 |
|
|
| Een korte scheervlucht langs allerlei onderwerpen, geschreven met een knipoog, of met een traantje, maar altijd naar waarheid ;-) |
|
|
| 17-04-2010 |
 Heisa |
De zelfverklaarde vleesgeworden eerlijkheid is van zijn voetstuk gevallen. Hij heeft gelogen, bedrogen, een vriend in de rug gestoken en een jonge groep spelers die naar hem opkeek in de steek gelaten. Zelf begrijpt hij al de heisa niet en voor het geld heeft hij het zeker niet gedaan.
Op donderdag 15 april 2010 gaf Dick Advocaat zijn ontslag als bondscoach, nog voor hij goed en wel aan de taak was begonnen.
17-04-2010, 08:24 geschreven door Ivo 
|
|
|
Tags:Dick, Advocaat, ontslag, eerlijkheid, bedrogen, gelogen
|
|
| 15-04-2010 |
| Eén wens |
|
Eén wens
Een oude landloper, die altijd onder dezelfde brug ging overnachten in een drukke stad, vond op een avond, net voor hij zich terugtrok om te gaan slapen, een verweerde koperen kruik tussen de struiken. Hij raapte de kruik op, want ze leek hem toch wat geld waard. Misschien goed voor wat extra eten en drinken, dacht hij.
Tot zijn grote verwondering kwam er een mist uit de kruik, die stilaan veranderde in een mannelijk figuur met lange witte baard. De landloper wreef zich eens goed in de ogen. Zou hij deze avond zo dronken zijn dat hij waanvoorstellingen begon te zien? Hij twijfelde even, maar toen begon de geest uit de kruik te spreken.
Die sprak tot hem: ik heb heel goed en heel slecht nieuws voor je. Je mag zelf kiezen welk nieuws je het eerst wil horen.
Zeg dan maar eerst het slechte, zei de landloper, dan zijn we daar al van af.
Toen sprak de geest uit de kruik: Het staat in de sterren geschreven dat wie deze kruik zou vinden en mij daardoor liet ontsnappen nog maar één dag te leven heeft vanaf het moment dat hij de kruik opraapte.
De landloper schrok zich een hoedje, en moest even slikken en hikken.
Vertel me dan nu ook maar vlug het goede nieuws, prevelde hij.
De geest uit de kruik ging verder: Het hele goede nieuws dat ik je kan meedelen, is dat je één wens mag doen, die onmiddellijk en volledig in vervulling zal gaan. Die wens mag evenwel niets te maken hebben met je gezondheid of met het slechte nieuws dat ik je zojuist vertelde.
De landloper nam een slok van de halfvolle fles wijn, die hij al had weggestoken voor de volgende dag. Hij begon te piekeren, en te piekeren wat hij zou vragen, maar zijn vertroebelde geest kon niets zinnigs bedenken.
Weet je wat, zei hij tenslotte, mijn wens is dat jij hier onmiddellijk uit mijn leven verdwijnt, voor altijd, en dat ik me van dit hele verhaal en van jou niets meer herinner. Ik wil me seffens zoals elke avond te slapen leggen in mijn kartonnen doos, mijn roes uitslapen en morgenvroeg mijn laatste dag doorbrengen met mijn lotgenoten, zoals alle dagen voorheen, tot mijn tijd gekomen is. Je denkt toch niet dat ik me nu ga liggen zot te piekeren tot ik mijn beste wens gevonden heb, daarvoor is de tijd die me nog rest me veel te kostbaar.
De landloper was nog niet goed uitgesproken of hij zag de mistige geest zich terugtrekken in de kruik. Hij gooide ze terug tussen de struiken waar hij ze gevonden had, kroop in zijn kartonnen doos en begon aan zijn laatste nachtrust.
15-04-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 13-04-2010 |
| Niet zwichten |
Niet zwichten
Officieel heeft de winter al bijna een maand afgedaan, maar hij blijft zijn tentakels uitsteken. Hij blijft zijn koude adem strak blazen uit het gure noorden of oosten, de lente krijgt geen kans. De krokussen en narcissen zijn al bijna uitgebloeid, het is tijd voor de fruitbloesems, maar die houden zich gedeisd zolang s nachts de vriezer open blijft. De zon klimt nochtans alsmaar hoger aan de hemel, de lente staat klaar om de macht te grijpen, maar voorlopig wil de winter nog niet definitief zwichten.
Vlamingen en Franstaligen blijven in elkaars haren zitten over BHV. De standpunten van beide partijen zijn duidelijk.
