Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
04-07-2007
In de tram
In de tram vraagt een vrouw aan een student die naast haar zit: 'Heb jij enig idee waar ik moet uitstappen voor het Noorderbad?' 'Jazeker, antwoordt de student, 'Let u maar op mij, u moet er een halte eerder uit.'
De senioren uit het dorp gingen er een dagje op uit met de bus. Na een uurtje rijden kwam er een dame naar de chauffeur toe en vroeg: 'Lust u een handje pinda's?' 'Graag' antwoordde de chauffeur. Een uur later vroeg ze het weeer en opnieuw ging de bestuurder in op het aanbod. 'Toen ze na de middag wederom een handje pinda's aanbood, vroeg de chauffeur nieuwsgierig: 'Lust u zelf geen pinda's, mevrouw?' 'Nee, antwoordde ze. 'Ik lik er alleen de chocolade af.'
Anne was plotseling onwel geworden, dus belde haar man Henk de 100. De telefoniste beloofde direct iemand te sturen. 'Waar woont u? vroeg ze. Henk antwoordde: Aan het einde van de Eucalyptusallee'. De telefoniste vroeg: 'Kunt u dat even spellen?' Het bleef een tijdje stil. Vervolgens stelde Henk voor: 'Als ik haar nu ens gewoon naar de Eikenlaan draag en jullie haar daar oppikken?'
Ik had nog altijd niet goed door hoe belangrijk hockey was voor mijn kersverse echtgenoot en dus plofte ik naast hem in de zetel neer tijdens een wedstrijd en begon een heel verhaal af te steken. Nadat hij een paar keer 'szszt' had gesist, wierp ik hem een verontwaardigde blik toe. Hij kreeg direct spijt en pakte de afstandsbediening. 'Het spijt me schatje,' verontschuldigde hij zich. 'Ik ben onbeschoft, praat jij maar door, dan zet ik de televisie gewoon wat luider.
Toen ik laatst in de bioscoop naar een film keek, kon ik amper verstaan wat er werd gezegd doordat twee vrouwen voor me luid aan het praten waren. Ik kon het niet langer aanhoren en tikte een van de twee op de schouder: 'pardon', zei ik. 'Ik kan er niets van verstaan.'' 'Ik mag ook hopen van niet', antwoordde ze kortaf. 'Dit is een privégesprek.
Mijn zus en ik hadden het over huwelijken die niet lang standhielden. 'Maar er zijn uitzonderingen', zei ze en noemde een bevriend stel. Duidelijk onder de indruk voegde ze eraan toe: 'Moet je je voorstellen, die zijn al zo lang getrouwd dat zij toe is aan haar tweede flesje tabasco!'
Het had flink gesneeuwd, en mijn man en ik gingen naar buiten om een sneeuwman te maken. Een bonkje energie van 4 kwam aangestormd en vroeg of ze mocht meehelpen. Ze vroeg ons het hemd van het lijf. 'Woont je moeder hier?' 'Nee', zei ik. 'Die woont in Toronto'. 'Woont zijn moeder hier?' 'Nee, die woont ook ergens anders. Dat vond ze even lastig te doorgronden, maar toen vroeg ze 'Hebben jullie kinderen'? 'Nee, we hebben geen kinderen.' Ze zette haar handen in haar zij en riep uit: 'Als je geen mama bent en ook geen kind, wat ben je dan wel?'
'Kijk eens' zei ik tegen mijn vrouw. Ik liet haar een artikel in de krant zien waarin stond dat voldoende nachtrust de werking van het geheugen kan verbeteren. Ze keek ernaar en zei toen bedroefd. 'Ik kan me niet eens herinneren waneer ik voor het laatst goed heb geslapen.'
Aan de Duquesne universiteit was het gebruikelijk dat als een hoogleraar tien minuten te laat was, het college niet doorging. Op een dag kwam een prof te vroeg voor een college van 9 uur 's ochtends. hij legde zijn hoed op zijn lessenaar en ging naar de docentenkamer. Voor hij het wist was het tien over negen; 'Tegen de tijd dat hij de collegezaal betrad, was die al leeg. De volgende dag kregen zijn studenten er flink van langs; 'Als mijn hoed er is, zei hij ziedend, 'dan ben ik er ook!.De dag daarop was de professor stipt om negen uur in de collegezaal. Daar trof hij 28 hoeden aan op 28 lessenaars - en geen enkele student.
Op een bordje in het gebouw waar ik werk staat: 'bij brand, de trappen gebruiken' Ik had geen idee waar de trappen waren, laat staan dat de bezoekers het wisten. 'We zouden eens een plattegrond naast dat bordje moeten hangen', opperde ik bij het hoofd beveiliging. 'We hebben liever niet dat men de trap gebruikt.' antwoordde hij. 'Uit veiligheidsoverwegingen.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
