Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
19-10-2008
Wanneer een zakenman zijn nieuwe kantoor opent, ontvangt hij van een vriend ter felicitatie een krans met daarop Rust in vrede. Het is duidelijk dat er een fout is gemaakt en de zakenman belt de bloemist om zich te beklagen. Nadat hij de bloemist heeft verteld van de fout, zegt die bloemist: het spijt me heel erg van de vergissing, en het is natuurlijk erg vervelend voor u maar moet u zich het volgende indenken. Er vindt vandaag ergens een begrafenis plaats waar bloemen worden afgeleverd met de tekst Gefeliciteerd met je nieuwe locatie;
Een computernerd steekt de straat over en ziet een kikker die zijn bek opent en begint te praten; Als je me kust, zegt de kikker, verander ik in een prinses, blijf ik een hele week bij je en doe ik alles wat je van me verlangt. De jongen glimlacht en stopt de kikker in zijn jaszak.
Heb je me gehoord? Vraagt de kikker? Een mooie prinses? Voor een week?
Luister, zegt de nerd, ik heb geen tijd voor een vriendin. Maar een pratende kikker, dat is pas cool.
Enkele dagen na het overlijden van mijn vrouw ontving ik een meelevende brief van mijn bank. Desalniettemin sloot het briefje af met de volgende opmerking, zaken blijven immers zaken: cheques die na het overlijden door de overledene worden uitgeschreven, worden niet in behandeling genomen.
Tijdens haar studie had mijn dochter Laurie een bijbaantje als serveerster in een niet al te chic restaurant. Op een avond bediende ze een goedgekleed jong echtpaar. Op neerbuigende toon vroeg de man haar: heb je er wel eens aan gedacht om te gaan studeren? ja, ik studeer al antwoordde Laurie. Wel, ik heb op Harvard gezeten, zei hij en hij keek het restaurant eens rond, En hier zou ik nooit willen werken. Ik zit op Vassar, riposteerde Laurie, En ik zou hier nooit willen eten.
Bo, Jim en ik waren een dagje aan het golfen en we bakten er niets van. Bij elke hole moesten twee van ons in de bosjes aan de ene kant van de fairway op zoek naar onze bal, terwijl nummer drie aan de andere kant liep te speuren. Op de veertiende hole kwamen Jim en ik uit een donker sparrenbosje en zagen we een grote waterschildpad op zijn gemak naar de green schuifelen. Ik vond het een vreemd gezicht zo ver van het water en riep naar Bo, die net tussen de sparren aan de andere kant vandaan kwam: He, Bo Er loopt een schildpad over de fairway. Bo draaide zich om keek even en vroeg toen heel droog: zou hij verder willen spelen?
Onlangs passeerde ik een geparkeerde auto die onder de modder zat. Die toestand was regelrecht tegen iemands esthetische gevoelens ingegaan, want met een vinger was op de auto geschreven: Ook verkrijgbaar in wit.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
