Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
20-04-2007
Boerenknecht
Mijn schoonvader Albert name en nieuwe boerenknecht aan en legde hem uit dat het erg belangrijk was om rechte voren te trekken. 'Richt je blik gewoon op iets in de verte en rijd daar in een rechte lijn naartoe', raadde hij hem aan; 'Als je eenmaal één rechte voor hebt getrokken, gaan de andere vanzelf.' De jongen werd aan het werk gezet en Albert vertrok. Toen hij later op de dag terugkeerde, zag hij dat de jongen voren had getrokken die aan het eind een scherpe bocht maakten. Hij keek de knecht vorsend aan. Schaapachtig legde de jongen uit: Ik had misschien niet mijn blik op een rijdende vrachtwagen moeten richten,'
Maxime, mijn oppas, weet dat ze Ami, mijn dochtertje van één, niet moet meenemen naar de supermarkt waar ik werk; Zodra ze me achter de kassa ziet zitten, zet ze het op een gillen tot ik haar in mijn armen nem. Maar op een dag was de koelkast leeg en had Maxime geen keus. Zoals te verwachten viel was het gekrijs van mijn dochertje, toe ze me eenmaal had gezien door de hele winkel te horen. Ik wist me zo snel geen houding te geven, glimlachte wat en ging verder met artikelen scannen; 'Dat is inderdaad het beste, lieve kind, zei de vrouw die ik aan het helpen was. 'Gewoon blijven glimlachen en God op je blote knieën danken dat het jouw kind niet is.'
Ik ben stewardess en het kost me altijd weer veel moeite de passagiers in hun stoel te houden tot het vliegtuig tot stilstand is gekomen aan de gate. Op een dag riep ik om: 'Diegenen onder u die me na de landing willen helpen met het schoonmaken van de wabine, kunnen zich aanmelden als vrijwilliger door op te staan voordat het bordje 'stoelriemen vast' is uitgegaan. Niemand verroerde zich, en sindsdien roep ik die tekst na iedere vlucht om.
Als begeleider bij de jeugd reclassering moest ik verslaafde, gedetineerde jongeren gedurende hun werkstraf controleren op drugsgebruik. Een jongen die ik begeleidde was tijdens zijn hele werkstraf drugsvrij geweest, maar na bijna een half jaar bleek hij toch gebruikt te hebben. Hij verklaarde dat hij iets te vieren had gehad. 'Wat dan?, vroeg ik. 'Mijn eerste drugsvrije nieuwjaar in zes jaar'
Ik zit op de afdeling personeelszaken van een bedrijf, en op een dag verscheen er een werknemer bij me op kantoor die een officiële klacht wilde indienen over zijn directleidinggevende. Zijn baas had hem in een evaluatie omschreven als 'besluiteloos', wat hij volkomen onterecht vond. Terwijl ik hem hielp de procedure in gang te zetten, zag ik dat de evaluatie bijna een jaar oud was. 'Waarom heb je hier zo lang mee gewacht?' vroeg ik. 'Tja, zei hij, 'ik kon maar niet beslissen of ik dit nu wel of niet moest doen.'
Met een stapel van 300 sollicitatiebrieven op zijn bureau, waaruit dringen iemand moest worden gekozen, vroeg mijn baas me om een selectie te maken uit de onderste 50; de rest moest ik weggooien. "Moet ik 250 sollicitatiebrieven weggooien' vroeg ik geschokt. 'En als de beste kandidaten daar nu bij zitten?' 'Daar heb je een punt, antwoordde mijn baas. 'Maar aan de andere kant, ik kan hier geen mensen met pech gebruiken'.
Ik heb een kraam op een rommelmarkt en vaak proberen mensen bij me af te dingen. Zo wilde een vrouw een elektrische blikopener van me kopen waar een prijskaartje van 5 euro aan hing; Ze vertelde me echter dat ze maar 3 euro bij zich had, dus ging ik met enige tegenzin akkoord. Daarop pakte ze haar portemonnee en haalde er een biljet van tien euro uit en vroeg: 'Kunt u wisselen?'
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
