ik ben Loewiesa ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse Ik woon in "Le Hainaut" In dit blog probeer ik te schrijven over dingen die mij aan het denken zetten dingen die mij aan het lachen maken dingen waarover ik me zorgen maak en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig
Het was weer tijd voor de jaarlijkse contrôle technique. Dat wij hier in la Région du Centre in een soort van economisch rampgebied wonen, dat wist ik al, en dat het ziekenhuis waar ik mij op dat moment bevond in financiële problemen zit, ook daar was ik van op de hoogte. Maar dat het zooooo erg was! Terwijl ik in ietwat tochtige houding naar het plafond lag te staren, ondertussen aan mijn boodschappenlijstje denkend, want aan wat anders moet je denken tijdens zon onderzoek? Even daarvoor had ik de fotos van de katachtigen op de muur naast mij bewonderd, daarbij bedacht dat het overduidelijk was dat ik hier met een poesjes freak te maken had. En toen ineens, om 15 uur en een beetje, ging het licht uit en zat aile D volledig in het donker. Nou, en daar lig jedan..."Can I get there by Candlelight?"
Pinksterzondagmorgen, de dag begonnen met een ontbijtje in de tuin op het terras. Genieten van de eerste al warme stralenvan de zon. Genieten van de wolkeloze blauwe hemel.Genietenvan de stilte om mij heen, van het getjilp van de vogels, de altijd ruisende populieren. Genieten van de geur van de seringen, van de geur van het pas gemaaide gras. Ik tel de zegeningen van mijn leven als happy single. Want wat zijn wij gelukkig, ik en mijzelf. Geengezeur meer aan mijn hoofd, geen chagrijnig gezicht tegenover mij aan de ontbijttafel. Geen verplichte indringende geluiden van een radio die mij s morgens veel te vroeg met de realiteit van de dag confronteren. Mijn bed helemaal voor mij alleen. Er moet komende zomer niet bijna dagelijks gevoetbald te worden ( hoewel, ik heb ook nog een zoon, besmet met dat virus. En een paar wedstrijden, die van de allerbesten wil ik eigenlijk ook wel zien ) Geen vent die zo nodig naar het wielrennen moet kijken en daar dan zo bekaf van wordt dat hij na 5 minuten al ligt te maffen. Ik kan als ik wil! 3 afleveringen van Dr. House achter elkaar zien zonder opmerkingen te krijgen en joepie...wat een verrijking, sinds kort kunnen wij hier in Wallonië de Vlaamse zender Vitaya krijgen zodat ik mij dagelijks kan relooken, mijn huis restylen, en hinderlijke geesten kan laten uitdrijven Maar nu even geen plannen, gewoon genieten van heerlijk niets doen, van helemaal niets te moeten
En dan gaat de telefoon, het is een van mijn dochters: Màààm, we gaan barbecueën straks, kom je .?
Hij stond af te rekenen bij de kassa van de supermarkt. Ik had geprobeerd door mij een beetjegebukt hangend over een winkelwagentje achter de brede gestaltes van twee Italiaanse nonnas voor mij in de rij te verstoppen.Tevergeefs, hij had mij gezien, en wachtte mij op. Verdorie dacht ik bij mijzelf, was ik maar meteen terug de winkel ingedoken toen ik hem zag, want "ni vue, ni connue"....Mijn alcoholische ex met wie ik nu al bijna 15 jaar geleden de relatie verbroken heb, omdat hij zo destructief bezig was dat ik er niet langer getuige van wilde zijn hoe hij niet alleen zichzelf maar ook mij en iedereen in zijn omgeving kapot maakte. Maar voor het zover was! Meerdere keren heb ik mij laten verzorgen op spoed, en iedere keer was ik degene die probeerde het weer goed te maken. De klappen met de mantel der liefde bedekkend. Want in die tijd dacht ik nog dat het allemaal door mij kwam. Als een man drinkt, komt dat door zijn vrouw beweerde immers mijn krengige schoonmoeder die tevens mijn buurvrouw was. Wat heb ik het mens gehaat indertijd. Bonjour Chérie lalde mijn ex, daarbij een weeïge lucht, een melange van bier en knoflook verspreidend, die ik nooit van mijn leven zal vergeten......Mijn ex! Vond hij, het nodig de vrouw aan de kassa uit te leggen. Ze keek mij aan en vroeg terwijl ze mij een knipoog gaf:une erreur de jeunesse?. Zeg wel! zuchtte ik en knipoogde terug.
