Inderdaad, zoals "Natoken" schreef in een reactie op mijn vorig logje, sommige dromen blijven je bij. Ze zijn speciaal. Zo heb ik eens gedroomd van een collega die kort daar voor met bevallingsverlof was gegaan. Op het werk hadden we al een tijdje niks van haar gehoord, en die nacht droomde ik van haar. Ze bevond zich in een witte omgeving en er waren een aantal mensen rond haar heen. ’s Morgens op het werk, vertelde ik mijn collega’s van wie ik die nacht had gedroomd. Een uurtje er na belde ze op, ze was die nacht bevallen. Toevallig?  Ook heb ik eens van, mijn nu, ex schoonzusje gedroomd. Wij  hadden wegens familieperikelen, die ook in de beste families nu eenmaal voorkomen, al een tijdje geen contact meer met elkaar.  Maar die nacht droomde ik van haar. Ze liet me een ring zien, een heel speciale,  hij was van groen hout. Diezelfde week kreeg mijn ex echtgenoot een berichtje, dat ze die week in stilte getrouwd was. Een heel speciale droom, was ook de droom die ik had, heel kort na het overlijden van mijn broer. De laatste keer dat ik hem nog in leven zag, zijn we met ruzie uit elkaar gegaan. Mijn broer had de laatste jaren nog al een bijzonder karakter, en was niet altijd een gemakkelijke. Ik droomde dat ik in een stoel  in mijn woonkamer zat en mijn broer stond daar voor mij en wilde met mij praten, maar ik hoorde hem niet. En hij begon te roepen en te schoppen tegen de stoel. (en dit keer kon ik zijn woorden duidelijk verstaan.) Ik werd wakker van het schudden van mijn bed. Heel speciaal! Inderdaad.

Niks te betekenen? Wishful thinking?  Of gewoon de opruiming van onze dagelijkse hersenspinsels?  Misschien, maar heel speciaal zijn sommige dromen soms wel.  Zo droomde ik laatst nog dat ik tijdens een blog bezoek vast zat op een blog waar ik werd  achternagezeten door een oud mannetje in een rolstoel dat mij gevaarlijk zwaaiend met zijn wandel stokje achter na zat. Badend in het zweet werd ik wakker om op dat moment te besluiten dat het hoog tijd werd mijn blog bezoekjes drastisch te verminderen……..

22-09-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Kwart voor 6, ik draaide me nog eens om. Over een kwartier zou de wekker afkopen, die mij misschien, na een slapeloze nacht uit de nachtmerrie bevrijden, waar ik in terechtgekomen was.

Het begon met een grap, en ineens zat ik midden in een hele slechte droom. Hoe die droom gaat eindigen? Ik weet het niet. In ieder geval zal mijn leven nooit meer het zelfde zijn…….





(druk op het plaatje voor de "Faith No More" parodie versie van "I started a joke")

21-09-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het ging een tijd goed met het vasthouden en het bekijken van de sleutels en de sleutelhanger met het aapje en dan, bijna terug thuis, bij een putje in de straat ging het mis. En daar stonden we, de sleutels waren in de diepte verdwenen. De voordeur op slot, mijn zoon zat op school, dus zouden we moeten wachten. En was ik er wel zo zeker van dat hij zijn sleutels bij zich had? Had ik ze niet gezien deze morgen, op het kastje naast de telefoon?  Want vaak vergeet hij ze gewoon thuis. “Naar huisje oma” zeurde  Camille “Tja lieverd, dat zou oma ook wel willen.” zei oma terwijl ze zich af vroeg hoe ze dit probleem zou gaan oplossen. Met een beetje geluk, was ik de keukendeur weer eens vergeten af te sluiten en kon ik via van achter naar binnen. Niet dus,  deze keer zat alles potdicht. Mijn buurvrouw van de overkant die de hele dag achter haar gordijnen zit om de straat en haar bewoners te observeren, kwam al snel naar buiten om te zien wat er gebeurd was. Ze zou haar zoon Titiano wel eventjes halen, die zou raad weten, en na Titiano, kwam ook Mario er zich mee bemoeien, en Maurizio en de oude Toto en Pipo, en Henri, de man met de kruiwagen, die dagelijks op en neer door mijn straat loopt met een intrigerende kruiwagen waar nooit iets in ligt. En zelfs “Petit Oiseau” (*) en "La Veuve Joyeuse"(*) kwamen bij het zien van zoveel mensen tegelijkertijd voor mijn huis, eens kijken. Er kwamen stokken aan te pas en haken en Mario ging op de grond liggen en verdween zelf bijna in de put, binnen de kortste keren werden de sleutels onder een luid "Bravo" uit het riool opgevist. Keurig schoongespoeld werden ze mij even later overhandigd; « Camille, vasthouden!” begon mijn kleindochter, terwijl zij haar handjes uitstrekte……Camille is ondertussen weer terug naar huis…… ik ben mijn mobieltje kwijt…….

