Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
02-08-2007
Kansberekening
Toen de kapitein van een Ijslandse vissersboot in juni vorig jaar per ongeluk het jacht van Engelsman Jim Hughes ramde, veroorzaakte hij voor 30.000 euro schade. Exact een jaar en een dag daarvoor, schreef The Times in Londen, had de schipper, Erik Olafsson dezelfde boot aangevaren en 40.000 euro schade veroorzaakt. Hoe groot als je in ogenschouw neemt dat Olafson met opzet richting Hughes voer om zijn excuses aan te bieden voor de botsing van het jaar ervoor.
Rockconcerten zijn wel iets anders dan in mijn jonge jaren. Onlangs bezocht ik een concert met een aantal vrienden. Zodra de and een ballad inzette, grepen we instinctief naar onze aanstekers en hielden die in de lucht. Maar toen ik om me heen keek, viel het me op dat de tijden zijn veranderd. Het jonge publiek bewoog ritmisch mee met het schijnsel van zijn gsm.
Ik was eerstejaars aan de universiteit en de stranden lokten meer dan mijn studies.Zo kwam het dat ik het boek dat we tijdens college zouden bespreken, Letranger van Albert Camus niet had gelezen. Ik meende echter dat ik me wel zou redden met wat ik er van mijn medestudenten over had gehoord. Iedereen had het over het gedrag van de hoofdpersoon na zijn moeders dood. Toen de docent mij om mijn mening vroeg, antwoordde ik hem dus dat ik daar later nog op terug zou komen, omdat ik niet verder was gekomen dan de dood van de moeder. De docent verzocht me om na afloop van het college even bij hem te komen. Ik begreep waarom, men een medestudent me het boek liet zien. De eerste regel luidde: Vandaag is moeder gestorven.
Familieleden van mij kwamen uit Vancouver gereisd voor een bezoek aan mijn grootouders, die in een stadje op het prairie woonden. Omdat ze er nooit waren geweest, stopten ze bij het plaatselijke café om de weg te vragen. weet u waar we Jens Jensen kunnen vinden? geen idee, antwoordde de uitbater. is hij niet thuis?
Een collega van mij speelde in een klein blaasorkest. De groep had de vaste gewoonte een optreden pas te beëindigen als ook de laatste toehoorder was vertrokken. Op een regenachtige middag speelden ze in een park voor een klein groepje dat gaandeweg in het niets oploste, op één man na, die er niet genoeg van leek te krijgen. Dus bleef het orkest maar doorspelen. Uiteindelijk glipte de tubaspeler naar de man toe en vroeg hem beleefd of hij wilde vertrekken,zodat de band naar huis kon. De man reageerde geagiteerd: hij zat te wachten tot de muziek stopte, zodat hij de stoelen kon opruimen.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
