Jazzy Blues, Bluesy Jazz and Country Music: together on one single page!
Inhoud blog
  • Dirk Van der Linden
  • De meest ruige, gore Blues: RL Burnside
  • Voor zij die nog geen plannen hebben
  • Power, More Power
  • Welkom op de Blog van "GuitarKing".
    Een blog over muziek en alles wat ermee te maken heeft.
    Zoeken in blog

    It don't mean a thing, if it ain't got that swing
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    wamukota
    blog.seniorennet.be/wamukot
    Rondvraag / Poll
    Wat is uw favoriete muziekstijl?
    Klassiek
    Jazz
    Blues
    Country
    Folk
    Vlaams/Nederlands
    Duitse Schlagers
    Rock (Rock 'n' Roll)
    Wereldmuziek
    Andere
    Bekijk resultaat

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Zoeken met Google


    Music Is King
    Music is Life & Life is Music
    18-07-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cajun: een beschrijving
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Als de Franse kolonialen rond 1750 door de Britten worden verdrongen uit de streek Acadia (wat nu Nova Scotia is, in Canada), komt een deel van hen via de Mississippi in de Amerikaanse staat Louisiana terecht. Louisiana heet dan het armste deelgebied van de Verenigde Staten te zijn waar het leven hard is. Om na een zware werkweek stoom af te blazen wordt het in de Franse gemeenschappen - Cajuns genoemd, afkorting van Louisiana Acadiens - traditie om te feesten. Dansen op muziek; two-step en walsjes. De liedjes, gespeeld op viool, gitaar en - voor het ritme - een triangel, zijn een mengeling van oude Franse liedjes met de muziek van andere volken die in Louisiana leven (Creolen en Europeanen). Tekstueel handelden de nummers over het harde leven. Tegen de tijd dat de platenindustrie opkomt, is de viool vervangen voor de accordeon (nadat beide instrumenten eerst samen worden gebruikt). De belangrijkste redenen hiervoor zijn dat de accordeon beter bestand is tegen het vochtige klimaat in het zuiden, meer geluidsvolume heeft (zeer nodig in de danszalen) en zowel de melodie als het ritme kan vertolken. Begin twintigste eeuw wordt er olie ontdekt in het arme Louisiana, wat tot een grote instroom leidt van Engelsprekende Amerikaanse geldzoekers. Die onderdrukken de Fransen, bestempelen hun cultuur als achterlijk en verbannen hun taal uit het lessenpakket van de scholen. Tevens nemen ze de cajun over, die nu Engelstalig wordt en gelikt gespeeld door hillbilly stringbands. De viool komt daarmee terug in de cajun. Later komen daar elektrische gitaren, steelgitaren en drums bij. Pas in de jaren vijftig begint de oorspronkelijk Franse, rauwe cajun weer aan een opmars. Die stijl wordt in de jaren zestig, als in Amerika een folkrevival losbreekt, opgepikt. Het leidt uiteindelijk tot een wettelijke erkenning van het Frans in Louisiana, met de taal weer terug in de schoolbanken. Als midden jaren tachtig het zogenaamde cajunstijl eten een rage is in restaurants wereldwijd, wordt de cajunmuziek - die daarbij gedraaid wordt - ook buiten Amerika populair. Cajun wordt vaak in een adem genoemd met die andere muziek uit Louisiana: zydeco. Zydeco wordt gespeeld door de Creoolse gemeenschap aldaar, die accordeongespeelde cajun vermengt met soul en R&B.

    18-07-2006 om 11:41 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    17-07-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe Poll
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Beste Bloggers,

    In de rechterkolom naast de teksten vind u een nieuwe rondvraag. Het thema dit keer is: "Gaat U naar Concerten/ Festivals?"

    Groetjes,
    Jay

    17-07-2006 om 12:06 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jacques Brel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bij deze wil ik een zijsprong maken van de Jazz en Blues en een biografie brengen van een landgenoot voor wie ik een grote bewondendering heb; nl. Jacque Brel.
    De eeuwige puber wordt op 8 april 1929 geboren in Schaarbeek. Zijn hele jeugd voelt hij zich opgesloten in het saaie keurslijf van een typisch Brussels bourgeois gezin. In 1953, op 24-jarige leeftijd grijpt hij zijn kans. Op uitnodiging van talentenscout Canetti 'vlucht' hij naar Parijs, het Mekka van het chanson. Het succes barst los als hij in 1956 de kans krijgt een plaat te maken, "Quand on n'a que l'amour". Brel wordt legendarisch als vurig performer. Zijn chansons groeien uit tot klassiekers in het genre. Hij schittert zelfs in films én in de musical "L'homme de la Mancha". Helaas is Brel even vurig in het consumeren van zijn leven. Al in 1967 zegt hij het podium vaarwel. Daarna trekt hij met zijn zeilboot de wereld in om zich in 1976 op het eiland Hiva Oa te vestigen. Definitief, want vier pakjes Gitanes per dag eisen hun tol en in 1978 overlijdt hij aan longkanker. Hij wordt begraven op het eiland.

