarden. De veten worden bijgelegd en wanneer Louis Guilmet de jongste broer na een paar weken (hij is ook reeds gehuwd en woont in Kortenaken) denkt dat het ergste van de ruzie nu wel voorbij zal zijn en eens gaat kijken op de hoeve van zijn vader, komt tot zijn grote verbazing zijn oudste broer reeds tegen op de oprijlaan naar de hoeve. Alles lijkt dus bijgelegd en het leven gaat verder. Er is een ongeval gebeurd met de paarden waarbij Louis zijn been brak, hij mankte achteraf. Dit moet gebeurd zijn tijdens de zwangerschap van zijn zus Valérie die in verwachting was van Dennis. Dat Dennis geboren werd met een onvolgroeide arm werd toegeschreven aan het feit dat Valérie zo geschrokken was bij dit ongeval. De twee broers Joseph en Louis bleven allebei de boerenstiel verder uitoefenen (in Hulsbeek en Kortenaken) zij het veel minder succesvol dan hun vader. Het waren toen immers de crisisjaren in de landbouw. Na de eerste wereldoorlog was er de crisis in de landbouw met de opkomende industrialisatie. Alleen wie nog veel grond bezat kon min of meer overleven. Dat hadden de broers niet en de erfenis van hun vader was ook niet van dien aard om een goed functioneerde boerderij met de nodige uitrusting op te zetten. De erfenis zou 3000 BEF elk, bedragen hebben, en alle gronden en de hoeve waren gepacht. Zij zijn allebei van nul moeten beginnen. Van contacten met de familie in Wallonie heb ik nooit iets gehoord. Alfons herinnerde zich wel nog een begrafenis in Wallonie en nog eens toen ze, de schoonbroer van Louis Vanluyten die in die tijd reeds een kleine vrachtwagen had, kalk waren gaan halen in een kalkgroeve bij een zekere Oscar Dubois. De zus van de oude waal Alexis Guilmet was Hortense Guilmet, gehuwd met Pierre Dubois. Deze Oscar Dubois moet dus waarschijnlijk de broer van de oom van Louis, Joseph en Valérie Guilmet geweest zijn. Alfons kon zich de juiste naam van het dorp in Wallonie niet herinneren: het was iets zoals Méhanje-Horion ..? In het huwelijksregister in Halen, op de huwelijksakte van Valérie Guilmet met Dionysius Jacobs staat als getuige Antonius Dubois woonachtig in Horion-Hozémont.
Grootvader Joseph Guilmet werd geboren te Fallais (provincie Luik) op 15/01/1865 en is overleden op 30/07/1940 in Geetbets. Grootmoeder Sidonie Smets werd geboren te Schulen 6/3/1880 en is overleden te Geetbets op 2/8/1962. Langs moeders zijde werd grootvader Emile Bamps geboren te Geetbets op 9/2/1873 en is overleden te Geetbets op 16/2/1963. Grootmoeder Maria Goossens werd geboren te Kortenaken op23/4/1871 en is overleden te Geetbets op 21/4/1930 ten gevolge van een epidemische ziekte, hun dochter Céline Bamps was reeds eerder aan deze ziekte overleden op 17/3/1930 op 22 jarige leeftijd.
Deze foto is genomen op 15/09/1980 in Baraboo, Wisconsin in de Verenigde Staten tijdens onze trip naar de "Wisconsin Dells". In deze fotostudio kon men zich in allerhande kledij laten fotograferen van Bonnie en Clyde tot de kerstman.
Het trouwfeest van mijn ouders Emile Guilmet en Bertha Bamps
De bruiloft van mijn ouders in jaren juist voor de tweede wereldoorlog (Emile Guilmet en Bertha Bamps).
Ik ken de juiste datum niet maar mijn ouders huwden ergens in de jaren 1938 of 1939. Alfons Vanluyten herinnerde zich nog het verhaal van zijn grootvader Louis Guilmet.
Het waren twee families met totaal verschillende cultuur en achtergrond die samen aan het feestmaal zaten.