Het was een doodgewoonLieveheersbeestje,dat wist ik zeker, en niet zon ingevoerde Aziatische kamikaze. Daar vlak bij het graf van mijn moeder en mijn broer waar ik een paar weken geleden een paar plantjes neer had gezet. Ze stonden wel aardig, vond ik zelf. Maar mijn vader vindt planten en bloemen helemaal niets, planten maken rommel, planten moet je verzorgen, hij wil liefst een kale steen met alleen hun naam, een paar data en een tekst waaruit moet blijken dat ze geliefd waren.Ik moest ze dan ook maar weghalen, zo zei hij, en ging mopperend al vast in de auto zitten, terwijl ik alleen terug liep naar het graf van mijn broer: Dat heb je mooi bekeken! zei ik boos tegen de steen van mijn broer, samen met nog wat andere verwensingen, waarbij iedere dode zich normaal gesproken in zijn graf zou omdraaien, behalve mijn broer..... die zweeg als het graf .. Maar wat luchtte het op!
Na de plantjes in de daarvoor bestemde groencontainer gesmeten te hebben keerde ik terug naar de auto, waar mijn vader zat te wachten, Toen ik mijn hand op het portier legde zag ik dat Lieveheersbeestje en toen dacht ik even ..
Op zoek naar inspiratie, heb ik een verkeerde beweging gemaakt, en daarbij is het in mijn rug geschoten. Zodat ik voorlopig, alleen nog maar schuin kan schrijven
Voor zijn eindwerk van de middelbare school heeft mijn zoon Amsterdam als onderwerp gekozen. Lekker makkelijk, lijkt hij te denken, met een moeder die in die stad geboren en getogen is en er nog regelmatig vertoefd. Zelf gaat hij ook wel eens mee,maar dan krijg ik hem met moeite de toeristische toer op. Al heeft hij mij een paar jaar geleden in zijn puberale fase, eens gepord om met hem een coffeeshop te bezoeken, maar ook dit is weer over gegaan. Mam weetjij dit? En mam? Waar is dat? Mam, kun jij even? Mam als je toch gaat? Mam, weet jij geen goedkoop hotelletje ? Hij moet een simulatie maken voor een groep van 18 studenten en 2 leerkrachten, en het liefst zo goedkoop mogelijk. Ik heb besloten hem een handje te helpen . De tijd dat je in Amsterdam nog in een slaapzak in een van de parken kon overnachten is al jaren voorbij. Gewoon onder een brug in Amsterdam lijkt mij wat vochtigen het "Leger des Heils" en de Zusters van Liefde waar je gratis kan slapen zijn in dit geval ook geen optie. Ik ben niet bekend met hotels in Amsterdam, want ik sliep vroeger gewoon thuis!De enigste hotels die ik ken is het hotel waar the rich and famous zoals Madonna en laatst Keanu Reeves nog werden gespot en het hotel aan de Amstel waar Ocean Eleven , Twelfe, Thirteen of zo is opgenomen. Verder herinner ik me natuurlijk het hotel waar Loewiesa haar eerste huwelijksnacht in een superkingsize bed heeft doorgebracht en waarover verder geen pittige details te melden zijn vanwege Un trou de mémoire.... Maar dan is er dat jeugdhotel in de Amsterdamse Kerkstraat. Volgens een website, het ergste hotel van de wereld! Zoiets als de hel, maar dan zonder verwarming. Lekker goedkoop, dat wel, Dus waarom zou je zeuren? Waar bijna iedere kamer uitzicht heeft op een blinde muur. En nergens zijn de kussens harder en ligt het ontbijt zo zwaar op de maag als hier. Maar gelukkig, er is verbetering, de kamers hebben tegenwoordig een eigen deur ....! En waaauw! Iets dat toch ook niet te versmaden is; er ligt nu nòg meer hondenstront naast de ingang.
Mijn zoon kijkt mij aan en vraagt of ik soms gestoord ben? Dan gaat hij zuchtend zelf op zoek.