De Vlamingen dulden geen uitbreiding van Brussel, geen versoepeling van de faciliteiten, alle bevoegdheden voor scholen en cultuur in de Rand en geen benoeming van de drie ballorige burgemeesters.
De Waalse eisen zijn even duidelijk: uitbreiding van Brussel, versoepeling van de faciliteiten, meer bevoegdheden voor scholen en cultuur in de Rand en benoeming van de drie onwillige burgemeesters.
Geen van beide partijen wil zwichten voor de ander, ze staan lijnrecht tegenover elkaar in dit symbooldossier. Zo kan en mag er geen verliezer zijn, maar ook geen winnaar.
Deze morgen keek ik vanuit het slaapkamerraam naar onze vijver. Daar zag ik de reiger aan de rand staan met een grote dikke goudvis in zijn bek. Hij probeerde de vis in te slikken, maar het lukte hem niet. Telkens weer schepte hij de vis op van op de oever, sloeg zijn kop achterover, maar hij kreeg de vis niet door zijn keel en liet hem dan terug vallen. Toen hij bemerkte dat het gordijn waarachter ik stond wat bewoog, vloog hij op met de goudvis in zijn bek, weg naar een rustiger plaatsje om zijn vangst te verorberen. Met pijn in het hart zag ik hem wegvliegen met één van de mooiste en grootste vissen uit de vijver.
Van alles heb ik al geprobeerd om die vissendief weg te houden van onze waterpartij, maar hij komt telkens terug. Draad gespannen onder stroom, een kippengaas rondom de vijver, blinkende metalen dozen ter afschrikking, niets helpt. Telkens komt hij terug en overwint hij de hindernissen. Hij zwicht niet voor mijn strategieën.
13-04-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 12-04-2010 |
| Jos Ghysen bank |
|
Jos Ghysen bank
Het doet een mens deugd om na die lange grijze gure winter eindelijk terug wat zon te zien en te voelen. Ik profiteerde ervan om op één van die eerste lentemiddagen een fikse wandeling door de binnenstad van Hasselt te maken. Dan voel je dat de spieren nog niet op temperatuur zijn. Daarom tussendoor wat gaan uitrusten op één van de vele banken in de stad, toevallig de Jos Ghysen bank, die op het klein gezellig Kadetjesplein staat. Kwam het doordat ik te lang was blijven zitten op die bank of was het mijn conditie, dat laat ik in het midden, maar toen ik van Jos zijn bank opstond, voelde ik mij zo stijf als een plank.
Och, het zal wel aan mezelf hebben gelegen
12-04-2010, 18:35 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:Jos Ghysen, bank, Hasselt, Kadetjesplein
|
|
| 06-04-2010 |
| Grote mond |
Er zijn momenten in mijn leven dat ik een grotere mond zou willen hebben. Soms is het echt niet meer te doen, er zijn grenzen aan alles.
Die smoskes worden ook alsmaar groter en dikker, ze moesten maar zo lekker niet zijn...
06-04-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:smoske, grote mond,
|
|
| 26-03-2010 |
| Door ekalar |
|
Door ekalar
Ik heb enes egrnes gzeleen dat als de eretse en de latatse lteter van een worod geod op hun palats saatn, aells pcerfet lesbaear bfjilt. Het zou me tcoh ten ztersee venerodwern als die sltelnig jsuit is. Ereijlk gzeged, ik goleof er netis van.
26-03-2010, 12:45 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 22-03-2010 |
| Internationale dagen |
Gisteren, zondag 21 maart 2010, was het de Internationale dag van de Slaap. Vandaag, maandag, is het Wereldwaterdag. Ik vind het fijn van de opstellers van die kalenders dat ze rekening houden met de behoeften en gewoontes van de mensen. Stel je voor dat ze die twee dagen van plaats hadden verwisseld. Mijn baas had er zeker niet mee kunnen lachen.... 
22-03-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 16-03-2010 |
| Oud worden |
|
Als ze al lachend in je gezicht zeggen dat je oud, stijf, of lelijk wordt, dan valt het gewoonlijk nogal mee. Maar als ze het achter je rug beginnen te vertellen...
