Toen ik 8 jaar was, werden mijn zussen en ik altijd vroeg naar bed gestuurd. Mijn moeder hield hier altijd strikt de hand aan: ik kon smeken wat ik wilde, ze was onvermurwbaar; Ik mocht dan ook nooit opblijven voor mijn favoriete tv-serie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dertig jaar later zag ik tot mijn grote vreugde dat mijn lievelingsserie zou worden herhaald. De eerstvolgende woensdagavond installeerde ik me dan ook stipt om 19u29 voor de buis. Ik had net mijn gezin gewaarschuwd dat ik door niemand gestoord wilde worden, toen de telefoon ging. Mijn zoon Antoine nam op en zei: ‘oma zegt dat je voor deze ene keer vanavond mag kijken.’