Na mijn afstuderen ging ik werken op de afdeling Personeelszaken van een bedrijf. Al na een paar jaar werd ik gepromoveerd tot hoofd werving en selectie van de lagere functionarissen en het middenkader. Ik was pas 25 en de meeste sollicitanten waren ouder dan ik. Om bij sollicitatiegesprekken voldoende indruk te maken, probeerde ik me zo volwassen mogelijk te kleden en te gedragen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op een dag had ik een gesprek met een vrouw van in de veertig die had gesolliciteerd naar een job als administratief medewerkster. Ze klaagde dat het voor vrouwen van haar leeftijd moeilijk was om een job te vinden. ‘Leeftijdsdiscriminatie is zo oneerlijk’, probeerde ik haar te troosten. ‘U ziet er trouwens veel jonger uit dan u bent.’

Ze keek glimlachend aan en antwoordde beleefd: ‘Dank u, U ziet er zelf trouwens ook nog goed uit.’