Er is een persoon.
Die wil wat opstarten om mensen in nood te helpen of gewoon om hen te plezieren, of gelijk wat.
Die persoon heeft de tijd, de interesse en vooral de ambitie en kennis van zaken om dat te verwezenlijken.
En zo gebeurd het, de persoon start zijn project.
Met veel succes. Met heel veel succes zelfs!
Met enorm veel meer succes dan hij/zij heeft durven hopen, of zelfs heeft kunnen voorzien.
Vermits je maar één mens bent, moet hij/zij al vlug op zoek naar assistentie, want een dag telt maar 24 uren, en de mens heeft slaap nodig.
Die assistentie moet uiteraard bestaan uit vrijwilligers, want het moet gratis blijven, of toch zo goedkoop mogelijk zijn.
En dan komt de kat op de koord!

 Hij/zij is niet meer alleen.
Heeft niet meer de volledige controle over het project, en wat erger is, niet meer een volledig overzicht.
Want zoveel mensen, zoveel meningen.
Al gauw gaan de vrijwilligers zich belangrijker vinden dan het project op zich.
Zij worden de spreekwoordelijke “kapers op de kust”
Er wordt aan vriendjespolitiek gedaan.
Er komt een machtsgevoel.
Want de stichter kan niet meer zonder hen, het is hem boven het hoofd gegroeid.
En hij/zij is moe. Dus laat het maar betijen.
En men grijpt naar de macht.
Hetgeen begonnen is uit nederigheid, hulpvaardigheid en eerlijke interesse, wordt nu machtswellust en machtsmisbruik.
En wie zou hen durven aanklagen? Wie zou hen durven terechtwijzen?
Al zeker niet de mensen die het project nodig hebben.!

 En waar zou je klagen?
Je komt niet voorbij de meute die de oprichter beschermen. Of is het afschermen?
Of is het bewust onwetend houden?
Wie beschermt wie?

Meestal is op dat punt de echte liefdadiger al uit de picture verdwenen.
Zij hebben het opgegeven.
 Misschien omdat ze niet opkonden, of wilden, tegen het gekonkelfoes van de strebers.
Misschien omdat ze moe getergd werden, en derhalve het ganse project voor hun eigen heil de rug moesten toekeren, willens nillens.
En het project dat een dergelijk vreugdevolle start had, zal nooit meer hetzelfde zijn.
Het nest is bevuild.

 Ik heb het zien gebeuren in een gaarkeuken voor de armen.
Zag het met lede ogen aan in de lokale spaarkast van een stamkroeg.
Lees dat het gebeurd in de sport.
En het gebeurd ook bij wereldorganisatie’s.
Het gebeurd overal waar men de verkeerde mensen de vrije hand geeft uit noodzaak.
En het is jammer!
Het is jammer voor die enkeling die goed wil doen.
 Die enkeling die alleen uit de eenvoud van een positief idee en een goed hart iets te geven heeft.
Want hij gaat de volgende keer tweemaal nadenken.
Of nog eerder zal hij zijn project vergeten nog voor het werkelijk van start gaat.

 “Kennis is macht” zegt het spreekwoord, maar de uitzonderingen bevestigen de regel.
De machtswellustige is die uitzondering.
Want vroeg of laat delft hij het onderspit.
Vroeg of laat valt hij van zijn sokkel.
Laat het liever vroeg dan laat zijn.
Voor al diegene die goed willen doen.

 DAT IS MIJN OPRECHTE MENING! IK KEN GRAAG DIE VAN JULLIE!

{} geschreven door opapat

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

liefs

<br><left><A href=" http://blog.seniorennet.be/sien "><IMG src="

{} geschreven door sien

Het gegeven in u artikel is zo oud als de straat , het heeft altijd bestaan en zal altijd blijven bestaan, in het geval van het fenomeen blog, en zeker het blog van seniorennet, dat in verhouding genomen veruit tot de beste behoort, word dit een jammerlijk feit, en dan stel ik me de vraag waarom, een fictieve macht want macht die niets opbrengt staat in mijn ogen gelijk met een lotje zonder prijs.Wat in het begin een simpel blog was is nu door toedoen van mensen die er plezier in scheppen van andere de duivel aan de toen verandert in een vesting der bescherming van ons zelf en onze vrienden bloggers. Ik heb ooit eens gelezen dat het blog een persoonlijk dagboek is op het web, wel ik stel voor dat men het terug persoonlijk maakt

1° weg met het feit dat iedereen uw gastenboek kan lezen

2° weg met het competitie gedoe

3° Dat commerciële sites er goed moeten uitzien is evident onze blogs dienen alleen om wat dan ook op de plaatsen en niet om iets te verkopen dus een gewoon geschreven blog kan in mijn ogen tien maal beter zijn dan een met toeters en bellen en zonder inhoud,en als iedereen zich wat houd aan de ongeschreven regels van het fatsoen hoeven er geen opzichters en als we iets willen melden over een blog dat ons niet aanstaat stel ik voor toch eerst even in de spiegel te kijken met onze hand boven ons hoofd en goed te zien of  er geen balk in ons oog zit voor men over een splinter struikelt , ik kan verkeerd zijn maar daarom ben ik ook maar een betweter

{} geschreven door betweter

{} geschreven door Chia