(*)" petit oiseau" buurvrouw met een aan Playstation verslaafde echtgenoot. 

(*) " la veuve joyeuse" buurvrouw die alles van worst weet.            

      zie archief: 11-03-2009 ieder huisje heeft zijn kruisje(s)

18-09-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik voelde het meteen toen ze binnenkwam, die morgen. Dit kon wel eens een hele lange dag worden. Het was weer woensdag. De dag dat mijn kleindochter bij mij is. Ze was wat hangerig en zeurderig deze morgen. En ze had duidelijk besloten om de dag dwars te beginnen. Soms vind ik haar net een tweejarige puber. Oh ze is heel lief hoor, en ik ben gek op haar. Maar tussen ons gezegd….... wat ben ik blij als ze ’s avonds weer naar huis gaat. En dan vraag ik me soms af, hoe ik het vroeger in hemelsnaam deed met mijn tweelingdochters. Hoewel ik me herinner dat ik ze in die tijd ook wel eens achter het behang wenste.

Nadat alle poppen weer op een rijtje waren gezet, nadat die ene pop met de lange haren weer mooie vlechtjes had, nadat we samen een vreemdsoortig bouwwerk hadden gemaakt van Duplo, gepuzzeld hadden. Nadat oma had voorgelezen en Jip, via de heg kennis had gemaakt met zijn nieuwe buurmeisje Janneke  en de kraaltjes weer uit de neus van Jip waren gepeuterd. Poppejans was gaan varen in een hoed in een teil water…... Na een hele tijd later. Keek ik verlangend naar mijn mand met strijk! En dat wil wat zeggen.......

Ik was dan ook blij toen ze op de bank kroop met haar knuffel en zag dat ze aanstalten maakte om een slaapje te gaan doen. Toen ze uiteindelijk na 2 uur wakker werd, was ze duidelijk beter gehumeurd en zijn we gaan wandelen. Bijna terug thuis  wilde ze perse mijn sleutels vasthouden, vanwege de aapjessleutelhanger van Kipling die er aan hangt,  “Goed vasthouden, Camille” zei ik nog…...

17-09-2009 om 15:15 geschreven door Loewiesa

Misschien moet ik gewoon maar weer gaan bloggen, zo dacht ik, want ik miste het echt wel de laatste tijd. En wat ik ook miste...... (want niets menselijks is mij vreemd). De leuke reacties van mijn bloglezers. J

We zijn weer een tijdje verder. De laatste weken zijn er zoveel dingen in mijn leven gebeurt. die al mijn gedachten behoorlijk overhoop en door elkaar hebben  gegooid, dat ik eventjes heb gedacht nog gekker te worden dan ik al was. Maar uiteindelijk is de blogpauze van kortere duur  geweest, dan dat ik aanvankelijk dacht. Problemen zijn er immers om opgelost te worden. En sommige problemen bleken uiteindelijk minuscule  probleempjes te zijn en hebben zich zelf opgelost...

Mijn moeder heeft inmiddels het ziekenhuis verlaten, en voert weer de scepter (zij het in iets verminderde mate) als een koningin van haar eigen rijk, over haar enige trouwe onderdaan. Zij krijgen hulp van "Thuiszorg". Hetgeen ze na veel vijven en zessen uiteindelijk aanvaard hebben.