Af en toe kreeg ik wel eens een uitnodiging van de een of ander om friend te worden op Facebook. Maar mij zouden ze daar nooit zien, zo had ik mij voorgenomen. Ik blog al, en dat was meer dan genoeg. Ik hoef niet zo nodig oude vrienden terug te vinden, Als ik er geen contact mee heb gehouden, zal er waarschijnlijk wel een reden voor geweest zijn, waarom deze vrienden vandaag geen deel meer uitmaken van mijn leven. Maar steeds vaker hoorde ik er enthousiast over spreken, En uiteindelijk ben ik gisteren overstag gegaan en heb ik mij geregistreerd, uit louter nieuwsgierigheid. Er stonden al een paar vriendjes op mij te wachten. En nu rest mij één ding, Ik moet het nut ervan ontdekken, want ik hou niet zo van spelletjes, en van al die andere prutsjes die ik op ontdekkingreis door Facebookland ben tegen gekomen. Ik heb ook even Facebook gechat, met mijn zwembadvriendin. Het gesprek hebben wij een uurtje daarna i.r.l.op de rand van het zwembad verder gezet. Ik vroeg haar wat zij zoal deed op Facebook? "Nou, uuh, fotos kijken van vrienden en van vrienden van vrienden". Maar hou ik er wel van om de familie fotos te kijken van mensen die ik niet ken? Vind ik het boeiend om te lezen wat voor spelletje een "friend" aan het doen is? Of hun virtuele plantjes niet te droog staan, of hun virtuele koetjes wel genoeg gras om te grazen hebben? Of wie bij wie, een kiss, een hartje of een bloemetje geplaatst heeft?
Maar kom.... ik geef het een weekje, misschien kan iemand mij overtuigen ..?
UPDATE: ik heb een wezentje gecreëerd. En toen ik even niet keek, heeft het zich vuil gemaakt. Er werd mij gevraagd zijn gezichtje te wassen (met een stukje virtuele zeep) En het te voeden, zodat het zich beter zou voelen, daarna moest ik zijn etensbakje weer opruimen , voor het geval hij er mee ging spelen............. OOOH Hellup ik wor nie goed!!!!
Elke dag bel ik even naar mijn vader. Ik begin vragen te vermijden als: Hoe is het? Of hoe voel je, je vandaag?" Want het antwoord ken ik al: Nog een paar uurtjes en deze dag is ook weer om, weer een dag,precies zo als elke andere dag!. Als een gevangene telt hij de uren. Wanneer ik iemand tegen kom in de hal van de flat waar hij woont, zegt men, Hij gaat goed hè, je pa?! Want mijn vader heeft twee versies over zijn welzijn. Eentje voor mij en eentje voor de rest van de wereld. Hij wil geen inmenging van vreemden in zijn leven. Hij wil niet naar de een of andere bejaarden soos, waar de bejaardenzorg hem met alle geweld naar toe wil hebben, en waar hij volgens zijn zeggen, moet meedoen met "prettig samen leven", spelletjes moet zitten spelen of naar het geouwehoer van anderen zitten luisteren. Hij wil helemaal niets. Hij vind dat hij recht heeft de rest van zijn leven door te brengen in stil chagrijn, verveling en eenzaamheid. En dan .. stille verwijten, als ik, na een paar dagen in zijn gezelschap te hebben doorgebracht, weer aanstalten maak om terug te gaan naar huis: Waarom... kom jij hier niet wonen?
Het heeft gesneeuwd vannacht. Roze sneeuw, roze blaadjes op het terras, roze blaadjes in de tuin, roze blaadjes op straat, roze blaadjes op de garage oprit, Roze blaadjes in de garage waar ik net de laatste herfstbladeren heb weg geveegd Zo blijft een mens vegen zijn hele leven lang.
