Foto
Foto

ik ben Loewiesa
ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse
Ik woon in "Le Hainaut"
In dit blog probeer ik te schrijven
over dingen die mij aan het denken zetten
dingen die mij aan het lachen maken
dingen waarover ik me zorgen maak
en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig

Categorieën
  • Rodejeweetwelkater (3)
  • Amsterdam (3)
  • dromen (7)
  • ergernissen (9)
  • fijne momenten (17)
  • gedichtjes (14)
  • gefrustreerde vijftigster + luduvudu (12)
  • heksensoep (2)
  • jeugdherinneringen (19)
  • Kerstmarkten enzo (4)
  • kinderen en kleinkinderen (47)
  • mijn broertje (1)
  • mijn mini Belsjiekske (4)
  • Murphy moment (5)
  • ondefinieerbaar (54)
  • onnavolgbare huishoudelijke tips (6)
  • op de sportieve tour (6)
  • ouders (30)
  • soaps enzo (3)
  • toestanden (72)
  • treinperikelen (10)
  • verhaaltjes (19)
  • voedsel voor de ziel (0)
  • winterdingen (15)
  • ziek, zwak en misselijk (21)
  • Laatste commentaren
  • Hallo Loewiesa xxx (Lenie)
        op Onderweg
  • een warme herfstgroet ! (meeuw)
        op Onderweg
  • Goedenavond lieve Loewisa (Lenie)
        op Onderweg
  • Goedemorgen (Dirk)
        op Onderweg
  • Hallo Loewiesa (alfyvo)
        op Onderweg
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Ik zal m'n vrienden niet vergeten.
    Want wie mij lief is,
    blijft me lief.

    Ramses Shaffy
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Inhoud blog
  • Onderweg
  • Dolce far niente
  • Alle (her) begin is moeilijk
  • Test
  • clean house
  • om mani padme hum
  • muurtje
  • heldin
  • gedroomd
  • afleiding
  • met alle chinezen, maar ......
  • lief
  • emancipatie
  • plakband
  • de redding nabij
  • een kwestie van interpretatie
  • zei u platonisch?
  • en ondertussen in haar tuin...
  • preventief
  • van die dingen

    Als je je beperkingen kent,
    kun je daarbinnen,
    onbeperkt te
    werk gaan

    Jules Deelder
    schrijver,dichter

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Don't walk behind me
    I may not lead
    Don't walk in front of me
    I may not follow
    Walk beside me
    That we may be as one

    I'm Out Of Estrogen

    AND I HAVE A GUN!

    Foto
    Foto
    gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster

    Loewiesa
    Welkom op mijn webblog :-)

    03-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog steeds van het zelfde
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het weekend naar Amsterdam geweest. Dit keer weer gewoon met de trein. Ik had het zowaar gemist. Het schoolreisjes gevoel  dat ik altijd een beetje heb in de Intercity Brussel - Amsterdam. Nog altijd rijdt mijn trein het station juist uit wanneer ik aankom. Ik had het gemist het rondwalen op het zuid-station in afwachting van de volgende trein die mij naar mijn geboortestad zal brengen. Dezelfde internationalekaartjesverkopers aan de balie van het internationalekaartjesverkooploket. Dezelfde broodjes en koekenverkoopsters. Dezelfde tafeltjes, dezelfde stoeltjes. Dezelfde vrouw die met een verveelde blik de tafeltjes in de hotspot bij de smoothie bar afveegt met een viezig doekje (Misschien is het zelfs wel hetzelfde vod?) Er lijkt helemaal niets veranderd. Als of er het afgelopen jaar helemaal niks is gebeurd. Als of alles voor niets is geweest.  Als of wij nooit hebben bestaan. Ik word overvallen door een triest gevoel: “Ga terug naar start u ontvangt geen happy end (wat of dat ook mag wezen) eigen schuld, dikke bult…” zegt het vervelende stemmetje in mijn hoofd dat af en toe even de kop op steekt.  Ook in de trein blijkt de man van de catering nog steeds dezelfde. Iedere dag heen en weer tussen Brussel en Amsterdam met steeds het zelfde, koffie, thee, limonade, chips en koeken.  De prijs van het koffiebrouwsel is met 40 cent per beker gestegen en smaakt nog steeds even smerig.

