Vorige woensdag stond ik klaar om te gaan wandelen met Kruikenburg-wandelclub. Elke 1ste woensdag van de maand gaan wij de natuur in, weer of geen weer...
5 Minuten voor mijn vertrek krijg ik telefoon van Ring TV - de regionale zender van Vlaams-Brabant - of ze mogen komen filmen tijdens één van mijn sessies.
'Wat een promotie' denk ik, 'waw'. 'Morgen, donderdag, komt mij goed uit, dan zijn er 20 mensen ingeschreven' - 'neen' zeggen ze aan de andere kant van de draad, 'morgen is niet vrij, maar wel aanstaande dinsdag, 7 maart' - Daar moet ik even op nadenken - dan zijn wij meestal met enkele mensen een 5-tal, in de voormiddag moeten de jonge mensen werken...., 'maar ja, kom maar' zeg ik. 
Nu maar hopen dat er nog een zestal mensen bijkomen.... dit samen met de 5 vaste lachers; dat wordt lachen geblazen!
Mijn zoekwerk kan direct beginnen; bij de wandelclub vind ik enkele sympatisanten die zich zouden willen vrijmaken, die al lang beloofd hedden eens langs te komen. Nu het gratis lachen is, is dit een mooie kans...
Na het wandelen heb ik nog werk om folders hier en daar te gaan leggen, maar van die 'arbeid' krijg ik geen geïnteresseerden.
Nog wat mensen opgebeld die ook beloofd hebben om eens te komen lachen, maar het nog niet gedaan hebben.
De lachclub-verantwoordelijke van Halle ook opgebeld. Mieke was ogenblikkelijk bereid om de lach-energie te komen verhogen...
Nu maar afwachten.
Zelf zeg ik in de lachsessie elke keer opnieuw dat wij in het NU moeten leven en dat er in het NU geen angsten en zorgen zijn. Dat is ook zo, maar mijn lichaam wou naar die wijze raad even niet luisteren.
Dinsdag, 7 maart - het is zover... . Opstaan om half zeven (is mijn gewoonte niet, meestal rond 8 uur!); 3 keer naar de WC, buikpijn, kloppend hart (sneller dan anders); maar waarvoor?
'Zullen er mensen komen? Hoeveel? Willen ze wel komen nu ze gefilmd worden?' dan nog niet gesproken over de muizenissen omtrent de opnamen. Een mens staat niet elke dag voor de camera! - 'Welke vragen stellen die mensen, ga ik niks vergeten te zeggen of te doen????' 'Gaan die van Ring-TV daar zijn om 9.45 uur zoals ze gezegd hebben aan de telefoon???'.
Nu ik terug kijk, dan heb ik gelijk om telkens opnieuw te zeggen dat wanneer je in het NU leeft, je geen angsten kent!!!!! Want alles viel in de juiste plooi.
Regelmatig vraag ik hulp aan mijn Engelen en dan voel ik ook dat ik er niet alleen voor sta. Nu is dat ook niet anders. Mijn Engelen zijn in grote getale aanwezig, ze komen meelachen!
Om half tien ben ik al op weg naar CC de Ploter - (5 minuten van bij mij thuis) - breng de zaal in orde, neem het stof nog even weg van de vloer, spray 'flow' in de ruimte opdat alles 'flow' zou zijn.... Maar Ring-TV zie ik niet...
9.50 uur komt het eerste hoofd langs de deuropening piepen, 'oef toch al iemand', tegen 10 uur zijn er al 7 kandidaat-lachers en begin ik mij rustiger te voelen. Alles komt dik in orde, denk ik.
En dan komen de mensen van Ring-TV, ja hoor ze zijn daar!
Alles wordt in gereedheid gebracht, mij wordt een micro opgespeld plus een bakje op mijn onderrug, in mijn broeksriem.
'Begin de sessie maar, nadien zullen wij nog wat vragen stellen aan u persoonlijk'; dat klinkt al wat geruststellender. Na de lachsessie ben ik dan opgelucht, zijn mijn zenuwen tot een minimum herleid, heb ik wat meer kleur in mijn gezicht...
De lachsessie op zich gaat mij goed af. Sinds september op regelmatige basis wordt er gelachen en daar krijg je routine in, dan val je bijna terug op 'automatische piloot', alhoewel ik de sessie elke keer opnieuw in een ander kleedje steek, het moet voor de vaste lachers telkens een 'ah-effect' geven, altijd prettig als er iets nieuws geleerd wordt. Wij doen ons 'ding', rond 10.30 uur - wanneer wij al goed opgewarmd zijn door de yoga-oefeningen - komt de 'Halle-afvaardiging' nog binnen en zijn wij ondertussen met 11 vrouwen, de mannen zijn er deze keer niet bij... ze hebben ongelijk. Wel even wennen om een lach-yoga sessie te leiden à la 'big brother'. Alles wordt opgenomen. De cameravrouw staat de ene keer in het midden van de kring, dan zit ze laag bij de grond om te filmen in vogelperspectief, dan weer staat ze buiten de kring of staat ze van hoog te filmen, telkens gezien van een andere kant.
De 'crew' ziet er bekwaam en vriendelijk uit en dat geeft ook een goed gevoel.
De sessie-duur is minder lang dan anders, kwestie van een beknopte sessie te tonen, maar ze is er niet minder goed door, integendeel. Er wordt bijzonder goed meegedaan, de 'nieuwe' lachers zijn buitengewoon. Het is niet vanzelfsprekend dat je van de eerste keer je verstand op nul kunt zetten, en gewoon 'de zot' kunt uithangen. Het kind in ons opnieuw tot leven brengen. Deze keer lukte dat bij vrijwel iedereen. Misschien 2 personen die het iets moeilijker hadden, maar toch mag ik er niet over klagen.
Na de lachsessie wordt er nog een korte meditatie gehouden gevolgd door rustige muziek en een rondvraag.
Die rondvraag geeft heel veel weer hoe de 'medespelers' zich voelen na de sessie, wat het lachen hen heeft bijgebracht. Want wees er zeker van, je bent een ander mens na de sessie, veel blijer, opgewekter en veel zorgen zijn van je afgevallen, alles is nog zoals voorheen maar je ziet alles op een andere manier. Je kan er weer een weekje tegen.
Wanneer de genodigden-lachers de zaal verlaten hebben begint voor mij de 'vraagstonde'. De cameravrouw zet mij voor een spiegel, de journalist stelt de vragen, ik voel mij daar heel goed bij, ik zeg wat ik voel en wat mijn doel is, waarom ik lach-yoga sessies geef.
Hoe ik zal overkomen op de TV dat is wat anders. Ik ben geen native-spreker en mijn uiterlijk is ook niet meer wat het geweest is, op 25 was ik een mooi meisje, op mijn 64ste straal ik uit wat ik vanbinnen voel, alleen is mijn buitenkant iets minder fris... Eigenlijk is dat niet mijn grootste zorg.