En dat was het dan voorlopig. De wereld is ondertussen gewoon door blijven draaien. Mijn blogje is wat op de achtergrond geraakt. Verder lijkt  alles weer zijn gewone gangetje te gaan, en ik heb weer tijd voor nieuwe berichtjes……

16-09-2009 om 13:05 geschreven door Loewiesa

Na overleg met mijzelf, mijzelf en mijzelf,  heb ik besloten om voor een tijdje met bloggen te stoppen, vanwege momenteel tijd te kort.

Ik bedank alle blogvriendjes en vriendinnetjes voor hun vriendschap en ik hoop tot later…..

Een virtueel knuffeltje van "moi".

04-09-2009 om 09:02 geschreven door Loewiesa

Dat waren nog eens tijden....... soms denk ik wel eens, was ik maar Katholiek geweest, dan was ik nu non. Helemaal nooit meer ludduvuddu!

02-09-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik ben weer eens naar Amsterdam geweest, voor een paar dagen. En niet om door straatjes en over grachten te slenteren om er weer eens iets nieuws te ontdekken. Of om er ranja met een rietje op zonnige terrasjes te drinken. Of nu eindelijk eens die “Hermitage” expositie -waar ik al veel over gehoord heb - te gaan zien. Maar om mijn 89 jarige moeder te gaan bezoeken die er sinds enkele dagen in het ziekenhuis is opgenomen. De laatste tijd maakt zij ons regelmatig eens aan het schrikken. Om er dan vervolgens weer bovenop te kruipen en bij te tekenen voor onbepaalde tijd. Ook deze keer zal ze volgens haar dokter het ziekenhuis weer verlaten. Al moeten mijn zeer onafhankelijke en nog zelfstandig wonende ouders nu eindelijk eens serieus gaan denken aan  hulp voor thuis. En dat is nu juist wat zij niet willen..........Goh, van wie zou ik dat eigenwijs zijn toch hebben?

31-08-2009 om 19:41 geschreven door Loewiesa

Na er ongeveer zo’n 30 gezien en bezocht te hebben, hebben mijn dochter en schoonzoon eindelijk het huis van hun dromen gevonden. Het moest de juiste prijs hebben,  het moest niet te klein, niet te groot maar juist groot genoeg zijn, evenals de tuin, er mochten vanzelfsprekend niet teveel kosten aan zijn, Het moest in de juiste kalme buurt zijn, maar toch in de buurt van alles. Een gemakkelijke verbinding met Brussel waar mijn dochter werkt en een gemakkelijke verbinding met Namen en Charleroi waar mijn schoonzoon zijn activiteiten heeft. En het moest in de buurt zijn van La Louvière waar "oma" woont en het liefst niet te ver van Bergen waar de tweelingzus woont. Ze hebben hun huis dus gevonden precies ergens overal tussen in. De hele familie is gemobiliseerd om te komen helpen in het huis, want er moesten tapijten weggetrokken worden op de eerste etage, eronder kwam  een prachtige parketvloer te voorschijn. En ook het Laura Ashley behang anno zestiger jaren waar alle kamers mee zijn behangen en dat met een soort van superlijm is geplakt, moet er af. Ik ben verliefd op de voordeur. Het was bijna liefde op het eerste gezicht. Ze hebben me beloofd deze niet te vervangen als ze hun ramen gaan vernieuwen. Het is een deur met een soort Art Nouveau achtige bloemen decoratie. Ik ben wel geen kenner, maar mooi is hij wel, en dat is verder iedereen met mij eens, voor een keertje…..

26-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vanaf afgelopen weekend off-line geweest vanwege een probleempje bij de provider. Gedurende twee dagen had ik dus ineens een leven zonder internet. Maar ook geen televisie en zelfs geen telefoon. Het gaf me eigenlijk een beetje het gevoel afgesloten te zijn van de buitenwereld. En dat heeft mij tot nadenken gezet…

25-08-2009 om 09:37 geschreven door Loewiesa

Na een hele warme dag, is het beginnen te regenen,  ik hou van die geur van de regen op de droge aarde. Ik hou niet van het onweer dat er op volgt, maar gelukkig klinkt het van ver……