     

    Is there a cure
    For the common Heartache
    An unknown prescription
    Any loser can take
    I'd be the first to become addicted
    If there's a cure
    For the common heartache

    Cure for the Common Heartache

    Terri Clark

    03-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (24)
    29-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blues
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Soms, héél af en toe krijg ik de blues, dan pak ik de gitaar! Die ik overigens niet speel. Maar Me and my guitar het zou zo maar eens kunnen.

    Hoe vaak kun je over dezelfde dingen blijven malen?
    Het lijkt wel of ik altijd dezelfde shit beschrijf alleen steeds met andere woorden. Het is voorbij! C'est fini! It's over! Basta! Koniec! En wat nu te doen met de rest van mijn leven? De gedachte om als een soort Eleonor Rigby voor het raam achter de plantjes te gaan zitten, treurend over vroegere tijden, mij vol te stoppen met caloriebommen en mijn verdriet over mijn ellendige leven (dat overigens helemaal zo ellendig niet is) te gaan wegvreten of te gaan verzuipen trekt mij niet erg. Ik heb geen zin in die verongelijkte Calimero die zeurt over een zielige vrouw zonder toekomst. Weg met die flapdrollen in mijn leven. Indien ik zo oud word als mijn moeder heb ik nog meer dan 30 jaar te leven, minstens!  Leven!?! Djiezus!  Ik neem verdorie zelf weer de touwtjes in handen er liggen ergens vast nog kansen (al weet ik momenteel nog even niet wat, waar of hoe) maar ik… ga ze grijpen!

    29-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (34)
    28-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misery bear


    Gewoon een leuk filmpje



    28-09-2011 om 19:14 geschreven door Loewiesa


    >> Reageer (11)
    27-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tussen je oren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het eerste weekend zonder hem goed doorgekomen. Zaterdag en zondag de verjaardagen van mijn tweelingdochters en kleindochter Chloé, die haar eerste kaarsje met behulp van haar zusje Camille heeft mogen uitblazen.  Hij hield niet van onze familiefeestjes en zat er meestal met een chagrijnige verveelde kop bij want er wordt behalve Nederlands ook nog al eens Frans gesproken waardoor hij  (...) zich buitengesloten voelde. Mijn eigen mini Belsjiekske.  Dat er in zijn familie nog al eens Gentsch gebrabbeld werd, waar ik soms ook “de ballen” van begreep ging er bij hem op de een of andere manier niet in.  Ik heb iets teveel wijn gedronken maar ik heb mij verder prima vermaakt. De pijn der pijnen, de Moeder van alle pijnen, waar geen pil tegen bestaat, die alleen maar genezen kan worden door de tijd of door degene die de pijn heeft veroorzaakt, de hartenpijn, blijft tot nu toe afwezig, ik voel mij als verdoofd en dat is maar goed ook.  Ik heb de afgelopen jaren al genoeg tranen verspild tot ik tot de conclusie kwam dat mijn gezicht steeds meer op een gedroogd washandje begon te lijken.  Het is trouwens allemaal psychisch dat hartzeer. Het zit in je hoofd, tussen je oren.  Je moet inspanning doen en jezelf keer op keer vertellen en het desnoods nog eens herhalen dat hij het niet waard is! Blablablakloteblabla!

    27-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:mijn mini Belsjiekske
    >> Reageer (24)
    26-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.loslaten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Japetta Japetta Jippie Ja Je Joepie Joepie Jep Jep Jahoe. Ik ben weer single! En nee! Ik ben niet blij, maar ik moest gewoon ergens mee beginnen. De hoop die verleden jaar om deze tijd weer even op flakkerde is weer verbroken en ligt in scherven achter mij. Ons terug samen bleek alleen maar uitstel van executie. Na beeld zonder klank. De zoveelste ruzie over banaliteiten, het zoveelste meningsverschil. Kwetsende uitspraken als bijtend zuur. Er is geen doel meer in deze relatie. Wij maken geen plannen er is niets om naar uit te kijken. Alle geloof en vertrouwen dat het ooit nog zal goed komen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Flashbacks van gelukkiger momenten schieten voorbij. Ik zap ze weg. Het is mij over duidelijk. Het wordt tijd om los te laten.

