Bij bets kermis zat er in elk café een "jazz" dat was een accordionist en een drummer en "en avant marche" draaien tot je niet meer wist waar je stond. Het was de gewoonte dan tijdens een kermisdag, meestal de maandag, alle cafés aan te doen (zegt men dat zo ? Een café aandoen ? Ik doe meestal iets anders aan, zoals mijn zondagse jager), en overal minstens één pint te drinken. Er waren veel cafés in Bets..., en er werden veel pinten gedronken. Er werd gezongen en gedanst, soms in de omgekeerde volgorde en leute en plezier gemaakt. Of plezier en leute. Der en her, of was het andersom, werd al eens een muilpeer uitgedeeld. Het liep al eens uit de hand, of uit iets anders, nooit liep het de spuigaten uit. Als het niet liep "strunkelde" het van café naar café, of van café naar café. Of van her naar huut. Bets kermis sloot de zomer en de grote vakantie af, en smeet de sleutel in de Gete (de rivier die door Geetbets stroomt). Daarna werd het weer serieus. Terug naar school en gedaan met de pret.