    Ondanks felle kritiek en tegenstand aan het begin van zijn carrière, heeft Brel het chanson naar ongekende hoogtes gebracht. Zijn volledige oeuvre opsommen (192 titels) zou te ver leiden. Maar als je het ultieme liefdeslied "Ne me quitte pas" (1959) al op je palmares kan schrijven. Hij is niet alleen songschrijver. Mensen die hem hebben zien optreden, zullen het vuur van zijn voorstellingen nooit vergeten. En dat terwijl een eerste opmerking van zijn ontdekker Canetti was: "Ge denkt er toch niet aan met uwe 'look' op een podium te kruipen?". Zijn bedenking was ongegrond. De zanger met zijn vreemde 'look' had ongekend succes. Brel stopt op het toppunt van zijn roem. Na zijn laatste optreden in het Parijse Olympia krijgt hij een twintig minuten durende ovatie. Bejubeld, gelauwerd en veelvuldig gecoverd leeft hij nu voort in het collectief geheugen.

    De grote vertolker leed ook aan grote plankenkoorts. Brel is zo zenuwachtig voor elk optreden dat hij iedere keer moet kotsen alvorens het podium op te gaan. Drie optredens per dag betekent drie keer kotsen. Eens op het podium gaat hij zo hard tekeer, dat hij per optreden 800 gram lichaamsgewicht verliest.

    Op 20 december 2005 verkozen onze Franstalige landgenoten Jacques Brel tot Le plus grand Belge.

    17-07-2006 om 11:57 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    05-07-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Free Jazz en consoorten...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zo, ik ben terug uit vakantie uit het verre Mont-Blanc-Sur-Mer (Blankenberge met andere woorden). En wederom klaar voor een jaartje vol blog-plezier!


    De laatste tijd duiken er heel wat ritmes op die we tot de jazz kunnen rekenen, maar heel wat dingen worden hierbij veranderd oof weggelaten in vergelijking met de “klassieke” jazz. Men spreekt dan voornamelijk over de Free Jazz. Hier een kort artikel over deze sub-stroming binnen de Jazz-wereld

     

    Free jazz, fusion en neo bop

    Vrijheid en ongebondenheid zijn de politieke leuzen van de jaren zestig. De wens om ook zo te spelen is aan de jazz niet voorbij gegaan. Vanaf de jaren zestig en zeventig worden Chicago en New York centra van free jazz met musici die hun emoties rechtstreeks in klanken tot uiting willen brengen. Volgens de ware democratische principes kent de nieuwe generatie van free jazz musici geen leiders maar slechts deelnemers. Toch zijn er die de weg bereiden voor anderen: John Coltrane (sax), één van de belangrijkste jazzmusici ooit (dit beweren toch velen…), Ornette Coleman (sax, trompet, viool) en Cecil Taylor (piano). Onder de saxofonisten zijn er meer die nog niet betreden paden inslaan: Archie Shepp, Pharoah Sanders, Eric Dolphy en Albert Ayler.

    Free jazz vindt in Europa meer aanhang dan in de Verenigde Staten. Het sluit aan bij de in Europa bestaande traditie van moderne klassieke muziek . Avant-garde en free jazz vormen in de jaren zestig de vernieuwende bijdragen aan de jazz.

    Een andere stroming vermengt jazz met rock,
    funk en andere stijlen en wordt bekend als jazz-rock, jazz-funk en fusion (Weather Report).
    De jazz wint er een nieuw publiek mee.
    In de jaren tachtig zijn er geen dominerende musici meer in de jazz. In plaats daarvan is er sprake van een aantal ontwikkelingen die zich min of meer onafhankelijk van elkaar manifesteren en deels ook teruggrijpen op de rijke traditie van de jazz geschiedenis. Zo is er de neo-bop met musici zoals Wynton Marsalis , die teruggrijpen op de
    bebop, maar ook op de grote tenoristen uit de late jaren vijftig en begin jaren zestig.



    Op de foto ziet u trompettist Wynton Marsalis

    05-07-2006 om 13:58 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    07-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijd voor Vakantie!!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Beste Bloggers,

    De komende weken zal je niets van mij lezen want morgen vertrek ik op vakantie tot 30 juni. Ik hoop jullie daarna allemaal weer terug te zien!!!!