    26-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    >> Reageer (17)
    23-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.drietje op zwerftocht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het drietje van mijn polshorloge is op wandel. Het zwerft ergens rond op de wijzerplaat, soms zit het links, soms rechts, soms van boven, soms van onderen. Net als bij zo’n spelletje waarbij je een klein balletje in het daar voor bestemde gaatje moet zien te krijgen. Soms blijft het vast zitten en blokkeert het de wijzers zodat mijn horloge achter loopt, of voor... ‘t is te zien hoe je ut bekijkt…

    23-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (28)
    21-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nieuwsgierig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms zie je mannen met belachelijk grote sleutelbossen links of rechts op de heup ter hoogte van de broeksriem, soms zelfs ergens juist onder een buik(je) waardoor hun broek alleen nog maar meer afzakt. Ik vind het maar niks. Het is geen gezicht. Een normaal mens heeft toch hooguit drie sleutels nodig, een of misschien twee huissleutels als je in een appartementsgebouw woont en een autosleutel als je een auto hebt. Wie sleept er nu zoveel sleutels mee? De mannen die ik soms met zo’n grote sleutelbos zie rondlopen hebben naar schatting toch wel zo’n twintig sleutels bij. Sleutels van wat? Zijn ze allemaal cipier en nemen ze hun werk mee naar huis? Houden ze thuis soms iemand gevangen? Hun vrouw? Hebben ze van elke maîtresse een sleutel van de huisdeur? Hebben ze iets waar niemand aan mag komen of van mag weten in een kast verstopt, maar wat? Lijden ze misschien aan achtervolgingswaanzin en hebben ze thuis op elke deur een slot gezet? Ik lig er niet van wakker, ik bedoel , er zijn ergere dingen om van wakker te liggen, maar toch, heel soms vraag ik het me af.

    21-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (25)
    20-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lepe ouwe





    Zoals iedere 14 dagen het weekend bij mijn vader in Amsterdam doorgebracht. Het weer was niet geweldig. Zondagmorgen hevige regenbuien gepaard met onweer. En behalve dan die 40.000 deelnemers van de jaarlijkse van Dam tot Dam hardloopwedstrijd die de regen trotseerden, was het geen weer om zelfs maar een hond de straat op te sturen.  “Oh wat jammer” zei mijn lepe vader, die normaal met geen stok de deur uit te krijgen is bijna glunderend van contentement: “Anders had ik nog even naar buiten gekund!”





    20-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ouders
    >> Reageer (20)
    16-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Somebody I used to know


    “Somebody I used to know” van Gotye, wiens naam je zou moeten uit spreken als het franse Gaultier. Ik hoorde bovenstaand nummer voor het eerst op de autoradio die afgestemd stond op 3FM serious (?) radio op weg naar Amsterdam, ergens tussen Breda en Utrecht en ik was meteen verkocht. Ik vind het een mooi nummer met een inspirerende titel en ik dacht aan de vele “Somebody I used to know momenten” uit mijn leven.  Aan degenen die ooit heel belangrijk voor mij waren en die op de een of andere manier uit mijn leven zijn verdwenen, zoals mijn ex, die ik een tijdje geleden na 20 jaar voor het eerst weer heb terug gezien. En ik dacht aan de blijheid van het begin, de pesterijen en het verdriet van later en ik vroeg me af hoe het mogelijk is geweest…..Een vreemde.

     En dan zijn er de andere “Vrienden voor het leven!”. Vrienden met wie je eens op dezelfde lijn zat, dat dacht je toen tenminste. Die vriend waar je geestelijk heel diep mee kon gaan en soms nog veel dieper, met wie je al je duistere geheimen kon delen en bij wie je jezelf kon zijn. Vrienden van vroeger die ik moeiteloos vertrouwde maar waarvoor de vriendschap uiteindelijk vluchtig, niet meer dan een snelle consumptie en inwisselbaar bleek te zijn. Maar ach… het leven gaat verder en je houdt contact en zoals het dan meestal gaat je belt wel eens, of je spreekt nog wel eens af met Sint Juttemis of via het internet. Contacten die steeds meer vervagen en uiteindelijk stoppen.  Soms heb je “geluk” dan mag je vriendjes zijn op Facebook en tussen een paar honderd andere vriendjes vraag je, je af: ”Hoe heeft die nu nog tijd voor mij?” Of je eindigt ergens in een adressenlijst en je wordt een undisclosed recipiënt. Iemand die men ooit heeft gekend.  

