Er is een persoon. Die wil wat opstarten
om mensen in nood te helpen of gewoon om hen te plezieren, of gelijk wat. Die persoon heeft de tijd, de interesse en vooral de ambitie
en kennis van zaken om dat te verwezenlijken. En zo gebeurd het, de persoon start zijn project. Met veel succes. Met heel veel succes zelfs! Met enorm veel meer succes dan hij/zij heeft durven hopen,
of zelfs heeft kunnen voorzien. Vermits je maar één mens bent, moet hij/zij al vlug op zoek
naar assistentie, want een dag telt maar 24 uren, en de mens heeft slaap nodig. Die assistentie moet uiteraard bestaan uit vrijwilligers,
want het moet gratis blijven, of toch zo goedkoop mogelijk zijn. En dan komt de kat op de koord!
Hij/zij is niet meer alleen. Heeft niet meer de volledige controle over het project, en
wat erger is, niet meer een volledig overzicht. Want zoveel mensen, zoveel meningen. Al gauw gaan de vrijwilligers zich belangrijker vinden dan
het project op zich. Zij worden de spreekwoordelijke kapers op de kust Er wordt aan vriendjespolitiek gedaan. Er komt een machtsgevoel. Want de stichter kan niet meer zonder hen, het is hem boven
het hoofd gegroeid. En hij/zij is moe. Dus laat het maar betijen. En men grijpt naar de macht. Hetgeen begonnen is uit nederigheid, hulpvaardigheid en
eerlijke interesse, wordt nu machtswellust en machtsmisbruik. En wie zou hen durven aanklagen? Wie zou hen durven
terechtwijzen? Al zeker niet de
mensen die het project nodig hebben.!
En waar zou je klagen? Je komt niet voorbij de meute die de oprichter beschermen.
Of is het afschermen? Of is het bewust onwetend houden? Wie beschermt wie?
Meestal is op dat punt de echte liefdadiger al uit de
picture verdwenen. Zij hebben het opgegeven. Misschien omdat ze
niet opkonden, of wilden, tegen het gekonkelfoes van de strebers. Misschien omdat ze moe getergd werden, en derhalve het ganse
project voor hun eigen heil de rug moesten toekeren, willens nillens. En het project dat een dergelijk vreugdevolle start had, zal
nooit meer hetzelfde zijn. Het nest is bevuild.
Ik heb het zien gebeuren in een gaarkeuken voor de armen. Zag het met lede ogen aan in de lokale spaarkast van een
stamkroeg. Lees dat het gebeurd in de sport. En het gebeurd ook bij wereldorganisaties. Het gebeurd overal waar men de verkeerde mensen de vrije
hand geeft uit noodzaak. En het is jammer! Het is jammer voor die enkeling die goed wil doen. Die enkeling die
alleen uit de eenvoud van een positief idee en een goed hart iets te geven
heeft. Want hij gaat de volgende keer tweemaal nadenken. Of nog eerder zal hij zijn project vergeten nog voor het
werkelijk van start gaat.
Kennis is macht zegt het spreekwoord, maar de
uitzonderingen bevestigen de regel. De machtswellustige is die uitzondering. Want vroeg of laat delft hij het onderspit. Vroeg of laat valt hij van zijn sokkel. Laat het liever vroeg dan laat zijn. Voor al diegene die goed willen doen.
DAT IS MIJN OPRECHTE MENING! IK KEN GRAAG DIE VAN JULLIE!
|