Dit verhaal gaat over een groep trollen, die in een diep en donker bos leefden. Nu zou je zeggen dat zij daar heel gelukkig zouden kunnen zijn, maar er hing een bedroefde sfeer zonder glans of hoop. Alles waar je naar keek scheen zijn glans en hoop te hebben verloren. De bloemen, de bomen en het ergste was nog die lege blik in de ogen van die groep trollen. Ja, alles was er donker en grauw en zonder dat de trollen wisten wat er aan de hand was, ging het steeds slechter met hen allemaal tot op een nacht een trol een bijzondere droom kreeg. Hij droomde over een prachtig helder bos, vol fleurige bloemen, hij droomde zelfs dat alle trollen met glans en hoop in de ogen rond liepen en iedereen scheen veel gelukkiger te zijn. De trol werd er wakker van en besloot wat aan de ellende van zijn trollen volk te gaan doen. De volgende dag ging hij naar de oudste trol van het bos en vertelde zijn droom van die nacht. De oude trol luisterde aandachtig en toen hij eindelijk het hele verhaal over de droom gehoord had, zei hij tegen de trol: "Het is heel bijzonder dat jij deze droom heb gehad. Ik dacht dat ons trollenvolk voor immer verloren zou zijn. Het is goed dat je naar mij bent gekomen en ik zal je vertellen wat je moet doen om het trollenvolk te verlossen van deze ellende. Maak een afspraak met het Donker om middernacht precies en luister naar wat hij je te vertellen heeft".

Die nacht ging de trol precies om middernacht, zoals de oude trol gezegd had op zoek naar het Donker. Eindelijk was hij op de donkerste plek aangekomen toen hij een zware sombere stem hoorde. "Ik ben het Donker" zei de zware stem, "Wat brengt jou hier?" De trol vertelde zijn verhaal over de droom en over de oude trol. Het Donker keek hem somber aan en zei: "Ik zal je vertellen waarom jou trollenvolk en jullie bos zonder hoop en glans leven".

En het Donker begon zijn sombere verhaal: "Lang geleden hebben jullie mij, het Donker aan mijn lot overgelaten, jullie hadden geen oog voor schoonheid en langzaam aan werd het diep binnen jullie zelf steeds donkerder en verloren jullie alle glans en hoop, zo erg zelfs, dat jullie het bijna niet eens in de gaten hadden. Al die tijd kon zelfs ik het Donker geen schaduw op het licht werpen zo donker hebben jullie het gemaakt. Jullie hebben allemaal met jullie eigen sombere en donkere gedachten het licht doen verdwijnen, waarop ik als het Donker uitgroeide tot iets waarvoor ik niet bestemd was om te zijn. Tot op de dag van vandaag ben ik niet meer in harmonie. Breng het licht terug in jullie leven en er zal hoop en glans zijn voor jullie trollenvolk en het bos".

De trol die vol aandacht had zitten luisteren naar het verhaal van het Donker begreep wat hij en zijn volk te doen stonden. Hij bedankte het Donker voor zijn wijze raad en spoedde zich gauw naar zijn volk en hield een groot beraad met iedereen van het trollenvolk. Allen waren vol verwondering over het verhaal van de trol en hier en daar begonnen al oogjes te flikkeren van opwinding en vreugde. Iedereen wist nu wat er gedaan moest worden en geleidelijk aan werd het ochtend.

Geen gewone ochtend zoals anders, maar er scheen een prachtige goudgele zon en op de bloemen lagen prachtige zilveren druppels dauw en de trollen keken allen gelukkig uit de ogen vol glinstering en glans.

En zo leven ze nog steeds heel lang en gelukkig in het Licht.

"Diverse Verhalen en Gedachten" * Orfilan.nl