     

    16-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (22)
    14-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gemist
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er stapt een vrouw in de bus. Ma Flodder in hoogst eigen persoon vergezeld door een  stel kleine flodders. Een van de kinderen, een jochie van een jaar of zes naar ik schat aan de ontbrekende voortanden, doet het waarschijnlijk nog in zijn broek, te horen aan de honende opmerkingen die zijn twee broertjes, zusje en zijn moeder maken. De laatste zou toch beter moeten weten, denk ik dan.  Hij wordt bespot, uitgelachen, uitgescholden en vernederd. Het kind kijkt schuw naar beneden . Ik heb met het ventje te doen. En ik erger mij aan het wijf dat voor zijn moeder doorgaat. (Tegenwoordig heb je voor alles een diploma nodig. Zelfs indien je een carrière als schoonmaakster ambieert moeten er testen afgelegd worden. Hoe belangrijk is het immers om te weten of je beneden begint, ergens in het midden, van boven of toch maar ergens van onderen.)  Maar ik ben laf, zoals de andere mede busreizigers die voor zich uitkijken en niks horen. Bang voor een grote bek van het lelijke wijf met haar lelijke smoel. Zo van: “Waar bemoei jij je mee, trut? Et de quoi je me mêle?” Ik hou lafhartig mijn mond…

     En natuurlijk rijdt de trein net weg van het perron...

    14-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ergernissen
    >> Reageer (19)
    13-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een uur uit een dag van een busreizigster
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vrijdagmorgen. Het stroomt van de regen en iedereen en alles is nat. Zij zit in de bus waar het zoals altijd, wanneer het regent, stinkt naar ongewassen, naar natte hond, naar geit, naar soep, naar spaghettisaus, naar pita, naar tabak en naar late,vroege of de hele-dag-door-drinkers en naar nog veel meer. Het regent zelfs binnen, in deze bus van “La TEC La Louvièroise” Elle, une petite nature gaat bijna over haar nek vanwege de stank.  Zij heeft een trein te halen. De bus is te laat, het regent en overal opstoppingen. Op de rug van de bank voor haar spuitende droedels getekend door iemand zonder al teveel talent en het telefoonnummer van ene Nadine met de tekst “hier kan je “het” gratis doen”. (maar dan in t Frans….) En zij denkt: “Het zal je toch maar gebeuren!”. Soms stappen er mensen in die niet goed lijken te weten waar ze eigenlijk heen moeten. En beginnen na overleg met de buschauffeur pas op de bus hun geld te tellen.  Soms klopt het en soms klopt het niet, dan wordt er opnieuw geteld. Ergerlijk. Want zij heeft haast. Er stapt een oude man in. De chauffeur wacht even om de man de gelegenheid te geven zich te installeren. Even denkt zij aan haar eigen vader. Maar de oude man die duidelijk samen met de chauffeur en alle rode stoplichten in hetzelfde complot zit om haar, haar trein te doen missen aarzelt, zou hij links of toch maar rechts, vooraan, of toch maar ergens in het midden. Ja, nee, ja nee!  Doet hij het of doet ie het niet. Zij kijkt op haar horloge en zij denkt” Man, ga zitten! En chauffeur, rij door!” Hij doet het uiteindelijk! Zij kijkt weer op haar horloge, net of de bus dan sneller rijdt…..

    13-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ergernissen
    >> Reageer (19)
    09-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedichtje voor dames en heren






    Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, 
    ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek.

    Nou, mijn man vond het fantastisch, 
    mijn gezicht was weer elastisch.

    Niks geen rimpels, niks geen vouwen,
    net zo glad als bij ons trouwen. 

    Tot mijn man zei 'het is misschien gek...
    maar jouw kop past niet meer bij je nek' 

    Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak 
    en geven hier een sneetje, anders krijg je daar een zak.

    Nou, mijn man was heel tevreden 
    over wat ze met me deden.

    De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag
    want nu zaten die volgens hem veel te laag. 

    Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
    maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. 

    Nou, ik zag mijn man ontvlammen, 
    want ik had dus zulke prammen.

    Toen op een avond na het vrijen,
    keek hij peinzend naar mijn dijen. 

    En al had ie geen duidelijke kritiek
    ik ging toch weer terug naar de kliniek.

    Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg
    liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. 

    Om tegelijkertijd mijn billen
    minstens zo'n stuk op te tillen. 

    Ik was op ieder feestje weer in tel
    maar zat wel heel strak in mijn vel. 

    Mijn man was niet meer zo op zijn gemak,
    want op straat riepen jongens 'ga je lekker.... ouwe zak'

    Nou, toen kocht ie een toupetje 
    en een veel te strak korsetje.

    Hij ging wandelen en trimmen
    en in het fitnesscentrum gymmen. 

    En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet,
    tot hij zonder reden in de sauna overleed! 

    Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf,
    maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf.

    Nu laat ik de kwabben zwellen
    en ik zal u wat vertellen... 

