Alhoewel het weer niet meedoet, toch voel ik me in een euforische bui. Alles lijkt weer mooier en beter en ik voel me of ik alles aankan. Hoezee, de lente is in het land.
Allee, bijna alles we moeten realist blijven, ik zal niet direct meedoen aan "start to run", hoogstens aan "start to move". Ik kan het niet nalaten, maar ik lach me te barsten als ik zo een soortement elitepersoon, het kan zelfs een minister of burgemeester zijn, die in een clownspak, met helle kleuren, een strak mailotje om zijn bierbuik te aksentueren, een helm en schoenen maar niemand recht mee kan lopen, op een racefiets kruipt en dan doet alsof hij een echte sportman is, sorry hoor.
Een beetje wandelen en op tijd en stond en beetje verpozen op een bank zal ruimschoots voldoende zijn. En lachen met de joggers die ook al hun best doen om er onnozel uit te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om uitgedost als een balletdanseres zich op de openbare weg te vertonen. Vroeger werd je dan opgepakt en opgesloten in Santa Maria bij de zware gevallen.
Maar ja, ik word zo stilaan een oude zeurkous, maar niemand kan me beletten om met de onnozeliteiten van sommige van onze medeburgers te lachen.