Mijn moeder pronte huisvrouw als ze is, sakkert vaak op mijn vader omdat hij aan zijn schoenen straatvuil mee naar binnen brengt. Op een dag vond hij haar op haar knieën bezig met het wegschrobben van een lelijke vlek op het tapijt. Ze begon onmiddellijk te foeteren. ‘Ik weet niet wat je nu weer mee naar binnen hebt gesleept, maar dit krijg ik echt niet meer weg.’xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vader bekeek de situatie. Zonder een woord te zeggen liep hij naar de vensterbank en verplaatste een beeldje dat daar in de volle zon stond te blinken. De vlek was als bij toverslag verdwenen.