Vanavond is het weer twee uurtjes puur genieten voor me. Nee lieve mensen, voor jullie je allerlei wilde fantasieën voor de geest gaan halen over hoe my dutch lover in de luchter hangt terwijl ik in een gecompliceerde knoop op bed lig te wachten op le moment suprème, zal ik snel vertellen waar ik op zaterdagavond zoal naar uitkijk.

De laatste weken geeft men op zender Eén steeds een laatavondfilm naar de verhalen van Aghata Christie met als hoofdpersonage de onovertroffen Belgische speurder Hercule Poirot.
Als kind en puber kreeg ik weinig of geen kans om een boek te lezen, (over het waarom ga ik hier niet uitwijden, daarvoor moeten jullie op mijn huismusjes blog gaan lezen),
maar zo rond mijn 18-19 jaar begon ik mijn schade in te halen. Al wat ik te pakken kon krijgen, las ik. Historische verhalen over oa Mary Stuart, Jane Dark, Lucretia Borgia....enz. Boeken over de oudheid, de middeleeuwen, de kruisvaarders.....enz. Boeken zoals 'De verborgenheden des volks, Maria Mon, de zwarte non, Les Misérables, Oorlog en Vrede, het ganse oeuvre van Emile Zola......evenals de boeken van mijn man die over de de zeevaart  of de opmars van de continenten gingen.....kortom zoals reeds gezegd, alles wat ik te pakken kon krijgen.

Ik kocht de meeste boeken in een oud tweedehands winkeltje in mijn buurt. Het was een heuse schatkamer voor mij. Ik kwam daar zo vaak dat ik allengs kind aan huis werd. Urenlang heb ik gezellig bij een kopje koffie zitten kletsen met de oude eigenaar over literatuur allerhande.
En op een dag ontdekte ik daar voor het eerst een boek van Aghata Christie en ik was meteen verslaafd. Sindsdien ben ik zo verknocht aan detective verhalen dat ik bij benadering niet zou kunnen zeggen hoeveel en van wie allemaal ik er al gelezen heb, maar het zijn er heel veel. Zowel Vlaamse als Nederlandse en Engelse schrijvers kunnen mij meestal bekoren, hoewel de Engelsen er volgens mij toch bovenuit prijken. Dat is ook zo met hun humor, geen beter humorboek dan het Engelse humorboek vind ik.

Enfin, ik heb alle verhalen gelezen van A.C. ook haar autobiografie. Wat ik zo leuk vind aan de plot in haar boeken is dat je tot op het laatst kunt gissen wie de dader is, en dat het dan toch nog altijd een verassing is. In haar verhalen komen steeds zoveel personages voor die elk wel een motief hebben om de dader te kunnen zijn.
En hoewel ik de verhalen toen van voor naar achter en van achter naar voor heb gelezen, blijft het voor mij nu ook weer gissen naar de dader.
Na A.C. was het de beurt aan Arthur Conan Doyle, Sir moeten we nu zeggen, en zijn Sherlock Holmes met in zijn kielzog de steeds onverstoorbare dear Watson. Ook intens van genoten.

Maar vanavond dus is het Hercule Poirot die mijn volle aandacht krijgt. Ik voorzie me van voldoende drank en hapjes, doe me plasje voor de film begint om zeker maar niets te moeten missen want op Eén wordt een film gelukkig niet onderbroken door reclameblokken, en nestel me per uitzondering eens lekker knus voor de tv.
En my dutch lover moet meekijken, hij heeft geen andere keuze. Dat is elementair zou Sherlock zeggen.