16-03-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 11-03-2010 |
| Liesje |
Liesje
Op een dag liet ze zich horen met luid gekwaak. Het was een grauwe gans die heen en weer liep langs de afsluitingsdraad, die onze weide scheidt van de Demer. Ze liet duidelijk verstaan dat ze graag aan de andere kant van de omheining wilde zijn. Hoe moest ik dat aan boord leggen? Als ik de omrastering zou wegnemen, konden onze eigen kippen, ganzen en eenden ontsnappen. Ik bedacht een truckje. Eerst maakte ik een bijkomende kleine ruimte met heining af tegen de bestaande afsluiting, dan kon ons pluimvee niet ontsnappen, en daarna zette ik het kippengaas aan de beek open. Als de grauwe gans dan in de nieuwe ruimte zou komen, kon ik haar verder doorlaten naar onze weide. Het duurde niet lang of ik zag ze al staan achter de tijdelijke afsluiting, luid roepend om aandacht. Nu was het zaak om zo onopvallend mogelijk naar de plaats te gaan waar ze zat, zodat ze niet zou wegvluchten, dacht ik. Maar dat bleek helemaal niet nodig. De grauwe gans bleef gewoon staan wachten tot ik er aankwam en ze aarzelde geen seconde toen ik haar doorliet naar onze weide. Onmiddellijk ging ze op verkenning op haar nieuwe terrein, luid kwakend haar aanwezigheid aankondigend aan de andere weidebewoners.
De grauwe gans deed alsof de weide van haar alleen was. Als er een van onze kippen, eenden of boerenganzen te dicht in haar nabijheid kwam, liet ze merken dat ze daar niet mee was opgezet. Ook op mijn gezelschap was ze niet gesteld, dat kon ik horen aan het aanhoudend indringend kwekken.
Zon innemende aanwezigheid tussen ons pluimvee moest natuurlijk een naam krijgen, we doopten haar Liesje. Zolang Liesje bij ons is geweest, hield ze zich afzijdig van de andere gasten. Ze leefde op haar eentje, tot er iets speciaals gebeurde. We bemerkten dat ze bezig was met eieren te leggen, goed verscholen onder een dennenboom. Ze had evenwel geen mannelijke soortgenoot, dus konden haar eieren niet bevrucht zijn. Ons koppeltje boerenganzen was in die periode ook aan het leggen en wij namen een paar eieren van die nest weg en legden die onder Liesje, die al een paar dagen zat te broeden. Na een week of vier zagen we een geel donzig wezentje tussen haar beschermende vleugels doorpiepen. Liesje had twee jongen, het waren wel koekoeksjongen, maar zij beschouwde ze als haar eigen nakomelingen, en o wee wie kort in haar buurt durfde te komen. Meer om de anderen dan haarzelf te beschermen, plaatsten we Liesje met haar jongen achter een omheining. De kuikentjes groeiden dat je het zag en al vlug waren ze groter dan hun surrogaatmoeder. Maar de moederband kon niet verbroken worden en zolang Liesje leefde zijn de drie in elkaars buurt gebleven, moeder grauwe gans en haar nazaten boerenganzen. Eén jong was hagelwit, het andere meer grauw van kleur, zodat die wat meer op haar moeder leek.
Jarenlang leefden ze met hun drieën in vrede tussen de andere bewoners op de weide en vormden ze een onafscheidelijk clubje. Liesje bleef de attractie van de weide en wie zich op haar territorium begaf werd verwelkomd met luid gesnater, flink aangewakkerd door haar overmaatse kompanen.
Op een koude zondagmorgen ging ik zoals gewoonlijk vroeg in de voormiddag eten en drinken geven aan ons pluimvee. Het viel me op dat ik Liesje niet hoorde. Dat was hoogst abnormaal, er moest iets aan de hand zijn. Haar twee metgezellen verraadden haar aanwezigheid door steeds in dezelfde buurt rond te hangen. En ja hoor, daar vond ik Liesje, verscholen onder de dennenboom waar ze ooit had gebroed. Ze kwam niet meer eten en na een tijdje zag je haar zo vermageren. Haar ogen werden dof en haar ooit zo blinkende pluimen vaal. Op een morgen vond ik haar levenloos onder de dennenboom. Dicht bij de draad aan de beek, waar ik haar voor het eerst had gezien, heb ik haar een laatste rustplaats gegeven. Haar heengaan liet een leegte achter in de weide. De boerenganzen hebben nog lange tijd naar hun moeder gezocht, voordat ze zich tenslotte bij hun soortgenoten in de weide aansloten.