99. Ik hou ook van de geur van pas gemaaid gras. 98. Vers gebakken brood. 97. Ik hou van mijn kinderen.  96. Mijn kleindochter. 95. Van het feit dat ik mijn twee ouders nog heb. 94. En zelfs……....... van mijn lief, ondanks alles.  93.  Lange strand wandelingen, 92. Tiramisu, 91. Nooit meer wiskunde. 90. Van Fresia's, toen ze nog lekker roken. 89. De perfecte felicitatie kaart voor iemand vinden. 88.  Een verkwikkende lange douche. 87.  Een warm bad. 86. Ontspannende massages. 85. Pralines 84. Alle soorten ijs,  83. De geur van verse benzine.  82. Kroketjes uit de muur, 81. Drop. 80. Kijken naar de branding, 79. Uitslapen.78. seks. 77. seks na uitslapen. 76. Van echt nooit meer wiskunde. 75.  De geur van een pas open geknipt pakje koffie 74. Pashokjes zonder cellulitislicht . 73.  Chocola. 72.  De eerste lentezon. 71. Van een dik pak sneeuw. 70. Van een spinnende poes op schoot. 69. Warme croissantjes. 68. De sterrenhemel. 67.  Amsterdam. 66. Een parkeerplaats vinden. 65. Negerzoenen 64.  Negerzoenen gewoon Negerzoenen noemen 63. Van leuke sms’jes. 62.  Een parapluie bij me hebben als het regent. 61. Een  uitverkoopje in mijn maatje. 60. Van fietstochten langs het kanaal. 59. Van kaarslicht. 58. van mijn geboortejaar 1954. 57. Zelfgemaakte appeltaart. 56. Gezellige etentjes met vrienden. 55. Vakantie. 54. Roquefortsaus. 53. Scampi à l’ail. 52. Tarte Tatin. 51. Rode wijn. 50. Witte wijn. 49. Rosé? 48. echte  Cappuccino.... 47. en ook die zalige ijscoupes  in  « La Dolce Vita » van La Louvière. 46. De geur van een paardenstal. 45. Parijs. 44. Bloggen. 43. Reacties op mijn schrijfsels. 42. Mailtjes krijgen. 41. Echte brieven krijgen. (maar geen rekeningen) 40. Waardering krijgen voor de dingen die ik doe. 39. Mousse au Chocola 38. Iets terug vinden waarvan ik dacht het kwijt te zijn. 37. Aquagym. 36. Het resultaat van het sporten zien. 35. Leuke buren. 34. Koffers pakken om met vakantie te gaan. 33. Zomers lang buiten blijven zitten. 32. Iemand verrassen. 31. Naar muziek luisteren. 30. Wasgoed dat buiten gedroogd is . 29. Zandkastelen maken. 28. Zomaar bloemen kopen. 27. Zomaar bloemen krijgen. 26. Een boek uitlezen. 25. Bij maanlicht, hand in hand langs het strand lopen. 24. Over de heide lopen. 26. Boekenwinkels. 25. Een open haardvuur. 24. Oprechte complimentjes. 23. Picknicken. 22. De geur van de zee. 21. De slappe lach hebben. 20. Wakker worden door het geluid van de vogels. 19. Nog eens mijn familie. 18. Praten met een vriend(in). 17. Lepeltje liggen. 16. Leuke herinneringen ophalen. 15.  Een fietstocht langs de Samber. 14. Texel. 13. Moe na sporten. 12. Sinterklaas gedichten. 11. Kerstboom. 10. Sneeuw op kerstavond. 9. Binnen zitten als het heel hard regent. 8. Shoppen met mijn dochters.  7. Gaan sporten met mijn vriendin. 6. Helemaal niets MOETEN. 5. Alle stoplichten op groen. 4. Aardbeien. 3. Pistache ijs met macarons en rode vruchten. 2.  Zelf je computer weer aan de praat krijgen. 1. Eerlijkheid.......
Onverwachte leuke telefoontjes.........en echt helemaal nooit meer wiskunde.

(in willekeurige volgorde)

Lekker belangrijk allemaal?  Eigenlijk vind ik dit helemaal nog niet zo slecht voor iemand die dacht dat ze in een dip zat. En zo kan ik er nog 100 bedenken. En in feite, zit geluk niet in kleine dingen?