Vanochtend was het weer tijd voor mijn wekelijkse pil, een pil tegen krimpen en kromtrekken, die ik sinds een paar jaar één keer per week neem tegen botontkalking. Want ja, na een bevolkingsonderzoek, georganiseerd door de gemeente waar ik woon onder vrouwen van 50+ bleek dat de dichtheid van mijn botten onder het gemiddelde lag. In mijn badkamer staat ondertussen al een heel regiment van potjes met allerlei vitamines, en andere supplementen tegen verdere aftakeling, rimpels, opvliegers en andere overgangsblues en soms gewoon: omdat ik het waard ben!Als ik s morgens in de spiegel kijk, lach ik even en zeg tegen mijzelf: Dag leuke meid! (Tja .Want iemand moet het toch zeggen!) Al zijn er ook van die dagen, dat ik er moe en afgepeigerd uitzie, dat mijn haar niet lekker wil zitten en ik mij wanhopig afvraag of een vulmiddel als Polyfilla of Kneif misschien iets voor mij kan doen? Dat ik mijn buikje intrek en weer eens besluit de strijd tegen vetrolletjes aan te gaan. En probeer ik pashokjes met van dat onflatteuze cellulitis licht te vermijden als de pest. Twee maal in de week ga ik naar het zwembad en ik doe zoveel mogelijk te voet. Dit alles om fit te blijven. Soms als ik s morgens eens heel vroeg uit mijn bed val zet ik om 6.45 Nederland 1 aan en kijk ik naar Nederland in beweging en soms doe ik zelfs wel eens mee! (met de gordijnen nog dicht) Tegenwoordig doe ik aan yoga in de hoop mijn chakras die de laatste maanden ietwat door elkaar geschud werdenweer een beetje rustig te krijgen. Gisteren heb ik de hele middag in de tuin gewerkt. Deze morgen opgestaan als een redelijk fitte 100 jarige
Het moest er een keer van komen, Als Belgo-Néerlandaise woon ik nu 30 jaar in België, waarvan 20 jaar in het Franstalige gedeelte van dit land. Is het Frans mijn dagelijkse spreektaal geworden. Was ik ooit verliefd op een Waal en op een Vlaming. Krijg ik nog steeds iedere keer een brok in mijn keel en kippenvel als ik het Wilhelmus hoor. Moet ik het iedere keer uitleggen waarom ik zo graag in Wallonië woon. Vind ik het nodig Vlaamstaligen te verdedigen wanneer ik met sommige Franstaligen in discussie ga en vice versa! Begrijp ik de cursisten op de taalclub ooooh zo goed wanneer ze mij zeggen die verschillende Vlaamse dialecten niet te kunnen verstaan. Vaak vragen sommige van mijn Nederlandse kompatriotten waarom ik in hemelsnaam in België woon? En dan begin ik België te promoten! Hoe aardig de mensen, hoe mooi ze hier praten, hoe lekker je hier kunt eten, die zalige pralines, al die verschillende bieren. En op de terugweg naar huis, erger ik mij iedere keer weer een bult bij de eerst kuil op de snelweg juist over de grens... Misschien kun je eens iets over België schrijven indien je weer eens in een blogdip zit en gebrek hebt aan inspiratie Suggereerde een tijdje geleden eens een van mijn blogvriendjes. Maar wat moet ik nu in hemelsnaam schrijven over dit landje? Als alles hierover al geschreven en gezegd is en ik alleen maar in clichés kan vervallen. Een land waar de Walen bang zijn van de Vlamingen die in hun ogen allemaal Vlaams Belangers zijn, en allemaal hartstikke fout waren tijdens de oorlog! En de Vlamingen die dan weer bang zijn van de Walen, omdat ze in hun ogen arrogant zijn en profiteurs, die niet willen werken. En wat moet ik vertellen over de taalgrens, die Walen en Vlamingen van elkaar scheidt, een onzichtbare grens zonder prikkeldraad, zonder muren....... Wat moet ik nu schrijven over die engegriezelpolitiekers waar ik zo'n hekel aan heb? En die altijd weer uitgaan van hun eigen enge rigide bekrompen perspectieven, van het altijd eigen gelijk en daarbij altijd weer hun eigen bekrompen normen als enige juiste willen stellen .. Alleen dat het jammer is...