11-03-2010, 19:15 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:Grauwe gans, boerengans, broeden
|
|
|
| Natte dweil |
|
Natte dweil
Als ik bij Google de zoekopdracht natte dweil ingeef, komt als eerste zoekresultaat iets uit de bus over Herman Van Rompuy. Dat komt omdat de euroscepticus Nigel Farage de eerste Europese president onlangs omschreef als iemand met het charisma van een natte dweil, en het uiterlijk van een lagere bankbediende. Een uitspraak die heel wat deining veroorzaakte in politieke en andere middens. Velen noemden het een zware belediging voor de President Nr. 1 van Europa.
Toch is het interessant en nuttig even stil te blijven staan bij de uitspraken van Nigel Farage, om te achterhalen wat hij precies bedoelde, want de man krijgt daartoe zelfs de kans niet meer door al de heisa.
Een natte dweil, vakbekwame poetsvrouwen zullen het niet tegenspreken, is een onmisbaar toebehoren om grondig te kuisen. Het feit dat Farage Van Rompuy een natte dweil noemt, is eigenlijk een compliment. Hij wil hier eigenlijk symbolisch mee zeggen dat hij verwacht dat Van Rompuy grote schoonmaak gaat houden in dat Europees luxewereldje, waar veel te veel en te zwaar betaalde nutteloze raadsleden zetelen (of canaperen  ) in hun Gebouw Van Babel. Voor hetzelfde geld had hij Van Rompuy ook een droge dweil kunnen noemen, daar kun je nu eens niets mee aanvangen, of een stofvod of een vuilblik, wat heel wat minder uitstraling zou opleveren. Neen, hij koos bewust voor een accurater gerief, de natte dweil.
En de tweede omschrijving: het uiterlijk van een lagere bankbediende, was natuurlijk ook positief bedoeld. Waarom al dat kabaal? Wat is er in godsnaam mis met een lagere bankbediende, vraag ik me af. Waarom begint iedereen te steigeren met deze vergelijking? Niemand schijnt het compliment van Nigel Farage te begrijpen. Hij had Van Rompuy evengoed kunnen vergelijken met een zeer hoge banktopman, die miljoenenbonussen opstrijkt om te gokken op de beurs met het spaargeld van Kleine Jan, waarbij soms het volledige kapitaal wordt opgegokt. Niet toevallig sprak Nigel specifiek over een lagere bankbediende die dat niet doet, maar wel een respectabele bediende is, die zware verantwoordelijkheden draagt en bekend staat voor secuur werk. Niet te begrijpen dat mensen dit een belediging kunnen vinden.
Verder noemde Nigel Farage België een onbestaand land. Hier wil ik echt niet verder op ingaan.
Haiku
Ach oude emmer
Een dweil slingert er in
Vuil op het water
05-03-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:Natte dweil, haiku, Herman Van Rompuy, lagere bankbediende
|
|
| 01-03-2010 |
| Pech |
|
Pech
Als het stormt en er valt een boom op je auto, dan is dat pech hebben
Als je op dat moment in die auto zat, is dat meer pech hebben
Als je daarbij gewond geraakte, is dat nog meer pech hebben
Als je dat later gezond en wel kunt navertellen,
... dan heb je heel veel geluk gehad 
01-03-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 24-02-2010 |
| Alledaags miraculeus |
|
Alledaags miraculeus
Twee cellen worden een kind
Een knop wordt een bloem
Je goed voelen door een groet
Kunnen voelen wat in een zak zit
Een ei wordt een kuiken
De zon die op de wolken schijnt
Iemand missen die er niet meer is
Een kindje dat geboren wordt
De bedwelmende geur van een bloem
Tranen van verdriet
Proeven hoe lekker er gekookt is
Een kuiken wordt een kleurige haan
De dag die na de nacht komt
Ogen die kunnen kijken
Water dat uit de lucht valt
Kunnen ruiken wat de pot schaft
Zonlicht dat de aarde verwarmt
Een baby die een volwassen mens wordt
Na het slapen weer wakker worden
De sterrenhemel bij een heldere nacht
Iemand herkennen in een menigte
Een regenboog in de lucht
Oren die kunnen horen
Geluk tonen door te lachen
Iemand hebben die van je houdt
.......
Alles zo alledaags, en toch miraculeus
| What a wonderful world - Louis Armstrong - songtekst |
 |
I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself, what a wonderful world
I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
What a wonderful world
The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands
Saying "How do you do"
They really saying "I Love You"
I hear babies cry I watch them grow
They learned much more than I'll never know
And I think to myself, what a wonderful world
http://www.youtube.com/watch?v=xotoDy5806Y
24-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 23-02-2010 |
| Rechtspraak |
|
Rechtspraak
Gisteren werd het proces behandeld van de gasramp van Gellingen in 2004, waarbij 24 doden vielen en 132 gewonden. Fluxys, door het Openbaar Ministerie als hoofdbeschuldigde aangeduid, werd over de ganse lijn vrijgesproken.
