Zo ook dochterlief. “Of ik mee uit eten ging ter gelegenheid van Moederdag?”
In eerste instantie zei ik, nee, omdat ik me toch nog niet helemaal op en top voelde. Maar dat wekte dan weer teleurstelling op aan de andere kant van de lijn en dat wil je als moeder natuurlijk niet op je geweten.
Heel verwonderlijk wat een frisse douche, een leuke outfit en wat lippenstift met een snotterend mens kan doen! En dus stond ik paraat toen ze aanbelden.

Het was de bedoeling dat we Mexicaans zouden gaan eten, maar toen we midden in de stad aankwamen en eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden, bleek het restaurant uitzonderlijk gesloten te zijn. Waarschijnlijk was de uitbater zelf ook uit eten met zijn moeder, hihihi.

Het was heel gezellig op de kaaien, er was markt en ook stonden er her en der tentjes waar wat lekkers te krijgen was, en ’s avonds zou het 'Antwerpen zingt’ zijn op de gedempte Zuiderdokken. Alleen het weer was een grote spelbreker, grote plensbuien, felle windvlagen en een temperatuur die meer aan herfst dan aan zomer deed denken.
Na een Cava’tje gedronken te hebben besloten we om dan maar naar het gezellige Zurenborg te rijden om daar te gaan eten. Keuze genoeg daar.
Het werd een Afrikaans gerecht, heel uiteenlopend van het oorspronkelijk bedoelde contrei, maar wel héél lekker.
In weer een andere zaak een Pousse-cafe genuttigd en vervolgens naar moeder’s stamkroegje voor een slaapmutsje.

En zodoende zit hier vandaag een nog nagenietende en heel gelukkige moeder!
En de verkoudheid? Die is al een heel pak minder.
Dank je wel dochterlief en partner!