|
Reis door mijn kamer:
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het idee van mijn reis door mijn kamer, kreeg ik na het lezen vanVoyage autour de ma chambre van Xavier de Maistre, die na een verboden duel 6 weken huisarrest kreeg, en van de gelegenheid gebruik maakte om een reis door zijn kamer te maken:
Hoofdstuk 1 mijn werkplek
Na een heel druk, en vooral fijn weekend, zit ik deze morgen met een beetje een maandag ochtend dip, wat verveeld op mijn werkplek. Zelfs de powerpointjes en de mopjes in mijn mailbox, waar ik meestal mee begin, na het aanzetten van mijn computer en waar ik meestal wel om kan lachen, lijken mij deze morgen dom en niet echt leuk. Eigenlijk zou ik mezelf gewoon een schop onder mijn kont moeten geven, want ik heb in huis genoeg huishoudelijke klusjes te doen. Maar de ambitie om een perfecte huisvrouw te worden heb ik nooit gehad en die zal er waarschijnlijk na al die jaren wel nooit komen ook. Bij mij komt de opruim en schoonmaak woede op bij vlagen. En bij momenten is het hier windstil. Mijn werkplek bevind zich in een nis in de woonkamer, net groot genoeg voor een bureau dat eigenlijk niet eens een bureau is , en waar het snel een rotzooitje is als ik niet regelmatig iets opruim, wil ik niet gebeten worden door mijn eigen vlooien en niets meer kan terug vinden. Er liggen een paar mappen, die ik nodig heb voor de taalclub. Er staat een bakje met papiertjes, kastickets, foldertjes van het een of ander.Waarvan ik na een tijdje dan weer vergeten ben dat ik ze had. Er staat een blikje waar ooit eens een flesje eau de toilette van Jean Paul Gaultierin gezeten heeft. Zo eentje waarvan het flesje de vorm van een lichaam heeft. Een van mijn dochter heeft ze nog gespaard. Nu zitten er pennen en potloden in, op de bodem liggen een paar paperclips en nog wat onduidelijke dingetjes, een batterij, een dobbelsteen, een puzzelstukje dat ik eens op de grond heb gevonden en dat ik heb opgeraapt met de bedoeling het weer in de doos van de bijhorende puzzel te stoppen, maar welke puzzel dat geweest is? Een hele puzzel om dat uit te zoeken
..Zo ligt er ook een speelgoedje dat op de grond ergens onder de tafel is blijven liggen na de passage van mijn kleindochter, woensdag. Misschien eens terug in haar speeldoos boven leggen, straks
Verder staat er een bakje met koperen muntjes die niet meer in mijn portemonnee pasten. Ik zal ze eens tellen en ze uitgeven bij de bakker, straks
Voor mij, op muur, tegenover mij, hangt een passe partout met een compositie van fotos van mijn kinderen uit verschillende periodes. Fotos van mijn tweelingdochters, eentje in het blauw en de andere in het rood gekleed. Ik kijk eens naar hun gezichtjes, en ik denk, gelukkig dat ik nog weet wie rood is en wie blauw. Want ze lijken wel goed op elkaar. Zo is er ook een foto van hen samen in bad, met nat haar. En daar weet ik het echt niet meer. Erg toch, een moeder die haar kinderen niet herkent. Vroeger overkwam me dat niet, vanaf dag één wist ik wie, wie was. Er is ook een foto bij van de dochters met op de achtergrond de rotsen van de Ardèche. Ze dragen zwembandjes om hun armen. Ik herinner me die dag nog goed; Ze waren vier jaar en we waren met vakantie, ze hadden veel plezier in het water, tot ik op een gegeven moment de schrik van mijn leven kreeg, want één van de twee had niet beter geweten om de zwembandjes aan haar benen te doen ipv aan haar armen. Met alle gevolgen van dien; beentjes naar boven en koppie onder natuurlijk. En lachen dat ze deden
. en ik? Ik moest er niet aandenken wat er had kunnen gebeuren, in één zon momentje van eventjes niet opletten. Er is een foto van mijn zoon, toen vier jaar. Op de foto heeft hij grote moeite met niet te lachen. Toch zie je, dat hij, na dat de foto is genomen in een schaterlach is uitgebarsten. Het zijn fotos, van gelukkige tijden, van leuke momenten. Naast de passe partout hangt een foto in sephia van mijn kleindochter, genomen een paar dagen na haar geboorte door zon fotograaf die de moederhuizen afreist om mamas en hun pasgeboren babys te fotograferen. Het babytje op de foto heeft een tevreden glimlach om haar mondje.Tevreden met haar ouders die zo blij met haar zijn en nog onwetend van wat er haar allemaal nog te wachten staat in het leven
|