    Dames, laat je niet verlakken,
    laat de boel toch rustig zakken.
     
    Met gladgestreken nekken
    valt het leven niet te rekken!

    Koester buik en onderkinnen,
    echte schoonheid zit van binnen!



    auteur onbekend

     

    09-09-2011 om 08:20 geschreven door Loewiesa


    Categorie:gedichtjes
    >> Reageer (26)
    08-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedankt om niet met rijst te gooien
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De kerkklokken luidden al uren, alle kippen in de wijde omgeving waren van slag, de vingers van de orgelist werden al blauw, de misdienaartjes speelden indiaantje op de kansel en het zou allemaal waar zijn indien er tenminste een orgelist, misdienaartjes en kippen in de omgeving waren geweest. De timing was perfect. De bruid en de bruidegom zaten vast in het verkeer! En zonder hen "no party". Uiteindelijk kwamen zij aanrennen  en kwam alles toch goed. Nonkel machin haalde opgelucht zijn steeds gekreukelder papiertje weer uit zijn zak en instrueerde de genodigden, de ene helft naar links en de andere helft naar rechts. Toen de deken bij het vergevingsmoment een blik toekomst, verleden en vergeven… opentrok, want daar gaat het toch eigenlijk allemaal om, had uw jonge gedachtespinnendevijftigster haar traantjes even niet onder controle en dreigde haar smokey eye look ineens wel heel erg smokey te worden. Na de dienst die een goed uur duurde werden er twee witte ballonnen losgelaten die dezelfde betekenis zouden hebben als het strooien van rijst. “Voorspoed en het “Ontbreken aan Gebrek”. Daarna werd er geluncht en volgde er voor sommigen een hele lange middag met o.a. een bezoek aan Bomma in het bejaardenhuis. Bomma die dement is en van niet veel meer weet en zich misschien wel afvroeg wat of dat stel malloten in hemelsnaam kwamen doen. Maar misschien ook heeft zij genoten van die ene minuut die zij nog kan onthouden.  Vervolgens was er een uitgebreid  aperitief  en een souper. Daarna verblijdde de vader van de bruid (die met zijn troebele oogjes) de bruiloftsgasten met een optreden. Hij had zich zo te zien goed in de zanger ingeleefd en zong met volle overtuiging “ Zij gelooft in mij!  Hoewel het soms niet om aan te horen was brulde iedereen mee uit volle borst. En zo hoort het ook als je persé André Hazes wilt doen! Daarna nam een dj het muziekgebeuren over. Bij  Michel Sardou’s Lacs du Connemara werd het zelfs een beetje eng toen de feestgangers enthousiast, en niet helemaal zonder brandgevaar, met hun servetten boven hun hoofd begonnen te zwaaien  Bij ‘t Gentsch volkslied ging men uiteindelijk volledig uit het dak en werd het pas echt bangelijk.  Ik was blij toen ik ’ s morgens veilig in bed lag. Het was me het dagje wel!

    08-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (18)
    06-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gentsche trèw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het neefje van ‘lief ging trouwen en vrijdag was het dan eindelijk De grote en voor hen lang verwachte Dag. Zelf ben ik (hoe zou dat toch komen?) niet meer zo’n trouwster. Maar ach, indien je op de juiste valt en de juiste valt ook op jou en wanneer alles een beetje meezit. Je geen al te hoge verwachtingen koestert en niet te veel verlangt, jezelf een beetje wegcijfert, af en toe eens op je tanden bijt en heel veel oogjes dichtknijpt. Dan kan het misschien wel meevallen, en heb je later iets moois om naar terug te kijken….

    En zo liepen wij, voor de gelegenheid nog mooier opgetut dan dat wij gewoonlijk opgetut zijn om even na 8.00 over de Gentse kasseien op weg naar het Gentse stadhuis. Veel te vroeg. De trouwplechtigheid, die op de vrijdag is 't gratis dag was, zou pas (vanaf) 9.00 plaatsvinden en er waren nog 4 trouwers voor ons. Maar ik hou van een stad die ontwaakt. Van de geluiden van de vuilkar, van mensen die naar hun werk en kinderen die naar school gaan, van nog stille winkelstraten met nog dichte winkels en van het ge ren op stations. De lucht van vers brood  en de gevulde rekken in bakkerswinkels, van nog lege terrassen en cafés die hun bier voor de komende dag aangeleverd krijgen en het kon mij niet schelen om nog even rond te wandelen en ik heb die morgen zelfs nog een aardige binnentuin ontdekt.