In het nieuws kwam een woordvoerder van het leger advocaten van Fluxys aan het woord. Die toonde zich in naam van de groep advocaten van Fluxys die hij vertegenwoordigde zeer tevreden met de vrijspraak.
Er werd in het nieuws ook een andere advocaat geïnterviewd. Hij was de advocaat van een verenigde groep van slachtoffers. Die man sprak in naam van de groep slachtoffers die hij vertegenwoordigde zijn diepe ontgoocheling uit over het vonnis.
23-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 20-02-2010 |
| Vrolijke vrienden |
|
Vrolijke Vrienden
Vrolijke vrolijke vrienden
vrolijke vrienden, dat zijn wij
Vrolijke vrolijke vrienden
vrolijke vrienden, dat zijn wij
Als wij samen gaan kamperen
naar het bos of naar de hei
Dan klinkt het wel duizend keren
vrolijke vrienden dat zijn wij
Vrolijke vrolijke vrienden
vrolijke vrienden, dat zijn wij
Vrolijke vrolijke vrienden
vrolijke vrienden, dat zijn wij
's Morgens komt de zon ons wekken
en de vogels zingen blij
Dan is 't tijd dat wij gaan trekken
door de duinen, bos of hei
Vrolijke vrolijke vrienden....
Twee of drie die koken 't eten
brengen lekk're dingen mee
Dat is iets dat wij wel weten,
wie op kamp is eet voor twee!
Vrolijke vrolijke vrienden....
En gaat stil de avond komen,
zingen, dansen wij bij 't vuur
Tot wij in ons tent gaan dromen
in het late, late uur!
Vrolijke vrolijke vrienden....
http://www.youtube.com/watch?v=qoe6C_fKEhY
Op 16 februari 2010 is Bob Davidse, Nonkel Bob, op 89-jarige leeftijd overleden. Nonkel Bob is voor meerdere generaties kinderen een idool geweest, ook voor mij.
20-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:Nonkel Bob, Bob Davidse, vrolijke vrienden
|
|
| 17-02-2010 |
| Spreekwoord |
Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht.
Alhoewel... andersom kan ik me moeilijk voorstellen.
17-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:spreekwoord
|
|
| 16-02-2010 |
| Het Noodlot |
|
Het Noodlot
Misschien heeft gisteren iemand tegen zijn geliefde gezegd: "Vandaag neem ik de trein, want op de weg vind ik het te gevaarlijk met die sneeuw en ijzel."
Misschien heeft gisteren iemand uit bezorgdheid tegen zijn geliefde gezegd: "Neem vandaag de trein maar, want het is veel te gevaarlijk op de weg om met onze auto naar het werk te rijden."
Misschien heeft gisteren iemand gezegd: "Ik neem vandaag een dag verlof, 'k heb geen zin om met de trein naar het werk te gaan."
Op 15 februari 2010, een ijzig koude winterdag met pakken sneeuw, eist een treinramp in de ochtendspits te Buizingen bij Halle achttien mensenlevens.
16-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
| 13-02-2010 |
| 14 februari |
|
14 februari
Een foto op het aanrecht
Waarop je breeduit lacht
Een mooi plaatsje, en terecht
Waar je altijd op ons wacht
Zo blijf je steeds in onze gedachten
En kun jij ons altijd gadeslaan
Wie weet zul je op ons wachten
Zodat we ooit samen verder gaan
Jij was ons grote zorgenkind
Konden we je nog maar eens zien
Goed of minder goed gezind
Rust zacht, tot later lieve Valentine
13-02-2010, 15:26 geschreven door Ivo
|
|
|
Tags:Valentine, Valentijn, Valentijntje
|
|
| 05-02-2010 |
| NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna |
|
5 februari 2010 was voor mij een belangrijke dag, het is de dag dat mijn boek 'NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna' werd uitgegeven. Hierna vertel ik waarover mijn boek gaat.
In 1960 werd ik op achtjarige leeftijd op aanraden van de dienst Beroepsoriëntering in een internaat geplaatst ver van huis, dit wegens een lichte handicap aan mijn rechterbeen. In dat internaat zou ik acht jaar verblijven. De Broeders van Liefde hadden in Gentbrugge een groot complex gebouwd, en dat moest bevolkt worden, anders was die nieuwbouw zinloos geweest. Zo kwamen de Broeders via de dienst Beroepsoriëntering ook in het afgelegen gehucht Termolen van Zonhoven terecht (ik weet niet hoe ze het gevonden hebben in die tijd), en konden ze mijn ouders ervan overtuigen dat het internaat het beste zou zijn voor mijn toekomst.