De familie Guilmet waren stille landbouwers "die nooit van hun erf kwamen" en de familie Bamps, maar vooral de familie Goossens, grootmoeder langs moederszijde waren handelaars en ambachtslieden, die volop aan de snelle vooruitgang en ontvoogding van het interbellum deelnamen. Zij kwamen in de steden, een nicht had een winkel in Brussel, en namen aan het verenigingsleven en de vooruitgang volop deel. Op de bruiloft keken de stille godvruchtige Guilmet's met stijgende verbazing en ontzetting naar de uitgelaten bende neven en nichten van mijn moeder, die zongen en dansten, muziek maakten en sketches opvoerden en zich fantastisch amuseerden. Zij vonden dit gedrag decadent en konden er niet mee lachen. Dit heeft later steeds een rol gespeeld in de verhouding van mijn moeder tot haar schoonfamilie Guilmet. Mijn moeder kleedde zich graag modieus en amuseerde zich graag en kreeg bij haar schoonfamilie steeds kritiek over haar zogezegde frivool gedrag en kleding. Dit kweste mijn moeder want zij bedoelde dat allemaal niet zo, het zat in de genen.
In 1905 verhuisden Alexis Guilmet, zijn dochter Valérie en haar echtgenoot Dionysius Jacobs en kinderen naar de kasteelhoeve van het kasteel van Hoen in Rummen. Het kasteel stond er toen nog en ligt enkele honderde meter over de Gete langs de weg Geetbets- Rummen. Mijn overgrootvader is er in 1914 gestorven toen het duitse leger oprukte. Op 11 augustus 1914, de dag dat hij overleed is de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets door de belgische troepen opgeblazen. Zijn zoon Louis Guilmet die in Kortenaken woonde was op weg om bij het sterfbed van zijn vader te zijn, maar werd door de belgische soldaten tegengehouden, niemand mocht nog in de richting Rummen, en de hele omgeving werd ontruimd. Louis heeft gesmeekt en gebeden toch door te mogen en uiteindelijk kreeg hij de toelating, na plechtige belofte binnen het uur terug te zijn dan werd de brug onherroepelijk opgeblazen. Louis was tijdig terug maar was niet bij het sterfbed van zijn vader. De verdedigingslinie van de belgische troepen was de Gete tussen Drieslinter en Halen. Alle bruggen over de Gete werden hier opgeblazen in de hoop hier de duitse troepen te stoppen, Veel heeft het niet uitgehaald, de volgende dag hadden de duitse genietroepen al een noodbrug klaar en werd de Slag de Zilveren Helmen in Velpen - Halen geleverd (12/8/1914). Op 18/8/1914 werd de Slag der Zeven Zillen in Sint Margriet Houtem geleverd en Tienen ingenomen. Snel volgden Leuven, Mechelen .... De verdedigingslinie van de Gete tussen Drieslinter en Halen werd nog eens gebruikt bij het begin van de tweede wereldoorlog. Toen blies men de bruggen niet op maar probeerde in analogie met de ijzervlakte in WO I, de ganse getevallei onder water te zetten door de sluizen te sluiten. Er werden zandzakjes aan de bevolking uitgedeeld om hun woning tegen het water te beschermen. Ik herinner mij nog de groene zandzakjes die bij mij thuis na de oorlog nog bewaard gebleven zijn. Weer was het een verdienstelijke poging want de duitse troepen reden met hun pansterwagens op rupsbanden en lichte artillerie niet vast in het water en de modder zoals de zware artillerie van WO I. Deze keer werd de opmars van de duitse troepen zelfs niet vertraagd.
In 1865 verhuisden Alexis Guilmet, zijn echtgenote Joséphine Saintgeorges en hun baby van nog geen jaar oud, Joseph van Fallais, tussen Huy en Hannuit, naar een grote hoeve in Halen, Etzenrijck 9. Ze hadden de pacht van de hoeve voor 18jaar als geschenk van een rijke dame uit de streek van Huy gekregen. Het ganse verhaal staat een paar blokjes verder.
Ik ben Guilmet Michel
In 1650 woonde de mijn voorouders in Ernonheid, provincie Luxemburg
In 1905 verhuisden Alexis Guilmet, zijn dochter Valérie en haar echtgenoot Dionysius Jacobs en kinderen naar de kasteelhoeve van het kasteel van Hoen in Rummen. Het kasteel stond er toen nog en ligt enkele honderde meter over de Gete langs de weg Geetbets- Rummen.
In 1865 verhuisden Alexis Guilmet, zijn echtgenote Joséphine Saintgeorges en hun baby van nog geen jaar oud, Joseph van Fallais, tussen Huy en Hannuit, naar een grote hoeve in Halen, Etzenrijck 9. Ze hadden de pacht van de hoeve voor 18jaar als geschenk van een rijke dame uit de streek van Huy gekregen. Het ganse verhaal staat een paar blokjes verder.