21-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

19-08-2009 om 12:52 geschreven door Loewiesa

Mijn buren hebben een tuinkabouter, Je weet wel,  van die kaboutermannetjes met puntmutsjes, appelwangetjes en een kabouterbaardje, meestal worden ze in de tuin geplaatst met een schepje, een gietertje of een kruiwagentje, er zijn ook vijverkaboutertjes, die hebben meestal een hengeltje. Ooit heb ik er eens twee cadeau gehad van een oude tante die dacht mij er een plezier mee te doen. Mijn zoon heeft ze  nog gebruikt als doelpaaltjes in de tuin. Ze vlogen regelmatig door de lucht, die arme kaboutertjes, bij ieder schot op de "denkbeeldige lat". Nee, tuinkabouters, ik vind ze maar niks. Mijn schoonzoon heeft er ook ooit eens een blog aan gewijd, samen met een stel vrienden, overal namen ze een tuinkabouter mee naar toe en overal werd hij gefotografeerd, op de meest vreemde plekjes, om daarna op het blog geplaatst te worden. Dat was wel grappig. Ze hadden zich laten inspireren door de film ”Le fabuleux destin d'Amélie Poulain” Waarin de tuinkabouter van de vader van Amélie een wereldreis maakt. En van overal vandaan kwamen er foto’s waar de tuinkabouter  opstond. Ook bestaat er een beweging voor de “Vrije tuinkabouter”. De leden van deze club gaan er van uit dat een tuinkabouter recht heeft op zijn vrijheid! Want tuinkabouters hebben een ziel! En worden uitgebuit! Hun actie bestaat dan ook uit het vrijmaken van de tuinkabouter door hen weg uit de tuinen te halen en hen vrij te laten in het bos, waar ze behoren!

Maar de tuinkabouter van mijn buren is heel speciaal............ hij is naakt en doet duidelijk aan exhibitionisme. Gelukkig heb ik een hoge heg…….



Het is geenszins de bedoeling om de tuinkabouters te kwetsen met dit bericht    

18-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

« Zou je dat nu  wel doen » werd er mij gevraagd, « zo’n rode muur ? » En natuurlijk begin ik er niet aan. Ik moet er niet aan denken, een rode muur, en ook roze is niet echt mijn kleur. Mijn slaapkamer blijft zoals hij nu is. Want er is eigenlijk helemaal niks mis met mijn slaapkamer. En er is ook helemaal niks mis met mijn seksleven, zodat men zich ook daar geen zorgen over hoeft te maken.  Ik heb alleen eens goed opgeruimd. De muren in mijn slaapkamer hebben trouwens al een warme kleur, welke kleur dat precies is? Ik zou er eigenlijk geen naam op weten te plakken, het is geen oranje en het is ook geen geel. In ieder geval is het een zonnige kleur, evenals de gordijnen. Zelfs als het buiten grijs en regenachtig is, en ik ’s morgens wakker word, spring ik vrolijk uit mijn bed omdat mijn hersens denken dat de zon schijnt, waarom zou ik dat dus veranderen? Dat hele Feng Shui gedoe, je gelooft er in of je gelooft er niet in. Ik geloof wel dat je beter leeft als de troep om je heen is opgeruimd, of het nu gaat om rondslingerende schoenen , ongeordende gedachten of andere energie vretende situaties. Vandaar af en toe eens de bezem er door. Ik heb trouwens een mooie  nieuwe bezem, even ter herinnering, de vorige was gebroken, tijdens mijn laatste vliegpoging . Die inbegrepen bij de cursus “hekserij voor gevorderden.” die ik, een tijdje geleden toen ik, alleen en ietwat malende was, wilde volgen”. Maar omdat ik ook nog eens eigenwijs en nieuwsgierig was, en ik maar even vooruitlopend op de normale afwikkeling van de lessen (bij volle maan) op het dak geklommen was om er vervolgens met bezem en al af te duiken om daarna, in de stekels van de Meidoorn te belanden en daarbij de bezem gebroken te hebben. Nu ik weer terug alleen door het leven ga, heb ik besloten om mijn cursus te hervatten zonder de eerste bladzijden over te slaan deze keer….