Samengevat: het was een fijne ervaring. Nu hoop ik dat de 'film' overbrengt bij de toeschouwers hoe wij het voelen, wat wij voelen; dat ze zien dat lachen een ernstige zaak is, dat er meer zou moeten gelachen worden om een gezonde samenleving te krijgen waarbij iedereen zich goed voelt. 
Nu wachten tot vrijdag, 10 maart - dan wordt lach-yoga uitgezonden na het nieuws in het programma 'TOURNEE GENERAL' op Ring-TV  - met heel veel herhalingen, hopelijk zien veel mensen die uitzending en komen ze in rijen van drie naar mijn lach-sessies; maar lieve lezers, jullie weten dat je moet reserveren - want bij 20 deelnemers sluit ik de inschrijvingen. wiske@wiske.net of 02 5822792
Tournée General - prosit
Ik ben een gelukkig mens.

08-03-2006 om 11:43 geschreven door slappelach  

Komedies hebben positief effect op bloedsomloop

Het bekijken van komedies heeft een positief effect op de bloedcirculatie, terwijl shockerende scenes het omgekeerde resultaat ressorteren. Dat blijkt uit een onderzoek van de universiteit van Maryland (VS) waarvan de resultaten recent gepubliceerd werden in het vakblad Heart. Ze staan ook samengevat in Karakter, het wetenschappelijk tijdschrift van de Academische Stichting Leuven.

Twintig gezonde proefpersonen kregen een compilatie van grappige fragmenten te zien uit films als There's something about Mary en nadien shockerende scènes uit Spielbergs oorlogsfilm Saving Private Ryan. Na de eerste kijksessies bleek bij 19 van de 20 personen de bloeddoorstroming in de armslagader verbeterd, terwijl dat na het bekijken van Spielbergs fragmenten in 14 van de 20 gevallen verslechterd was.

Hoe komische of tragische scènes precies inwerken op de bloedsomloop kunnen de vorsers nog niet verklaren. Mogelijk beïnvloeden hormonen die tijdens het kijken vrijkomen de zogenaamde endotheelcellen op de binnenwand van de slagader. Die spelen een sleutelrol bij de regeling van de druk in de bloedvaten.

Uit HLN van 8 maart 2006

08-03-2006 om 10:14 geschreven door slappelach