Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
24-11-2009
Mijn nichtje Elizabeth was op van de zenuwen bij haar eerste rijles. Terwijl ze de parkeerplaats afreed, zei de instructeur: We gaan hier naar links. En vergeet niet de mensen achter je te laten weten wat je gaat doen. Elizabeth draaide zich om naar de twee leerlingen die op de achterbank zaten en zei: Ik ga hier naar links.
Een vriendin leende haar zusje voor haar reis naar Europa een eenvoudige maar dierbare hoed. Een maand later kwam haar zusje vol verhalen terug. Daarbij vertelde ze mijn vriendin diep beschaamd dat ze haar hoed was kwijtgeraakt in een van de steden waar ze was geweest. Pas in de bus naar het laatste hotel had ze gemerkt dat ze hem niet meer had. Daar lieten ze het verder bij en mijn vriendin probeerde er niet meer aan te denken<; Alles was in orde tot ze de fotos van de reis zagen: op een daarvan poseerde haar zusje voor een oud gebouw, en op de achtergrond, in een hoekje zag mijn vriendin haar hoed op de grond gevallen en vergeten.
Bij twee ambachtelijke scheepstimmerlieden liet ik een mooie zeilboot maken die ook geschikt moest zijn voor wedstrijden. Er werd dan ook een wedstrijdtuig besteld. Op een gegeven moment werd ik gebeld door de zeilmaker, die mij vroeg wat mijn nummer was. Enigszins verward gaf ik hem mijn telefoonnummer. Toen ik later de zeilen ophaalde, ontdekte ik tot mijn verbazing dat het telefoonnummer in het zeil stond. Ik heb zo een maand lang over de Friese meren gevaren, wat natuurlijk tot de nodige gespreksstof leidde.
Na hun pensionering besloten de nonkel en tante van mijn man te verhuizen van de provincie Ontario naar Alberta. Hun zoon bood aan om samen met zijn vader de kleine gehuurde vrachtwagen naar hun nieuwe huis te rijden. Na een lange dag van pakken en laden waren de twee mannen klaar voor vertrek. Net voor ze wilden wegrijden controleerden ze nog even of ze hun rijbewijs bij zich hadden. Tot hun schrik waren hun zakken leeg<. Plotseling herinnerde nonkel Thijs zich dat ze die ochtend allebei hun rijbewijs en creditcards hadden opgeborgen in zijn portefeuille, die op de gebruikelijke plek lag: in de bovenste la van het dressoir- dat helemaal vooraan in de vrachtwagen stond.
Tijdens een wandelingetje met mijn neefje liepen we langs het wrak van een afgedankte auto. Ik zei:dat was ooit een mooie golf. Hij corrigeerde me en zei:En nu is het een kapotte Opel.
Ik was samen met mijn dochter van 12 aan het winkelen. We lopen meestal hand in hand, maar toen ik aandachtig enkele sweaters bekeek, liet ik haar even los. Ik bestudeerde de prijzen en voelde haar hand weer in de mijne. We gingen voort, maar een stukje verder zag ik mijn dochter in een winkel het uitbarsten van het lachen. Ik keek vlug naar wie dan aan mijn hand hing. Het bleek een lief jongetje van een jaar of 6 die zijn moeder kwijt was en dacht dat ik zijn mamma was.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
