|
De tiener die ik als psychiater moest onderzoeken leek rustig toen ik zijn ziekenhuisbed naderde. Zijn moeder zat naast zijn bed en ging volledig op in haar breiwerkje. Ik liep naar de jongen toe en stelde me aan hem voor. De jongen leek dwars door me heen te kijken en schreeuwde: Ik zie niks meer, ik zie niks meer.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik had nog nooit zon acuut geval van hysterische blindheid meegemaakt. Sinds wanneer is dit al zo? Vroeg ik aan zijn moeder. Zonder op te kijken antwoordde ze: sinds u voor de tv bent gaan staan.
|
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