    De bruid was in het wit, had kippenvel en rookte van de zenuwen de ene sigaret na de ander. De bruidegom die als serveur in een restaurant werkt zag er uit als een serveur die in een restaurant werkt en zou later op de dag eens vragen of alles naar wens was. De moeder van de bruidegom huilde tranen met tuiten. De ogen van de ouders van de bruid stonden ook troebel, maar dat was van de avond ervoor en die daarvoor en nonkel machin die op etiquette gesteld is en dus weet hoe het hoort had een briefje waarop stond aan welke kant en in welke volgorde wij in de stoet zouden moeten aantreden. In de “trèwkapelle” werd het bruidspaar in het Gents toegesproken, want dat kan tegenwoordig. Iets over hun rechten en plichten! (over wie er moet stofzuigen en strijken, wie er ’ s nachts het bed uit moet om naar een huilend kind te gaan, over het recht dat zij heeft om buitenshuis te gaan werken, om een blog te houden en haar eigen vrienden te kiezen…! )

    “Jojik!” zei toen de bruidegom. “’t zal wel zijn!” antwoordde de bruid.

    06-09-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (18)
    29-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op restaurant, een Griekse komedie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zaterdag avond zouden wij ergens iets gaan eten. Bij een Griek binnen gestapt in een zijstraat van de grote markt van Doornik. Hier eens geen traditionele blauwwitte decoratie, maar gele muren met afbeeldingen van amforen en Griekse personages.  Wij werden onthaald door een waarlijk ontvangstcomité. Een kruising tussen Lurch (Adams Family) en Frankenstein’s monster schudde ons de hand en begeleide ons naar een tafeltje voor twee. Vervolgens werd ons, door een volledig in het zwart gekleed geplastificeerd heerschap die duidelijk stijf stond van de botox ( even dacht ik dat ik in een theaterstuk was beland, een Griekse komedie,  feestgangers aan banket) een boekwerk aangereikt, dat zeker 5 kilo woog. Die Grieken zetten immers al hun gerechten op foto. Wij bestelden een Griekse salade waar alles te aan was. En dan vraag ik me af, wat kan er nu mis gaan aan een Griekse salade. Nou alles dus. En scampibrochettes met  groene paprika waarvan de scampi taai waren en de paprika zwart verbrand, maar nog net niet verkoold. Teleurstellend. Lief had geen zin in wijn en bestelde water wat ik beter ook had gedaan, maar ik wilde wijn. Bij het zien van de kleur dacht ik eerst, de patiënt zou wat meer moeten drinken. Misschien was het Retsina maar dat was het niet. Retsina ruikt en smaakt naar afwaswater. Niet dat ik ooit afwaswater heb gedronken. Maar ik kan me voorstellen dat afwaswater smaakt zoals Retsina. Dit was geen Retsina. Afwaswater, weliswaar proper smaakt vast nog lekker vergeleken bij dit bocht. Bij navraag bleek het om een Bulgaarse witte wijn te gaan. Nou lekker was anders. Dit was ronduit smerig. “Ik drink dit niet op!” Siste ik, naar de andere kant van mijn lat.  Ondertussen werden wij in de gaten gehouden door Frankenstein’s monster en Plastic Zorba. Bangelijk! .............

    29-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (22)
    26-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.to blog or not to blog




    Deze morgen een beetje slaperig nog achter de computer gekropen in afwachting van de komst van mijn kleindochter en terwijl ik een slok van mijn koffie nam, bedacht ik dat ik eigenlijk niet zo heel veel te vertellen heb.  Ik heb geen missie om u een boodschap te brengen en er bestaan tigtig fora om op alles je mening te dumpen en heel persoonlijke dingen wil ik, toch ietsje wijzer geworden,  op dit blog, al lang niet meer met u delen, want met schrijven over ‘”je priv锠 zoals ik in het verleden wel deed moet je uitkijken. Voor je het weet heb je de grootste ruzie en vertrouwen ze je voor geen cent meer. Bang dat ze worden dat je wel eens over ze zou kunnen schrijven. Overdrijf je waar ik de neiging toe heb, dan worden ze achterdochtig. En zo raak je beknot. Beknot op je eigen blog. Of de geheime dienst achter je zit of zoiets. En dat is jammer, want ze zijn best inspirerend, al die aardige mensen in mijn leven.  