Het internaat was een gesloten gebouw, zonder contact met buitenwereld. Ik mocht alleen tijdens de grote vakanties naar huis komen, zodat mijn leefwereld zich vooral in het internaat afspeelde. Als ik tijdens de vakanties terug naar huis kwam, was het voor mij telkens een aanpassen aan de leefregels thuis. Zo kwam ik iedere keer weer van de ene in een totaal andere leefwereld terecht.
Wanneer ik aan mensen vertel dat ik mijn jeugd grotendeels in een gesloten internaat heb doorgebracht, krijg ik dikwijls de vraag hoe het daar was. Moeilijk om dat in een paar zinnen duidelijk te maken. Nog moeilijker is het om aan iemand uit te leggen welke gevoelens er toen in mij omgingen wanneer ik voor lange tijd van huis weg moest gaan. Ik heb dan dikwijls geantwoord: Ooit schrijf ik daar nog een boek over. Dat was ik ook altijd van plan, maar ik wilde geen boek uitgeven zolang mijn moeder nog leefde. Ik wilde niet dat zij geconfronteerd zou worden met bepaalde passages in het boek, die voor haar pijnlijk konden overkomen. Tenslotte hebben mijn ouders mij naar dat internaat laten gaan met de beste bedoelingen, op voorspraak van deskundigen. Twee jaar geleden is mijn moeder overleden en van toen af heb ik er echt werk van gemaakt om mijn boek te schrijven, want in mijn hoofd was ik er langer mee bezig. Het boek is grotendeels anekdotisch en ik heb er vele fotos in opgenomen, om de tegenstelling tussen de twee leefwerelden, thuis en het internaat, voor de lezer duidelijk te maken. Eén beeld zegt soms meer dan duizend woorden. Enkele foto's uit het boek, zijn ook te zien op mijn foto-album (mijn fotoalbum - zie link in kolom rechts): http://fotoalbum.seniorennet.be/teuthasp/nr_267/
In een aparte verhaallijn probeer ik duidelijk te maken welke blijvende invloed het internaat heeft gehad op mijn latere leven.
De hoofdtitel van mijn boek is 'NR. 267.' Dat was het nummer dat gedurende heel mijn verblijf in het internaat in al mijn kledingstukken moest worden genaaid, zodat ze herkenbaar waren.
Natuurlijk speelt mijn moeder een hoofdrol in het boek over mijn jeugd. Toen zij enkele jaren geleden ziek werd, hield ik een dagboek bij om die emotionele periode te verwerken. Dat dagboek bleef onaangeroerd liggen tot ik het een tijdje geleden aan een paar mensen liet lezen en die vonden, zoals ik hen suggereerde, dat dit dagboek een mooie afsluiter kon zijn voor mijn boek. De vele facetten die tijdens de korte ziekte van mijn moeder aan bod kwamen, komen in het boek voor: het waarom van haar ziekte, het lijden, de wanhoop, gewetensvragen van de kinderen, de liefdevolle momenten, de berusting en haar overlijden. Omdat ik het dagboek dagelijks bijhield kan het bij momenten hard overkomen, omdat het puur is geschreven, vanuit mijn gevoelens op die momenten. Toch is er in het dagboek, net zoals in het eerste deel van mijn boek over mijn jeugdjaren, altijd een warme ondertoon aanwezig, dikwijls gespekt met een dosis humor. Als eerbetuiging aan mijn moeder heb ik het dagboek aan mijn boek toegevoegd.
Mijn boek NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna wordt ruim geïllustreerd met fotos en authentieke documenten en telt 120 paginas.
Het boek is uitgegeven door uitgever Bola Editions uit Gent, en is te koop in de boekwinkels voor de prijs van 17,95 euro (ISBN-nummer: 9789490243074).
Tot eind april is het boek te bestellen zonder verzendingskosten, door overschrijving van 17,95 euro op rekeningnummer 979-5932740-31 van Bola Editions, met vermelding van "NR. 267." Vanaf 1 mei 2010 rekent de uitgever 2,5 euro verzendingskosten aan.
Info: www.bola-editions.be
info@bola-editions.be
www.stefaanvanlaere.be
05-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
