You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
11-09-2012
DE GRABBELTON
Dag lieve vrienden! Ik voel me leeg gezogen, uitgeblust, dood en doodmoe, helemaal op. Ik voel me, als een grabbelton waar iedereen vrolijk met zijn handen in graait en alleen maar uitneemt. Een grabbelton vol met op papier geschreven vragen die men na het lezen achteloos en schouderophalend op straat laat neerdwarrelen, alsof het afgestorven herfstbladeren zijn. Ik voel me eveneens als een zwaar en log eiken vat dat je enkel kunt verplaatsen door het op zijn kant te smijten en met brute kracht moet worden voort gerold. Maar waar niemand zich de moeite neemt om dit te doen. Het staat daar goed, dat vat, het staat daar mooi uit de weg.
Waar komt toch plots dat gevoel in mij vandaan? Zomaar, out of the blue, zonder ook maar enige speciale aanleiding ertoe! Komt het door de recentelijk, weliswaar kleine ingreep, maar wel onder totale verdoving en waarvan ik niet zo snel schijn te herstellen zoals men mij heeft voorgespiegeld? Komt het door het feit dat ik besef dat mijn ogen nooit meer zullen genezen maar integendeel mijn zicht steeds verder zal afnemen naarmate ik ouder wordt? Komt het doordat ik mij een marionet voel waarvan de medici de touwtjes in handen heeft en ik enkel maar mag verder leven bij de gratie van de farmaceutische industrie?
Komt het door mijn zwaar en soms bijna ondraaglijk verleden? Doordat, kleine momenten van geluk altijd weer gevolgd werden met immens verdriet. Door, me naar de buitenwereld toe sterkt te houden, terwijl ik innerlijk aan flarden lag. Waarom lukt het me niet meer om dat blije onbezorgde masker op te zetten? Komt dit alles door het feit dat ik mij er terdege van bewust ben dat er mij meer verleden rest dan toekomst?
Ik weet het niet. Zoveel vragen waar ik geen antwoord op kan vinden. Waar níemand mij een antwoord op kan geven. Ik zal het zelf moeten oplossen. Weer de kracht moeten vinden van weleer om terug recht te kunnen krabbelen, zoals ik al zo vaak heb gedaan.
Maar dit alles is de reden van mijn lange stilzwijgen. Wanneer ik me in zulke toestand bevind, dan ben ik als een gewond dier dat stil en alleen in zijn holletje kruip om zijn wonden te likken. Dan wil ik niets of niemand horen of zien althans dat denk ik toch want ik heb het altijd zo gedaan en het is me ook altijd zo gelukt. Dan kom ik pas weer tevoorschijn wanneer ik opnieuw vrolijk mee kan huppelen met de meute. Ik kan het! Ik moet! Tot dan zullen jullie me even moeten missen.
Tot de volgende
Reacties op bericht (15)
24-09-2012
Nu de rust hier is teruggekeerd, kom ik even langs
We hebben de " storm" overleefd al was het minder erg dan je kan verwachten van 4 gezonde kids. Momenteel proberen we weer op ons ritme te geraken en bij zo'n weertje zal dan snel gebeuren want veel kan een mens niet doen. Een dikke kus en knuffel x2.
{}
geschreven door Natoken
en .. hoe gaat het nu met jou en je dochter ??
gisteren een regendag , vandaag ietsje beter ? we laten het niet aan ons hart komen .. en bloggen ! en .. geniet je mee van MIJN stukje westhoek ?? vele groetjes !
{}
geschreven door ani
20-09-2012
Groeten van Fjak@
Volgens je faceboek ben je er weer bovenop he Musje, ja je dochter is een grote hulp voor jou ze staat altijd klaar, zo moeder zo dochter.
Kusje van Fjak@
{}
geschreven door Fjak@
17-09-2012
Gewoon een goeie morgen Mus
Soms heeft een mens niet meer nodig dan een hartelijke groet een stevige knuffel en kus en een duwtje in de rug . Dat krijg je vandaag van mij langs deze weg! Hou je goed!