    Bloggen dus over het weer  (het kan vriezen of het kan dooien) of over huisdieren (de kat is eigenzinniger dan de hond) En interesseert het eigenlijk wel iemand of ik vandaag wel of niet naar de markt ga en wat ik vandaag eet en of ik mijn ruiten gekuist heb. Natuurlijk heb ik mijn ruiten niet gekuist, want daar heb ik geen tijd voor, ik blog! Ik wacht wel tot het regent. Nou en het heeft geregent, dus dat kwam mooi uit.  Maar…… ik zou het missen, het schrijven en de reacties en vooral…… het wachten op reacties!

    26-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (15)
    25-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.haar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze moeten eigenlijk eens naar de kapper, had mijn dochters ’s morgens zo eens langs haar neus gezegd bij het afleveren van haar kroost. Vroeger toen mijn tweeling dochters klein waren, knipte ik ze zelf soms bij. Dan geeft het niet of je eens scheef of per ongeluk in een paar oren knipt. Want toen waren het mijn kinderen. Mijn dochters hebben elkaar ook al te grazen gehad met zo’n klein kinderschaartje. “Kijk eens mama, mooi, haartjes geknipt!” Om de boel een beetje te fatsoeneren en te redden wat er te redden viel, de eerste de beste kapper binnen gestapt die op die dag open was, het was op een maandag. Een herenkapper ”Zeg vooral niet dat je bij mij bent geweest,” zei hij nog bij het weg gaan. Maar ik vond ze nog steeds erg lief, zelfs met een raar koppie en haar groeit snel weer bij. Met mijn kleindochters neem ik geen enkel risico. Ik zou het eens met mijn dochter of erger met oooh buhhhh whoe who ….  mijn schoonzoon aan de stok kunnen krijgen. Toen wij terug kwamen van de kapper riep een langskomende dame tegen mijn oudste kleindochter die trots naast de kinderwagen liep met een vertederde stem: “Oooh quelle belle poupée” “Je ne suis pas une poupée” antwoord Camille resoluut: “Je parle… !”

    25-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:kinderen en kleinkinderen
    >> Reageer (17)
    24-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alles is relatief
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Balancerend tussen grote plassen en afgebroken takken vertrokken wij vanwege het noodweer een uur later dan gepland richting de bus halte, waar ieder uur een bus naar La Louvière stopt. Halverwege wilde mijn kleindochter niet verder en begon te jengelen van “Is het nog ver?” En eerst moest er een denkbeeldige kei uit haar schoen verwijderd worden.”Weet de buschauffeur wel waar wij naar toe moeten oma?” Klonk het toch wat ongerust.  En op de terugweg: “Weet de chauffeur wel waar jij woont?”  In de bussen van “La TEC La Louviéroise” is de radio zender afgestemd op de "niets aan de hand muziek" van Radio Contact om het de reizigers en/of de chauffeur het busgebeuren wat aangenamer te maken. Al gauw bewoog en klapte mijn kleindochter voor wie met de bus rijden een feest lijkt te zijn mee op de tonen van Vamos a La Playa En daar leek het wel wat op. De zon was terug! Verder heeft zij de vrije zitplaatsen voor ons, naast ons en achter ons uitgeprobeerd. En oma maar: “Hou je goed vast moppie, want ook hier rijden de chauffeurs soms als gekken en hebben de bussen dubbele remmen, maar alles is goed gegaan. En natuurlijk heeft zij op het knopje mogen drukken.

     In La Louvière aangekomen ons te goed gedaan aan, voor mijn kleindochter een Happy Meal  in een doe- en speeldoos met een verrassing erbij. En voor oma, die nog even dacht aan een gezonde salade maar zich uiteindelijk toch liet verleiden door een hamburger met een flink aantal calorieën , gesmolten Cheddar, sla, tomaat en uitjes  dit alles volledig gedrenkt in een mosterdsaus. Een geweldig smosgebeuren. Waarbij je de tafelmanieren die je ooit geleerd heb vanzelf vergeet wanneer de saus door je vingers loopt. 

    Er is daar ook zo’n speelhoek, met een ballenbad, tunnels en glijbanen. en daar zit je dan, tussen de andere wachtende ouders. 30 minuten mocht ze spelen, want er was nog een bus terug naar huis. 30 minuten zijn relatief. Te kort voor Camille die mee rent, meeklimt, mee glijdt en mee gilt met de andere kinderen. Een eeuwigheid voor wie moet wachten. Ik doe mijn ogen eventjes toe om mij even van het kabaal om mij heen af te zonderen. En dan voel ik het pas, hoe moe ik eigenlijk ben en dat ik eigenlijk niets liever zou doen dan slapen!