Zon 20 jaar geleden gekregen, een stekje toen nog. Vanaf dag één wenste ik haar al een snelle pijnloze dood toe, maar ze groeide en groeide en groeide en vele jaren zag ze er nog steeds even gezond uit. Om haar klein te krijgen verwaarloosde ik haar opzettelijk,Vergat haar water te geven en weigerde ook maar één woord tegen haar te spreken.Maar ze groeide en groeide maar door... En waarschijnlijk zou ze mij wel overleefd hebben. Dit is echter niet gebeurd. Afgelopen zomer tijdens de schilderwerkzaamheden van mijn woonkamer heb ik ze buiten gezet,om de hoek, uit het zicht en vergeten haar weer binnen te halen toen het kouder werd. Ze heeft de winter niet overleefd .*
De telefoon ging om iets na 3.00 vannacht ten "Huize Loewiesa". Een paar maanden geleden had het geluid van de telefoon, nog hetzelfde effect als een tikkende tijdbom. Nu draaide ik mij nog eens om en met het kussen op mijn hoofd vroeg ik mij af wie mij op dit onzalige uur in hemelsnaam zou kunnen bellen.De paar mensen die echt iets voor mij betekenen hebben hun eigen belsignaal. Zelfs mijn ex schoonmoeder heeft haar eigen geluidje en die waren het niet. En ook de geheime lover die alleen in mijn dromen bestaat, en de stalkende ex die mij maanden lang snachts belde kwamen even in mijn gedachten. Woorden als I wish you where here of bitch maken niet altijd een verschil.Ook callcentra bellen altijd op lastige uren, maar naar mijn weten nooit s nachts. Ooit heb ik het zelf eens gedaan, telemarketing, toen ik wanhopig op zoek was naar een nieuwe job en besloten had om het even wat aan te nemen. Mijn carrière als televerkoopster heeft trouwens maar een week geduurd, want zó wanhopig was ik uiteindelijk ook weer niet.Misschien gewoon iemand die een verkeerd nummer had ingetoetst? Ik heb nog een uur liggen denken, toen ben ik opgestaan om te kijken welk nummer er op het toestel stond. Het was een privénummer. Verdorie, nu weet ik nog niets
Ze zitten er weer, beneden aan de Amsterdamse seniorenflat waar mijn vader woont, nu het weer wat beter wordt. Ze zitten op bankjes of op hun bejaardenscooters voor de flats in het zonnetje, hangouderen, hoewel sommigen gewapend zijn met een stok, zijn ze niet zo gewelddadig, niet zo bedreigend, maar vaak net zo verveeld en boos als hangjongeren. Boos op de politiek, boos op de gemeente en boos op de jongeren. Want vroeger was alles beter, het komt door Europa, de Euro en Amsterdam is Amsterdam niet meer en het komt allemaal door hullie .! Er wordt niet alleen op alles gekankerd, er wordt gelukkig ook nog gelachen. Amsterdamse gein, waar je beroerd van wordt, want een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Af en toe is het een gevecht met in elkaar vastzittende wieltjes van rollators en rolstoelenin de lift, want ze hebben allemaal haast en willen allemaal de eerste zijn. En soms ben ik blij wanneer ik zonder kleerscheuren weer buiten sta. Ik krijg een scootmobiel verteld mijn vader die slecht ter been is hij is al aangevraagd, die van de bejaardenzorg vind dat ik meer naar buiten moet. Doe maar voorzichtig raad ik hem spelbrekerig aan, want ik heb al diverse oudjes met die scooters griezelig door de bocht zien scheuren, Oh die gaan niet zo snel hoor zegt mijn vader,en dan vervolgt hij, met twinkelende ogen Maar ik ga hem wel laten opvoeren .
Op een ochtend zat de eekhoorn op de tak voor zijn deur en schreef een brief aan mier.
Beste mier, Het stuk schors waarop ik schrijf is maar klein, maar toch wil ik je graag een br
Na het woord "br" was het stuk berkenschors vol. De eekhoorn kon zijn naam er ook niet onder zetten. Hij las de brief een paar keer over en vroeg zich af wat de mier van de brief zou vinden. Zou hij wel begrijpen dat een br geen br is, maar een brief? dacht hij. Hij aarzelde. Maar hij vond het zonde om de brief niet te versturen en gooide hem in de lucht. En de wind voerde hem mee. Even later las de mier de brief van de eekhoorn. Toen hij hem uit had, pakte hij een klein stukje berkenschors en schreef.
