De kogel is door de kerk. Op 14 november moet ik een laatste scan ondergaan om de staat van zenuwen en pezen in beeld te brengen en op 18 november heb ik afspraak met de chirurg om een juiste datum te prikken voor mijn op til staande operatie. Die zal doorgaan in de loop van januari 2014. Omdat er een vereiste revalidatie van zes weken is vind ik het beter om te wachten tot na de feestmaand. Ik loop nu al bijna vijf jaar met die dekselse pijn dus kunnen die paar weken er ook nog wel bij.
Het is trouwens niet mijn heup zelf die kaduuk is maar de slijmbeurs in de heup. Die is op zodanige en langdurige wijze ontstoken dat het vals scharminkel mijn pezen en zenuwen molesteert. En dus rest er niets anders meer dan het kreng operatief te verwijderen nadat alle andere denkbare remedies uitgeprobeerd zijn zonder ook maar enig resultaat te geven.
Met enige verwondering hoorde ik de chirurg zeggen dat die slijmbeurs nadien vanzelf weer aangroeit. Ik hoop dan wel dat die nieuwe het beter doet. Het menselijk lichaam is toch een wonderbaarlijke machine hé!

Zoals door ons hier allemaal verwacht en gevreesd werd, onze nieuwe lift heeft de deadline van 18 oktober niet gehaald. De werken hebben stil gelegen door enkele niet leverbare toch cruciale onderdelen. Nu ja, je moet er niet aan denken dat je door het ontbreken van een of andere bout of moer met een rotvaart naar beneden dendert.
De nieuwe vooropgezette datum is 28 oktober. Eerst zien en dan geloven zei de blinde!
Ondertussen loop ik regelmatig 56 trappen en vier overlopen op en af. Maar ik moet toegeven dat mijn fysiek er na een maand  op vooruit is gegaan… ik hijg nog maar 10min. na terwijl dat op de eerste dag 11 min. was.

Dochterlief wordt op 12 november geopereerd aan het tussenschot van haar neus. Dat tussenschot staat zo danig scheef dat het haar hindert bij het ademen en dus ook bij het slapen. Gelukkig is dat maar een dag opname en gaat ze er niet heel veel hinder of pijn van ondervinden na de ingreep.

Jullie merken wel, het gaat er hier nog altijd vrolijk aan toe ten huize van. Maar we blijven lachen en zingen vrolijk : “C ’est La Vie.

Ik wens jullie fijne dagen toe en tot de volgende….