    24-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:kinderen en kleinkinderen
    >> Reageer (19)
    23-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oppas oma in de bocht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het einde van de schoolvakantie is in zicht. De laatste twee weken is er geen speelplein en ik ben weer even oppas oma.

    En zo kan het verkeren dat ik ’s morgens om 8.00 al aan het boetseren ben met Play Doh, gekleurd boetseerplezier met een luchtje. Er moeten balletjes gedraaid worden., heel veel balletjes. Wanneer ik haar vraag waarom? Want ik weet graag, waarmee ik bezig ben. Antwoord Camille “Voor in de spaghetti!”  Er wordt mij veel duidelijk. Ik haal de knoflookpers uit de keuken en samen maken wij slierten. Van een homp klei begin ik een worst te rollen. En kneed die uit tot een kommetje. Ooit nog geleerd op een cursus creatief atelier. Stelt u zich dit ludieke moment eens voor, een tiental keurige respectabele dames fanatiek bezig met het draaien van saucissen met het daarbij onvermijdbare noodzakelijke commentaar.

    Dan verteld Camille dat zij nog nooit met de bus is geweest. Dat probleem wordt opgelost door straks met het openbaar vervoer naar La Louvière te gaan en haar bij Mac Do op een hamburger te trakteren. Vast heel erg slecht en cultureel ook al geen hoogstandje, maar dat pretendeer ik ook niet te zijn. Haar veggies eet ze wel bij haar mama. Verwennen! Daar zijn oma’s voor.

    Als tenminste iemand buiten het licht weer wil aansteken en het doen ophouden met regenen, hagelen en donderen!

    23-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:kinderen en kleinkinderen
    >> Reageer (13)
    22-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoogtepunten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    "Gekneveld en beneveld" de laatste 10 dagen niet tot mijn computer geraakt. Mijn zoon had met het zuur verdiende vakantiewerkgeld samen met zijn vriendinnetje een last (very very last minute)  geboekt naar een zonnig oord en was na een hoop gezeur en alles op het laatste moment (mààààm kan jij even? màààààm kan jij dit? mààààm wil jij?) eindelijk vertrokken. ‘Lief vond dat wij het er ook maar eens van moesten nemen. En zo gebeurde het! Het werd een week vol hoogtepunten. Wij hebben het zelfs een keer gedaan aan zijn kant van het bed. En op een vroege regenachtige morgen heb ik onder de notenboom achter in mijn tuin een eekhoorn gezien die even halt hield voor een foto, maar helaas, de zoon had mijn toestel mee en … als kers op de taart, heeft een slakkenfamilie de basilicum in mijn kruidenhoekje volledig kaal gevreten....

    22-08-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (13)


    Foto

    dit blog
    ondersteunt
    oude spelling
    nieuwe spelling
    oude nieuwe spelling
    onnodig Frans
    onnodig Engels
    verkeerd geplaatste leestekens
    stijl en
    spelfouten

    Foto


    Foto

    OVER VRIJE MENINGSUITING!

    "Het mooie van vrije meningsuiting
    is dat je altijd weer verrast wordt
    door de schaamteloosheid
    van degenen die haar willen beknotten"

    THEO VAN GOGH
    (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)




    Foto


    Foto

    Foto


    Foto



    Foto


    Foto

    OVER LIEFDE

    "LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
    WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"

    FRANZ KAFKA
    (overleden Tjechisch romanschrijver)


    Foto

    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    ik ben er nog steeds van overtuigd
    dat het moet zoals ik het doe,
    anders zou ik het niet doen.

    Johan Cruijff

    (Nog levende)
    ex voetballer,trainer
    zakenman
    en filosoof


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    "I guess nothing could last forever "

    Brian Adams
    "Summer of 69"


    Foto

    to do list

    kasten opruimen
    stofzuigen
    strijken
    ruiten kuisen
    boodschappen
    bloggen


    Foto

    May the sun.
    Bring you new energy bij day.
    May the moon.
    Softly restore you by night.
    May the rain.
    Wash away your worries.
    May the breeze.
    Blow new strenght into your being.
    May you walk.
    Gently through the world and know.
    Its beauty all the days of your life.

    Apache blessing


    Foto

    my favorite doctor


    Foto

    dance

    as though no one is watching you

    love

    as though you have never been hurt before

    sing

    as though no one can hear you

    live

    though as heaven is on earth


    Foto

    Foto


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!