Beste eekhoorn, Dank je wel voor je br
Hij zette zijn naam er niet onder en verstuurde hem meteen. Niet lang daarna las eekhoorn die brief. Zijn hart bonsde en er verschenen dikke rimpels op zijn voorhoofd. Hij wist dus dat het mijn brief was, dacht hij. Maar wat zou hij met je br bedoelen? Misschien wilde hij wel schrijven: "Dank je wel voor je brief, maar ik wil je nooit meer zien." Of: "Dank je wel voor je brabbeltaal, maar schrijf me voortaan een echte brief of anders niets."Of: "Dank je wel voor je brutale onzin." De eekhoorn kreeg het koud en rilde. En haastig zocht hij in al zijn laden en hoeken tot hij nog één, heel klein stukje berkenschors vond. Daarop schreef hij:
Mier, kom je langs? Eekho
Dat ben ik, dacht hij. Dat moest hij begrijpen. Maar hij voelde zich niet helemaal gerust. Want misschien bestond de eekhobor wel, of de eekhozewezel. Er zijn zoveel dieren die ik niet ken, dacht hij. Even later woei er een klein snippertje berkenschors naar hem toe. Ah, dacht de eekhoorn. Hij las het snippertje:
Ja. Mi
stond erop Dat is van hem, dacht de eekhoorn. Dat is van hem! En hij sprong op en haalde de grootste pot beukennotenhoning uit zijn kast en begon alvast een bord voor de mier vol te scheppen. Want het zou niet lang duren voor zij naast elkaar zouden zitten en elkaar duizend en een dingen zouden vertellen die je toch nooit kon schrijven.
uit "Na aan het hart", van Toon Tellegen Dierenverhalen vol vriendschap
Het is Paasvakantie, en kleindochter Camille is een paar dagen bij mij. Zij gaat sinds december naar het eerste kleuterklasje, en dat is goed te merken. Hoewel haar mama en ik het volhouden om uitsluitend Nederlands met elkaar en tegen haar te praten heeft het Frans dat hier de dagelijkse spreektaal is de overhand gekregen,Het is ongelofelijk hoe snel een kind een taal kan aanleren, zonder beschaamd te zijn om fouten te maken.Weg is mademoiselle non van een jaar geleden. Op de kleuterschool zijn er nieuwe uitdagingen, meer prikkels, er is meer te doen en te beleven dan in de crèche. Haar poppen worden heel streng toegesproken en voor het minste geringste in de hoek gezet. Binnen het uur, is mijn woonkamer veranderd in het slagveld van Attila, hebben we getekend en gekleurd, ben ik op mijn vingers getikt, wanneer ik Mickey een groene broek geef i.p.v. een rode ooooh domme oma,schudt ze haar hoofd om zoveel domheid. In discussie gaan met mijn kleindochter en zeggen dat de rode broek in de was is, heeft geen zin, en ik geef het op, Mickey krijgt als nog een rode broek. Daarna wordt er geboetseerd met Play Doh, gekleurd boetseerplezier met een raar luchtje uit een potje Papa .il est faché, il nest plus mon copain verteld ze me ineens onder het rollen van iets dat op het lijf van een roze olifant moet gaan lijken. Waarmee mijn aandacht meteen is getrokken en de boosaardige schoonmoeder in mij even wakker maakt, want wie weet wat voor leuks ik hier nog te horen krijg ;-) Waarom is papa boos en waarom is hij je vriend niet meer? vraag ik haar. Hij wil niet naar het .zand, met mama en mij klaagt zij , maar dan in het Frans..Ik begrijp dat ze met zand, het strand bedoeld, Misschien vind papa het nu nog een beetje te koud, en het is heel, heel ver rijden met de auto, weet je? probeer ik te bemiddelen. Bovendien ga je binnenkort naar Plopsaland en dat is ook vlakbij de zee (want daar had ik haar mama en papa laatst over gehoord) .Doe ik er onpedagogisch nog een schepje bovenop en ze begint meteen te roepen: Plop, Plopperdeplop kabouterdans, kabouterdans!!! Maar wat is binnenkort, als je een klein meisje van bijna 3 bent? En wanneer is het nu juist die ene zomerse, zonnige kabouter Plopdag? Papa is lief hè oma? zegt ze,content op zn Frans Eén probleempje is voorlopig opgelost.