17-08-2009 om 14:29 geschreven door Loewiesa

Mijn slaapkamer eens goed opgeruimd, alle oude spinnenwebben weg. Het is weer mijn eigen slaapkamer geworden. En nu wordt het misschien eindelijk eens tijd voor die al eerder aangekondigde verandering daar. Misschien eerst een nieuw kleurtje? Volgens Feng Shui (een voor velen, ietwat zweverige en vage Chinese leer om je interieur te verbeteren, waardoor je positiever in het leven zou komen te staan) zou de juiste kleur en de juiste positionering van je bed in je slaapkamer kunnen bijdragen in het vinden en het behouden van een nieuwe partner. Dus ben ik het een en ander eens gaan bestuderen:

1.      Indien er niets gebeurd in je liefdesleven en je, je in een impasse bevind, moet je er beslist voor zorgen dat alle ramen open kunnen en geen enkele deur klemt. Want alles dat je figuurlijk belemmert kan jou ook in je dagelijkse leven hinderen.

2.      Schilder de muren roze of rood, kleuren, die je doen denken aan de liefde.

3.      Maak ruimte! Als alles vol staat, en je kasten puilen uit met kleding en allerhande spullen. Is er geen plaats meer voor die nieuwe man in je leven. Weg dus met die schoenendozen onder je bed. En vooral: Zet al je “bagage” in het berghok, maak je hoofd leeg!

4.      Pas symmetrie toe, Zet alles in tweeën neer, dus twee nachtkastjes aan weerszijden, twee kussens op bed, twee gelijke lampjes, of kaarsen.

5.      Hang ronde spiegels op in je huis, de ronde vormen brengen meer vrouwelijke energie in je leven en dat zou zorgen voor meer liefde. Bovendien weerkaatsen ronde spiegels goede energie

Of het allemaal helpt? Ik ga er aan beginnen. Van een ding ben ik al zeker in ieder geval, ik hou er een mooie opgeruimde slaapkamer aan over.....

16-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vriendschap, wat is eigenlijk vriendschap? Ik heb het me de laatste tijd dikwijls afgevraagd. Op internet worden we er bijna mee “doodgegooid”.  Iedereen wil vriend zijn van iedereen. In mijn echte leven heb ik maar weinig echte vrienden, ze zijn te tellen op één hand. Afgelopen week heb ik een vriend verloren, of misschien heb ik me wel vergist en heb ik hem nooit gehad...

Vriendschap is het hebben van een band tussen twee mensen, waarin je volledig jezelf kunt zijn en je blindelings aanvoelt dat die ander er is, ook al zie of spreek je elkaar niet dagelijks. Het gevoel hebben dat je altijd bij diegene terecht kunt voor een lach en een traan.

Een vriend is iemand die niet alleen maar met je kan lachen in goede tijden, maar ook iemand is met wie je kan huilen als het allemaal wat slechter gaat. Die je accepteert zoals je bent en niet eist dat je verandert. Een vriend past op je en is eerlijk tegen je. Je kunt volledig op een vriend vertrouwen. En hij of zij op jou.

Een echte vriend weet wanneer hij er moet zijn, gevraagd of ongevraagd. Een goede vriend heeft iets over voor de ander en vraagt er niets voor terug, Met een goede vriend kun je heel erg lachen maar hij raakt ook niet ontmoedigd als er eens een tijd alleen maar gehuild wordt….