{}
geschreven door Natoken
16-09-2012
.
Geen wonder, dat je nu tijdelijk in de lappenmand ligt, lieve Musje. Ik vond het al zo geweldig knap en vooral snèl, hoe jij na die ingrepen alweer van dokter naar ziekenhuis liep en op onze bijeenkomst kon zijn... Een kerngezond mens zou daar al ruim tol moeten voor betalen. Pak het nu maar rustig aan en geef lichaam en ziel de tijd om even te bekomen. Het wonderlijke is, dat jij mij een enorme boost hebt gegeven door je prachtige commentaar op FB, zelfs in deze voor jou moeilijke periode heb jij een ander een heel welgekomen (mentaal) cadeau gedaan. Ik hoop van harte dat je hetzelfde mag ondervinden en zo gauw als goed voor je is mag "vrolijk meehuppelen met de meute". Dikke warme knuffel
{}
geschreven door paz
15-09-2012
..
Nee lieve mus, niet in je hoekje kruipen. Je hebt al zo veel meegemaakt en er telkens weer tegenaan gegaan. Maar een dagje je laten gaan, alles eens laten liggen waar het ligt, eens goed uitslapen, kan ook goed doen. Zo'n blog is geduldig, wij ook hoor. Neem gerust je tijd, wij wippen alle dagen wel even binnen. Kuskes.
{}
geschreven door ludovikus
14-09-2012
ik kom je even geruststellen
je was zo bezorgd petra , even vertellen : ik heb geluk , de prothese zit nog goed , maar er zit water , niet erg veel , maar genoeg om die pijnen te geven .. dus met medicatie komt het wel beter , maar ... nooit meer goed , omdat de lymphe vaten niet aangegroeid zijn ( leeftijd speelt een rol zei hij ) bedankt meidje voor de lieve woorden , doet deugd , echt !
{}
geschreven door ani
Wie jouw kreet hier niet hoort of voelt, moet olifantenvel hebben
Een mens zou al voor minder in de "patatten" liggen en blijven liggen om met die piepers ergens in een bak gegooid te worden om te verrotten of .....toch met een bedoeling weer boven te komen. Het sombere weer van de laatste dagen zal er ook wel voor een deel tussen zitten zeker nu je nog steeds je eigenste terras mist. Gelukkig is er nog zo iets als een blog waar je je diepste ik kan bloot gooien want opkroppen helpt zeker niet Mus. Ieder verwerkt tegenslagen of gevoelens op zijn manier. Maar als je je afsluit dan kunnen we ook niet proberen om je weer op te peppen al weten we dan stilaan wel dat het ergens fout zit. En een leven enkel met een verleden? Neen hoor, dat verleden moet je proberen achter jou te laten en met wat je nog kan en mag vooruit zien. Je bent echt nog te jong om zonder toekomst op te staan en te gaan slapen. Ik weet dat het gemakkelijk praten is als je niet in dezelfde schoenen staat maar ik weet ook dat het leven het enige is dat we krijgen al de rest zijn zoethoudertjes. Dus, hoe moeilijk of onredelijk het soms ook lijkt we kunnen niet anders dan verder gaan en proberen er toch nog iets positiefs uit te halen zoals het warme gevoel dat ik hier krijg als ik de reacties lees van al die mensen die jou een warm hart toedragen.En nu de zon ons weer even in de steek laat, is dit ook een goeie warmtebron lieve Mus. Hier stop ik mijn "preek", ik wilde dat ik meer kon doen dan luisteren en reageren maar soms is dat al genoeg om weer een dag verder te kunnen. Een heel dikke kus en knuffel x2
{}
geschreven door Natoken
13-09-2012
Herkenbaat
We hebben allen wel eens dat gevoel van hopeloosheid en moedeloosheid maar ja... wat jij te verduren krijgt is niet mals he... helemaal niet raar dat je een inzinking krijgt... laat je gerust maar eens zakken... na een tijdje kom je er wel terug bovenop... intussen kom ik even mee in je put om je een knuffel te geven.