    Muzikale Groeten,
    Jay

    07-06-2006 om 14:08 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het nieuw tradiotionalisme in de Country
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het nieuwe traditionalisme

    Onder de noemer 'nieuw traditionalisme' worden de artiesten ingedeeld die aan het eind van de jaren tachtig opkwamen en de eerste helft van de jaren negentig de countryhitlijsten domineerden. Zij speelden traditionele country die hooguit qua productie was aangepast aan de eisen van de moderne consument. In het jaar 1986 braken kort na elkaar enkele charismatische artiesten door met een eigen interpretatie van 'ouderwetse' country. Ze heetten Steve Earle, Lyle Lovett, Randy Travis en Dwight Yoakam en vormden een welkom tegenwicht tegen de popgeörienteerde artiesten die op dat moment de hitlijsten bezetten.

    Wat aanvankelijk een frisse wind is wordt snel door de commercie ingekapseld. Alleen de echte persoonlijkheden zoals Steve Earle laten zich niet verleiden door de grijparmen van de countryindustrie. In de jaren negentig breken een onafzienbare reeks identiek ogende jongens en meiden door, immer getooid met cowboyhoed. Opvallende namen die zich wel weten te onderscheiden zijn k.d. lang, Rodney Crowell, Carlene Carter en Roseanne Cash (foto).

    07-06-2006 om 14:03 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)
    31-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beschouwingen rond oude country
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Fiddling' & finger picking

    De vroege countrymuziek krijgt al snel impulsen uit andere genres. Jimmy Rodgers, de aartsvader van country, verrijkt de eenvoudige muziek met meer verfijnde elementen uit de big band jazz en laat zich beïnvloeden door de songschrijvers van Tin Pan Alley. The Carter Family is de eerste familiegroep van het platteland die op grote schaal doorbreekt. Gitariste Maybelle Carter bedenkt de karakteristieke finger picking gitaarstijl waardoor ze tegelijkertijd solo en begeleiding kan spelen. Haar stijl is later door ontelbare gitaristen overgenomen. Groepen als The Blue Sky Boys tenslotte introduceren een ander herkenbaar muzikaal handelsmerk: de (mannelijke) samenzang.  
    In de jaren dertig genieten cowboyfilms een enorme populariteit. Acteurs als Rex Allen, Gene Autry en Roy Rogers
     worden met hun cowboyliedjes ook als zanger geliefd. Aanvankelijk zijn deze liedjes gebaseerd op eenvoudige fiddle-muziek. Langzaam wordt deze muziek verrijkt met invloeden uit de jazz: andere instrumenten en swingende ritmes. Deze nieuwe variant werd eerst 'cowboy jazz' genoemd, later western swing. Naast de gebruikelijke instrumenten waren er nu ook blazers, klarinetten en steelgitaren te horen.
    Belangrijke namen waren Bob Wills en Milton Brown.

    31-05-2006 om 00:00 geschreven door Jay Stanton  


    >> Reageer (0)

    Rondvraag / Poll
    Gaat u naar concerten/ festivals
    dikwijls
    soms
    nooit
    Bekijk resultaat


    Archief per week
  • 23/03-29/03 2009
  • 28/04-04/05 2008
  • 17/12-23/12 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 16/10-22/10 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 10/04-16/04 2006
  • 03/04-09/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 26/12-01/01 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 21/11-27/11 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005

    E-mail mij

    Zend mij gerust een mail


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Over mijzelf
    Ik ben Jürgen "Jay" De Cleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Guitarking.
    Ik ben een man en woon in pendel tussen Antwerpen en Rupelmonde (België) en mijn beroep is Muzikant en manager.
    Ik ben geboren op 16/12/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Muziek, filosofie, genieten van het leven.

    Blog als favoriet !

    Zoeken met Google




    Foto

    Hoofdpunten blog cowboy
  • Religieus Gevoel .
  • Notities !
  • Alfred Russell Wallace
  • Timon Dias - de Volkskrant 17 juli 14
  • Sjiieten en Soennieten

    Laatste commentaren
  • Music is King (kawanjawa)
        op
  • mijn pa... (marlene)
        op 23 juli Optreden in Café Cotton Fields (Groenplaats Antwerpen)
  • bedankt (eliza)
        op Jeugdcultuur: Gothic
  • Goedenamiddag jonge vriend! (joel loose)
        op Walter Trout
  • Hallo! (joel loose)
        op Blues-taal "Hoochie Coochie Man"
  • Eric Clapton (deleukefotograaf)
        op Eric Clapton: Deze kan een serieus stukske gitaar spelen!!!
  • spijtig (Fats)
        op Kleine aankondiging
  • LITTLE EDDY (MURLOT EDGARD)
        op Prachtig optreden in café "Cotton Fields" (Antwerpen)
  • Inderdaad (Jürgen "Jay" De Cleen)
        op Howlin' Wolf (Korte Biographie)
  • cowboy (Donni)
        op Prachtig optreden in café "Cotton Fields" (Antwerpen)
  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken in blog


    Music is Life and Life is Music


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!