13-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Afgelopen nacht om 3.04 wakker geworden door een akelig piepend geluid. Ik vloog meteen mijn bed uit. De rook melder in het halletje boven was afgegaan, dat was eventjes schrikken. Maar natuurlijk brandde het nergens en ook van rook was er geen sprake. Alleen dat stomme irritante geluid van die melder, en hoe kreeg ik dat ding nu in hemelsnaam stil? De gebruiksaanwijzing - die ik ergens heel goed had opgeborgen, zonder hem trouwens gelezen te hebben - Zou misschien nu goed te pas gekomen zijn. Het irritante geluid begon me ondertussen al goed op mijn zenuwen te werken en het leek mij het meest logische, om het irritante ding eens van dichtbij te bekijken zodat ik kon zien hoe ik hem het zwijgen kon opleggen. Op de bovenverdieping heb ik  niks om op te gaan staan, behalve een bureaustoel op wieltjes en een krakende  pauwentroon, nog  uit de tijd van Emanuelle. Nu niet bepaald geschikt om er halsbrekende toeren op uit te halen. Ik moest dus om 3.06 naar de garage om er een trapje te gaan halen. Enkele minuten later stond ik met de nog steeds piepende rookmelder in mijn handen. Hoe ik ook draaide of duwde,  dat stomme ding was blijkbaar niet van plan om te stoppen met piepen. Ik heb er zelfs ingeblazen, dat wil ook wel eens werken, zo heb ik eens een video “gerepareerd” door er simpel in te blazen (in sommige reparatie centra doen ze dat ook, blazen, en daarna schrijven ze een rekening uit) en, zo dacht  ik, misschien werkt het ook in de andere richting? Niet dus…Het slimst leek mij op dat moment  om er gewoon  de batterijen uit te halen. Maar hier had ik dus een schroevendraaier voor nodig. Ik toog weer naar de garage met mijn piepende rookmelder. De hond van de buren had inmiddels ook alarm geslagen en binnen de kortst mogelijke tijd blaften alle vijf honden uit de buurt. Mijn buurman had het raam ook  al eens open gedaan en ssssttt geroepen! …… En natuurlijk moest het een kruis schroevendraaier zijn, en natuurlijk kon ik juist die schroevendraaier nergens vinden. Ik vervloekte degene die deze schroevendraaier niet terug had gelegd waar hij hoorde te liggen. Even heb ik er aan gedacht om de rookmelder in een bak water onder te dompelen om van het gepiep verlost te zijn. Maar waarschijnlijk kon het pesterige ding nog zwemmen ook. Uiteindelijk heb ik hem in een oude poetsdoek in de werkbak opgeborgen en ben terug naar mijn bed gegaan. Toen ik vanochtend om 8.00 de garage binnenkwam kwam, hoorde ik het alarm nog steeds stilletjes protesterend piepen, vanuit de poetsdoek in de werkbak  Volgend de gebruiksaanwijzing gaat zo’n ding ook piepen als de batterijen bijna op zijn!!! Beneden hangt er nog eentje, ze zijn alle twee indertijd om dezelfde tijd opgehangen, ik ben benieuwd, vannacht…..

11-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

 Al een tijdje terug, toen ik op wandeling door blogland was, kwam ik “les escargots” tegen die op weg waren naar een begrafenis.  Een mooi gedicht van Jacques Prévert.  Prévert predikte vrede en vrijheid en laakte alle vormen van gezag die de creativiteit doden. Hij schreef zoals hij sprak. Ook schreef hij een aantal draaiboeken voor films en vele van zijn teksten werden op muziek gezet en vertolkt door onder meer Edith Piaf, Juliette Gréco, Serge Gainsbourg en Yves Montand, et les autres. Iedereen kent wel het chanson « les feuilles mortes ».  Zelf vind ik het gedicht « déjeuner du matin » erg mooi. « si simple, si vraie et si triste »…

Déjeuner du matin

Il a mis le café
Dans la tasse
Il a mis le lait
Dans la tasse de café
Il a mis le sucre
Dans le café au lait
Avec la petite cuiller
Il a tourné
Il a bu le café au lait
Et il a reposé la tasse
Sans me parler
Il a allumé
Une cigarette
Il a fait des ronds
Avec la fumée
Il a mis les cendres
Dans le cendrier
Sans me parler
Sans me regarder
Il s'est levé
Il a mis
Son chapeau sur sa tête
Il a mis
Son manteau de pluie
Parce qu'il pleuvait
Et il est parti
Sous la pluie
Sans une parole
Sans me regarder
Et moi j'ai pris
Ma tête dans ma main
Et j'ai pleuré.