{}
geschreven door Myette
Ach Mus ...
wat klinkt me dit allemaal bekend in de oren. Natuurlijk bij mij spelen andere dingen dan bij jou, maar dat lege uitgeholde gevoel dat herken ik maar al te duidelijk. En ook mijn clownsneus lijkt ik te zijn kwijtgeraakt. Ergens zal hij wel in een vergeten hoekje liggen te wachten tot de tijd eindelijk weer eens rijp is om hem op te zetten. Maar ik wil je wel zeggen dat ik het ontzettend kanp van je vind dat je dit alles hier op 'papier' hebt gezet op deze manier. Mus heel veel knuffels vanuit hier en houd je taai meis!
{}
geschreven door thea
sterke mus , lieve petra
zo heb je het altijd gedaan en 't zal je nu ook lukken , sommige mensen willen alleen zijn en anderen snakken dan naar gezelschap ... maar ... jij bent een vechter zoals geen één ! dag lieve petra , doe je best en kom weer boven meisje , tot ziens ... veel liefs van een oudje met dezelfde ? oogproblemen .
{}
geschreven door ani
12-09-2012
IK herken zoveel
van die gekwetsthied en gevoelens, en net als jij toon ik me steeds sterker dan ik ben en gaat iedereen ervan uit dat ik niet klein te krijgen ben. Ze moesten eens weten! Maar ik trek me dan ook terug en niemand krijgt me te zien in die stemming. Zelfs M. weet niet hoe het echt in mij uitziet. Ik vind dat een mens het recht heeft om eens ongelukkig te zijn en zijn wonden te likken. Dat kan door de kleinste futiliteit veroorzaakt worden, en het gaat altijd weer over. En zolang we altijd weer rechtkrabbelen, is het leven waard, geleefd te worden. Warme knuf. Michelly
{}
geschreven door Michelly
neem gerust je tijd !
Ik ben ook zo iemand die me "verstop" tot het beter gaat. En dan kom ik als herboren weer uit mijn schulp gekropen. Dan wil ik de zon zien en genieten, hier naartoe gaan en dat zien . . . en vooral zelf weer aan de slag met alles en nog wat. Neem dus gerust je tijd, dat blog gaat niet lopen en we begrijpen dat wel. Iemand zoals jij hebt nogal wat te veel meegemaakt en wanneer je dan wat ouder wordt dan krijg je precies wel een beetje een weerslag ervan. Tot later eens . . .
{}
geschreven door Chrisje
Groeten van Fjak@
Dat is een normale reactie sterke dame die je bent. Het bobijntje is even afgerold maar het komt mooi opgerold hoor terug Musje. Na al wat je al hebt meegemaakt en de herfst is op komst een periode waar veel mensen in een hoekje kruipen. Al de tijd dat men blog heeft stil gelegen dat heeft ook zo'n dieptes, ik kruip er stilaan weer uit, zien wat de dokter morgen zegt want daar komt weer iets nieuws te voorschijn maar ik wil me ook niet laten doen door die dokters. Nu je bent nooit alleen in zo'n situaties , ieder huisje heeft zijn kruisje zeggen ze alhoewel het niet altijd even verdeeld is. Maar kop Musje, dikke kus van Fjak@
{}
geschreven door Fjak@
..
Wat moet je hier op zeggen..moest ik hebben meegemaakt wat jij al heb meegemaakt..ik weet het niet,ze zeggen wel altijd ,een mens kan meer aan dan hij denkt,maar nee,ik denk niet dat ik het zou aankunnen,trop is trop,ook voor jou!
Daarom ben ik blij dat jij nu een paar vrienden hebt die toch altijd voor je klaar staan,en weet je ..schreeuw het maar eens goed uit,dat kan soms ook deugd doen,en je weet ...één voor allen,allen voor één! Dikke,dikke knuffel van ikke!
{}
geschreven door lipske
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