Mijn moeder maakte al haar kleding, en die van mij vroeger zelf.Vaak ging het om creaties, gemaakt uit heel donkere stoffen, materiaal dat over was van kleding voor mijn omas, die ze oppimpte** met kleurige patchwork applicaties en kraaltjes. Het zullen best artistieke hoogstandjes geweest zijn, maar vaak haatte ik die zelfgemaakte frutsels, want als onzeker kind wil je nu eenmaal niet anders zijn dan de meeste van je klasgenoten.Ze lagen er nog, in de kast van mijn moeders naaihoekje, de doosjes metallerhande glinster dingetjes, gekleurde biesjes, restjes wol, dozen vol knopen en andere frutsels en daar tussen de zakjes met gekleurde kraaltjes lag een mysterieus zakje met een al even mysterieus wit poedertje. Djiezus mam, waar hield jij je nog mee bezig? Flitste het even door mij heen. Zou ik er eens aan proeven? Zoals ze wel doen in films, niet goed wetend wat je dan eigenlijk moet proeven. Het smaakt bitter had ik ooit gehoord. Of kieperde ik het mysterieuze goedje maar meteen door de wc ..? En toen zag ik hem in een hoekje, verdekt opgesteld achter in de kast . De rokspuit .
Wehadden een meisjesdag ingelast. Mijn twee zwangere dochters, kleindochter Camille en ik. Mijn oudste, die nu7 maanden ver is, begint last van nestdrang te krijgen en zat er eventjes helemaal door. Hun pas aangekochte huis is een bouwput en lijkt in de verste verte nog niet op wat zij in het oog hebben. De toestemming voor de verbouwing aan de voorgevel heeft op zich doen wachten. En dan was er die sneeuw afgelopen winter waardoor er niet gewerkt kon worden. Een aannemer die af en toe, Oeps, een afspraak vergeet. Thuis wordt er alleen nog gesproken over betonvloeren, allerlei soorten mortel, dragende muren, isolatie, afvoerbuizen, een of twee polige schakelaars, en hoog rendement glas Bovendien is er een paar weken geleden ingebroken in hun huidige woning in Bergen, toen ze een paar uurtjes weg waren om ergens een pizza te gaan eten. Het idee dat je komen en gaan blijkbaar wordt geobserveerd, en dat iemand in je spullen zit te graaien en je veilige huis eigenlijk helemaal zo veilig niet blijkt te zijn, is niet echt aangenaam. Er is overigens maar 200 euro verdwenen uit een la. Waarschijnlijk is de dief, want men gaat er van uit dat het er maar één was, betrapt, en op de vlucht geslagen, omdat ze redelijk vroeg weer terug waren. Afspraak dus in Bergen bij mijn oudste dochter, waar wij zouden gaan shoppen, en ons alleen maar met babyspulletjes en andere vrouwvriendelijke dingetjes zouden bezig houden. Maar eerst moest mijn kleindochter Camille het beginnend buikje van haar mama vergelijken met het al wat dikkere buikje van tata. En toen keek ze naar mijn buikje dat ik expres eens extra naar voren duwde, Omaaaaaaaaaaa bébéééééééééé????Vandaag heb ik geen tijd!!!! En ik heb nog van die lekkere paaseitjes over, maar morgen..... misschien... dat ik dàn weer eens een paar buikspieroefeningetjes zal doen
dit blog ondersteunt oude spelling nieuwe spelling oude nieuwe spelling onnodig Frans onnodig Engels verkeerd geplaatste leestekens stijl en spelfouten
OVER VRIJE MENINGSUITING!
"Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten"
THEO VAN GOGH (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)
OVER LIEFDE
"LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"
May the sun. Bring you new energy bij day. May the moon. Softly restore you by night. May the rain. Wash away your worries. May the breeze. Blow new strenght into your being. May you walk. Gently through the world and know. Its beauty all the days of your life.
En ik heb nog van die lekkere paaseitjes over, maar morgen..... misschien... dat ik dàn weer eens een paar buikspieroefeningetjes zal doen