Jacques Prévert

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Terwijl de mussen buiten dood van het dak vallen door de warmte, is het hier in huis heerlijk koel en heb ik mijn keuken eens grondig opgeruimd. Ik ben echt niet zo’n poetsmiep die de hele dag met haar stofdoekje door het huis loopt te wapperen. Maar af en toe moet het er toch eens van komen. Bovendien geen betere therapie dan er eens flink met de “klopper” door te gaan. En dat, heb ik dan wel met de meer fanatiekere poetsmiepen gemeen. Het begon met en simpel opruimen van mijn keukenkastjes nadat ik een pakje puddingpoeder vond, die ik ooit, in een opwelling eens had gekocht omdat me dat wel gemakkelijk leek, zo’n vlug toetje, een poedertje, een halve liter melk erbij , eventjes roeren en de boel een tijdje laten opstijven. En klaar is het toetje. Bovendien had mijn lief, waar dit soort gekleurde , in ieder geval lekker ruikende, toetjes vroeger regelmatig geserveerd werden, mij verzekerd  dat ze erg lekker waren. Het pakje was goed tot 2007…………..( ik geloof dat ik iemand ken die dit weekend eens extra verwend gaat worden) J Na het opruimen van de keukenkastjes, vond ik dat de rest van de keuken eigenlijk wel aan een ontvetting toe was en waarom niet een heel ander kleurtje…?

07-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het lange weekend zit er ondertussen al lang weer op, en dus wordt het weer hoog tijd voor weer een logje. Maar eerst wil ik mijn blogbezoekers bedanken voor hun felicitaties ter gelegenheid van mijn verjaardag!!!           BEDANKT J

De  inspiratie staat nog steeds op een bijzonder laag vakantie pitje. Bovendien is het buiten zomer en is het dus zonde om lang achter de computer te gaan zitten, Half blogland ligt in het zonnetje en mijn boek (de vrouw die met vuur speelde) is ook nog niet uit, gewoon geen tijd meer voor gehad de laatste dagen. Want vakantie is “hard werken”. Gisteren heb ik trouwens pruimenconfituur gemaakt. Ik heb twee pruimenbomen in mijn tuin. En het was het moment. Ondertussen kan ik geen pruim meer zien. Ik zou natuurlijk iets over mijn uitstap naar de Franse kust kunnen schrijven waar wij een paar badplaatsen, zoals, Le Touquet, Berck-sur-Mer, Le Crotoy, St. Valery, Cayeux-sur-mer en Mers-les-Bains  in de Somme Baai hebben aangedaan. Frankrijk is al sinds jaren mijn favoriete vakantiebestemming , maar deze kant van dit land kende ik nauwelijks of niet. Wij zijn ook nog even naar Montreuil-sur-mer geweest, een middeleeuws stadje  met  oude huizen,  smalle straatjes, en een citadel, die regelmatig worden gebruikt als filmdecor. Eigenlijk heeft Montreuil-sur-Mer  een beetje een bedriegelijke naam, want het ligt zo’n 15 km van de kust. Victor Hugo verbleef er een tijdje toen hij “Les Misérables" schreef. Sinds jaren wordt het verhaal van Jean Valjean hier elke zomer,  ’s avonds, buiten,  op de citadel, tijdens een paar weekenden in de zomermaanden  opgevoerd, in de vorm van een geluid, licht en vuurwerkspektakel.

 Even ter herinnering:  Het verhaal van Jean Valjean,  die veroordeeld wordt wegens het stelen van een brood tot een gevangenisstraf van 20 jaar, wanneer hij voorwaardelijk wordt vrijgelaten is hij verbitterd en afgestompt door het harde gevangenisleven. Hij liegt en steelt om te overleven. Een pastoor die hem onderdak verleent, beloont hij door er met zijn zilverwerk vandoor te gaan. De pastoor schenkt hem echter vergiffenis. En Jean Valjean besluit zijn leven te beteren. Hij komt op het goede moment aan in Montreuil , redt er twee kinderen uit een juist uitgebroken brand, en als held  wordt er niet naar zijn identiteitspapieren  gevraagd. En zo wordt hij de geëerde burgemeester Mr. Madeleine van Montreuil dat onder zijn leiding een bloeiende gemeenschap wordt. De komst van politie-inspecteur Javert een van zijn vroegere bewakers, en die hem herkent heeft, verstoort Jean Valjeans rustige bestaan……

Tot zover het verhaal, want het is misschien leuker als ik vertel hoe wij ’s avonds na het” spektakel” in onze hotelkamer door het bed zijn gezakt. Mijn lief kon er op dat moment echt niet mee lachen, maar ik des te meer…..en eigenlijk....... als ik er weer aan denk…….

05-08-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa